‍ #ضرورت_معرفت_امام (۴۴)
#علم_زندگی (۸۴)
#مکارم_اخلاق (۱۳۶) #شخصیت_زدگی (۲۴)


✅ ولایت و محبت ، روح اسلام و حقیقت ایمان

▪️وقتی خدا بندهٔ مؤمنش را از کار خیر باز می‌دارد!

💡بادقت بخوان!

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_چهل_و_چهارم

🔻در مبـاحث گذشـته روشن شـد که حقیقت دین و روح اسـلام، تعبد و تسـلیم به پیشـگاه پروردگار متعال است. بنابراین اعمال عبادي اگر بخواهـد اثر مطلوب خود را داشـته باشـد، بایـد همین حالت را در عبادت کننـده به وجود آورد. از همین جهت می ‌توان گفت که عبادات ماننـد #نماز ، #روزه ، #حـج ، زکات و ... همگی براي آن وضع شـده انـد تا بنـده را آنچنانکه خدا خواسـته، تسـلیم و عبـد او گرداننـد و در صورتی که چنین اثري را نداشـته باشـد، فاقد روح بوده و صـرفًا نمایشـی هسـتند؛
درست مانند عروسـکهایی که به شکل انسان هستند ولی بهره ای از انسانیت ندارند. انسان بودن آدمی به شکل ظاهري او مربوط نمیشود، این روح انسان است که ارزش انسانیت را به کالبد او میدهد.

🟨 روح عبادت: «کوچکی در برابر خداوند»
 
بـا این ترتیب روح عبـادات، تسـلیم و تعبد نسـبت به خـداي متعـال می باشـد و اعمالی که از روي تسـلیم به پروردگار نباشـد کالبـدي بدون روح و جسـمی بدون جان است.
←و لذا اگر در عبادت کننده حالت «عُجب» پیدا شود، باعث تباهی همه اعمالش می‌گردد ،

امام صادق علیه‌السلام میفرمایند:

🔸مَن دَخَلَهُ العُجبُ هَلَکَ.(۱)
#ترجمه : هرکس مبتلا به خودپسندي شود، (ایمانش) تباه میگردد.


✅🔚 چه بسـیارند انسانهایی که با انجام همین اعمال عبادي از خـدا دور شده اند در حالیکه به گمان خود تقرب به خدا پیدا کرده ‌اند!

رسولخدا صلی الله علیه و آله میفرمایند:

🔸قَالَ اَللَّهُ جَلَّ جَلاَلُهُ : إِنَّ مِنْ عِبَادِيَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَمَنْ يَجْتَهِدُ فِي عِبَادَتِي فَيَقُومُ مِنْ رُقَادِهِ وَ لَذِيذِ وِسَادِهِ فَيَتَهَجَّدُ فِي اَللَّيَالِي وَ يُتْعِبُ نَفْسَهُ فِي عِبَادَتِي فَأَضْرِبُهُ بِالنُّعَاسِ اَللَّيْلَةَ وَ اَللَّيْلَتَيْنِ نَظَراً مِنِّي لَهُ وَ إِبْقَاءً عَلَيْهِ فَيَنَامُ حَتَّى يُصْبِحَ وَ يَقُومُ وَ هُوَ مَاقِتٌ لِنَفْسِهِ زَارٍ عَلَيْهَا وَ لَوْ أُخَلِّي بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مَا يُرِيدُ مِنْ عِبَادَتِي لَدَخَلَهُ مِنْ ذَلِكَ اَلْعُجْبُ فَيُصَيِّرُهُ اَلْعُجْبُ إِلَى اَلْفِتْنَةِ بِأَعْمَالِهِ وَ رِضَاهُ عَنْ نَفْسِهِ حَتَّى يَظُنَّ أَنَّهُ قَدْ فَاقَ اَلْعَابِدِينَ وَ جَازَ فِي عِبَادَتِهِ حَدَّ اَلتَّقْصِيرِ فَيَتَبَاعَدُ مِنِّي عِنْدَ ذَلِكَ وَ هُوَ يَظُنُّ أَنَّهُ يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ.(۲)

#ترجمه : «خداي عزوجل فرمود: ... . از بندگان مؤمن من وجود دارد کسی‌که در راه بندگی من کوشش زیاد میکند، از خواب و بستر دلپـذیر خود برمی‌خیزد و شـبها را به بیداري وشب زنده داري سپري میکند تا آن حد که در راه عبادت من خسـته و رنجور میگردد. من به خاطر لطف به او و باقی نگه داشتن او در مسیر بندگی، یکی دو شب او را به خواب میبرم. در نتیجه تا صبح می‌خوابـد و وقـتی برمی‌خیزد از خـودش نـاراحت است و خود راسـرزنش میکنـد. ولی(حقیقت این است که) اگر او را به حـال خودش واگـذارم تـا مطـابق میلش مرا بنـدگی کنـد، به خـاطر همان عبادتها مبتلا به ُعُجب میشود و عجب باعث فریفته شـدن او نسـبت به اعمـالش میگردد و در اثر این فریفته شـدن(ایمـانش) تباه میشود. زیرا نسـبت به اعمالش خوشـحال و از خودش خشـنود است تـا آنجـا که گمـان میکنـد بر همه عبادت کننـدگان برتري یافته و در بنـدگی اش هیـچ کوتاهی نکرده است. و در اینصورت از من دور میشود درحالیکه به گمان خود به من تقرب پیدا میکند.»

✅🔚 اگر اعمـال عبـادي، انسـان را در مسـیر عبودیت خـدا به تسـلیم بیشـتر در نیـاورد، به جـاي آنکه بـاعث تقرب انسـان به پیشـگاه پروردگـار گردد، سـبب دوري او از رضـاي خـدا می‌شود. این جـاست که گاهی یک گناه نزد خـدا از یک کار خوب بهتر می‌شود.

امیرالمؤمنین علیه السلام میفرمایند:

🔸سَیِئَةٌ تَسوؤُكَ خَيرٌ عِندَاللهِ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُكَ(۳)
#ترجمه‌ : کار زشتی که تو را ناراحت و غمگین کند، نزد خداوند بهتر است از کار خوبی که باعث خشنودي تو (ازخودت) گردد.

✅🔚 کار زشتی که انسان از انجام دادنش ناراحت شود، او را به توبه و تضـرع به پیشگاه خدا می‌اندازد، تا ازسر تقصیرش بگذرد و همین حالت مصداق بندگی و تسلیم در برابر خداي متعال است. ولی کار خوبی که انسان را به عُجب آورد و از خود راضی و مسـرور سازد، در او روح انانیت را زنـده میکنـد و هر قـدر انسان نزد خود بزرگ جلوه کنـد، دیگر در برابر خداونـد خود را کوچک و خوار نمی‌بیند و این او را از حقیقت بندگی دور می‌نماید.

-------------------
۱- بحارالانوار ج۷۲ ص۳۰۹
۲- اصول کافی کتاب الایمان و الکفر باب الرضا بالقضاء ح۴
۳- بحارالانوار ج۷۲ ص۳۱۶

«1⃣»

‍ #ضرورت_معرفت_امام (۴۵)

✅ ِاِعمال ولایت الهی در حقّ بنده مؤمن

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_چهل_و_پنجم

🔻بنابراین آنچه در «قسمت قبل» بیان شد ، بنـدگی خـدا خلاصه می‌شود در اینکه انسان #تسـلیم پیشـگاه او باشـد و به آنچه او برایش پسـندیده -چه مطابق میلش باشـد و چه مخالف- راضـی و خشـنود باشـد.
چنین کسـی واقعاً «ولایة اللّه» را پذیرفته است و مؤمن بودن شـخص نیز از همین ویژگی مشّخص میگردد.

🔸...عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قُلْتُ لَهُ بِأَيِّ شَيْءٍ يُعْلَمُ اَلْمُؤْمِنُ بِأَنَّهُ مُؤْمِنٌ قَالَ بِالتَّسْلِيمِ لِلَّهِ وَ اَلرِّضَا فِيمَا وَرَدَ عَلَيْهِ مِنْ سُرُورٍ أَوْ سَخَطٍ

#ترجمه : ... راوي گویـد : «به امـام صادق علیه السلام عرض کردم: مؤمن از کجا بدانـد که مؤمن است؟ فرمود: از تسـلیم بودن نسـبت به خداوند و خشنودي نسبت به آنچه برایش پیش می‌آید چه مطابق میلش باشد و چه مخالف.»(۱)

✅🔚 اینجاست که براي انسان مشـخص میشود همه عبادات، اگر واقعاً عبادت خـداباشـند، بایـد چنین اثري در روح عبادت کننده داشـته باشـند. #نماز و #روزه و #حـج و ... اگر آنگونه که مورد رضاي خداست انجام شوند، شـخص را به سوي اینکه راضـی به رضـاي خـدا و ناراضـی از نارضـایتی او باشـد سوق میدهنـد. بنـده بـا ایمـان در برابر رضا و سـخط الهی از پیش خود رضا و سخطی نـدارد؛ آنچه راکه خـدایش می پسـندد، دوست دارد و از آنچه خـدا برایش کراهت دارد، متنفر است. هر قـدر حب و بغض انسـان منطبق بر حب و بغض الهی باشـد، به همـان انـدازه از ایمـان بهره منـد شـده است.←این مطلب در احادیث ما تحت «الحب فی الله و البغض فی الله» آمده است.

رسولخدا صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند:

🔸یاعَبدَاللهِ ، اَحْبِبْ فِى اللّه ِ وَ ابْغِضْ فِى اللّه ِ وَ والِ فِى اللّه ِ وَ عـادِ فِى اللّه ِ فَاِنَّهُ لَنْ تُنالَ وُلاِيَةُ اللّه ِ اِلاّ بِذلِك، وَ لايَجِـدُ رَجـُلٌ طَعْمَ الإيمانِ وَاِنْ كَثُرَتْ صَلاتُهُ وَ صِيامُهُ حـَتّى يـَكُونَ كَذلِك. 

#ترجمه : «اي بنـده خـدا، در راه خدا و به خاطر او دوست داشـته باش. و به خاطر او تنفر داشـته باش. و دوستی و دشـمنی ات در راه خدا باشـد. زیرا ولایت خـدا جز از این راه به دست نمی آید. و هیچ انسانی، هرچند نماز و روزه اش زیاد باشد، طعم ایمان را نمی ‌چشد مگر آنکه چنین باشد.»(۲)

۲- اصول کافی کتاب الایمان و الکفر ، باب الرضا بالقضاء ح۱۲ (ر.ک: تصویر الحاقی)
- بحارالانوار ج۶۹ ص۲۳۶ ح۱

➖➖➖➖
@borrhan

‍ #ضرورت_معرفت_امام (۴۶)
#تبری

✅ حبّ و بغض براي خداوند

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_چهل_و_ششم

🔻«الحب فی الله» یعنی اینکه انسان در راه خدا و به خاطر او دوست داشته باشد؛
همه دوستی هایش به خاطر خـدا باشـد ، آن کسـی را و چیزی را که خدا دوست دارد، به این دلیل که محبوب خداست، دوست داشـته باشد؛ و همچنین از آنچه مبغوض خداست، به خاطر اینکه مبغوض خداست، بدش بیاید، دوستی و دشـمنی او در همه موارد به خاطر خدا باشد.←چنین کسـی در واقع خدا را ولی و سـرپرست خود دانسـته و از پیش خود در برابر او اراده‌ای ندارد، خواسـت خود را درخواست خـدا فانی کرده و جز آنچه او می‌خواهد، نمی‌خواهد. این روح ایمان است. اگر کسـی از این حالت هیچ بهره‌ای نداشـته باشـد، مزه ایمان را نمی‌چشـد، هرچند که اهل #نماز و #روزه و سایر عبادات باشد.
انجام هر عبادتی، اگر چنین حـالتی را در انسـان به وجود آورد ،طعم ایمان را خواهـد چشـید و در غیر اینصورت ایمان در ذائقه روحش بی‌مزه‌ جلوه می‌کنـد.
🔻درجـه ایمـان هر کس به انـدازه «حب فی‌الله» و «بغض فی الله» در اوست. بنـابراین حب و بغض در راه خـدا معیـار درجه ایمـان می‌باشـد. به همین جهت است که وقـتی از امـام صـادق علیه‌السلام سؤال شـد که آیـا حب و بغض جزء ایمـان هست، فرمودند:

💠 وَ هَلِ الْاِیمَانُ اِلَّا الْحبّ وَ الْبُغْضُ؟!

#ترجمه : آیا ایمان چیزي جز حب و بغض میباشد؟!(۱)

✅🔚 روح همه اعمـال علاقه یا نفرت انسان است نسـبت به کسـی‌ که اطاعت یا نافرمانی او را میکنـد. روح طاعت این است که از روي علاقهٔ به خداونـد و به خـاطر امتثـال امر او انجـام شود. و اینکه عبـادات بایـد به قصـد «قربة الی الله»صورت پـذیرد، نشان دهنده همین حقیقت است. و روح معصیت هم نفرت و بغض نسبت به خداوند است. پس ارزش مثبت یا منفی داشتن اعمال به همین حب و بغض برمیگردد.

ملاک دینداری در نزد ائمه علیهم‌السلام همین«حب» و «بغض» براسـاس دین است. پس اگر چنین حب و بغضـی در انسـان نباشد، هیچ بهره اي از دین ندارد.

امام صادق علیه‌السلام میفرمایند:

💠 كُلُّ مَن لَم يُحِبَّ على الدِّينِ و لَم يُبغِضْ على الدِّينِ، فلا دِينَ لَهُ

#ترجمه : هرکس حب و بغض براساس دین نداشته باشد، دینی ندارد.(۲)

✅🔚 نتیجه آنکه : میزان دینداری در هرکس به اندازه حب و بغض دینی اوست.


⁉️❔حـال که چنین است، بایـد دیـد چه چیزي محبـوب خـداست وچه چیزی مبغوض او و چه کسـانی محبوب خـدا یـا مبغوض او هستند، تا انسان محور حب و بغض های الهی را بشناسد و بتواند ایمان خود را به آن وسیله محک بزند.

🔰 همین سؤال را کسی که در حدیث قبلی مخاطب پیامبر اکرم صـلی الله علیه و آله بوده از ایشان پرسید. سؤالش این بود: از کجا بدانم که دوستی و دشـمنی‌ام در راه خدا بوده؟ و دوست خدا کیست تا با او دوستی کنم؟ و دشـمن او کیست تا با او دشمنی کنم؟

حضرت در پاسخ، به امیرالمؤمنین علیه‌السلام اشاره کرده و فرمودند:

💠 وَلِيُّ هَذَا وَلِيُّ اللَّهِ فَوَالِهِ وَ عَدُوُّ هَذَا عَدُوُّ اللَّهِ فَعَادِهِ ثُمَّ قَالَ وَالِ وَلِيَّ هَذَا وَ لَوْ أَنَّهُ قَاتِلُ أَبِيكَ وَ وَلَدِكَ وَ عَادِ عَدُوَّ هَذَا وَ لَوْ أَنَّهُ أَبُوكَ وَ وَلَدُكَ.

#ترجمه : دوست امیرالمؤمنین علیه‌السلام دوست خداست، پس با او دوستی کن. و دشمن ایشان دشمن خداست، پس با او دشمن باش. با دوست امیرالمؤمنین علیه‌السلام دوستی کن هرچند که کُشنده پدر و فرزندت باشد. و با دشمن ایشان دشمنی کن، هرچند که پدرت یا فرزندت باشد. 

✅🔚 این است محور حب و بغض الهی و انسـان میتوانـد ایمـان خود را به وسـیله درجه محبت خود به امیرالمؤمنین علیه‌السلام و دوستان ایشان و بغض نسبت به دشمنان ایشان، بشناسد.

۱- اصول کافی ، کتاب الایمان و الکفر، باب الحب فی الله و البغض فی الله، ح۵ (ر.ک: تصویر الحاقی)
۲- همان ح۱۶
۳- بحارالانوار ج۶۹ ص۲۳۶ح۱ ،از علل الشرایع، به نقل از عیون اخبارالرضا

➖➖➖➖➖
@borrhan

‍ #ضرورت_معرفت_امام (۴۸)
#آیه_مودت (۲۹) #تبری (۴۳۳)

✅ موّدت فی القربی؛ روح بندگی خداوند

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_چهل_و_هشتم

🔻بنا بر آنچه در دو قسمت قبل (اینجا) و (اینجا) گفته شد حب فی الله در مقـام تحّقق به حب و بغض فی القربی بر‌می‌گردد. و این همان است که اصل و روح بنـدگی خـدا را تشـکیل میدهد.

← یعنی تنها کسـی بندگی خدا را میکند که اهلبیت علیهم السلام را دوست بدارد و دشمن ایشان را دشمن بدارد و با دوستان ایشان به خاطر دوستی با اهلبیت علیهم السلام دوستی کند و با دشمنان ایشان هم به خاطر دشمنی با ایشان، دشمن باشد و به طور کّلی همه حب و بغض هایش به خاطر اهلبیت علیهم‌السلام باشد، جز آنچه آنها می‌پسندند نپسندد و جز از آنچه آنها از آن کراهت دارند، ناخشـنود نباشد.

←این،حقیقت ایمان و روح بندگی خداست و کسـی که راهی به سوي قرب خدا و رضاي او می‌جوید، باید #صرفا از این طریق حرکت نماید:

📖 قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى‌ رَبِّهِ سَبِيلًا{۵۷/فرقان}

#ترجمه : بگـو (ای پیـامبر): به خـاطر انجـام رسـالتم از شـما مزدی نمیخواهم مگر اینکه کسـی بخواهـد به سوی پروردگـارش راهی را برگزیند.

✅🔚راهی که خدا در پیش روی چنین کسی نهاده است، « مودت فی‌القربی» است. بنابراین هر چند تعبیر «اجر» در اینجا به کار رفته است، ولی در واقع از طریق مودت فی القربی، خود انسـان است که بهره منـد می‌گردد و اهـل بیت علیهم‌السلام نیازی به این مودت ندارند.
ّ
📖 قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ{۴۷/سبأ}

#ترجمه : بگو (ای‌ پیامبر): مزدی که به خاطر انجام رسالتم از شماخواسته ام، برای خودتان است.

✅🔚 با توجه به مباحث فوق ، سـِر این همه تأکیدي که در روایات ما بر مسأله «محبت » اهل‌بیت علیهم‌السلام و «بغض» دشمنان ایشان شده است، روشن میگردد. یکی از تعابیري که در این خصوص به‌ کار رفته این است که ولایت ایشان و بغض نسبت به دشمنان ایشان، محکمترین دستگیره های ایمان است.
امام صادق علیه‌السلام فرمودند:

🔸عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) لِاَصْحَابِهِ اَیُّ عُرَی الْاِیمَانِ اَوْثَقُ فَقَالُوا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ اَعْلَمُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الصَّلَاةُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الزَّکَاةُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الصِّیَامُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الْحَجُّ وَ الْعُمْرَةُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الْجِهَادُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلِکُلِّ مَا قُلْتُمْ فَضْلٌ وَ لَیْسَ بِهِ وَ لَکِنْ اَوْثَقُ عُرَی الْاِیمَانِ الْحبّ فِی اللَّهِ وَ الْبُغْضُ فِی اللَّهِ وَ تَوَالِی اَوْلِیَاءِ اللَّهِ وَ التَّبَرِّی مِنْ اَعْدَاءِ اللَّهِ.(۱-ر.ک: تصویر الحاقی)

#ترجمه : رسولخـداصـلی الله علیه و آله وسـلم به اصـحاب خود فرمودند: «کدام یک از دسـتگیره های ایمان محکمتر است؟ اصـحاب گفتنـد: خـدا و رسـولش بهـتر می‌داننـد. و برخی گفتنـد: #نمـاز . و برخی گفتنـد: #زکـات. و برخی دیگرگفتنـد: #روزه. و برخی گفتند: #حج و عمره. و بعضی گفتند: جهاد. ←آنگاه پیامبرخدا صـلی الله علیه و آله وسـلم فرمودند: هر یک از مواردي که گفتید فضـیلت دارد ولی هیچ یک محکمترین پـایه ایمـان نیست. محکمترین پـایه ایمان عبارت است از‌ حب به خاطر خـدا و بغض به خاطر خـدا، و دوستی کردن با اولیاي خدا و بیزاري جستن از دشمنان خدا.»

✅🔚اولیاي خدا کسانی هسـتند که خداوند در #حدیث_کساء ایشان را معرفی فرموده و دشـمنان خدا، دشـمنان آنها هستند.
دوستی و دشـمنی به خاطر خـدا عبارت است از اینکه آنچه محبوب اولیای خـداست دوست بداریم و آنچه مبغوض ایشان است ، دشـمن داشته باشیم.

رسول خدا صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند:

🔸وِلايَةُ عَلِي بنِ ابيطالِبِ وِلايَةُ اللّهِ عزّوجلّ و حُبُّهُ عِبادَةُ اللّهِ و اتّباعُهُ فَريضَةُ اللّهِ و اَولياءُهُ اَولياءُ اللّهِ و اعدائُهُ اَعداءُ اللّهِ و حَربُهُ حَربُ اللّهِ و سِلمُهُ سِلمُ اللّهِ عزّوجلّ.(۲)

#ترجمه : «ولایت علی بن ابی طالب ولایت خـداي عزوجل است. و دوست داشـتن او عبادت خداست. و پیروي از او ازطرف خدا واجب است. و دوستان او دوسـتان خدا، و دشـمنان او دشمنان خدا هستند.جنگ با او جنگ با خداست. و تسلیم بودن نسبت به او، تسلیم بودن نسبت به خداي عزوجل است.»

✅🔚بـا این ترتیب « تبری» از دشـمنان خـدا، به بیزاری جسـتن از دشـمنان اهـلبیت علیهم السلام است. این تبری لازمه قبول ولایت اهل‌بیت علیهم‌السلام می‌باشد و از آن جدانشدنی نیست.


۱- اصول کافی کتاب الایمان و الکفر باب الحب فی الله و البغض فی الله ح۶
۲- بحارالانوار ج۳۸ ص۳۱-۳۲
➖➖➖➖
@borrhan

‍ 👆🏻 صالح بن سهل از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرد که فرمودند: هر کس ما را دوست بدارد و دشمن ما را بی آنکه کینه‌ای از او در امور دنیا داشته باشد دشمن بدارد، بعد با همین وضع بمیرد و خداوند را ملاقات کند، اگر به اندازه کف دریا گناه داشته باشد، خداوند او را می‌آمرزد. ( ثواب الأعمال، ص ١٧٠، ثواب من أحب آل محمد ع و أبغض عدوهم في الله تعالى )


🔰 یکی از آثار جالب توجه برائت و بيزاری از دشمنان:

از جناب بزنطی نقل است که امام رضا علیه السّلام به من نوشتند که حضرت باقر علیه السّلام فرمودند: هرکس مایل است بین او و خداوند حجابی نباشد تا به خداوند نظر کند و خداوند به او توجه نماید، باید دوست بدارد آل محمّد را و از دشمنان آنها بیزاری جوید و پیرو ائمه از آل محمّد باشد. وقتی چنین بود، توجه به خداوند نموده و خداوند نیز متوجه اوست. ( قرب الإسناد، ص ٣۵١ )

 علامه مجلسی رحمه الله:

نظره إلی الله کنایة عن غایة المعرفة بحسب طاقته و قابلیته و نظر الله إلیه کنایة عن نهایة اللطف و الرحمة.

نگاه کردن به خداوند، کنایه از کمال معرفت است به حسب طاقت و قابلیت او، و نگاه خداوند به بنده، کنایه از کمال لطف و مرحمت است. ( بحارالأنوار، ج ٢٧ ص ۵٢ )

🔶  اگر فقط ذره‌ای محبت دشمنان را داشته باشیم، مانعی دارد؟!

عیاشی به سندش از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرده که درباره آیه: «وَ إِنْ تُبْدُوا ما فِی أَنْفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحاسِبْکُمْ بِهِ اللَّهُ فَیَغْفِرُ لِمَنْ یَشاءُ وَ یُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ. بقره ۲۸۴» یعنی: "و اگر آنچه در دل‌های خود دارید، آشکار یا پنهان کنید، خداوند شما را به آن محاسبه می‌کند؛ آن‌گاه هرکس را بخواهد می‌بخشد، و هرکس را بخواهد عذاب می‌کند." فرمودند: سزاوار است که خداوند داخل بهشت نکند کسی را که در دلش به اندازه یک دانه خردل محبت آن دو را داشته باشد. ( تفسیر العیاشی، ج ١ ص ١۵۶، رقم ۵٢٨ - مدرک دیگر در تصویر الحاقی)

محکم‌ترین دستاویز ما چیست؟!

ابی علی طایی گوید: حضرت صادق علیه السّلام فرمودند: کدام یک از دستاویزهای ایمان محکم‌تر است؟ عرض کردند: خداوند و پیامبرش بهتر می‌دانند. فرمودند: جواب بدهید! عرض کردند: #نماز . فرمودند: نماز با اهمیت است، ولی آن نیست. گفتند: #زکات . فرمودند: زکات نیز اهمیت زیاد دارد، ولی محکم‌ترین آنها نیست. گفتند: #روزه ماه رمضان. فرمودند: روزه ماه رمضان دارای اهمیت است، ولی آن نیست. گفتند: #حج و عمره. فرمودند: حج و عمره اهمیت دارد، ولی آن نیست. گفتند: پس جهاد در راه خداوند. فرمودند: جهاد در راه خدا دارای اهمیت است، ولی آن نیست. عرض کردند: پس خداوند و پیامبرش می‌دانند. امام توضیح دادند: پیامبر اکرم فرمودند: محکم‌ترین دستاویز ایمان، دوستی در راه خداوند و دشمنی در راه خداوند، و دوستی با دوست خدا و دشمنی با دشمن اوست. ( المحاسن، ص ١۶۵، رقم ١٢١ )


❌ يا کور باش يا بينا!

ابن إدريس رحمه الله به سندش نقل کرده که مردی خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام رسید و گفت: یا امیرالمؤمنین! من تو را دوست دارم و فلانی را هم دوست دارم ( و یکی از دشمنان را نام برد ) فرمودند: اکنون تو یک چشم سالم داری، یا کور باش یا بينا! ( السرائر، ج ٣ ص ۶٣٩، و مما استطرفناه من كتاب أنس العالم تصنيف الصفواني )


📢 برائت نباید ضعیف باشد:

به امام صادق علیه السّلام عرض کردند: شخصی شما را دوست می‌دارد، ولی در بیزاری از دشمنانتان ضعیف است. حضرت فرمودند : هیهات، دروغ می‌گوید کسی که مدعی است ما را دوست می‌دارد، ولی از دشمنان ما بیزاری نمی‌جوید. ( مصدر سابق )

✅🔚این فقط نمونه‌ای از روایات این بحث بود که علامه مجلسی رحمه الله در کتاب شریف بحارالأنوار ( ج ٢٧ ص ۵٠ ) آن را گرد آورده است.

➖➖➖➖
@borrhan

‍ 🔸فرازی از گزارش انجیلی درباره آزمایش های حضرت عیسی که پس از آن به آغاز دعوت و نشر تعالیم خود پرداختند↓
انجیل متی ، باب ۴ : بند ۱ _ ۱۱
« آنگاه روح، عیسی را به بیابان هدایت کرد تا ابلیس وسوسه‌اش کند. عیسی پس از آنکه چهل شبانه‌روز را در #روزه سپری کرد گرسنه شد. آنگاه وسوسه گر نزدش آمد و گفت: «اگر پسر خدایی، به این سنگها بگو نان شوند!» دیگر بار، ابلیس او را بر فراز کوهی بس بلند برد و همۀ حکومتهای جهان را با تمام شکوه و جلالشان به او نشان داد و گفت: «اگر در برابرم به خاک افتی و مرا سجده کنی، این همه را به تو خواهم بخشید.» عیسی به او گفت: «دور شو ای شیطان! زیرا نوشته شده است: خداوند، خدای خود را بپرست و تنها او را عبادت کن.» آنگاه ابلیس او را رها کرد و فرشتگان آمده، خدمتش کردند.
https://bible.com/bible/118/mat.4.1-11.NMV

🔸نمونه ای از روایات اسلامی درباره وسوسه #ابلیس نسبت به حضرت عیسی علیه السلام و پیروزی ایشان در امتحان را در اسکن الحاقی مشاهده می‌فرمایید

✍✍ حال پاسخ به سوالی دیگر اگر گفته شود که : حضرت موسی در آن بشارت کتاب تثنیه برای وداع با بنی اسرائیل ، دارد گذشته و خط سیرشان ، پس از خروج از مصر را یادآوری میکند و اساسا هنگام وداع جایی نیست که از آینده پیشگویی کند!

پاسخ می‌دهیم: هر چند نقد تفصیلی این ادعا در مطالب پیشین گذشت. اما چرا آیا سخنرانی وداع ، جای پیشگویی آینده نیست؟

صاحب این شبهه ، گویی به جایگاه "پیشگویی" در بین انبیای بنی اسرائیل و کتب عهد عتیق آگاه نیست. و خبر از آینده را امر کم اهمیتی میداند.

اولا . دقت کنید که خبر دادن از وقایع و نبوت های الهی در آینده ، امر بی اهمیتی نیست که گفته شود جای آن نبود!

دوم . در همین تورات می‌خوانیم که حضرت یعقوب در بستر مرگ ، فرزندانش را پیش خواند تا از آینده به ایشان خبر دهد :

کتاب پیدایش ، باب ۴۹ : بند ۱
«آنگاه یعقوب پسرانش را فرا خواند و گفت: »گرد آیید تا شما را از آنچه در آینده بر شما واقع خواهد شد آگاه کنم.»
https://bible.com/bible/118/gen.49.1.NMV

بلکه در همین کتاب تثنیه و همین سخنان پایانی حضرت موسی علیه‌السلام هم مواردی از پیشگویی آینده می‌بینیم :

🔸پیشگویی ظهور پیامبری در بین برادران بنی اسرائیل در کتاب تثنیه ، باب ۱۸: بند ۱۸

«نبی ای برای ایشان از میان برادرانشان همچون تو بر خواهم انگیخت و کلام خود را در دهان وی خواهم نهاد، تا هرآنچه به او فرمان میدهم به ایشان بازگوید.»
https://bible.com/bible/118/deu.18.18.NMV

🔸پیشگویی انحراف و عصیان بنی اسرائیل در کتاب تثنیه ، باب ۳۱ : بند ۲۷ _ ۲۹

«زیرا من از ِعصیانگری و گردنکشی شما آگاهم. اینک حتی امروز که هنوز زنده و در میان شمایم بر خداوند ِعصیان می‌ورزید، پس چقدر بیشتر پس از درگذشتم؟ تمامی مشایخ قبایل خود و صاحب منصبان خویش را نزد من گرد آورید تا این سخنان را به گوش آنها برسانم و آسمان و زمین را بر آنان شاهد بگیرم. از آن رو که میدانم پس از درگذشتم، خویشتن را به تمامی فاسد خواهید ساخت و از راهی که به شما فرمان دادم، گمراه خواهید شد. در روزهای آینده به مصیبت گرفتار خواهید شد، زیرا آنچه را که در نظر خداوند بد است به جا خواهید آورد و با اعمال دست خود، خداوند را خشمگین خواهید ساخت.«
https://bible.com/bible/118/deu.31.27-29.NMV

پس شبهه مطرح شده کاملا سست است!

در قسمت بعد تفسیر رسمی و غالب یهود را از آن آیات با هم بررسی می‌کنیم. تفسیری که قبل از ظهور اسلام در تلمود بابلی بیان شده بود.

➖➖➖➖
@borrhan
@hekmatenabavi

‍ #ضرورت_معرفت_امام (۵۵)

✅ ایمان و عمل صالح ؛ دو شرط لازم برای سعادت

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_پنجاه_و_پنجم

🔻همانگونه که در قسمت قبل بیان شد به طور کلی پذیرفته شدن اعمال دو شـرط دارد:
یکی اینکه طبق آنچه خداوند مقرر فرموده انجام شود ؛ دوم آنکه انجام دهنده اهل ایمان و معرفت امامان علیهم‌السلام باشد.

این هر دو شـرط براي پذیرفته شدن اعمال از انسان لازم است. اگر کاری فی حّد نفسه خوب باشد، مانند نماز، اما انجام دهنده اهل ولایت و معرفت نباشـد، انجام آن هیچ فایده اي ندارد و مانند آن است که شـخص اصـلا نمازی نخوانده باشد. همانطور که اگر کسـی بـدون وضو نماز گزارد، آن عمل در واقع نماز نیست؛

منکر امام علیه السلام هم اگر یکسـری اعمال خارجی شبیه نماز انجام دهـد، در واقع عبادت نماز را به جا نیاورده است .چون همانطور که قبلاً بیان شـد ولایت و معرفت ائمه علیهم السلام روح هر عبادی و حقیقت ایمان است که بدون آن هیچ عمل خوب و شایسـته ای برای انسان مفید فایده نیست.

لذا امام صادق علیه السلام در ادامه فرمایش خود درباره سخن ابوالخّطاب چنین فرمودند:

🔸إِنَّ اللَّهَ عزّوجلّ یَقُولُ مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیها بِغَیْرِ حِسابٍ (۱) وَ یَقُولُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهًًْ طَیِّبَهًًْ.(۲) اسکن

#ترجمه : «خـداي عزوجـل میفرمایـد: «مردان و زنانی که کار شایسـته انجام دهنـد در حالیکه با ایمان باشـند، وارد بهشت می‌شونـد و بـدون حساب در آنجا روزي داده می‌شونـد.» و نیز میفرمایـد: «هر مرد و زنی که کارشایسـته انجام دهـد‌ در حالیکه ایمان دارد، او را به زندگی پاکی، زنده میداریم.»


✅🔚عمـل شایسـته،کـاری است که بـا نظر به خود عمـل، نیکو و خوب است. اما فاعل و انجام دهنـده عمل صالـح نیز در اینکه آن عمل فایـده داشـته باشـد و مقبول درگاه الهی قرار گیرد، کاملا مؤثر است. اگر فاعل آن، اهل ایمان باشد، عمل مقبول است. و گر نه در جهت عاقبت به خیري و سـعادت اخروی او فایده‌ای ندارد، هر چند ممکن است در دنیا منشأ خیرات و برکاتی گردد، یا حتی در آخرت سبب بعضی تخفیف‌ها در عذاب شود، ولی مطابق سنت الهی موجب سعادت اخروی نمیگردد.

🔻اصولا تفاوت بین اسلام به معنای ظاهری آن و ایمان در همین امر خلاصه میشود.

امام صادق علیه‌السلام می‌‌فرمایند: 

🔸الْإِسْلَامُ هُوَ الظَّاهِرُ الَّذِی عَلَیْهِ النَّاسُ شَهَادَهًُْ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ إِقَامُ الصَّلَاهًِْ وَ إِیتَاءُ الزَّکَاهًِْ وَ حِجُ الْبَیْتِ وَ صِیَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَهَذَا الْإِسْلَامُ. وَ قَالَ: الْإِیمَانُ مَعْرِفَهًُْ هَذَا الْأَمْرِ مَعَ هَذَا فَإِنْ أَقَرَّ بِهَا وَ لَمْ یَعْرِفْ هَذَا الْأَمْرَ، کَانَ مُسْلِماً وَ کَانَ ضَالًّا.(۳)

#ترجمه : «اسـلام همین صورت ظاهری است که مردم دارنـد: شـهادت به این که شایسـته پرستشـی جز خدا نیست، و اینکه حضـرت محمد صلی‌الله علیه و آله وسـلم بنـده و فرسـتاده اوست، و گزاردن #نماز و دادن زکات و به جا آوردن #حـج خانه خدا و #روزه گرفتن ماه #رمضان . این، اسلام است. و ایمان عبارت است از شناخت این امر (امامت و ولایت) علاوه بر این(اسلام). پس اگر به اسلام اقرار نماید، ولی معرفت نسبت به امر امامت و ولایت نداشته باشد، مسلمان هست ولی در عین حال گمراه می‌باشد.»


✅🔚✅ اسـلام بدون ایمان، یک صورت ظاهر بیش نیست. و عمل در صورتی واقعا عبادت خداست که برخاسته و نشأت گرفته از باور قلبی و تسـلیم شـخص نسـبت به پروردگار متعال باشـد. و آنچنانکه در احادیث تعبیر شـده مؤمن کسـی است که عمل او نشان  دهنـده یقین و بـاور قلبی‌اش باشـد.
←←ارزش عبـادت در حقیقت به همـان یقین قلبی مربوط است. اما وقتی چنین باور و یقینی در کار نباشد، عملی یک صورت ظاهري بدون محتواست و هیچ ارزشـی ندارد.←با این ترتیب ممکن است شـخص مسلمان باشد و آثـار فقهی اسـلام در دنیـا بر او مترّتب گردد، امـا در واقع گمراه باشـد. زیرا هـدایت، به تحّقق ایمان، محّقق میشود نه اسـلامِ بدون ایمان.


۱- آیه ۴۰/سوره غافر
۲- آیه ۹۹/سوره نحل
۳-اصول کافی ج۲ص۲۴، کتاب الایمان و الکفر، باب أن الاسلام یحقن به الدم ...،ح۴(ر.ک: تصویر الحاقی)

➖➖➖➖
@borrhan

💠 عدم قبولی اعمال بدون ولایت اهلبیت علیهم السلام

در تفسیر قمی در مورد آیه (ابراهیم:۱۸) آمده: «هر کس اقرار به ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام نداشته باشد، عملش باطل است؛ مانند خاکستري که بادی بر آن بوزد و آن را از هم بپاشد.»

🔹و هدایت را در آیه دوم(طه:۸۲)، در بیشتر اخبار، تفسیر هدایت را به ولایت نموده‌اند.

🔹بدان که امامیه شرط صحت اعمال و قبولی آن را ایمان میدانند که یک قسمت ایمان اقرار به ولایت تمام ائمه علیهم السلام و امامت ایشان است. اخباری که دلالت بر این معنی دارند، متواتر است.

🔸و امام صادق علیه السلام فرمودند:
«زمانی که بنده در پیشگاه خدا می‌ایستد، اولین چیزی که از آن سؤال می‌شود، #نماز های واجب، زکات واجب، #روزه واجب، #حج واجب و ولایت ما اهل بیت است اگر اقرار به ولایت ما کرد و بر همین اعتقاد مرد، نماز و روزه و زکات و حج او قبول می‌شود، اما اگر اقرار به ولایت ما نکرد، در پیشگاه پروردگار هیچ یک از اعمالش را قبول نخواهد شد.»

📕بحار الأنوار، ج‏۲۷، ص۱۶۶-۱۶۷
📥دانلود اسکن

#معرفت_امام
@borrhan

‍ #ضرورت_معرفت_امام (۵۶)
معنای #مولا (۱۴۴)


✅ دلالت ولیّ خدا در همهٔ اعمال

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

#قسمت_پنجاه_و_ششم

🔻در حدیثی از امام باقر علیه‌السلام که مبناي اسلام را پنج چیز دانسته اند - #نماز ، زکات، #حج ، #روزه و ولایت - در مقام مقایسه ولایت با چهار پایه قبلی چنین فرموده :

🔸عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي حَدِيثٍ قَالَ: ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَسَنَامُهُ وَمِفْتَاحُهُ وَبَابُ الْأَشْيَاءِ وَرِضَى الرَّحْمَنِ الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَقُولُ مَنْ يُطِعِ اَلرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اَللّهَ وَ مَنْ تَوَلّى فَما أَرْسَلْناكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظاً أَمَا لَوْ أَنَّ رَجُلًا قَامَ لَيْلَهُ وَصَامَ نَهَارَهُ وَتَصَدَّقَ بِجَمِيعِ مَالِهِ وَحَجَّ جَمِيعَ دَهْرِهِ وَلَمْ يَعْرِفْ وَلَايَةَ وَلِيِّ اللَّهِ فَيُوَالِيَهُ وَيَكُونَ جَمِيعُ أَعْمَالِهِ بِدَلَالَتِهِ إِلَيْهِ مَا كَانَ لَهُ عَلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عِز حَقٌّ فِي ثَوَابِهِ وَلَا كَانَ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَان.(۱)

#ترجمه : «بالاترین نقطه و قّله دین و کلیـد آن و دَرِ همهٔ چیزهـا و مـایه خشـنودي خـدای مهربـان، عبـارت است از اطاعت از امام پس از معرفت نسـبت به ایشان. خداي عّزوجل میفرماید: «کسـی‌که پیامبر را اطاعت کند،خدا را اطاعت کرده است. و هرکس زیر بار اطاعت از ایشان نرود، پس (اي‌پیامبر) ما تو را برای حفظ و نگهبانی از او نفرستاده‌ایم؛ توجه داشته باشید که اگر شخصی شبهاي خود را به عبادت و روزهایش را به روزه بگذراند و همه دارایی خود را صدقه بدهد. و در تمام دوران عمرش به حـج رود ، اما اهل معرفت و ولایت ولیّ خدا نباشد تا او را دوست داشـته باشد و همراهی کند و همهٔ اعمالش بر طبق راهنمایی و نظر او باشد، چنین کسـی بر خداي عزوجل حقی پیدا نمیکند تا او را پاداش دهد و اصلاً از ایمان آورندگان نیست.»


✅🔚 آنچه خداوند می‌خواهد این است که اعمال انسانها تحت هدایت و راهنمایی کسانی باشد که او خود ایشان را به عنوان سرپرست و صـاحب اختیـار مؤمنـان قرار داده است. و وقتی ولایت ایشان را پذیرفتنـد، بایـد همه کارهای خود را بـدون اسـتثناء تحت ولایت و سـرپرستی آنها قرار دهنـد.

🔻هیـچ کاري در این امر اسـتثنا نشده است؛ چه اعمال جوارحی و چه افعال قلبی و چه افکـار انسـان ، همه و همه بایـد زیر چتر ولایت و هـدایت ائمه علیهم‌السلام قرار گیرد. و تنها در این حالت است که میتوان گفت شـخص بنده خداست.
←اگر فقط در مسائلی که خودش می‌پسندد به ائمه علیهم السلام رجوع کند و در آنچه نمی‌پسندد به میل و تشـخیص خود عمل نمایـد، او فقط بنـده خـدا نیست بلکه در بندگی،خود را و رأي و تشـخیص خود را شـریک خدا قرار داده است و لذا مؤمن نیست و ثوابها و پاداش‌هایی که به مؤمنان وعده داده شده شامل حال او نمی‌گردد.

۱- اصول کافی ؛ کتاب الایمان و الکفر ، باب دعائم الاسلام ح۵ (ر.ک: تصویر الحاقی)
➖➖➖➖
@borrhan

‍ #نقد_تصوف #علمای_صالح
#علم_زندگی #وحدت_وجود
#درس_های_توحید #جهاد_با_نفس
#شخصیت_زدگی

پاسخ به سوال مهم یکی از کاربران محترم
🔻تفاوت عارف و زاهد چیست؟!

❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄

🔸 همانطور که از ابتدای شروع مطالب #نقد_تصوف در کانال برهان با ذکر دلائل بی شمار برای شما عزیزان ثابت کرده‌ایم، عرفان و تصوف مسلکی باطل و انحرافی است اما #زهد بسیار ممدوح و پسندیده می‌باشد و در روایات به عنوان عالی ترین مقامات بندگی شمرده شده است لکن مرز بین این دو بسیار مخفی و پوشیده است و نیاز به دقت نظر دارد.

تفاوت عارفان و زاهدان شیعه چیست⁉️

از کجا باید تشخیص دهیم که شخصی زاهد سالم است و یا یک عارف باطل؟ درحالیکه ظاهر آنها تفاوت آشکاری ندارند.

✅ پاسخ:

یک تفاوت عمده و مهم میان عارفان و زاهدان وجود دارد که اگر به این تفاوت ملتفت باشیم هرگز میان زاهد عالی مقام شیعه و عارفان و صوفیان باطل شیعه مسلک خلط نخواهیم کرد.

و آن اینکه↓↓
مبانی نظری و علمی این دو متفاوت است. عارفان در بینش توحیدی خود، قائل به وحدت وجود یا وحدت شهود هستند و تمام عالم را تجلی و حصه ای از ذات خدا می‌دانند. به عبارت دیگر، عارفان در توحید قائل به سنخیت و یا عینیت هستند.
درحالیکه زاهدان شیعه، که اکثر علمای بزرگ و فقهای برجسته در این زمره هستند، در توحید دارای بیینش تنزیهی صرف بوده و خدا را با غیر خدا تشبیه نمی‌کنند و مروج توحید ناب اهل بیت علیهم السلام هستند که تعطیل و تشبیه را نفی می‌کند.
بنابراین اگر می خواهید بدانید کسی یک صوفی و عارف بوده و یا یک زاهد، باید به جنبه های نظری و علمی او توجه کنید و هرگز از میزان بکاء در #نماز یا #روزه و #حج و دنیا گریزی او به این موضوع پی نخواهید برد.



✍ پی‌نوشت بسیار مهم: اسلام در برخی مفاهیم و بعضی از ملاک های سنجش نیکی و بدی و مصادیق حُسن و قُبح تحولی اساسی ایجاد کرد و قاعده بازی زندگی را به کلی دگرگون ساخت.

توضیح اینکه، معمولا در تمام ادیان و مذاهب، از اشخاص تارک دنیا و بی اعتنا به امیال و خواسته ها و شهوات، به عنوان عارف بالله تجلیل می شوند و خضوع و خشوع و احترام همگان را بر می انگیزانند.
اما اسلام نه تنها زبان به مدح این اشخاص نگشود، بلکه راه و روش آنها را مخالف نظر پروردگار متعال دانست و در تقبیح آنها، به روندگان مسیر شیطانی توصیفشان نمود.
📔نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص: 324

خداوند سبحان فرمود:
هدف از خلقت شماها، عبادت من است (وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُون‏) اما تلاش برای جلب روزی و کسب و کار و تجارت به امید فراهم کردن زندگی بهتر با رزق وسیع برای خانواده را از خزیدن به گوشه مسجد و خانقاه و عبادت خویش بالاتر می‌دانم. نه تنها بالاتر می‌دانم، بلکه اساسا عبادتی که هدف خلقت شماست، مصداقی بالاتر از همین کار ندارد (الْعِبَادَةُ سَبْعُونَ جُزْءاً أَفْضَلُهَا طَلَبُ الْحَلَالِ)

🔻حجم عظیمی از ماثورات دینی، پیرامون زهد و تقواست. اما اسلام خود متکفل بیان حدود و ثغور آن شده است.
امام سجاد علیه السلام فرمود: تمام زهد در این دو آیه خلاصه می‌شود:
«لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُم‏ برای چیزهایی که از دست دادی ناراحت نشو، و برای چیزهایی که به دست آوردی خوشحال نشو.»
الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 128
(ر‌.ک: تصویر الحاقی)

✅🔚زهد و تقوای اسلامی چیزی بیش از عدم تعلق و دلبستگی و امید واهی به امور فانی نیست که البته بسیار منطقی است زیرا هر لحظه امکان از دست دادنش وجود دارد، و دل بستن به آن سبب آسیب های متعدد به شخص می شود.←این به معنای عدم تلاش برای کسب روزی بیشتر و زندگی توام با رفاه و آسایش نیست.

حال که نظر اسلام را فرا گرفتیم، جامه عمل بر پندار خویش بپوشانیم . یعنی اگر فردا روزی درویش یا صوفی یا حتی آخوند دنیاگریزی دیدیم که توهم عرفان، او را واداشته است که از تلاش برای کسب و روزی دست بشوید و خانواده فلک زده اش را در تنگنا و سختی به حال خویش و تقدیر رب رها کند، نه تنها همچون گذشته، برای بوسیدن دست هایش تقلا نکنیم، بلکه زبان به مذمت وی بگشاییم، و بالعکس اگر کارگر زحمت کشی را دیدیم که برای رفاه و آسایش خانواده اش، به سختی افتاده و عرق ریزان مشغول تلاش است، بر پیشانی اش بوسه زنیم.
«پینه دستان کارگر نزد خدا بسی مقدس تر و مقرب تر تسبیحِ دستِ زاهدِ خانه نشین است»
و در این نکته پایانی دقیق تامل کنیم که #فقر یکی از اولین قدم های سلوک عرفانی و صوفیانه است.

🔗حتما بخوانید:
تشخیص عارفان حقیقی از دروغین
https://t.me/borrhan/47013
جامعه عارف محور محکوم به سقوط است
https://t.me/borrhan/48291
https://t.me/borrhan/48292
میزان شناخت چیست؟
https://t.me/borrhan/48696
چشم برزخی و ..
https://t.me/borrhan/39043
➖➖➖➖➖
@borrhan