🟣 ارس امیری با پذیرش اعاده دادرسی از زندان اوین آزاد شد

ارس امیری، فعال فرهنگی و دانشجوی ایرانی دانشگاه کینگستون و کارمند سابق دفتر شورای فرهنگی بریتانیا، اوایل تیرماه، در پی پذیرش اعاده دادرسی در دیوان عالی کشور، به صورت موقت و با تودیع قرار وثیقه از زندان اوین آزاد شد. خانم امیری پیشتر توسط دادگاه انقلاب تهران به ۱۰ سال حبس محکوم شد و این حکم عینا به تائید دادگاه تجدید نظر رسید.

@bidarzani

📌 پیشگامان تغییر: جنبش زنان در ترکیه

✍🏽 بورجو کاراکاش

برگردان: مهتاب محبوب

#بیدارزنی : «من اول یک زنم و بعد یک روزنامه‌نگار. در کشوری که سرکوب سیاسیْ زندگی‌های روزمره‌مان را احاطه کرده، چندان که هر روز نفس کشیدن را سخت‌تر می‌کند، من یک «روزنامه‌نگار فمینیست»ام و زندگی و روزنامه‌نگاری را از منظر فمینیستی می‌بینم. من نمی‌توانم در ترکیه، جایی که حقوق زنان مدام زیر ضرب می‌رود  و روزی نیست که زنی کشته نشود، جور دیگری [بدون رویکرد فمینیستی] بیندیشم. به رغم این واقعیت، ما باید امیدوار باشیم، چرا که جنبش زنان در ترکیه سرکوب زنان را در این کشور که ما آن را خانه می‌دانیم، برملا می‌کند.

زنان و جامعه LGBTI+[۱] از جمله گروه‌هایی از مردم بودند که از طرف رژیم توتالیتر حزب عدالت و توسعه (آ.ک‌.پ) به عنوان دشمن، برچسب خورده‌اند. این البته تصادفی نیست. همچنین تصادفی نبود که نخست‌وزیر سابق و رئیس جمهور فعلی رجب طیب اردوغان، درست بعد از آن که آ.ک‌.پ در سال ۲۰۱۱ «وزارت سیاست‌های خانواده و امور اجتماعی» را جایگزین «وزارت امور زنان» کرد، گفت: «ما یک حزب دموکراتیک محافظه‌کار هستیم. خانواده برای ما مهم است».

ما به جای صحبت درباره لغو کنوانسیون استانبول، باید بحث کنیم که در صورت عدم اجرای این کنوانسیون چه خواهد شد. از همین الان می‌بینیم که دولت عامدانه تمرکز این بحث‌ها را تغییر می‌دهد. اما ما درباره چه موضوعی باید حرف بزنیم؟ پیش از هر چیز، مردان هر روزه زنان را در ترکیه می‌کشند، اما ما به اندازه کافی خانه‌های امن زنان نداریم. خانه‌های امن موجود برای قدرتمندسازی زنان کار نمی‌کنند، چه برسد به انجام مطالعاتی برای حل مسئله (خشونت). علی‌رغم خواسته کنوانسیون، آموزش متمرکز بر جنسیت به قضات و دادستان ها ارائه نمی شود».

#جنبش_زنان_ترکیه #خروج_کنوانسیون_استانبول


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/42884


@bidarzani

🟣 افسانه راجی، هنرمندی پر تلاش از خانواده‌های خاوران از میان ما رفت

✍🏽 منصوره بهکیش

از متن: با خواهرش فرزانه راجی از سال‌ها پیش دوست بودم و از این همه درد و رنجی که به ما و خانواده‌های ما دادند و تن و جان ما را لرزاندند و به شدت زخمی‌مان کردند، بارها درد دل کردیم و گفتیم و شنیدیم و گاه با هم خشمگین شدیم و گاه با تلخی اشک ریختیم که با ما چه کردند و حق ما از زندگی چیست و کی این همه درد پایان می‌یابد.

«فرزانه راجی در پاسخ به یکی از پرسش‌های #مادران_پارک_لاله ایران در سال ۹۲ این‌گونه گفت:

«پرسش: چه افرادی از خانواده شما مستقیم یا غیر مستقیم قربانی خشونت دولتی شده‌اند؟ این خشونت‌ها چه تاثیری بر زندگی شما و خانواده شما داشته است؟

پاسخ: همسر من در خرداد ۶۰ در شهر اصفهان دستگیر و در ۶ شهریور همان سال زیر شکنجه کشته شد. پس از اعدام همسرم من مخفی شدم. اول مهر همان سال (۶۰) تقریبا تمامی خانواده‌ام (۴ برادر، یک خواهر و مادرم) در یک یورش سپاه و کمیته به خانه پدری و خانه‌‌ی یکی از برادر‌های بزرگم (مجتبی) دستگیر شدند.

مادرم همان روز آزاد شد، خواهر کوچکم که بیمار است (اسکیزوفرن) به همراه برادر کوچکم که فقط ۱۶ سال داشت، چند روز بعد رها شدند.

بزرگترین برادرم سیاوش نیز مجبور شد مدتی مخفی شود. یکی از برادرانم فرشید راجی که در آن زمان ۱۹ سال داشت، ۱۷ مهر (به فاصله ۱۷ روز پس از دستگیری) اعدام شد.

فرزین که زمان شاه نیز (۳ سال) زندانی بود، در دی ماه همان سال، وقتی که ۲۲ سال داشت اعدام شد. برادر بزرگترم (مجتبی) که زمان شاه (۵ سال) زندانی بود و سال ۵۷ آزاد شده بود، آبان ماه همان سال آزاد شد.
من تا سال ۶۹ مخفی زندگی می‌کردم و به ناچار کار و تحصیلم را رها کردم. خرداد سال ۶۹ دستگیر و به سه سال زندان محکوم شدم و در سال ۷۱ از زندان آزاد شدم.

پس از بازگشت به رغم مراجعه برای ادامه تحصیل به من اجازه ادامه تحصیل داده نشد. کارم در آموزش و پرورش را عملا به خاطر فراری بودنم از دست داده بودم و مجبور شدم هر کاری که پیش آمد بکنم تا زندگیم را تامین کنم. من فعلا در تهران زندگی می‌کنم. شغلی ندارم و در خانه به کار ترجمه و نوشتن مشغولم».

این حکومت نه تنها فعالان سیاسی را کشت، بلکه تمام خانواده‌ها را به همراه عزیزان ما کشت و شکنجه کرد. به خانه‌‌ی هر زخم خورده‌ای که وارد شویم، می‌بینیم که چه به حال و روز ما آورده‌اند و می‌آورند. پس از کشته شدن #کیانوش_آسا در سال ۱۳۸۸، حال و روز این خانواده زخم خورده نیز دگرگون شد...

#مادران_دادخواه #خاوران

ادامه‌ی متن در لینک زیر در دسترس است:


https://bit.ly/3iaqX2c


@bidarzani

🟣 در پی ممنوع‌الخروجی توسط پدر؛ سارا پورعظیما سوارکار ۱۲ ساله از حضور در مسابقات محروم ماند


سارا پورعظیما، کودک ۱۲ ساله، به دلیل ممنوع الخروج شدن توسط پدر، از شرکت در مسابقات جهانی سوارکاری جا ماند. این اقدام پدر، به دنبال اختلاف با مادر او صورت گرفته است. سارا پورعظیما قرار بود این هفته برای مسابقات جهانی سوارکاری نونهالان به همراه تیم ورزشی، عازم روسیه شود.

▪️فدراسیون سوارکاری مسابقات جهانی از سارا پورعظیما برای شرکت در مسابقات سوارکاری نونهالان دعوت کرده بود و در حالی که اقدامات قانونی برای کسب اجازه از دادستان انجام شد تا شاید با توجه به اهمیت سفر در موفقیت این ورزشکار، وی با صلاحدید و اجازه مراجع قانونی بتواند به سفر برسد، مراجع قانونی اجازه خروج از کشور را صادر نکردند.

▪️این نخستین‌بار نیست که یکی دیگر از حقوق اولیه‌ی زنان متاهل و کودکان دختر، به‌دلیل قوانین نابرابر و جنسیت‌زده به‌نام قیومیت پدربزرگ/پدر/شوهر و‌ سلب حق خروج از کشور، حیات اجتماعی، ورزشی و فرهنگی زنان و کودکان دختر را تضییع می‌کند.

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : كلأ كلأ لتهجير (نه به كوچ كردن مردم)

از غروب ۲۴ تیرماه، اعتراضات اولیه علیه نبود آب در شهر حمیدیه آغاز شد و به‌ترتیب در اهواز، ماهشهر، شوش، سوسنگرد، دشت آزادگان، بستان و...ادامه یافت. این تجمعات گسترده از مطالبات اولیه فراتر رفت و در حمیدیه، معترضان علیه «کوچ اجباری مردم» شعارهای بسیاری سر دادند. این تجمعات با حضور نیروهای ضدشورش و شلیک گلوله همراه شد.

مردم خوزستان با سیالیت ریزگردها در هوا، آمار بالای بیکاری و تبعیض در این منطقه‌ی نفت‌خیز و قطعی آب و برق در تابستانی با دمای بیش از ۵۰ درجه، طی یک هفته‌ی گذشته از آب آشامیدنی نیز محروم ماندند. در بسیاری از مناطق، بخشداری‌ها با تانکر به آب‌رسانی مشغولند. میزان آبی که فقط کفاف آب شرب برخی از جمعیت‌های روستایی را می‌دهد و به دام و طیور دامداران نمی‌رسد.

@bidarzani

🟣 گریز یا مبارزه
نقد فیلم «خانه‌به‌دوش» ساخته آنیس واردا

✍🏽 فرزانه راجی

از متن : «فصل سرد زمستان در جنوب فرانسه جسد زن جوانی در خندقی یخ‌زده پیدا می‌شود. هیچ کس سراغ او را نمی‌گیرد و ظاهرا کسی او را نمی‌شناسد اما صدای راوی (انیس واردا) ما را به دیدن فلاش‌بک‌ها دعوت می‌کند و از طریق فلاش بک‌ها و مصاحبه‌های کوتاه، هفته‌های آخر زندگی او را ردیابی می‌کنیم. او زنی تنها و ظاهرا ولگرد است که به تنهایی چادرش را برپا می‌کند و با زنان و مردان مختلف اختلاط می‌کند. با مردان هم‌بستر می‌شود یا با آن‌ها مواد می‌کشد. گاه نیز در حد بخور و نمیر کارهای کوچکی را تقبل می‌کند. در کنار کارگری تونسی به هرس درخت مو می‌پردازد. با زن و شوهری چوپان هم‌خانه می‌شود. با محققی گیاه‌شناس برای نجات درختان چنار همراه می‌شود. با پیرزنی به باده خواری می‌پردازد و در نهایت در تنهایی و سرما می‌میرد. راوی می‌گوید: «به نظر می‌رسید او از دریا آمده است.» و ادعا می‌کند که جذب راز و رمزهای ماه‌های آخر این غریبه جوان شده و شهادت افرادی که او را دیده‌اند، جویا شده است. به‌رغم تمامی شهادت‌ها اما نمی‌توان او را شناخت. با اینکه بسیاری با او صحبت کرده‌اند، به او غذا و سرپناه داده‌اند، با او سیگار کشیده و مشروب نوشیده‌اند، حتی با او همبستر شده‌اند، کسی نیست که بگوید به واقع او را می‌شناخته است، حتی از اسم او هم مطمئن نیستند، چه برسد به انگیزه‌هایش برای برگزیدن خانه‌بدوشی و آوارگی، آن‌هم در فصل سرد زمستان».

منبع: کایه‌دو فمینیسم

ادامه‌ی متن در لینک زیر در دسترس است:

https://bit.ly/3wIUvt4

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : ۲۶ تیرماه، (۱۷ ژوئیه) روزی برای گفتن از مادران زندانی

«مریم اکبری منفرد» یکی از بی‌شمار مادران زندانی است که تمامی ۱۲ سال گذشته را بدون بهره‌مندی از حق مرخصی در زندان به‌سر می‌برد.
در جریان جداسازی و تبعید زنان زندانی سیاسی به‌دیگر زندان‌ها، مریم اکبری منفرد نیز در ۱۹ اسفند ماه ۹۹ به زندان سمنان تبعید شد. حسن جعفری همسر وی در مصاحبه با رادیو فردا اعلام کرد: «ما رفتیم دادگاه انقلاب و من خودم به صورت دستی حکم را از قاضی صلواتی گرفتم که نوشته بود به زندان شهرری منتقل شود و بردم به اجرای احکام دادسرای مقدس در اوین دادم. اما در آستانه سال نو او را به سمنان تبعید کردند و ما برای ملاقات باید ۳۰۰ کیلومتر برویم و ۳۰۰ کیلومتر برگردیم به یک شهر غریب».

مریم اکبری‌منفرد از سال ۱۳۸۸ در حال تحمل ۱۵ سال حبس است. طی این مدت، فرزندان او تنها راه ارتباطی با مادر خود را از طریق ملاقات‌های کابینی و حضوری حفظ کردند. مریم اکبری منفرد همانند #زینب_جلالیان یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی است که بدون حتی یک روز بهره‌مندی از حق مرخصی وارد دوازدهمین سال محکومیت خود شده است.

#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

کشته شدن یک جوان در تجمع اعتراضی شب گذشته در شادگان

سرپرست فرمانداری شادگان در استان خوزستان گفته یک شهروند جوان شادگانی شب گذشته در جریان تجمع اعتراضی برخی مردم شادگان به وضعیت کم آبی در این شهرستان کشته شده است.
منابع خبری مختلف اعلام کردند که فرد کشته شده مصطفی نعیماوی نام داشته که با شلیک نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به قتل رسیده است. در دو روز گذشته در حمیدیه، شادگان، سوسنگرد و منطقه زرگان اهواز، برخی مردم در اعتراض به «تامین‌نشدن حق‌آبه تالاب‌ها و رودخانه‌ها و همچنین پروژه‌های انتقال آب کارون ابراز نگرانی کردند و «در برخی شهرها تجمع کردند.»

@RadioZamaneh
@bidarzani

🟣 سرِزمین: گزارشی از وضعیت زنان کشاورز افغانستانی حاشیه‌ی تهران


بریده‌ای از متن:

«در اکثر موارد یا بهتر است بگوییم در همه‌ی موارد زنان کارگر مجبور‌اند که دسته‌جمعی به سرویس بهداشتی بروند؛ سرویس بهداشتی‌های کثیفی که اغلب در ندارند و یک پتو یا پرده نقشِ در را بازی می‌کند. از آن‌جایی که محیط کار آن‌ها به قول خودشان در بیابان است و محل گذرِ کسی نیست، امنیت کمی دارد. همیشه این امکان وجود دارد که از سوی صاحب‌کار یا رانندگان یا بقیه‌ی مردان کارگر که خودشان نیز مهاجر هستند، آزار ببینند. در آن محیط‌های سوت و کور، پیشنهادهای جنسی دادن و دست‌درازی کردن اتفاقات رایجی است که زنان را تهدید می‌کند. زنان نیز به دلیل ترس از قرارگیری در محیط دورافتاده، ترس از دست دادن کار و همین طور مهاجر بودن خود و عدم وجود پشتیبانی‌های قانونی از آن‌ها، اغلب این امکان را ندارند که واکنشی به آزارها نشان دهند. حرکت دسته‌جمعی راه ابداعی این زنان برای کم‌تر در معرض آزار قرار گرفتن است».


https://bit.ly/3z7blTT



#طبقه_کارگر #کارگران_مهاجر #زنان_کارگر #زنان_کارگر_افغانستانی #استثمار_مضاعف #سرمایه‌داری #استثمار



@Blackfishvoice
@bidarzani

🔴 #ما_آب_می‌خواهیم

جعفر ابراهیمی

یکسو اقلیتی زالو، فاسد و دزد قرار دارند که حاضرند برای #آب_آشامیدنی صرفا به خاطر مارک‌اش ۲۸۰ هزار تومان پرداخت نمایند و شکلات یک میلیون و نیمی بخورند.

در سوی دیگر محذوفان و مطرودانی قرار دارند که هر روز بیش از پیش بر رنج‌هایشان افزوده می‌شود، کشاورزی و دامداری خود را به خاطر بی‌آبی از دست می‌دهند و حتی از دسترسی به آب آشامیدنی محرومند. وضعیتی چنان بغرنج و دردآور که با تمام همدلی‌ها، اگر آنجا نباشی نمی‌توانی عمق فاجعه را در یابی به خصوص برای ما که در مرکز نشسته‌ایم.

البته بین آن اقلیت فاسد نوکیسه با زندگی لاکچری‌اشان و مدیران ناکارآمد و #مافیای_آب ارتباط تنگاتنگ وجود دارد کسانی که طی چهار دهه بلایی بر سر محیط زیست و آب این سرزمین آوردند که امروز از سیستان و بلوچستان تا خوزستان و آذربایجان مردم ستمدیده را با بی‌آبی و تشنگی و تبعات آن روبرو نموده‌اند و #هامون و #هورالعظیم و #دریاچه_ارومیه را به خشکی کشانده‌اند.
اما آن‌چیزی که باید بر آن تاکید نمود، عاملیت به حاشیه‌رانده شدگان است. کسانی که امید و حق داشتن زندگی بهتر آنان را به عرصه اعتراض و کنشگری کشانده‌است اینک مطرودان خود صدای خویش هستند زمانی که می‌گویند #ما_آب_می‌خواهیم.

@edalatxah
@bidarzani

یکی دیگر از معترضان بی‌آبی در کوت‌عبدالله بر اثر شدت جراحات، جان باخت


سحرگاه امروز شنبه ۲۶ تیرماه، قاسم حمید بازم الناصری پس از مجروحیت شدیدِ شب گذشته توسط نیروهای سرکوبگر، جان خود را از دست داده است. وی از محله القدرا (کانتکس) کوت عبدالله بوده که دیشب گزارشات و تصاویری از شلیک تیر توسط نیروهای امنیتی از این منطقه خبری شده بود.

#انا_عطشان

@edalatxah
@bidarzani

📌 آزار جنسی و‌ روایتگری، وقتی با هویت خود فریاد می‌زنی

✍🏽 نیلوفر حامدی

مجموعه مطالب ویژه‌نامه جمعی از فعالین زنان: «هم‌صدایی علیه سکوت» به مناسبت روز جهانی زن

از متن: بازگشت عاملیت زن با روایت‌گری از آزار جنسی

«بورلی انگل»، روانشناس، در یادداشتی با عنوان «چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟» دلایل محکمی در این زمینه اراده می‌دهد. او شرم، انکار و خرد شمردن، اعتماد به نفس پایین، ترس از عواقب، کمبود اطلاعات، احساس درماندگی و ناامیدی، سابقه تعرض جنسی و فراموشی تحت تاثیر مستی و مواد مخدر را از جمله مهم‌ترین عللی می‌داند که بازماندگان جنسی یا هیچ وقت دست به انتشار روایت خود نمی‌زنند و این تجربه دردناک را تا همیشه در سینه خود نگه می‌دارند و یا اینکه بعد از گذشت مدت طولانی زبان به سخن می‌گشایند. در میانه جنبش #من_هم در ایران، در شرایطی که فضای مجازی پر شده بود از روایت‌های آزار جنسی که متهمانش گاه شناخته شده و گاه گمنام بودند، برخی هم از این نوشتند که چرا گزارش نکردند؟ چرا زودتر لب به سخن نگشودند. وقتی به علل این افراد نگاه کنیم به همان نکاتی می‌رسیم که بورلی انگل هم به آن اشاره کرده بود. مثل زنی که از سوی آزارگر تهدید شده بود که همجنسگرا بودنش را لو خواهد داد. یا زنی که متجاوز جزوی از اعضای خانواده‌اش بود. یا دیگری که تصور می‌کرد متجاوز، عاشق اوست».


https://bidarzani.com/42825


@bidarzani

🟣 موج جدید کرونا در داخل زندان‌ها، جان و سلامت بند زنان اوین را به‌خطر انداخته و مقامات قضایی و زندان، هیچ توجهی به این موضوع ندارند.
این فایل صوتی بخشی از گفتگو تلفنی من با #عالیه_مطلب‌زاده است

‎https://t.co/IegKDDi8YR‎


@bidarzani

🟣 در پی شیوع ویروس کرونا در بند زنان زندان اوین، «سپیده کاشانی»، «عالیه مطلب زاده» و «زهرا جمالی»، در پی ابتلا به کرونا و وضعیت نامناسب جسمی به مرخصی اعزام شدند.

همچنین به دنبال انجام تست کرونا شماری از زندانیان دارای علائم، از جمله «ناهید تقوی»، «آرزو قاسمی» و «رضوانه احمد خانبیگی» به قرنطینه منتقل شدند.

پیشتر صدرا عبداللهی همسر عالیه مطلب زاده، عکاس و فعال حقوق زنان محبوس در بند زنان زندان اوین، با انتشار فایل صوتی از همسر خود از شیوع ویروس کرونا در این بند خبر داده بود.

#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

🟣 زینب همرنگ سید بگلو، معلم بازنشسته که در اوین به کرونا مبتلا شده است، امروز سه شنبه ۲۹ تیرماه، از زندان اوین به مرخصی استعلاجی اعزام شد.

پیشتر تست کرونای خانم همرنگ و تعدادی از زندانیان محبوس در بند زنان این زندان مثبت اعلام شده و تعدادی دیگر نیز با بروز علائم شدید کرونا به قرنطینه منتقل شدند.

#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

🟣 بازداشت و ضرب و شتم فعالین تجمع کننده مقابل وزارت کشور

در جریان تجمع و راهپیمایی تعدادی از فعالان مدنی در حمایت از مردم خوزستان از مقابل وزارت کشور، تعدادی از آنان از جمله «نرگس محمدی»، «آرش صادقی»، «آرش کیخسروی»، «روح‌الله مردانی»، «جعفر عظیم‌زاده»، «رسول بداقی»، «پوران ناظمی»، «حمید آصفی» و «بهزاد همایونی» توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. بازداشت این شهروندان با خشونت و همراه با ضرب و شتم صورت گرفته است.

@bidarzani