🔴 فریادِ آزادی
♦️ ما و IPC و آینده انقلاب اسلامی❗️
➖ شاید مهمتر از تحلیل‌ها و انتقاداتِ جدی که می‌توان به متن الگوی جدید قراردادهای نفتی (IPC) وارد کرد، یک ویژگی مهم این قراردادهاست که آن را حتی از امتیازنامه‌های دارسی و رویتر هم متمایز می‌کند؛
در این قراردادها «هر شرکت نفتی خارجی که بخواهد در بخش بالادستی نفت سرمایه‌گذاری کند، می‌بایست شریک ایرانی داشته باشد»
و این یعنی #مادرخرجِ این قرارداد شرکت ملی نفت ایران آن هم از منابع عمومی(ملت ایران) بوده، اما #سود و منافعِ این قرارداد به جیب شرکت‌های بخش #خصوصی (بخشی از طبقه مرفه جدید) ریخته می‌شود.
توجه به این نکته بسیار مهم است که وجه بورکراتیک طبقه مرفه جدید همیشه با نفت در چارچوبِ سازمانهای دولتی مرتبط بوده است.
➖ اما اتفاقی که در این مدل جدید قراردادهای نفتی موسوم به IPC «می‌تواند» رخ بدهد این است که اگر مراقبت نباشد، این طبقه، خارج از چارچوب دولت به سرمایه‌ی بی‌انتهایی به نام نفت دست پیدا می‌کند.
در واقع الگوی جدید قراردادهای نفتی فرصت و بستر مناسبی برای رشد نجومی طبقه رانت‌خواری (همان‌هایی که قرار است نقش شریک را در این قراردادها داشته باشند) است که سالهاست از طریق درآمدهای غیرتولیدی و بادآورده ادامه حیات می‌دهد.
طبقه‌ای که گام ابتداییِ خود را با دست یافتن به بازارهای پولی برداشته و از طریق بانکهای خصوصی تبدیل به غولی غیرقابل کنترل شده است.
حالا این طبقه این فرصت را خواهد یافت تا به سرمایه‌داری نفتی تبدیل شده، چاه نفت، چشمه‌ی آب حیاتش شده و به نوعی روئین‌تن شود و ما حتماً یک دهه بعد غولی به مراتب بزرگتر از بانکهای خصوصی خواهیم داشت که دولت هم حریف آن نمی‌شود!
غولی که همه مناسباتِ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی کشور از گَزَند آن در امان نبوده و روز به روز جمهوری اسلامی را به سمت تبدیل شدن به یک نظام طبقاتی و نخبگانی پیش برده که نتیجه قطعی آن گسترش تبعیض و فساد و ناامیدی توده‌های مردم از تحقق عدالت خواهد بود.
➖ 29 تیر و سالروز پذیرش قطع‌نامه و صدور فرمان جهادِ امام خمینی(ره) نزدیک است، و آن پیر مُراد فرمود: «امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استكبار، جنگ پابرهنه‌ها و مرفهين بي‌درد شروع شده است...»
🆔 @boltan
♦️ ما و IPC و آینده انقلاب اسلامی❗️
➖ شاید مهمتر از تحلیل‌ها و انتقاداتِ جدی که می‌توان به متن الگوی جدید قراردادهای نفتی (IPC) وارد کرد، یک ویژگی مهم این قراردادهاست که آن را حتی از امتیازنامه‌های دارسی و رویتر هم متمایز می‌کند؛
در این قراردادها «هر شرکت نفتی خارجی که بخواهد در بخش بالادستی نفت سرمایه‌گذاری کند، می‌بایست شریک ایرانی داشته باشد»
و این یعنی #مادرخرجِ این قرارداد شرکت ملی نفت ایران آن هم از منابع عمومی(ملت ایران) بوده، اما #سود و منافعِ این قرارداد به جیب شرکت‌های بخش #خصوصی (بخشی از طبقه مرفه جدید) ریخته می‌شود.
توجه به این نکته بسیار مهم است که وجه بورکراتیک طبقه مرفه جدید همیشه با نفت در چارچوبِ سازمانهای دولتی مرتبط بوده است.
➖ اما اتفاقی که در این مدل جدید قراردادهای نفتی موسوم به IPC «می‌تواند» رخ بدهد این است که اگر مراقبت نباشد، این طبقه، خارج از چارچوب دولت به سرمایه‌ی بی‌انتهایی به نام نفت دست پیدا می‌کند.
در واقع الگوی جدید قراردادهای نفتی فرصت و بستر مناسبی برای رشد نجومی طبقه رانت‌خواری (همان‌هایی که قرار است نقش شریک را در این قراردادها داشته باشند) است که سالهاست از طریق درآمدهای غیرتولیدی و بادآورده ادامه حیات می‌دهد.
طبقه‌ای که گام ابتداییِ خود را با دست یافتن به بازارهای پولی برداشته و از طریق بانکهای خصوصی تبدیل به غولی غیرقابل کنترل شده است.
حالا این طبقه این فرصت را خواهد یافت تا به سرمایه‌داری نفتی تبدیل شده، چاه نفت، چشمه‌ی آب حیاتش شده و به نوعی روئین‌تن شود و ما حتماً یک دهه بعد غولی به مراتب بزرگتر از بانکهای خصوصی خواهیم داشت که دولت هم حریف آن نمی‌شود!
غولی که همه مناسباتِ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی کشور از گَزَند آن در امان نبوده و روز به روز جمهوری اسلامی را به سمت تبدیل شدن به یک نظام طبقاتی و نخبگانی پیش برده که نتیجه قطعی آن گسترش تبعیض و فساد و ناامیدی توده‌های مردم از تحقق عدالت خواهد بود.
➖ 29 تیر و سالروز پذیرش قطع‌نامه و صدور فرمان جهادِ امام خمینی(ره) نزدیک است، و آن پیر مُراد فرمود: «امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استكبار، جنگ پابرهنه‌ها و مرفهين بي‌درد شروع شده است...»
🆔 @boltan