[ کانال برهان ]

‍ 🔸ترجمه :
از شقيق بلخى می‌گويد: در سال صد و چهل و نه به سفر حج مشرف شدم در منزگاه قاسيه براي استراحت توقف كردم، ناگهان جوانى خوش‏‌سيماى گندم‏گون را ديدم كه جامه‏‌اى پشمينه بر تن و ردايى بر دوش و نعلينى بر پا تنها دور از مردم نشسته است،
با خود گفتم: لا بد اين جوان از صوفيان است می‌خواهد سربار مردم نباشد به خدا سوگند نزد او می‌روم و او را سرزنش می‌كنم! نزديك او رفتم وقتى ديد من به طرف او می‌روم، خطاب به من اين آيه را قرائت فرمود : «اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد! از بسيارى از گمانها بپرهيزيد، چرا كه بعضى از گمانها گناه است و هرگز (در كار ديگران) تجسّس نكنيد و هيچ يك از شما ديگرى را غيبت نكند، آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به يقين) همه شما از اين امر كراهت داريد تقواى الهى پيشه كنيد كه خداوند توبه‏پذير و مهربان است!».
با خود گفتم: اين بنده صالح خداست كه آنچه در خاطر من گذشته بود به زبان آورد بايد نزد او بروم و از او سؤالاتى بكنم تا در من تحولي ايجاد كند! ناگهان ديدم ناپديد شد. وقتى كه در منزلگاه واقصه توقف كرديم آن جوان را ديدم كه نماز مى‏خواند در حالى كه بدنش می‌لرزد و اشك از چشمانش جارى است با خود گفتم نزد او می‌روم و از او عذر خواهى مى‏كنم، نمازش را مختصر كرد و بعد از نماز خطاب به من اين آيه را تلاوت نمود : «و من هر كه را توبه كند، و ايمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدايت شود، می‌آمرزم!»
با خود گفتم: اين فرد از ابدال است كه دو بار از راز دل من سخن گفت، وقتى كه به منزل زباله رسيديم ناگاه ديدم كنار چاه آبى ايستاده و در دستش مشك كوچكى است می‌خواهد آب بكشد و بياشامد، مشك از دستش به ميان چاه افتاد،
چشم به طرف آسمان گشود و عرضه داشت : «تو پروردگار من هستي زماني كه تشنه مي شوم [مايه سيرابي من تو هستي] و مايه قوت من هستي زماني كه اراده مي كنم غذا بخورم؛ خداوندا غير از مشك چيزي ندارم».
شقيق مى‏گويد: به خدا سوگند كه ديدم آب چاه بالا آمد و آن حضرت مشك آب را برداشت و پر از آب كرد، #وضو گرفت و چهار ركعت #نماز خواند سپس به سمت توده‏‌اى از شنهاى بيابان رفت و مشت مشت آنها را برمى‏داشت و ميان آن مشك می‌ريخت و می‌نوشيد، عرض كردم: از آنچه خداوند به تو مرحمت كرده است به من بخوران و از نعمتى كه خدا داده مرا برخوردار نما!
فرمود: اى شقيق! نعمتهاى ظاهرى و باطنى خدا همواره به ما می‌رسد، پس به پروردگارت حسن ظن داشته باش! سپس مشك را به من داد و من هم از آن آشاميدم، ناگهان ديدم آرد نرم آميخته با شكر است و به خدا سوگند هرگز چيزى لذيذتر از آن و خوشبوتر از آن نياشاميده بودم، سير و سيراب شدم و چند روزى كه بودم به هيچ خوردنى و آشاميدنى ميل نداشتم، سپس او را نديدم تا اين كه وارد مكه شدم شبى او را كنار «قبّة الشّراب» ديدم در نيمه شب مشغول نماز بود با خشوع و گريه و زارى نماز مى‏خواند و همچنان با آن حال بود تا سفيدى صبح برآمد و همين كه فجر صادق طلوع كرد [وقت نماز صبح شد] در محل نمازش [سجاده] نشست ، تسبيح مى‏گفت و بعد براى نماز صبح بپاخاست و هفت بار در اطراف كعبه طواف كرد و بيرون رفت، به دنبالش رفتم ناگهان ديدم اطرافيان و اموال و غلامانى دارد و او بر خلاف آنچه در بين راه ديده بودم (تنها نيست) مردم اطرافش را گرفتند و به او سلام می‌دهند و #تبرک می‌جويند، از يكى از آنها پرسيدم: اين آقا كيست؟ گفت: موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب (عليهم السلام)، با خود گفتم: اگر چنين عجايبى جز از مثل چنين آقايى سر بزند، تعجّب مي كنم.
تاريخ نويسان می‌گويند: موسى [عليه السلام] در مدينه اقامت داشت، چون در مدينه به دنيا آمده بود ولى محمد مهدى (عبّاسى) او را به بغداد برد و در آنجا زندانى كرد سپس به دليل خوابى كه ديده بود او را به مدينه بازگرداند.

📗📔نام کتاب : تذكرة الخواص نویسنده : سبط بن الجوزي جلد : 1 صفحه : 313

▫️اسکن روایت:
https://bit.ly/2Hii1pI

🔻ابن حجر نيز همين جريان را نقل کرده و در ابتداء گويد:

✍ ومن بديع كراماته ما حكاه ابن الجوزي والرامهرمزي وغيرهما عن شقيق البلخي أنه خرج حاجا سنة تسع وأربعين ومائة فرآه بالقادسية

🔸 از کرامات بديعي است که ابن جوزي و رامهرمزي و ديگران نقل کرده‌اند اين است...

📗📔الهيثمي، ابوالعباس أحمد بن محمد بن علي ابن حجر (متوفاى973هـ)، الصواعق المحرقة علي أهل الرفض والضلال والزندقة، ج 2، ص 591 ، تحقيق عبد الرحمن بن عبد الله التركي - كامل محمد الخراط، ناشر: مؤسسة الرسالة - لبنان، الطبعة: الأولى، 1417هـ - 1997م.

▫️اسکن روایت:
🌐 https://bit.ly/2ZiSDX5

➖➖➖➖➖➖➖
🆔 @borrhan

attach 📎

1.4K views03:03