🟣 تورم نقطه به نقطه ۴۷ درصدی خردادماه و رکورد تبعیض طبقاتی در توزیع سرمایه‌ی ملی

«بنا به گزارش فوربس، ایران چهاردهمین کشور جهان در تعداد میلیونرهاست، یعنی ۲۵۰ هزار میلیونر بیش از عربستان.
این در حالیست که بخش زیادی از #کارگران و #بازنشستگان و #معلمان و... با ناکافی بودن دریافتی‌های خود مجبور به داشتن شغل دوم و سوم هستند. دامدارانش از فقر، گوساله و بره را می‌فروشند و کشاورزانش کوچ می‌کنند.
روزنامه‌های ایران اغلب تیتر زدند که ایران چهاردهمین کشور ثروتمند جهان است. ایا این تحریف و تقلیل حقیقت نیست؟ ایران با تورم بیش از ۵۰٪ و ۲۲میلیون حاشیه‌نشین و کارگرانی با دستمزد حقوق حداقل جهانی، برای کسانی که به این سفره پهن انحصار سرمایه دسترسی دارند، به سرزمین شکوفایی تبدیل شده است. این تبعیض و بی‌عدالتی در ایران است که رکورددار شده است.
بیشترین ثروتمندان ایران در تهران زندگی می‌کنند. دو منبع اصلی درآمد آنها تالار بورس و تولید رمز ارزها است. یعنی نه کار تولیدی و حتی سرمایه‌گذاری در عرصه فعالیت‌های خدماتی، بلکه مافیا و رشوه و واسطه‌گری و تزریق پول از صندوق توسعه ملی به بورس است که منبع ثروت میلیادرهای ایرانی است».

از صفحه‌ی اعظم بهرامی

@bidarzani

🟣 سرِزمین: گزارشی از وضعیت زنان کشاورز افغانستانی حاشیه‌ی تهران


بریده‌ای از متن:

«در اکثر موارد یا بهتر است بگوییم در همه‌ی موارد زنان کارگر مجبور‌اند که دسته‌جمعی به سرویس بهداشتی بروند؛ سرویس بهداشتی‌های کثیفی که اغلب در ندارند و یک پتو یا پرده نقشِ در را بازی می‌کند. از آن‌جایی که محیط کار آن‌ها به قول خودشان در بیابان است و محل گذرِ کسی نیست، امنیت کمی دارد. همیشه این امکان وجود دارد که از سوی صاحب‌کار یا رانندگان یا بقیه‌ی مردان کارگر که خودشان نیز مهاجر هستند، آزار ببینند. در آن محیط‌های سوت و کور، پیشنهادهای جنسی دادن و دست‌درازی کردن اتفاقات رایجی است که زنان را تهدید می‌کند. زنان نیز به دلیل ترس از قرارگیری در محیط دورافتاده، ترس از دست دادن کار و همین طور مهاجر بودن خود و عدم وجود پشتیبانی‌های قانونی از آن‌ها، اغلب این امکان را ندارند که واکنشی به آزارها نشان دهند. حرکت دسته‌جمعی راه ابداعی این زنان برای کم‌تر در معرض آزار قرار گرفتن است».


https://bit.ly/3z7blTT



#طبقه_کارگر #کارگران_مهاجر #زنان_کارگر #زنان_کارگر_افغانستانی #استثمار_مضاعف #سرمایه‌داری #استثمار



@Blackfishvoice
@bidarzani

.
گزارش سوم از #پارس_جنوبی_عسلویه:
تقسیمات کارگران و مسأله اعتصاب

۱.کارگران پروژه‌ای که به صورت قرارداد کاری موقت و برای پیمانکاران کار می‌کنند و بنا به دلخواه پیمانکار و در فواصل کاری مختلف تعداد کارگران کم و زیاد می‌شوند.

۲.کارگران و یا نیروهای تعمیرات و بهره‌برداری معروف به چارتی که به صورت دائم و برای کارفرمایان( پتروشیمی و پالایشگاه) مشغول به کار می‌باشند.

عموما نحوه استخدام کارگران پروژه‌ای به صورت رزومه‌ای و با معرفی یکی از همکاران که در پروژه‌های قبلی با هم مشغول به کار بودند و پس از تست استخدام می‌شود.

نحوه استخدام نیروهای چارتی بیشتر به صورت پارتی‌بازی روابط و سفارش فلان نماینده و یا امام جمعه و ... غیره می‌باشد البته نفرات معدودی هم هستند که به صورت آزمونی استخدام میشوند.
با توجه به اینکه منطقه پارس جنوبی یکی از گلوگاه‌های حیاتی جمهوری اسلامی می‌باشد در سالهای گذشته نفوذ سپاه در این منطقه بیشتر شده است به شکلی که در اکثر پتروشیمی و پالایشگاهای نیروهای کلید و اصلی مثل مدیر عامل و رئیس بهره‌براری و یا رئیس تعمیرات از کسانی انتخاب می‌شود که از نظر گزینشی مورد تائید سیستم باشند.

اعتصاب‌های چندین سال گذشته اکثرا مربوط به نیروهای پروژه‌ای می‌باشد که سازندگان پتروشیمی و پالایشگاه هستند که از دوسال گذشته به صورت گسترده برای بهتر کردن وضعیت حقوقی و اسکان، تعداد روز کارکرد و مرخصی( کمپین بیست ده) آغاز گردید.
لازم به ذکر است که شرایط حقوقی و اسکان و مزایای نیروهای چارتی به طبع بهتر از نیروهای پروژه ای می‌باشد و همین عامل ترس از دست دادن شغل موجب گردید که در این اعتصابات شرکت نکند و تا زمانی که رانت و پارتی بازی به جای شایسته‌سالاری در انتخاب این پرسنل نقش داشته باشد هیچگاه همراه و همپای کارگران پروژه‌ای نخواهند بود.

اعتصاب هفته گذشته پارس جنوبی باز مربوط به کارگران پروژه ای بود و هیچ نیرو چارتی وارد این اعتصابات نشد. اعتصاب اخیر جمعا یک روز و نیم تا دو روز بود و به دلیل فشارهای نیروهای امنیتی، تحت فشار قرار گرفتن نیروهای پروژه‌ای و دربند شدن تعداد زیادی از کارگران اعتصابات شکست خورد.
تا هم اکنون هیچکدام از نیروهای چارتی در منطقه اعتصاب نکرده است.
بر اساس تجربه پانزده سال کار در پارس جنوبی و شناخت کلی منطقه در صورتی این اعتصابات می‌تواند ادامه‌دار و قوی‌تر باشد که نیروهای چارتی شاغل در پتروشیمی و پالایشگاهای در حال تولید نیز با کارگران پروژه‌ای همراه گردند.

به امید اتحاد و همدلی کارگران منطقه
۱۴۰۱/۷/۲۶ عسلویه
#کارگران_پروژه_ای_نفت #مبارزه_طبقاتی


@Blackfishvoice1

#هشت_مارس (۱۷اسفند) روز جهانی زن، روزی برای گرامی‌داشت زنانی است که برای تغییر مبارزه کرده‌اند. سال ۱۸۵۷ در این روز #کارگران_زن یک کارخانه نساجی در #نیویورک در اعتراض به شرایط بد کار #اعتصاب کردند که با حمله پلیس زخمی و چند تن کشته شدند.
پس از آن #فمنیستها هر ساله در نقاط مختلف دنیا در این روز راهپیمایی و اعتراض کردند. در سال ۱۹۰۹ روز هشتم مارس در کنفرانس #سوسیالیستها به عنوان روز بین المللی زنان به تصویب رسید. فمنیست ها در این روز بزرگداشت برگزار می‌کردند و با پافشاری آنان نهایتا سال ۱۹۷۷ سازمان ملل روز هشت مارس را به عنوان #روز_جهانی_زن پذیرفت.
اولین مراسم روز زن ایران درسال ۱۳۰۰ شمسی توسط #پیک_سعادت_نسوان در گیلان برگزارشد. اما بخاطر سرکوب‌های پس ار به قدرت رسیدن #رضاخان دیگر ادامه نیافت. جمهوری اسلامی نیز هرگز این روز را به رسمیت نشناخت اما زنان #فمنیست در ایران هر ساله با مراسم یا تجمع و یا روش های دیگر هشت مارس روز زن را زنده نگه داشتند و در مقابل با حمله‌های وحشیانه، بازداشت واحکام حبس روبه رو شدند. این جنبش هیچ‌گاه در ایران خاموش نشد تا امسال که ما در میانه‌ی قیامی به نام #قیام_ژینا هستیم که با خواسته‌های زنان آغاز شده است و زنان از هر ملیت و طبقه‌ای نقش مهمی را در این قیام ایفا کردند. به همین دلیل هشت مارس پیش رو فرصتی برای تجدید پیمان با مبارزات صد ساله زنان ایران برای احقاق حقوق‌شان و قیامی است که در همین زمان کوتاه گام‌های بلندی برداشته است.
#کمیته_قیام_گیلان در زمانی که کمتر از یک ماه به روز زن زمان باقی مانده است تلاش دارد تا خیابان و فضای شهرهای گیلان را برای هفده اسفند آماده کند. در ویدئو نمونه ای از تلاش های همراهان از جمله شعارنویسی، پخش تراکت، شابلون و ... جمع آوری شده است.


#زن_زندگی_آزادی
#مبارزه_ادامه_دارد


@Blackfishvoice1

🟣 طوفان توئیتری «برای کارگران می‌نویسیم» به مناسب روز جهانی کارگر

زحمت‌کشانی که برای رهایی از هرگونه بهره‌کشی به‌پاخاسته و علیه استثمارکنندگان و سرکوبگران قیام کرده‌اند.

با هشتگ
#کارگران_اعتصاب_انقلاب
ساعت ۲۱ امشب به وقت ایران


@bidarzani

🟣 ۱) «انقلاب» و «حق تعیین سرنوشت به دستان خود» از مسیر مبارزه‌ی پیوسته، آگاهی طبقاتی و برهم چیدن تمامی اشکال ظلم و ارتجاع می‌گذرد. یکی از ستون‌های اصلی مبارزه در جهت احقاق این مهم، کارگران و فعالان کارگری مستقل هستند. کارگرانی که نفْس اعتصاب با اخراج و تبعات امنیتی برایشان همراه میشود و فعالانی که احکام زندان را به دوش می‌کشند.

۲) در میانه‌ی صحبت از #کارگران_اعتصاب_انقلاب از زنان فعال کارگر زندانی نیز میگوییم: از
#آنیشا_اسداللهی ، #ریحانه_انصاری، #عسل_محمدی ، #نسرین_جوادی و #سروناز_احمدی


▪️در همراهی با طوفان توییتری روز جهانی کارگر

#کارگران_اعتصاب_انقلاب
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🟣 دو زن‌ کارگرِ گوجه‌چین دهدشتی در تصادف جاده‌ای جان باختند، دو زن‌ کارگر دیگر و راننده، زخمی شدند


بر اساس گزارش محمدامین نیکویی‌نژاد، رییس اورژانس استان کهگیلویه و بویراحمد: «سرنشینان یک خودرو پراید به همراه راننده، زنان کارگر گوجه‌چینی بودند که در حال عزیمت برای چیدن گوجه به سمت شهرستان بهبهان بودند».

پنجشنبە ١٠ خردادماه، دو زن کارگر که برای چیدن گوجه راهی محل کار خود بودند، در یک حادثه رانندگی در جاده دهدشت به بهبهان جان خود را از دست دادند. دو زن کارگر دیگر و راننده‌ی این خودرو در این حادثه زخمی شدند.

هویت جانباختگان و مجروحان این حادثه هنوز به طور رسمی اعلام نشده است، اما بر اساس این گزارش، کارگران زنی که جان خود را از دست دادند، دو زن ۳۵ و ۴۰ ساله و مصدومان آن دو زن ۳۳ و ۴۰ ساله و یک مرد ۳۳ ساله هستند.

همگی این زنان، «مادر مجرد» و از اهالی شهرستان دهدشت در استان کهگیلویه و بویراحمد بوده‌اند و برای کارگری به سمت مزارع گوجه در بهبهان، استان خوزستان می‌رفتند.

این حادثه در حدود ١٠ کیلومتری شهرستان دهدشت رخ داده است و بر اساس گزارش‌های اولیه، خودرو حامل این کارگران با یک دستگاه خودروی دیگر برخورد کرده و شدت این برخورد به حدی بوده که دو تن از سرنشینان زن خودرو در دم جان باختند و سه نفر دیگر زخمی و به بیمارستان منتقل شدند. گزارش‌ها حاکی از آن است که حال زخمیان این حادثه وخیم است.

#معیشت_زنان
#زنان_کارگر
#کارگران_فصلی
#ژن_ژیان_ئازادی


@bidarzani

▫️ «مارکسیسم در مقابل اخلاق‌گرایی»
▫️ تحلیلی مارکسیستی از روسپی‌گری

18 سپتامبر 2024

نوشته‌ی: هلن وارد
ترجمه‌ی: فرزانه راجی

🔸 «روسپی‌گری فقط بیان خاصی از روسپی‌گری جهانیِ کارگر است.» این نقل‌قول از مارکس ممکن است این تصور را پدید آورد که روسپی‌گری موضوعی نسبتاً سرراست و روشنی برای سوسیالیست‌ها است. اما برعکس نشانگر چالشی واقعی برای مواضع چپ است: از حمایت از سرکوب و الغای روسپی‌گری از سویی تا جرم‌زدایی و سازمان‌دهی اتحادیه از سوی دیگر. بخش زیادی از بحث‌های کنونی حول این موضوع می‌چرخد که آیا واقعاً می‌توان روسپی‌گری را کار دانست یا بهتر است آن را شکلی از خشونت علیه زنان تلقی کرد.

🔸 این دو موضع به استراتژی‌های کاملاً متضادی منجر می‌شوند. اگر روسپی‌گری کار است، پس مبارزه برای خودسازمان‌دهی و حقوق بخش مهمی از پاسخ سوسیالیستی است. از سوی دیگر، اگر روسپی‌گری خشونت و بردگی است، شرکت‌کنندگان قربانیانی هستند که نیاز به نجات دارند. کاتلین بری، سازمان‌دهنده‌ی کنفرانس بین‌المللی فمینیستی پیرامون قاچاق در 1983، هنگامی که از بحث ‌و‌ گفت‌وگو با فعالِ کارگرِ جنسی مارگو سنت جیمز خودداری کرد، با این استدلال که «کنفرانس فمینیستی است و از نهاد روسپی‌گری حمایت نمی‌کند»، دیدگاه دوم را بیان کرد.… «بحث درباره‌ی برده‌داری جنسی با زنان روسپی مناسب نیست.»

🔸 جولی بیندل، نویسنده، نیز این دیدگاه را تکرار کرده و در نوشته‌اش درباره‌ی تصمیم اتحادیه‌ی سراسری کارگری در انگلستان (GMB) برای راه‌اندازی شعبه‌ای برای کارگران‌جنسی استدلال می‌کند: «چطور یک اتحادیه از یک سو می‌تواند علیه خشونت بر زنان مبارزه کند، اما در همان زمان ‌آن ‌را به اتحادیه تبدیل کند؟ به جای این‌که جامعه وانمود کند روسپی‌گری یک انتخابِ شغلی است، باید آن را به‌خاطر آن‌چه هست ــ خشونت علیه زنان ــ افشا کند. اتحادیه‌سازی نمی‌تواند از زنان در این صنعتِ پست محافظت کند.»

🔸 هلن وارد در این مقاله استدلال می‌کند که کسانی که روسپی‌گری را صرفاً به عنوان خشونت علیه زنان می‌بینند، ویژگی‌های اساسی ستم بر زنان در نظام سرمایه‌داری را درک نمی‌کنند...

🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-4ij

#هلن_وارد #فرزانه_راجی
#کار_بیگانه #کارگران_جنسی #صنعت_سکس
#فمینیسم

👇🏽

🖋@naghd_com