‍ #ضرورت_معرفت_امام (۱۶)
#درس_های_توحید (۲۴۸)
نفی #تجسیم (۱۷۰)
#نقد_غلات (۱۶)

✅ «وجه الله»بودن امام علیه السلام

💡با دقت بخوان!

┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_شانزدهم

ّبا توجه به مطالب پیشین سِر اطلاق برخی تعابیر در آیات و روایات بر اهل بیت علیهم‌السلام تا حدودی روشن میشود، تعابیری نظیر «وجه الله»، «لسان الله»، «باب الله»، «یدالله» و ...که به توضیح بیشتر آنها می‌پردازیم.

🔻درحـدیثی که اباصـلت از امـام رضـا علیه السلام درباره معنای خبر «إنَّ ثَوابَ لااله الاالله ان النَظَرُ إلی وَجهِ اللهِ تَعالی»سؤال کرده است،حضرت درجوابش چنین فرموده اند:

💠 یَا أَبَا الصَّلْتِ مَنْ وَصَفَ اللَّهَ تَعَالَی بِوَجْهٍ کَالْوُجُوهِ فَقَدْ کَفَرَ وَ لَکِنَّ وَجْهَ اللَّهِ تَعَالَی أَنْبِیَاؤُهُ وَ رُسُلُهُ وَ حُجَجُهُ (علیهم السلام) هُمُ الَّذِینَ بِهِمْ یُتَوَجَّهُ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ إِلَی دِینِهِ وَ مَعْرِفَتِهِ وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ وَ قَالَ عَزَّوَجَلَّ کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ فَالنَّظَرُ إِلَی أَنْبِیَاءِ اللَّهِ تَعَالَی وَ رُسُلِهِ وَ حُجَجِهِ (علیهم السلام) فِی دَرَجَاتِهِمْ ثَوَابٌ عَظِیمٌ لِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ قَدْ قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) مَنْ أَبْغَضَ أَهْلَ بَیْتِی وَ عِتْرَتِی لَمْ یَرَنِی وَ لَمْ أَرَه یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ

#ترجمه «اي اباصـلت،کسی که براي خداي متعال وجهی مانند دیگر وجوه قائل شود،کافر شده است؛ ولی وجه خدا پیامبران و رسولان و حجج الهی علیهم‌السلام هستند که صرفًا از طریق آنها توجه به سوي خداوند عّزوجل و دین او و معرفت او حاصل میشود.
وخداي متعال فرمود: «هرکسی روي زمین از بین میرود و وجه پروردگارت باقی میماند.» و همو عزوجل فرمود: «همه چیز از بین میرود مگر وجه خـداي متعـال.»
پس نگریسـتن به پیـامبران و رسولان و حجـج الهی علیهم السلام در آن درجاتی که دارند براي مؤمنان در روز قیامت پاداش بزرگی است. و پیامبر صلی‌الله علیه و آله وسلم هم فرمود: کسیکه دشمنی اهلبیت و عترت مرا داشته باشد، روز قیامت نه من او را می‌بینم و نه او مرا می‌بیند.»

📔 بحارالانوار ج۲۴ ص۲۰۱

✅🔚بنابراین عّلت تسمیه حجج الهی و در رأس آنها اهلبیت علیهم السلام به «وجه الله» اینست که وجه در لغت به معنای سـو و جهت می‌باشـد.

عّلت «وجه» نامیـدن صـورت انسـان هم این است که انسـان به صورت خود شـناخته میشود و در واقع صـورت آدمی، رو و سـوي او را معیـن می‌کنـد. کسـی هم که میخواهـد به دیگري تـوجه کنـد، رو به صـورت او میکنـد.

بنابراین صورت انسان، راه توجه کردن دیگران به انسان است. و به همین معنا در مورد خـداي متعال رعایت شـده بـدون آنکه تشـبیهی لازم آیـد. هر چیزي غیر خـدا، مخلوق خـداست. آن موجوداتی هم که وجه خـدا هسـتند از جهت مخلوق بودن هیچ تفاوتی با سایر مخلوقات ندارند، تنها چیزي که آنها دارند این است که آنها وسـیله و راه توجه کردن خلق به سوي خدا هستند و دین و معرفت الهی فقط ازطریق روي کردن به اینها براي انسان حاصل میشود. به همین جهت وجه خدا خوانده میشوند.

زیرا تنها طریقی هسـتند که اگر کسـی بخواهـد خدا را بندگی کند و به معرفت پروردگار گردن نهد، چاره اي جز پیمودن این طریق نـدارد. و این شـأن را هم خود خـدا به اینـان عطـا کرده است. چون منصـب هاي الهی همگی به جعل خود خـداست و هیچ کس از غیر طریق جعل، نمیتواند به چنین مقاماتی نایل شود.

اما نباید تصور کرد که اینها از بین نرفتنی هسـتند به این معنا که فانی شدنشان محال عقلی باشد.چنین نیست.
🟩 همه مخلوقات از بین رفتنی هسـتند و اینها هم در مخلوقیت مانند دیگران هستند و تنها چیزی که از بین رفتنی نیست، خود خـداست. اگر چیزي مخلوق باشـد، از بین رفتن و فانی شـدنش محال نیست. ولی البته خداي متعال آنگاه که بقیه مخلوقات را فانی میکند، اینها را فانی نمیسازد و تا وقتی خدا بخواهد اینها باقی میمانند، ولی نه باقیماندن به جسم خاکی بلکه باقی ماندن به مقام نورانی خود که در ابتداي خلقت به ایشان داده شده و با مرگ در دنیا از ایشان گرفته نمیشود.

«1⃣»