🟣‌ گلوله در برابر بی‌حجابی: آرزو بدری با آسیب نخاعی از راه رفتن محروم ماند


گزارشی از وضعیت آرزو بدری، مادر دو فرزند؛ زنی که ماموران ناجا به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری به او شلیک کردند

روز اول مرداد ۱۴۰۳، آرزو، ساکن شهر محمود‌آباد در استان مازندران در حالی که همراه خواهرش پشت فرمان بوده است، هدف گلوله ماموران قرار می‌گیرد.

در این روز آرزو به همراه خواهرش از شهر نور در مازندران به سمت منزلش در محمودآباد در حال رانندگی بوده است که پلیس متوجه می‌شود خودروی آرزو به دلیل عدم رعایت حجاب اجباری حکم توقیف دارد، به آرزو دستور ایست می‌دهد اما آرزو به دلیل ترس به آن‌ها توجه نمی‌کند و به رانندگی ادامه می‌دهد ، ماموران هم شروع به شلیک به طرف خورو می‌کنند، نخست به لاستیک‌ها و تایر و پس از آن از کنار به سمت آرزو شلیک می‌کنند، گلوله از پهلوی وی وارد ریه و سپس به نخاعش گیر می‌کند. او را به بیمارستانی در شهر نور می‌برند، اما به دلیل نبود تجهیزات از این بیمارستان به بیمارستانی در ساری منتقل می‌کند و پس از آن با وجود گلوله در بدن آرزو به بیمارستان ولی‌عصر تهران منتقل می‌کنند.

اگر چه گلوله از بدن آرزو خارج شده اما نخاع او به گونه‌ای آسیب دیده است که پزشکان می‌گویند ۶ ماه طول می‌کشد تا بدانیم او قدرت راه رفتن دارد یا خیر! یعنی دقیقا همان فاجعه‌ای که برای پدر کیان پیرفلک افتاد.

مواجهه‌ی حکومت با حجاب آزاد و اختیاری زنان، فقط محدود به صدور احکام حبس، هجوم ماموران و وحوش طرح نور و گشت ارشاد و حجاب‌بان‌ها به کودکان دختر و زنان، محدود نمی‌شود. #ژینا_امینی و #آرمیتا_گراوند با ضرب‌وشتم ماموران گشت ارشاد و حجاب‌بان جان باختند و آرزو بدری با شلیک گلوله‌های ماموران ناجا این‌گونه با آسیب نخاعی مواجه شده است که چشم‌اندازی از دوباره ایستادن او نیز در دست نیست. وضعیتی که چیزی جز جنگ تمام‌قد جمهوری اسلامی با زنان و مقاومت آنان نیست.


#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

دو سال از قتل ژینا و آغاز خیزشی گذشت که گرچه جوشش‌های فراگیر و توده‌ای‌اش به ضرب سرکوبی وحشیانه، صدها کشته و هزاران مجروح و زندانی به افول گرایید اما تاثیری ماندگار بر جامعه‌‌ی ما گذاشت. مقاومت روزمره‌ی زنان در خیابان، تداوم و شدت‌گیری اعتراضات کارگران، پرستاران، معلمان و بازنشستگان به رغم همه‌ی فشارهای امنیتی، افشاگری‌ها درباره‌ی شکنجه، اعدام و ناپدیدسازی قهری، ایستادگی دلیرانه‌ی خانواده‌های دادخواه تمام این سالیان سیاه، و پایداری زندانیان سیاسی زن و مرد در برابر همه‌ی ارعاب‌هایی که از هراس سر بر آوردن دوباره‌ی جنبشی اعتراضی شدت گرفته‌اند، نشان از این دارد که شعله‌های سرکش و پرفروغ جنبش مردمی گرچه فرو نشسته است، اما مبارزه و مقاومت بی‌گمان ادامه دارد.

در روزهای آغازین خیزش ژینا از نبرد فرسایش و امیدی نوشتیم که نه فقط در خیابان‌ها که در عرصه‌ی گفتمان‌ها در جریان است. این نبرد امروز گرچه شاید نمود عریان کم‌تری دارد اما چه بسا با شدتی بیش‌تر در اعماق جامعه جاری است. جنبش زن زندگی آزادی تصور مناسباتی را فراهم ساخت که بر بنیان‌های دیگرگونه استوار است، اما حفظ روحیه و تصور امکانِ تحقق این بدیل، تلاش برای شناسایی و نقد کاستی‌ها و یافتن راه‌هایی نو برای سازمان‌یابی انقلابی در میانه‌ی انواع بدیل‌سازی‌های کاذب، رهبرسازی‌های گوناگون، رواج گفتمان‌های ارتجاعی، و سرکوب بی‌رحمانه توانی عظیم و همتی دوچندان می‌طلبد.

به یاد مانای ژینا و همه‌ی جان‌های زیبایی که رژیم از ما ستانده است،
و به امید مستحکم‌تر شدن صفوف مبارزه‌‌ی مردمان علیه ستم و استثمار و سلطه.

✊🏽


https://t.me/naghd_com/1040

#زن_زندگی_آزادی
#ژینا_امینی
#مقاومت_زندگی‌ست

🖋@naghd_com