#قرآن_و_اهل_بیت
#زبان

✅ علم حجت الهی، از زبان مبارک حضرت امام #حسن_عسکری علیه السلام :

إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَیء، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَهَ الاْنْسابِ وَالاْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّهِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ

همانا خداوند متعال، #حجّت و #خلیفه خود را برای بندگانش الگو و دلیلی روشن قرار داد، همچنین خداوند حجّت خود را #ممتاز گرداند

✔️و به تمام #لغت‌ها و #اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت

✔️و #أنساب همه را می‌شناسد و

✔️از نهایت #عمر انسان‌ها و موجودات

✔️و نیز #جریانات و #حادثه‌ها آگاهی
#کامل دارد ؛

و چنانچه این امتیاز وجود نمی‌داشت، بین #حجّت_خدا و بین دیگران فرقی نبود.

📚اصول الكافي،الشيخ الكليني، باب مولود محمد بن علی علیه السلام ، ص۳۲۲
@borrhan

↩️ پیرو مطلب قبل::

✅ امام حسن‌ عسکری علیه السلام :

إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَیء، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَهَ الاْنْسابِ وَالاْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّهِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ

🔖 همانا خداوند متعال، #حجّت و #خلیفه خود را برای بندگانش الگو و دلیلی روشن قرار داد، همچنین خداوند حجّت خود را #ممتاز گرداند؛
و به تمام #لغت‌ها و #اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت
و #أنساب همه را می‌شناسد و
از نهایت #عمر انسان‌ها و موجودات
و نیز #جریانات و #حادثه‌ها آگاهی
#کامل دارد ؛
و چنانچه این امتیاز وجود نمی‌داشت، بین حجت خدا و بین دیگران فرقی نبود.

📚اصول الكافي،الشيخ الكليني، باب مولود محمد بن علی علیه السلام ، ص۳۲۲

#قرآن_و_اهل_بیت
#حرکت_حسینی
#امی
@borrhan

#حرکت_حسینی [33]
#اصلاح_در_امت
#صالحی_نجف_آبادی

⁉️❓هدف سیدالشهداء سلام الله علیه از #خروج از وطن چه بود؟؟

⛔️متن شبهه و ادعای گزاف امثال آقای صالحی نجف آبادی در کتاب شهید جاوید::
❌ اگر امام حسین علیه السلام می‌دانستند که شهید می‌شوند پس چرا فرمودند برای طلب اصلاح در امت جد خویش از وطن خارج شدم؟؟

💡با دقت بخوانید!
〰〰▪️〰〰〰〰〰

✅ پاسخ :::

وجود مقدس سیدالشهداء (علیه‌السلام) آگاه از سرنوشت خویش بودند،
علاوه بر این که تمامی حوادث آینده به صورت مکتوب، به ائمه سلام الله علیهم اجمعین، داده شده؛ بلکه آنچه که بر هر امامی می گذرد؛ و ایشان چه باید بکند؛ به عهد الهی به ایشان گفته شده است.

امام نه فقط مرگ خود را می داند؛ بلکه می داند چه بر سر تمامی افراد می آید؛ و چگونه و در چه تاریخ و چه روز و چه ساعت و به چه عاملی می میرند
و این که اصحاب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) این چنین بودند. سیدالشهداء (علیه‌السلام) هم نسبت به اصحابشان کمی از آن را باز کردند.
فرمودند شما عواقب کارتان این گونه است؛

اما جدای از این، فرض کنید ما آن ضوابطی را در نظر بگیریم که هر فرد شیعه را ملزم می کند به این که یقین داشته باشد به اینکه امام علیه‌السلام قدر مسلّم، بدون شک، اگر از مرگ من خبر ندارد،
از سرنوشت خودش، از حین انتقال امامت به او تا حین ارتحالش خبر دارد.

توجه داشته باشیم که محال است که امامت از امام سلب بشود.
چرا؟
چون یا خدا به کسی امامت الهی را نمی‌دهد؛ یا از او نمی‌گیرد. چون گرفتن امامت یا از باب این است که خدا و العیاذ بالله، خیال می کرد این فرد شایستۀ امامت است؛ ولی بعد معلوم شد که این طور نیست؛
که این بر خدا محال است؛ علت دیگر اینست که فرد شایسته بوده؛ ولی خداوند امامت را بدون دلیل و بیهوده از او بگیرد. این کار هم همانند بیهوده دادن امامت است؛ پس محال است.
همچنین می دانیم که شخص نمی تواند بر خلاف ارادۀ خدا عمل نماید. خدا خواسته که او معصوم باشد؛
اما او بر خلاف ارادۀ خدا شخص باشد؛
این نیز محال است.
📖 "أفهم الغالبون" (انبیاء/44)
غالب بر امر الهی وجود ندارد.
📖 "و الله غالبٌ علی امره" (یوسف/21)
📖 "و هو القاهر فوق عباده و یرسل علیکم حفظة" (انعام/61)
اینها از واضحات است.

حال به این مقدمه توجه بفرمایید::

هدف دو معنا دارد.

1⃣ یک معنای از هدف آن مسیر کلّی فعل است؛
2⃣ معنای دوم از هدف خصوص نتیجه ای است که بر اثر این عمل به بار می آید.

برای توضیح مطلب مثالی می‌زنیم؛
هدف کلّی از نان داشتن، خوردن است.

کسی که نان تهیه می کند برای خوردن تهیه می کند. اما گاهی می شود شخص می رود نان تهیه می کند؛ اما می داند که او این نان را نمی خورد؛ بلکه دیگران می‌خورند. این کار هیچ اشکالی ندارد؛

این را در خصوص عمل سید شهداء (علیه‌السلام) بیان کنیم. شکی نیست که سید الشهداء سلام الله علیه، به آن هدفی که می خواستند رسیدند.

برای واضح تر شدن مطلب، بیان دیگری را عرض می کنیم.

هدف دو معنا دارد:

1⃣ یک معنای هدف آن چیزی است که انسان می خواهد که واقع شود. ما کاری به معنای فلسفی آن نداریم؛ بلکه همان تعبیر عمومی منظور ماست. طرف سخن ما کسانی هستند که از این تعابیر عمومی سوء استفاده می کنند.

2⃣ معنای دوم از هدف آن چیزی است که انسان می داند حاصل می شود.

مثال بزنیم؛
شخص چرا بچۀ مریضش را پیش طبیب می برد؟ می برد که بچۀ مریضش خوب بشود. اگر کسی از وی سؤال کند که دلش از این کار چه می‌خواهد؛ آنچه که علاقه دارد که حاصل بشود، شفای مریض است؛ بعد از استعمال دارو؛ از معالجۀ دکتر.
اما گاهی انسان می داند آن که واقع می‌شود این نیست. شخص می گوید من بچه ام را با علم به این که با نسخۀ این دکتر خوب نمی شود، پیش طبیب بردم. اگر از او سؤال کنند دلت می خواست چه بشود؟
می گوید من دلم می خواست خوب بشود؛ اما می دانستم او خوب نمی شود. این دومطلب با هم تفاوت واضح دارند.

حال با این مقدمه کلام نورانی سیدالشهداء علیه السلام را مجدد بخوانیم :

💠 لم اخرج اَشِرَاً وَ لا بَطراً و لا مُفسِداً و إنَّما خَرجتُ لِطلب الاصلاح فی اُمَّتی جدی و أرید اَن آمرُ بالمعروف و انهی عن المنکر فمن قَبِلَنی بقبول الحق ( فمن قبلنی بانی قبلت الحق) فالله اولی بالحقّ و من رَدَّ عَلیَّ أصبِر حَتّی یحکُم الله وَ هُو خیرُ الحاکِمین.
(📸 اسکن در انتهای پاسخ الحاق خواهد شد.)

《1》

‍ #باید_بدانیم

✅‍ وصف #مالک_اشتر در لسان مبارک اميرالمؤمنين(علیه‌السلام)

👈 تذکری پیرامون لقب مالک اشتر زمان

〰〰〰▪️〰〰〰

مرحوم كشى نقل ميكند:

✍️ قال الکشی ذُکِرَ أَنَّهُ لَمَّا نُعِیَ الْأَشْتَرُ مالک بن الحارث النخعی إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام تَأَوَّهَ حُزْناً ثُمَّ قَالَ رَحِمَ اللَّهُ مَالِکاً وَ مَا مَالِکٌ عَزَّ عَلَیَّ بِهِ هَالِکاً لَوْ کَانَ صَخْراً لَکَانَ صَلْداً وَ لَوْ کَانَ جَبَلًا لَکَانَ فِنْداً وَ کَأَنَّهُ قُدَّ مِنِّی قَدّاً.

کشی در زندگی­نامه مالک اشتر ذکر کرد، زمانی که خبر مرگ اشتر به امیرمؤمنان(علیه‌السلام﮼) رسید، با اندوه آه کشیدند، سپس فرمودند: خداوند مالک را رحمت کند و چه مالکی؟ هلاک کننده با او بر من دست نمی یافت، اگر صخره بود، محکم بود و اگر کوه بود، #یگانه بود و گویی قطعه ای از من جدا شده است.

📚📕إختيار معرفة الرجال المعروف بـ رجال الكشي ؛ الشيخ الطوسي ج1 ص66
https://plink.ir/1RZJb
http://lib.eshia.ir/10241/1/66


⬇️ و شبيه همين كلام در نهج البلاغه هم آمده است:

الحكمة 443 خصائص مالك بن الأشتر)

443- و قال عليه السلام: و قد جاءه نعي الأشتر رحمه اللَّه: مَالِكٌ وَ مَا مَالِكٌ! وَ اللَّهِ لَوْ كَانَ جَبَلًا لَكَانَ فِنْداً، وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً، لَايَرْتَقِيهِ الْحَافِرُ، وَ لَايُوفِي عَلَيْهِ الطَّائِرُ.

وقتی خبر شهادت مالک اشتر که رحمت خدا بر او باد به امام(علیه‌السلام) رسید حضرت فرمودند: » مالک! چه مالکی؟ اگر کوهی بود در سرفرازی کوهی بود #یگانه بود و اگر سنگ بود سنگی سخت و محکم بود، هیچ رونده­‌ای به اوج قله او نميرسيد و هیچ پرنده­‌ای برفراز آن پرواز نمیکرد.

سيد رضى پس از نقل مينويسد:

والفند: المنفرد من الجبال.

این سخن امام(﮼علیه‌السلام﮼): «الفند» کوهی که از دیگر کوه­ها #ممتاز و #جدا افتاده است.

📚📕نهج البلاغة؛ الدشتي، محمد ج1  ص383
http://lib.eshia.ir/26580/1/383


👤ابن ابي الحديد (عُمَرى) پس از نقل در شرح مينويسد :

✍️و إنما قال لو كان جبلا لكان فندا لأن الفند قطعة الجبل طولا و ليس الفند القطعة من الجبل كيفما كانت و لذلك قال لا يرتقيه الحافر لأن القطعة المأخوذة من الجبل طولا في دقة لا سبيل للحافر إلى صعودها و لو أخذت عرضا لأمكن صعودها .
ثم وصف تلك القطعة بالعلو العظيم فقال و لا يوفي عليه الطائر أي لا يصعد عليه يقال أوفى فلان على الجبل أشرف

امام(﮼علیه‌السلام﮼)فقط به این دلیل فرمود: «لو کان جبلاً لکان فنداً» که الفند، قطعه­ای از طول کوه است و فند قطعه ای از کوه به هر صورتی که باشد، نیست و به این دلیل فرمود: «لا یرتقیه الحافر» زیرا قطعه برگرفته از طول کوه، درظرافت برای رونده راهی برای صعود ندارد و اگر در عرض آن باشد، صعود آن ممکن است. سپس امام علیه السّلام آن قطعه را به بلندی بزرگ توصیف کرده است. پس فرمود: «ولا یوفی علیه الطائر» یعنی بر آن بالا نمی رود. اوفی فلان علی الجبل گفته می شود، یعنی بر کوه اشراف یافت .

📚📕شرح نهج البلاغة  ابن ابي الحديد  ج‌20  ص 93
http://lib.eshia.ir/15335/20/93


《1》