رابط اي كه هيچوقت به جايي نمي رسد.

خانمی ممکنه فرض کنه هیچ مردی خوب نیست و در نتیجه تو رابطه ای بمونه با این توجیح که:
* هر چی باشه، بهتر از مردای دیگه اس!
مرد ممکنه گله کنه که زنش مدام نق می زنه و شونه هاش رو بالا بندازه و بگه:
* چیکار میشه کرد... همه زنا همینطورن!
هم آقایون و هم خانوما در معصومیت تمایل دارن فکر کنن همسر و شریک زندگیشون می خواد یا باید چه کارایی رو انجام بده که باعث راحتی و آسایش اونا بشه.
خانوما اغلب فرض می کنن که مردشون در کنارشونه تا جعبه های سنگینو جابجا کنه، اتومبیلشون رو تعمیر کنه و پول کافی دربیاره.
مردا هم فرض می کنن که خانومشون هست تا براشون آشپزی کنه، زندگی اجتماعی ترتیب بده و مراقب بچه ها باشه.
بنابراین؛
یه خانم ممکنه حس کنه بهش #خیانت شده، اگه شوهرش دنبال نیازهای خودش باشه یا تصمیم بگیره از #رابطه بیرون بره یا اینکه شغل پردرآمدشو متوقف کنه، بخصوص وقتی اون خانم زندگی و نیازهاش رو فدای همسرش کرده باشه.
مرد هم به همین ترتیب عصبانی میشه وقتی همسرش بخواد خودش رو وقف یک #شغل پردردسر کنه یا بخواد خودش رو جدا از همسرش پیدا کنه.
در سیستم قدیم خیلی مهم نبود که ما شاد باشیم یا نه، مهم این بود که وظایفمون رو تمام و کمال انجام بدیم.
الان ما حق داریم شاد باشیم و این باعث میشه فرد غمگین در رابطه احساس کنه بهش توجه کافی نمیشه و همراه با اون احساس نارضایتی باعث تخریب رابطه بشه.
بنابراین؛
ما آدم هایی میشیم که کنار هم #امنیت رو تجربه می کنیم، اما #عشق رو نه.
ما آدم هایی میشیم که با هم هستیم، اما خوشحال نه.
این یه مکانیزم دفاعی برای احساس نکردن احساسات #کهن_الگو یتیم هست. در این فرآیند ما احتمالاً در رابطه ای می مونیم که هیچ کدوم از دو طرف نمی تونه واقعاً خوشحال، بزرگ و موفق بشه.
🔔تجربه اش رو داشتین؟ به نظرتون راه حل چیه؟
🔔شما بین امنیت و عشق کدومو انتخاب می کنین و چرا؟
🔔قسمتی که خوندین، بخشی از "نقشه راه بعد از سی سالگی 1" و یتیم منزل دوم اونه.
🔔اگر دوست دارین بیشتر بدونین، می تونین به سایت #بنیاد_فرهنگ_زندگی برین و کلی مقاله و محصول درباره #سفر_قهرمانی، #نقشه_راه و فاصله ای که تا قهرمان شدن دارین، تهیه کنین.

داستان های بیشتر، با هشتگ #هر_قهرمان_یک_قصه

www.bonyadonline.com

#سهیل_رضایی #خودشناسی#کهن_الگو_یتیم#نقشه_راه
#خودشناسی
#psychology
#یونگ
#یونگ_شناسی_کاربردی

با ترس از تغيير چه بايد كرد؟

وقتی به چیزی یا کسی گیر می کنین،
فکر می کنین تنها فرصت جهان در یه نقطه ای اندازه اون چیز یا اون شخصه.

با خودتون حتماً به جمعبندی برسین: چیزی که مال تو نیست، باید ولش کنی. پیش خودتون نگین الان من اینو ول کنم، چی جاش بگذارم!

اکثر آدم ها این منزل سقط سفر می کنن و بر می گردن به سرزمین قبلی و همش منتظرن فرصت قبلی برگرده.

یکجا باید بپذیرین که سرزمین سوخته قبلی دیگه برای شما آورده ای نداره و برای سبز کردن سرزمین دیگه ای باید قدم بردارین.

اگه قدم برندارین، خودتون بخشی از اون سرزمین سوخته میشین. یکجایی باید به جمعبندی تون عمل کنین، علیرغم اینکه جایی که هستین، هزینه اش از جایی که قراره به سمتش برین کمتره.

مثل وقتی که تو یه #رابطه یا تو یه #شغل هستین و به خودتون میگین: ببین خب این خیلی چیزهای خوبی داره، باهاش احساس امنیت هم دارم، اما وقتی خوب نگاه می کنم، حس می کنم با وجود این چیزهای خوب من این رو نمی خوام.
شاید قبلاً حس می کردم مال منه و می خواستمش، ممکنه الان هم همه با دل و جون بخوان اینو داشته باشن، اما الان می دونم این مال من نیست
درسته شما براش زحمت کشیدین، اما الان بزرگ تر از اندازه اون چیزی هستین که ساختین.

وقتی می پذیرین دستتون رو خالی کنین، برای دستیابی به چیزی آماده میشین که در تصورتون هم نمی گنجید.

اولین چیزی که در ترک کردن با اون روبرو میشین، ابهامه. خاطرتون باشه؛ فاصله بین دو شهر برهوته، جلوتر که برین، سرزمین سبزتری خواهید دید. اونوقت متوجه میشین در چه محرومیتی زندگی می کردین.
🔔قسمتی که خوندین، بخشی از "نقشه راه بعد از سی سالگی 1" و جستجوگر منزل چهارم اونه.
🔔اگر دوست دارین بیشتر بدونین، می تونین به سایت #بنیاد_فرهنگ_زندگی برین و کلی مقاله و محصول درباره #سفر_قهرمانی، #نقشه_راه و فاصله ای که تا قهرمان شدن دارین، تهیه کنین.
داستان های بیشتر، با هشتگ #هر_قهرمان_یک_قصه

www.bonyadonline.com

#سهیل_رضایی
#روانشناسی
#خودشناسی
#psychology
#یونگ
#یونگ_شناسی_کاربردی

مرد بودن به تنهایی اضطراب زاست، گاهی پدری در اوج موهبت بودن به مصیبتی بی پایان تبدیل میشود!
این متن را مردی می نویسد که سال دیگر پنجاه ویک ساله خواهد شد.
او از دریچه ای به عالم نگاه می کند که هم پسری را به مدت طول عمر خود تجربه کرده است و هم پدری را قریب دوازده سال است که تجربه میکند.
همچنین یک#همسر است ( نقش#شوهر بودن بخش دیگری از وجه مردانگی است).
روزی یونگ نوشت#روانشناس و#مشاور بودن یکی از پراسترس ترین#شغل های دنیاست!
این جمله مرا در بهت غریبی فرو برد ،وقتی آنرا دقیق ترخواندم دیدم وی به حقیقتی اشاره می کند که من بارها آنرا در عمق وجودم تجربه کرد ه ام، اما او را با این شفافیت ندیده بود.
#یونگ می گوید مراجع وقتی به اتاق مشاور مراجعه می کند ، درخواست دارد مشاور بتواند برای مسئله ای که شاید سالیان سال او را آزار داده در طول مدت مشاوره یک جواب قطعی بگیرد و این پروژه انتقال فرد کامل روی مشاور، اورا به شدت تحت فشار واسترس قرار می دهد.
همین اتفاق برای اکثر#مردان این دنیا که به گونه ای مسوولیت پدری را پذیرفتند، رخ می دهد.
گاهی پسرم، وقتی از من سوالی می پرسد و در جواب می گویم نمیدانم !با تعجب به من نگاه می کند و با طنزمی گوید: "پس تو چی میدونی؟"
میگم: بابا من همه چی رو نمیدونم و او بازهم مصرانه می گوید:پس چطور بابا شدی؟
یادخود وانتظاراتم از پدرم می افتم.
من هم او را آنقدر قوی و #خردمند و همه چیز دان میدانستم که همیشه فکر می کردم او حق ندانستن و خطا ندارد و جالب اینه که معیار درست وغلط بودن عمل و گفتار اون خرد من بود!
چقدر سال ها از او عصبی بودم و نمی توانستم با نهایت#صمیمیت او را در#آغوش بکشم.
وقتی با دانش#روانشناسی_عمقی آشنا شدم تازه فهمیدم پدرم هم مثل من سفر بی نقشه ای را تجربه می کند که هیچ کس نمی تواند همیشه در آن عالی عمل کند و از همه مهمتر این است که عالی در هر زمان واز هر دریچه یک#معنا دارد واین روزها می فهمم که اگر بخواهم فرزندم نمره عالی به من بدهد باید گاهی به اواجازه نابود کردن خودش را بدهم!
اما نه، نمیشود.
پس بگذاراو راامروز نجات دهم،اما بپذیرم او سال ها ازمن باکینه یاد کند.
شاید او هم بفهمد این#پدرعوضی در آن لحظه اندازه عقل آن زمان و موقعیت آن مکان عمل کرده است.
پدری کردن همیشه محاکمه و محکومیت را در پی خواهد داشت اما لطف هایی دارد که نمی شود یک لحظه به پدر نبودن فکر کرد.
پدرم،#سپاس از وجودت که پذیرفتی از طرف من محاکمه شوی اما باز هم پدری کنی!
گاهی به خانه والدینت زنگ بزن. وقتی#بابا گوشی را برداشت و گفت با مامانت کار داری بگو نه با خودت کار دارم.