[ کانال برهان ]

فرازی از خطبۀ شریف وجود مقدس سیدالشهداء (علیه‌السلام) را ترجمه و کمی شرح دهیم:

💠 حضرت می فرماید که این خروجی که من کردم به عنوان بدخواهی قیام نکردم؛ اشر یعنی آن کس که کار بد می کند و خیلی بی باکانه کار بد می کند؛ (سیعلمون غداً منّ الکذّاب الأشر فردا، مقصود روز قیامت است؛ خواهند دانست آن دروغگویی که خیلی بی باکانه هم دروغ می گوید کیست.) این گونه نبود که من بی باکانه نسبت به کار بدی اقدام بکنم؛ و از باب خودخواهی و طغیانگری و کفران نعمت و یا قصد فساد نبود. من تنها برای تحصیل اصلاح در امت جدم خروج کردم . می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر نمایم. آن کس که این مطلب را از من بپذیرد؛ و چون حق را در من دیده و از راه این که من حق را پذیرفته ام او نیز سخن مرا بپذیرد و از من تبعیت کند، این شخص در حقیقت آن حقی را که از جانب خداست تبعیت کرده است. و هر کسی که این مطلب را از من نپذیرد شکیبا هستم تا آن که خدا بین من و او داوری کند؛ و خدا بهترین داوران است.

این مطلب را هیچ کسی منکر نیست. اگر کسی بگوید سیدالشهداء (علیه‌السلام) یا هریک از ائمه علیهم السلام از چه وقت این مطلب را می‌دانستند؟

پاسخ اینست که از هر زمانی که می‌توانستند بدانند. از آن حینی که امام علیه‌السلام می تواند مطلبی را بداند.

این را چرا می گوییم؟
زیرا فضولی کردن در آنجا کار ما نیست؛ که امام از چه وقت از عمرش می تواند مطلبی را بداند.
قرآن مجید دربارۀ عیسی علیه‌السلام می‌فرماید:
" و یکلّم الناس فی المهد" (آل عمران/46) هیچ منافات ندارد؛ ممکن است که وجود مقدس سیدالشهداء (علیه‌السلام) در آن شش ماه اول بعد از ولادت به لحاظ ضوابط ظاهری سخن نمی گفتند؛ اما معنایش این نیست که ایشان نمی‌دانستند. امام رضا علیه السلام در مورد امامت امام جواد علیه‌السلام در سنین کودکی قریب به این معنی را فرمودند. فرمودند کوچکی به او زیانی نمی رساند. عیسی بن مریم علیه‌السلام از بدو تولد نبی بود. آغاز زمانی که امام می‌تواند بداند از بعد از ولادت است؛
یا هر وقت دیگری که هست فضولی نمی‌کنیم.
اگر کسی گفت که از آن حین امام سید الشهداء علیه‌السلام می دانست که چه وقت، کجا، به امر چه کسی، به دست که و چگونه شهید خواهد شد؛ این مطلب به هیچ وجه قابل رد نیست.

نه اینکه ما می گوئیم سیدالشهداء (علیه‌السلام) برای طلب اصلاح خروج نکردند؛ بلکه مطلب این است که هدفی که حضرت می خواستند که محقق بشود این بود.

در عین حال آن چیزی که می دانستند که واقع خواهد شد آن بود.

✔️ ضمناً اگر نیک به نتایج نهضت سید الشهداء علیه‌السلام بنگریم، می‌بینیم که به واسطۀ خون های مطهری که در کربلا بر زمین ریخت، اهداف متعالی ایشان از امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امت جد مکرم ایشان به بهترین نحو ممکن محقق شده است.

قرآن مجید بعثت انبیاء را به صورت قاطع چنین بیان می کند :

📖 "رُسُلاً مبشّرین و منذرین لئّلا یکون للناس علی الله حجّةٌ بَعدَ الرسلِ"
(نساء/165)

ترجمه و کمی شرح :

👈 ما فرستادگانی را فرستادیم؛ اینها پیام آوران ما هستند؛ اینها کارشان این است که نوید می دهند؛ یعنی یک سنخ از کارهای خوب را می گویند که پیش خدا ارزشمند است؛ و مردم را از یک سنخ از کارهای بد برحذر می دارند. یعنی آنها را متوجه می کنند که کار بد سرانجام بد دارد. چرا؟ تا اینکه مردم بر خدا بعد از این بهانه ای نداشته باشند؛ و اینکه بگویند :
خدایا
📖 "لولا ارسلت الینا رسولاً فنتبع ایاتک من قبل اَن نذّل و نخزی"
(طه/134)

👈 چرا پیامبری برای ما نفرستادی تا اینکه نشانه های تو را که پیامبر برای ما آورده است پیروی کنیم؛ پیش از آن که ما به این ذلت و خزی واقع بشویم.

قرآن مجید می فرماید:
📖 "و ما ارسلنا من رسول الّا لیطاع باذن الله"
(نساء/64)

👈 ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آنکه فرمان برده شود به اذن الهی (لام، لام غایت می باشد؛ یعنی به حساب ترکیب نحوی لام غایت است).

⁉️چرا از قرآن مجید مثال می زنیم؟

برای اینکه یک عده آنهایی هستند که از آن اولی و دومی تبعیت می کنند؛ و می‌گویند #حسبنا_کتاب_الله که ما جز قرآن سخن دیگری را نمی پذیریم. آن وقت آنها همه چیز را می‌پذیرند جز قرآن! و ما چرا مقید هستیم از قرآن مجید استدلال کنیم؟
زیرا قران مجید بالصراحه می فرماید ما هدفی که از انبیاء داریم اینست که بشیر و نذیر باشند؛ و اینکه فرمان برده شوند؛ و این هم فرمان خداست.
اما همین خدا دربارۀ یک عده ای از انبیاء می فرماید :

📖"ففریقاً کذّبتم و فریقاً تقتلون"
(بقره/87)

👈 شما یک عده ای را تکذیب کردید؛ و یک عده ای را کشتید.

《2》

1.8K viewsedited 02:42