بيدارزنى
4.36K subscribers
5.44K photos
1.25K videos
176 files
4.22K links
«بیدارزنی» رسانه‌ای گروهی از کنشگران حقوق زنان است که در زمینه‌ی ارتقای آگاهی جامعه نسبت به برابری جنسیتی و احقاق حقوق زنان فعالیت می‌کنند.

تماس با ما:
@bidarzanitel
Download Telegram
چرا فمینیست و سوسیالیست هستم 🔻

▪️فمینیسمی که من برای آن می‌جنگم به راحتی در دامان سرمایه‌داری قرار نمی‌گیرد. این فمینیسم ریشه در این باور دارد که سرمایه‌داری مشکل امروز جهان است، فمینیسمی که در اصول دموکراتیک، برابری انسان‌ها و مرام ضد سرمایه‌داری ریشه دارد. این فمینیسم پاسخی به ظلم و ستم بر زنان، مردان و کودکان، تخریب و نابودی هوا، اقیانوس‎ها و حیات وحش و محدود کردن اتحاد و خلاقیت ماست.

▪️اشتباه نکنید، فمینیسمِ من هم می‌خواهد زنان دستمزد برابر داشته باشند و نیمی از قدرت در اختیارشان قرار گیرد. اما بیشتر از این هم می‌خواهد و این امر مستلزم رهایی از ساختارهای اقتصادی و سیاسی‌ای است که اکثر زنان و مردان را از زندگی خوب و درخور بازداشته است. فمینیسم من اعتقاد دارد که تنها با مبارزه علیه سرمایه‌داری می‌توان به این اهداف دست یافت. این فمینیسم مبارزات اتحادیه‌ها، کمپین‎ها و تلاش‎های مرتبط با حداقل دستمزد را در برمی‌گیرد. تلاش برای به رسمیت شناختن و وضع دستمزد بر کار خانگی است. با جنبش حرکت به سوی انرژی سبز همراه است. علیه نژادپرستی مبارزه می‌کند، مدافع حقوق اقلیت‌های جنسی است و تلاش می‌کند تا حق تأمین نیازهای اساسی انسانی مانند غذا، سرپناه، لباس و .... را برای همگان به دست آورد.

▪️ممکن است شما نسخه‌ی فمینیسم من را دوست نداشته باشید، شاید شما دیدگاه خودتان را در مورد آزادی زنان دارید که بسیار با من تفاوت دارد. حتی ممکن است به هیچ‌وجه جهان‌بینی سیاسی مشخصی نداشته باشید. ایرادی ندارد. توسعه‌ی این نسخه‌ی قدرتمند از فمینیسم ما را ملزم می‌کند که به امیدها و آرزوها، ارزش‌ها و ترس‎ها، اولویت‌ها و مبارزاتِ زنان دیگر گوش دهیم، گوش دادن بدون قضاوت عجولانه یا اهانت و حمله به آن‌ها. فمینیسم نقشه‌ای برای رسیدن به یک آرمان‌شهر نیست که روزی به آن دست یابیم و پس از آن شاد زندگی کنیم. فمینیسم قدیمی‌ترین مبارزه برای رسیدن به آزادی است. من به جنگیدن ادامه می‌دهم و شما هم باید چنین کنید.


@bidarzani
@NashrAasoo
https://t.me/NashrAasoo/4339
زنان انقلابی دنیا: اوندینا پتینی

برگردان: نیکزاد زنگنه

بیدارزنی: اوندینا پتینی(۲۰۰۳-۱۹۲۵) یکی از اعضای مقاومت ضد فاشیسم در ایتالیای زمان جنگ جهانی دوم و فعال سیاسی دوران پساجنگی است. او در شهر تریسته ایتالیا متولد شد و در زمان سلطه فاشیسم رشد کرد. اوندینا اولین فعالیت‌های ضد فاشیستی خود را در سال ۱۹۴۲ به‌عنوان کارگر کارخانه کشتی‌سازی در مالفالکن آغاز کرد. ازآنجاکه اکثر رفقای ضد فاشیسم او کمونیست بودند، او نیز گرایش‌های کمونیستی قوی پیدا کرد.

در اوایل ۱۹۴۳، اوندینا همراه با پارتیزان‌های جبهه آزادسازی اسلونیایی که در منطقه فعالیت می‌کردند، به یگان گاریبالدی (اولین گروه پارتیزانی ایتالیایی) پیوست. او با اسم رمز «ناتالی» به‌عنوان قاصدی که غذا و اخبار برای پارتیزان‌ها می‌آورد، با گاریبالدی همکاری می‌کرد. اوندینا در ۲ جولای ۱۹۴۳ دستگیر و تا بعد از آتش‌بس ایتالیایی با متحدان در ۸ سپتامبر، در تریسته زندانی شد.

اوندینا در طول حملات بعدی به ایتالیا توسط متحد سابقش آلمان، مجدداً به پارتیزان‌ها پیوست. زنان در نقش مبارز و قاصد، سهم بزرگی در مقاومت ایتالیایی در برابر آلمان نازی و بخش جمهوری دموکرات ایتالیایی واقع در شمال ایتالیا داشتند و اکثراً با جانشان بازی می‌کردند. اوندینا پیش از به دام افتادن در ۱۱ فوریه ۱۹۴۴ و زندانی شدن مجدد در تریسته، دو بار بازداشت‌شده بود و هردو بار موفق شده بود فرار کند. در پایان ماه مارس، او به آشویتس فرستاده و بعداً راونسبروک به منتقل شد اما موفق شد فرار کند و از طریق اروپای شرقی در جولای ۱۹۴۵ به ایتالیا برگردد. او در این زمان تنها ۲۰ سال داشت.

اوندینا باقی عمرش را با مشکلات جسمی و روانی ناشی از تجربیات جنگی دست به گریبان بود. او درباره مصائبش می‌گوید: «من نمی‌دانم رؤیا چیست؟ از ۱۹۴۴ من فقط کابوس را به خوبی می‌شناسم». بااین‌حال این مشکلات مانع از آن نشد که او به زندگی پربار و متعهدانه خود به‌عنوان یک ماما، مبارز عضو حزب کمونیست و عضو اتحادیه تجارت ادامه ندهد. گذشته اوندینا او را تا همیشه مبارز پرشور مخالفت و مقاومت علیه فاشیزم نگه داشت و او تبدیل به عضو فعالی در انجمن ملی پارتیزان‌های ایتالیا برای مبارزان پیشین مقاومت شد.
اوندینا همچنین برای سازمان فعالیت فرهنگی خود که برگزارکننده کمپ‌های تابستانی برای جوانان چپ‌گرا بود و همچنین گردهمایی ناشران کمونیست که با همکارش جیانلوئیجی براسادین شناخته می‌شود.
اوندینا به دلیل بیماری از سال ۱۹۹۱ در آپارتمان خود منزوی شد و ۱۲ سال بعد در سن ۷۷ سالگی درگذشت.

«زیباست که آزاد زندگی کنیم»
«ضد تمام انواع نژادپرستی، ضد تبعیض و سوءاستفاده نژادی، جنسیتی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی؛ اکنون و همیشه و سرسختانه: مقاومت می‌کنیم!»

#زنان_انقلابی
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/24744&rhash=3ec4f87be6d7d1
💢خشونت خانگی در فرانسه همزمان با قرنطینه بیش از ۳۰ درصد افزایش یافته است

وزارت کشور فرانسه اعلام کرد موراد خشونت خانگی در این کشور در یک هفته اخیر همزمان با اجرای طرح قرنطینه برای مقابله با شیوع بیشتر ویروس کرونا، بیش از ۳۰ درصد افزایش پیدا کرده است.

کریستف کاستنر، وزیر کشور فرانسه این موضوع را در یک گفت‌وگوی تلویزیونی مطرح و آن را از تبعات قرنطینه توصیف کرد.

#خشونت_خانگی


@bidarzani
@euronewspe
https://t.me/euronewspe/23908
📌برای صلح پایدار به جای وابستگی قومی، باید آدرس های مشخص زنانه مقابل طالبان گذاشت

📍زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. سور اسرافیل پیش از مهاجرت به اروپا، مدتی در ایران بوده و تبعیض علیه افغان ها در ایران را از نزدیک تجربه کرده است. سایت “دیگری” با وی در باره مبارزه طولانی زنان افغان برای آزادی، گفتگوهای “صلح” در افعانستان، بازگشت طالبان به قدرت و چشم انداز آن بر وضعیت زنان در این کشور مصاحبه کرده است

📍سال‌های جنگ نه تنها اثر مستقیم بر زندگی اجتماعی و خانوادگی زنان  که متاثر از امنیت و اقتصاد است گذاشته ، بلکه از لحاظ معنوی نیز ما در طول این همه سال شاهد عقب گرد فرهنگی هستیم. سطح پایین سواد زنان و حتی عدم شناخت از جسم و فیزیک زنانه و آموزش هایی که باید زنان و دختران در طول زندگی خود چه در رابطه با روابط جنسی و جسمی و چه در رابطه با مسایل حقوقی داشته باشند، معضل آفرین بوده است. سکوت در برابر خشونت های جنسی یکی از عواملی است که در جامعه جنگ زده زنان به آن متوسل می شوند. خشونت در بسیاری مواقع جز زندگی عادی آنان می شود.
و در طول جنگ های تنظیمی داخلی نیز کم نبوده اند زنانی که یا قربانی تجاوزات جنسی بوده اند و یا برای پیشگیری از این موضوع خودکشی کرده اند. من قصه های زیادی از دختران همسال خود و بزرگ تر از خود شنیده ام که در زمان جنگ های تنظیمی مردان از زنان خانواده می خواستند که قبل از افتادن به دست دشمن خودکشی کنند.
بسیار دختران و زنانی که در اثر نا امنی ها چور( دزدیده) و  فروخته شدند، ولی کمتر کسی به مستند سازی آن پرداخته است. بعد از گذشت سال‌ها حرف زدن از آن دوران که بر زنان چه گذشته تابو شمرده می شود و حتی خود فعالین حقوق زن نیز بنا به ملاحظاتی در این رابطه سکوت می کنند.
#زنان_افغانستان

@bidarzani
https://www.akhbar-rooz.com/برای-صلح-پایدار-به-جای-وابستگی-قومی،-با/
ویروس کرونا چگونه به زنان در آسیا ضربه می‌زند؟

🖋نویسنده: لارا اوون| ترجمه: رها عسکری‌زاده

🗣علاوه بر نبرد برای سلامتی که همگان با آن درگیرند، تاثیرات اجتماعی ویروس کرونا نیز قابل توجه است. در سراسر آسیا، این زنان‌اند که به طور نامتناسبی تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند.

🔺از زمان شیوع در چین ویروس کرونا در سراسر آسیا هزاران نفر را کشته یا مبتلا کرده است و در حال انتشار به سراسر دنیاست. ماریا هولتسبرگ ، مشاور ریسک زنان سازمان ملل حوزه آسیا و اقیانوسیه می‌گوید: «بحران همیشه نابرابری جنسیتی را تشدید می‌کند.» در این مقاله به پنج موردی که بار موجود بر دوش زنان را سنگین‌تر می‌کند اشاره شده است.

👇🏽در میدان بخوانید:

http://medn.me/cq
https://t.me/meidaandotcom/8214
@bidarzani
متوسط­‌هایِ تهی­دست شده و اعتراض به نابرابری، بازخوانی تغییرات طبقاتی در منطقه هفده تهران با روشِ باستان­شناسی پس­ماند

🔹دکتر لیلا پاپلی یزدی

🔸مقدمه: مطالعه الگوهای دورریز و پس­ماند با روش­شناسی باستان­شناختی، رویکردی مطالعاتی است که در دهه ۱۹۷۰ میلادی و توسط اساتید دانشگاه آریزونا پایه­گذاری شد. نخستین فردی که به باستان شناسی پس ماند روی آورد پیتر پرایس بود اما عمر کوتاهش موجب شد که پروژه ناتمام بماند. پس از او ویلیام راثجه پژوهش بر روی پس ماند را ادامه داد از این منظر او را را می توان فردی دانست که این رویکرد مبتکرانه مطالعاتی و روش شناسی آن را بنیان گذاری کرده است (Rathje, 1992; Rathje and Murphy, 2001).

🔹راثجه را می­توان در زمره باستان شناسان مدرن و فرایندی تلقی کرد. باستان­شناسی مدرن (see. Hoddr, 1995)پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت و نوعی تغییر در روش­های باستان­شناسی و تغییر جهت آن از اهداف پارادایمیک و کلان کلاسیک در راستای فهم تاریخ فرهنگ به سمت شناخت الگوها و مکانیسمهای تطابق با محیط بود. این تغییر درست زمانی ایجاد شد که باستان­شناسی پس از دو جنگ جهانی متهم به بودجه خواری و از سویی همدستی با فاشیسم شده بود. باستان­شناسی مدرن تلاش کرد این دانش را از دست طبقات مرفه درآورده و به صورت­بندی وضعیت طبقات متوسط و تهی­دست بپردازد. باستان­شناسی پس­ماند/زباله یکی از این روشهاست. راتجه توانست با بررسی مکانهای دپویِ زباله به الگوهای مصرف و تغییرات طبقات پی ببرد و الگوهای کاربردی برای تغییر شیوه­های دورریز و بالا بردن کیفیت زندگی تهی­دستان پیشنهاد کند.

🔸باستان­شناسی پس­ماند برای نخستین بار در ایران با حمایت مرکز مطالعات و برنامه‌­ریزی شهر تهران و مرکز پژوهشیِ آفرینش و با مسئولیت اجرایی نگارنده در سال‌های نود و شش و نود و هفت در دو منطقه هفت و هفده در تهران به اجرا درآمد. در این پژوهش دوازده نفر از فارغ­التحصیلان رشته­‌های باستان­شناسی و جامعه‌­شناسی، مطالعات فرهنگی و حقوق شرکت داشتند.

🔹نوشتار پیش­رو بخشی از نتایجِ پژوهش یاد شده در منطقه هفده تهران است. این نوشتار به تغییر ساختارهای طبقاتی در این منطقه و تاثیر این تغییرات بر اعتراض‌های اقشار تهی­دست در سال‌های اخیر می­پردازد.

@bidarzani
🔻متن کامل #مقاله:
https://afarinesh-center.ir/%d9%85%d8%aa%d9%88%d8%b3%d8%b7%e2%80%8c%d9%87%d8%a7%db%8c%d9%90-%d8%aa%d9%87%db%8c%d8%af%d8%b3%d8%aa-%d8%b4%d8%af%d9%87-%d9%88-%d8%a7%d8%b9%d8%aa%d8%b1%d8%a7%d8%b6-%d8%a8%d9%87-%d9%86/
درگاهی، زهرا
فعال حقوق زنان

مصاحبه کننده: شیرین سمیعی
پاریس
۳۱ مه ۱۹۸۴

عناوین اصلی:
تبار خانوادگی و تحصیلات‌، وضعیت آموزش زنان در ایران در اوایل قرن بیستم‌‌، خاطراتی از سنت‌های ازدواج در ایران‌‌، رفتار اجتماعی و فعالیت‌های زنان در ایران و تغییرات در این باره‌، محیط فرهنگی ایران در دهه‌‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰‌.

* مصاحبه فایل متنی ندارد.

@bidarzani
https://fis-iran.org/fa/oralhistory/Dargahi-Zahra


https://t.me/fisohc/500
دولتشاهی، مهرانگیز
فعال حقوق زنان؛ بنیانگذار جامعۀ راه نو‌؛ مدیر کمیتۀ مشورتی سازمان بین‌المللی زنان ایران‌؛ نماینده مجلس‌‌(۱۳۵۳- ۱۳۴۱‌)؛ سفیر ایران در دانمارک‌(۱۳۵۷- ۱۳۵۵).

شیرین سمیعی
پاریس
مه ۱۹۸۴

عناوین اصلی:
تبار خانوادگی‌، تحصیلات‌‌ و خاطرات دوران کودکی‌‌، وضعیت زنان در دهه ۱۳۱۰‌، خاطراتی از رضا شاه‌، دربارۀ کارزار علیه حجاب در دوران رضا شاه‌، زندگی در آلمان در دوران جنگ جهانی دوم‌، تاسیس سازمان زنان ایران‌ و پیدایش فعالیت‌های گروه‌های ذینفع برای ترویج حقوق زنان‌، پیدایش سازمان‌های مختلف زنان و فعالیت‌های آنان‌، جمعیت جامعۀ راه نو و عضویت در آن‌، پشتیبانی از سازمان زنان ایران‌، فعالیت‌های بین‌المللی سازمان زنان ایران‌، مجادلات در مورد قانون حمایت از خانواده‌، کوشش برای بهره‌مند ساختن زنان از حق مشارکت در انتخابات در سال ۱۳۴۲ و مخالفت دولت‌، خاطراتی از خانواده پهلوی‌، مشکلات زنان و جناح‌های سیاسی گوناگون‌، دربارۀ حزب دمکرات ایران‌، میزان شرکت سازمان زنان ایران در گردهمایی‌های بین‌المللی‌، عملکرد مجلس‌، سفارت در دانمارک‌، فعالیت‌های جنبش دانشجویی در دانمارک‌، روابط ایران و دانمارک‌، نگرانی‌های سیاسی ایران در گردهمایی‌های بین‌المللی زنان‌، خاطراتی از ازدواج شاه با فرح‌، خاطراتی از فرخ پارسا‌، امیر عباس هویدا و دیگر شخصیت‌های سیاسی‌‌، دربارۀ انقلاب ۱۳۵۷.


@bidarzani
https://fis-iran.org/fa/oralhistory/Dowlatshahi-Mehrangiz

https://t.me/fisohc/534
🔴 اعتصاب غذای ٢٠٠ زن زندانی در زندان ارومیە پس از مرگ یکی از زندانیان بر اثر ابتلا بە کرونا

برپایە گزارش هەنگاو، ٢٠٠ زندانی محبوس در زندان مرکزی ارومیە از روز شنبە ٩ فروردین بە نشانە اعتراض بە نبود امکانات و خدمات بهداشتی در بند زنان و همچنین مخالفت مسئولین با آزادی موقت آنها پس از شیوع ویروس کرونا در این زندان، دست بە اعتصاب غذا زدەاند. بنا بر گزارش، تمامی زنان محبوس در بند زنان، نهار روز شنبە را تحویل نگرفتە و آن را بە زمین ریختە و اعلام کردەاند تا زمانی کە از حق آزادی موقت برخوردار نشوند، بە اعتصاب خود ادامە خواهند داد.

⚪️ اعتصاب این زندانیان پس از مرگ یکی از زنان محبوس در بند زنان با نام ”فاطمە علیزاده“ ٥٣ سالە و اهل کرمانشاه بر اثر ابتلا بە ویروس کرونا بودە است. فاطمە علیزادە یک روز قبل از مرگ، حال جسمی وخیمی داشته است و علی رغم مطلع کردن کادر درمانی، هیچ کدام از آنها برای درمان وی اقدام نکردەاند.

#اعتصاب_غذا
#زنان_زندانی
@bidarzani
https://t.me/SarKhatism/7200
🔹️مرخصی نازنین زاغری از زندان تمدید شد

🔻ریچارد رتکلیف، شوهر نازنین زاغری، شهروند ایرانی-بریتانیایی تایید کرده است که مرخصی او از زندان برای دو هفته تمدید شده است.

🔻خانم زاغری که در آستانه سال نو شمسی، به دلیل شیوع ویروس کرونا، از زندان به مرخصی رفت قرار بود شنبه آینده به زندان بازگردد.

🔻آقای رتکلیف همچنین گفت که پرونده همسرش برای بررسی عفو در اختیار دادستان عمومی قرار گرفته است.
#نازنین_زاغری

@bidarzani
https://bbc.in/39xeVtv
@bbcpersian
پایان اعتصاب غذای نسرین ستوده و چند زندانی سیاسی اوین به خاطر هم‌بندیان

تعدادی از زندانیان سیاسی زندان #اوین که با شدت‌گرفتن بحران #کرونا در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان‌ها دست به #اعتصاب_غذا زده بودند، به اعتصاب خود پایان دادند. این زندانیان به دلیل شیوع بیماری و وضعیت بهداشتی نامناسب زندان‌ها، خواستار آزادی فوری زندانیان شده بودند.

«رضا خندان» همسر «نسرین ستوده»، با اعلام خبر پایان اعتصاب او گفته است این وکیل زندانی و #رضوانه_خان‌بیگی، #حسین_سرلک، #مرتضی_نظری و #رضا_مهرگان که به طور جداگانه دست به اعتصاب غذا زده بودند، با توجه به «شیوع بیش از حد بیماری کرونا و ملاحظه حال روحی هم‌بندیان و همچنین کاهش فشار روحی مضاعف بر آن‌ها در روزهای نوروز»، به اعتصاب‌شان پایان داده‌اند.

#نسرین_ستوده وکیل حقوق بشری زندانی، از ۲۶ اسفند ماه در اعتراض به عدم آزادی زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زده بود. او تاکید کرده بود که «بر اساس یک ضرورت ملی باید بسیاری از بندهای زندان‌های کشور، از جمله بند زنان زندان اوین، تعطیل شده و حکومت از در آشتی با دنیا درآید».


@bidarzani
https://t.me/dhrciran/666
نامه سوم مادر نرگس محمدی به:
آقای رئیسی ریاست قوه قضائیه شرایط دخترم من بدتر شده است.

چند روزیست نرگس سرفه‌های شدید می‌کند دچار سوزش گلو و درد قفسه سینه شده است در ۱۵ روز اخیر بخاطر وجود ساس در بند زنان ۴ بار بطور شدید سم‌پاشی شده و زندانیان ساعاتی از روز در هوای سرد در حیاط نگه داشته شده و شب اتاق‌های سمپاشی شده، در اتاق ۲۰ متری که نرگس و همبندیهایش زندگی می‌کنند فاقد تهویه و پنجره می‌باشد، دخترم بعد از آمبولی ریه، دچار ضایعه شدید ریوی شده و تحت نظر دکتر متخصص و از اسپری تنفسی استفاد میکرد، طبیعی است که در شرایط کنونی دچار مشکل تنفسی شده باشد، من و پدر نرگس بارها با شرایط غیر استاندارد زندان زنجان، اعلام نگرانی کرده و بجای رسیدگی تهدید شده‌ایم. دخترم در سلولهای انفرادی به بیماری‌های متعدد مبتلا شده و در ۵ سال اخیر زندان، سه بار تحت عمل جراحی‌های سنگین قرار گرفته است و در این سالها فقط یک بار به مرخصی سه روزه آمده است. رفتار با دخترمان ظالمانه و غیرانسانی است. نگران جان دخترمان هستیم.

عذرا بازرگان
فروردین ۱۳۹۹
#نرگس_محمدی
@bidarzani
@taghirahman
الزامات اپیدمی و مشقّت های زنان

🖋سیمین کاظمی

🚺 بحران ها وضعیتی را پدید می آورند که پرداختن به برخی مسایل از جمله حقوق زنان را ظاهرا از موضوعیت خارج و از اولویت می اندازد. اما چنین بحران هایی، زمینه ساز آسیب های فردی و اجتماعی می شوند که نه تنها ترمیم شان به آسانی میسر نخواهد شد، بلکه منجر به پسرفت و عقبگرد در وضعیت زنان می شوند، از این رو باید به آنها پرداخت و برای مقابله با آنها آمادگی داشت. یکی از این بحران ها که در حال حاضر گرفتار آن هستیم شیوع بیماری کووید 19 است.

🚺 الزامات اپیدمی کروناویروس شامل در خانه ماندن، ضدعفونی کردن و مراقبت از بیماران، ممکن است وضعیت زنان را تحت تاثیر قرار دهد. البته باید در نظر داشت، اینکه زنان در شرایط اپیدمی تا چه حد و چگونه آسیب پذیر هستند، ممکن است متاثر از طبقه اجتماعی و وضعیت اقتصادی و شغلی و متغیرهای دیگری نیز باشند. در اینجا اجمالاً به برخی از دشواری های زندگی زنان در شرایط اپیدمی اشاره می شود.

🚺 با اپیدمی کووید 19 و عدم قطعیت درباره میزان ماندگاری و راههای انتقال ویروس کرونا، هر وسیله و ماده ای که احتمال تماس دیگران با آن وجود دارد، آلوده به ویروس تلقی می شود، ازاین رو ضدعفونی کردن قبل از مصرف به یک ضرورت تبدیل شده است. چنین ضرورتی در زمینه تقسیم کار جنسیتی، که بهداشت و شستشو به عنوان وظیفه ای زنانه تلقی می شود، موجب شده است، که وظیفه ضدعفونی کردن به سایر وظایف زنان افزوده شود. علاوه بر این وظیفه مراقبت از بیمارانی که بر اساس تشخیص مراجع درمانی، نیازمند استراحت در منزل هستند، نیز اغلب به دوش زنان است.

🚺 اجتماعی شدن کار خانگی، راه حلی است که ممکن است زنان را از برخی وظایف خسته کننده و مداوم خانگی برهاند، اما در شرایط سرمایه داری که این امکان از زنان سلب شده است، زنان بر اساس سطح امکانات، ثروت و دسترسی می توانند با خرید برخی خدمات کالایی شده مثل غذای رستوران، مراکز شستشو، مهدکودک ها از بار وظایف شان بکاهند. این موهبت و امکان که تنها در اختیار زنان طبقات مرفه و متوسط بوده، اکنون با بسته شدن رستوران ها و بی اعتمادی به مراکز تهیه غذا و مهدکودک ها سلب یا محدود شده و زنان خود مکلف به انجام چنین وظایفی هستند.

🚺 علاوه بر افزایش کارخانگی، حضور طولانی مدت اعضای خانواده در کنار هم و بیکار شدن و از دست دادن درآمد در شرایط اپیدمی از جمله عواملی هستند که زنان به ویژه زنان کم درآمد را در معرض خشونت خانگی قرار می دهند.

🚺آنچه درباره وضعیت زنان در شرایط اپیدمی گفته شد، اولاً چون در حوزه خصوصی شکل می گیرد، نامریی و نامکشوف است، و ثانیاً براساس توافقی ناگفته، عادی و طبیعی تلقی می شود و کمتر کسی تمایل دارد درباره آن صحبت کند. وظیفه فعالان حقوق زنان و رسانه های مترقی است که به اثرات نامطلوب بحران اپیدمی بر وضعیت زنان بپردازند و نه تنها از زنان بخواهند، از تجربه های دشوارشان در اپیدمی کروناویروس سخن بگویند، بلکه لازم است مردان را به مشارکت در وظایفی که می تواند مشترک باشد، ولی بر زنان تحمیل شده، فرابخوانند؛ و علاوه براینها درباره خشونت خانوادگی و راهکارهای آن اطلاع رسانی کنند.


@drsiminkazemi
@bidarzani
​​بنا به گزارش‌ها نزدیک به ۹۰ درصد از کادر درمانی در استان هوبئی چین را که ویروس «کوید-۱۹» از آن‌جا شروع شد، زنان تشکیل می‌دهند. زنانی که روزهای متوالی در شیفت های طولانی ایستادند و و گاه حتا ۲۱ روز پشت سر هم سر شیفت بودند تا به هزاران بیمار مبتلا به ویروس کرونا رسیدگی کنند. اما در همین دوران که زنان کادر درمانی این‌طور تلاش می‌کردند، مقامات دولتی از کنترل بدن زن، استفاده از بدن زن برای دستگاه تبلیغات خود و نادیده گرفتن نیازهای طبیعی و بدیهی بدن زنان کادر درمان دمی دست نکشیدند.

بعضی از پرستاران زن در استان هوبئی با این شرط که هویت آن‌ها فاش نشود، به برخی رسانه‌ها گفتند که مقامات اداره‌ی بهداشت استان - که همگی مردان «رفیق فرمانده» هستند- ده‌ها بسته قرص‌های ضد بارداری را به بیمارستان‌ها آورده و میان زنان کادر درمان پخش کردند و آن‌ها را تشویق کرده یا تحت فشار گذاشتند تا قرص‌ها را مصرف کنند و عادت ماهانه نشوند. لباس‌های محافظتی که پزشکان و پرستاران باید برای مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا به تن کنند، لباس‌هایی است که درآوردن آن آسان نیست و وقت‌گیر است. مقامات بهداشتی می‌خواهند زن‌های کادر درمان را وادار کنند تا از خون‌ریزی ماهانه خود جلوگیری کنند تا مجبور نشوند به دستشویی رفته و نوار بهداشتی و تامپون را تعویض کنند. از سوی دیگر زنان کادر درمان افشا کردند که در فهرست «لوازم ضروری» که مقامات دولتی برای کادر درمان به بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها می‌فرستند، نه تامپون است و نه نوار بهداشتی!

خبری که وقتی افشا شد، موجی از واکنش‌های انتقادی کاربران چینی و به‌ویژه زنان را به دنبال داشت. آن‌ها مقامات چین را متهم کردند که در حالی که زنان کادر درمان، در حال جان‌فشانی‌اند و گاه تا روزهای متوالی حتا دقیقه‌ای بیمارستان را ترک نمی‌کنند، مقامات در همین‌حال هم دنبال کنترل بدن زنان‌اند و مجبور کردن آن‌ها به چیزی که تصمیم شخصی‌شان برای بدن خود نیست.

در همین دوران ویدئوی تبلیغاتی از دولت چین منتشر شد که برخلاف انتظار آن‌ها، نه تنها موجی از همدلی و احساسات را موجب نشد، که با خشم و اعتراض بسیاری از شهروندان چینی مواجه شد. در این ویدئو، زنان کادر درمان تصویر شدند که ردیف نشستند تا یک آرایشگر موهای آن‌ها را از ته بزند. امری که قرار بود مصداقی باشد از «بهداشت شخصی بیشتر» کادر درمان در بیمارستان‌هایی که آلوده به ویروس کرونا است. بعضی از زنان در ویدئو گریه می‌کردند. بعد هم زنان این ویدئو، مشت‌های گره‌کرده را بالا برده و بر دولت چین درود می‌فرستند!

شهروندان خشمگین چینی از دولت انتقاد کردند که با زنان کادر درمان مثل عروسک خیمه‌شب‌بازی رفتار می‌کنند، برای موی سر آن‌ها هم تصمیم می‌گیرد و انگار که فشار و استرس آن‌ها کم باشد، با بریدن گیسوان آن‌ها و سلب حق «اختیار بر بدن»، درد و فشار دیگری را به زنان تحمیل می‌کند. کاربران با خشم نوشتند «از بدن زنان به عنوان ابزار پروپاگاندای خود استفاده نکنید.»

فنگ کچنگ، استاد ارتباطات و روزنامه‌نگاری در دانشگاه چینی هنگ‌کونگ به «فایننشال تایمز» گفت که بحران کرونا، واکنش بسیار گسترده‌ای علیه دستگاه پروپاگاندای دولتی چین را میان چینی‌ها برانگیخته است، واکنشی که پیش از این هیچ‌وقت تا این حد شدید و گسترده نبود.

لی‌سپان، فمینیست و کنشگر مدنی در چین نیز می‌گوید به‌ویژه زنان چینی جدی‌تر و گسترده‌تر از هر زمان دیگری علیه تولیدات پروپاگاندای دولت چین که همیشه در آن نگاهی ابزاری به زن دارند و زن را به عنوان موجود مطیع و «فداکار» تصویر می‌کنند، به خشم آمدند و واکنش نشان می‌دهند.

در بخش دیگری از این تولیدات تبلیغات دولتی، تلویزیون رسمی چین زن پرستاری را در ووهان نشان داد که به‌رغم این‌که پا به ماه است، هنوز سرکار می‌آید. این‌بار هم موجی از واکنش‌های خشمگین کاربران چین سرازیر شد که چرا باید زنی که ۹ ماهه باردار است به سر کار برود و کدام منطق و قانون و عقل و انسانیت چنین فاجعه‌ای را توجیه می‌کند؟

مقامات چین که یکی از شدیدترین سانسور بر محتوای اینترنت را دارند، از آغاز شیوع ویروس کرونا بنا به دلایلی که چرایی‌اش کامل معلوم نیست تصمیم گرفتند کمی از خفقان کم کرده و کمی بیشتر به کاربران اجازه‌ی پرسش‌گری و انتقاد بدهند. همین روزنه‌ی اندک انبوهی از واکنش‌های خشمگین و ناراضی و پرسش‌های اساسی را موجب شده است، واکنش‌هایی که سویه‌های مثبتی هم دارد. از جمله این‌که بحث «حق زن بر بدن خود» در میان جامعه‌ی اغلب سنتی چین نیز جدی‌تر شده است و دیگر نمی‌توان هر دوغ و دوشاب تبلیغاتی با بدن زن را راحت به خلق‌الله فروخت!
@FarnazSeifi
@bidarzani
https://t.me/FarnazSeifi/150
💢کرونا در افغانستان: زنان در زندان هرات شورش کردند

جمعی از زنان زندانی در زندان هرات افغانستان، در اعتراض به وضعیت ناشی از شیوع ویروس‌کرونا، ترس ناشی از آن و عدم مرخصی یا آزادی اشان، یکشنبه شب ۲۹ مارس دست به اعتراض زدند و شورش کردند.

لانی فرهاد، سخنگوی والی هرات در این خصوص به رسانه‌های افغانستان گفته است این زندانیان خشمگین دست‌کم ۶ نفر از نگهبانان زندان را زخمی کرده‌اند.
#زنان_زندانی
#زنان_افغانستان

@bidarzani
https://t.me/euronewspe/23968
نامه به خامنه‌ای؛ دادگاه تجدیدنظر چهار فعال مدنی را به ۴۰ سال حبس محکوم کرد


دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی، هاشم خواستار، محمد نوریزاد، محمد حسین سپهری و فاطمه سپهری چهار تن از کنشگران مدنی که تابستان سال گذشته با نوشتن نامه‌ای خواستار استعفای آیت الله خامنه‌ای شده بودند را مجموعا به ۴۰ سال و شش ماه حبس تعزیری، ۴ سال ممنوعیت خروج از کشور و ۴ سال تبعید محکوم کرد. این شهروندان پیشتر در مرحله بدوی به همراه چهار تن دیگر توسط دادگاه انقلاب مشهد به ۷۲ سال حبس تعزیری، ۶ سال ممنوعیت خروج از کشور و ۶ سال تبعید محکوم شده بودند.
شعبه ۳۵ دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی ۴ کنشگر مدنی را محکوم به حبس کرد.

براساس دادنامه صادره که امروز دوشنبه ۱۱ فروردین ماه ۱۳۹۹ به این شهروندان ابلاغ شده است، هاشم خواستار به ۱۶ سال حبس، ۲ سال تبعید به شهرستان نیکشهر و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور، محمد نوری زاد به ۱۵ سال حبس، ۲ سال تبعید به ایذه و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور، محمد حسین سپهری به ۶ سال حبس و فاطمه سپهری به ۳ سال و شش ماه حبس تعذیری محکوم شده‌اند.

محمدحسین آقاسی وکیل مدافع این شهروندان درخصوص حکم دادگاه تجدیدنظر این شهروندان به هرانا گفت: “به اعتقاد من رای صادره خصوصا درباره اتهام تشکیل دسته و گروه که برای آقای خواستار ۱۰ سال حبس و برای آقای نوری زاد ۷ سال و شش ماه حبس مجازات تعیین شده به هیچ وجه منطبق با قانون نیست. این افراد تنها یک بیانیه صادر کرده بودند و من این عمل را منطبق با ماده استنادی در قانون نمی‌دانم. چون این عمل جرم نیست و برای این اتهام باید حکم برائت صادر می‌شد. بنابراین اگر موکلین من راضی باشند ما برای اعاده دادرسی اقدام خواهیم کرد. دقیقا همین عمل در دادگاه تهران برای کنشگران زن که بیانیه صادر کرده بودند اتفاق افتاد و آنها نیز به اجتماع و تبانی متهم شده بودند”./هرانا


@bidarzani
https://t.me/hranews/43173
📌آيا در پاندومی كرونا، زنان بيشتر در معرض خطراند؟

برگردان: نفيسه محمدپور

📌 اين بیماری همه‌گیر تهدیداتی ایجاد کرده است که فراتر از خطر عفونت است. شواهد ناشی از شیوع بیماری های قبلی نشان می دهد که زنان و دختران با آسیب پذیری خاصی روبرو هستند. در شیوع بیماری Zika 2015-2016، زنان به دلیل عدم استقلال نسبت به سلامت جنسی و تولید مثلی خود، دسترسی ناکافی به خدمات بهداشتی و منابع مالی کافی، موانع قابل توجهی برای مراقبت های بهداشتی داشتند. در طول شیوع بیماری ابولا در آفریقای غربی بین سالهای 2014 تا 2016، زنان به دلیل نقش غالب آنها به عنوان سرپرستان و کارمندان بهداشت، بیشتر به این ویروس مبتلا شدند.

#زنان_كرونا
@bidarzani
@Digari_ir
https://b2n.ir/592154
📌آزادی ۱۶ زن کُرد اهل سنت به همراه حداقل ۳ کودک از زندان اوین

روز گذشته ۱۶ زن کُرد اهل سنت به همراه حداقل ۳ کودک خردسال خود با پایان دوره محکومیت‌شان از بند زنان زندان اوین تهران آزاد شده‌اند.
این زنان که بیشترشان اهل استان کرمانشاه و شهرهای سنندج و بوکان هستند از حدود سه سال پیش در بندی جدا از دیگر زندانیان زن سیاسی در بند ۲ زندان اوین در شرایطی ایزوله و سخت‌تر از دیگر زندانیان به همراه کودکان خردسال خود نگهداری می‌شدند و حتی از بسیاری از امکانات معمول مثل هواخوری در ساعات روشن روز یا تماس تلفنی هفتگی با خانواده نیز محروم بودند.

نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به دلیل عدم دسترسی به همسران این زنان که متهم به همکاری با گروه‌های اسلامی و مشخصا «داعش» بوده‌اند، به قصد تحت فشار قرار دادن این زنان به همکاری با نهادهای امنیتی و فشار بر متهمان اصلی برای معرفی خود اقدام به بازداشت همسران و کودکان خردسال آنها کرده‌اند.

یک منبع آگاه از وضعیت این زنان هم در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کردستان درباره اتهام این زنان گفت: «بیشتر این زنان متهم به عضویت در داعش بوده‌اند. آنها پس از کشته شدن همسران‌شان در عراق خود را به ایران تسلیم کردند و توسط نهادهای امنیتی بازداشت و سپس در دادگاه محکوم شدند.»

به گفته این منبع مطلع همگی این ۱۶ زن کُرد اهل سنت هر یک به سه سال حبس تعزیری محکوم شده بودند و پاییز امسال دوره محکومیت‌شان به پایان می‌رسید. وی برخورد ماموران زندان با این زنان و حتی کودکان‌شان را بسیار توهین‌آمیز توصیف کرد و گفت، کودکان خردسال این زنان که در ابتدا تعدادشان هم بیشتر بود و بعدا به خارج از زندان انتقال یافتند، بارها از سوی ماموران «حرام‌زاده» خطاب می‌شدند.

یک منبع مطلع دیگر نیز از محدودیت تماس‌های تلفنی این زندانیان زن کُرد به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «در حالی که به صورت معمول هر یک از زندانیان اوین اجازه سه بار تماس تلفنی در هفته را دارند، زنان زندانی کُرد اهل سنت تنها یک بار در هفته آن هم به مدت ۱۰ دقیقه و در حضور ماموران زندان اجازه تماس با خانواده خود را داشتند». به گفته این منبع سال گذشته هم این زندانیان در اعتراض به مصادره اموال‌ خود و همسران‌شان توسط دولت دست به اعتصاب غذای سراسری زده بودند.

پیش‌تر نیز تعدادی از زنان زندانی سیاسی که مدتی را در بند زنان اوین گذرانده بودند، هر چند به گفته خودشان اجازه ارتباط مستقیم با این زنان را نداشته‌اند، اما تا حدی در جریان وضعیت آنها قرار گرفته بودند و پس از آزادی‌شان در شبکه‌های اجتماعی در مورد وضعیت سخت حبس این زنان کُرد اهل سنت اطلاع رسانی کرده بودند.

سایت «بیدارزنی» هم اسفند ماه سال پیش در گزارشی کوتاه از بند زنان اوین به قلم لیلا حسن‌زاده، فعال دانشجویی و زندانی سابق سیاسی درباره بند محل نگهداری زنان کُرد در این زندان نوشته بود: «روزی که من عازم مرخصی شدم، «زنان کرد محبوس در سالن ۲» که زندانیان فوق امنیتی می‌خوانندشان، همراه با کودکان‌شان، همچنان بی‌پنجره و نور، پشت درهای بسته با هواخوری بسیار محدود (دو ساعت در روز) و محروم از استفاده از امکانات زندان (ورزش، کارگاه آموزشی و…) ماندند، بدون آن‌که حتی یک نفر از آنها هنوز به مرخصی اعزام شده باشد. کودکان‌شان به دلیل ضعف سیستم ایمنی در فواصل کوتاه بیمار می‌شوند، بنابراین رفت و آمد آنان به بهداری لاجرم بیشتر است و با توجه به شیوع کرونا در بهداری اوین خطر بیشتری آنان را تهدید میکند.»




#زنان_زندانی


@bidarzani
http://kurdistanhumanrights.net/fa/?p=12600
‏امروز مطلع شدم با توجه به اينكه يك سوم حكمم را كه يك سال هست را سپري نكرده ام ، مشمول عفو اخير نخواهم بود .
اما مرخصي ام تا سي فروردين تمديد شده است .
در كنار شما فرزندانم در سراسر دنيا همچنان دادخواه هستم و ميمانم.
#توییت_خوان
#شهناز_اکملی

@bidarzani
https://twitter.com/shahnaz_akmali/status/1244694587077246986?s=09