بيدارزنى
Photo
🟣 #بیدارزنی : «آنها که مانده‌اند استقامت می‌کنند و استقامت، نَفَس طولانی می‌خواهد»
گفتگو با پرستو فروهر درباره فصل دادخواهی قتل‌های سیاسی پاییز ۷۷
از متن:
▪️دادگاه‌هایی مثل میکونوس و دادگاه‌هایی که در حال حاضر در محکومیت حمید نوری برای کشتار سیاسی ۶۷ برگزار می‌شود، فکر می‌کنید مجموعا چه تأثیری دارند؟
_ به نظرم این دادگاه‌ها دست‌آوردهای بسیار بزرگی داشته‌اند. دادگاه میکونوس به لحاظ تاریخی یک نقطه عطف ساخت و دادگاه نوری هم که حالا در جریان است، اثباتی‌ست بر امکان دستیابی به عدالت. و به طور کلی تمامی تلاش‌هایی که برای جمع کردن سندها و شهادت‌ها انجام شده، تمام روایت‌های شاهدان عینی بسیار ارزشمند هستند. همانطور که تلاشی که ما در پیگیری قضایی پرونده قتل‌های سیاسی کردیم، دستاوردهای مهمی داشت. از جمله افشای حقایقی هولناک از پشت‌پرده‌های قتل‌های سیاسی؛ اینکه کارمندان رسمی وزارت اطلاعات در اعتراف‌های خود، به دستخط خود در آن پرونده نوشته‌اند که «حذف فیزیکی» جزو وظایف سازمانی آنها بوده است، این که سال‌ها چنین عملیاتی را در درون و بیرون ایران انجام می‌دادند و برای آن پاداش‌های رسمی می‌گرفتند، این که این عملیات را به تبعیت از ساختار ایدئولوژیک حکومت انجام می‌دادند و … این اعتراف‌ها اثبات می‌کند که ما با جنایت‌های ساختاری روبرو هستیم، نه محفلی یا خودسرانه. اثبات می‌کند که قتل دگراندیشان یک سازوکار حکومتی بوده است که به صورت سیستماتیک، اجرا می‌شده. اینها حقایق افشاشده‌ای هستند که دیگر نمی‌توانند انکار شوند. برای اینکه ما آن پرونده (که البته پر از نقص و آش و لاش بود) را خوانده‌ایم و محتوای آن را بازگو کرده‌ایم. اینها همه دستاوردهای جنبش دادخواهی هستند.
ولی به نظر من دادخواهی، محدود به دادرسی قضایی نیست. دادخواهی یک حرکت اجتماعی هم هست؛ شکل‌گیری یک تعهد اجتماعی‌ست برای احقاق حق دگراندیشی، آزادی بیان و برابری حقوقی برای همه طیف‌های اجتماعی. تلاشی است برای به رسمیت شناخته شدن این حقوق از سوی ساختار قدرت. در این مسیر، احساس مسئولیت اجتماعی برای دفاع از حقوق دگراندیشان و همه‌ی طیف‌هایی که در ساختار قدرت سیاسی و فرهنگی جامعه «دیگری» به حساب آمده‌اند، رشد می‌کند، تاریخ تبعیض و سرکوب این طیف‌ها به رسمیت شناخته می‌شود و مذموم خوانده می‌شود. این چالش، شریانی از حرکت دموکراتیک در درون جامعه ایران را می‌سازد. با این نگاه، دادخواهی جنایت‌های سیاسی، تلاشی است که رو به آینده دارد. یعنی صرفاً محدود به دادرسی جنایت‌های گذشته نیست؛ می‌خواهد حق دگراندیشی و حفظ حریم دگراندیشان را در جامعه جا بیندازد، پای حقوقشان بایستد و جلوی تکرار چنین فجایعی را در آینده بگیرد...
⚪️ توضیحات تصویر: شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم‌بیگی از کشته‌شدگان ۸۸ و از دادخواهان ۸۸)، منصوره بهکیش (خواهر ۴ برادر و یک خواهر کشته شده در سرکوب دهه ۶۰ و از دادخواهان خاوران)، پرستو فروهر، اکرم نقابی (مادر سعید زینالی از ناپدیدشدگان ۱۸ تیر ۷۸) و … در مراسم مادر میلانی از مادران خاوران
#جنبش_دادخواهی_ایران
#قتل‌های_زنجیره‌ای
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
@bidarzani
گفتگو با پرستو فروهر درباره فصل دادخواهی قتل‌های سیاسی پاییز ۷۷
از متن:
▪️دادگاه‌هایی مثل میکونوس و دادگاه‌هایی که در حال حاضر در محکومیت حمید نوری برای کشتار سیاسی ۶۷ برگزار می‌شود، فکر می‌کنید مجموعا چه تأثیری دارند؟
_ به نظرم این دادگاه‌ها دست‌آوردهای بسیار بزرگی داشته‌اند. دادگاه میکونوس به لحاظ تاریخی یک نقطه عطف ساخت و دادگاه نوری هم که حالا در جریان است، اثباتی‌ست بر امکان دستیابی به عدالت. و به طور کلی تمامی تلاش‌هایی که برای جمع کردن سندها و شهادت‌ها انجام شده، تمام روایت‌های شاهدان عینی بسیار ارزشمند هستند. همانطور که تلاشی که ما در پیگیری قضایی پرونده قتل‌های سیاسی کردیم، دستاوردهای مهمی داشت. از جمله افشای حقایقی هولناک از پشت‌پرده‌های قتل‌های سیاسی؛ اینکه کارمندان رسمی وزارت اطلاعات در اعتراف‌های خود، به دستخط خود در آن پرونده نوشته‌اند که «حذف فیزیکی» جزو وظایف سازمانی آنها بوده است، این که سال‌ها چنین عملیاتی را در درون و بیرون ایران انجام می‌دادند و برای آن پاداش‌های رسمی می‌گرفتند، این که این عملیات را به تبعیت از ساختار ایدئولوژیک حکومت انجام می‌دادند و … این اعتراف‌ها اثبات می‌کند که ما با جنایت‌های ساختاری روبرو هستیم، نه محفلی یا خودسرانه. اثبات می‌کند که قتل دگراندیشان یک سازوکار حکومتی بوده است که به صورت سیستماتیک، اجرا می‌شده. اینها حقایق افشاشده‌ای هستند که دیگر نمی‌توانند انکار شوند. برای اینکه ما آن پرونده (که البته پر از نقص و آش و لاش بود) را خوانده‌ایم و محتوای آن را بازگو کرده‌ایم. اینها همه دستاوردهای جنبش دادخواهی هستند.
ولی به نظر من دادخواهی، محدود به دادرسی قضایی نیست. دادخواهی یک حرکت اجتماعی هم هست؛ شکل‌گیری یک تعهد اجتماعی‌ست برای احقاق حق دگراندیشی، آزادی بیان و برابری حقوقی برای همه طیف‌های اجتماعی. تلاشی است برای به رسمیت شناخته شدن این حقوق از سوی ساختار قدرت. در این مسیر، احساس مسئولیت اجتماعی برای دفاع از حقوق دگراندیشان و همه‌ی طیف‌هایی که در ساختار قدرت سیاسی و فرهنگی جامعه «دیگری» به حساب آمده‌اند، رشد می‌کند، تاریخ تبعیض و سرکوب این طیف‌ها به رسمیت شناخته می‌شود و مذموم خوانده می‌شود. این چالش، شریانی از حرکت دموکراتیک در درون جامعه ایران را می‌سازد. با این نگاه، دادخواهی جنایت‌های سیاسی، تلاشی است که رو به آینده دارد. یعنی صرفاً محدود به دادرسی جنایت‌های گذشته نیست؛ می‌خواهد حق دگراندیشی و حفظ حریم دگراندیشان را در جامعه جا بیندازد، پای حقوقشان بایستد و جلوی تکرار چنین فجایعی را در آینده بگیرد...
⚪️ توضیحات تصویر: شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم‌بیگی از کشته‌شدگان ۸۸ و از دادخواهان ۸۸)، منصوره بهکیش (خواهر ۴ برادر و یک خواهر کشته شده در سرکوب دهه ۶۰ و از دادخواهان خاوران)، پرستو فروهر، اکرم نقابی (مادر سعید زینالی از ناپدیدشدگان ۱۸ تیر ۷۸) و … در مراسم مادر میلانی از مادران خاوران
#جنبش_دادخواهی_ایران
#قتل‌های_زنجیره‌ای
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 #بیدارزنی: خاوران، خُفته در دامن‌ات، طوفان زمان
گفتگو با منصوره بهکیش از دادخواهان خاوران
از متن:
▪️خانم بهکیش عزیز، «دادخواهی» اولین‌بار چگونه به جمعتان رسید؟ آیا از مادران دیگر هم این مطالبه را داشتید؟
به نظر من دادخواهی یک روند اعتراضی و مبارزاتی و ایستادگی در برابر سرکوب‌ها، بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و جنایت‌های سیاسی قدرت‌ها و دولت‌ها به اشکال مختلف است و شاید بتوان گفت دادخواهی مقاومت، افشاگری و ایستادگی در برابر وحشیانه‌ترین نوع جنایت‌های حکومت‌ها و قدرت‌ها و پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم آن جنایت‌هاست. دادخواهی سکوت نکردن در برابر جنایت‌هاست. دادخواهی برای کشف حقیقت و پایان دادن به جنایت‌ها، بی‌عدالتی‌ها و جلوگیری از تکرار جنایت است. دادخواهی پاسخ‌گو کردن و مسئولیت‌پذیری آمران و عاملان شریک در جنایت‌ها و پایان دادن به مصونیت از مجازات است.
به نظر من تمام مبارزات، مقاومت‌ها و ایستادگی‌های مادران و خانواده‌های خاوران از همان ابتدای کشتار زندانیان سیاسی چپ که عزیزانشان را مخفیانه در گورهای فردی و جمعی خاوران پنهان کردند و خانواده‌ها گورها را کاویدند تا نشانی از عزیزان خود بیابند و در برابر سرکوب‌های مداوم مزدوران حکومت شجاعانه ایستادند، یا به شکلی بسیار ساده ولی مداوم به خاوران رفتند تا نام عزیزانشان را زنده نگاه دارند، مبارزه‌شان برای یادآوری و دادخواهی بوده است. اگر آن ایستادگی‌ها و مقاومت‌ها و حضور مداوم خانواده‌ها در خاوران قبل از قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ نبود، خانواده‌ها گورهای جمعی را در خاوران نمی‌دیدند و در این مورد اطلاع‌رسانی نمی‌شد. ولی معتقدم که نقطه عطف و شروع جنبش دادخواهی در ایران در دوران جمهوری اسلامی ایران با حضور جمعی و یکپارچه تعدادی از مادران و خانواده‌های خاوران پس از کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ بوده است که از مفهوم دادخواهی در فضای عمومی صحبت کردند. شما اگر به نامه اعتراضی مادران و خانواده‌های خاوران در پنجم دی‌ماه ۱۳۶۷ توجه کنید، مطالبات دادخواهانه مادران و خانواده‌ها را به‌روشنی می‌توانید ببینید. پیش از آن نیز همین خانواده‌ها در جلوی زندان‌ها و در جلوی خانه آقای منتظری در قم و جلوی دفتر سازمان ملل و دادستانی و دادگستری و دیگر ادارات و جلوی زندان‌ها اعتراض‌هایی را برای پیگیری وضعیت عزیزانشان در زندان‌ها به‌صورت جمعی داشتند و آنجا همدیگر را یافتند.
پس از کشتارجمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ و پنهان کردن زندانیان به دار کشیده شده با لباس‌هایشان در گورهای جمعی خاوران، اعتراض‌های دادخواهانه مادران و خانواده‌های خاوران، بخصوص پس از آذر ۱۳۶۷ که خبر اعدام زندانیان سیاسی را به شکل شفاهی در جلوی زندان‌ها و در کمیته‌های مختلف تهران به خانواده‌ها دادند، علیرغم تهدیدهای مداوم حکومت برای جلوگیری از برگزاری مراسم‌ها، ولی مادران و خانواده‌ها هر روز در خانه‌هایشان مراسم گرامیداشت عزیزانشان را برگزار می‌کردند و از این خانه به آن خانه می‌رفتند و با همدیگر فریاد می‌زدند و بر سر چه باید کردها با همدیگر گفت‌وگو می‌کردند و در این جمع‌ها ضرورت یک کار جمعی دادخواهانه پیگیر و پایدار و مستمر را دریافتند. شاید اگر حکومت گورستانی مجزا برای زندانیان سیاسی چپ تدارک نمی‌دید و عزیزان ما را به‌صورت پراکنده در گورهای فردی و جمعی گورستان‌های عمومی مانند بهشت‌زهرا و غیره دفن می‌کردند، همان کاری که به نظر می‌رسد با زندانیان سیاسی قتل‌عام شده مجاهد کرده‌اند، جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های خاوران نمی‌توانست این‌چنین مؤثر شکل بگیرد و صدای دادخواهی در ایران بلند شود...
در اینجا می‌خواهم از زنده‌یاد زینت حیدری (مادر ریاحی) یادی کنم که در ۲۵ اسفند ۸۲ از میان ما رفت. او یکی از مادران فعال و دادخواه خاوران بود که سه پسرش را در دهه شصت کشتند. علی ریاحی را در سال ۶۱ اعدام کردند و در خاوران است، جعفر و محمدصادق ریاحی را در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت دار کشیدند و احتمالاً در خاوران هستند. مادر ریاحی عزیز در بخشی از خاطراتش از بازجویی این‌گونه می‌گوید:
او گفت: «ما که نمی‌گیم مراسم نگیر، ما که نمی‌گیم سر خاک نرید، چرا دسته‌جمعی؟» من گفتم: «شما ما رو دسته‌جمعی آشنا کردید. هشت سال ملاقات با هم آشنا شدیم، یک ساله که بچه‌های ما را کشتید و در گورستان خاوران با هم آشنا شدیم.»
⚪️ تصویر: منزل پروانه میلانی
#جنبش_مادران_دادخواه
#دادخواهان_خاوران
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
@bidarzani
گفتگو با منصوره بهکیش از دادخواهان خاوران
از متن:
▪️خانم بهکیش عزیز، «دادخواهی» اولین‌بار چگونه به جمعتان رسید؟ آیا از مادران دیگر هم این مطالبه را داشتید؟
به نظر من دادخواهی یک روند اعتراضی و مبارزاتی و ایستادگی در برابر سرکوب‌ها، بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و جنایت‌های سیاسی قدرت‌ها و دولت‌ها به اشکال مختلف است و شاید بتوان گفت دادخواهی مقاومت، افشاگری و ایستادگی در برابر وحشیانه‌ترین نوع جنایت‌های حکومت‌ها و قدرت‌ها و پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم آن جنایت‌هاست. دادخواهی سکوت نکردن در برابر جنایت‌هاست. دادخواهی برای کشف حقیقت و پایان دادن به جنایت‌ها، بی‌عدالتی‌ها و جلوگیری از تکرار جنایت است. دادخواهی پاسخ‌گو کردن و مسئولیت‌پذیری آمران و عاملان شریک در جنایت‌ها و پایان دادن به مصونیت از مجازات است.
به نظر من تمام مبارزات، مقاومت‌ها و ایستادگی‌های مادران و خانواده‌های خاوران از همان ابتدای کشتار زندانیان سیاسی چپ که عزیزانشان را مخفیانه در گورهای فردی و جمعی خاوران پنهان کردند و خانواده‌ها گورها را کاویدند تا نشانی از عزیزان خود بیابند و در برابر سرکوب‌های مداوم مزدوران حکومت شجاعانه ایستادند، یا به شکلی بسیار ساده ولی مداوم به خاوران رفتند تا نام عزیزانشان را زنده نگاه دارند، مبارزه‌شان برای یادآوری و دادخواهی بوده است. اگر آن ایستادگی‌ها و مقاومت‌ها و حضور مداوم خانواده‌ها در خاوران قبل از قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ نبود، خانواده‌ها گورهای جمعی را در خاوران نمی‌دیدند و در این مورد اطلاع‌رسانی نمی‌شد. ولی معتقدم که نقطه عطف و شروع جنبش دادخواهی در ایران در دوران جمهوری اسلامی ایران با حضور جمعی و یکپارچه تعدادی از مادران و خانواده‌های خاوران پس از کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ بوده است که از مفهوم دادخواهی در فضای عمومی صحبت کردند. شما اگر به نامه اعتراضی مادران و خانواده‌های خاوران در پنجم دی‌ماه ۱۳۶۷ توجه کنید، مطالبات دادخواهانه مادران و خانواده‌ها را به‌روشنی می‌توانید ببینید. پیش از آن نیز همین خانواده‌ها در جلوی زندان‌ها و در جلوی خانه آقای منتظری در قم و جلوی دفتر سازمان ملل و دادستانی و دادگستری و دیگر ادارات و جلوی زندان‌ها اعتراض‌هایی را برای پیگیری وضعیت عزیزانشان در زندان‌ها به‌صورت جمعی داشتند و آنجا همدیگر را یافتند.
پس از کشتارجمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ و پنهان کردن زندانیان به دار کشیده شده با لباس‌هایشان در گورهای جمعی خاوران، اعتراض‌های دادخواهانه مادران و خانواده‌های خاوران، بخصوص پس از آذر ۱۳۶۷ که خبر اعدام زندانیان سیاسی را به شکل شفاهی در جلوی زندان‌ها و در کمیته‌های مختلف تهران به خانواده‌ها دادند، علیرغم تهدیدهای مداوم حکومت برای جلوگیری از برگزاری مراسم‌ها، ولی مادران و خانواده‌ها هر روز در خانه‌هایشان مراسم گرامیداشت عزیزانشان را برگزار می‌کردند و از این خانه به آن خانه می‌رفتند و با همدیگر فریاد می‌زدند و بر سر چه باید کردها با همدیگر گفت‌وگو می‌کردند و در این جمع‌ها ضرورت یک کار جمعی دادخواهانه پیگیر و پایدار و مستمر را دریافتند. شاید اگر حکومت گورستانی مجزا برای زندانیان سیاسی چپ تدارک نمی‌دید و عزیزان ما را به‌صورت پراکنده در گورهای فردی و جمعی گورستان‌های عمومی مانند بهشت‌زهرا و غیره دفن می‌کردند، همان کاری که به نظر می‌رسد با زندانیان سیاسی قتل‌عام شده مجاهد کرده‌اند، جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های خاوران نمی‌توانست این‌چنین مؤثر شکل بگیرد و صدای دادخواهی در ایران بلند شود...
در اینجا می‌خواهم از زنده‌یاد زینت حیدری (مادر ریاحی) یادی کنم که در ۲۵ اسفند ۸۲ از میان ما رفت. او یکی از مادران فعال و دادخواه خاوران بود که سه پسرش را در دهه شصت کشتند. علی ریاحی را در سال ۶۱ اعدام کردند و در خاوران است، جعفر و محمدصادق ریاحی را در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت دار کشیدند و احتمالاً در خاوران هستند. مادر ریاحی عزیز در بخشی از خاطراتش از بازجویی این‌گونه می‌گوید:
او گفت: «ما که نمی‌گیم مراسم نگیر، ما که نمی‌گیم سر خاک نرید، چرا دسته‌جمعی؟» من گفتم: «شما ما رو دسته‌جمعی آشنا کردید. هشت سال ملاقات با هم آشنا شدیم، یک ساله که بچه‌های ما را کشتید و در گورستان خاوران با هم آشنا شدیم.»
⚪️ تصویر: منزل پروانه میلانی
#جنبش_مادران_دادخواه
#دادخواهان_خاوران
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
@bidarzani
🟣 حمیده قدردان، آرایشگر گیلک ساکن بندر انزلی در روز دوم خرداد با هجوم ماموران لباس شخصی به منزلش واقع در مسکن مهر این شهر بازداشت شده و با وجود گذشت بیش از ده روز از وضعیت وی اطلاع دقیقی در دسترس نیست. طبق گزارشات منتشر شده، از روز بازداشتش صفحه‌ی اینستاگرام وی نیز مسدود شده است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
🟣 زهره صیادی جهت تحمل حبس به زندان اوین منتقل شد
به‌گزارش خبرگزاری هرانا: «روز دوشنبه هشتم خرداد، حکم یک سال حبس زهره صیادی توسط دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید و همزمان وی به شعبه اجرای احکام احضار شد. نهایتا یک روز بعد، وی پس از مراجعه به دادگاه، جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان اوین منتقل شد».
منبع مطلع با بیان اینکه زهره صیادی به بیماری سرطان مبتلا است، اظهار داشت: «اجرای حکم حبس زهره در حالی صورت گرفته که او مراحل درمانش را به طور کامل سپری نکرده و به رسیدگی پزشکی نیاز دارد.»
وی پیشتر در تاریخ نوزدهم آذرماه ۱۳۹۸ توسط ماموران امنیتی در شهرک اندیشه تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
زهره صیادی، ساکن تهران فارغ التحصیل رشته ادبیات است که در زمینه حقوق کودکان کار و بی سرپرست، کودکان بی شناسنامه و سواد آموزی به زنان و کودکان بی سرپرست نیز فعالیت داشته است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
به‌گزارش خبرگزاری هرانا: «روز دوشنبه هشتم خرداد، حکم یک سال حبس زهره صیادی توسط دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید و همزمان وی به شعبه اجرای احکام احضار شد. نهایتا یک روز بعد، وی پس از مراجعه به دادگاه، جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان اوین منتقل شد».
منبع مطلع با بیان اینکه زهره صیادی به بیماری سرطان مبتلا است، اظهار داشت: «اجرای حکم حبس زهره در حالی صورت گرفته که او مراحل درمانش را به طور کامل سپری نکرده و به رسیدگی پزشکی نیاز دارد.»
وی پیشتر در تاریخ نوزدهم آذرماه ۱۳۹۸ توسط ماموران امنیتی در شهرک اندیشه تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
زهره صیادی، ساکن تهران فارغ التحصیل رشته ادبیات است که در زمینه حقوق کودکان کار و بی سرپرست، کودکان بی شناسنامه و سواد آموزی به زنان و کودکان بی سرپرست نیز فعالیت داشته است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
🟣 #زهرا_توحیدی و #هدی_توحیدی، دو فعال سیاسی، در پی احضار تلفنی به واحد اجرای احکام زندان اوین، جهت تحمل دوران محکومیتشان به بند سیاسی زنان زندان اوین منتقل شدند.
به‌گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان، زهرا و هدی توحیدی، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به تحمل یکسال حبس تعزیری محکوم شده بودند که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
اجرای حکم این دو در حالی صورت گرفت که به گفته نزدیکان آنها هیچ ابلاغی مبنی بر اجراییشدن حکم آنها در سامانه ثنا وجود نداشته است.
زهرا و هدی توحیدی روز ۳۱ شهریور و در ابتدای قیام ژینا دستگیر و در روز ۲۶ آذرماه با سپردن قرار وثیقه از زندان آزاد شدند.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
به‌گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان، زهرا و هدی توحیدی، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به تحمل یکسال حبس تعزیری محکوم شده بودند که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
اجرای حکم این دو در حالی صورت گرفت که به گفته نزدیکان آنها هیچ ابلاغی مبنی بر اجراییشدن حکم آنها در سامانه ثنا وجود نداشته است.
زهرا و هدی توحیدی روز ۳۱ شهریور و در ابتدای قیام ژینا دستگیر و در روز ۲۶ آذرماه با سپردن قرار وثیقه از زندان آزاد شدند.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
🟣 جان ویدا ربانی، روزنامه‌نگار زندانی در خطر است
به‌گزارش خبرگزاری هرانا: «ویدا ربانی روز شنبه سیزدهم خردادماه، به بیمارستان اعزام و در حالی که باید در بیمارستان بستری میشد، پس از انجام آزمایش ها به زندان اوین بازگردانده شد. این اقدام به دلیل عدم موافقت مسئولین مربوطه با بستری شدن وی در بیمارستان، صورت گرفته است.»
حمیدرضا امیری، همسر ویدا ربانی در نوشته خود ضمن ابراز نگرانی از وضعیت جسمانی همسر خود گفت: “پزشکان پس از بررسی جواب آزمایشات «ام آر آی» تشخیص های مختلفی در مورد بیماری همسرم داشته‌اند. از سر دردهای تیپ افزایش فشار داخل جمجمه است و احتمال لخته خون در ورید‌های مغزی تا سینوزیت حاد وجود دارد. هر گونه تاخیر در انجام معاینات و آزمایش های لازم می‌تواند حیات بیمار را به خطر اندازد و موجب نابینایی دائم گردد.”
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
به‌گزارش خبرگزاری هرانا: «ویدا ربانی روز شنبه سیزدهم خردادماه، به بیمارستان اعزام و در حالی که باید در بیمارستان بستری میشد، پس از انجام آزمایش ها به زندان اوین بازگردانده شد. این اقدام به دلیل عدم موافقت مسئولین مربوطه با بستری شدن وی در بیمارستان، صورت گرفته است.»
حمیدرضا امیری، همسر ویدا ربانی در نوشته خود ضمن ابراز نگرانی از وضعیت جسمانی همسر خود گفت: “پزشکان پس از بررسی جواب آزمایشات «ام آر آی» تشخیص های مختلفی در مورد بیماری همسرم داشته‌اند. از سر دردهای تیپ افزایش فشار داخل جمجمه است و احتمال لخته خون در ورید‌های مغزی تا سینوزیت حاد وجود دارد. هر گونه تاخیر در انجام معاینات و آزمایش های لازم می‌تواند حیات بیمار را به خطر اندازد و موجب نابینایی دائم گردد.”
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 هنگامه چوبین، مادر دادخواه آرتین رحمانی، به دادسرا احضار شد
آرتین رحمانی، کودک ۱۷ ساله‌ای بود که در ۲۵ آبان ۱۴۰۱ و در خلال قیام ژینا در ایذه به‌ضرب گلوله‌ی ماموران امنیتی کشته شد.
بر اساس برگه احضاریه، این مادر دادخواه برای روز ۲۷ خردادماه به دادسرا احضار شده است.
هنگامه چوبین در حساب کاربری توییتر خود نوشته است:
«من مادر آرتین رحمانی پیانی به جرم #دادخواهی از خون به ناحق ریخته پسرم و برادرم که چندین ماه است بدون تفهیم اتهام در زندان محبوس کرده‌اند به دادسرا احضار شدم. در اینجا اعلام می‌کنم که احضار به دادسرا نه در منِ دست از جان شسته رعب و وحشتی ایجاد می‌کند و نه خللی در عزم و اراده راسخم در جهت بیان حقیقتِ شب بیست و پنج آبان ماه شهرستان ایذه. نیک می‌دانم که این راهی که در آن گام گذاشتم، پایانش جان سپردنم در راه آزادی و عدالت است…»
⚪️ آرتین رحمانی، نوجوان متولد ۱۳۸۴ در جریان اعتراضات ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه، بر اثر شلیک گلوله نیروهای امنیتی جان خود را از دست داد.
فواد چوبین، دایی آرتین رحمانی نیز ۲۲ فروردین سال جاری توسط نیروهای امنیتی در ایذه بازداشت شد. او در دوران بازداشت به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
هنگامه چوبین پیشتر نیز از تحت فشار گذاشتن برادر خود برای گرفتن اعتراف اجباری خبر داده بود.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#مادران_دادخواه
@bidarzani
آرتین رحمانی، کودک ۱۷ ساله‌ای بود که در ۲۵ آبان ۱۴۰۱ و در خلال قیام ژینا در ایذه به‌ضرب گلوله‌ی ماموران امنیتی کشته شد.
بر اساس برگه احضاریه، این مادر دادخواه برای روز ۲۷ خردادماه به دادسرا احضار شده است.
هنگامه چوبین در حساب کاربری توییتر خود نوشته است:
«من مادر آرتین رحمانی پیانی به جرم #دادخواهی از خون به ناحق ریخته پسرم و برادرم که چندین ماه است بدون تفهیم اتهام در زندان محبوس کرده‌اند به دادسرا احضار شدم. در اینجا اعلام می‌کنم که احضار به دادسرا نه در منِ دست از جان شسته رعب و وحشتی ایجاد می‌کند و نه خللی در عزم و اراده راسخم در جهت بیان حقیقتِ شب بیست و پنج آبان ماه شهرستان ایذه. نیک می‌دانم که این راهی که در آن گام گذاشتم، پایانش جان سپردنم در راه آزادی و عدالت است…»
⚪️ آرتین رحمانی، نوجوان متولد ۱۳۸۴ در جریان اعتراضات ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در ایذه، بر اثر شلیک گلوله نیروهای امنیتی جان خود را از دست داد.
فواد چوبین، دایی آرتین رحمانی نیز ۲۲ فروردین سال جاری توسط نیروهای امنیتی در ایذه بازداشت شد. او در دوران بازداشت به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
هنگامه چوبین پیشتر نیز از تحت فشار گذاشتن برادر خود برای گرفتن اعتراف اجباری خبر داده بود.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#مادران_دادخواه
@bidarzani
🟣 به‌گزارش شورای صنفی دانشجویان کشور: «بنا بر اطلاعات بدست آمده و در ادامه سرکوب گسترده دانشجویان، #مهشید_اسحاقی، دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد فلسفه هنر دانشگاه هنر تهران که به تازگی از پایان نامه خود دفاع کرده بود، در ۹ خرداد توسط نیروهای امنیتی در شهرکرد بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده است.
بنا بر اطلاعات رسیده، وی پس از انتقال به بند ۲۰۹ به مدت ۱۰ روز در انفرادی محبوس بوده است. تا بدین لحظه اطلاعاتی از اتهامات او در دست نیست.»
⚪️ تصویری از این دانشجو منتشر نشده است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
بنا بر اطلاعات رسیده، وی پس از انتقال به بند ۲۰۹ به مدت ۱۰ روز در انفرادی محبوس بوده است. تا بدین لحظه اطلاعاتی از اتهامات او در دست نیست.»
⚪️ تصویری از این دانشجو منتشر نشده است.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
🟣 سالن‌های مطالعه‌ی دانشکده‌ی حقوق و علوم‌سیاسی دانشگاه تهران، تفکیک جنسیتی شد
⚪️ خبر ارسالی به #بیدارزنی :
«طی حرکتی سرکوب‌گرایانه از جانب محمدصادق کوشکی، چهره‌ی اصول‌گرایی که در خصوص اعدام‌های اخیر موضع‌گیری‌های نقدبرانگیزی داشته، سالن‌های مطالعه‌ی دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران تفکیک جنسیتی شد.
این در حالی‌ست که پیش از این، محمد صادق کوشکی، معاون فرهنگی دانشکده، اقداماتی در راستای پرونده‌سازی، تعلیق و تهاجم‌های کلامی و فیزیکی به دانشجویان این دانشکده داشته است.
متاسفانه هیچ کدام از این اقدامات، از جانب ابراهیم متقی، ریاست دانشکده مورد پیگیری واقع نشده است.
ما در خصوص ادامه فشارها بر دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ابراز نگرانی می‌کنیم.»
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
⚪️ خبر ارسالی به #بیدارزنی :
«طی حرکتی سرکوب‌گرایانه از جانب محمدصادق کوشکی، چهره‌ی اصول‌گرایی که در خصوص اعدام‌های اخیر موضع‌گیری‌های نقدبرانگیزی داشته، سالن‌های مطالعه‌ی دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران تفکیک جنسیتی شد.
این در حالی‌ست که پیش از این، محمد صادق کوشکی، معاون فرهنگی دانشکده، اقداماتی در راستای پرونده‌سازی، تعلیق و تهاجم‌های کلامی و فیزیکی به دانشجویان این دانشکده داشته است.
متاسفانه هیچ کدام از این اقدامات، از جانب ابراهیم متقی، ریاست دانشکده مورد پیگیری واقع نشده است.
ما در خصوص ادامه فشارها بر دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ابراز نگرانی می‌کنیم.»
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
🟣 رای بدوی دادگاه انقلاب شیراز برای ۸ نفر از معلمان صادر شد
به‌گزارش شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران: «دادگاه اعضای انجمن صنفی فرهنگیان فارس که در تاریخ ۱۴۰۰/۳/۲۰ با حضور وکلادر دادگاه انقلاب شیراز برگزار شده بود، با صدور آرای زیر، به این معلمان ابلاغ شد:
۱- عبدالرزاق امیری /دو سال زندان با پابند
۲- زهرا اسفندیاری/ دو سال زندان با پابند
۳- ایرج رهنما/ پنج سال حکم تعزیری
۴- افشین رزمجویی/ پنج سال حکم تعزیری
۵- مژگان باقری/ پنج سال حکم تعزیری
۶- غلامرضا غلامی/ پنج سال حکم تعزیری
۷- محمدعلی زحمتکش پنج سال حکم تعزیری
۸- اصغر امیرزادگان/ پنج سال حکم تعزیری»
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani
به‌گزارش شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران: «دادگاه اعضای انجمن صنفی فرهنگیان فارس که در تاریخ ۱۴۰۰/۳/۲۰ با حضور وکلادر دادگاه انقلاب شیراز برگزار شده بود، با صدور آرای زیر، به این معلمان ابلاغ شد:
۱- عبدالرزاق امیری /دو سال زندان با پابند
۲- زهرا اسفندیاری/ دو سال زندان با پابند
۳- ایرج رهنما/ پنج سال حکم تعزیری
۴- افشین رزمجویی/ پنج سال حکم تعزیری
۵- مژگان باقری/ پنج سال حکم تعزیری
۶- غلامرضا غلامی/ پنج سال حکم تعزیری
۷- محمدعلی زحمتکش پنج سال حکم تعزیری
۸- اصغر امیرزادگان/ پنج سال حکم تعزیری»
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
@bidarzani