‍ #حرکت_حسینی (۴۶)
#معرفت_امام #شبهات_محرم
#منجی (۲۶۵) #نقد_غلات (۱۸)

⁉️❔آیا سیدالشهداء علیه‌السلام از آنچه برایشان پیش آمد آگاه بودند یا نه ؟

💡با دقت بخوانید!

┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_سوم

🟨 یکی از امتیازات ائمه علیهم‌السلام «علم مَنایا و بَلایا» است.

در کتاب شریف کافی چندین روایت است. در کتاب شریف بحار کتاب حجت جزء(=جلد) 26 از صفحۀ 137 تا 154 حدود 40 حدیث است؛ که می‌فرماید یکی از امتیازات ائمّه علیهم‌السلام این بود که #مرگ و میر افراد را می‌دانستند؛ #گرفتاریها و خصوصیاتی که افراد در آن واقع می‌شوند را می‌دانستند.

از امیرالمؤمنین علیه‌السلام گرفته که مکرراً در سخنانش می‌فرمود که «من عالم به منایا و بلایا و انساب عرب هستم» یعنی در بارۀ تمامی عرب می‌دانم که چه کسی نسبش به که می‌رسد؛ و راستش کدام است؛ و دروغش کدام است - چون عرب به نَسَب اهمیت می‌داد، حضرت راجع به آنها چنین می‌فرمود؛ و الا عالِم به انساب دیگران هم هستند - تا باقی ائمه هدی علیهم‌السلام

🔚اما مطلب از این بالاتر است. نه تنها ائمّه علیهم‌السلام می دانستند؛ کسان دیگری هم می‌دانستند. اما چگونه؟

باب علم منایا و بلایا شعب دارد؛

🔻یکی این که #خود_امام می‌داند چه وقتی می‌میرد. باب آن در کتاب شریف کافی این است «ان الائمّه علیهم‌السلام یَعلَمونَ مَتی یموتون و انّهم لایموتون اِلّا باختیارهم».
شرح : یکی از امتیازات #دوازده امام و نبی این است و خاتم انبیاء صلی‌الله علیه و آله که «خُیِّرَ بین الحیاة و بین لقاء الله فاِختارَ لقاءالله» ابتدا که ملک الموت می‌آید می‌گوید شما مجبور نیستید که حتماً از دنیا بروید؛ و بین زندگی و ملاقات حضرت حق مخیر می‌باشید؛ و ما فعلاً به این باب کاری نداریم.

🔻و دیگر آنکه #اصحاب_امام می‌دانستند ؛ گروه دیگری از احادیث در این باب : «باب اَنَّ الائمّه علیهم‌السلام لو سترعلیهم لِاَخبروا کلّ امرءٍ بمالَهُ وَ علَیه» است و عنوان باب این است اگر بنا بود افراد دهانشان قفل🔐داشت و چیزی به کسی نمی‌گفتند؛ و راز دار بودند؛ هر کسی را از آنچه که در زندگی با آن مواجه می‌شود؛ خواه به سود وی باشد، و خواه به زیانش خبر می‌دادند.

روایات متعدد است که دو تا را ثقة الاسلام کلینی نقل می‌فرماید؛ و تعداد فراوان از آنها در آثار سایرین هست؛ که باب هم دارد.

🔖🔚 من جمله، علامۀ مجلسی در بحار آورده است.
متن حدیث این است:
💠 قال قال ابو جعفر علیه السلام : لَو کان لألسنِتکُم اَوکیّه لِحَدثت کلّ امرءٍ بِمالهُ وعَلَیه

#شرح روایت : اگر دهان شما دَر داشت[اوکیه جمع وکاء به معنای جای دهانۀ خیک است که می بندند. «العین وکاء السه» که هم از کلمات قصار خاتم انبیاء صلی‌الله علیه و آله و هم مولی امیر المومنین علیه السلام در فصل سوم #نهج_البلاغه است . «وکاء» به معنای منفذی است که می شود بست.] اگر دهانشان سرپوش داشت، دَر داشت، هرچه که خواه به سودش و خواه به زیانش بود را به او می‌گفتیم؛

و روایات متعدد است.

از این مهم تر روایت ابوبصیر است (صحیحة ابو بصیر) که راوی می‌گوید:
💠 عبدالله بن سکا قال: سمعتُ اَبا بصیر یقولُ لابی عبدالله علیه السلام : مِن اَینَ اَصابَ اَصحابَ عَلِیً ما اَصابَهُم مَعَ علمهم بِمنایاهُم و بلایاهم قال فَاَجابَنی شِبهَ الُمُغضِب (به گونه ای که گویا عصبانی است) مِمَّن ذلک الّا مِنهُم، قلتُ ما یمنَعِک جِعلتُ فداک قال ذلک بابٌ أُغلِق اِلّا اِنَّ الحسینَ بن علیً علیهما السلام فَتَحَ مِنهُ شیئاً یَسیراً ثمَّ قالَ یا ابا محمّد اِنَّ اولئک کانَ عَلی اَفواهِهِم اَوکیَةٌ.
(ر.ک: تصویر الحاقی)

#شرح روایت : من شنیدم ابابصیر به امام صادق علیه‌السلام عرض میکند آقا این یاران امیرالمومنین علیه السلام که همگی آگاه بودند از مرگ و کیفیت مرگ خود؛ و آگاه بودند چه بر سر آنان می آید؛ چطور اینها نتوانستند از مرگ فرار کنند؟ [یعنی چطور در این حوادث واقع شدند؟ او آگاه بود که در مسیر زندگی با چه حوادثی مواجه می شود؛ خوب بود فرار می‌کرد.] مثل اینکه حضرت به گونه ای عصبانی شدند؛ فرمودند: این مواجه شدن از چه کس دیگری بود مگر از خودشان؟ [یعنی اینها پذیرفته بودند. مقام این اصحاب آن مقامی است که مقادیر الهی را می پذیرند؛ در عین حال که آگاه هم هستند.] ابوبصیر عرض کرد چه چیزی شما را باز می دارد؛ فدایت شوم. [یعنی چرا شما نسبت به ما این کا را نمی‌کنید؟] حضرت می فرماید آن دَری است که بسته شده است؛ مگر سید الشهداء علیه‌السلام که یک کمی از آن را باز کردند. [یعنی به خصوص آنهایی که با حضرت شهید شدند گفتند که جریان چه هست؛ و شما با چه وضعی مواجه می‌شوید.] سپس حضرت فرمودند: یا ابا محمد - که کنیۀ ابابصیر بود - آنها دهانهایشان دَر داشت؛

پی‌نوشت : قفل داشتن دهان ها حسب سایر روایات شریفه ، بستگی به ظرفیت قلوب و سینه های اصحاب دارد.


👇👇ادامه👇👇

🔖🔚 حدیث بعدی، اصبغ بن نباتة از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت می‌کند؛ که صفار در بصائر الدرجات نقل می‌کند که این هم از نمونه هاست و در اسکن الحاقی آن را مشاهده میفرمایید:

‍ 💠 کان امیرالمؤمنین علیه السلام اِذا وَقَف الرَّجَلُ بینَ یَدَیه قال یا فلان اَستَعِدَّ واعد لِنَفسک ما تُرید فَاِنَّکَ تمَرَضَ فِی یَوم کِذا و کذا، فی ساعَةِ کِذا و کذا و سَبَبُ مَرضِک کذا و کذا و تَموتُ فی شهر کذا و کذا و فی یوم کذا و کذا و فی ساعَة کذا و کذا.

سعد الطریف که از اصبغ بن بناته این حدیث را شنیده بود برای امام باقر علیه‌السلام نقل می‌کند.
💠 فقلتُ هذا الکلام لابی جعفر علیه السلام و قال کانَ ذاک قلتُ جُعِلتُ فِداک فکیفَ لا تَقولُ انت و لاتُخبرنا فَنسَتَعِدَّ لَه قال: هذا بابُ اَغلَقَ الجِوابَ فیه علیُّ بنُ الحسین علیه السلام حَتّی یَقومَ قائمنا.

#شرح_روایت : «امیرالمومنین علیه السلام آنگاه که کسی با او مواجه می‌شدند؛ می‌فرمودند تو مهیا باش و آنچه که می‌خواهی فراهم کن؛ زیرا تو در فلان روز، در فلان ساعت مریض می‌شوی؛ و عامل مرضت فلان چیز است؛ فلان ماه، فلان روز و فلان ساعت خواهی مُرد.

راوی می گوید من این سخن را برای امام باقر علیه السلام نقل کردم؛ حضرت فرمودند بله این جوری بود. عرض کردم شما چرا این سخنان را به ما نمی گوئید؟ چرا به ما خبر نمی‌دهید که مهیای آن باشیم؟ حضرت در پاسخ فرمودند: امام سجاد علیه السلام دَرِ پاسخگویی به این نوع سئوال را بستند؛ [و گفتند دیگر مصلحت نیست؛] تا این که امام دوازدهم قیام فرماید. [اوست که همچو خصوصیتی را دارد؛ از این سنخ است که بپا خیزد.]»


✅🔚✅ نتیجه آنکه ، امام به حساب ادله، خودش منایا می‌داند و می‌داند چه وقت می‌میرد و مردنش اختیاری است؛


نکته:
تازه این یک چهرۀ امیرالمؤمنین علیه‌السلام است؛ که اصحابش به برکت مصاحبت با آن حضرت و ظرفیت وجودی ، جریانات مربوط به خودشان را می‌دانند‌؛
اینکه در جامعۀ اسلامی فرقه های پیامبر پرستی پیدا نشد؛ اما علی اللهی پیدا شد این است که از او چیزهایی دیدند که مهیّای آنها نبودند.
پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله چنین معجزاتی نشان ندادند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام یک مقداری نشان دادند؛ آنها گیج شدند؛ پس گفتند
من اگر خدا ندانمت
متحیرم که چه خوانمت


🔻گفتگو پیرامون علم بلایا و منایا ادامه دارد!


🔗پیشنهاد مطالعه↓↓↓
آیا علم خداوند به آینده زمینهٔ #جبر می‌شود؟
➖➖➖➖
@borrhan