📌برای صلح پایدار به جای وابستگی قومی، باید آدرس های مشخص زنانه مقابل طالبان گذاشت
📍زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. سور اسرافیل پیش از مهاجرت به اروپا، مدتی در ایران بوده و تبعیض علیه افغان ها در ایران را از نزدیک تجربه کرده است. سایت “دیگری” با وی در باره مبارزه طولانی زنان افغان برای آزادی، گفتگوهای “صلح” در افعانستان، بازگشت طالبان به قدرت و چشم انداز آن بر وضعیت زنان در این کشور مصاحبه کرده است
📍سالهای جنگ نه تنها اثر مستقیم بر زندگی اجتماعی و خانوادگی زنان که متاثر از امنیت و اقتصاد است گذاشته ، بلکه از لحاظ معنوی نیز ما در طول این همه سال شاهد عقب گرد فرهنگی هستیم. سطح پایین سواد زنان و حتی عدم شناخت از جسم و فیزیک زنانه و آموزش هایی که باید زنان و دختران در طول زندگی خود چه در رابطه با روابط جنسی و جسمی و چه در رابطه با مسایل حقوقی داشته باشند، معضل آفرین بوده است. سکوت در برابر خشونت های جنسی یکی از عواملی است که در جامعه جنگ زده زنان به آن متوسل می شوند. خشونت در بسیاری مواقع جز زندگی عادی آنان می شود.
و در طول جنگ های تنظیمی داخلی نیز کم نبوده اند زنانی که یا قربانی تجاوزات جنسی بوده اند و یا برای پیشگیری از این موضوع خودکشی کرده اند. من قصه های زیادی از دختران همسال خود و بزرگ تر از خود شنیده ام که در زمان جنگ های تنظیمی مردان از زنان خانواده می خواستند که قبل از افتادن به دست دشمن خودکشی کنند.
بسیار دختران و زنانی که در اثر نا امنی ها چور( دزدیده) و فروخته شدند، ولی کمتر کسی به مستند سازی آن پرداخته است. بعد از گذشت سالها حرف زدن از آن دوران که بر زنان چه گذشته تابو شمرده می شود و حتی خود فعالین حقوق زن نیز بنا به ملاحظاتی در این رابطه سکوت می کنند.
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://www.akhbar-rooz.com/برای-صلح-پایدار-به-جای-وابستگی-قومی،-با/
📍زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. سور اسرافیل پیش از مهاجرت به اروپا، مدتی در ایران بوده و تبعیض علیه افغان ها در ایران را از نزدیک تجربه کرده است. سایت “دیگری” با وی در باره مبارزه طولانی زنان افغان برای آزادی، گفتگوهای “صلح” در افعانستان، بازگشت طالبان به قدرت و چشم انداز آن بر وضعیت زنان در این کشور مصاحبه کرده است
📍سالهای جنگ نه تنها اثر مستقیم بر زندگی اجتماعی و خانوادگی زنان که متاثر از امنیت و اقتصاد است گذاشته ، بلکه از لحاظ معنوی نیز ما در طول این همه سال شاهد عقب گرد فرهنگی هستیم. سطح پایین سواد زنان و حتی عدم شناخت از جسم و فیزیک زنانه و آموزش هایی که باید زنان و دختران در طول زندگی خود چه در رابطه با روابط جنسی و جسمی و چه در رابطه با مسایل حقوقی داشته باشند، معضل آفرین بوده است. سکوت در برابر خشونت های جنسی یکی از عواملی است که در جامعه جنگ زده زنان به آن متوسل می شوند. خشونت در بسیاری مواقع جز زندگی عادی آنان می شود.
و در طول جنگ های تنظیمی داخلی نیز کم نبوده اند زنانی که یا قربانی تجاوزات جنسی بوده اند و یا برای پیشگیری از این موضوع خودکشی کرده اند. من قصه های زیادی از دختران همسال خود و بزرگ تر از خود شنیده ام که در زمان جنگ های تنظیمی مردان از زنان خانواده می خواستند که قبل از افتادن به دست دشمن خودکشی کنند.
بسیار دختران و زنانی که در اثر نا امنی ها چور( دزدیده) و فروخته شدند، ولی کمتر کسی به مستند سازی آن پرداخته است. بعد از گذشت سالها حرف زدن از آن دوران که بر زنان چه گذشته تابو شمرده می شود و حتی خود فعالین حقوق زن نیز بنا به ملاحظاتی در این رابطه سکوت می کنند.
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://www.akhbar-rooz.com/برای-صلح-پایدار-به-جای-وابستگی-قومی،-با/
اخبار روز - سايت سياسی خبری چپ
برای صلح پایدار به جای وابستگی قومی، باید آدرس های مشخص زنانه مقابل طالبان گذاشت - اخبار روز - سايت سياسی خبری چپ
اخبار روز - سايت سياسی خبری چپ برای صلح پایدار به جای وابستگی قومی، باید آدرس های مشخص زنانه مقابل طالبان گذاشت زنان -
💢کرونا در افغانستان: زنان در زندان هرات شورش کردند
جمعی از زنان زندانی در زندان هرات افغانستان، در اعتراض به وضعیت ناشی از شیوع ویروسکرونا، ترس ناشی از آن و عدم مرخصی یا آزادی اشان، یکشنبه شب ۲۹ مارس دست به اعتراض زدند و شورش کردند.
لانی فرهاد، سخنگوی والی هرات در این خصوص به رسانههای افغانستان گفته است این زندانیان خشمگین دستکم ۶ نفر از نگهبانان زندان را زخمی کردهاند.
#زنان_زندانی
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://t.me/euronewspe/23968
جمعی از زنان زندانی در زندان هرات افغانستان، در اعتراض به وضعیت ناشی از شیوع ویروسکرونا، ترس ناشی از آن و عدم مرخصی یا آزادی اشان، یکشنبه شب ۲۹ مارس دست به اعتراض زدند و شورش کردند.
لانی فرهاد، سخنگوی والی هرات در این خصوص به رسانههای افغانستان گفته است این زندانیان خشمگین دستکم ۶ نفر از نگهبانان زندان را زخمی کردهاند.
#زنان_زندانی
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://t.me/euronewspe/23968
Telegram
euronews یورونیوز
💢کرونا در افغانستان: زنان در زندان هرات شورش کردند
جمعی از زنان زندانی در زندان هرات افغانستان، در اعتراض به وضعیت ناشی از شیوع ویروسکرونا، ترس ناشی از آن و عدم مرخصی یا آزادی اشان، یکشنبه شب ۲۹ مارس دست به اعتراض زدند و شورش کردند.
لانی فرهاد، سخنگوی…
جمعی از زنان زندانی در زندان هرات افغانستان، در اعتراض به وضعیت ناشی از شیوع ویروسکرونا، ترس ناشی از آن و عدم مرخصی یا آزادی اشان، یکشنبه شب ۲۹ مارس دست به اعتراض زدند و شورش کردند.
لانی فرهاد، سخنگوی…
📌دیدهبان حقوق بشر: زنان دارای معلولیت بهشکل سیستماتیک مورد آزار و اذیت جنسی قرار میگیرند
مقامهای دولتی در برخی ادارات افغانستان زنان دارای معلولیت را در زمانهای مختلف از جمله هنگام مراجعه به وزارتخانهها برای مطالبهی حقوق معلولیتشان، مورد آزار و اذیت جنسی قرار میدهند.
دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی، اعلام کرده است که زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان با سوءاستفادههای سیستمی مواجه هستند.
این گزارش در مورد موانع فرا راه زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان پرداخته شده است. با ۲۶ زن و دختر دارای معلولیت و خانوادههای آنها در شهرهای کابل، هرات و مزارشریف و همچنان با ۱۴ متخصص بهداشت و آموزش در این شهرها مصاحبه کرده است.
زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان در زمینهی دسترسی به کمکهای دولت، مراقبتهای بهداشتی و مدارس با موانع، تبعیض و آزار جنسی مواجه هستند.
دیدبان حقوق بشر در این گزارش از دولت افغانستان خواسته شده است تا فورا سیاستها و شیوههایی را اصلاح کند که زنان و دختران دارای معلولیت را از دستیابی به حقوق اساسیشان در زمینههای بهداشت، آموزش و کار باز میدارند.
از حامیان مالی افغانستان نیز خواسته شده است که باید از حقوق همه افغانهای دارای معلولیت حمایت و دفاع کنند.
پاتریشیا گاسمن، مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر و نویسندهی این گزارش گفته است: «تمام افغانهای دارای معلولیت در دریافت خدمات دولتی با تبعیض و سوءاستفاده روبهرو هستند.» او همچنان گفته است که زنان و دختران، قربانی «نامرئی» این سوءاستفاده هستند. به گفتهی او، بحران «کووید۱۹» دریافت مراقبتهای بهداشتی مناسب را برای زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان سختتر میکند.
در بخشی از این گزارش آمده است که افغانستان یکی از بزرگترین جمعیت سرانه افراد دارای معلولیت در جهان را دارد. بیش از چهل سال جنگ، میلیونها افغان را با قطع اعضای بدن، ناتوانی بینایی یا شنوایی، افسردگی، اضطراب یا استرس پس از جنگ مواجه کرده است.
براساس این گزارش، خدمات بهداشتی و درمانی افغانستان نتوانسته است نیازهای جمعیت دارای معلولیت این کشور را برآورده کند و زنان و دختران دارای معلولیت بسیار کم کمک دریافت میکنند.
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/97298/women-with-disabilities-in-afghanistan-face-systemic-abuse/
مقامهای دولتی در برخی ادارات افغانستان زنان دارای معلولیت را در زمانهای مختلف از جمله هنگام مراجعه به وزارتخانهها برای مطالبهی حقوق معلولیتشان، مورد آزار و اذیت جنسی قرار میدهند.
دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی، اعلام کرده است که زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان با سوءاستفادههای سیستمی مواجه هستند.
این گزارش در مورد موانع فرا راه زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان پرداخته شده است. با ۲۶ زن و دختر دارای معلولیت و خانوادههای آنها در شهرهای کابل، هرات و مزارشریف و همچنان با ۱۴ متخصص بهداشت و آموزش در این شهرها مصاحبه کرده است.
زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان در زمینهی دسترسی به کمکهای دولت، مراقبتهای بهداشتی و مدارس با موانع، تبعیض و آزار جنسی مواجه هستند.
دیدبان حقوق بشر در این گزارش از دولت افغانستان خواسته شده است تا فورا سیاستها و شیوههایی را اصلاح کند که زنان و دختران دارای معلولیت را از دستیابی به حقوق اساسیشان در زمینههای بهداشت، آموزش و کار باز میدارند.
از حامیان مالی افغانستان نیز خواسته شده است که باید از حقوق همه افغانهای دارای معلولیت حمایت و دفاع کنند.
پاتریشیا گاسمن، مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر و نویسندهی این گزارش گفته است: «تمام افغانهای دارای معلولیت در دریافت خدمات دولتی با تبعیض و سوءاستفاده روبهرو هستند.» او همچنان گفته است که زنان و دختران، قربانی «نامرئی» این سوءاستفاده هستند. به گفتهی او، بحران «کووید۱۹» دریافت مراقبتهای بهداشتی مناسب را برای زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان سختتر میکند.
در بخشی از این گزارش آمده است که افغانستان یکی از بزرگترین جمعیت سرانه افراد دارای معلولیت در جهان را دارد. بیش از چهل سال جنگ، میلیونها افغان را با قطع اعضای بدن، ناتوانی بینایی یا شنوایی، افسردگی، اضطراب یا استرس پس از جنگ مواجه کرده است.
براساس این گزارش، خدمات بهداشتی و درمانی افغانستان نتوانسته است نیازهای جمعیت دارای معلولیت این کشور را برآورده کند و زنان و دختران دارای معلولیت بسیار کم کمک دریافت میکنند.
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/97298/women-with-disabilities-in-afghanistan-face-systemic-abuse/
اطلاعات روز
دیده بان حقوق بشر: زنان دارای معلولیت بهشکل سیستماتیک مورد آزار و اذیت جنسی قرار میگیرند
دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی، اعلام کرده است که زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان با سوءاستفادههای سیستمی مواجه هستند.
📌۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از ۱۸ سالگی ازدواج میکنند
🔺گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل که با نام «بر علیه خواست من» تهیه شده، روز دوشنبه منتشر شده است. در این گزارش بیشتر روی خشونت علیه زنان، ازدواج قبل از وقت و ترجیح فامیلها به داشتن پسر در سطح جهان، تمرکز داشته است.
🔺مصطفی مستور، وزیر اقتصاد افغانستان گفته است که در حال حاضر ۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از سن ۱۸ سالگی و چهار درصد دختران نیز پیش از تکمیل سن ۱۵ سالگی ازدواج میکنند.
🔺در مراسم نشر این گزارش، دیبورا لاینز نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، سیما سمر وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بینالملل، ژی هیونگ ری سفیر جمهوری کوریا، بیان اندرسن رییس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای آسیا – پسیفیک، کوفی کواما رییس صندوق جمعیت سازمان ملل برای افغانستان، سپوژمی وردک معین وزارت امور زنان و… نیز سخنرانی کردهاند.
🔺وزیر اقتصاد افغانستان در این مراسم افزوده است که برای کاهش آسیبپذیری دخترانی که زیر سن ازدواج میکنند، بهویژه در نقاط دوردست کشور نیاز است تا به توانمندسازی اقتصادی، آموزش باکیفیت و راهاندازی برنامههای آگاهیدهی دختران و زنان بیشتر توجه شود.
🔺در اعلامیه به نقل از آقای مستور آمده است که والدین باسواد بهویژه مادران تعلیمیافته میتوانند نقش اساسی در کاهش ازدواجهای قبل از وقت و جلوگیری از انواع خشونت در برابر دختران داشته باشد. او همچنان به سرمایهگذاری بیشتر در این زمینه تأکید کرده است.
🔺مستور اضافه کرده است که در حال حاضر تنها ۲۵ درصد افراد شاغل در افغانستان خانمها است. او در عین حال گفته است که ۷۹ درصد (۵.۷ میلیون) افراد واجد شرایط کار که هیچ شغل با درآمدی ندارند، زنان هستند. به گفتهی او، این وضعیت میتواند در افزایش خشونت و نابرابری نقش اساسی داشته باشد.
🔺مصطفی مستور در ادامه گفته است که سرمایهگذاری در بخشهای توانمندسازی اقتصادی و آموزشی زنان بهویژه مادران، میتواند در کاهش خشونت علیه زنان و دختران موثر واقع شود./اطلاعات روز
#زنان_افغانستان
#خشونت_علیه_زنان
#کودک_همسری
@bidarzani
🔺گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل که با نام «بر علیه خواست من» تهیه شده، روز دوشنبه منتشر شده است. در این گزارش بیشتر روی خشونت علیه زنان، ازدواج قبل از وقت و ترجیح فامیلها به داشتن پسر در سطح جهان، تمرکز داشته است.
🔺مصطفی مستور، وزیر اقتصاد افغانستان گفته است که در حال حاضر ۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از سن ۱۸ سالگی و چهار درصد دختران نیز پیش از تکمیل سن ۱۵ سالگی ازدواج میکنند.
🔺در مراسم نشر این گزارش، دیبورا لاینز نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، سیما سمر وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بینالملل، ژی هیونگ ری سفیر جمهوری کوریا، بیان اندرسن رییس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای آسیا – پسیفیک، کوفی کواما رییس صندوق جمعیت سازمان ملل برای افغانستان، سپوژمی وردک معین وزارت امور زنان و… نیز سخنرانی کردهاند.
🔺وزیر اقتصاد افغانستان در این مراسم افزوده است که برای کاهش آسیبپذیری دخترانی که زیر سن ازدواج میکنند، بهویژه در نقاط دوردست کشور نیاز است تا به توانمندسازی اقتصادی، آموزش باکیفیت و راهاندازی برنامههای آگاهیدهی دختران و زنان بیشتر توجه شود.
🔺در اعلامیه به نقل از آقای مستور آمده است که والدین باسواد بهویژه مادران تعلیمیافته میتوانند نقش اساسی در کاهش ازدواجهای قبل از وقت و جلوگیری از انواع خشونت در برابر دختران داشته باشد. او همچنان به سرمایهگذاری بیشتر در این زمینه تأکید کرده است.
🔺مستور اضافه کرده است که در حال حاضر تنها ۲۵ درصد افراد شاغل در افغانستان خانمها است. او در عین حال گفته است که ۷۹ درصد (۵.۷ میلیون) افراد واجد شرایط کار که هیچ شغل با درآمدی ندارند، زنان هستند. به گفتهی او، این وضعیت میتواند در افزایش خشونت و نابرابری نقش اساسی داشته باشد.
🔺مصطفی مستور در ادامه گفته است که سرمایهگذاری در بخشهای توانمندسازی اقتصادی و آموزشی زنان بهویژه مادران، میتواند در کاهش خشونت علیه زنان و دختران موثر واقع شود./اطلاعات روز
#زنان_افغانستان
#خشونت_علیه_زنان
#کودک_همسری
@bidarzani
📰 اولین شماره #نشریه_گلستان، حاصل تلاش جمعی از زنان افغانستانی ساکن محلهای در صباشهر شهریار، پاییز هزار و سیصد و نود و شش
✅ معرفی نشریه
ما جمعی از زنان افغانستانی محله صباشهر همراه با چند نفر از دوستان ایرانیمان دور هم جمع شدیم. این نشریه درد دلهای ماست از زندگی در ایران.
✍ همکاران این شماره:
قنبرگل، زینب، معصومه، آذین، فروغ، مهناز، شایسته، ستاره و رویا
#زنان_افغانستان
@bidarzani
@ISPVC_NGO
🔗http://yarikoodak.com/wp-content/uploads/publication/golestan_01.pdf
✅ معرفی نشریه
ما جمعی از زنان افغانستانی محله صباشهر همراه با چند نفر از دوستان ایرانیمان دور هم جمع شدیم. این نشریه درد دلهای ماست از زندگی در ایران.
✍ همکاران این شماره:
قنبرگل، زینب، معصومه، آذین، فروغ، مهناز، شایسته، ستاره و رویا
#زنان_افغانستان
@bidarzani
@ISPVC_NGO
🔗http://yarikoodak.com/wp-content/uploads/publication/golestan_01.pdf
📌کارزار «نامم کجاست»؛ خواست کوچک، اما مهم زنان
✍🏼سکینه امیری
🔺به گفتهی جواد سلطانی، با درج نام مادران در شناسنامه، به زنان باید حق کار، تحصیل و حضانت از فرزند باید داده شود و قوانین بازنگری شود تا زنان بتوانند در راستای کسب هویتشان تلاش کند. به باور آقای سلطانی این کار در نهایت سبب کاهش کشمکشها و خشونتها در خانواده و اجتماع میشود.
🔺با گذشت پنج سال از آغاز مبارزه زنان برای درج نام مادر در شناسنامه فرزند، بهتازگی پارلمان کشور تصمیم گرفته است که این موضوع را بررسی کند. نمایندههای مردم در پارلمان میگویند که این تصمیم را به احترام خواست زنان و برای احیای هویت آنها گرفتهاند تا زنان به حقوق اجتماعی و سیاسیشان دست یابند.
🔺با گذشت نزدیک به ۲۰ سال از سقوط طالبان با تمام تلاشهاییکه برای حضور و بازگشت مجدد زنان به صحنهی عمومی صورت گرفته، اما هنوز زنان در جامعه افغانستان حضور کمی دارند. موضوع درجشدن اسم مادر در شناسنامه و هویت مستقل زنان این روزها زنان افغان را بار دیگر واداشته است تا بهصورت جدیتر دنبال هویتی باشند که سالها به دلایل مختلف از آنان گرفته شده است.
🔺 زنان اولین بار در سال ۲۰۱۴ میلادی موضوع این موضوع را در رسانههای اجتماعی مطرح کردند. دومین بار در سال ۲۰۱۷ کمپینی با هشتگ «نامم کجاست؟» را در رسانههای اجتماعی راهاندازی کردند.
🔺اکنون این کمپین به مجلس قانونگذاری (پارلمان) افغانستان کشانده است. ناهید فرید و مریم سما از نمایندگانیاند که از کمپین «نامم کجاست؟» در پارلمان حمایت میکنند. خانم سما روز دوشنبه ۱۶ تیر در فیسبوکش نوشت: «نام زن را نمیگویند چون به خیالشان، اموال نامی ندارند. برای درج نام مادر در شناسنامه تلاش خواهیم کرد.»
🔺او با مطرحکردن این مسأله، گفته است که زنان افغان در این سالها با تحمل چالشهای فراوان برای پیشرفت افغانستان تلاش کردهاند، اما هنوز هویت ندارند. او از نمایندههای مردم بهخصوص رییس پارلمان کشور خواست که با احترام به خواست زنان و برای احیای هویت آنان، موضوع درج نام مادران در شناسنامهی فرزندانش را بررسی کند.
این پیشنهاد از سوی رییس مجلس پذیرفته شد.
📍نامم کجاست؟
🔺گرفتن نام زنان، بهخصوص زنان متأهل تقریبا بهصورت عموم در افغانستان معمول نیست. در بعضی مناطق افغانستان، نامبردن از زن حتا مایهی «ننگ و عار» مردان خانواده دانسته میشود. بسیاری از مردان افغانستان از گرفتن نام خواهر، همسر یا مادرشان در مکانهای عمومی خودداری میکنند.
🔺این عرف اجتماعی در جامعه افغانستان تا حدی شدید است که در مراسم عروسی اسم دختر بر روی کارت دعوت نوشته نمیشود. بعد از مرگ نیز در فاتحه و سنگ قبر معمولا نام زن نوشته نمیشود.
🔺جواد سلطانی، جامعهشناس و استاد دانشگاه میگوید که هویت مستقل از نیازهای بنیادی اجتماعی است که زمینهی خودشکوفایی فرد را مساعد میکند. فرق نمیکند که مرد باشد یا زن؛ اگر هویت افراد در حیات اجتماعی به رسمیت شناخته نشود، سبب نارضایتی و مختلشدن زندگی او در اجتماع میشود: «هویت، لازمهی حیات اجتماعی است و تا زمانی که به هویت فردی احترام نشود، هویت اجتماعی بهمیان نمیآید.»
#نامم_کجاست
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/102421/where-is-my-name-campaign-small-but-important-desire-women/
✍🏼سکینه امیری
🔺به گفتهی جواد سلطانی، با درج نام مادران در شناسنامه، به زنان باید حق کار، تحصیل و حضانت از فرزند باید داده شود و قوانین بازنگری شود تا زنان بتوانند در راستای کسب هویتشان تلاش کند. به باور آقای سلطانی این کار در نهایت سبب کاهش کشمکشها و خشونتها در خانواده و اجتماع میشود.
🔺با گذشت پنج سال از آغاز مبارزه زنان برای درج نام مادر در شناسنامه فرزند، بهتازگی پارلمان کشور تصمیم گرفته است که این موضوع را بررسی کند. نمایندههای مردم در پارلمان میگویند که این تصمیم را به احترام خواست زنان و برای احیای هویت آنها گرفتهاند تا زنان به حقوق اجتماعی و سیاسیشان دست یابند.
🔺با گذشت نزدیک به ۲۰ سال از سقوط طالبان با تمام تلاشهاییکه برای حضور و بازگشت مجدد زنان به صحنهی عمومی صورت گرفته، اما هنوز زنان در جامعه افغانستان حضور کمی دارند. موضوع درجشدن اسم مادر در شناسنامه و هویت مستقل زنان این روزها زنان افغان را بار دیگر واداشته است تا بهصورت جدیتر دنبال هویتی باشند که سالها به دلایل مختلف از آنان گرفته شده است.
🔺 زنان اولین بار در سال ۲۰۱۴ میلادی موضوع این موضوع را در رسانههای اجتماعی مطرح کردند. دومین بار در سال ۲۰۱۷ کمپینی با هشتگ «نامم کجاست؟» را در رسانههای اجتماعی راهاندازی کردند.
🔺اکنون این کمپین به مجلس قانونگذاری (پارلمان) افغانستان کشانده است. ناهید فرید و مریم سما از نمایندگانیاند که از کمپین «نامم کجاست؟» در پارلمان حمایت میکنند. خانم سما روز دوشنبه ۱۶ تیر در فیسبوکش نوشت: «نام زن را نمیگویند چون به خیالشان، اموال نامی ندارند. برای درج نام مادر در شناسنامه تلاش خواهیم کرد.»
🔺او با مطرحکردن این مسأله، گفته است که زنان افغان در این سالها با تحمل چالشهای فراوان برای پیشرفت افغانستان تلاش کردهاند، اما هنوز هویت ندارند. او از نمایندههای مردم بهخصوص رییس پارلمان کشور خواست که با احترام به خواست زنان و برای احیای هویت آنان، موضوع درج نام مادران در شناسنامهی فرزندانش را بررسی کند.
این پیشنهاد از سوی رییس مجلس پذیرفته شد.
📍نامم کجاست؟
🔺گرفتن نام زنان، بهخصوص زنان متأهل تقریبا بهصورت عموم در افغانستان معمول نیست. در بعضی مناطق افغانستان، نامبردن از زن حتا مایهی «ننگ و عار» مردان خانواده دانسته میشود. بسیاری از مردان افغانستان از گرفتن نام خواهر، همسر یا مادرشان در مکانهای عمومی خودداری میکنند.
🔺این عرف اجتماعی در جامعه افغانستان تا حدی شدید است که در مراسم عروسی اسم دختر بر روی کارت دعوت نوشته نمیشود. بعد از مرگ نیز در فاتحه و سنگ قبر معمولا نام زن نوشته نمیشود.
🔺جواد سلطانی، جامعهشناس و استاد دانشگاه میگوید که هویت مستقل از نیازهای بنیادی اجتماعی است که زمینهی خودشکوفایی فرد را مساعد میکند. فرق نمیکند که مرد باشد یا زن؛ اگر هویت افراد در حیات اجتماعی به رسمیت شناخته نشود، سبب نارضایتی و مختلشدن زندگی او در اجتماع میشود: «هویت، لازمهی حیات اجتماعی است و تا زمانی که به هویت فردی احترام نشود، هویت اجتماعی بهمیان نمیآید.»
#نامم_کجاست
#زنان_افغانستان
@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/102421/where-is-my-name-campaign-small-but-important-desire-women/
روزنامه اطلاعات روز
کارزار «نامم کجاست»؛ خواست کوچک، اما مهم زنان
جواد سلطانی، جامعهشناس و استاد دانشگاه میگوید که هویت مستقل از نیازهای بنیادی اجتماعی است که زمینهی خودشکوفایی فرد را مساعد میکند.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔷چقدر خوشایند بود اگر نام زیبای مادرم (پروین) هم در شناسنامهام درج بود.
🔹در سومین سالروز کارزار نامم کجاست فعالان حقوق زن در افغانستان خواستار درج نام مادر در شناسنامهها شدهاند.
🔹در تذکرههای کنونی تنها نام پدر و پدربزرگ صاحب شناسنامه درج میشود./بیبیسی دری
#زنان_افغانستان
#نامم_کجاست
@bidarzani
🔹در سومین سالروز کارزار نامم کجاست فعالان حقوق زن در افغانستان خواستار درج نام مادر در شناسنامهها شدهاند.
🔹در تذکرههای کنونی تنها نام پدر و پدربزرگ صاحب شناسنامه درج میشود./بیبیسی دری
#زنان_افغانستان
#نامم_کجاست
@bidarzani