⭕️ بخشی از مصاحبه‌ی بی‌بی‌سی با حسن قاضیان در مورد ۴۱ مورد تجاوز در ایرانشهر
🔺 لکه‌ی ننگ تجاوز بر دامن کیست؟ 🔻
@bidarzani
🔘 زارزار گریه می‌کرد و می‌گفت «کاش زمین دهان باز می کرد، من و بچه‌هام و خانواده‌ام می‌رفتیم ولی لکه‌ی این ننگ به دامن ما نمی‌افتاد». این واکنش پدر یکی از ۴۱ قربانی تجاوز در ایرانشهر است.
🔘 این لکه‌ی ننگ را چه کسی بر دامن #قربانی و بستگان او می‌اندازد؟ روشن است که این جامعه است که با انگ «لکه‌ی ننگ»، سرزنش و مجازات اجتماعی را متوجه قربانی و بستگانش می‌کند. و جامعه در این جا یعنی ما مردم، آن دسته از ما مردمی که این طور فکر می‌کنیم و این طور قربانی #تجاوز را دوباره قربانی می‌کنیم.
🔘 اگر درد جسمی تجاوز کوتاه مدت است، اما درد روحی و روانی آن سال‌ها با قربانیان می‌ماند. این درد روحی وقتی بیشتر می‌شود که قربانی ناچار باشد زیر بار نگاه‌‌های شماتت بار اجتماعی، با آن درد جانکاه فردی سر کند.
🔘 مردمی که به صورت فرهنگی یاد گرفته‌اند که فرد تجاوز شده را «لکه‌ی ننگ» خود و خانواده‌اش قلمداد کنند، قربانی یا خانوده‌اش را در برابر یک دو راهی قرار می‌دهند:
سکوت و پرده‌پوشی، یعنی که از ترس مجازات این مردم دم برنیاورند و با درد خود در خلوت خویش بمیرند؛ یا
اعلام موضوع، و رفتن به زیر ضرب شماتت و طرد نافذی که این بار همان مردم در حق قربانی روا می‌کنند.
🔘 در برابر این دو راهی است که می‌بینیم بسیاری از قربانیان تجاوز دم برنمی‌آورند و به همان سر کردن با درد فردی یا خانوادگی در خفا خو می‌کنند و پی شکایت هم نمی‌روند. به این ترتیب است که متجاوز می‌تواند به صورت زنجیره‌ای مرتکب جنایت شود.
🔘 خوب که بنگریم می‌بینیم انگار نوعی همدستی پنهان و اعلام نشده وجود دارد بین حکومتی که سعی در پنهان کردن موارد تجاوز می‌کند، خانواده‌‌هایی که ناگزیر رو به سوی پرده‌پوشی می‌آورند و مردمی که با انداختن لکه‌ی ننگ به دامن قربانی و خانواده‌اش به دو همدست قبلی می‌پیوندند.
📌 @bidarzani
#دختران_ایرانشهر #سنت #ناموس #بدن_زن #آبرو
نسخه کامل گفت‌وگو را در یوتیوب ببینید:
goo.gl/uRXd7r
🔺 لکه‌ی ننگ تجاوز بر دامن کیست؟ 🔻
@bidarzani
🔘 زارزار گریه می‌کرد و می‌گفت «کاش زمین دهان باز می کرد، من و بچه‌هام و خانواده‌ام می‌رفتیم ولی لکه‌ی این ننگ به دامن ما نمی‌افتاد». این واکنش پدر یکی از ۴۱ قربانی تجاوز در ایرانشهر است.
🔘 این لکه‌ی ننگ را چه کسی بر دامن #قربانی و بستگان او می‌اندازد؟ روشن است که این جامعه است که با انگ «لکه‌ی ننگ»، سرزنش و مجازات اجتماعی را متوجه قربانی و بستگانش می‌کند. و جامعه در این جا یعنی ما مردم، آن دسته از ما مردمی که این طور فکر می‌کنیم و این طور قربانی #تجاوز را دوباره قربانی می‌کنیم.
🔘 اگر درد جسمی تجاوز کوتاه مدت است، اما درد روحی و روانی آن سال‌ها با قربانیان می‌ماند. این درد روحی وقتی بیشتر می‌شود که قربانی ناچار باشد زیر بار نگاه‌‌های شماتت بار اجتماعی، با آن درد جانکاه فردی سر کند.
🔘 مردمی که به صورت فرهنگی یاد گرفته‌اند که فرد تجاوز شده را «لکه‌ی ننگ» خود و خانواده‌اش قلمداد کنند، قربانی یا خانوده‌اش را در برابر یک دو راهی قرار می‌دهند:
سکوت و پرده‌پوشی، یعنی که از ترس مجازات این مردم دم برنیاورند و با درد خود در خلوت خویش بمیرند؛ یا
اعلام موضوع، و رفتن به زیر ضرب شماتت و طرد نافذی که این بار همان مردم در حق قربانی روا می‌کنند.
🔘 در برابر این دو راهی است که می‌بینیم بسیاری از قربانیان تجاوز دم برنمی‌آورند و به همان سر کردن با درد فردی یا خانوادگی در خفا خو می‌کنند و پی شکایت هم نمی‌روند. به این ترتیب است که متجاوز می‌تواند به صورت زنجیره‌ای مرتکب جنایت شود.
🔘 خوب که بنگریم می‌بینیم انگار نوعی همدستی پنهان و اعلام نشده وجود دارد بین حکومتی که سعی در پنهان کردن موارد تجاوز می‌کند، خانواده‌‌هایی که ناگزیر رو به سوی پرده‌پوشی می‌آورند و مردمی که با انداختن لکه‌ی ننگ به دامن قربانی و خانواده‌اش به دو همدست قبلی می‌پیوندند.
📌 @bidarzani
#دختران_ایرانشهر #سنت #ناموس #بدن_زن #آبرو
نسخه کامل گفت‌وگو را در یوتیوب ببینید:
goo.gl/uRXd7r
♦️ «ناموس» چه بر سر زنان
می‌آورد؟
✍🏼 حسین قاضیان
🔺 با این که گفته شده به بیش از ۴۰ زن در #ایرانشهر تجاوز شده اما عده‌ی کمی از میان این زنان تا به حال شکایت کرده‌اند. کم بودن شکایت کنندگان در مقایسه با تعداد قربانیان تجاوز، پدیده‌ی جدیدی نیست و به ایرانشهر هم منحصر نمی‌شود. درو اقع، هر قدر جامعه‌هایی که این تجاوز در آنها رخ می‌دهد سنتی‌تر باشند، احتمال شکایت هم کمتر می‌شود. اما چرا؟
🔺 دلایل این موضوع متعدد است. اما تقریباً همه‌ی این دلایل پیرامون یک مفهوم مرکزی، یعنی «ناموس» می‌چرخد. مفهومی که در جامعههای سنتی نفوذ عمیقی دارد. ناموس گرچه مفهومی پیچیده و چندلایه است، اما در هر حال عمدتاً در اطراف «جنبه‌های جنسی بدن زن» حرکت می‌کند.
🔺 در جامعههای سنتی، #تجاوز همان تعرض به ناموس است. فرد یا خانواده‌ای که به ناموسش تعرض شده خود را سرافکنده می‌داند چون به هر دلیل نتوانسته از ناموسش حفاظت کند. برای همین، در اغلب موارد قبل از همه، زنی که مورد تجاوز قرار گرفته است سرزنش می‌شود و بعد نوبت به مردان خانواده (به عنوان پاسداران ناموس) می‌رسد که «سرافکنده» باشند.
@bidarzani
🔺 در چنین حالتی، تجاوز و بر باد رفتن ناموس مثل لکه‌ی ننگ بر دامن خانواده‌ی قربانی می‌افتد. در اولین تلاش ممکن است زن تجاوز شده یا خانواده‌ی او بخواهند با درنیاوردن صدای موضوع موجب از دست رفتن «آبرو» نشوند، چون متعاقب برملا شدن از دست رفتن #ناموس، آن بی‌آبرویی هم ظاهر می‌شود. به همین دلیل هم شکایتی صورت نمی‌گیرد.
🔺 موضوع دیگری که زن یا اطرافیانش را از شکایت باز می‌دارد، فرآیند رسیدگی به شکایت است. این فرآیند گذشته از جنبه‌های قانونی آزاردهنده، در فضای فرهنگی‌ای انجام می‌شود که با مفهوم ناموس خو گرفته و این خو کردن پیامدهای کلامی و رفتاری‌ای دارد که برای زن قربانی تجربه‌ی دردناک دیگری، اضافه بر تجربه‌ی خود تجاوز، به بار می‌آورد.
🔺 در واقع، در جامعه‌ی ناموس‌پرست، که بدن زن نه متعلق به او، بلکه ضمناً متعلق به مردان خانواده‌ی اوست، از دست رفتن ناموس به خاطر تجاوز، به معنی از دست رفتن یا ضعیف شدن آن مردانی است که پاسداران مرزهای ناموس بوده‌اند.
🔺 گذشته از این، زنی که به ناموسش تجاوز شده، اکنون به اصطلاح «بی‌ناموس» شده است. یعنی دیگر مرز و حریمی برای بدنش وجود ندارد. اگر پیش از این مرزهای ناموس یا پاسداران مرزهای ناموس، مانعی برای دستیابی به بدن او بودند، حالا با تصرف این منطقه، بدن زن دیگر قابلیت دفاعی ندارد و بنابراین احتمالاً بیش از همیشه قابل دسترسی است.
🔺 تصور قابل دسترس‌تر بودن زن در فرآیند رسیدگی به شکایت، عملاً راه را برای انواع تعرض‌های کلامی و حتی بدنی به زن قربانی تجاوز باز می‌کند. به این ترتیب زن یک بار دیگر یا باید در مسیر یک تجاوز آشکار و بی‌مانع دیگر قرار گیرد یا از خیر شکایت بگذرد. بسیاری از زنان احتمالاً ترجیح می‌دهند شکایت نکنند و به درد خود بسوزند و بسازند.
@bidarzani
⚪️ ادامه مطلب را اینجا دنبال کنید:
https://www.radiofarda.com/a/29307016.html
#دختران_ایرانشهر
#بدن_زن
می‌آورد؟
✍🏼 حسین قاضیان
🔺 با این که گفته شده به بیش از ۴۰ زن در #ایرانشهر تجاوز شده اما عده‌ی کمی از میان این زنان تا به حال شکایت کرده‌اند. کم بودن شکایت کنندگان در مقایسه با تعداد قربانیان تجاوز، پدیده‌ی جدیدی نیست و به ایرانشهر هم منحصر نمی‌شود. درو اقع، هر قدر جامعه‌هایی که این تجاوز در آنها رخ می‌دهد سنتی‌تر باشند، احتمال شکایت هم کمتر می‌شود. اما چرا؟
🔺 دلایل این موضوع متعدد است. اما تقریباً همه‌ی این دلایل پیرامون یک مفهوم مرکزی، یعنی «ناموس» می‌چرخد. مفهومی که در جامعههای سنتی نفوذ عمیقی دارد. ناموس گرچه مفهومی پیچیده و چندلایه است، اما در هر حال عمدتاً در اطراف «جنبه‌های جنسی بدن زن» حرکت می‌کند.
🔺 در جامعههای سنتی، #تجاوز همان تعرض به ناموس است. فرد یا خانواده‌ای که به ناموسش تعرض شده خود را سرافکنده می‌داند چون به هر دلیل نتوانسته از ناموسش حفاظت کند. برای همین، در اغلب موارد قبل از همه، زنی که مورد تجاوز قرار گرفته است سرزنش می‌شود و بعد نوبت به مردان خانواده (به عنوان پاسداران ناموس) می‌رسد که «سرافکنده» باشند.
@bidarzani
🔺 در چنین حالتی، تجاوز و بر باد رفتن ناموس مثل لکه‌ی ننگ بر دامن خانواده‌ی قربانی می‌افتد. در اولین تلاش ممکن است زن تجاوز شده یا خانواده‌ی او بخواهند با درنیاوردن صدای موضوع موجب از دست رفتن «آبرو» نشوند، چون متعاقب برملا شدن از دست رفتن #ناموس، آن بی‌آبرویی هم ظاهر می‌شود. به همین دلیل هم شکایتی صورت نمی‌گیرد.
🔺 موضوع دیگری که زن یا اطرافیانش را از شکایت باز می‌دارد، فرآیند رسیدگی به شکایت است. این فرآیند گذشته از جنبه‌های قانونی آزاردهنده، در فضای فرهنگی‌ای انجام می‌شود که با مفهوم ناموس خو گرفته و این خو کردن پیامدهای کلامی و رفتاری‌ای دارد که برای زن قربانی تجربه‌ی دردناک دیگری، اضافه بر تجربه‌ی خود تجاوز، به بار می‌آورد.
🔺 در واقع، در جامعه‌ی ناموس‌پرست، که بدن زن نه متعلق به او، بلکه ضمناً متعلق به مردان خانواده‌ی اوست، از دست رفتن ناموس به خاطر تجاوز، به معنی از دست رفتن یا ضعیف شدن آن مردانی است که پاسداران مرزهای ناموس بوده‌اند.
🔺 گذشته از این، زنی که به ناموسش تجاوز شده، اکنون به اصطلاح «بی‌ناموس» شده است. یعنی دیگر مرز و حریمی برای بدنش وجود ندارد. اگر پیش از این مرزهای ناموس یا پاسداران مرزهای ناموس، مانعی برای دستیابی به بدن او بودند، حالا با تصرف این منطقه، بدن زن دیگر قابلیت دفاعی ندارد و بنابراین احتمالاً بیش از همیشه قابل دسترسی است.
🔺 تصور قابل دسترس‌تر بودن زن در فرآیند رسیدگی به شکایت، عملاً راه را برای انواع تعرض‌های کلامی و حتی بدنی به زن قربانی تجاوز باز می‌کند. به این ترتیب زن یک بار دیگر یا باید در مسیر یک تجاوز آشکار و بی‌مانع دیگر قرار گیرد یا از خیر شکایت بگذرد. بسیاری از زنان احتمالاً ترجیح می‌دهند شکایت نکنند و به درد خود بسوزند و بسازند.
@bidarzani
⚪️ ادامه مطلب را اینجا دنبال کنید:
https://www.radiofarda.com/a/29307016.html
#دختران_ایرانشهر
#بدن_زن
رادیو فردا
ارزیابی حسین قاضیان از تناقض‌گویی مقامات ایرانی درباره تعداد تجاوزها در ایرانشهر
با گذشت نزدیک به یک هفته از رسانه‌ای شدن «تجاوز به ۴۱ زن در ایرانشهر»، واکنش ها به این موضوع در رسانه‌ها و محافل سیاسی ایران ادامه دارد گرچه هنوز آمار دقیق و مشخصی از تعداد قربانیان اعلام نشده است. در گفت‌وگو با حسین قاضیان جامعه‌شناس از او پرسیدم که چرا…
واکنش کاربران در فضای مجازی به #قتل_رومینای سیزده ساله
🔹شیما قوشه: وقتی با افتخار نام پدر که قاتل است را در اعلامیه می‌نویسند و خبری از نام مادر داغدار نیست، یعنی همچنان در این خانواده زنان قربانی سیستم #پدرسالار می‌شوند.
🔹پگاه بنی‌هاشمی: در #قانون_مجازات_اسلامی ايران، اگر فرزند به دست پدر كشته شود قصاص نمی‌شود اما اگر به دست مادر كشته شود، مادر قصاص می‌شود.
🔹فرزاد صیفی‌کاران: هم می‌کشد و بهش هم تسلیت می‌گویند!
قاتل و هم‌دستان قاتل «گرامی» خوانده می‌شوند و برای تسلیت باز نزد همان قاتل می‌روند... چه حقیرند افرادی که در چنین مراسمی شرکت می‌کنند!
این آگهی طنز تلخِ زندگی زیر سایه #مردسالاری و قوانین متحجرانه است...
🔹بلبل خوش‌الحان: معصومه ابتکار چندی پیش گفته بود خشونت خانگى در ایران بحرانی نیست!
🔹فرزانه جلالی: وقتی فرشته نجاتی مرداد ۱۳۸۵درحالیکه خواب بود توسط پدرش گلویش بریده شد رومینا یکی دوسال بیشتر نداشت. علی نجاتی، پدر فرشته بعد از سه سال از زندان آزاد شد. سرخوش و سربلند. آیا باید منتظر بمانیم تا هشتگ کردن نام زنی دیگر؟ چه راهی برای مبارزه داریم؟
🔹سلامتیان: سارارخشانی ۱۵ ساله - باردار
هاجر حسین‌بر ۱۵ ساله
رومینا اشرفی ۱۴ ساله
در کمتر از یک ماه کشته شدند.
#زنکشی
وقتی زنی به خاطر جنسیتش کشته میشه، همۀ زنان به درجاتی تهدید میشن. زنان اون خانواده از همه بیشتر، زنان اون شهر، اون کشور و زنان جهان
🔹سما اوریاد: زنکشی یعنی زن نه فقط بخاطر انتخابش، ملیت یا قومیتش که صرفا بخاطر "زن"بودنش از طرف مردان و جامعه مردسالار تحت خشونت مضاعف قرار می‌گیرد. کشته می‌شود چون زندگی‌اش ذیل زندگی‌های دیگری شناخته شده. حفاظت از جانش نه تنها امری ثانویه، که کشتنش از سوی مردان توجیه و بعد پذیرفته می‌شود.
🔹سمانه سوادی: کربلایی رضا اشرفی، قاتل رومینا اشرفی، بر اساس ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی، از جهت جنبه عمومي علاوه بر پرداخت ديه به حبس تعزيری ۳ تا ۱۰ سال محكوم خواهد شد. چون پدر است! پدر و جد پدری علت وجود فرزند بودند، عدم فرزند رو به وجود تبدیل کردند و مالکند! تنها تنها، خالی خالی!
🔹خانوم لی: فاجعه‌ی رومینا چنان آش درهم‌جوشی از #کودک‌همسری و قتل ناموسی و پدرسالاریه که آدم نمی‌فهمه کدومش از همه جگرسوزتره. چه جان کوچکی که فدای این حماقت‌ها بشه.
🔹محمد معصومیان: یکی را #تبعیض_سیستماتیک علیه زنان می‌کشد مانند دختر آبی و دیگری را ناموس پرستی پدرش مانند رومینا. همدستی کامل نهاد مردسالار قدرت و خانواده پدرسالار یا حقوق اولیه زنان را به مسلخ می‌برد یا جانشان را.
🔹طراوت مظفریان: نام های زنانی که کشته می شوند..
چطور شب سر بر بالین میگذارید وقتی #لایحه_تامین_امنیت_زنان رو بیش از ده سال پشت درهای بسته مجلس نگه داشتید؟
خون تک تک این زنان بر دستان و سر و روی شما پاشیده...
رومینا اشرفی
سارا رخشانی
هاجر حسین‌بر
🔹شهرام موصلچی: قتل دلخراش (سارا، هاجره، زبیده و رومینا) که بیشترشان کودک بودند، تنها بخشی از ماجرای خوفناک و غم‌انگیز جامعه امروزی ما است. بخش دیگر این ماجرای وحشتناک، ادامه #خشونت_علیه_زنان به شیوه‌های مختلف و مسکوت ماندن قتلهای بی‌شماری است که هر از گاهی اتفاق می‌افتد، اما رسانه‌ای نمی‌شوند.
🔹الا: اعلامیه‌ی ترحیم رومینا آینه‌ی تمام‌نمای نرینه‌سالاریه. اسم قاتل با فونت درشت، تسلیت به پیشگاه نرینه‌های فامیل، زن‌ها هم که پاک غایب.
🔹منیژه: توی یه بخشی از گزارش نیلوفر عموی رومینا میگه «کدام مردی عکس ناموسش را در دنیا پخش می‌کند؟» این دقیقا همون تفکریه که میگه عکس بی‌حجاب اینستاگرام نذارین. ما انسان نیستیم #ناموس مردهای خانواده و‌بعد حکومتیم، بخشی از مایملکشون.حق تصمیم برای بدن و پوشش ما با خودمون نیست با قیم و ولیه.
🔹مریم طالشی: انگار این دختر نه فرزند مادری بوده و نه قوم و خویش زن دیگه‌ای. اعلامیه پر شده از اسامی مردان منسوب و در رأس، پدر فرزندکش که لابد گمان کردند پیشوند کربلائی گناهش رو پاک می‌کنه.
🔹محمد غلام‌ابوالفضل: بابا آمد بابا با داس آمد.
#خشونت_خانگی
#قتل_ناموسی
@bidarzani
🔹شیما قوشه: وقتی با افتخار نام پدر که قاتل است را در اعلامیه می‌نویسند و خبری از نام مادر داغدار نیست، یعنی همچنان در این خانواده زنان قربانی سیستم #پدرسالار می‌شوند.
🔹پگاه بنی‌هاشمی: در #قانون_مجازات_اسلامی ايران، اگر فرزند به دست پدر كشته شود قصاص نمی‌شود اما اگر به دست مادر كشته شود، مادر قصاص می‌شود.
🔹فرزاد صیفی‌کاران: هم می‌کشد و بهش هم تسلیت می‌گویند!
قاتل و هم‌دستان قاتل «گرامی» خوانده می‌شوند و برای تسلیت باز نزد همان قاتل می‌روند... چه حقیرند افرادی که در چنین مراسمی شرکت می‌کنند!
این آگهی طنز تلخِ زندگی زیر سایه #مردسالاری و قوانین متحجرانه است...
🔹بلبل خوش‌الحان: معصومه ابتکار چندی پیش گفته بود خشونت خانگى در ایران بحرانی نیست!
🔹فرزانه جلالی: وقتی فرشته نجاتی مرداد ۱۳۸۵درحالیکه خواب بود توسط پدرش گلویش بریده شد رومینا یکی دوسال بیشتر نداشت. علی نجاتی، پدر فرشته بعد از سه سال از زندان آزاد شد. سرخوش و سربلند. آیا باید منتظر بمانیم تا هشتگ کردن نام زنی دیگر؟ چه راهی برای مبارزه داریم؟
🔹سلامتیان: سارارخشانی ۱۵ ساله - باردار
هاجر حسین‌بر ۱۵ ساله
رومینا اشرفی ۱۴ ساله
در کمتر از یک ماه کشته شدند.
#زنکشی
وقتی زنی به خاطر جنسیتش کشته میشه، همۀ زنان به درجاتی تهدید میشن. زنان اون خانواده از همه بیشتر، زنان اون شهر، اون کشور و زنان جهان
🔹سما اوریاد: زنکشی یعنی زن نه فقط بخاطر انتخابش، ملیت یا قومیتش که صرفا بخاطر "زن"بودنش از طرف مردان و جامعه مردسالار تحت خشونت مضاعف قرار می‌گیرد. کشته می‌شود چون زندگی‌اش ذیل زندگی‌های دیگری شناخته شده. حفاظت از جانش نه تنها امری ثانویه، که کشتنش از سوی مردان توجیه و بعد پذیرفته می‌شود.
🔹سمانه سوادی: کربلایی رضا اشرفی، قاتل رومینا اشرفی، بر اساس ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی، از جهت جنبه عمومي علاوه بر پرداخت ديه به حبس تعزيری ۳ تا ۱۰ سال محكوم خواهد شد. چون پدر است! پدر و جد پدری علت وجود فرزند بودند، عدم فرزند رو به وجود تبدیل کردند و مالکند! تنها تنها، خالی خالی!
🔹خانوم لی: فاجعه‌ی رومینا چنان آش درهم‌جوشی از #کودک‌همسری و قتل ناموسی و پدرسالاریه که آدم نمی‌فهمه کدومش از همه جگرسوزتره. چه جان کوچکی که فدای این حماقت‌ها بشه.
🔹محمد معصومیان: یکی را #تبعیض_سیستماتیک علیه زنان می‌کشد مانند دختر آبی و دیگری را ناموس پرستی پدرش مانند رومینا. همدستی کامل نهاد مردسالار قدرت و خانواده پدرسالار یا حقوق اولیه زنان را به مسلخ می‌برد یا جانشان را.
🔹طراوت مظفریان: نام های زنانی که کشته می شوند..
چطور شب سر بر بالین میگذارید وقتی #لایحه_تامین_امنیت_زنان رو بیش از ده سال پشت درهای بسته مجلس نگه داشتید؟
خون تک تک این زنان بر دستان و سر و روی شما پاشیده...
رومینا اشرفی
سارا رخشانی
هاجر حسین‌بر
🔹شهرام موصلچی: قتل دلخراش (سارا، هاجره، زبیده و رومینا) که بیشترشان کودک بودند، تنها بخشی از ماجرای خوفناک و غم‌انگیز جامعه امروزی ما است. بخش دیگر این ماجرای وحشتناک، ادامه #خشونت_علیه_زنان به شیوه‌های مختلف و مسکوت ماندن قتلهای بی‌شماری است که هر از گاهی اتفاق می‌افتد، اما رسانه‌ای نمی‌شوند.
🔹الا: اعلامیه‌ی ترحیم رومینا آینه‌ی تمام‌نمای نرینه‌سالاریه. اسم قاتل با فونت درشت، تسلیت به پیشگاه نرینه‌های فامیل، زن‌ها هم که پاک غایب.
🔹منیژه: توی یه بخشی از گزارش نیلوفر عموی رومینا میگه «کدام مردی عکس ناموسش را در دنیا پخش می‌کند؟» این دقیقا همون تفکریه که میگه عکس بی‌حجاب اینستاگرام نذارین. ما انسان نیستیم #ناموس مردهای خانواده و‌بعد حکومتیم، بخشی از مایملکشون.حق تصمیم برای بدن و پوشش ما با خودمون نیست با قیم و ولیه.
🔹مریم طالشی: انگار این دختر نه فرزند مادری بوده و نه قوم و خویش زن دیگه‌ای. اعلامیه پر شده از اسامی مردان منسوب و در رأس، پدر فرزندکش که لابد گمان کردند پیشوند کربلائی گناهش رو پاک می‌کنه.
🔹محمد غلام‌ابوالفضل: بابا آمد بابا با داس آمد.
#خشونت_خانگی
#قتل_ناموسی
@bidarzani
📌در‌باب انتخاب "روز ملی دختران" توسط جمهوری اسلامی...
✍ اوین مصطفی زادە
شورای عالی انقلاب فرهنگی جمهوری اسلامی، در سال١٣٨٥ سوم تیرماە، روز تولد فاطمه، مشهور به "حضرت معصومه" دختر "امام هفتم شیعیان" و خواهر "امام رضا" را بعنوان "روز ملی دختران" انتخاب کرد.
هدف از این نامگذاری"ارتقای هویت فرهنگی اسلامی و ملی دختران" از جملە احیای ارزشهای فرهنگی با تکیە بر سیّرە اهل بیت، گسترش آموزهای دینی، توسعە مقام و منزلت مادری و در نهایت رسیدن به جایگاه معنوی "حضرت معصومە"، از طریق تعیین راهکارهایی در جامعەست تا زنان و دختران، با الگوبرداری از آن، مظهر عفاف و تقوا و حیا باشند. (الگویی همانند زینب سلیمانی دختر قاسم سلیمانی)
این نامگذاری در حالیست کە اطلاعات بسیار مختصر و نامستندی دررابطە با زندگی این شخص وجود دارد و آنچە پررنگ می‌نماید ازدواج نکردن وی(باکرگی) و تعریف و تمجید از پاکدامنی و عفت و حیا می‌باشد.
باکرگی برای جمهوری اسلامی مصداق عفت است. البتە قضیە تنها بر این تاکید و الگوسازی آموزەای ختم نمی‌شود. در یک نگاە کلی بە سیاست‌های ضدزن جمهوری اسلامی در ارکان و سیستم و قوانین، متوجە می‌شویم این بخشی از سیاست ساختاری رسیدن به الگوی "زن مسلمان" آن هم جهت خدمت بە ایدیولوژی جمهوری اسلامیست.
اعتبار بخشیدن بە باگرکی بەمثابە اعتبار بخشیدن بر تفکر "#ناموس_پرستی"، کنترل دیگری بر بدن زنان و مایملک بودن بدن و هویت زن، و تحریف هویت انسانی زنان بر مبنای باکرگی، پاکدامنی، پاکیزە بودن و پوشش مورد تایید مذهب است، کە براساس آن زنان بە باارزش و بی‌ارزش تقسیم می‌شوند؛ آن هم وقتی از‌طریق سیاست گذاری طویل و عریض جمهوری اسلامی عرصە بر زنان تنگ شدە و همانگونە کە می‌بینیم واقعیت امروز جامعە ایران و وضعیت اسفناک زنان را رقم زدە است.
چە بسا #قتلهای_ناموسی در همین چند هفتە اخیر ثمرە این سیاست زن‌ستیز و نبود هیچگونە حمایت قانونی برای زنان است؛ چراکە قانون بە قاتل ارادت دارد و جمهوری اسلامی از آن کام می‌گیرد.
در یک نگاە، جامعە ایران برای دختران عبارت است از؛ #کودک_همسری، خشونتی کە در هیج جا جرم انگاری نشدە، #حجاب_اجباری از مهدکودک‌ها، محرومیت و نبود فرصت کە سد راە حضور آنان در جامعەست و حکومتی کە آنان را تنها در نقش مادرانی فداکار و همسرانی مطیع در آیندە پذیراست.
ما بە روز دختر نیاز داریم اما نە بر این مبنا و دیدگاە و تحریف، بلکە براساس برجستەکردن تبعیض و کلیشەهای جنسیتی و وضعیت بد دختربچەها از سنین کم، جهت اهمیت بە رشد انسانی و بهرەگیری آنها از فرصتها و امتیازات جامعە و توانمندی و رسیدن بە هویت انسانی و جامعەای خالی از تبعیض جنسی.
٭٭٭
✔️پ.ن: روزی بە نام روز جهانی "دختربچە" توسط سازمان_ملل تعیین شدە، اما این کجا و آن کجا؛
در سال ۲۰۱۲، سازمان ملل ۱۱ اکتبر را روز جهانی "دختربچه" معرفی کرد. این تاریخ نه با هدف کلیشه‌ای احترام و گرامی‌داشت دختربچه‌ها بلکه با این هدف که جهانی با زنان توانمند جای بسیار بهتری برای زندگی است به دختران اختصاص داده شده است، آن هم براساس آمارهایی از وضعیت نگران‌کننده دختران در سراسر جهان، از جملە؛ محرومیت یک‌چهارم دختران از آموزش و تحصیل، ازدواج ۱۲ میلیون دختربچه زیر ۱۸ سال درسال، بارداری ۲۱ میلیون کودک ۱۵ تا ۱۹ ساله در کشورهای درحال توسعه، وجود ٢٠٠ میلیون دختربچە ختنە شدە در جهان و هرسالە ٣ میلیون در معرض ختنە و همچنین پیش‌بینی از ورود ۶۰۰ میلیون دختربچه بە بازارکار که بیش از ۹۰ درصد از آنها در کشورهای درحال توسعه زندگی می‌کنند و ...
این روز در حمایت از فرصت‌های بیشتر، تلاش برای دسترسی بهتر و بیشتر دختران بە آموزش، تغذیە، حقوق قانونی، مراقبت‌های پزشکی و ممانعت از خشونت، تبعیض، ازدواج اجباری و ارتقای آگاهی در خصوص نابرابری جنسی که دختران در سطح جهان به خاطر جنسیتشان با آن مواجه‌اند، است.
✅مطلب ارسال به کانال بیدارزنی
@bidarzani
✍ اوین مصطفی زادە
شورای عالی انقلاب فرهنگی جمهوری اسلامی، در سال١٣٨٥ سوم تیرماە، روز تولد فاطمه، مشهور به "حضرت معصومه" دختر "امام هفتم شیعیان" و خواهر "امام رضا" را بعنوان "روز ملی دختران" انتخاب کرد.
هدف از این نامگذاری"ارتقای هویت فرهنگی اسلامی و ملی دختران" از جملە احیای ارزشهای فرهنگی با تکیە بر سیّرە اهل بیت، گسترش آموزهای دینی، توسعە مقام و منزلت مادری و در نهایت رسیدن به جایگاه معنوی "حضرت معصومە"، از طریق تعیین راهکارهایی در جامعەست تا زنان و دختران، با الگوبرداری از آن، مظهر عفاف و تقوا و حیا باشند. (الگویی همانند زینب سلیمانی دختر قاسم سلیمانی)
این نامگذاری در حالیست کە اطلاعات بسیار مختصر و نامستندی دررابطە با زندگی این شخص وجود دارد و آنچە پررنگ می‌نماید ازدواج نکردن وی(باکرگی) و تعریف و تمجید از پاکدامنی و عفت و حیا می‌باشد.
باکرگی برای جمهوری اسلامی مصداق عفت است. البتە قضیە تنها بر این تاکید و الگوسازی آموزەای ختم نمی‌شود. در یک نگاە کلی بە سیاست‌های ضدزن جمهوری اسلامی در ارکان و سیستم و قوانین، متوجە می‌شویم این بخشی از سیاست ساختاری رسیدن به الگوی "زن مسلمان" آن هم جهت خدمت بە ایدیولوژی جمهوری اسلامیست.
اعتبار بخشیدن بە باگرکی بەمثابە اعتبار بخشیدن بر تفکر "#ناموس_پرستی"، کنترل دیگری بر بدن زنان و مایملک بودن بدن و هویت زن، و تحریف هویت انسانی زنان بر مبنای باکرگی، پاکدامنی، پاکیزە بودن و پوشش مورد تایید مذهب است، کە براساس آن زنان بە باارزش و بی‌ارزش تقسیم می‌شوند؛ آن هم وقتی از‌طریق سیاست گذاری طویل و عریض جمهوری اسلامی عرصە بر زنان تنگ شدە و همانگونە کە می‌بینیم واقعیت امروز جامعە ایران و وضعیت اسفناک زنان را رقم زدە است.
چە بسا #قتلهای_ناموسی در همین چند هفتە اخیر ثمرە این سیاست زن‌ستیز و نبود هیچگونە حمایت قانونی برای زنان است؛ چراکە قانون بە قاتل ارادت دارد و جمهوری اسلامی از آن کام می‌گیرد.
در یک نگاە، جامعە ایران برای دختران عبارت است از؛ #کودک_همسری، خشونتی کە در هیج جا جرم انگاری نشدە، #حجاب_اجباری از مهدکودک‌ها، محرومیت و نبود فرصت کە سد راە حضور آنان در جامعەست و حکومتی کە آنان را تنها در نقش مادرانی فداکار و همسرانی مطیع در آیندە پذیراست.
ما بە روز دختر نیاز داریم اما نە بر این مبنا و دیدگاە و تحریف، بلکە براساس برجستەکردن تبعیض و کلیشەهای جنسیتی و وضعیت بد دختربچەها از سنین کم، جهت اهمیت بە رشد انسانی و بهرەگیری آنها از فرصتها و امتیازات جامعە و توانمندی و رسیدن بە هویت انسانی و جامعەای خالی از تبعیض جنسی.
٭٭٭
✔️پ.ن: روزی بە نام روز جهانی "دختربچە" توسط سازمان_ملل تعیین شدە، اما این کجا و آن کجا؛
در سال ۲۰۱۲، سازمان ملل ۱۱ اکتبر را روز جهانی "دختربچه" معرفی کرد. این تاریخ نه با هدف کلیشه‌ای احترام و گرامی‌داشت دختربچه‌ها بلکه با این هدف که جهانی با زنان توانمند جای بسیار بهتری برای زندگی است به دختران اختصاص داده شده است، آن هم براساس آمارهایی از وضعیت نگران‌کننده دختران در سراسر جهان، از جملە؛ محرومیت یک‌چهارم دختران از آموزش و تحصیل، ازدواج ۱۲ میلیون دختربچه زیر ۱۸ سال درسال، بارداری ۲۱ میلیون کودک ۱۵ تا ۱۹ ساله در کشورهای درحال توسعه، وجود ٢٠٠ میلیون دختربچە ختنە شدە در جهان و هرسالە ٣ میلیون در معرض ختنە و همچنین پیش‌بینی از ورود ۶۰۰ میلیون دختربچه بە بازارکار که بیش از ۹۰ درصد از آنها در کشورهای درحال توسعه زندگی می‌کنند و ...
این روز در حمایت از فرصت‌های بیشتر، تلاش برای دسترسی بهتر و بیشتر دختران بە آموزش، تغذیە، حقوق قانونی، مراقبت‌های پزشکی و ممانعت از خشونت، تبعیض، ازدواج اجباری و ارتقای آگاهی در خصوص نابرابری جنسی که دختران در سطح جهان به خاطر جنسیتشان با آن مواجه‌اند، است.
✅مطلب ارسال به کانال بیدارزنی
@bidarzani