☑️ طبق عقیده شیعه او ملعون و کافر و از خوارج است:::

هو أشعث بن قيس الكندي من أصحاب رسول الله وأمير المؤمنين عليهما السلام👈🏿👈🏿 ارتد بعد النبي

صلى الله عليه وآله في ردة أهل ياسر ثم صار 👈🏿👈🏿ملعونا خارجيا

📒 اسم الکتاب : الخصال المؤلف : الشيخ الصدوق الجزء : 1 صفحة : 301


✳️ و در ذیل هم لعن او را در کلام امیرالمومنین علی علیه السلام طبق مصادر مخالفین مشاهده نمائید!
https://t.me/borrhan/31151


✍نتیجه و پی‌نوشت مهم:

حضور #مغیرة و #اشعث_بن_قیس در بین متصدیان امور در زمان حضرت امیر علیه السلام دروغ و یاوه است.

در زمان جنگ سران قبائل افراد قبیلۀ خود را به جنگ می آوردند؛ و رئیس قبیله فرمانده نظامیان قبیلۀ خود بود. از این رو اشعث بن قیس فرمانده سپاهیان کنده بود. این رسم در همه جای دنیا رایج بود؛ و تا زمان قاجار هم در ایران ادامه داشت.

اما #زیاد_بن_ابیه تحت امر ابن عباس بود؛ و او زیاد را والی شهری در استان فارس کنونی کرد. ابن عباس والی بصره بود؛ و کل قلمرو کنونی جنوب ایران جزء قلمرو او به حساب می آمد.

رفتار زیاد ملایم و توام با مدارا و نرمی با رعیت بود؛ و هیچ گزارش بدی در کارنامۀ او وجود نداشت. تعریف و رضایت مردم از زیاد در کتب تاریخی درج شده است.
اما عاقبت او ختم به خیر نشد

برای اطلاعات بیشتر عبارت #زیاد_بن_ابیه را در برهان سرچ بفرمایید ؛ به خاطر داشته باشید طبق اصول فقهی ما به کارگیری فرد حرام زاده برای پیشنمازی جایز نیست
اما تا وقتی خلافی از او صادر نشده نمی‌توان قصاص قبل از جنایت کرد و او را متصدی امور حکومتی ننمود


در اینجا بد نیست به یک سوال متداول کاربران درباره شخصیت #عبدالله_بن_عباس پاسخ گوییم::

تا حدودی بلا تکلیفی و تحیر درباره ابن عباس وجود دارد ، و علت آن را هم باید در شخصیت ایشان یافت؛

ابن عباس بسیار باهوش بود و علم از تفسیر قران کریم هم داشته ، اما اینکه ما ایشان را به عنوان یک شخصیت برجسته شیعه بشناسیم اینگونه نیست؛
یعنی در مقایسه با جناب عمار یاسر و ابوذر و حذیفه و بالاتر از همه حضرت سلمان فارسی ، ابن عباس محلی از اعراب ندارد.

اما چرا ما با ابن عباس مخالفت نمی‌کنیم ؟
علت این است که او در زمان حضرت امیر علیه‌السلام لباس جنگ پوشیده و در رکاب حضرتش جنگیده و این فضیلت کوچکی نیست ، از حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام اطاعت می‌کرده ، حضرت را کمک می‌کرده ولی به هیچ عنوان قابل قیاس با یاران خاص حضرت نیست ، حتي با جوانانی مثل  صعصعة بن صوحان و اصبغ بن نباته که پیامبر را هم اصلا ندیده بودند و از اصحاب هم نبودند ،
ابن عباس حتی در حد اینها هم نیست.

اما چرا ما چنین قضاوتی میکنیم؟
پاسخ آنکه در زمانی که سیدالشهداء علیه‌السلام از مدینه بیرون تشریف می‌آوردند ، کسی که شیعه امام علیه‌السلام است موظف است به دنبال و همراه امام بیاید و موظف است یاری کند ، اما ابن عباس این کار را نکرد ، در زمان امام سجاد علیه‌السلام این فاصله بیشتر هم شد ؛ یعنی مشی ابن عباس اینگونه است که در زمان حضرت امیر علیه‌السلام گویا ایشان را مفترض الطاعه بداند ، اما فرزندانشان سلام الله علیهم را مفترض الطاعه نداند!
بنا براین در همین حد احترامش را قائل هستیم و برای او بس است!

همانگونه که مستحضرید اولاد عبدالله بن العباس شدند خلفای غاصب بنی العباس. لذا بین آنها و خاندان رسول الله ص دشمنی و کینه به وجود آمد.

جد آنان با همۀ غاصبان خلافت از ابوبکر تا معاویه لعنهم الله به نرمی و مدارا رفتار میکرد. مانند جناب ابوذر، عمار و مالک نبود. با این روش ماند و پول جمع کرد؛ بعداً فرزندان و نوه های او هم به همین روش عمل کردند؛ و مترصد فرصت بودند. به محض این که بنی امیه ضعیف شدند، هواداران خود را در خراسان به راه انداختند و نهایتاً پیروز شدند.

به خاطر همین روش سیاستمدارانۀ ابن عباس، در زمان خلفای غاصب، سعی می کردند او را بزرگ جلوه دهند تا  اهل بیت ع را کنار بزنند و شیعیان را منکوب نمایند.

و جالب است بدانیم که در مورد هشام کلبی باید گفت جاعلان مخالف دروغ های تاریخی خود را به او و دروغ های تفسیری و حدیثی را به ابن عباس نسبت می دهند.

لذا ابن عباس شمشیر دو دم است. نمی شود زیاد از او تعریف و تمجید کرد.
اما ما بر ضد ابن عباس صحبت نمی‌کنیم زیرا اگر وثوق ابن عباس را متزلزل بکنیم با توجه به آنکه بسیاری از روایاتی که در کتب عامه در فضیلت حضرت امیر علیه‌السلام آمده از ابن عباس است، این کار عاقلانه نیست.

➖➖➖➖➖➖➖➖

©کانال برهان و نقل فرازهای مهم تاریخ مسلمانان

@borrhan