#فرازی_از_تاریخ

▪️در روز ۵ صفر سال ۶۱ هجری قمری چه اتفاقی افتاد⁉️

➖▪️💦➖➖➖¤¤

🕖🕝🕟...در روز پنجم ماه صفر سال ۶۱ ھ۔ق حضرت رقیه سلام الله علیها ، مظلومانه به شهادت رسیدند.(۱)

💠 نام شریف ایشان :
رقیّه ؛ فاطمه و زینب است ؛

🌐 ولادت آن حضرت در مدینه بود و در سن ۳ سالگی یا بیشتر در محرم سال ۶۱ هجری قمری با پدر بزرگوارش به کربلا آمد ؛

▪️در شام بعد از دیدن سر نورانی پدر با پیشانی شکسته در خرابه ، آنقدر ناله زد و گریست تا به ملکوت اعلا پیوست و بدن شریف آن حضرت را شبانه دفن نمودند...(۲)

📜 از کهن ترین منابعی که نام آن حضرت با لفظ "رقیه" یاد شده #قصیده‌ء سیف بن عمیره نخعی کوفی از #اصحاب امام جعفر صادق و امام موسی کاظم علیهما السلام است.(۳)

===============
(۱) وقائع الشهور ص۴۷
(۲) کامل بهایی ۱۷۹/۲ ؛ نفس المهموم ص۴۵۶ ؛ الوقائع و الحوادث ۷۰/۵ ؛ منتخب التواريخ ص۳۸۸
(۳) دائرة المعارف تشیع ۳۱۳/۸ ؛ از منابع اهل تسنن: کتاب المنن

🔘 کانال برهان و مروری بر فرازهای حساس تاریخ مسلمانان

@borrhan

‍ #حرکت_حسینی (۴۶)
#معرفت_امام #شبهات_محرم
#منجی (۲۶۵) #نقد_غلات (۱۸)

⁉️❔آیا سیدالشهداء علیه‌السلام از آنچه برایشان پیش آمد آگاه بودند یا نه ؟

💡با دقت بخوانید!

┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_سوم

🟨 یکی از امتیازات ائمه علیهم‌السلام «علم مَنایا و بَلایا» است.

در کتاب شریف کافی چندین روایت است. در کتاب شریف بحار کتاب حجت جزء(=جلد) 26 از صفحۀ 137 تا 154 حدود 40 حدیث است؛ که می‌فرماید یکی از امتیازات ائمّه علیهم‌السلام این بود که #مرگ و میر افراد را می‌دانستند؛ #گرفتاریها و خصوصیاتی که افراد در آن واقع می‌شوند را می‌دانستند.

از امیرالمؤمنین علیه‌السلام گرفته که مکرراً در سخنانش می‌فرمود که «من عالم به منایا و بلایا و انساب عرب هستم» یعنی در بارۀ تمامی عرب می‌دانم که چه کسی نسبش به که می‌رسد؛ و راستش کدام است؛ و دروغش کدام است - چون عرب به نَسَب اهمیت می‌داد، حضرت راجع به آنها چنین می‌فرمود؛ و الا عالِم به انساب دیگران هم هستند - تا باقی ائمه هدی علیهم‌السلام

🔚اما مطلب از این بالاتر است. نه تنها ائمّه علیهم‌السلام می دانستند؛ کسان دیگری هم می‌دانستند. اما چگونه؟

باب علم منایا و بلایا شعب دارد؛

🔻یکی این که #خود_امام می‌داند چه وقتی می‌میرد. باب آن در کتاب شریف کافی این است «ان الائمّه علیهم‌السلام یَعلَمونَ مَتی یموتون و انّهم لایموتون اِلّا باختیارهم».
شرح : یکی از امتیازات #دوازده امام و نبی این است و خاتم انبیاء صلی‌الله علیه و آله که «خُیِّرَ بین الحیاة و بین لقاء الله فاِختارَ لقاءالله» ابتدا که ملک الموت می‌آید می‌گوید شما مجبور نیستید که حتماً از دنیا بروید؛ و بین زندگی و ملاقات حضرت حق مخیر می‌باشید؛ و ما فعلاً به این باب کاری نداریم.

🔻و دیگر آنکه #اصحاب_امام می‌دانستند ؛ گروه دیگری از احادیث در این باب : «باب اَنَّ الائمّه علیهم‌السلام لو سترعلیهم لِاَخبروا کلّ امرءٍ بمالَهُ وَ علَیه» است و عنوان باب این است اگر بنا بود افراد دهانشان قفل🔐داشت و چیزی به کسی نمی‌گفتند؛ و راز دار بودند؛ هر کسی را از آنچه که در زندگی با آن مواجه می‌شود؛ خواه به سود وی باشد، و خواه به زیانش خبر می‌دادند.

روایات متعدد است که دو تا را ثقة الاسلام کلینی نقل می‌فرماید؛ و تعداد فراوان از آنها در آثار سایرین هست؛ که باب هم دارد.

🔖🔚 من جمله، علامۀ مجلسی در بحار آورده است.
متن حدیث این است:
💠 قال قال ابو جعفر علیه السلام : لَو کان لألسنِتکُم اَوکیّه لِحَدثت کلّ امرءٍ بِمالهُ وعَلَیه

#شرح روایت : اگر دهان شما دَر داشت[اوکیه جمع وکاء به معنای جای دهانۀ خیک است که می بندند. «العین وکاء السه» که هم از کلمات قصار خاتم انبیاء صلی‌الله علیه و آله و هم مولی امیر المومنین علیه السلام در فصل سوم #نهج_البلاغه است . «وکاء» به معنای منفذی است که می شود بست.] اگر دهانشان سرپوش داشت، دَر داشت، هرچه که خواه به سودش و خواه به زیانش بود را به او می‌گفتیم؛

و روایات متعدد است.

از این مهم تر روایت ابوبصیر است (صحیحة ابو بصیر) که راوی می‌گوید:
💠 عبدالله بن سکا قال: سمعتُ اَبا بصیر یقولُ لابی عبدالله علیه السلام : مِن اَینَ اَصابَ اَصحابَ عَلِیً ما اَصابَهُم مَعَ علمهم بِمنایاهُم و بلایاهم قال فَاَجابَنی شِبهَ الُمُغضِب (به گونه ای که گویا عصبانی است) مِمَّن ذلک الّا مِنهُم، قلتُ ما یمنَعِک جِعلتُ فداک قال ذلک بابٌ أُغلِق اِلّا اِنَّ الحسینَ بن علیً علیهما السلام فَتَحَ مِنهُ شیئاً یَسیراً ثمَّ قالَ یا ابا محمّد اِنَّ اولئک کانَ عَلی اَفواهِهِم اَوکیَةٌ.
(ر.ک: تصویر الحاقی)

#شرح روایت : من شنیدم ابابصیر به امام صادق علیه‌السلام عرض میکند آقا این یاران امیرالمومنین علیه السلام که همگی آگاه بودند از مرگ و کیفیت مرگ خود؛ و آگاه بودند چه بر سر آنان می آید؛ چطور اینها نتوانستند از مرگ فرار کنند؟ [یعنی چطور در این حوادث واقع شدند؟ او آگاه بود که در مسیر زندگی با چه حوادثی مواجه می شود؛ خوب بود فرار می‌کرد.] مثل اینکه حضرت به گونه ای عصبانی شدند؛ فرمودند: این مواجه شدن از چه کس دیگری بود مگر از خودشان؟ [یعنی اینها پذیرفته بودند. مقام این اصحاب آن مقامی است که مقادیر الهی را می پذیرند؛ در عین حال که آگاه هم هستند.] ابوبصیر عرض کرد چه چیزی شما را باز می دارد؛ فدایت شوم. [یعنی چرا شما نسبت به ما این کا را نمی‌کنید؟] حضرت می فرماید آن دَری است که بسته شده است؛ مگر سید الشهداء علیه‌السلام که یک کمی از آن را باز کردند. [یعنی به خصوص آنهایی که با حضرت شهید شدند گفتند که جریان چه هست؛ و شما با چه وضعی مواجه می‌شوید.] سپس حضرت فرمودند: یا ابا محمد - که کنیۀ ابابصیر بود - آنها دهانهایشان دَر داشت؛

پی‌نوشت : قفل داشتن دهان ها حسب سایر روایات شریفه ، بستگی به ظرفیت قلوب و سینه های اصحاب دارد.


👇👇ادامه👇👇