🟣نامه مریم اکبری منفرد از زندان سمنان:

«سالهاست که ما برای آب و نان جان می‌دهیم»


سالهاست که ما برای آب و نان جان می دهیم.
از کولبر گرفته تا سوخت بر و الان کل ایران… آنهم در کشور ثروتمندی همچون ایران! که زمین و آسمان‌اش به تاراج رفته و می‌رود.
این صدای همه ماست که از #ایذه و #شادگان و #اهواز بلند شده و به زودی کل ایران را فرا خواهد گرفت.
من و این زنان ستمدیده هم بندم در زندان سمنان قوت غالب نان و پنیرمان هم با این قیمت‌ها کوچک و کوچک‌تر شده اما تلخ‌کام‌ایم برای مردممان ….ولی از شنیدن فریاد اعتراضات هم وطنانمان در ایذه و شهرهای جنوب دلمان شاد و پشتمان گرم شد… مردمی که اگرچه تکه نانی در سفره هایشان نمانده اما غیرت و شرف در سینه هایشان حک شده است و از میان خونابه های زخم سالیان عزیزانشان دوباره برخاسته اند.
من هم از درون زندان سمنان دست در دست این زنان ستمدیده و همه شمایان که نانی و آبی برایمان نمانده، خودم را در کنارتان می‌بینم و با صدای بلند فریاد میزنم:
ما، گرسنگان بی‌لبخند از میان رنج‌ها، لبخند به لبهایمان برمی‌گردد.

فردا از آن ماست
مریم اکبری منفرد/اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱/ زندان سمنان».


در ارتباط با نویسنده نامه گفتنی است؛ مریم اکبری منفرد در تاریخ دهم دی ماه سال ۱۳۸۸ و پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت و در خردادماه سال بعد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام این زندانی “محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران” بوده اما خود آن را وارد ندانسته است. نهایتا خانم اکبری منفرد که دوازدهمین سال از دوران محکومیت خود را سپری می‌کند، روز سه‌شنبه ۱۹ اسفندماه ۹۹ از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد.
دو برادر مریم اکبری منفرد در سال‌های ۶۰ و ۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران توسط دادگاه‌های انقلاب در ایران اعدام شدند. برادر کوچک او و خواهر دیگرش نیز در سال ۶۷ و موج اعدام زندانیان سیاسی در تابستان آن سال اعدام شدند.


▪️منبع: هرانا

@bidarzani

در این شماره می خوانیم:

🔹زنگ اول

🔹نقش و جایگاه معلم در جامعه سرمایه داری

🔹کارکرد مدرسه در نظام سرمایه داری

🔹درباره کتاب «آیا آموزش می تواند جامعه را
تغییر دهد؟»

🔹سر یک ملت را تراشیده اند


🔻🔻🔻
فراسوی کندوکاو
نگاهی نقادانه به آموزش و پرورش

https://t.me/farasookandokav

🟣 غرق شدن یک معلم و دو دانش‌آموز در یک هوتگ در بلوچستان


به گزارش رسیدە امروز شنبه ۲٤ اردیبهشت ماه ١٤٠١ سه نفر از جمله دو کودک در روستای “سلوربازار” از توابع شهرستان دشتیاری در یک هوتگ غرق شده و جان خود را از دست دادند.

هویت این کودکان “مریم هوت” فرزند عبدالباسط، “رقیه هوت” فرزند امجد و “یاسمین هوت” فرزند بهرام عنوان شده است.

گفته می‌شود «یاسمین» معلم این دو کودک بوده که بدنبال سقوط دانش آموزانش به داخل هوتگ، برای نجات دادن آنها شتافته است. بدنبال این حادثه معلم این دانش آموزان نیز در هوتگ غرق شده و جان خود را از دست داده است.

هوتگ به گودال طبیعی یا دست‌ساز انسان گفته می‌شود که برای جمع‌آوری آب باران در مناطقی که از شبکه آبرسانی و لوله‌کشی محروم هستند، مردم و حیوانات بصورت مشترک از آب آن استفاده می‌کنند.

#فقر_و_تبعیض
#سیستان_و_بلوچستان
#حق_آموزش_برابر_و_رایگان

@Kolbarnews
@bidarzani

🟣 شب گذشته، «حمید قاسم‌پور» در اعتراضات #فارسان و «علی غالبی حاجیوندی» در شهرک زراعی #دزفول به ضرب گلوله‌ی نیروهای امنیتی، کشته شدند.

#قیام_گرسنگان
#فقر_سیستماتیک
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 «حسین مهدی‌پور» معلم جوان اهل دشتیاری استان #سیستان_و_بلوچستان، روز چهارشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه توسط نیروهای لباس شخصی بازداشت شد.

تاکنون از وضعیت و محل نگهداری ایشان بی‌خبریم.


#معلم_زندانی_آزاد_باید_گردد
#حق_تشکل

@kasenfi
@bidarzani

🟣نگاهی به جنبش معلمان در کردستان در متن جنبش سرتاسری

⚪️ از شعارهای این جنبش: «معلم / کریکار / یک هه‌لویست / یک بریار» (کارگر، معلم، اتحاد)


در آخرین تجمعِ اعتراضی معلمان در کردستان، همچون سراسر ایران، تهدیدها، خشونت و ارعاب بر ضدِ آن‌ها همچنان تداوم داشته. پیش از این شعبان محمدی، مسعود نیکخواه و سوران (اسکندر) لطفی از مریوان و صلاح سرخی از سقز بازداشت شده بودند. سایرین هم اغلب تهدید شده‌اند. برخی‌ها چند ساعتی را در اداره‌های امنیتی بوده‌اند و با همراه با کوله‌باری از فشار روانی و تهدید آزاد شده‌اند. موبایلهاشان را گشته‌اند و با هر روشی که توانسته‌اند به آن‌ها آزار روانی وارد کرده‌اند. پیش از تجمع با آن‌ها تماس می‌گیرند و هشدار می‌‌دهند که در تجمع شرکت نکنند و پس از تجمع هم تهدیدهایشان را تکرار می‌کنند. به ویژه معلم‌های تازه‌کار و کم‌سابقه را که هنوز رسمی نشده‌اند بیشتر از همه تهدید می‌کنند و می‌گویند اخراجشان می‌کنند. به همین دلیل هم جوان‌ترها با احتیاط بیشتری عمل می‌کنند و میانگین سِنی شرکت‌کنندگان در اعتراض‌ها بیشتر از ۳۵ سال است.

اما بازداشت‌ها و تهدیدها نتوانسته‌اند شعله اعتراض‌ها را کم‌فروغ کنند. شاید همین تداوم، جدیت و جمعیت پرشمار معلمان معترض در کردستان بود که وزیر آموزش و پرورش را وادار کرد شخصاً به کردستان سفر کند و با معلم‌ها صحبت کند. اما صحبتهایش بیشتر از جنسِ همان تهدیدهای همیشگی بود تا اراده‌ای واقعی برای حل مسئله.

اعتراض‌های معلمان کردستان با مرکزیت سه شهر سقز، سنندج و مریوان برگزار می‌شود. معلمانِ منطقه سارال و زیویه در سقز، معلمانِ منطقه کلاترزان و کامیاران در سنندج و معلم‌های سروآباد و هورمان هم در مریوان به هم می‌پیوندند و حلقه‌های همبستگی را تشکیل می‌دهند. بیشترین بازداشتها و احضارها هم در همین سه شهر اتفاق می‌افتد.

جنبش معلمان ریشه‌دارتر و جدی‌تر از آن است که با زندان و تهدید و کنترل بتوان آن را پَس راند یا ضعیفش کرد.

در کردستان هرچه این جنبش بیشتر بر مطالبه‌هایش پافشاری می‌کند، افزون بر خاص بودن به عنوان حرکت معلمان در پیوند با وضعیت عمومی محسوس برای همگان است و از این نظر نیز مدام حامیان مدنی بیشتری را جلب می‌کند.

در آخرین تجمعِ اعتراضی معلمان در شهرهای کردستان، دسته‌هایی از مردم به چشم می‌خوردند که در دیگر صنف‌ها و شغل‌ها هستند. آنان به حمایت از معترضان برخاسته و در گوشه و کنارِ تجمع، به معلمان پیوستند.

در شهرهای مریوان و سنندج برخی از دانشجویان، چندین نفر از خانواده‌های فرهنگیان و چند انجمنِ فرهنگی و هنری که در زمینه تئاتر و فعالیتهای زیست‌محیطی و مدنی فعالیت دارند از جنبش معلمان حمایت کرده‌اند. خودِ معلمان هم اکنون در افقی فراخ‌تر عمل می‌کنند.


این را می‌توان از شعارهایی تشخیص داد که در حال تبدیل شدن به شعارهای غالب در تجمع‌های معلمان کردستان هستند. مثلا این شعار: «معلم / کریکار / یک هه‌لویست / یک بریار» که همان شعارِ «کارگر، معلم، اتحاد» است.

⚪️ این موضوع را فرزاد صفی‌خان‌پور، دبیر علوم اجتماعی در تجمع روز پنج‌شنبه در سنندج با وضوحِ بیشتری تبیین کرد. او برای هم‌صنفی‌هایش توضیح داد که نباید در دامِ نام‌گذاری‌های مرسوم در ادبیاتِ سیاسی راست‌گراها بیافتند و خود را به اصطلاح «یقه‌سفید» بنامند و در برابرِ کارگران یا همان «یقه آبی‌ها» خود را تعریف کنند. به گفته او معلمان نه تنها در موضع‌گیری اجتماعیشان خود را به کارگران نزدیک‌تر می‌یابند، بلکه باید پیونددهنده منافع و مطالباتِ مجموعه طبقه‌ای اجتماعی باشند که خواه یقه‌اش سفید باشد یا آبی، در یک جایگاه قرار می‌گیرند.

معلمان مسائلی را مطرح می‌کنند که حل آن‌ها مسلتزم همکاری و همبستگی همه قشرهای مزدبگیر است. برای مثال مسئله #آموزش_رایگان چیزی نیست که ضرورتا تنها منافع معلمان را پیش بکشد. بلکه مربوط به یک منفعتِ همگانی برای اکثریت جامعه‌ای است که فرزندانش هر سال باید پول بیشتری برای آموزش عمومیشان پرداخت کنند.

یکی از مسائلی که به طور مشخص در جنبش معلمانِ کردستان مطرح شده، موضوع حق #آموزش_زبان_مادری است که در جاهای دیگر کمتر دیده شده یا اصلا مطرح نبوده است.


مطالبه حقِ آموزش به زبان مادری می‌تواند خواستِ بسیاری از گروه‌های زبانی و اتنیکی در ایران را پوشش دهد که در کنار زبان رسمی می‌خواهند توانایی بیان اندیشه و احساس به زبان مادری را هم یاد بگیرند، از مردمِ عرب‌زبانِ خوزستان، تا مردمِ آذرباییجان و کردستان.


▪️منبع: زمانه

@bidarzani

🟣 روایت گردآفرید تقوی در #سوق کهگیلویه از هجوم به خانه و بازداشت فرزندانش:

«لختم کردند، به دخترم گفتند مادر...، دخترم گفت: «مادرم، مادر شهیده، چرا فحش می‌دهید؟»

به دل زینب قسم...خودم قرآن را گرفتم جلوشون ولی توجه نکردند بی‌حجابم کردند، بی‌حرمتم کردند، لختم کردند..»

#قیام_گرسنگان
#فقر_و_تبعیض
#اعتراضات_سراسری


@Blackfishvoice
@bidarzani

🔴نقش و جایگاه معلم در جامعه‌ی سرمایه‌داری
«هستنده‌گی طبقه کارگر»
✍🏻فرنگیس بختیاری


نقش اجتماعی
منظور از نقش اجتماعی یک فرد یا یک گروه از افراد، کارکرد معینی است که آن فرد یا گروه عموماً در تولید و بازتولید شرایط زیست‌ جامعه به عهده دارد. نقش اجتماعی مختص جامعه‌ای معین نیست و در تمام طول تاریخ، مستقل از زمان و مکان و روابطِ نابرابر وجود داشته ‌و خواهد داشت. فردی که توانایی در انجام کار معین -مانند درس دادن، خیاطی، آشپزی، ماهیگیری، نویسندگی، نقاشی، خواننده، دانشمند و ...- دارد، در جامعه کار می‌کند و به‌واسطه کارش امکانات زندگی خود و دیگر افراد جامعه را -که کار نمی‌کنند- فراهم می‌کند، نقش اجتماعی‌اش‌ کار برای تولید و بازتولید شرایط زیست است. مهم‌ترین مشخصه نقش اجتماعی این است که ناشی از روابط اجتماعی نابرابر نیست، در جامعه‌ای انسانی نیز که روابط انسان‌ها رها از سلطه و استثمار باشد، این نقش یا کارکرد معین انسان کماکان وجود خواهد داشت. انسانِ چندهزارسال پیش در هر نقطه‌ای از جهان، فارغ از جنسیت، رنگ پوست و همه‌ی دیگر مشخصات متفاوتش با انسان‌های دیگر، دارای توانایی انجام کار مشخصی بوده است و این توانایی را بسته به نیازش مصرف می‌کرد یا نمی‌کرد. استفاده انسان از توانایی‌اش در انجام کاری مشخص، نقش اجتماعی واقعی او در جامعه بود، هست و خواهد بود. در مقابل نقش‌های اجتماعی در جوامع مختلف طبقاتی ایجادشده‌اند که ناشی از سلطه‌ی فردی و گروهی است و در طول تاریخ در مقاطعی به وجود می‌آیند سپس از بین می‌روند. به‌طور مثال متعدد پدر خانواده، رئیس بنگاه زراعی، عضو فلان حزب و گروه سیاسی، همسر، مدیر شرکت، بورکرات، بسیجی، سرباز، سپاهی و … این نقش‌ها که در روابط ِسلطه و ناشی از آن بهوجود آمده‌اند لازمه زندگی طبیعی و آزاد بشر نیستند. همسر نقشیاست که فرد را تابع سلطه‌ی خانواده، سنن و قوانین می‌کند، مدیرِ یکشرکت نقشی است جهت اعمال سلطه‌ی یک فرد بر گروهی که استخدام می‌کند، یا نقش افراد در نظام حوزوی یا ارتشی، همه نقش‌هایی هستند که ناشی از حاکم بودن سلطه در جامعه‌ای معین به وجود آمده‌اند. این نقش‌ها، ایجابی و غیرواقعی است. نقش اجتماعی‌ یک سرمایه‌دار، یک مقام دولتی، یک زندانبان، یک بازرگان یا یک بسیجی، برای سازمان دادن جامعه‌ای با روابط اجتماعی نابرابر و سلسله مراتبی ایجادشده‌اند؛ یعنی پیش‌شرط وجود نقش آن‌ها، جامعه‌ای مبتنی بر روابط سلطه است وقتی سلطه سرمایه بر روابط انسان‌ها از بین برود، این
نقش‌ها هم از بین خواهند رفت.


📌 ادامه گفتگو را در لینک زیر بخوانید :

https://bit.ly/3yCmqiU

📌 لطفا کامنت بگذارید.


🔻🔻🔻
فراسوی کندوکاو
نگاهی نقادانه به آموزش و پرورش

https://t.me/farasookandokav

🟣 بیانیه‌ی مشترک سه انجمن فعال در سینمای مستند


صبح روز بیستم اردیبهشت با ورود و بازرسی گسترده به خانه‌ها و محل‌های کار دست‌کم ۱۰ تن از مستندسازان، گوشی‌های همراه، هاردها، لپ‌تاپ‌ها و برخی دیگر از وسایل کارشان بدون توضیحی رسمی ضبط و دو تن از آنها، مینا کشاورز و فیروزه خسروانی، بازداشت شده‌اند.

در چند روز گذشته به خواست وکلا و خانواده‌های این عزیزان، از هرگونه واکنش عمومی، حتی در حد اطلاع‌رسانی خودداری کردیم، به این امید که کمترین بخت احتمالی برای گشایش وضعیت را از آنها دریغ نکنیم؛

اما به‌رغم وعده‌هایی چند، بعد از ۵ روز هیچ چشم‌انداز روشنی از وضعیت همکاران‌مان پیش روی‌ ما قرار نگرفته و توضیحی رسمی درباره این بازداشت‌ها و نحوه رسیدگی به آن بیان نشده است.

امروز ما اعضای هیئت‌‌ مدیره‌های سه انجمن فعال در حوزه سینمای مستند ایران بنا بر وظیفه‌ی صنفی و انجمنی خود، خواستار اعلام روشن دلایل بازداشت همکاران‌مان و آزادی فوری آنها هستیم؛

ما می‌خواهیم روند رسیدگی و تعیین تکلیف کاملاً شفاف و علنی و در کوتاه‌ترین زمان ممکن طی شود؛

ما نگران گرفتار شدن همکاران‌مان در هزارتوی سؤتفاهم‌های فزاینده سیاسی هستیم؛

ما خواهان بازگرداندن بی‌قید و شرط و هرچه زودتر وسایل و لوازم کاری و شخصی همه‌ی همکاران‌ خود هستیم؛ این وسایل همه‌ی سرمایه و زندگی یک مستندساز است و بدون آنها زندگی‌شان مختل می‌شود؛

ما نگران مصائب تشدیدشده‌ی خانواده‌های همکاران‌‌مان هستیم که راه دور و کسالت و کهولت امکان پیگیری‌های بی‌پاسخ را درباره وضعیت فرزندشان دشوارتر و ناگوارتر کرده و می‌خواهیم به نگرانی‌ها و شرایط ویژه‌ی آنها توجه شده و به خواست‌ها و انتظارات‌شان پاسخ روشن داده شود؛

ما خواهان از میان برداشتن فضای آکنده از ترس و ناامنی مدام از زندگی و کار فیلمسازان مستند به عنوان بخش مهمی از تاریخ‌نگاری کشورمان هستیم؛

و در این راه همراهی و هم‌گامی همه‌ی دست‌اندرکاران سینمای ایران را در بیان خواستی جمعی برای آزادی همکاران‌مان خواستاریم



هیئت‌مدیره انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند

هیئت‌مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران

هیئت‌مدیره انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند


▪️منبع: انجمن مستندسازان سینمای ایران



@bidarzani

🟣 تداوم اعتراضات سراسری در شهرکرد، سورشجان، طاقانک و کارزون

با وسیع‌تر شدن اعتراضات مردمی و حضور گسترده مردم شهرکرد، اینترنت این شهر به کلی قطع شده است. قطعی اینترنتِ توامان با شلیک ماموران انتظامی به معترضان، حاکی از قیام تشنگان (خوزستان) و آبانی دیگر است. اعتراضات مردمی علیه گرانی‌های افسارگسیخته، حق ابتدایی آنان در پایان دادن به دهه‌ها فقر و تبعیض است.

#قیام_گرسنگان
#فقر_و_تبعیض
#اعتراضات_سراسری

▪️ویدئو، اعتراضات امشب شهرکرد، ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱، از صفحه‌ی اینستاگرام ۱۵۰۰ تصویر

@bidarzani