#ضرورت_معرفت_امام (۵۳)
#تبری (۴۴۵)
✅ تولی و تبری؛ شرط قبولی و رد اعمال
┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄
#قسمت_پنجاه_و_سوم
🔻جهت دیگری که بایـد برای تـبیین ضـرورت تبری از دشمنان خداوند مورد توجه قرار گیرد این است که این «تبری» در کنار «تولّی» نسـبت به اهل‌بیت علیهم السلام شرط مردود یا مقبول شدن همه اعمال و عبادات است.
با توجه به مطالبی که در اهمیت «حب فی الله» و «بغض فی الله» گذشت معلوم میشود ولایت و معرفت امام علیه‌السلام حقیقت و روح هر عمل عبادي است؛ بنابراین اگر کسـی همه عبادات را انجام دهـد اما اهل ولایت خانـدان رسالت و عـداوت نسـبت به دشـمنان ایشان نباشد، هیچ یک از آنها داراي روح نبوده و صرفاً نمایشی از عبادت خداوند به شمار می‌آید.←←به همین جهت چنین عملی مقبول درگاه الهی قرار نمیگیرد و ردّ میشود.
امام صادق علیه السلام میفرمایند:
🔸 مَنْ عَرَفَ الْإِمَامَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ تَوَلَّاهُ ثُمَّ عَمِلَ لِنَفْسِهِ مَا شَاءَ مِنْ عَمَلِ الْخَیْرِ قُبِلَ مِنْهُ ذَلِکَ وَ ضُوعِفَ لَهُ أَضْعَافاً کَثِیرَهًًْ وَ انْتَفَعَ بِأَعْمَالِ الْخَیْرِ مَعَ الْمَعْرِفَهًِْ....وَ کَذَلِکَ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَهًَْ الَّتِی یَعْمَلُونَهَا إِذَا تَوَلَّوُا الْإِمَامَ الْجَائِرَ الَّذِی لَیْسَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی فَقَالَ لَهُ عَبْدُاللَّهِ‌بْنُ‌أَبِی‌یَعْفُورٍ أَ لَیْسَ اللَّهُ تَعَالَی قَالَ مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ(۱) فَکَیْفَ لَا یَنْفَعُ الْعَمَلُ الصَّالِحُ مِمَّنْ یُوَالِی أَئِمَّهًَْ الْجَوْرِ فَقَالَ لَهُ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) هَلْ تَدْرِی مَا الْحَسَنَهًُْ الَّتِی عَنَاهَا اللَّهُ تَعَالَی فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ هِیَ مَعْرِفَهًُْ الْإِمَامِ وَ طَاعَتُهُ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ(۲) وَ إِنَّمَا أَرَادَ بِالسَّیِّئَهًِْ إِنْکَارَ الْإِمَامِ الَّذِی هُوَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) مَنْ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ بِوَلَایَهًِْ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ جَاءَ مُنْکِراً لِحَقِّنَا جَاحِداً لِوَلَایَتِنَا أَکَبَّهُ اللَّهُ تَعَالَی یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ فِی النَّارِ.(۳)
#ترجمه : «هرکس امام از اهل‌بیت پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم را بشناسد و ولایتش را بپذیرد، اگر کار خیري براي خود انجام دهد، از او پـذیرفته است و پاداشـی چند برابر برای او قرار داده میشود. چنین کسـی از اعمال خیر خود با معرفتی که دارد، سود می‌برد. ... همچنین خدا از بندگان- درصورتیکه ولایت امام ستمگري که ازجانب خداي متعال نیست، پذیرفته باشند - اعمال خیر را نمی‌پذیرد.
عبـدالله بن ابی یعفور به آن حضـرت عرض کرد: مگر خداي متعال نفرموده: «هرکس حسـنه بیاورد (پاداشـی) بهتر از آن برای اوست و در روز قیامت از بیم و هراس در امان است»؟ پس چگونه عمل صالح برای کسی که ولایت پیشوایان ظلم را پـذیرفته باشـد، سودي نمی‌بخشـد؟ امام صادق علیه السلام فرمودند:
آیا می‌دانی آن«حسـنه» ای که خـدای متعال در این آیه می فرماید چیست؟ آن حسـنه، معرفت امام و اطاعت از اوست. و خداي عزوجل فرمود: «وکسانیکه «سیئه» را بیاورنـد با رو در آتش افکنـده می‌شونـد. آیا کیفري جز اعمال خویش را می‌بینیـد؟» و جز این نیست که مراد خـدا از «سیئه» انکـار امـامی است که از جانب خـداي متعال باشـد. هر کس در روز قیامت، ولایت امام سـتمگري را که از جانب خـدا نیسـت بیاورد و با انکارحّق ما و ولایت ما در پیشگاه الهی حاضر شود،خداي متعال او را روز قیامت با رو در آتش افکند.»
ّ✅🔚 پس ملاك و اصل دینـداري، قبول ولایت اهل‌بیت علیهم السلام است که بـدون آن هیـچ عملی نفعی نمی‌بخشـد.
«1⃣»
#تبری (۴۴۵)
✅ تولی و تبری؛ شرط قبولی و رد اعمال
┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄
#قسمت_پنجاه_و_سوم
🔻جهت دیگری که بایـد برای تـبیین ضـرورت تبری از دشمنان خداوند مورد توجه قرار گیرد این است که این «تبری» در کنار «تولّی» نسـبت به اهل‌بیت علیهم السلام شرط مردود یا مقبول شدن همه اعمال و عبادات است.
با توجه به مطالبی که در اهمیت «حب فی الله» و «بغض فی الله» گذشت معلوم میشود ولایت و معرفت امام علیه‌السلام حقیقت و روح هر عمل عبادي است؛ بنابراین اگر کسـی همه عبادات را انجام دهـد اما اهل ولایت خانـدان رسالت و عـداوت نسـبت به دشـمنان ایشان نباشد، هیچ یک از آنها داراي روح نبوده و صرفاً نمایشی از عبادت خداوند به شمار می‌آید.←←به همین جهت چنین عملی مقبول درگاه الهی قرار نمیگیرد و ردّ میشود.
امام صادق علیه السلام میفرمایند:
🔸 مَنْ عَرَفَ الْإِمَامَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ تَوَلَّاهُ ثُمَّ عَمِلَ لِنَفْسِهِ مَا شَاءَ مِنْ عَمَلِ الْخَیْرِ قُبِلَ مِنْهُ ذَلِکَ وَ ضُوعِفَ لَهُ أَضْعَافاً کَثِیرَهًًْ وَ انْتَفَعَ بِأَعْمَالِ الْخَیْرِ مَعَ الْمَعْرِفَهًِْ....وَ کَذَلِکَ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَهًَْ الَّتِی یَعْمَلُونَهَا إِذَا تَوَلَّوُا الْإِمَامَ الْجَائِرَ الَّذِی لَیْسَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی فَقَالَ لَهُ عَبْدُاللَّهِ‌بْنُ‌أَبِی‌یَعْفُورٍ أَ لَیْسَ اللَّهُ تَعَالَی قَالَ مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ(۱) فَکَیْفَ لَا یَنْفَعُ الْعَمَلُ الصَّالِحُ مِمَّنْ یُوَالِی أَئِمَّهًَْ الْجَوْرِ فَقَالَ لَهُ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) هَلْ تَدْرِی مَا الْحَسَنَهًُْ الَّتِی عَنَاهَا اللَّهُ تَعَالَی فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ هِیَ مَعْرِفَهًُْ الْإِمَامِ وَ طَاعَتُهُ وَ قَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ(۲) وَ إِنَّمَا أَرَادَ بِالسَّیِّئَهًِْ إِنْکَارَ الْإِمَامِ الَّذِی هُوَ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) مَنْ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ بِوَلَایَهًِْ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ جَاءَ مُنْکِراً لِحَقِّنَا جَاحِداً لِوَلَایَتِنَا أَکَبَّهُ اللَّهُ تَعَالَی یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ فِی النَّارِ.(۳)
#ترجمه : «هرکس امام از اهل‌بیت پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم را بشناسد و ولایتش را بپذیرد، اگر کار خیري براي خود انجام دهد، از او پـذیرفته است و پاداشـی چند برابر برای او قرار داده میشود. چنین کسـی از اعمال خیر خود با معرفتی که دارد، سود می‌برد. ... همچنین خدا از بندگان- درصورتیکه ولایت امام ستمگري که ازجانب خداي متعال نیست، پذیرفته باشند - اعمال خیر را نمی‌پذیرد.
عبـدالله بن ابی یعفور به آن حضـرت عرض کرد: مگر خداي متعال نفرموده: «هرکس حسـنه بیاورد (پاداشـی) بهتر از آن برای اوست و در روز قیامت از بیم و هراس در امان است»؟ پس چگونه عمل صالح برای کسی که ولایت پیشوایان ظلم را پـذیرفته باشـد، سودي نمی‌بخشـد؟ امام صادق علیه السلام فرمودند:
آیا می‌دانی آن«حسـنه» ای که خـدای متعال در این آیه می فرماید چیست؟ آن حسـنه، معرفت امام و اطاعت از اوست. و خداي عزوجل فرمود: «وکسانیکه «سیئه» را بیاورنـد با رو در آتش افکنـده می‌شونـد. آیا کیفري جز اعمال خویش را می‌بینیـد؟» و جز این نیست که مراد خـدا از «سیئه» انکـار امـامی است که از جانب خـداي متعال باشـد. هر کس در روز قیامت، ولایت امام سـتمگري را که از جانب خـدا نیسـت بیاورد و با انکارحّق ما و ولایت ما در پیشگاه الهی حاضر شود،خداي متعال او را روز قیامت با رو در آتش افکند.»
ّ✅🔚 پس ملاك و اصل دینـداري، قبول ولایت اهل‌بیت علیهم السلام است که بـدون آن هیـچ عملی نفعی نمی‌بخشـد.
«1⃣»
