📌گزارش دویچه‌وله دربارهٔ کارزار منع #خشونت_خانوادگی

🔸کمپین #منع_خشونت_علیه_زنان پس از یک سال از آغاز فعالیت، گزارش تحلیلی خود را درباره خشونت خانگی علیه زنان در ایران منتشر کرده است.

🔸 هدف "کارزار منع خشونت خانگی" جلب حمایت مردمی از پیش‌نویسی بود که جمعی از حقوقدانان برای قانون منع خشونت خانگی علیه زنان تهیه کرده بودند.

🔸 یکی دیگر از اهداف این کارزار "ثبت روایت‌ها و تجارب زیسته زنان در زمینه‌ی خشونت خانوادگی از طریق گفت‌و‌گوی چهره به چهره و به‌کارگیری آن در اصلاح قانون پیشنهادی" عنوان شده است.
کنشگران این کمپین در طول یک سال در بسیاری از شهرهای ایران به برگزاری کارگا‌ه‌های آموزشی شناسایی خشونت و روش مقابله با آن دست زدند و سپس از زنان شرکت‌کننده درباره خشونت‌های اعمال‌شده علیه آنها سؤال کردند.

🔸از میان ۱۹۴ #روایت جمع‌آوری‌شده از زنان، بیشترین روایت‌ها مربوط به استان گیلان است (۵۶ روایت از رشت، انزلی، املش و لاهیجان).

🔸 بر اساس نتایج این تحقیق بیشترین میزان خشونت اعمال‌شده علیه زنان، #خشونت_روانی_کلامی با بیش از ۷۴ درصد است و پس از آن #خشونت_جسمی با بیش از ۴۲ درصد.

@bidarzani

گزارش کامل دویچه‌وله را از اینجا بخوانید👇🏽
https://goo.gl/7Q9pqZ

📌بهای صلح با طالبان: مکتب نرفتن دختران؟

✍عطیه مهربان

🔺 هنوز هم کودکان بی‌شماری، بخصوص دختران، به دلیل ناامنی، نبود امکانات و یا به خاطر سنت‌های زن‌ستیزانه اجتماعی از مکتب رفتن محرومند. تفکر سنتی و باورهای افراطی و غلط دینی سبب شده که کودکان دختر سال‌ها از تعلیم و آموزش به دور بمانند. در بعضی قریه‌جات حتی یک زن را هم نمی‌توان یافت که سواد خواندن و نوشتن داشته باشد. با وجود پیشرفت نسبی دو دهه گذشته در آموزش، یکی از نهادهایی که در زمینه آموزش فعالیت می‌کند، در گزارش خود می‌گوید که در ۲۰ سال گذشته، در ۱۴۰ ولسوالی افغانستان هیچ دختری از صنف دوازده فارغ نشده است.

⭕️طالبان در بیست سال گذشته، نشان نداده‌اند که عملکرد آن‌ها در دوران حاکمیت‌شان اشتباه بوده و یا آن‌که طرز فکر خود را نسبت به زنان و جایگاه اجتماعی آن‌ها تغییر داده‌اند. برعکس طالبان همیشه تاکید کرده‌اند که حقوق زنان را در «چارچوب قوانین اسلامی» رعایت خواهند کرد. ولی مشکل این جاست که تعریف طالبان از قوانین شرعی به محدود کردن زنان در خانه‌ها و نقض حقوق ابتدایی آن‌ها مثل حق دسترسی به آموزش و کار ختم می‌شود.


📍کارنامه حکومت در حمایت از آموزش دختران

🔺حکومت افغانستان نیز در بیست سال گذشته، آن‌طور که باید به آموزش دختران توجه جدی نداشت. این مسئله در ترکیب با فساد گسترده و ناامنی باعث شد که بسیاری از دختران در مناطق دوردست به آموزش دسترسی نداشته باشند. حکومت نبود آموزگاران زن در برخی مناطق یکی از اصلی‌ترین دلایل نرفتن دختران به مکتب می‌داند. اما اگر حکومت به راستی به آموزش دختران اهمیت می‌دادند می‌توانست با اعطای معاش و امتیازات بیشتر به معلمین زن، آن‌ها را تشویق کند که در مکاتب روستاها تدریس کنند.


📍کارزار #روایت_زنانه

🔺همین نگرانی‌ها باعث شده که در آستانه گفتگوی طالبان و حکومت گروهی از زنان در سراسر افغانستان کمپینی با نام «کارزار روایت زنانه» به راه اندازند. هدف این کارزار این است که به سیاستمداران افغانستان و طالبان یادآوری کنند که زنان افغانستان به هیچ عنوان یا بهانه‌ای دیگر حاضر نیستند در خانه‌ها محصور باشند.

🔺کارزار روایت زنانه به دنبال همصدایی زنان در سراسر افغانستان و بخصوص مناطق دورافتاده است و آن‌ها را تشویق می‌کند که حرف و نظر خود را به صدای بلند بگویند. بخشی از این فعالیت در شبکه‌های اجتماعی است و برگزارکنندگان این کارزار هر هفته را به آگاهی رسانی و طرح یکی از حقوق اساسی زنان اختصاص می‌دهد. هفته اول این کارزار به «حق آموزش زنان» اختصاص داشت که با استقبال گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی روبرو شد.

#زنان_افغانستان
#آموزش
@bidarzani
https://nebesht.com/will-women-education-be-the-price-for-peace-by-a-mehraban/

📌توضیحات گروه بیدارزنی در مورد روایت ۳۲


#بیدارزنی:
با آغاز جنبش «می تو» در ایران بر اساس اهداف و رسالتی که در گروه بیدارزنی در میدان مبارزه برای احقاق حقوق زنان تعریف کرده‌ایم، به انتشار روایت‌ها و همچنین تحلیل‌هایی در مورد آزار جنسی زنان اقدام کرده‌ایم. در این راستا همواره تلاش ما این بوده که با در نظر گرفتن عنصر صداقت و اعتماد و همچنین دوری از قضاوت و قرار دادن خود در جایگاه هیئت‌منصفه، روایت‌های ارسالی از سوی زنان به این گروه را در شبکه‌های اجتماعی خود منتشر کنیم که بخش اعظمی از این روایت‌ها توسط خود آزاردیده‌ها و به صورت مستقیم برای بیدارزنی و در موارد معدودی نیز به واسطه برخی از فعالان این حوزه برای ما ارسال شده است.


از حدود دو هفته پیش روایت‌هایی در مورد آزارهای دبیر سابق سرویس سیاسی یکی از رسانه‌های اصلاح‌طلب به گروه بیدارزنی ارسال شد که پس از بررسی روایت‌ها و تلاش برای راستی‌آزمایی آن‌ها در حد توان، شروع به انتشار این روایت‌ها در قالب روایت سی‌ام و سی و یکم کردیم که البته روایت سی‌ام دقایقی بعد از انتشار به خاطر درخواست آزار دیده و فشارهای وارد شده از سوی فردی که به عنوان آزارگر مطرح شده بود، از صفحه توییتر بیدارزنی حذف شد. این گروه در همان روز اقدام به انتشار روایت دیگری که درباره همان فرد مورد اشاره در روایت سی‌ام بود، کرد. پس از انتشار این دو روایت تعداد قابل توجهی از روزنامه‌نگاران زن با ارسال پیام‌هایی آنچه که در این روایت‌ها منتشر شده بود را تائید و روایت‌های مشابهی را تعریف کردند که در آینده از سوی بیدارزنی بر اساس بررسی‌های انجام شده، منتشر می‌شود.

با توجه به این حجم از روایت‌های ارسالی از سوی مخاطبان بیدارزنی و روزنامه‌نگاران زن از دیدگاه‌های مختلف، روایتی از سوی یکی فعالان زنان برای ما ارسال شد که اقدام به انتشار آن کردیم؛ روایتی که به نظر می‌رسد مخدوش بوده و با قصد تخریب جریان جنبش می تو با یک اکانت جعلی به فردی که این روایت را به بیدارزنی ارسال کرد، فرستاده شده است. پس از چند ساعت ویدیویی از محتوای گفتگوی اینترنتی با این فرد در اکانت ناشناس دیگر به عنوان تحقیق! منتشر شد.

با آگاه شدن از این سناریو اعلام می‌کنیم که روایت سی و دوم مخدوش بوده و ضمن عذرخواهی از تمام مخاطبان خود اقدام به حذف این روایت از شبکه‌های اجتماعی بیدارزنی می‌کنیم. ولی این اقدام بیانگر مخدوش بودن روایت‌های دیگر نیست و ما همچون گذشته بر اساس نگاه و تحلیل خود همچنان به انتشار روایت‌ها و تحلیل‌ها در این حوزه ادامه خواهیم داد.
#من_هم
#روایت_آزار
#metoo

@bidarzani

📌بیانیه‌ی ۲۳ روزنامه‌نگار زن درباره روایت‌های اخیر آزارگری

سرانجام جنبش روایت‌گری آزار به دالان‌های مطبوعات رسید؛ جایی که خیلی‌ها باید از آن بترسند. درباره‌ی مورد اخیری که مطرح شده، چند روایت را شنیده‌اید اما آن‌چه بر هیچ یک از روزنامه‌نگاران پوشیده نیست، این است که ده‌ها روایت مشابه دیگر هم شنیده‌ایم و حتی برخی شاهد آزارها بوده‌ایم. بسیاری از زنان روزنامه‌نگار و غیرروزنامه‌نگار راوی آزارها و تعرض‌های آقای متجاوز بوده‌اند و خوشحالیم که حالا روایت‌ها از پستو بیرون کشیده شده است.

ما بخش زیادی از این راویان آزار را می‌شناسیم و متاسفیم که احتمالا زنان دیگری هم هستند که رنج آزار و تعرض را محتمل شده‌اند اما هنوز هم سکوت کرده‌اند. همه‌ی آن‌ها بدانند که متجاوز دیگر نمی‌تواند با تله‌گذاری، خاک بر چشم‌ قربانیان بپاشاند.
ما امضاکنندگان تا پایان، از تک‌تک شما زنان و راویان آزار حمایت می‌کنیم تا حرف بزنید و عقب ننشینید.

ما هم‌چنین از مسوولان رسانه‌ها نیز انتظار داریم چشم خود را بر روایت‌های آزارگری متجاوز و برخی دیگر از مردان رسانه‌ای نبندند. آزارگران باید موظف به پاسخ‌گویی نسبت به اعمال خود شوند؛ فضای امن، حق ماست.


۱- انسان نگار
۲ -ایکدر سولماز
۳-باقری نگین
۴-بیات فرنگیس
۵-جمالپور فاطمه
۶- حاجی‌زاده مولود
۷-حامدی نیلوفر
۸- حسین‌زاده محبوبه
۹- رخش سودابه
۱٠- زارع سارا
۱۱- شعاعی شیما
۱۲- عباسی فائزه
۱۳- فرشید آرزو
۱۴-قلی‌زاده مهتاب
۱۵- قوامی غنچه
۱۶- کریمیان خاطره
۱۷- کیمیایی هدیه
۱۸- محسنی سارا
۱۹- محمدی الناز
۲٠-محمدی الهه
۲۱- ملکی شیدا
۲۲- نوبری صبا
۲۳- وحیدیان مریم

#روایت_آزار
#تجاوز


@bidarzani

📌 اعلامیه شروع به کار گروه تحقیقی درباره ماجرای آزار جنسی

🔺در پی نشر برخی روایات از آزار جنسی یکی از روزنامه‌نگاران در رسانه‌ها و اکانت‌های توییتری، گروهی از روزنامه‌نگاران با دغدغه صنفی و حرفه‌ای پیش قدم شدند تا در این باره به طور مستقل تحقیق کنند.

🔺پیش از این تعدادی از روزنامه‌نگاران برای طرح مشکلات و مسائل صنفی از جمله دستمزد، بیمه و امنیت شغلی، فضایی برای گفت‌وگو و عمل مشترک را با عنوان «گروه مطالبات صنفی» تشکیل دادند،‌ که صدور «بیانیه ۱۰۰ روزنامه‌نگار نسبت به انفعال انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران» یکی از موضوعات مورد پیگیری این گروه بود.

🔺به‌تازگی در پی نشر روایات آزار و تجاوز درباره یکی از اهالی مطبوعات، همین جمع از روزنامه‌نگاران، سعی کردند تا از طریق فعالیت صنفی مبتنی بر نظارت و تحقیق، هم نگاه عمیق و منصفانه‌ای به ماجرا داشته باشند و هم گامی برای تغییر فضای فرادست مردان، تبعیض جنسیتی، پیشگیری و گزارش آزار جنسی در بین روزنامه‌نگاران یا فضای عمومی بردارند.

🔺بر این اساس بعد از بحث و تبادل نظر طی روزهای اخیر در فضاهای مختلف و‌ بنا بر پیشنهادهای مطرح شده در گروه «مطالبات صنفی»،‌ گروهی تشکیل داده‌ایم تا درباره روایت‌های منتشر شده به طور مستقل تحقیق و پگیری کنیم.

🔺این گروه با اعتقاد به تشکل‌یابی و سازماندهی صنفی در همه امور از جمله موضوع آزار جنسی، تحقیقات خود را از امروز آغاز می‌کند.

🔺روایت‌های منتشر شده از آزار جنسی یکی از روزنامه‌نگاران، هم از نظر صنفی و هم از نظر عمومی برای همه روزنامه‌نگاران اهمیت ویژه دارد از این رو ما قصد داریم بدون قضاوت و پیش‌داوری، تمام روایت‌های موجود را بررسی و در نهایت از آن چه به عنوان شواهد پیدا و پنهان مربوط به این ماجرا وجود دارد یک گزارش تهیه و منتشر کنیم.

🔺هدف اعمال نظارت متشکل و سازمان یافته صنفی است، تا برای یک بار هم که شده اتحادمان را در رفع مسائل مربوط به خودمان نشان دهیم و فضای امن‌تری برای اشتغال و محیط کار و زیست خود بسازیم.

🔺این گروه خود را موظف می‌داند که درباره روند پیشرفت تحقیقات خود به «گروه مطالبات صنفی» گزارش دهد و در پایان تحقیقات، گزارشی حرفه‌ای در فضای عمومی منتشر کند.

🔺اعضای این گروه عبارت‌اند از عاطفه مرادی، سارا محسنی، فرحناز غالبی، شیما شعاعی،‌ مریم وحیدیان و مهدی روزبهانی. از همه کسانی که به‌نوعی به این حوادث مربوط می‌شوند و در جریان آن هستند، دعوت می‌‌شود تا شواهد یا اطلاعاتی را که می‌تواند به روشن‌تر شدن موضوع کمک کند،‌ در اختیار اعضای گروه قرار دهند.

🔺در این مسیر از کمک و یاری همه روزنامه‌نگاران استقبال می‌کنیم و امیدواریم که بتوانیم یک نقش حرفه‌ای و مستقل در این حادثه ایفا کنیم.


#روایت_آزار
#آزارجنسی



@bidarzani

📝فراخوان گفتگو پیرامون روایتگری خشونت جنسی و مسئولیت اجتماعی ما


#بیدارزنی: خشونت جنسی هرگونه رفتار غیراجتماعی است که توهین، آزار کلامی و تهدید جنسی، لمس کردن، حمله جنسی تا تجاوز را در برمی‌گیرد. این نوع خشونت ممکن است در حیطه زندگی خصوصی و خانوادگی یا در حیطه زندگی اجتماعی روی دهد. سالانه میلیون‌ها زن و کودک در سراسر جهان قربانی حمله‌ها، تجاوزها و سوءاستفاده‌های جنسی می‌شوند. سازمان جهانی بهداشت (۲۰۰۲) اعلام کرد ۱۵۰ میلیون دختر و ۷۳ میلیون پسر زیر ۱۸ سال در جهان مورد آزار جنسی قرارگرفته‌اند.

🔺در ایران به دلایل ساختاری آمار دقیقی برای تجاوزها و آزارهای جنسی زنان و کودکان وجود ندارد. زنان اغلب از گزارش آزار و تجاوز جنسی به پلیس رو گردانند. ارتباط آنان با آزارگر و ترس از انتقام‌جویی وی، در سایه فقدان قوانین حمایتی، ترس از برخورد دستگاه عدالت کیفری، لزوم حفظ آبرو و شرم داشتن از بیان ماجرا و ترس از مقصر قلمداد شدن توسط جامعه و از همه مهم‌تر ساختار نابرابر قدرت به‌ویژه برای زنانی که در گرهگاه انواع ستم (جنسیتی، طبقاتی، قومیتی/ نژادی) قرار دارند، آنها را از مراجعه به مراجع قضایی باز می دارد. نبود قوانین مربوط به جرم‌انگاری درست در این زمینه و عدم وجود آمار قابل اتکا در این مسئله به ناشناخته ماندن علل و آثار آن دامن می‌زند.


🔺انتشار این روایت‌ها از همان ابتدا با چالش‌هایی روبرو بوده است. چالش‌هایی که نیازمند گفتگوی جمعی برای هدایت این مبارزه به سمت و سویی هدفمند است. اگرچه از همان ابتدا نیز تحلیل‌هایی درباره این حرکت آغاز شد. اما اکنون با کاسته شدن از جوش و خروش آن، حرف و حدیث‌های بسیاری مطرح شده و لازم است با نگاهی دقیق‌تر به مسیر این حرکت بنگریم و با خرد جمعی تلاش کنیم این جریان در راستای اهداف جنبش حق‌خواهی زنان قرار گیرد.

#روایت_آزار
#من_هم
#metoo

👈🏽ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30577&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌آزاردیدگان را در مواجهه دوباره با ترومای آزار تنها نگذاریم

✍🏼منیژه موذن


@bidarzani

در مقوله روایت آزار جنسی چیزی که اغلب کمتر به آن توجه می‌شود ترومای وحشتناکی است که آزاردیده باید آن را زندگی کند. ترومای آزار جنسی معمولا مراحل مختلفی دارد که البته در همه آزاردیده‌ها یکسان نیست.

یخ‌زدگی و سِر شدن در لحظات و روزهای اول – ناباوری و انکار (نه این تجاوز نبوده. نه این اتفاق برای من نیفتاده.)- وحشت از بازگویی ماجرا برای خانواده و دوستان و واکنش احتمالی آنها-شرم- سرزنش خود- احساس وحشتناک گناهکار بودن- زندگی مداوم با بدنی که به بیان ساده انگار کثیف است و دیگر تمیز نمی‌شود- مواجهه با این واقعیت که چیزی از تو گرفته شده که دیگر هیچوقت نمی‌توان آن را پس گرفت- واکنش توام با ناباوری، سرزنش و تحقیر اطرافیان- عصیان- خشم- نفرت- وحشت از جنس مخالف- تاثیر تروما بر جسم و ….
و در نهایت روبرو شدن با خود، خودی که نمی‌تواند آنچه که تجربه کرده را تغییر دهد اما می‌خواهد به زندگی عادی برگردد.

هرکدام از این مراحل ممکن است برای آزار دیده مدت‌ها طول بکشد و به احتمال زیاد آدم‌های خیلی کمی- حتی شاید هیچکس- از او حمایت نخواهد کرد.

#آزارجنسی
#روایت_آزار


👈🏽ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30586&rhash=3ec4f87be6d7d1