🔴چرا منافقین در سال ۶۷ اعدام شدند؟!
⬅️اعدام تعدادی از #منافقین در سال ۶۷ یا به قول معروف‌تر «اعدام‌های سال ۶۷» یکی از پرونده‌های جنجالی در تاریخ جمهوری اسلامی است که عموماً پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای درباره آن به سؤال‌کنندگان و کسانی که در این امر شبهاتی دارند، ارائه نشده است.
↙️اگر مایلید پاسخ‌ها و اطلاعات من در این زمینه را بخوانید:
@Talayedarehagh
⬅️یکم: اینکه از روی کنایه گفته می‌شود چرا جمهوری اسلامی چند هزار نفر را #اعدام کرده؟ و این کار با توجه به تعداد، حتماً ناحق بوده است! از لحاظ فلسفی و معنایی حرف درستی نیست. (فرض بر آنکه در تعداد ادعا شده مناقشه‌ای نباشد!)
🔻یعنی معیار سنجش حق و باطل یک تصمیم، این نیست که یک نفر اعدام می‌شود یا چند هزار نفر...
کما اینکه امیرالمؤمنین(ع) و یارانش در جنگ با خوارج نیز پس از محاجّه با #نهروانیان و توبه و بازگشت کثیری از آنها؛ اما جمله ماندگان را از دم تیغ گذرانیدند و جز چند نفر معدود، کسی از آنها باقی نماند.
⬅️دوم: نظام جمهوری اسلامی در ماجرای سازمان مجاهدین خلق یا همان منافقین، صبر و رأفتی مثال‌زدنی به خرج داده است.
🔻مردم باید بدانند که پس از ورود سازمان به فاز مسلحانه علیه مردم و ترور تعداد زیادی از چهره‌های نظام و انقلاب؛ البته تعدادی کثیری از منافقین دستگیر شدند. و بدیهیست که نظام می‌توانست (و شاید حق هم داشت) که در همان لحظه اول تمام آنها را به جوخه‌های اعدام بسپارد.
⏪اما بر اساس منش و ممشای امام راحل این اتفاق نیفتاد. و به جای آن نهضتی به نام روشنگری در بازداشتگاه‌های منافقین ترویج شد.
رخدادی مبارک که با عملگری بزرگانی همچون مرحوم پرورش، شهید لاجوردی، چهره‌های امنیتی وقت کشور و دیگران، پیش رفت و کثیری از بازداشت‌شدگان تحت عنوان #توّابین به آغوش جامعه و خانواده‌های خود برگشتند.
↔️اما کثیری از منافقین هم بر اعتقادات خود ماندند و توبه نکردند و زندان را ترجیح دادند...
⬅️سوم: در اوایل انقلاب و میان مقاماتی که در بحث زیر ضربه بردن سازمان منافقین نقش داشته‌اند اختلافات عمیقی درباره نحوه برخورد و شعوب آن وجود داشته (اشاره‌ام به خاطرات آقای عزت مطهری است) و مسئله شدت و حدّت برخوردها و یا لزوم برخی دستگیری‌ها همواره مورد مناقشه برخی مسئولان امر و آگاهان صحنه بوده است.
🔻با تمام این تفاسیر اما تعداد کثیری از همان منافقین توبه نکرده و بر سر اعتقاد غلط خویش مانده که هنوز در زندان مانده بودند ولی ظاهراً چندان خطرناک نبودند؛ با نظر برخی از مسئولان نظام و با تأکید بر رأفت شیعی انقلاب اسلامی، تا قبل از سال ۶۷ شصت آزاد می‌شوند.
و جالب آنکه بر اساس اطلاعات من در خوانش‌هایی که از اسناد نیروی زمینی #ارتش داشته‌ام، کثیری از همین طُلَقا، در هموارسازی تحقق عملیات «فروغ جاویدان» منافقین در پایان جنگ نقش ایفا کردند و به گواه اسناد ارتش، نقطه اتکای اصلی و البته کمتر گفته شده منافقین در جریان آن عملیات، به همین افراد بوده است.
⬅️چهارم: با عنایت به حقایق پیش‌گفته و بویژه آنچه که در بند سوم شرح دادم، بدیهی بود که پسمانده‌های منافقین در زندان‌ها که #توبه نکرده و بویژه پس از عملیات فروغ جاویدان امیدهایی هم یافته بودند؛ هیچ صفت دیگری غیر از #محارب نمی‌توانستند، داشته باشند.
↙️(دقت کنید که اگرچه ما عملیات #مرصاد را دستاوردی بزرگ علیه منافقین می‌دانیم اما بحث نفوذ آنها تا عمق کشور و دست یافتن به هدفی که رژیم بعث طی ۸ سال هم به آن نرسیده بود جای تأملات عمیق دارد)
🔻خاصّه آنکه بعد از عملیات بزرگ فروغ جاویدان و زمینه‌سازی عوامل داخلی منافقین برای تحقق اهداف این عملیات، دیگر جای هیچ شکّ و تردیدی مبنی بر #محارب_بودن این افراد باقی نمانده بود.
ℹ️اکنون نظام اسلامی می‌بایست چه تصمیمی می‌گرفت؟!
⤴️آیا تعداد کثیری زندانی محارب با جرم‌های اثبات شده را همچنان و به سیاق ۱۰ سال قبل از آن در زندان نگه می‌داشت؟!
⬅️که در نتیجه حکماً می‌بایست #تبعاتی مثل اعتراضات طائفه‌ای و خویشی، حمایت‌های کشورهای معارض از اینان، احتمال بدنام شدن نظام بواسطه اعمالی مثل اعتصاب غذا و یا انتحار جمعی منافقین در زندان، احتمال ظهور دوباره میلیشای داخلی منافقین و همینطور احتمال جدی بروز عملیات‌های خرابکارانه برای آزاد کردن این منافقین مانده در زندان را هم به جان می‌خرید!
یا اینکه برای #صلاح_مردم و کشور، تصمیمات بهتری هم وجود داشت؟!
⬅️این سؤالی است که در پایان بند چهارم توضیحات من، شما باید به آن پاسخ بدهید...
☑️عضويت در بولتن
https://telegram.me/boltan
⬅️اعدام تعدادی از #منافقین در سال ۶۷ یا به قول معروف‌تر «اعدام‌های سال ۶۷» یکی از پرونده‌های جنجالی در تاریخ جمهوری اسلامی است که عموماً پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای درباره آن به سؤال‌کنندگان و کسانی که در این امر شبهاتی دارند، ارائه نشده است.
↙️اگر مایلید پاسخ‌ها و اطلاعات من در این زمینه را بخوانید:
@Talayedarehagh
⬅️یکم: اینکه از روی کنایه گفته می‌شود چرا جمهوری اسلامی چند هزار نفر را #اعدام کرده؟ و این کار با توجه به تعداد، حتماً ناحق بوده است! از لحاظ فلسفی و معنایی حرف درستی نیست. (فرض بر آنکه در تعداد ادعا شده مناقشه‌ای نباشد!)
🔻یعنی معیار سنجش حق و باطل یک تصمیم، این نیست که یک نفر اعدام می‌شود یا چند هزار نفر...
کما اینکه امیرالمؤمنین(ع) و یارانش در جنگ با خوارج نیز پس از محاجّه با #نهروانیان و توبه و بازگشت کثیری از آنها؛ اما جمله ماندگان را از دم تیغ گذرانیدند و جز چند نفر معدود، کسی از آنها باقی نماند.
⬅️دوم: نظام جمهوری اسلامی در ماجرای سازمان مجاهدین خلق یا همان منافقین، صبر و رأفتی مثال‌زدنی به خرج داده است.
🔻مردم باید بدانند که پس از ورود سازمان به فاز مسلحانه علیه مردم و ترور تعداد زیادی از چهره‌های نظام و انقلاب؛ البته تعدادی کثیری از منافقین دستگیر شدند. و بدیهیست که نظام می‌توانست (و شاید حق هم داشت) که در همان لحظه اول تمام آنها را به جوخه‌های اعدام بسپارد.
⏪اما بر اساس منش و ممشای امام راحل این اتفاق نیفتاد. و به جای آن نهضتی به نام روشنگری در بازداشتگاه‌های منافقین ترویج شد.
رخدادی مبارک که با عملگری بزرگانی همچون مرحوم پرورش، شهید لاجوردی، چهره‌های امنیتی وقت کشور و دیگران، پیش رفت و کثیری از بازداشت‌شدگان تحت عنوان #توّابین به آغوش جامعه و خانواده‌های خود برگشتند.
↔️اما کثیری از منافقین هم بر اعتقادات خود ماندند و توبه نکردند و زندان را ترجیح دادند...
⬅️سوم: در اوایل انقلاب و میان مقاماتی که در بحث زیر ضربه بردن سازمان منافقین نقش داشته‌اند اختلافات عمیقی درباره نحوه برخورد و شعوب آن وجود داشته (اشاره‌ام به خاطرات آقای عزت مطهری است) و مسئله شدت و حدّت برخوردها و یا لزوم برخی دستگیری‌ها همواره مورد مناقشه برخی مسئولان امر و آگاهان صحنه بوده است.
🔻با تمام این تفاسیر اما تعداد کثیری از همان منافقین توبه نکرده و بر سر اعتقاد غلط خویش مانده که هنوز در زندان مانده بودند ولی ظاهراً چندان خطرناک نبودند؛ با نظر برخی از مسئولان نظام و با تأکید بر رأفت شیعی انقلاب اسلامی، تا قبل از سال ۶۷ شصت آزاد می‌شوند.
و جالب آنکه بر اساس اطلاعات من در خوانش‌هایی که از اسناد نیروی زمینی #ارتش داشته‌ام، کثیری از همین طُلَقا، در هموارسازی تحقق عملیات «فروغ جاویدان» منافقین در پایان جنگ نقش ایفا کردند و به گواه اسناد ارتش، نقطه اتکای اصلی و البته کمتر گفته شده منافقین در جریان آن عملیات، به همین افراد بوده است.
⬅️چهارم: با عنایت به حقایق پیش‌گفته و بویژه آنچه که در بند سوم شرح دادم، بدیهی بود که پسمانده‌های منافقین در زندان‌ها که #توبه نکرده و بویژه پس از عملیات فروغ جاویدان امیدهایی هم یافته بودند؛ هیچ صفت دیگری غیر از #محارب نمی‌توانستند، داشته باشند.
↙️(دقت کنید که اگرچه ما عملیات #مرصاد را دستاوردی بزرگ علیه منافقین می‌دانیم اما بحث نفوذ آنها تا عمق کشور و دست یافتن به هدفی که رژیم بعث طی ۸ سال هم به آن نرسیده بود جای تأملات عمیق دارد)
🔻خاصّه آنکه بعد از عملیات بزرگ فروغ جاویدان و زمینه‌سازی عوامل داخلی منافقین برای تحقق اهداف این عملیات، دیگر جای هیچ شکّ و تردیدی مبنی بر #محارب_بودن این افراد باقی نمانده بود.
ℹ️اکنون نظام اسلامی می‌بایست چه تصمیمی می‌گرفت؟!
⤴️آیا تعداد کثیری زندانی محارب با جرم‌های اثبات شده را همچنان و به سیاق ۱۰ سال قبل از آن در زندان نگه می‌داشت؟!
⬅️که در نتیجه حکماً می‌بایست #تبعاتی مثل اعتراضات طائفه‌ای و خویشی، حمایت‌های کشورهای معارض از اینان، احتمال بدنام شدن نظام بواسطه اعمالی مثل اعتصاب غذا و یا انتحار جمعی منافقین در زندان، احتمال ظهور دوباره میلیشای داخلی منافقین و همینطور احتمال جدی بروز عملیات‌های خرابکارانه برای آزاد کردن این منافقین مانده در زندان را هم به جان می‌خرید!
یا اینکه برای #صلاح_مردم و کشور، تصمیمات بهتری هم وجود داشت؟!
⬅️این سؤالی است که در پایان بند چهارم توضیحات من، شما باید به آن پاسخ بدهید...
☑️عضويت در بولتن
https://telegram.me/boltan