📌#بیدارزنی: در جنبش فمینیستی پروانه و گل هرکدام نشان ازچیزی دارند. هردوی این‌ها نماد مقاومت‌اند پروانه مقاومت زنان در برابر خشونت سیاسی و ساختاری را نمایندگی می‌کند و گل سرخ درکنار گندم همبستگی و مقاومت روزمره را به معیشت گره می‌زند.

🔹این کار با سوزن‌دوزی روی پارچه‌هایی انجام شده که پیش از این دستمال آشپزخانه بودند. دستمال‌هایی که سال‌ها کار خانگی نامرئی زنان را با خود حمل می‌کنند؛ با سوزن و نخ که ابزارهای کار زنانه‌اند.

🔹شعارها به زبان‌های «مادری» نوشته شده‌اند که صدای سرکوب شده اما همچنان زنده‌ی اقوام و ملیت‌های ستمدیده‌اند. صداهایی که متکثر اما همصدا مقاومت سالیان خود را پاس می‌‌دارند و علیه خشونت، بهره‌کشی و ستم، ترانه همبستگی سر می‌دهند.


#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#هشت_مارس


@bidarzani

🎙 پادکست اختصاصی هشتم مارس، با موضوع:
بررسی جنبش‌ها و مطالبات زنان معاصر ایران

🔸با حضور
جلوه جواهری (فعال و پژوهشگر حوزه‌ی زنان)


#پادکست
#هشت_مارس

@bidarzani
@majma_alz

در مبارزه برای دستیابی زنان به رهایی و برابری نمی‌توان تقاطع ستم جنسیتی با ستم‌های طبقاتی و نابرابری‌‌های فضایی، قومیتی، نژادی، دینی و سایر نشانگرهای هویتی چون توانایی‌های فیزیکی را نادیده گرفت.

#آسیه_پناهی، شاید نمادی از این درهم‌تنیدگی ستم جنسیتی با نابرابری طبقاتی و فضایی در دوران ما باشد. نشانه‌ای از پیکربندی جنسیتی مسئله‌ی مسکن.

سیاست‌های طردکننده شهری نه‌ تنها در خیابان مشغول سرکوب است که با پیشروی در لایحه «برنامه جامع و هماهنگ کاهش تخلفات ساختمانی» قصد الغای قانون حمایت از مشاغل خانگی را دارد؛ مشاغلی که به عنوان مفر و استراتژی بقای زنان تهیدست حیاتی هستند.

سیاست‌های طردکننده شهری تنها در قالب سلبی و منع و قهر ظاهر نمی‌شوند؛ بلکه در مسئولیت‌زدایی اجتماعی، برون‌سپاری، کوچک‌سازی و حذف خدمات اجتماعی، تجاری سازی و کالایی‌سازی نیز نمود می‌یابند.

کاهش مستمر و چشمگیر بودجه اجتماعی و فرهنگی، برخورد مستمر و خشن با زنان دست‌فروش، تضعیف مراکز مهارت‌آموزی کوثر و مراکز کارآفرینی، کوچک سازی حوزه امور بانوان شهرداری، خصوصی‌سازی خدمات اجتماعی و رفاهی مرتبط با زنان، تجاری‌سازی فضا و کارکرد سرای محلات، استثمار کار زنان سرپرست خانوار در فعالیت‌های کارآفرینی شهرداری با دستمزدهای کمتر از نصف حداقل تعیین‌شده در قانون کار، همگی جلوه‌ای از طرد شهری زنان تهی دست هستند. با پی‌گیری و به چالش کشیدن نابرابری‌های ساختاری همراه می‌شویم به امید احیاء حقوق برابر برای زنان و جهانی تهی از خشونت و دیگرستیزی.

#هشت_مارس


@bidarzani
@bahamestan

📝بیانیه

گرامی‌ باد روز جهانی زن!

هشتم مارس، روز جهانی زن، روز یادآوری پیکار زنان و مردان برای دست یافتن به دنیایی است که در آن، همه‌ی انسان‌ها فارغ از جنسیت، نژاد، ملیت و عقیده، از حقوق یکسان برخوردار باشند.
دستاوردهای پیکار زنان در قرن گذشته نشان می‌دهد که با مبارزه‌ی پیگیر در صفوفی واحد، می‌توان گام‌هایی بلند در جهت تحقق آرمان‌های مشترک بشری برداشت. اگرچه هنوز در جهانی زندگی می کنیم که زنان از تبعیض جنسیتی، آزار جنسی و دستمزد کمتر در مقایسه با مردان رنج می‌برند، با این وجود، شرایطی که زنان ِ امروز در آن به سر می‌برند قابل مقایسه با شرایط پرمشقت زنان در ابتدای قرن بیستم نیست. از این رو مهم‌ترین پیام روز جهانی زن، دست رد زدن بر سینه‌ی بی‌عملی و پای فشردن بر ادامه‌ی مبارزه است. تاریخ گواه آن است که جنبش زنان در ایران و دیگر نقاط جهان، هربار پس از سرکوب، نیرومندتر از پیش بر پاخاسته، شانه راست کرده و در صفوفی فشرده‌تر به پیش رفته است.
زنان که در دوره‌ی مشروطه نخستین شکاف را در دیوار مستحکم و دیرینه‌سال جامعه‌ی سنتی و مردسالار ایجاد کردند، مسیری پر فراز و نشیب را برای دستیابی به خواست‌های خود پیموده‌اند و همچنان راه درازی پیش رو دارند. مبارزه‌ی زنان در چهار دهه‌ی اخیر برای صیانت از حقوق خود و مبارزه با قوانین ارتجاعی و زن‌ستیزانه‌ای که هدف آن واپس راندن زنان است، نشان می‌دهد جنبش برابری‌طلبی زنان ایران، جنبشی ریشه‌دار است که از این مقطع دشوار و حساس تاریخی سربلند عبور خواهد کرد.
کانون نویسندگان ایران همواره در اسناد و بیانیه‌های خود بر برابری حقوق زنان در همه‌ی عرصه‌های حیات فردی و اجتماعی تاکید کرده و در برابر تبعیض‌های سیستماتیک و سیاست‌هایی چون پافشاری بر نقش سنتی زنان در خانواده، حجاب اجباری، ایجاد محدودیت برای فعالیت‌های هنری زنان و اعمال سانسور مضاعف بر آثار ادبی و هنری آنها، مخالفت صریح خود را ابراز داشته است.
کانون نویسندگان ایران روز جهانی زن را به همه‌ی زنان و مردان آزاداندیش، به ویژه زنان نویسنده، شاعر و هنرمند که با آثار خود نویدبخش دنیایی به دور از هرگونه نابرابری هستند، شادباش می‌گوید.

کانون نویسندگان ایران
۱۷ اسفند ۱۳۹۹


#هشت_مارس


@bidarzani
https://scontent-ams4-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/158274856_289358315882521_1495109148195937846_n.jpg?_nc_cat=103&ccb=1-3&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=jgDJDdQm368AX-vPVGX&_nc_ht=scontent-ams4-1.xx&oh=de9084d58382bafaa4c7a2837b35e8fd&oe=606CD806

در جنبش فمینیستی پروانه و گل هرکدام نشان ازچیزی دارند. هردوی این‌ها نماد مقاومت‌اند. پروانه مقاومت زنان در برابر خشونت سیاسی و ساختاری را نمایندگی می‌کند و گل سرخ در کنارِ گندم همبستگی و مقاومت روزمره را به معیشت گره می‌زند.
این کار با سوزن دوزی و روی پارچه‌هایی انجام شده که پیش از این دستمال اشپزخانه بودند، دستمال‌هایی که سال‌ها کار خانگی نامرئی زنان را با خود حمل می‌کنند و با سوزن و نخ که ابزارهای کار زنانه اند.
شعارها به زبان های "مادری" نوشته شده‌اند که صدای سرکوب شده اما همچنان زنده‌ی اقوام و ملیت‌های ستمدیده‌اند. صداهایی که متکثر اما همصدا، مقاومتِ سالیان خود را پاس می‌دارند و علیه خشونت، بهره کشی و ستم ترانه همبستگی سر می‌دهند.


#٨مارس_روز_جهانی_زن
#هشت_مارس
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@Janngalll
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : ۱۵ سال محکومیت صبا کردافشاری به ۷ سال و شش ماه زندان تبدیل شد

محکومیت #صبا_کردافشاری، فعال مدنی محبوس در زندان قرچک ورامین با «قانون کاهش مجازات حبس» به ۷ سال و ۶ ماه زندان تقلیل یافت. خانم کردافشاری از مخالفان حجاب اجباری پیشتر توسط دادگاه انفلاب تهران به ۲۴ سال حبس تعزیری محکوم شد که از این میزان ۱۵ سال زندان به عنوان مجازات اشد در خصوص وی قابل اجرا بود.

براساس این حکم که توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر صادر شده است، صبا کردافشاری در دادرسی که باعث افزایش دو و نیم برابری میزان محکومیت قابل اجرای او به ۱۵ سال حبس شده بود و همچنین با اعمال قانون کاهش مجازات، ۷ سال و ۶ ماه زندان برای وی قابل اجرا خواهد بود.


#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

🔴 ۸ مارس ، بیانیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به مناسبت روز جهانی زن

به نام خداوند جان و خرد

⭕️ ۸ مارس روز جهانی زن، یادآور جنبشی فراگیر سیاسی و اجتماعی است. جنبشی که زمینه‌های آن در نیمه ی دوم قرن نوزدهم شکل گرفت و با برگزاری انترناسیونال زنان در اوایل قرن بیستم به جنبشی بین المللی تبدیل شد.
✅ زنان جهان به عنوان نیمی از جامعه‌ی انسانی چیزی فراتر از حق و شایستگی خود نمی خواهند.

❇️ ریشه‌ی سیاسی این روز، برگزاری اعتصابات، اعتراضات و جنبش هایی برای آگاهی بخشی و هشدار علیه نابرابری‌های مستمر و گاه سازمان یافته آنان بوده است.

✅ در بسیاری از کشورهای دنیا تحت تاثیر سنت غلط مردسالارانه و انحرافات مذهبی و با برجسته کردن شخصیت‌های مذهبی و تاکید بر منزلت و ویژگی های اولیه ی زنان همچون مادربودن، همسر بودن و... سعی دارند از زن، همسر وشهروندی مطیع و رام بسازند و از این طریق حقوق و خواسته‌های آنان را نادیده گرفته و نقشی ساختگی و هدایت شده به آنان بدهند.

✅ اما زنان همواره به چیزی که به آن اعتقاد دارند و حق خود می دانند، می اندیشند و برای رسیدن به برابری خواهی و ایفای نقش شایسته ی یک انسان در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی ، اقتصادی و... تلاش می کنند.

✅ شوربختانه زنان در کشورهای جهان سوم بیش از هر جای دیگر از جهان مورد آماج انواع ستم ها و آزارها واقع شده اند، از جمله در کشور ما ایران، زنان همواره با تبعیض و نابرابری های مضاعف و چند گانه از طریق سنت های ارتجاعی و ضد انسانی مواجه بوده، حقوق مدنی و اجتماعی‌‌شان از جهات گوناگون مورد تعرض قرار گرفته است، از این رو زنان همواره خواهان :

۱. رفع تبعیض و تصویب قوانین منطبق با ارزشهای والای انسانی مانند : اصلاح قوانین ازدواج،حق برابری طلاق‌، حق برابری در ارث ،آزادی درحجاب ، حق برابری در شهادت و قضاوت، حق حضانت فرزند و...

۲. رفع تبعیض از قوانین مربوط به حقوق و دستمزد

۳. حق تشکل‌یابی و برگزاری تجمع در دفاع از مطالبات زنان

۴. فراهم کردن فضای سالم و مبارزه با خشونت جنسی در محیط کار

۵. دسترسی رایگان و همگانی زنان به تحصیل و حق داشتن شغل بویژه در مناطق محروم


۶. لغو قوانین مغایر با ارزشهای والای انسانی مربوط به زن کشی و قتلهای معروف به ناموسی.

۷. پایان دادن به ازدواج کودکان ( کودک همسری که در واقع تجاوز به کودکان است) و ...

۸.آموزش‌های لازم برای ارتقای بهداشت دختران در سن بلوغ و فراهم آوردن دسترسی به وسایل بهداشتی رایگان

۹. مبارزه با جرائم سازمان یافته علیه زنان مانند: روسپیگری، قاچاق انسان و دیگر جرائم مرتبط با جنسیت زنان

۱۰. آموزش حقوق شهروندی به دختران

✅ یادآوری می‌شود، نگاهی به فعالیت جنبش زنان و فعالان زن در طی این سال‌ها در ایران نشان دهنده‌ی آگاهی، رشد و توجه به حقوق انسانی خود در جامعه‌ی زنان است.

✅ شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن عرض شادباش به زنان آگاه، قدرتمند، شایسته و شجاع ایران بخصوص زنان معلم و زنان کنشگر صنفی و زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی زنان اندیشمند، بویژه نویسندگان، هنرمندان ، مخترعین، فعالان حقوق بشر و... که در روند توسعه یافتگی ایران نقش ارزنده ای داشته اند . این تشکل فرهنگی هر گونه ستم و خشونت آشکار و پنهان علیه زنان جهان ،به ویژه زنان ایران را محکوم می‌کند و خواهان ارج نهادن به حقوق واقعی زنان به عنوان نیمی از جامعه ی انسانی می‌باشد، همچنین این تشکل براین باور است ، که جامعه‌ی برابر، توانمند ، توسعه یافته و شکوفا جامعه ای خواهد بود، که در آن زمینه برای حضور و نقش فعال و موثر زنان فراهم باشد، و خواسته های انسانی و ترقی‌خواهانه‌ی آنها محقق شود.

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
۱۳۹۹/۱۲/۱۷‌

#هشت_مارس
@bidarzani
@kasenfi

🔺سنگسار زنان تهی دست با سنگ های سیاست‌های شهری

محمدکریم آسایش

به یاد میثم سفرچی که صدای تهی‌دستان در پژوهش بود

«در سال ۱۳۶۱ زنان زور آباد کرج، به دنبال چندین روز بسیج و سازماندهی، مقامات شهر را مجبور کردند تا شبکه جمع‌آوری زباله را به محله آنان نیز توسعه دهند. در سال اول انقلاب، زنان با سازماندهی خودشان، درخواست کردند که به خانه‌های همه‌شان آبرسانی شود… آنان قبل از آن و اکثرا با کمک زنان تحصیل‌کرده، برای بهبود وضعیت حمام عمومی محلی تلاش کرده بودند.
در چهاردهم اردیبهشت ۱۳۵۹، گروهی از زنان خشمگین از یک محله فرودست (خیابان گرگان) به زور بازار میوه «میدان سمیه» و مغازه‌های اطرافش را بستند. این زنان بارها هم به مغازه‌داران محلی و هم به مقامات مسئول درباره بالا بودن قیمت مواد غذایی شکایت کرده بودند که نادیده گرفته شد. در آن روز وقتی یکی از زنان به میوه فروش اعتراض کرد که قیمت خیلی بالاست، زنان دیگر نیز همراه او حرکت کردند و عجز و خشم‌شان را بروز دادند. به دنبال آن یک تظاهرات خیابانی توسط اهالی محل شکل گرفت و زنان در پیشاپیش آنان، کرکره‌های فروشگاه‌ها را پایین کشیدند و بازار را به تعطیلی کشاندند. نیروی انتظامی گزارش کرده بود که زنان خشمگین قصد داشتند بازار را به آتش بکشند و تنها با وعده قیمت‌گذاری مجدد و فوری کالاها، متقاعد شدند که پراکنده گردند. تمام آن روز مغازه‌ها بسته ماندند.



@bidarzani
https://ir-women.com/17681

#پادکست نفس عمیق


مصاحبه با کنشگر حوزه‌ی زنان،افسون حضرتی [خبرنگار ورزشی]
در این اپیزود با افسون حضرتی درباره‌ی نقش ورزش زنان در زندگی اجتماعی و مشکلات مدیریتی ورزش در کشور گفت‌و‌گو کردیم



🎧
sound cloud
castbox

@bidarzani
@NafaseAmigh_Podcast

🔴 گرامی‌باد ۸ مادس روز جهانی زن

گرامی‌داشت ۸ مارس از تاریخ ۱۹۰۹ آغاز شد و حال شاهد دگرگونی آن در وجوه مختلف هستیم. آن‌چه نباید به فراموشی سپرده شود و روز جهانی زن به روزی برای دادن گل و هدیه به زنان تقلیل یابد، پیشینه‌ی کارگری روز ۸ مارس و نقش زنان در جنبش‌های کارگری است. همان‌طور که اعتصاب زنان صنایع پوشاک که روز ۸ مارس را برای ما به عنوان روز زن ماندگار کرد، نتیجه‌ی فرآیندی از دخالت‌گری زنان در جنبش‌های کارگری شد که خود نیز ناشی از الزامات عینی بود، همواره بیم آن می‌رود که تنها در این روز به حضور زنان در میادین اندیشیده شود و نقشی که می‌توانند در روند تغییرات بنیادین داشته باشند فقط و فقط شعاری منحصر به این روز باقی بماند.

باید در نظر گرفت آن‌جا که تنها مردان سخن می‌گویند دغدغه‌های روزمره‌ی نیمی از افراد به حاشیه سپرده می‌شود و نقش‌شان نیز می‌تواند در همین امور روزمره نادیده انگاشته شود. یک زن ممکن است مشغول هیچ نوعی از کار تولیدی نباشد و به نوعی از کارها نظیر منشی‌گری و مانند آن مشغول باشد و یا تنها یک زن خانه‌دار باشد و زنی باشد که تنها به کار بازتولیدی می‌پردازد. یک زن ممکن است مشغول کارهای زنانه شده و کم درآمد باشد که هیچ انگاشته می‌شوند اما نباید همین نیز باعث شود نقش آنان و قدرتی که می‌توانند در برهم زدن مناسبات موجود داشته باشند نادیده گرفته شود. روز ۸ مارس گرچه مناسبتی است که دست‌کم در آن یک روز صدای زنان بلندتر می‌شود، تنها یک روز برای گرامی‌داشتن زنان نیست، بلکه روزی است که باید آن‌چه تا کنون برای بیشتر در نظر گرفتن خواسته‌ها و امکانات مقاومت آنان برای همگان به‌همراه داشته است را مرور کنیم. به هر روی در لحظه‌ای ایستاده‌ایم که مردسالاری و قیم‌مآبی از هر سو بر جسم و روان زنان حمله کرده و می‌خواهد تمام ساحت‌های زیست آنان را به محلی برای انتفاع خود بدل کند. در همین لحظه و حالا لازم است با رد تمام این دیگری‌سازی‌های سلطه‌ورزانه، در مقابل آن بایستیم و افقی که در آن برابری جنسیتی برپا شده‌است را ترسیم و برایش تلاش کنیم.

#هشت_مارس


@bidarzani
@vahedsyndica

🟣زن، هنر و بازنویسی تاریخ: گفتگو با گیتا هاشمی درباره‌ی «زنی که می‌خواهم»

✍🏽پروین اردلان


 💬 خوانش جمعی «زنی که می‌خواهم» به کارگردانی گیتا هاشمی، درباره زندگی زندخت شیرازی در روزهای یکم و ششم مرداد ۱۳۹۹ در گوگل میت اجرا شد. «زنی که می‌خواهم»، بیننده و شنونده را از سال ۱۲۸۸ (۱۹۰۹) تا زمان حال در  ۱۳۹۹ (۲۰۲۰) نه الزاماً در یک حرکت خطی تاریخی بلکه در حرکتی دوار در تاریخ به حرکت درآورد. دورانی که برای زنان در ایران بیگانه نیست و با تجربه‌ی زیسته بسیاری از آنان درآمیخته است.


🔸پروین اردلان: زندخت شیرازی به‌رغم عمر کوتاهش صدایی بلند و رسا داشت. با وجود این برای بسیاری از زنان نامی چندان آشنا نیست. چه شد که شما با زندخت نه در شیراز و ایران بلکه در تبعید آشنا شدید؟

🔹گیتا هاشمی: برای کسانی که اجراهای «زنی که می‌خواهم» را ندیدند و با‌شخصیت تاریخی زندخت آشنا نیستند با زندگینامه‌ای کوتاه و شرحی مختصر در مورد اجرا شروع می‌کنم. نام اصلی زنددخت فخرالملوک زندپور بود، متولد سال ۱۲۸۸ در شیراز. از نوجوانی به نام زنددخت شیرازی و به‌تدریج با تلخیص زندخت شعر و مقاله می‌نوشت و در نشریات داخل و خارج ایران منتشر می‌کرد. مدتی در مدرسه‌های شیراز تدریس می‌کرد. ولی به‌تدریج به دلیل فشارهای اجتماعی از تدریس کناره گرفت. اما به قول خودش بیکار ننشست و انجمن انقلاب نسوان را در ۱۳۰۸ بنیان گذاشت و در سال ۱۳۱۰ انتشار مجله‌ای به نام دختران ایران را شروع کرد.


👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

@bidarzani
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/34755&rhash=3ec4f87be6d7d1

🟣#بیدارزنی: مریم اکبری منفرد از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد

#مریم_اکبری_منفرد، زندانی سیاسی روز سه شنبه ۱۹ اسفندماه از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد. خانم اکبری منفرد که دوازدهمین سال از دوران محکومیت خود را سپری می‌کند تاکنون بدون حتی یک روز مرخصی در زندان بسر برده است.


#زنان_زندانی_سیاسی


@bidarzani

به‌مناسبت هشت مارس، روز جهانی زن


کلیترسی، شورشی علیه خوانش مردانه از بدن زن

شیوا عاملی راد


🔸 تاریخچه‌ی نادیده گرفتن اهمیت کلیتوریس

🔸 چرا ما هنوز بدن زنان را نمی‌شناسیم

🔸جنبش هنری فمینیستی «کلیترسی»


از تاریخ باستان تا امروز تلاش زیادی شده است تا با نادیده انگاری و حذف کلیتوریس، این اندام مهم در بدن زنان را کم‌اهمیت و بی‌اعتبار جلوه دهند. تا جایی که مبحث لذت جنسی زنان اغلب به‌طور کامل از مباحث آناتومی کنار گذاشته شده است. کتب و تحقیقات پزشکی پر از تصاویر تشریحی از آلت تناسلی مرد است، اما به‌ندرت به کلیتوریس اشاره می‌شود و بسیاری از متخصصان پزشکی حتی از بحث درباره‌ی آن نیز امتناع می‌ورزند.

بسیار کم می‌توان در کنفرانس‌ها، کارگاه‌ها، نشریه‌ها و مقالات علمی – پژوهشی اطلاعاتی  در این زمینه پیدا کرد.  متخصصان انگشت‌شماری در این حوزه معتقد به اهمیت و ضرورت بحث درباره‌ی ارگاسم زنان هستند، اما همچنان به دلایل هنجاری و فرهنگی غالب از نوشتن و کار بر سر این مهم سرباز می‌زنند و به شمار بسیاری  از متخصصان پزشکی که همچنان قائل به اهمیت این بحث نیستند اشاره می‌کند.


@bidarzani
👉https://wp.me/p2GDHh-4OT