#شاگردان_مکتب_الصادق علیه‌السلام [1]


💠امام صادق علیه السلام میفرمایند:
علمای شیعه مرزدارانی هستند که مراقب شیاطین و عفریت‌هایند و مانع از تسلط شیاطین و نواصب بر آن دسته از شیعیان و جوانان ما که عقیده قوی ندارند می‌شوند.

📗بحارالانوار ج2 ص5 ح8

〰〰〰▪️〰〰〰〰

🔶 از جمله علمای مطرح جناب #زرارة_بن_أعين بن سُنسُن أبوالحسن الشيبانی الكوفی رحمه الله ميباشد.
http://l1l.ir/3652

ایشان از اجلاء فقها، متکلمین، محدثین و... از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهما السلام بوده اند.
در علو منزلت ایشان همین بس که مورد اهانت و هجوم نواصب در طول تاریخ بخصوص خوارج دوران فعلی بوده اند.

✅ نام ایشان عبدالربه می باشد و زرارة لقبی است که مردم به او داده بودند.
در روایتی صحیح السند از زرارة اینگونه نقل شده است:

1⃣ روزی امام صادق (علیه‌السلام) به من فرمود: "ای #زرارة نام تو در میان اسماء اهل بهشت بدون الف موجود است"، عرض کردم: آری همینطور است، نام من عبدربه است لکن مردم به من لقب زرارة داده اند.

📚تاريخ آل زرارة، أبو غالب الزراري، ص35


2⃣ #زرارة جلیل القدر، بلند منزلت و عظیم الشان در میان اصحاب حدیث، کلام، فقه، علوم قرآن، مخالفین و نزد ائمه اهل بیت علیهم السلام بوده است.

📚فهرست اسماء مصنفي الشيعة (رجال النجاشي)، النجاشي، ص35


3⃣ جاحظ عثمانی که از دشمنان شیعه بوده است و حتی نام ائمه اهل بیت را به زبان نمی آورد، در اشعار خود با تجلیل از زرارة یاد میکند.

📚تاريخ آل زرارة، أبو غالب الزراري، ص35


4⃣ در اختیار معرفة الرجال آمده است:

286 - حدثني حمدويه بن نصير ، قال حدثنا يعقوب بن يزيد ، عن محمد بن أبي عمير ، عن جميل بن دراج ، قال سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول بشر المخبتين بالجنة بريد بن معاوية العجلي ، وأبو بصير بن ليث البختري المرادي ، ومحمد بن مسلم ، وزرارة ، أربعة نجباء أمناء الله على حلاله وحرامه ، لولا هؤلاء انقطعت آثار النبوة واندرست .

بشارت بده فروتنان را به بهشت: بريد بن معاويه و ابوبصير و محمد بن مسلم و #زراره که اين چهار تن از نجباء و امناء خدايند بر حلال و حرامش اگر اين چهار نفر نبودند، آثار نبوت قطع مي‏شد و کهنه مي‏گشت.

📚اختيار معرفة الرجال جلد 1 صفحه 398.

👈 سند روایت نیز صحیح است همانطور که میرزا علی اکبر غفاری رحمه الله میفرماید:

♦️ وقد 👈صح👉 عن الصادق عليه السلام في حقهم قوله : " بشر المخبتين بالجنة أربعة نجباء امناء على حلاله وحرامه ، لولا هؤلاء انقطعت آثار النبوة واندرست "

♦️صحیح است از امام صادق علیه السلام که در حق آنها فرمودند:بشارت بده 4 نفر از فروتنان را به بهشت ، که اين چهار تن از نجباء و امناء خدايند بر حلال و حرامش اگر اين چهار نفر نبودند، آثار نبوت قطع مي‏شد و کهنه مي‏گشت.

📚 دراسات في علم الدراية صفحه 238.

و مرحوم اردبیلی در جامع الرواة میفرماید:

♦️و👈بسند صحيح👉 انه قال أبو عبد الله عليه السلام بشر المخبتين بالجنة بريد بن معوية العجلي وأبو بصير ليث بن البختري المرادي ومحمد بن مسلم وزرارة أربعة نجباء امناء الله على حلاله وحرامه لولا هؤلاء انقطعت اثار النبوة واندرست

📚جامع الرواة جلد 1 صفحه 117.

بنابراین با سند صحیح در روایت آمده است که امام صادق علیه السلام بشارت داده اند که زراره بهشتی است و زراره از امناء الهی بر حلال و حرامش است و اگر زراره نبود آثار نبوت از بین میرفت و کهنه میشد.

و این جایگاه زراره رحمه الله نزد امام صادق علیه السلام است.


5⃣ شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه در کمال الدین می اورد:

حدثنا أبي ومحمد بن الحسن - رضي الله عنهما - قالا : حدثنا أحمد بن إدريس ، و محمد بن يحيى العطار جميعا ، عن محمد بن أحمد ، عن يعقوب بن يزيد ، عن ابن أبي عمير ، عن أبي العباس الفضل بن عبد الملك ، عن أبي عبد الله عليه السلام أنه قال : أربعة أحب الناس إلي أحياء وأمواتا : بريد العجلي ، وزرارة بن أعين ، ومحمد بن مسلم ، والأحول أحب الناس إلي أحياء وأمواتا .

امام صادق علیه السلام فرمودند: چهار نفر هستند که محبوب‌ترین مردم نزد من به حساب می‌آیند، برید بن معاویة العجلی و #زرارة بن أعین و محمد بن مسلم و أبو جعفر الأحول (مؤمن الطاق)، این‌ها چه زنده باشند و چه مرده محبوب‌ترین مردم نزد من هستند.

📚 كمال الدين وتمام النعمة صفحه 76.

و سید خویی رضوان الله تعالی علیه میفرماید این سند صحیح است:

♦️رواها الصدوق أيضا👈 بسند صحيح👉 ، عن يعقوب بن يزيد نحوه . كمال الدين : الجزء 1

📚 معجم رجال الحديث جلد 18 صفحه 36.

ملاحظه می‌فرمائید که امام صادق علیه السلام فرموده اند زراره چه زنده باشد و چه مرده، از محبوب ترین مردم نزد ایشان است.

《1》

‍ #اجتهاد_و_تقلید
#نقد_غلات

⚠️دشمنی با فقها، از صفات غُلات و منحرفین

┄┅𖣐﴾﷽﴿𖣐━┅┄

..عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ، قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فَاسْتَقْبَلَنِي رَجُلٌ خَارِجٌ مِنْ عِنْدِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ مِنْ أَصْحَابِنَا، فَلَمَّا دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ لِي لَقِيتَ الرَّجُلَ الْخَارِجَ مِنْ عِنْدِي فَقُلْتُ بَلَى هُوَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ، فَقَالَ لَا قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ وَ لَا قَدَّسَ مِثْلَهُ، إِنَّهُ ذَكَرَ أَقْوَاماً كَانَ أَبِي ائْتَمَنَهُمْ عَلَى حَلَالِ اللَّهِ وَ حَرَامِهِ وَ كَانُوا عَيْبَةَ عِلْمِهِ وَ كَذَلِكَ الْيَوْمَ هُمْ عِنْدِي، هُمْ مُسْتَوْدَعُ سِرِّي أَصْحَابُ أَبِي حَقّاً إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِأَهْلِ الْأَرْضِ سُوءاً صَرَفَ بِهِمْ عَنْهُمُ السُّوءَ، هُمْ نُجُومُ شِيعَتِي أَحْيَاءً وَ أَمْوَاتاً يُحْيُونَ‏ ذِكْرَ أَبِي بِهِمْ يَكْشِفُ اللَّهُ كُلَّ بِدْعَةٍ يَنْفُونَ عَنْ هَذَا الدِّينِ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأَوُّلَ‏ الْغَالِينَ ثُمَّ بَكَى فَقُلْتُ مَنْ هُمْ فَقَالَ مَنْ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ رَحْمَتُهُ أَحْيَاءً وَ أَمْوَاتاً، بُرَيْدٌ الْعِجْلِيُّ وَ زُرَارَةُ وَ أَبُو بَصِيرٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ أَمَا إِنَّهُ يَا جَمِيلُ سَيُبَيَّنُ لَكَ أَمْرُ هَذَا الرَّجُلِ إِلَى قَرِيبٍ، قَالَ جَمِيلٌ فَوَ اللَّهِ مَا كَانَ إِلَّا قَلِيلًا حَتَّى رَأَيْتُ ذَلِكَ الرَّجُلَ‏ يُنْسَبُ إِلَى آلِ‏ أَبِي الْخَطَّابِ، قُلْتُ اللَّهُ يَعْلَمُ‏ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ‏، قَالَ جَمِيلٌ: وَ كُنَّا نَعْرِفُ أَصْحَابَ أَبِي الْخَطَّابِ بِبُغْضِ‏ هَؤُلَاءِ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ.

🔹راوی می گوید: روزی بر امام صادق وارد شدم، امام به من فرمود: آن شخصی که از پیش من رفت را دیدی؟ گفتم بله، از شیعیان اهل کوفه است. فرمود: خداوند متعال روح او و آن که مثل او باشد را پاک نگردانَد! او بدخواه افرادی است که پدرم آنان را امین در حلال و حرام می‌دانست، آنان از علوم پدرم بهره فراوان بردند، و الان نیز برای من چنینند، آنان محرم اسرار من هستند، یاران پدرم بودند، به راستی که خداوند متعال هرگاه بخواهد بر اهل زمین بلایی بفرستد، به خاطر آنان از نزول بلا منصرف می‌گردد، آنان ستارگان شیعیان ما هستند، چه زنده باشند چه نباشند، یاد پدرم را زنده می‌کنند، به وسیله آنان، خداوند متعال بدعت را از بین می‌برد، و دین را از انحراف و کوتاهی و زياده‌روی حفظ می‌کند! سپس امام گریستند. من گفتم: آنان کیستند؟ فرمود: کسانی که سلام و رحمت خداوند بر زنده و مرده‌‌شان باد، یعنی«بُرید عِجلی،زراره،محمد بن مسلم، ابوبصیر». ای جمیل، به زودی حال آن شخصی که از نزد من رفت و تو او را دیدی، برایت روشن می‌گردد.
جمیل می‌گوید: به خدا سوگند چیزی نگذشت که دیدم آن شخص از طرفداران ابوالخطاب(رئیس یکی از فرقه های غلات) شده است! با خود گفتم: خداوند می‌داند امر دین را به چه کسانی واگذار کند (کلام امام به واقعیت پیوست). سپس من اصحاب ابوالخطاب را به بغض و دشمنی با #زراره و محمد بن مسلم و برید عجلی و ابوبصیر می‌شناختم.

📚 إختيارمعرفة‌الرجال ۱۳۷/۱ 

🔻 لذا نباید تعجب نمود که الان نیز عده‌ای منتسب به شیعه ،با اغراض شخصی و بی‌تقوایی، کمر به دشمنی با فقها بسته‌اند!
اگر بگویند: نباید فقها را با زراره و محمد بن مسلم قیاس کرد، می‌گوییم: ظاهرا بی‌خبرند که این بزرگواران و ستارگان شیعه نیز، در دوره‌ای اشتباهات علمی داشته‌اند، حتی گاهی مقابل حکم امام ایستادگی می‌کردند، گاهی با امام نزاع می‌کردند. اما طبیعی است (فارغ از دلایل متعدد)، چون معصوم نبودند و به تدریج در دامان امام پرورش یافتند، به مرور تسلیم و مطیع محض شدند، به مرور به آن درجه والا رسیدند، و خداوند متعال آنان را به چنان درجه‌ای رساند که امام در مدحشان چنین و چنان فرمودند. آنان در محضر امام بودند و گاهی به خطا می‌رفتند، حال، ما که از دیدار امام غریبمان محرومیم، آیا عجیب است که فلان فقیه در اثر محروم بودن از دیدار امام، اشتباهی کند یا به خطا رود؟ اگر فقیهی قصدش بدعت باشد، که بی شک ملعون است، اما اگر فقیهی سهوی کند، یا با نهایت تلاشش، فهم خود را در فلان حکم بیان کند و بعداً مشخص شود که اشتباه کرده، طبق روایات معذور است.این ها اولیات فقه‌الحدیث است.
ما تنها حق داریم «مجادله» به نحو احسن بنمائیم. یعنی می‌توانیم با دلیل و برهان سخن هر کسی را نقد کنیم. معیار نقد ما هم کلام خدا و معصومین علیهم السلام می باشد. دیگران بعدها داوری خواهند کرد که حق با کدام طرف بوده است. حمله به شخص عالم نشانۀ بی تقوایی و یا خدای نکرده، نفاق است.

@borrhan