‍ #ضرورت_معرفت_امام (۲۱)

✅ تفویض امر به ائمه علیهم السلام

┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄

#قسمت_بیست_و_یکم

🔻تعبیر «امین الله فی خلقه» که در حدیث قبل بیان شده، میتواند اشاره به همین معنا باشد که ائمه علیهم السلام در آنچه از امـور خلـق در اختیارشـان نهـاده است، امانتـدار بـوده، ذرّه‌ای در آن خیـانت نمیکننـد. مطلب از این هم بالاتر است؛ چرا که خدای متعال در قبال آنچه به ایشان بخشیده است، حسابرسی هم نمیکند، بلکه اختیارکامل به آنها داده تا آنچه که خود می‌پسـندند عمـل کننـد. ولی البته خواست آنهـا همـان خواست خـداست و آنها چیزي جز آنچه خـدا می‌پسـندد، نمی‌پسـندند و بنابراین حساب و مؤاخـذه ای نسـبت به ولایتی که بر مردم دارند، متوجه ایشان نیست.

قرآن درباره حضـرت سـلیمان علیه‌السلام که دارای پادشاهی عظیمی بود میفرماید:

📖هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ

این، بخشش ماست. مّنت بگذار (ببخش) یا بازدار، بدون آنکه حسابی درکار باشد.

✅🔚 حضـرت سـلیمان علیه السلام به نص قرآن قدرت تسّلط بر باد و هوا را در اختیار داشت، با حیوانات صحبت میکرد و به طور کّلی دارای مُلکی بود که بسـیار گسترده و پرنفوذ بود.
بر طبق احـادیث، پیـامبر خـاتم صـلی الله علیه و آله و سـلم همه آنچه را پیامبران الهی داشتند، به علاوه آنچه گذشتگان نداشتند، واجد بودند.
امام کاظم علیه السلام میفرمایند:

💠 مَا آتَی اللَّهُ عزّوجلّ نَبِیّاً مِنْ أَنْبِیَائِهِ (علیهم السلام) شَیْئاً إِلَّا وَ قَدْ آتَی مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) مِثْلَهُ وَ زَادَهُ مَا لَم یُوتِهِم

#ترجمه : خداونـد به هیـچ یـک از پیامبران چیزي نـداد مگر آنکه نظیر آنرا به حضـرت محمـدصـلی الله علیه و آله و سلم داد. و به او چیزهایی را که به آنها نداده بود، افزون کرد.

🔻شخصی خدمت امام صادق علیه السلام بود که فردی وارد شد و درباره آیه ای از قرآن سؤال کرد. حضرت به او جواب دادند، سپس فرد دیگری وارد شـد و درباره همان آیه پرسـید.
حضـرت جوابی غیر از جواب اول مرحمت فرمودنـد. راوی میگویـد: حال من از مشاهدهٔ این مسأله دگرگون شد و طاقت تحمل آن را نداشتم. پیش خود گفتم: چطور اینقدر خطا میکند! در همین اثنا فرد سومی داخل شد و درباره همان آیه سؤال کرد و امام علیه السلام جوابی مغایر با جواب اول و دوم دادند. فهمیدم که مسأله #تقیه در کار است. آنگاه حضرت رو به من کرده فرمودند:

💠 إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ فَوَّضَ إلی سُلَیمان بن داودَ فَقالَ : «هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ» وَ فَوَّضَ إلی نَبیِّهِ فَقالَ : «مٰا آتٰاكُمُ اَلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مٰا نَهٰاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» فَمَا فَوَّضَ اَللَّهُ إِلَى رَسُولِهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَدْ فَوَّضَهُ إِلَيْنَا.

#ترجمه : خـدای عّزوجل(امر را) به جناب سـلیمان بن داوود واگذار کرد و فرمود: «این است بخشـش ما. میخواهی ببخش، یا نگهدار. حسابی بر تو نیست.» و (امر را) به پیامبرش صـلی الله علیه و آله و سلم واگذارکرد و فرمود: «آنچه را رسول به شـما داده است بگیریـد و از آنچه شـما را بازداشـته است، بپرهیزیـد.» و آنچه به رسـولخـدا صـلی الله علیه و آله و سلم واگـذار نمـوده، به ما واگذار کرده است.(ر.ک: تصویر الحاقی)

✅🔚 بنـابراین، مسـأله، مسأله واگـذار کردن (تفویض) است. و اینکار وقتی صورت میگیرد که این افراد به آن درجه از اطمینانی که از هر جهت لازم است، رسیده باشند.
چون خداي متعال اینها را «امین» تشخیص داده و در واقع خود صلاحیتهای لازم را به ایشان بخشـیده و امانتـدارشان کرده است، لـذا تفویض امر به آنها ، کار خلق را از اختیار خداونـد خارج نمی‌سازد و اینها قطعاً بندگان خدا را به همان شـکلی که خدا خواسته تربیت میکنند و آنها را در مسیري که خواست خداست تکامل میدهنـد. از همین جهت است که وظیفه ما انسانها در هرحال و در مورد هر چیزي، رجوع و درخواست از ایشان است، اما وظیفه آنها جواب دادن به هر کس نیست بلکه اختیار دارند که هرگونه بخواهند عمل کنند.

➖➖➖➖
@borrhan