#از_برهان_بپرس (۱۳)
✅ جایگاه امامت در روایات
👈 #امامان_عدل تحت #سایهء_الهی
〰〰〰〰〰▪️➖▪️
در روایاتی كه مسلمین به عنوان روایات صحیح نقل می كنند، این تعبیر از پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله آمده است كه بعد از من امامانی خواهند آمد؛
در برخی از آن ها تعبیر به دو دسته #امام_عدل و #امام_جور می شود.
به نمونه‌ای از این روایات اشاره می‌کنیم که راوی آن #ابوهریره است:
☑️ قال ، قال النبی صلی الله علیه و آله :
«سبعهٌ یظِلِّهُم الله تعالی فی ظلّه یوم لا ظلّ الا ظلُّه امام عدل [عادل]»
☑️ هفت دسته هستند كه خداوند آنها را در زیر سایه خود می گیرد؛ در آن روزی كه سایه ای جز سایۀ خدا نیست. «امامُ عدل» یا «امامُ عادل».
(الفاظ حدیث مختلف است؛ اما معنا تقریباً یکسان است. « #امام_عادل » که مشخص است؛ یعنی امام دادگر و داد گستر. اما اگر « #امام_عدل » گفته شود، به معنای نهایت دادگستری و عدالت پیشگی است؛ و از باب مبالغه است؛ یعنی امامی كه از هر جهت عادل است.)
ادامۀ حدیث شریف اینست:
«و شاب نَشَأ فی طاعة الله»: جوانی که در پیروی از دستورات الهی رشد یافته و بزرگ شده باشد.
👈👈 این تعبیر در تعداد زیادی از روایات آمده است كه اگر كسی چه كاری را بكند و چگونه باشد، خداوند در روز قیامت و در آن روزی كه سایه ای جز سایۀ او نیست، او را در زیر سایۀ خود قرار می دهد.
⁉️اما این تعبیر به چه معناست؟
مگر در دنیا سایه ای جز سایۀ خدا هست كه در روز قیامت سایه ای جز سایۀ او نیست؟
چگونه این جهت مخصوص به روز قیامت است؟
و گفته می شود در روز قیامت سایه ای جز سایۀ او نیست؟
⬇️ اگر معنای حدیث واضح شود، معلوم می شود كه منشأ این سؤال نرسیدن به معنای حدیث است.
✍.. نحوۀ ادارۀ خداوند متعال در دنیا و قیومیت او بر مسیر زندگی انسان ها در رابطه با كل عالم هستی، از روی سنن و ضوابطی است كه به ارادۀ الهی بر كل هستی، و من جمله زندگی افراد بشر، حكومت می كند.
مثالی بزنیم؛
فرض کنید نحوۀ آفرینش انسان تابع سنتی است. همۀ ما می دانیم باید طی یك سنت معینی، نسل جدیدی موجود بشود.
بدون آن مسیر، نسلی به وجود نمی آید. این مسیر بر تمامی خلق خدا حاکم است؛ خواه در پیدایش ولیی از اولیاء الله باشد؛
یا عدوی از اعداء خدا باشد.
یعنی فرقی نمی كند؛ زمانی که نسل جدیدی پیدا می شود، از راه اجتماع خاصی كه بین دو جنس معین از افراد بشر حاصل می شود،
این اتفاق می افتد. خواه این دو جنس از اولیاء الله باشند، مثلاً سید اولیاء الله مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام و سیدۀ اولیاء الله صدیقه كبری علیهاالسلام باشند؛
و نسل طیب و طاهر از آنها پیدا شود؛ و خواه رئیس اعداء الله با رئیسۀ اعداء الله اجتماع كنند؛
و نسلی موجود شود.
این یک سنت است.
زندگی دنیوی افراد تابع بهره مندی از استعداد ها، قدرت ها، توان ها و شرایط عمومی ای است كه به این استعداد ها فعلیت می دهد.
طبعاً نحوۀ زندگی ها مختلف است.
اما این كه چه كسی بندۀ خوب خدا و چه كسی بندۀ بد خداست، مرحلۀ بعد است.
كسی که در مسیر ثروت واقع شود به ثروت می رسد؛ خواه ولیّ مقرّب خدا باشد، خواه عدوی باشد كه اعلان جنگ با خدا كرده است.
به مثال بیع و ربا دقت بفرمائید:
📖 «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِی مِنَ الرِّبَا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِینَ * فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُوسُ أَمْوَالِكُمْ لاَ تَظْلِمُونَ وَلاَ تُظْلَمُونَ»
﴿بقره/278-279﴾
📖 اى كسانى كه ايمان آورده ايد، از خدا پروا كنيد؛ و اگر مؤمنيد، آنچه از ربا باقى مانده است واگذاريد * و اگر (چنين) نكرديد، بدانيد به جنگ با خدا و فرستاده وى، برخاسته ايد؛ و اگر توبه كنيد، سرمايه هاى شما از خودتان است. نه ستم مى كنيد و نه ستم مى بينيد.
👈👈 هر كس می تواند هم از راه حلال به ثروت برسد و هم از راه حرام.
«حرّم الرّبا» یعنی راه دوم را انتخاب نکنید. اما می توانید از آن راه هم به ثروت برسید. اگر شما دست از ربا بر ندارید، پس شما اعلان کنید با خدا و رسول در جنگ هستید. اما در عین حال هر کس از آن مسیر نیز می تواند به ثروت برسد.
چرا؟
چون خداوند این جهان را و انسان را در ضمن جهان، به آن نحوه اداره می‌كند که منطبق بر سنت هاست؛ و این سنت ها چنانست که چه فردی مقرب خدا باشد یا دور از خدا باشد،
قرب و بعد وی ابتداءاً مدخلیتی در حصول مقصود ندارد.
⚠️ اما در آخرت این حرفها نیست؛ و لذا در این دنیا شخص می تواند به كامجوئی و كامیابی و لذت های متناسب با این جهان برسد؛ خواه بنده خاص و محبوب خدا باشد؛ و خواه دشمن و مغضوب خدا باشد.
《1》
✅ جایگاه امامت در روایات
👈 #امامان_عدل تحت #سایهء_الهی
〰〰〰〰〰▪️➖▪️
در روایاتی كه مسلمین به عنوان روایات صحیح نقل می كنند، این تعبیر از پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله آمده است كه بعد از من امامانی خواهند آمد؛
در برخی از آن ها تعبیر به دو دسته #امام_عدل و #امام_جور می شود.
به نمونه‌ای از این روایات اشاره می‌کنیم که راوی آن #ابوهریره است:
☑️ قال ، قال النبی صلی الله علیه و آله :
«سبعهٌ یظِلِّهُم الله تعالی فی ظلّه یوم لا ظلّ الا ظلُّه امام عدل [عادل]»
☑️ هفت دسته هستند كه خداوند آنها را در زیر سایه خود می گیرد؛ در آن روزی كه سایه ای جز سایۀ خدا نیست. «امامُ عدل» یا «امامُ عادل».
(الفاظ حدیث مختلف است؛ اما معنا تقریباً یکسان است. « #امام_عادل » که مشخص است؛ یعنی امام دادگر و داد گستر. اما اگر « #امام_عدل » گفته شود، به معنای نهایت دادگستری و عدالت پیشگی است؛ و از باب مبالغه است؛ یعنی امامی كه از هر جهت عادل است.)
ادامۀ حدیث شریف اینست:
«و شاب نَشَأ فی طاعة الله»: جوانی که در پیروی از دستورات الهی رشد یافته و بزرگ شده باشد.
👈👈 این تعبیر در تعداد زیادی از روایات آمده است كه اگر كسی چه كاری را بكند و چگونه باشد، خداوند در روز قیامت و در آن روزی كه سایه ای جز سایۀ او نیست، او را در زیر سایۀ خود قرار می دهد.
⁉️اما این تعبیر به چه معناست؟
مگر در دنیا سایه ای جز سایۀ خدا هست كه در روز قیامت سایه ای جز سایۀ او نیست؟
چگونه این جهت مخصوص به روز قیامت است؟
و گفته می شود در روز قیامت سایه ای جز سایۀ او نیست؟
⬇️ اگر معنای حدیث واضح شود، معلوم می شود كه منشأ این سؤال نرسیدن به معنای حدیث است.
✍.. نحوۀ ادارۀ خداوند متعال در دنیا و قیومیت او بر مسیر زندگی انسان ها در رابطه با كل عالم هستی، از روی سنن و ضوابطی است كه به ارادۀ الهی بر كل هستی، و من جمله زندگی افراد بشر، حكومت می كند.
مثالی بزنیم؛
فرض کنید نحوۀ آفرینش انسان تابع سنتی است. همۀ ما می دانیم باید طی یك سنت معینی، نسل جدیدی موجود بشود.
بدون آن مسیر، نسلی به وجود نمی آید. این مسیر بر تمامی خلق خدا حاکم است؛ خواه در پیدایش ولیی از اولیاء الله باشد؛
یا عدوی از اعداء خدا باشد.
یعنی فرقی نمی كند؛ زمانی که نسل جدیدی پیدا می شود، از راه اجتماع خاصی كه بین دو جنس معین از افراد بشر حاصل می شود،
این اتفاق می افتد. خواه این دو جنس از اولیاء الله باشند، مثلاً سید اولیاء الله مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام و سیدۀ اولیاء الله صدیقه كبری علیهاالسلام باشند؛
و نسل طیب و طاهر از آنها پیدا شود؛ و خواه رئیس اعداء الله با رئیسۀ اعداء الله اجتماع كنند؛
و نسلی موجود شود.
این یک سنت است.
زندگی دنیوی افراد تابع بهره مندی از استعداد ها، قدرت ها، توان ها و شرایط عمومی ای است كه به این استعداد ها فعلیت می دهد.
طبعاً نحوۀ زندگی ها مختلف است.
اما این كه چه كسی بندۀ خوب خدا و چه كسی بندۀ بد خداست، مرحلۀ بعد است.
كسی که در مسیر ثروت واقع شود به ثروت می رسد؛ خواه ولیّ مقرّب خدا باشد، خواه عدوی باشد كه اعلان جنگ با خدا كرده است.
به مثال بیع و ربا دقت بفرمائید:
📖 «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِی مِنَ الرِّبَا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِینَ * فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُوسُ أَمْوَالِكُمْ لاَ تَظْلِمُونَ وَلاَ تُظْلَمُونَ»
﴿بقره/278-279﴾
📖 اى كسانى كه ايمان آورده ايد، از خدا پروا كنيد؛ و اگر مؤمنيد، آنچه از ربا باقى مانده است واگذاريد * و اگر (چنين) نكرديد، بدانيد به جنگ با خدا و فرستاده وى، برخاسته ايد؛ و اگر توبه كنيد، سرمايه هاى شما از خودتان است. نه ستم مى كنيد و نه ستم مى بينيد.
👈👈 هر كس می تواند هم از راه حلال به ثروت برسد و هم از راه حرام.
«حرّم الرّبا» یعنی راه دوم را انتخاب نکنید. اما می توانید از آن راه هم به ثروت برسید. اگر شما دست از ربا بر ندارید، پس شما اعلان کنید با خدا و رسول در جنگ هستید. اما در عین حال هر کس از آن مسیر نیز می تواند به ثروت برسد.
چرا؟
چون خداوند این جهان را و انسان را در ضمن جهان، به آن نحوه اداره می‌كند که منطبق بر سنت هاست؛ و این سنت ها چنانست که چه فردی مقرب خدا باشد یا دور از خدا باشد،
قرب و بعد وی ابتداءاً مدخلیتی در حصول مقصود ندارد.
⚠️ اما در آخرت این حرفها نیست؛ و لذا در این دنیا شخص می تواند به كامجوئی و كامیابی و لذت های متناسب با این جهان برسد؛ خواه بنده خاص و محبوب خدا باشد؛ و خواه دشمن و مغضوب خدا باشد.
《1》