‍ #نقد_تصوف
#تبری #بررسی_روایات_مدح_خلفا
#حدیث_منزلت #حدیث_غدیر

❗️تلاش صوفیه برای کمرنگ کردن تبری

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

یکی از مصادیق بارز مبارزه با تبری در فرقه صوفیه نمود دارد؛ روشن است که اصل و ریشه تصوف در تَسنُن می‌باشد و از یک دوره به بعد توسط برخی منسوبین به شیعه که متمایل به تصوف بودند، وارد تشیع نیز شد؛

بزرگان تصوف که دلداده و پِیرو سران سقیفه بودند، بین محبت و مودت اهل بیت علیهم السلام، و محبت و مودت سران خودشان در برزخی گرفتار آمدند که هر طرف آن برایشان ضرر بود.←إنکار اهل بیت علیهم السلام مساوی با نصب بود و سِیلی از طعن و تکفیر را در پی داشت،←و انکار و برائت از سران سقیفه نیز در قاموس آنان کفر محسوب می‌شد. لذا سعی کردند بین هر دو جمع کنند اما نشد، و در نهایت به جسارت و هتک حرمت اهل بیت علیهم السلام ختم شد.
البته باید دانست که بنیان گذاران تصوف در میان مسلمین، نواصب و منافقانی از قبیل #حسن_بصری و سفیان ثوری، بودند. بقیه هم کم و بیش رشحاتی از ناصبی‌گری داشتند، لذا در برزخی قرار نگرفتند. البته، از نظر ما فرقی بین دسته اول و دسته دوم نیست، تنها شاید شدت و ضعف آنان در دشمنی متفاوت باشد.

حال به نمونه‌‌هایی توجه فرمائید:

✍🏻 همانگونه که در اسکن می‌بینید: اسماعیل مستملی بخاری حنفی، صوفیِ سُنیِ قرن چهارم، در شرح خود بر یکی از کتب مهم صوفیه، هنگام نقد و بررسی برخی مذاهب، پس از آنکه سُنیان را تنها طایفه اهل نجات معرفی می‌کند، می‌نويسد:

✖️« ... گروهی دیگر رافضيان و ناصبيان‏اند كه پشتاپشت‏اند. رافضيان اندر دعوى محبت اهل بيت را #غلو كردند و با صحابه رسول صلى الله عليه عداوت كردند و ايشان را ظالمان و فاسقان خواندند، و گروهى از ايشان صحابه را كافر خواندند. و باز ناصبيان اندر دعوى محبت صحابه غلو كردند و با اهل بيت عداوت كردند و على را و اهل بيت را رضى الله عنهم ظالم و كافر خواندند و بر مضادت سخن گفتند.
و باز ما كه سُنيان‏ايم اندر ميان هر دو گروه بايستاديم و با هر دو حرب كرديم و روافض را گفتيم كه صحابه رسول را صلى الله عليه و سلم بد مگوى كه ايشان اعوان دين‏اند و ناصر پيغمبراند،
خاصه ابوبكر كه صاحب غار است و رفيق سفر و حضر است، و تن و مال و فرزند فداى پيغامبر صلى الله عليه و سلم كرد (❗️) و ضجيع وى است اندر گور، و آن كس است كه پيغامبر گفت صلى الله عليه و سلم: و الله ما طلعت الشمس و لا غربت على ذى لهجه بعد النبيين و المرسلين افضل من ابو بكر. (❗️)
و اندر عُمر رضى الله عنه طعن مكنيد كه صهر ( داماد ) پيغمبر است و خداى تعالى اسلام به وى عزيز كرد (❗️) و عادل است و #فاروق است، فرق بين الحق و الباطل، و آن كس است كه پيغمبر صلى الله عليه و سلم گفت: ما فى السماء ملك [مقرب‏] الا و هو يوقر عمر بن الخطاب و ما فى الارض شيطان الا و هو يفر من ظل‏ عمر. (❗️)
و همچنين‏ گفتيم عثمان را رضى الله عنه بد نگوييد كه داماد پيغمبر است به دو دختر، و صاحب بئر الرومه و صاحب جِيش عسرت است، و آن كسى است كه پيغمبر صلى الله عليه و سلم گفت: ان ملائكة السماء تستحيى من عثمان. (❗️) ما را گفتند شما ناصبى‏ايد و شما دشمن‏داران اهل بيت‏ايد؛ و ما از اين بيزار، و دشمنان اهل بيت نزد ما كافر؛
باز روى به ناصبيان آورديم و گفتيم اهل بيت را بد مگوييد خاصه على را رضى الله عنه كه رسول صلى الله عليه و سلم گفت او را: انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى. و نيز گفت: من كنت مولاه فعلى مولاه. و صاحب #ذوالفقار بود و شمشير دين بود، و زوج بتول بود و پدر شبر و شبير بود رضى الله عنه، و آن بود كه پيغمبر صلى الله عليه و سلم گفت: يا على لا يحبك الا مؤمن تقى و لا يبغضك الا منافق شقى. و فاطمه را گفت _ رضى الله عنها _ هى بضعة منى. بضعه پيغامبر را دشمن داشتن كفر است. و حسين و حسن را رضى الله عنهما را گفت: الحسن و الحسين سيدا شباب اهل الجنة و ابوهما خير منهما. و ايشان را گفت بر من نشينيد تا من شما را مرکب باشم. و پدر ايشان را گردن‏ بداشت بر در كعبه تا پاى خويش را بر گردن مبارك سيد نهاد و بُت را بكَند و بينداخت. چون با ايشان مناظره كرديم ما را #رافضى خواندند و ما از رافضى بيزار، و رافضى نزديك ما كافر؛ از بهر آنكه رافضى مبغض صحابه رسول باشد و مبغض صحابه كافر باشد.
پس ما اندر ميان هر دو بايستاديم و با هر دو حرب كرديم، و صحابه و اهل بيت هر دو گروه را نيكو گفتيم و زبان از هر دو گروه نگاه داشتيم، و لله الحمد و المنة آن خبر را كه پيغمبر گفت صلى الله عليه و سلم: من احب ابا بكر فقد اقام الدين (❗️) و من احب عمر فقد اوضح السبيل (❗️) و من احب عثمان فقد استنار بنور الله (❗️) و من احب عليا فقد استمسك بالعروة الوثقى.
و نيز پيغامبر گفت صلى الله عليه و سلم اتانى جبريل صلوات الله عليه فقال ان الله تعالى يقرئك السلام و يقول اتخذ ابا بكر والدا و عمر مشيرا و عثمان ظهيرا (❗️) و عليا سندا.

👇👇ادامه👇👇

#اسلام_و_ایرانیان (۱۰۱)
#ذوالفقار (۲۳)
#پیدایش_شیعه (۸۲)

🔻کشف کتیبه فارسی «شیرِ شمشیر به‌دست» در ارمنستان

←پیشینهٔ اهتمام ایرانیان به تبلیغ عظمت دلاوری‌های بی‌نظیر امیرالمؤمنین علیه‌السلام در قالب زبان هنر
←آثار عقاید شیعی در ایرانیان قرن هفتم هجری

┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

🔸پژوهشگاه میراث فرهنگی از کشف یک کتیبه فارسی با نقش «شیرِ شمشیر به‌دست» در کنار شمایل حضرت علی (علیه‌السلام) در یکی از روستاهای ارمنستان خبر داد.

به گزارش ایسنا، مرتضی رضوانفر ـ عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری ـ در این باره گفت: این کتیبه فارسی با نقشی از شیرِ شمشیر به‌دست در کنار شمایل حضرت علی (علیه السلام) در یکی از روستاهای ارمنستان کشف شده است که می‌تواند نقش شیری شمشیر به‌دست را که طبق اسناد به دوره فتحعلیشاه قاجار باز می‌گردد ۶۰۰ سال به عقب برگرداند.

او درباره چگونگی کشف این کتیبه توضیح داد: سال پیش به دعوت حسین طباطبایی ـ رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ برای تحقیق و پژوهش میدانی به ارمنستان سفر کردم. آنچه در این پژوهش نظرم را به خود جلب کرد و می‌توانم آن را به‌عنوان یک کشف معرفی کنم بقایای مسجدی تاریخی در یکی از روستاهای ارمنستان به نام «بجنی» است.

رضوانفر افزود: در کتیبه ساخت این مسجد، تاریخ ۶۶۱ هجری قمری، نام پنج تن آل عبا و اسامی «استاد جعفر» و «استاد محرم» به عنوان معماران این بنا ذکر شده که نشان می‌دهد شیعیان در این روستا ساکن بوده‌اند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری ادامه داد: در این مسجد که بقایای آن در حال حاضر در یک منطقه کوهستانی واقع شده و از آن سه دیوار باقی مانده است،  چهار کتیبه، یکی به عربی، دو کتیبه به فارسی و یک نقش‌برجسته وجود دارد که در سه کتیبه نقش شیر جای گرفته است.
این پژوهشگر میراث فرهنگی افزود: روی یکی از کتیبه‌های یافته‌شده در این مسجد شمایلی از حضرت علی (علیه السلام) ترسیم و در کنار آن به فارسی نوشته شده «جناب علی» و نقش یک شیرِ شمشیر به دست که به دنبال هیولایی در حرکت است، نمایان است.
رضوانفر اظهارکرد: اگر تاریخ ساخت این کتیبه را با تاریخ کتیبه ساخت مسجد (۶۶۱ هجری قمری) برابر بگیریم، می‌تواند نقش شیر شمشیر به‌دست را ۶۰۰ سال به عقب  برگرداند؛ چرا که جدای از نقش شیر و خورشید که هزاران سال قدمت دارد، نخستین نشانه موجود از شیر شمشیر به‌دست مربوط به دوره فتحعلیشاه قاجار است و تا پیش از آن، شیر همواره پایش روی زمین و یا در حال حرکت بوده است.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: در این کتیبه نقش  شیر در کنار شمایل حضرت علی (علیه‌السلام) جای گرفته و مشخصا به عنوان «شیر خدا» مطرح است؛ یعنی بیان‌کننده القابی مانند اسدالله غالب (شیر خدای غلبه‌کننده) و حیدر کرار (شیر حمله‌برنده) که ما در فرهنگ مردم به کار می‌بریم.


رضوانفر گفت: طبق بررسی‌های صورت گرفته، حضور شیعیان ایرانی در ارمنستان و منطقه بجنی، سه بار پیش از قرن هفتم هجری قمری محرز  شده است؛ یکی قرن ۴ و ۵ هجری قمری که دیلمیان خصوصا سالاریان در این منطقه حکومت کردند و سکه ضرب کردند و دیگری در سال ۶۳۳ قمری که مغول‌ها به فرماندهی فردی با نام «چرماغون» این منطقه را تصرف گردند و تعداد زیادی از اسرای خراسانی را با خود به ارمنستان بردند. مغول‌ها که اسرای خود را «حَشَر» می‌نامیدند از آن‌ها برای بیگاری و سپر انسانی استفاده می‌کردند. بسیاری از این اسرا بعدها در ارمنستان ماندگار شدند و گروه سوم از شیعیان ایرانی، نزاریان بودند که در سال ۶۵۴ قمری پس از قتل‌عام توسط هلاکوخان به مناطق مختلف از جمله ارمنستان پراکنده شدند.
این محقق گفت: پژوهشکده زبان‌شناسی، کتیبه‌ها و متون بنا دارد در آینده نشستی علمی برای بررسی ابعاد مختلف این کتیبه و همچنین دیگر آثار موجود در قفقاز جنوبی، شامل جمهوری آذربایجان، ارمنستان و گرجستان برگزار کند.
http://isna.ir/xdNNvT


✍ پی‌نوشت: یکى از صفات بسیار مهم و نیکو برای هر انسان بالغ و هر شخص عاقل ، که دارای اهمیت فراوان است و عامل پیروزی ، عزت و افتخار میباشد بلاشک صفت شجاعت است ، و چنین کتیبه‌هایی سندی دیگر در خبر متواتر و قطعی شجاعت های بی بدیل امیر عالم علی علیه‌السلام است.

➖➖➖➖➖
@borrhan