درک هیجانی در رابطۀ والد-فرزندی

وقتی تجربۀ درونی ما مانع برقراری پیوند با فرزندان‌مان می‌شود، تجربۀ آنها از هیجانِ شدید ما می‌تواند سبب برانگیختگی یک حالت هیجانی دفاعی در آنها شود. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، دیگر در یک رابطۀ مشترک قرار نداریم، بلکه هر یک از ما، در جهان درونی جدای خود فرو می‌رود و احساس انزوا و تنهایی می‌کند. هنگامی که خودِ درونی و واقعیِ والد و فرزند، در پشتِ دیوارهای ذهنیِ دفاع‌ِ روانی پنهان می‎شود، هیچیک از آنها، احساسِ در پیوند بودن یا درک شدن را ندارند. وقتی فرزندان ما این حس تنهایی را احساس می‌کنند، ممکن است ترس یا ناراحتی خود را از این عدم پیوند، با رفتار پرخاشگرانه یا با منزوی شدن نشان دهند. آنگاه رفتار کودکان، کانون توجه ما می‌شود و احساس انزوای خود ما، مانع می‌شود که تلاش‌های معناداری برای دوباره پیوند یافتن با فرزندان‌مان انجام دهیم. به این ترتیب، موضوع‌های هیجانیِ خودِ ما، می‌تواند در فرزندان‌مان، پاسخ‌هایی ایجاد کند که توانایی ما را برای درک هیجانی آنها یا خودمان، بیشتر مختل کند.

📚 منبع: #فرزندپروری_از_درون_به_برون/ نویسندگان: #دانیل_سیگل، #مری_هارتسل/

.