📌رنج زنان کارگر؛ از تبعیض تا آزار

سازمان بین‌المللی کار: چرا زنان کارگر مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرند؟ / خشونت علیه ۲۴۳ میلیون زن در سال‌جاری!

همه‌گیری کرونا دنیای کار را تحت تاثیر قرار داده. کارگران زیادی در سراسر جهان با مشکلات فروانی مثل بیکاری، تبعیض جنسیتی و تعرض جنسی روبرو هستند. در میان گروه‌های کارگری، زنان و کارگران جوان آسیب‌های جبران‌ناپذیر بیشتری را تجربه‌ کرده‌اند.

به گزارش سازمان بین‌المللی کار ۲۴۳ میلیون زن در سراسر جهان در سال ۲۰۲۰ در معرض خشونت، تعرض جنسی و تبعیض جنسیتی قرار گرفته‌اند. در ایران اما وزارت کار هیچ‌گاه به ماده ۶ و ۳۸ که درخصوص تبعیض جنسیتی است ورود پیدا نکرده.

«محسن باقری» فعال کارگری و عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران به «فراز» می‌گوید: «بسیاری از کارگاه‌ها حداقل‌های مزدی درخصوص زنان را رعایت نمی‌کنند. زنان از بیمه‌های‌ اجتماعی محروم‌اند و متاسفانه مورد سوءاستفاده‌ نیز قرار می‌گیرند»./ فراز



@bidarzani

دانشگاه زنده است (به مناسبت ١۶ آذر روز دانشجو)



شانزده آذر نماد مبارزه‌ی دانشجویان برای رسیدن به رهایی و عدالت است: مبارزه برای آزادی، مبارزه علیه فقر، تبعیض، سرکوب، سانسور و اعدام. روزی که یادآور مبارزه‌ی مستمر و پی‌گیر دانشجویان علیه قدرت دیکتاتوری است، گرچه  نظام حاکم از روز نخست  درپی مصادره‌ی این روز و تغییر هویت اعتراضی و مبارزاتی آن بوده است اما دانشجویان همواره با اعتراض، اعتصاب و تظاهرات پرشور خود در بدترین شرایط سرکوب، دانشگاه ها را پس گرفته و از آن خود کرده‌اند.

جنبش دانشجویی در تاریخ مبارزاتی ایران، از پیشروترین جنبش‌های ضد سلطه، قدرت و سرمایه است. جنبشی مستقل و متکی بر تشکل‌های دانشجویی با رویکردی رادیکال و خارج از سیطره‌ی تفکر نولیبرالی. جنبشی برآمده از متن جامعه و همراه و همسو با طبقات فرودست و زحمتکش: «فرزند کارگرانیم  کنارشان می‌مانیم». 

این جنبش در درون دانشگاه‌ها با طرح خواست‌های فراگیر صنفی و سیاسی و در بیرون  دانشگاه‌ها از طریق پیوند  با سایر جنبش‌ها، از جمله جنبش کارگری و جنبش زنان، همواره با مبارزات و مطالبات فرودستان جامعه هم‌سو بوده است: «دانشجوی گرسنه  برای آینده می‌جنگه».  نمونه‌های این هم‌سویی در جنبش‌های اخیر به‌ویژه از سال ۹۶ با حضور فعال و تاثیرگذار دانشجویان و طرح شعارهای کلیدی کاملا مشهود است: «اصلاح طلب،اصول گرا، دیگه تمومه ماجرا». 

تهاجم لجام گسیخته‌ی سرمایه و قدرت به دانشگاه‌ها همراه است با تحمیل روند خصوصی‌سازی، عدم حمایت اقتصادی و کاهش خدمات رفاهی از جمله تامین خوابگاه و تغذیه‌ی دانشجویان.  پولی کردن و تعیین شهریه‌های گزاف برای دانشگاه‌ها، افزایش دانشگاه‌های خصوصی با هزینه‌های سرسام‌آور و تحمیل بار مالی تحصیلی به خانواده‌ها  در جهت سودجویی بیشتر، فشار فزاینده‌ای به دانشجویان و خانواده‌های آنان وارد کرده است . کنترل روزافزون و امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها چه به هنگام  گزینش دانشجو و چه در مورد مقررات آموزشی، تشدید تبعیض جنسیتی، تفکیک جنسیتی و محدودیت رشته‌های انتخابی زنان، ایجاد نهادهایی چون کمیته‌ی انضباطی و بسیج دانشجویی، همه در راستای سلطه بر دانشگاه‌ها و سیاست‌زدایی از آن صورت می‌گیرد. احضار و تهدید کنش‌گران صنفی از سوی نهادهای خارج از دانشگاه و موج دستگیری‌ها و زندانی کردن دانشجویان نیز درجهت فشار هرچه بیشتر بر جنبش دانشجویی است. جواب دانشجویان به این نظام کنترل و امنیت: «دانشگاه پادگان نیست»، «دست قدرت‌های سیاسی و امنیتی از دانشگاه کوتاه» و….

در یک سال اخیر و بحران کرونا، نظام حاکم، به رغم عدم توانایی و نداشتن اراده کافی برای کنترل و مهار همه‌گیری، اما به بهانه‌ی آن، سلطه و کنترل امنیتی برتمامی ابعاد زندگی مردم را تشدید کرده است: تعطیلی اجباری دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در شرایطی صورت می‌گیرد که تعداد زیادی از دانشجویان و سایر معترضین زندانی در ازدحام فشرده‌ی فضای محدود زندان‌ها در معرض انواع بیماری‌ها از جمله کرونا هستند.   زندان‌هایی که کرونا در آن‌ها اپیدمی شده و فاقد امکانات اولیه‌ی زیستی و بهداشتی هستند و قطعا  با این شرایط خطرناک باید منتظر آمار بالای ابتلا و مرگ در زندان‌ها نیز باشیم.  کینه‌ی حاکمان به زندانیان سیاسی و عدم توجه به شرایط نگه‌داری و امکان ابتلای آنان به کرونا، نوعی شکنجه و آزار عمدی زندانیان بوده و در صورت مرگ بر اثر ابتلا به کرونا قتل عمد محسوب می‌شود. بنابراین آزادی بدون قید و شرط و فوری زندانیان به ویژه دانشجویان زندانی اولین خواست زندانیان و خانواده‌های آنان در این زمان است.

در آستانه‌ی روز دانشجو، پیوند مطالبات دانشجویان با مطالبات جنبش‌های دیگر از جمله جنبش زنان، جنبش کارگری و جنبش‌های منطقه‌ای و جهانی، و هم چنین اقدامات عملی و سازمان‌یابی حرکت‌های نوین‌ِ‌ِ حاصل از پیوند این جنبش‌ها می‌تواند راهکارهایی موثر برای پیشبرد اهداف مشترک رهایی‌طلبانه و عدالت‌جویانه تمامی مردم باشد.

✅ زنان آرزم (آورد رهایی زنان مردان) ۱۶ آذر ۹۹

           

@bidarzani                        
https://akhbar-rooz.com/?p=96151 لينک کوتاه

🔶با نگاهی به مسئله خشونت علیه زنان

📌ضرورت مرور: امر شخصی، امری سیاسی ست. حوزه‌ی خصوصی، حوزه‌ی سیاسی ست

✍🏽ژینا مدرس گرجی

@bidarzani

از کودکی شنیده‌ایم که سیاست پدر و مادر ندارد و باید از سیاست دور باشیم و صدالبته سیاست برای زنان بسی خطرناک است و لذا درخور اتخاذ فاصله‌ای دورتر. اکثرا می‌گوییم کار، فکر و فعالیت‌هایمان سیاسی نیست؛ اما واقعیت این است که سیاست از بالش زیر سر شما (رگ گردن شما) به شما نزدیک‌تر است.
همه چیز سیاسی است. امر شخصی، امری سیاسی است.این عبارت را نخستین بار کَرُل هانیش در سال ۱۹۷۰ در کتابی با عنوان یادداشت‌هایی از سال دوم، نوشت که به یکی از شعارهای اصلی فمینیسم موج دوم، با تأکید بر نفوذ قدرت در شخصی‌ترین مسائل زندگی و پیوند آن با سیاست، بدل شد. وقتی برای اولین بار این جمله را ادا کرد، صدها هزار نفر دیگر با او هم‌ صدا شدند -البته اگر در آن زمان دسترسی به شبکه‌های اجتماعی بود چه ‌بسا این تعداد به میلیون‌ها نفر هم بالغ می‌شد- زیرا همگی به‌خوبی دریافتند آنچه را که قبلاً مسئله‌ی شخصی، خانوادگی و خصوصی می‌دانستند در واقع مسئله‌ای مشترک، عمومی و اساسی بوده است.


🔺دولت، در امر سیاسی و شخصی

دلالت عبارت امر شخصی، امر سیاسی ست این نیست که همه‌ی مواردی که اکنون درگیر آن هستیم مصوب مجالس قانون‌گذاری کنونی است. بلکه در این راستا به همان اندازه لحظه‌ی اکنون واجد اهمیت است که درازنای تاریخ و پهنه‌ی گسترده‌ی فرهنگ. در گذشته به‌صورت قوانین نانوشته‌ی ایل و طایفه و بعدها مجالس قانون‌گذاری دولتی. ولی مجالس قانون‌گذاری کنونی با وضع قوانین جدید به نفع برابری می‌توانند مؤثر و کارا باشند.
انگار در واقع هم درد هم درمان، هردو در سیاست است. به جز مسئولیت دولت در قبال اقتصاد و رفاه اجتماعی و عمومی، انتظار می‌رود نه تنها چارچوب برابری حقوقی را فراهم کند تا افراد بتوانند اهداف خود را پیگیری کنند، بلکه از دولت خواسته می‌شود که به نفع گروه‌های تحت ستم و قربانی خشونت‌های اجتماعی مداخله کند.

#خشونت_علیه_زنان

👈🏾ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30672&rhash=3ec4f87be6d7d1

‼️بیداد فقر در نانوایی ها؛ فروش قسطی نان! یکی ۱۵ هزار تومان بدهکار است و دیگری فقط ۳ هزار تومان

◀️ بدهی یکی به ۷۰ هزار تومان می‌‌رسد و نانوا را شاکی کرده است. نانوایی که خودش یکی از اهالی قصرقند است.یکی ۱۵ هزار تومان بدهکار است و دیگری فقط ۳ هزار تومان

◀️ قصرقند سیستان و بلوچستان که حالا اهالی‌اش نان را نسیه می‌خرند و نانوای فقیر می‌گوید که دستان خودش هم تنگ است و آنقدرها نمی‌تواند نسیه‌فروشی کند.

◀️ نانواهایی در زابل سیستان و بلوچستان یا حتی رودان هرمزگان و دشتی بوشهر وجود دارند که نان را قسطی می‌فروشند.

◀️ بعضی‌هایشان کارت ملی مشتری‌ها را گرو گرفته‌اند و بعضی هم به حساب آشنایی و همسایگی کار می‌کنند.

🗣 رحیم پرموته، نانوای سیستان و بلوچستانی:

◀️ اینجا خانواده‌های زیادی هستند که تنها منبع درآمدشان یارانه است.

◀️ اقتصاد به گل نشسته حالا بزرگترین مجتمع‌های صنعتی منطقه را هم مجبور به تعدیل نیرو کرده است.

◀️ خالد شفیعی که در مجتمع پتروشیمی توسعه نگین مکران باغبان بوده، جز همین اخراجی‌هاست.

◀️ به گفته او سواحل مکران فقط در اخبار رنگ و لعاب دارد و در واقعیت چیزی جز فقر و محرومیت نیست.

‼️ البته چندان بیراه نمی‌گوید چرا که در لایحه بودجه سال ۱۴۰۰، اعتبار صدا و سیما ۲/۶ برابر اعتبار توسعه سواحل مکران در نظر گرفته‌ شده است!/تجارت‌نیوز

@bidarzani

کیوان صمیمی، روزنامه نگار و سردبیر ماهنامه ایران فردا امروز در محل اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت شد و جهت اجرای حکم ۳ سال حبس به زندان منتقل شد.

دادگاه انقلاب تهران آقای صمیمی را به اتهام "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور" به سه سال زندان محکوم کرده بود.

کیوان صمیمی ۱۱ اردیبهشت (روز کارگر) سال گذشته به همراه ده‌ها تن دیگر، در تجمع نهادهای مستقل کارگری در مقابل ساختمان مجلس بازداشت شده بود.

او که از فعالان ملی مذهبی است در مقطع اعتراضات سال ٨٨ هم بازداشت شد و شش سال را در زندان گذراند.


@bidarzani
https://bbc.in/3qBT25F

📝بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران به مناسبت بیست‌و دومین سالگرد قتل محمدجعفر پوینده و محمد مختاری

در پاییز سال هزار و سیصد و هفتاد وهفت محمد مختاری و محمدجعفر پوینده از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران و از مسئولان برگزاری مجمع عمومی کانون، در خیابان‌های تهران ربوده شدند و به قتل رسیدند. گرچه وزارت اطلاعاتِ وقت، به صورت رسمی مسئولیت قتل‌ها را پذیرفت اما آن را کار «گروهی از ماموران خودسر» دانست و در نهایت تنها چند تن از عاملان رده پایین آن جنایات هولناک در دادگاهی فرمایشی و یک سویه، محاکمه شدند. در حالی که یکی از وکیل‌های پرونده، ناصر زرافشان، حقوقدان و عضو کانون نویسندگان ایران به دلیل پیگیری قتل‌ها، به مدت پنج سال به زندان افتاد.
کشتن نویسندگان و فعالان سیاسی و مدنی به روش‌های مختلف به ویژه در آن چند سال پیوسته در دستور کار نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بوده و بارها اجرا شده است. از جمله به قتل رساندن احمد میرعلایی و غفار حسینی، از دیگر اعضای کانون نویسندگان ایران. آن‌ها را کشتند تا هراسی در دل دیگر نویسندگان و اندیشمندان بیاندازند اما صدای زنان و مردان آزاده از هر سو بلند و بلندتر شد. در این سال‌ها اگر چه هر روز بر تعداد مردم آگاه و معترض که به دادخواهی و حق‌طلبی برخاسته‌اند افزوده شده، حاکمیت نیز بیش از پیش به سانسور و سرکوب ادامه داده است؛ توهین و تهمت در روزنامه‌ها و نشریات حکومتی و رادیو و تلویزیون و ورود به حریم خصوصی، پرونده‌سازی، زندان، تهدید و تبعید نویسندگان شیوه‌ی همیشگی حامیان تک‌صدایی برای بقای خود و سرکوب مخالفان بوده است.
اکنون که بیش از دو دهه از آن قتل‌های تبهکارانه می‌گذرد کانون نویسندگان ایران و مردم آزادیخواه لحظه‌ای حتی دست از دادخواهی نکشیده‌اند. آن‌چه در این مسیر توانمان بخشیده‌ و چراغ راهمان بوده ایستادگی انسان‌هایی آزاداندیش مانند مختاری و پوینده است که چه در نوشته‌هایشان و چه در فعالیت‌های جمعی هرگز در برابر نیروی تباهی و سیاهی سر خَم نکردند.
کانون نویسندگان ایران، تا آزادی نویسندگان و برچیده شدن سانسور که همانا خواست یاران ستم‌کُشته‌اش بود، تلاش خواهد کرد و بیست‌ودو سال پس از به قتل رسیدن مدافعان آزادی بیان و اعضای استوار خود، محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، به دادخواهی‌اش ادامه می‌دهد و یاد و خاطره‌شان را گرامی می‌دارد.

کانون نویسندگان ایران
۱۷ آذر ۱۳۹۹

(کانون نویسندگان ایران برخلاف سال‌های پیش، امسال به دلیل شیوع بیماری همه‌گیر و برای حفظ سلامت مردم، برنامه‌ای برای حضور جمعی بر مزار این عزیزان ندارد.)

@bidarzani
https://scontent-lga3-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/129961146_3571667869584639_2694086816962080354_n.jpg?_nc_cat=101&ccb=2&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=gJR2-oe7pXkAX8cKw5E&_nc_ht=scontent-lga3-1.xx&oh=7c44a680d6e51fcc5c9162bbc48a5a1d&oe=5FF4728E

🔻زیر سقف کبود؛ روایت‌هایی از خشونت در خانه

▫️صدای قربانیان خشونت‌های خانگی کمتر به گوش آدم‌های بیرون از گود می‌رسد. اما خشونت‌هایی که در پستوی خانه اتفاق می‌افتد گاهی ویران‌کننده‌تر از خطرات بیرون است.
▫️این ویدیو روایتی‌است از سه زن خشونت دیده. ببینید چگونه با توسل به واژه‌ی "تعصب‌" زنان از حقوق مسلم زندگی محروم می‌شوند.

#خشونت_علیه_زنان

@bidarzani
@RaaviOnline1

📌احضار گلرخ ایرایی به اطلاعات سپاه

#گلرخ_ابراهیمی_ایرایی، زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین دوشنبه ۱۷ آذرماه طی احضاریه‌ای که در زندان به وی ابلاغ شد به بازداشتگاه اطلاعات سپاه احضار شد. خانم ایرایی با بیان اینکه اکنون دوران محکومیت خود را سپری می‌کند احضار خود را غیرقانونی خواند و از اعزام به بازداشتگاه این نهاد امنیتی خودداری کرد.

دلیل احضار این زندانی سیاسی مشخص نیست؛ با این حال دستگاه‌های امنیتی ایران سابقه‌ی طولانی در پرونده‌سازی برای زندانیان در شرف آزادی دارد؛ از جمله خانم ایرایی که به دلیل پرونده‌سازی در ایام زندان همزمان با پایان ۳ سال حبس خود به ۲۵ ماه حبس که اکنون مشغول تحمل آن است محکوم شد./هرانا

#زنان_زندانی_سیاسی


@bidarzani

#بیدارزنی: کشتار زنان به‌قوت خود باقی است، خشنونت‌های گسترده علیه زنان به قتل‌های ناموسی و «زن‌کشی» پیوند خورده است.

صبح امروز سه‌شنبه ۱۸ آذرماه، یک زن ۳۹ ساله اهل سردشت، به بهانه‌ی «انگیزه‌های ناموسی» به‌دست برادر خود به قتل رسیده است.

در این میان، روز گذشته ۱۷ آذرماه، زنی با هویت «وفا عبدالله‌زاده»، ۴۳ ساله و ساکن سردشت، مقابل خانه‌ی مسکونی خود به قتل رسید. این زن که پیشتر از همسر خود جدا شده و از سوی نهاد خانواده نیز طرد شده بود، با شلیک اسلحه جان خود را از دست داده است.

عصر همان روز، یک دختر ۲۲ ساله ساکن‌ روستای ذولفقار دهلران، توسط برادر خود خفه و جان خود را از دست داد.

سال ۱۳۹۹ یکی از خونبارترین سال‌ها علیه جان و امنیت زنان بوده است. عدم ثبات مالی، از دست دادن شغل، افزایش خشونت‌های خانگی در بازه اپیدمی کرونا، شدت‌گیری بازداشت و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه زنان، افزایش رویه‌ی سریالی زن‌کشی از خردادماه سال جاری و لوایح پر ابهام کوتاه‌سازی دست زنان از حق طلاق در مفاد قانون، سالی بسیار فاجعه‌بار را رقم زده است. همه‌ی اینها درحالی است که رتبه‌ی شکاف جنسیتی جمهوری اسلامی در میان ۱۵۳ کشور جهان، در رده‌ی ۱۴۸ است. خشونتی ساعتی و هر روزه که حق معیشت و حق حیات زنان را به آشکارترین وجه ممکن، نقص می‌کند.

#خشونت_علیه_زنان
#زن_کشی
#قتل_ناموسی


@bidarzani

🎧پادکست روایت آزار شماره یک


#روایت_آزار
#پادکست


لینک در کست‌باکس⬇️

https://castbox.fm/episode/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%B1---%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%87-%DB%8C%DA%A9-id3235042-id331816037?country=us
@bidarzani
@zanketabava

📝بیانیه درباره ضرورت همگانی و رایگان بودن واکسن کرونا

نزدیک به یکسال پس از شیوع ویروس کرونا و انتظار بیم و امید مردم جهان، اینک واکسن این بیماری مرگبار موجود و بشکلی انبوه تولید و در دسترس قرار دارد. بعضی از کشورهای جهان از هم اکنون واکسیناسیون همگانی و رایگان را با اولویت بندی های پزشکی آغاز کرده اند.

در ایران هم مردم حق دارند که از دستاوردهای دانش بشری برای نجات خود و زندگیشان بهره ببرند.
حکومت و دولت اش تا همینجا هم بدهکار مردم است. برای همه ی قصور و پنهانکاری ها ، برای بی خردی و تصمیمات نادرست در سیاست ها و اقدامات تاکنونی شان در خلال حدود یکسال آوارشدن مرگبارترین ویروس بر سر مردم. اما از آنجا که جان و زیست انسانها بی هیچ خدشه و توجیهی ، مقدم برملاحظات سیاسی و اقتصادی، ارجحیت و پیشی دارد و با هیچ زیاده گوئی و سفسطه و منفعت های جناحی قابل معامله نیست، حکومت و همه نهاد ها و امکاناتش موظف ست بفوریت همه مردم را به رایگان واکسینه و از مرگ نجات دهد.
با کارنامه تا کنونی حکومت، مردم حق دارند برای جان خود و عزیزان شان نگران وضعیت بمراتب بدتری باشند. نگران از سیاست ها و اقدامات و «موعظه» های دولت و نهادهای متناظر بر قدرت و همه کسانی باشند که بجز منفعت های اقتصادی/ سیاسی خود و بقا قدرت و این وضعیت ، اراده دیگری را نشان نداده اند.
از بدو آوار این ویروس بر جان و زندگی مردم ، یکی از تاریک ترین دوران حیات سیاسی / اجتماعی و فلاکت بارترین موقعیت اقتصادی بر سر این مردم آوارشد. شاید با فروکش شدن غبار این دوران و بازشدن فضای رسانه ای در آینده، ابعاد این ویرانگری بیشترمشخص شود.
در این مدت نازلترین مزد فقر و گروکشی سفره نان بر مردم به زور تحمیل شد. بیکاری یک نورم عمومی ست و تن فروشی ، خودکشی و فروش اعضای بدن رسمیت عرفی یافته. کودکان بازمانده از تحصیل مدام فزونی یافته و هویت کودک کار میگیرند. گرانی را با سیاست هجوم به تتمه جیب سفره این مردم افسارش را خودشان رها و بدست گرفته اند.
هزینه های بهداشت و درمان را بر دوش مردمانی گذاشته اند که بی رمق از گرسنگی در قوت روزانه شان مانده و سفره هایشان شرمگین کودکانشان است. در چنین شرایطی و در حالیکه کشورهای دیگر از جمله کشورهای منطقه واکسیناسیون عمومی را بطور رایگان اعلام کرده اند، دولت ایران با سکوتش نشان داده که قصد دارد راه دیگری برگزیند!
این همه ثروت ، منابع و امکاناتی که خلق شده و به تملک و اختیار حکومت درآمده، متعلق به این مردم و حاصل دسترنج آنان است.
تحمیل هرگونه هزینه واکسن کرونا برای پیشگیری از ادامه این کشتار و ناتوانی اقشار فرودست در تامین آن ، شریک شدن در قتل مردم است.

واکسن کرونا موجود و اینک در دسترس است . حکومت موظف ست مردم را به رایگان واکسینه و از ادامه کشتار بی وقفه انسانها جلوگیری کند. و لازمست که ازهم اکنون این رویکرد را رسما" اعلام نماید، درغیر اینصورت مسبب ادامه این وضعیت چه بلحاظ ابتلاء وتلفات انسانی و چه بلحاظ بحرانهای معیشتی ناشی از آن خواهد بود.

شورای بازنشستگان ایران


@bidarzani
@Shbazneshasteganir

📌یک قرن مبارزه برای حق سقط‌ جنین- بخش دوم و پایانی

✍🏽مریم جمشیدی
 
@bidarzani

📍 بخش دوم به مبارزات اخیر زنان در ایرلند و لهستان و تلاش‌های زنان در شیلی، آرژانتین و ترکیه و در نهایت قوانین ایران نگاهی انداخته‌ایم. در سال‌های اخیر اگر چه تلاش مخالفان حق سقط جنین برای ایجاد قوانین سخت‌گیرانه‌تر به نتایج اندکی دست یافت از جمله تصویب لایحه‌ای در سنای ایالت آلاباما که بر اساس آن هر نوع سقط جنین حتی شامل حاملگی‌های ناشی از تجاوز یا رابطه جنسی با محارم ممنوع است.
اما رفع ممنوعیت‌های بیشتری را در زمینه سقط جنین در سراسر دنیا شاهد بودیم؛ از شیلی در آمریکای لاتین گرفته تا ایالت نیو ساوت ولز در جنوب شرق استرالیا و جمهوری ایرلند. همچنین شاهد هم‌سویی بیشتر جریان‌های مدافع آزادی سقط جنین هستیم. به نظر می‌رسد به واسطه امکان اطلاع‌رسانی سریع اخبارِ مقاومت‌ها در فضای اینترنت پیوند جهانی میان جنبش‌های برابری‌خواه در حال قدرت‌گیری است. با این وجود هم چنان محدودیت‌ها و محرومیت‌ها در زمینه سقط جنین باقی است و مبارزه در این زمینه ادامه دارد.


🔺آمریکای لاتین

📍سه کشور در آمریکای لاتین (جمهوری دومنیکن، السالوادور و نیکاراگوئه) تحت هیچ شرایطی به زنان اجازه نمی‌دهند. از اوایل دهه ۹۰ میلادی بستر رویه‌ها و سیاست‌های مربوط به سقط جنین تحول یافته است. در سراسر آمریکای لاتین، کنشگران جوان فمینیست در حال پیشگام شدن برای آسانتر کردن دسترسی به سقط جنین ایمن برای زنان فقیری هستند که از میزوپروستول استفاده می‌کنند.

📍از سویی کارزارهای فراملی بسیاری از گروه‌های کنشگر سقط جنین را به فعالیت واداشت. دکتر ربکا گومبرت فعال زنان در هلند در سال ۲۰۰۱ «زنان در امواج» را راه‌اندازی کرد تا یک کشتی تجهیزات پزشکی را به آب‌های بین‌المللی سواحل کشورهایی برساند که سقط جنین در آنها ممنوع شده بود. او پس از این کارزار «زنان در وب» را راه انداخت که مردم در سراسر جهان می‌توانند از طریق آن داروهای کامل رژیم سقط جنین را سفارش دهند. این سازمان خطوط تماس سقط جنین در سراسر جهان را پشتیبانی می‌کند تا دستورالعمل‌های دقیق در مورد نحوه القاء سقط جنین با استفاده از میزوپروستول را ارائه دهد. اخیرا در کشورهای شیلی و آرژانتین مبارزه برای سقط جنین شدت گرفته است.

#سقط_جنین

👈🏾ادامه مطلب را در INSTANT VIEW مطالعه کنید👇🏾


https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30678&rhash=3ec4f87be6d7d1

علی اکبر امینی، مدیر اجرایی «نشر دیگر» بازداشت شد

روز سه‌شنبه ۱۸ آذر ماه، علی امینی، مدیر اجرایی نشر دیگر بازداشت و روانه‌ی زندان شد. این بازداشت به دنبال محکومیت او در سال ۱۳۹۱ صورت گرفته است.
پس از لغو مجوز نشر دیگر در سال ۱۳۹۱، علی امینی و نازی اسکویی، مدیرمسئول نشر دیگر و همسر امینی، به اتهام "تبلیغ علیه نظام" و همکاری با "کانون غیر قانونی نویسندگان ایران" هر یک به یک سال حبس محکوم شدند.
چندی پیش حساب‌های امینی و اسکویی، که از زندانیان سیاسی پیش از انقلاب‌اند، مسدود و هر دو پیرو همین پرونده احضار شدند. سرانجام امروز علی امینی بازداشت و روانه‌ی زندان شد.
نازی اسکویی نیز که با ارائه‌ی دلایل پزشکی آزاد است تا ۲۲ آذر فرصت دارد که به پزشکی قانونی مراجعه و در صورت عدم تایید پزشکی قانونی خود را به دادگاه انقلاب معرفی کند.
گفتنی است که در سال ۱۳۸۸ مأموران امنیتی پس از یورش به دفتر نشر دیگر و منزل این زوج، فرزندشان یاشار امینی، مدیر فنی نشر را بازداشت و به اتهاماتی چون «همکاری با کانون نویسندگان ایران» به یک سال زندان محکوم کردند و علی امینی و نازی اسکویی را بارها به بازجویی کشاندند./کانون نویسندگان
@bidarzani

📌تبعید صبا کردافشاری از زندان اوین به زندان قرچک ورامین

#صبا_کردافشاری چهارشنبه ۱۹ آذرماه از بند زنان زندان اوین به زندان قرچک ورامین تبعید شد. در جریان انتقال خانم کردافشاری، مادرش راحله احمدی، فعال مدنی زندانی در اوین که دوران محکومیت ۳۱ ماهه خود را در سپری می‌کند، از ماموران زندان خواست او را نیز همراه با دخترش منتقل کنند، اما به وی گفته‌اند به دستور دادستان خانم کردافشاری باید به تنهایی منتقل شود. صبا کردافشاری پیشتر توسط دادگاه انقلاب تهران به ۲۴ سال حبس که ۱۵ سال از آن به عنوان مجازات اشد قابل اجراست محکوم شده است. در ماه‌های اخیر تعداد زیادی از زنان زندانی از بند سیاسی زنان اوین به زندان‌های دیگر فرستاده شده‌اند.

در جریان انتقال صبا کردافشاری، راحله احمدی، فعال مدنی و مادر این زندانی سیاسی که دوران محکومیت ۳۱ ماهه خود را در بند سیاسی زنان زندان اوین سپری می‌کند، از ماموران زندان خواست او را نیز همراه با دخترش منتقل کنند، اما به او گفته‌اند که به دستور دادستان خانم کردافشاری باید به تنهایی به زندان قرچک ورامین منتقل شود./هرانا


#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

#بیدارزنی: آنیسا جعفری مهر و داریوش مرادی، فعالین فرهنگی اهل اسلام آباد غرب امروز چهارشنبه ۱۹ آذرماه با تودیع قرار به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شدند.

آزادی خانم جعفری مهر با تودیع قرار وثیقه ۳۵۰ میلیون تومانی و آزادی آقای مرادی با تودیع قرار کفالت به صورت موقت و تا پایان مراحل دادرسی صورت گرفته است.

«آنیسا جعفری‌مهر»، دانشجوی کارشناسی ارشد زبان‌شناسی دانشگاه کردستان و یکی از اعضای شورای نویسندگان فصل‌نامه ادبی و هنری «ژ» است که روز دوشنبه ۳ آذرماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. ماموران در زمان بازداشت، ضمن بازرسی منزل، شماری از لوازم شخصی از جمله لپ‌‌تاپ، تلفن همراه و برخی از کتاب‌های او را ضبط کرده و با خود برده بودند.

@bidarzani

#بیدارزنی: سلیمان سویلو، وزیر کشور ترکیه اعلام کرده است که در ۱۰ ماه نخست سال جاری، ۲۳۴ زن در این کشور به قتل رسیدند.

بنا‌بر آمار سازمان ملل، «زن‌کشی» در دنیا در هر یک میلیون نفر، معادل ۱۳ نفر است، اما آیا این آمار در قبال افزایش چشم‌گیر خشونت علیه زنان و قتل زنان در ساختار تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی و عدم وجود گزارشات جامع و مدون، آمار قتل زنان در مکزیک و‌ قتل دختران جوان در هند نیز صادق است؟

فعالان زنان ترکیه، آموزش‌های غیر مستقیم دولت و دستگاه عظیم رسانه‌ای آنان در راستای آموزش‌های مردسالارانه، ترویج سبک زندگی سنتی و افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز مردان را بی‌تاثیر در وضعیت فعلی نمی‌دانند. شاید برای مخاطبان فارسی زبان، پیگیری سریال‌های ترکیه‌ای و خط روایی مردان خشونت‌ورز و «ناموس‌پرستی» در برابر «زنان جذاب تحت ستم» بسیار نام آشنا باشد. سریال‌هایی که تجاوز، خشونت کلامی، ضرب و شتم و حتی قتل زنان را بسیار عادی نشان داده است. فعالان فمینیست ترکیه، همچنین معتقدند که قوانین لازم برای مقابله با زن‌کشی در ترکیه کافی نیست و دولت هم، عزم جدی برای مقابله با این جنایات را ندارد. آنها از دولت می‌خواهند تا موافقتنامه‌ی بین‌المللی استانبول، برای پایان خشونت علیه زنان را اجرایی کند.

#خشونت_علیه_زنان
#زن_کشی

@bidarzani

#نازنین_محمدنژاد، دانشجو و فعال دانشجویی سابق دانشگاه های تهران و علامه طباطبائی، شب گذشته ۱۸ آذر ماه با یورش نیروهای امنیتی به منزلش بازداشت شد.




@bidarzani
@senfi_uni_iran

🎬روایت‌های شخصی و غیرشخصی از خشونت خانگی

گفت‌وگو با مینا کشاورز، مستندساز

‏مینا کشاورز، سازنده مستند «هنر در خطر زندگی کردن» در گفت‌وگو با کانون زنان ایرانی: این تنها هدف من نیست بلکه کارِ گروه‌های مختلفی از جمله فعالان اجتماعی و زنان و نهادهای حمایتی‌ست. نیاز به یک همبستگی داریم تا فرهنگ، رویکرد و نگاه‌ها به مساله زن تغییر کند.

#خشونت_خانگی
#مستند


@bidarzani
https://ir-women.com/17406

فاطمه تمیمی، فعال فرهنگی، کارگردان، عکاس و پژوهشگر مطالعات فرهنگ بومی عرب توسط نیروهای امنیتی در منزلش بازداشت شد.

#فاطمه_تمیمی شهروند عرب ساکن شهرک چمران (جراحی) از توابع شهرستان ماهشهر، چهارشنبه ۱۹ آذر توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
از علت بازداشت، اتهام‌ها و محل نگهداری فاطمه تمیمی اطلاعی در دست نیست.
به گفته یک منبع مطلع فاطمه تمیمی قصه‌ها، لالایی‌ها و ترانه‌های زبان عربی را جهت ثبت تاریخ فرهنگی از روستا به روستا جمع‌آوری می‌کرد.
فاطمه تمیمی ۳۹ سال دارد و مادر دو فرزند است./هرانا



@bidarzani