مشاوره حقوقی رایگان به زنان آسیب دیده
شماره تماس: ۰۹۱۲۰۶۱۳۲۶۲

@bidarzani

نمایشگاه خیابانی به مناسبت هشت مارس در خیابان کارگر، تهران/فریاد زنان

@bidarzani
#خیابان_مال_ماست
شانزده اسفند ۱۳۹۷

📌گرامی باد هشت مارس، روز جهانی زن!

✅هشت مارس فرصتی است برای گرامیداشت مسیری که جنبش‌‌های زنان در صد و پنجاه سال اخیر پیموده‌‌اند و بیش از آن فرصتی است برای سخن گفتن از دشواری‌‌هایی که جهان تا رسیدن به برابری پیش رو دارد. مسیری که با اعتراض به نابرابری‌‌های قانونی و حقوقی آغاز شد و با آگاهی‌‌بخشی درباره‌‌ی کلیشه‌‌ها و ساختارهای پنهان نظام مردسالار گسترش یافت، اکنون هر گام کوچک و بزرگی در راه برابری را در بر می‌‌گیرد.

✅مسیر مبارزات زنان در ایران پر فراز و نشیب بوده است. پس از انقلاب ۱۳۵۷ نظام حاکم برخی دست‌‌آوردهای زنان را از آنان ربود و به دنبال آن مبارزاتی تازه در برابر قوانین تبعیض‌‌آمیزی چون قوانین نابرابر خانواده، حجاب اجباری، ممنوعیت صدای زنان خواننده و ... شکل گرفت که تا به امروز ادامه یافته است. در کنار موانع قانونی، قوانین نانوشته و تبلیغاتِ هدفمندِ حکومت نیز عرصه را بر زنان و هر کسی که در راه برابری جنسیتی گام برمی‌‌دارد، تنگ‌‌تر کرده است.

✅در چهل سال اخیر، زنانِ هنرمند، نویسنده و شاعر نیز، مانند دیگر زنان این سرزمین، رنجی مضاعف را تحمل کرده‌‌اند و همزمان در تغییر وضعیت نابرابر موجود کوشیده‌‌اند. سایه‌‌ی تبعیض‌‌ها و سیاست-گذاری‌‌های حکومت همواره بر روند خلق و ارائه‌‌ی آثار آنان سنگینی کرده است. کنسرت‌‌های بانوان، که زمانی با تلاش‌‌های بسیار به عنوان راهکاری برای شنیده شدن صدای زنان آغاز شده بود، همچنان برای اجرا با محدودیت‌‌های مکانی و زمانی مواجه است، از تبلیغات محیطی محروم است و به علت ممنوعیت فیلمبرداری و عکاسی، تصویری از آنها در حافظه‌ی هنری این سرزمین باقی نمی‌‌ماند. آثار زنان شاعر و نویسنده به شکل‌‌های پیچیده‌‌تری سانسور می‌‌شود. پرداختن به مسائل زنان همچنان می-تواند هر مؤلفی را در معرض سانسور قرار ‌‌دهد. برخی «اصلاحیه‌‌ها» تنها بر آثار زنانِ نویسنده و شاعر اعمال می‌‌شود. تیغ سانسور در مواجهه با آثاری که کلیشه‌‌های جنسیتی و چارچوب‌‌های مطلوب حاکمیت را می‌‌شکند بسیار بُرّنده‌‌تر عمل می‌‌کند. حتی در بازار کتاب نیز پررنگ کردن آثاری که قالب-های موجود را می‌‌پذیرند یا تأیید می‌‌کنند در راستای به حاشیه راندن آثار انتقادی عمل می‌‌کند.

✅در چنین فضایی است که زنانِ آگاه، نوشتن و خلق آثار هنری را به مبارزه‌‌ای دائم و رو به جلو تبدیل کرده‌‌اند. آنها انکارکنندگانِ وضعیت موجودند. ساختار به ظاهر استوار مردسالار را نشانه می‌‌گیرند و روش‌‌های پیچیده و پنهان سانسور را به عقب می‌‌رانند.

✅کانون نویسندگان ایران روز جهانی زن و مبارزات همه‌‌ی انسان‌‌های برابری‌‌خواه را گرامی می‌‌دارد و برای برداشتن گام‌‌هایی بلندتر و کاراتر کنار آنان می‌‌ایستد.

کانون نویسندگان ایران
۱۵ اسفند ۱۳۹۷

#کانون_نویسندگان_ایران
@kanoon_nevisandegane_iran
https://www.facebook.com/857199194364867/photos/a.858183830933070/2118464684904972/?type=3&theater

از فریادهای اعتراض زنان نساجی‌های نیویورک در سال ۱۸۷۹، نسبت به شرایط غیرانسانی کار و دستمزدهای نازل تا به امروز ۸ مارس روز همبستگی جهانی زنان، مبارزات همه جانبه و پیگیر زنان در زیر شدیدترین فشارها راه می‌پیماید. افت و خیزهای پیشِ رو هیچگاه مانع از این نگردید که ابتکارات و تلاش‌های زنان در جهت سازماندهی و ارتقاء سطح خواست هایشان خاموشی گیرد. تجربه همزمان استثمار و سلطه و فشار فزاینده سرمایه و ایدئولوژیهای واپسگرا و مدافع مردسالاری، آنان را در جایگاهی قرار می دهد که می توانند در برابر هرگونه اشکال ستم، نابرابری و سرکوب پیش‌رو باشند.
به‌علاوه سرمایه‌داری متأخر با سیاست های خصوصی سازی و کاهش خدمات اجتماعی بی‌شک بیشترین لطمات را بر زنان وارد می‌آورد. زنانه شدن فقر، سوق داده شدن زنان به سوی کارهای پست و حاشیه ای، تجارت سکس و تن فروشی، بهره کشی از کار خانگی زنان و ... ارمغان سیستم حاکم برای زنان فرودست است.
در ایران شرایط زندگی و کار زنان علی‌رغم تاریخ طولانی مبارزات اعتراضی‌شان به مراتب دشوارتر و ستم های وارده دو چندان بیشتر است و سطح مبارزه از ابتدایی‌ترین حقوق مسلم تا رودررویی با حیاتی‌ترین مطالبات را در بر می گیرد.
آزادی زن به معنای آزادی از همه قیود و فشارهایی است که در تمدن کنونی بشر وحشیانه محسوب می‌شوند. احترام به آزادی در انتخاب پوشش، حق برابر با مردان در زمینه نگهداری و تربیت فرزندان، ارث، جدایی و طلاق، انتخاب همسر یا شریک زندگی، حق کنترل زنان بر بدن خود و رضایت از بارداری، دسترسی به موقعیت و مسئولیت های برابر و همه جانبه در زمینه های حقوقی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، مزد برابر با مردان در مقابل کار یکسان، آزادی عقیده، بیان، تشکل، تجمع و ... مضمون بخشی از مطالبات انبوه زنان را تشکیل می‌دهند.
بنابراین زنان در تمام جهان و ایران ضمن حفظ دستاوردهایشان، شعار کار برای تهیه نان و آزادی برای برخورداری از زندگی شایسته و انسانی را فریاد زده و در جهت محو عوامل تولید و بازتولید ستم و نابرابری از پای نمی نشینند.

گرامی باد ۸مارس (۱۷اسفند) روز جهانی #زن!

"گروه اتحاد بازنشستگان"
اسفند ۱۳۹۷

https://wp.me/pabqVT-5t
@bidarzani

فیلمی از تظاهرات زنان علیه اجباری شدن حجاب در روز ۸ مارس (برابر با ۱۷ اسفند) سال ۱۳۵۷

#هشت_مارس
@IranHistoryPics
@bidarzani

📌امروز روز جهانی زن است، دستادست برای گرامی‌داشت این روز سومین شماره فصل‌نامه‌اش را به موضوع "کار غیررسمی زنان" اختصاص داده است.

بعضی مطالب این شماره:
✅چرا زنان به بخش غیررسمی اقتصاد رانده می‌شوند
✅توانمندی زنان؛ نقدی بر رویکردهای رایج توسعه
✅کار ناامن، تعاریف، افراد تحت تاثیر و نتایج آن
زنانه شدن فقر
✅تجارت عادلانه و برابری جنسیتی
✅پرسه‌زن؛ کتاب راهنمای شهری برای زنان
و...

دانلود شماره سوم:
http://bit.ly/2XMqNmn

دیدن شماره‌های قبلی:
http://bit.ly/2EzkzyP

🌀روز زن گرامی باد

@dastadast1

۲۷روزنامه‌نگار زن زندانی در شرایطی بسیار دشوار بسر می‌برند

✅به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن، گزارش‌گران بدون مرز(RSF) یادآور می‌شود که ۲۷ روزنامه‌نگار زن در زندان به‌سرمی‌برند، این درحالی‌است که برخی از آنها در زندان، قربانی شکنجه وآزارهای جنسی هستند. گزارش‌گران بدون مرز خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط همه‌ی آنها است.

✅هر چقدر به تعداد زنان روزنامه‌نگار افزوده می‌شود به تعداد زنانی که قربانی سرکوب رژیم‌های اقتدارگرا می‌شوند نیز افزوده می‌شود. از ۳۳۴ روزنامه‌نگاری که در پایان فوریه سال ۲۰۱۹ زندانی از سوی گزارش‌گران بدون مرز شمارش شده‌اند، ۲۷ تن یا ۸٪ از آنها زن هستند. پنج سال پیش، تنها ۳ درصد از ۳۵۶ روزنامه‌نگار بازداشت شده، زن بودند.

✅زندان‌های روزنامه‌نگاران زن در حال حاضر در نه کشور جهان متمرکز هستند. ایران و چین به‌عنوان بدترین کشورها از نظر تعداد بیشتر روزنامه‌نگاران زن زندانی گزارش شده‌اند: هفت نفر در هر کدام ازاین کشورها. سپس ترکیه که با وجود آزادی تقریباٌ دو هفته پیش روزنامه‌نگارو تصویرگر معروف کرد زهرا دوقان، هنوز چهار روزنامه‌نگار دیگر در بند هستند. عربستان سعودی با سه زندانی، ویتنام دونفر و مصر، بحرین، سوریه و نیکاراگوئه هرکدام یک روزنامه‌نگار زن زندانی دارند.

📍متهم شدن به بدترین اتهام‌ها فقط برای نوشته‌هایشان

مقاله‌ها و یا پست‌های آنها در شبکه‌های اجتماعی است که آنها را درزیرذره‌بین مقامات کشورهای‌شان قرارمی‌دهد . با این حال، این روزنامه‌نگاران اغلب برای "تبلیغ و عضویت در یک گروه تروریستی" درترکیه و مصر و یا "تماس های مشکوک با اشخاص خارجی" درعربستان سعودی مورد پیگرد قانونی قرار می‌گیرند. اتهام‌های مبهم و غیرقابل اثبات، که سنگین‌ترین احکام زندان را برای آنها در پی ‌دارد.

 ✅در ایران روزنامه‌نگار و مدافع حقوق بشر نرگس محمدی و نیز مدیر وبلاگ پی‌نوشت، هنگامه شهیدی، به‌ترتیب به اتهام "توطئه علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی" و" توهین به رئیس قوه قضایی کشور" به ده و دوازده سال زندان محکوم شده‌اند. . پیش از این، همکار ایرانی- انگلیسی آنها رویا صابری نژاد نوبخت، برای پست‌های فیس بوک خود دستگیر و ابتدا پیش ازآن که حکم اوبه ۵ سال کاهش یابد، در سال ۲۰۱۴  به ۲۰ سال زندان محکوم شد.

📍حکم‌های حبس ابد

✅برای خاموش کردن همیشگی این صداهای مزاحم، برخی از کشورها از صدور احکام سنگین زندان‌های طولانی دریغ نمی‌کنند . درچین، یکی از اعضای جامعه مسلمان ایغور، سرپرست سابق وب سایت خبری سالکین، گولمیرا ایمین در سال ۲۰۱۰به اتهام "جدایی طلبی" و "افشای اسرار دولتی" به حبس ابد محکوم شد. در ترکیه نیر همین حکم برای یک روزنامه‌نگار ۷۴ ساله صادر شد. نازلی ایلیجاک روزنامه‌نگارسرشناس ترک به اتهام شرکت در یک برنامه انتقادی شب قبل از کودتای نافرجام ژوییه ۲۰۱۶ ، همزمان با دو همکار برجسته اش، برادران التان، به حبس ابد با اشد مجازات یعنی حبس در زندان انفرادی بدون حق استفاده از مرخصی و بدون هیچ عفوی ،محکوم شدند .

✅کریستوف دولوار، دبیرکل سازمان گزارشگران بدون مرز در این باره می‌گوید: "بیست و هفت روزنامه‌نگار زن در حال حاضر از آزادی خود به سبب نوشته‌ها و گفته‌های جسورانه‌اشان محروم هستند.  هیچ مانعی دربرابر این محرومیت‌ها وجود ندارد . آنها که قربانیان محکومیت‌های نامناسب و غیرمنصفانه هستند، اگر که مورد شکنجه و آزار جنسی قرار نگیرند، باید همانند همکاران مرد خود، سخت‌ترین شرایط بازداشت را تحمل کنند. گزارش‌گران بدون مرز خواستار آزادی فوری آنها است و از سازمان ملل متحد خواهان اتخاذ اقدامات عملی در این موارد است. "

📍شرایط بازداشت‌های غیر انسانی

✅روزنامه‌نگاران زن، مانند همکاران مرد خود، درشرایط سختی در زندان به سر می‌برند. در نیکاراگوئه، لوسیا پیندا اوبو مدیر کانال خبری بیست وچهار ساعته ۱۰۰٪ نوتیسیاس قبل از انتقال به یک بازداشتگاه زن ۴۱ روز در زندان امنیتی ال‌چیپوت گذراند. خوزه ایناسیو فاریا نماینده اتحادیه اروپا که فرصت بازدید از روزنامه‌نگاران زندانی را داشت خاطرنشان کرد که در این بازداشتگاه که در زمان سوموزا دیکتاتور نظامی نیکاراگوئه مرکزحساسی بوده است، شرایط بازداشت غیرانسانی است.

✅در ویتنام، ترنسپه تینگا، وبلاگ نویس و فعال مدافع کارگران مهاجر،متهم به انتشار محتوای ضد دولتی در وبسایتش، بیش از شش ماه تا زمان محاکمه‌ای که تنها یک روز ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۷ برگزار شد، در بازداشت مخفی نگه داشته شده‌بود .مقامات زندان به دلیل "عدم پذیرش گناه"، او را تقریبا به مدت یک سال از تماس تلفنی و ملاقات محروم کردند. وکیل او، که تنها یک بار قبل از محاکمه‌اش توانست با او ملاقات کند، به‌شدت نگران سلامت رو به وخامت او بود. 

✅در ایران،همواره مراقبت‌های بهداشتی و پزشکی چه در زندان قرچک، یکی از بدترین زندان‌های کشور،که در حال حاضر سپیده مرادی،آویشا جلال الدین و شیما انتصاری سه همکا

ر سایت مجذوبان نور و ازدروایش گناباد، محکومیت پنج سال خود را در آنجا می‌گذرانند و چه در زندان سیه‌نام اوین در تهران، نادیده گرفته می‌شوند. این اهمال در مراقبت‌های پرشکی و بهداشتی تا جایی است که در آن روزنامه نگاران زندانی به طور منظم برای اعتراض به شرایط بازداشتگاه و عدم دسترسی به درمان پزشکی مناسب، اعتصاب غذا می‌کنند . چندین گزارش سازمان ملل  مبین این واقعیت است که در ایران نسبت زنانی بیمار زندانی بیشتر از مردان زندانی است . تبعیض اعمال شده بین مردان و زنان توسط یک جامعه فوق محافظه کار و نفرت دیرینه‌‌ی رژیم اسلامی علیه روشنفکران و دگراندیشان وضعیت زندانیان را در ایران وخیم‌تر کرده است. تقی رحمانی همسر نرگس محمدی معتقد است که "شرایط بهداشتی زندان برای مردان دشوار است، اما برای زنان، عدم بهداشت زندان وحشتناک و مشکل سازتر است."

📍شکنجه، تحقیر و آزار جنسی

✅حتا بدترین رفتارها از آنها دریغ نمی‌شود. در چین، گولمیرا ایمین تحت شکنجه قرار گرفت و مجبور شد بدون داشتن وکیل، مدارکی را در بازداشت امضاء کند . برای زنان در مصر، شکنجه فیزیکی با خطر تجاوز جنسی و آزار و اذیت جنسی همراه است.

✅به گفته بستگان عکاس- خبرنگار جوان، شروق امجد احمد السید، که در ۲۵ آوریل سال پیش دستگیرشد، او مورد توهین و تهدید قرار گرفت، تا جایی که تحت این فشارها اعتراف کرد که  درصدد ایجاد یک صفحه‌ی اینترنتی بود تا آرامش عمومی را به هم بزند و نیز وابسته به جنبش ممنوع اخوان المسلمین است.

✅در عربستان سعودی، وضعیت عمان ال‌نفجان، مؤسس وبلاگ زن عرب و همچنین نؤوف عبدالعزیز الجراوی، وبلاگ نویس که همکار سایت عرب نون نیز بود نگران کننده است . طبق گفته سازمان غیر دولتی القسط در عربستان سعودی،این دو از فعالان فمینیستی هستند که که پس از دستگیری‌اشان در بهار ۲۰۱۸ شکنجه شده‌اند.این سازمان گفته است که برخی از فعالان نیز مورد آزار جنسی قرار گرفتند، به زور برهنه شدند و عکس‌های برهنه از آنها گرفته شده و آنها راوادارکرده‌اند که زندانیان  دیگر را درآغوش بگیرند. 


http://yon.ir/aILjp

📌 زنان معلم پیشتاز مبارزات صنفی و مدنی
#هشت_مارس #روز_جهانی_زن گرامي باد

@bidarzani
@edalatxah

📌‍ ‍ مراسم #۸_مارس در تهران

امروز ۱۶ اسفند ۱۳۹۷، مراسم باشکوهی به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن، با حضور صمیمانه جمعی از فعالین کارگری، بازنشستگان ، معلمان ، نویسندگان و شعرا ، هنرمندان ، فعالین حقوق کودک ، جمعی از خانواده های دادخواهی و فعالین حقوق زنان و با حضور افتخاری منیره عبدی ، همسر اسماعیل عبدی معلم زندانی برگزار شد .

مراسم با پخش سرود "جوانه" جنبش زنان آغاز و در ادامه با خوشامدگویی خانم نرگس خرمی مجری برنامه پی گرفته شد .
در این برنامه سخنرانان خانمها :

۱. اکرم نصیریان ( با موضوع زنان و مدیای اجتماعی )
۲. ناهید شقاقی ( ریشه های خشونت علیه زنان )
۳. نگار مسعودی ( قتلهای ناموسی )
۳. اسرین درکاله ( زنان نیروی اصلی اعتراض )
۴.پروین نخستین ( مشکلات دریافت هویت توسط مادران برای فرزندان )
۵.مریم محمدی ( چهل سالگی جنبش زنان )
۶.محبوبه فرحزادی ( زنان در جنبش معلمان و بازنشستگان )
سخنرانی کردند .
همچنین در این مراسم صحبتهای مهمانان برنامه خانمها
۱ . منیره عبدی ( بیان مشکلات همسران زندانیان و قرائت پیام تبریک به مناسبت ۸ مارس خود و اسماعیل عبدی )
۲. پیام پروین محمدی ( تبریک ۸ مارس )
۳. خواندن شعر توسط شعرای عزیز نرگس الیکائی ، فانوس بهادروند ، ملیحه قریشی و مرجان داودی .
۴. فرح قادر نیا ( خشونتهای پنهان بر زنان تن فروش )
۵. تبریک ۸ مارس توسط فعالین جمع زن و برابری
انجام گرفت.
*همچنین مراسم ۸ مارس امسال به سپیده قلیان دختر شجاع اعتراضات هفت تپه تقدیم شد.

* پیام مراسم نیز با عنوان " دستمزدها را به بالای خط فقر ۷ میلیون ببرید " عنوان شد.

* بیانیه "ندای زنان ایران" توسط مجری برنامه قرائت و با پخش کلیپ " شاید جهان بهتر شود از شکیب مصدق " به این برنامه پایان داده شد.
@bidarzani
@nedaeziran

‏⚽️۸ مارس،از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا(AFC) روز ‎فوتبال زنان نام‌گذاری شده‌است. هدف این روز،ارتقای فوتبال زنان، تشویق زنان برای پرداختن به بازی فوتبال یاتماشای آن است.زنان ایران همچنان برای حضور دراستادیوم‌‌ها و دیدن مسابقات فوتبال مردان دچار محدودیت هستند
#هشت_مارس
#فوتبال_زنان

@bidarzani
‎

بیانیه فعالین زن به مناسبت #هشت _مارس

📌رهایی زنان جز با تشکل یابی میسر نیست

✅گروهی از فعالین زن با انتشار بیانیه‌ای به مناسب هشتم مارس، روز جهانی زن، تشکل‌یابی را گام اول مسیر طولانی مبارزه در راه عدالت، برابری و آزادی زنان و همه مردم ایران دانسته‌اند.

✅در این بیانیه آمده است «زنان در سراسر ایران ستم‌های متفاوت و متقاطعی را متحمل می‌شوند و هیچ گروهی نمی‌تواند مدعی نمایندگی همه آن‌ها باشد. همچنین هیچ گروهی نمی‌تواند مدعی شود که آنچه مطرح می‌کند یگانه اولویت یا اصلی‌ترین مطالبه زنان است. درک این موضوع از خلال سال‌ها فعالیت در حوزه زنان ما را بر آن می‌دارد که در سالگرد روز جهانی زن، به جای ارائه فهرستی از مطالبات معوق زنان بر ضرورت تشکل‌یابی، همبستگی و اتحاد در راه ایجاد شرایط لازم برای یک زندگی انسانی و ضرورت‌های یک زندگی جمعی و برابر تاکید کنیم.»

✅امضاکنندگان این بیانیه با تاکید بر اینکه در بیان و پیگیری مطالبات خود هرگز نباید چشم امیدی به قدرت‌های بزرگ اعم از داخلی یا خارجی داشته باشند، راه‌حل دستیابی به مطالبات بر زمین مانده را در ایجاد تشکل‌های مستقل و دموکراتیک با هدف مبارزه علیه تبعیض و نابرابری دانسته‌اند.

متن کامل بیانیه به همراه اسامی امضاکنندگان را در ادامه بخوانید:

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/29150&rhash=3ec4f87be6d7d1

زنان، کار، آزادی

هشت مارس روز جهانی زن
@bidarzani

📌هجده ساله که بودم، کار کنشگری در جنبش زنان ایران را شروع کردم. عاشق کفش‌های پاشنه‌بلند بودم و رژلب‌های سرخ و صورتی. مانتوها و شال‌های رنگارنگ بر تن و سر می‌کردم، همیشه گوشواره بر گوش داشتم. کنشگری و مشق عملی فمینیسم را از گروهی خوب و جمعی یگانه -«مرکز فرهنگی زنان»- شروع کردم. هنوز هم یکی از خوش‌شانسی‌های و مهم‌ترین دوران زندگی‌ام در شکل‌گیری پایه‌های قرص و محکم باورها و منش‌ام را همان دوران می‌دانم و تجربه‌اندوزی در کنار زنانی که فمینیسم برای آن‌ها نه شغل ۹ صبح تا ۵ بعدازظهر بود و نه راه انواع درآمدهای مالی و نردبان شهرت و قدرت فردی. فمینیسم برای آن‌ها شیوه‌ی زندگی و نقد به زیروبم جهان بود.

اما از همان اولین روزهای ورود به جنبش زنان ایران، بابت «ظاهر متفاوت‌ام» بارها متلک و کنایه شنیدم، تمسخر شده و گاه حتا مجبور شدم جواب پس بدهم. فمینیسم در جهان و در ایران در دوره‌های متفاوت حیات خود، همیشه گرفتار این معضل بود و هست که «آن‌که آمد با قالب و چارچوب‌های تنگ و تعاریف کلیشه از زن بجنگد، خود خط‌کش به دست گرفت و قفس تازه ساخت.» کم نبود موقعیت‌هایی که رژلب قرمز یا کفش پاشنه‌بلند من، تو را در جایگاهی قرار می‌داد که انگار «حق کمتری» داری یا نظرت کم‌اهمیت‌تر است. من در سال‌های کنشگری در جنبش زنان ایران، بی‌مهری و کمبود شفقت نسبت به دیگری کم ندیدم. دیگری که همراه و خواهر فمینیست ما است، کنار ما جان می‌کند و عرق می‌ریزد و شریک رویای «فردای بهتر» است. و این سوال در پس ذهن رژه می‌رفت: چطور می‌توان جهان را مهربان و بی‌تبعیض کرد اگر نسبت به احوال هم چنین کم‌توجه باشیم؟ مگر نه این‌که اصلاح را باید از نیم‌وجب پیرامون خود شروع کرد؟

سال‌ها بعد در مهاجرت، اتفاقی به کتابی رسیدم که وقتی به پایان رسید، فکر کردم کاش این کتاب به‌وقت ۱۸ سالگی من نوشته شده بود. کتابی که برای اولین‌بار بیش از ۱۰۰ کنشگر مدنی و برابری‌خواه از «دیگران گفتن» را کنار گذاشته و از خودشان گفته بودند: از ترس‌ها و نگرانی‌هایشان، از بی‌‌ثباتی که عین بختک بر زندگی کنشگر چنبره می‌زند، از بیماری‌های تن و روان‌شان، از کمبود خواب، از بی‌پولی و کفش‌های مندرس، از موهای بد که انگار سال‌ها است قیچی یک آرایشگر حرفه‌ای را به خود ندیده، از حس عذاب‌وجدان نسبت به بچه‌ها و شوهر و خانواده‌هایشان، از حس خجالت که چندرغاز بابت پول باشگاه خرج می‌کنند و بابت آن باید به باقی کنشگران جواب پس بدهند، از عذاب وجدان لذت نوشیدن یک گیلاس شراب شبانه و رقص گاه به گاه و رژلب قرمز، از این‌که خسته‌اند و فرسوده و مستاصل از بوروکراسی نفس‌گیر برای چندرغاز کمک مالی. انگار دارند لای چرخ دنده‌ له می‌شوند و از سوی کنشگران و خواهران فمینیست، همدلی و شفقت و درک لازم را نمی‌بینند. و این سوال مهم و کلیدی: چه باید کرد؟ کجای راه را اشتباه آمدیم و چه چیز در این فرهنگ رایج کنشگری پر از قضاوت و انگ و چارچوب باید تغییر دهیم؟‌ چه پیشنهاد و راه‌حلی در چنته داریم؟

چهارسال پیش نوشتم کاش کسی این کتاب را به فارسی ترجمه کند. بعد خودم تصمیم گرفتم با ناشران کتاب تماس بگیرم و کتاب را با اجازه‌ی آن‌ها ترجمه کنم. با رخصت آن‌ها کتاب را به فارسی ترجمه کردم و حالا نسخه‌ی فارسی کتاب به رایگان در اختیار همه است. کتابی برای ۱۸سالگی خودم و هر زن جوان کنشگری که در ابتدای راه با امر و نهی کنشگران دیگر درباره ظاهر و اولویت‌هایش مواجه است. و هر زن کنشگری که خسته است و فرسوده و کسی برای دل‌نگرانی‌ها و هراس او چندان تره‌ای خرد نمی‌کند. جواب‌اش ساده است: «فایده انقلاب چیست اگر نتوانیم برقصیم؟»

در روز جهانی زن برای همه‌تان آرزوی توان بسیار و سر خم نکردن در برابر هیچ قالب و چارچوب تنگ را دارم.
https://t.me/FarnazSeifi/66
@FarnazSeifi

📌شمارۀ ۲۴ ماهنامۀ گيلان اؤجٰا منتشر شد

شمارۀ ۲۴ ماهنامۀ گيلان اؤجٰا، اسفند ۱۳۹۷ «ویژۀ روز جهانی زن» منتشر شد.

همۀ مطالب این شماره به مناسبت روز جهانی زن، در سرویس زنان اؤجٰا تألیف و تدوین شده است.
سرمقاله با عنوان: «هشت مارس، روز جهانی زن» با بیان تاریخچۀ ۸ مارس، به دلیل نام‌گذاری این روز و تاریخچۀ آن در دنیا و کشورمان می‌پردازد. در این یادداشت آمده که نخستین بزرگداشت‌های روز جهانی زن در ایران، در آغاز قرن حاضر، در گیلان و به همت زنان پیشروی این استان برگزار شده بود.
«تجربۀ موفق زنان روستایی در تولید کمپوست از زبالۀ تر» عنوان گفت‌وگویی است که در بخش زنان و محیط زیست، با مسئول خانۀ بهداشت روستای فشتکه انجام شده است.

در ادامه مقالۀ «تنگنای اُتیسم و جامعه‌ای که تاب آنرا ندارد» به تأثیر اُتیسم بر زندگی زنان و مادران درگیر با فرزندانی که دچار این بیماری هستند و تبعات اجتماعی آن، می‌پردازد.
در بخش ورزش زنان نیز یادداشتی با عنوان «کوهنوردان زن و جدال با تفکر و سنت و قوانین» آمده که ضمن بیان تاریخچۀ حضور زنان در این ورزش و اهمیت آن، به نقش زنان کوهنورد کشورمان، تأثیر کوهنوردی بر زنان و مشکلات پیش پای آنها اشاره می‌کند.
«زنان کارگر و حوادث کار» عنوان یادداشت دیگری‌ست که به بهانۀ قطع دست زن کارگری در کارخانۀ چای در املش، به ضرورت رعایت ایمنی و حقوق کارگران زن پرداخته است.
در ادامهٔ بررسی وضعیت زنان کارگر در کارخانهٔ چای، مطلبی پیرامون تجربۀ شخصی زنی کارگر از وضعیت کار خویش و دیگر زنان استان طی دو دهۀ گذشته با عنوان «امنیت شغلی و ایمنی در محل کار، از گذشته تا امروز» آمده است. همچنین در ادامه می‌توانید یادداشتی دربارۀ زنان چایکار در هندوستان نیز بخوانید.
«تحکم و تهدید مطالبات به حق و قانونی معلمان نشانۀ چیست؟» عنوان یادداشتی از تجربۀ یکی از معلمان زنی است که در تحصن صنفی ۱۲ اسفند ماه در گیلان شرکت داشته است.
مقالۀ «کودک همسری» هم از دیگر مطالب این ویژه‌نامه است که به بررسی تاریخچه و آسیب‌های این پدیده بر جسم و روان زنان و کودکان پرداخته است.
پایان بخش مطالب این شماره را مجموعۀ چند عکس دیدنی از کار و تلاش زنان گیلان تشکیل می‌دهد.
شمارۀ ۲۴ ماهنامۀ گيلان اؤجٰا، اسفند ۱۳۹۷، ویژۀ روز جهانی زن، در ۱۶ صفحه، به قیمت ۳۰۰۰ تومان، در دسترس علاقه‌مندان است.

مراکز پخش:

آستارا
نوشت افزار رومینا. خیابان فارابی. روبه‌روی هلال احمر.
املش
مطبوعاتی محبی. خیابان شهید بهشتی.
بابل
خیابان مدرس. کوچۀ رسولی ۲۴)ماکان( کتابسرای بابل.
بندرانزلی
مطبوعاتی بوعلی. خیابان سپه (بازار سپه(
نمایندگی مطبوعات. میدان اصلی شهر.
کتابفروشی قصر دانش نوین. خیابان نواب.
تالش
مطبوعاتی بیرامی.
رستم آباد
بلوار بهشتی. نمایندگی مطبوعات رستم آباد.
رودبار
خلیل آباد. جنب مدرسۀ شهید مفتح. کتابفروشی معلم
رودسر
مطبوعاتی غلامی. میدان شهرداری.
کتابفروشی دهخدا. میدان شهرداری.
رشت
نشر گیلکان. خیابان انقلاب )حاجی آباد).
کتابفروشی ماه نو. میدان سرگل.
کتابفروشی آسمان. خیابان امام خمینی.
کتابفروشی فرازمند. خیابان امام خمینی. ابتدای پیاده راه.
کتابفروشی بدر. گلسار. روبه‌روی ادارۀ پست
کتابفروشی روزگار. خیابان لاکانی. ابتدای کوچه ۱۷ شهریور.
کلاچای
مطبوعاتی حسینی. میدان امام خمینی.
لاهیجان
نمایندگی کیهان. خیابان انقلاب.
کتاب فرازمند. روبروی باغ ملی.
خانهٔ کتاب. خیابان نیما.
کافه نگاتیو. خیابان شهید بهشتی ششم.
لنگرود
شهر کتاب لنگرود. جنب منبع آب.
کتابفروشی میرفطروس. خیابان بهشتی.
مطبوعاتی علیزاده. روبه‌روی کفش بلا.
تهران
کتاب نیما. میدان انقلاب. خیابان کارگر جنوبی.
نشر اختران. خیابان انقلاب. بازارچه کتاب.
کتابفروشی نشر چشمه. خیابان کریم خان.

برای تهیه شماره‌های پیشین و یا توزیع اؤجا می‌توانید با نشریه تماس بگیرید.

تلفن: ۴۴۴۰۳۵۷۱ – ۰۱۳
مکاتبات: بندرانزلی،
صندوق پستی: ۱۱۱۹ – ۴۳۱۴۶
ایمیل: awjamag@gmail.com
وبلاگ: www.awjamag.blog.ir
@bidarzani
@awjamag

📌به مناسبت #هشت_مارس
✍میلاد بالسینی

✅چندی پیش با دوستی در قبرستان قدیمی شهر میانه در جستجوی قبر «باقر اشتری» شهردار میانه در دوران حکومت ملی آذربایجان بودیم. اما از آنجایی که آدرس دقیق قبر را نداشتیم مجبورا ردیف به ردیف اسامی قبرها را می‌خواندیم.

✅ تعجبم از قبر چند زن بود که اسامی‌شان بر روی سنگ قبور حک نشده، بلکه همه‌شان به اسم شوهرانشان نوشته شده بودند. گویا در جامعه سنتی ما بردن نام زنان در خیلی از مناطق «ننگ و عار» دانسته می‌شود. چنانچه زمان مرگ هم برای زنان زیاد است که از اسم خود استفاده کنند. باور کردنی نیست که سیستم پدرسالار چنان زنان را تبدیل به مالکیت و ناموس مردان کرده که بعد از مرگ هم اسم زنان جزویی از مالکیت مردان حساب می‌شود.

✅در جوامع سنتی جنس مونث دارایی و ملک افراد محسوب می‌شود و از طرف دیگر مثل سایر دارایی‌ها هم نیست که قابل معامله باشد.
در چنین جوامعی زنان ملکیت جنسیتی تلقی می‌شوند و ملکیت جنسیتی را نمی‌شود عاریه داد و فروخت بلکه انحصاری مربوط به یک شخص است. این انحصاریت در ملکیت جنسیتی در جامعه سنتی باعث می‌شود که سخت‌گیری به نام زن و سایر موارد زیاد شود. زیرا هراس این است که اگر نام یک زن و دختر را غریبه‌ها بدانند، تعرض به این ملکیت حساب می‌شود و اگر غریبه‌ها آنان را به نام صدا کنند، این باعث یک نوع ارتباط می‌شود. این «انحصار جنسیتی» باعث می‌شود که هر نوع ارتباط با این نوع «ملکیت» را «صاحبان» آن با بیرون قطع کنند. از جمله گرفتن نام زن، پوشاندن چهره و... . گرفتن نام زن نیز همین سلسله حساسیت‌ها در قبال زن محسوب می‌شود و در نتیجه اسم بردن از زن به یک تابو تبدیل شده است.
شاید فکر کنیم این قبرها قدیمی است و این مسئله به گذشته مربوط می‌شود و ارتباطی با حال ندارد. اما باید آن زمان پرسید چندین بار در اطراف خود وقتی صحبت از زنان می‌شود اصطلاح اهل منزل، مادر بچه‌ها، خانم بچه‌ها، بانوی خانه و... را شنیده‌ایم؟ آیا این زنان اسم ندارند؟ یا فقط هویت آنان در ارتباط با اهل منزل مردان بودن یا مادر بچه‌ها تعریف می‌شود؟

✅این مسئله فقط مختص کشور ما هم نیست. چندی پیش در مصر کمپین «نام مادران را به آنان برگردانیم» توسط کنشگران مدنی برپا و هیاهوی زیادی را حتی در جامعه جهانی به پاکرد. در مصر مردان از اسم کوچک مادرانشان استفاده نمی‌کنند. که این امر هدف اصلی کمپین بود که موفقیت چشمگیری را هم در جامعه مصر داشت. و یا در تابستان سال گذشته در یک کارزار فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی زنان افغانستان با راه‌اندازی هشتگی از جامعه افغانستان پرسیده‌اند، «نامم_کجاست!» زیرا جامعه افغانستان نیز به عنوان یک جامعه سنتی نگاه جنسیت‌زده‌ای را به زنان دارد که از این رو همچو جوامع فوق الذکر نام زنان را تابو می‌داند که فعالان با آموزش در پی از بین بردن این نوع خرافات در جامعه هستند.

مطلب ارسالی از طرف مخاطبین کانال بیدارزنی

http://uupload.ir/files/6ys4_img_20190308_201228_291.jpg

#هشت_مارس روز بزرگداشت مبارزه زنان برای جهان برابر است. زنان ایران سال‌هاست که این پیکار را آغاز کرده‌اند.
آغازگران پیکار برای برابری در دوران مشروطه را بشناسید.
@bidarzani
@meidaandotcom

📌هر سال مراسم #۸مارس با ملاحظات فراوان در خانه‌ها برگزار می‌شود. امسال جمعی از زنان که دغدغه‌ی آزادی‌های مدنی را دارند در یکی از مکان‌‌های عمومی تبریز گرد آمده و به تبادل افکار پرداختند.

از موضوعات مطرح شده در این جمع خودکشی پرابهام زهرا نویدپور بود که دارد به فراموشی سپرده می‌شود. از مسائل مورد بحث دیگر مسئولیت فعالین فرهنگی و هنرمندان در قبال مطالبات فرهنگی، زبانی و جنسیتی بود که متاسفانه اینگونه مطالبات در تمام شهرهای آذربایجان و بخصوص در تبریز به مسئله‌ای امنیتی تبدیل می‌شود و مرکزنشینان با اتیکت پان‌ترکیست این مطالبات را در نطفه خفه می‌کنند. ازشرایط سخت زنان در حوزه‌ی موسیقی، ممانعت از فیلمیرداری و ضبط صدا در کنسرت‌های ویژه‌ی زنان می‌باشد. این ممانعت موجب می‌شود رزومه‌ی کاری این هنرمندان خالی از تصویر و صدا باشد.
و نیز درباره‌ی مبارزات اجتماعی زنان آذربایجان و پشتوانه‌ی فکری و امتداد این مبارزات در طول تاریخ و تغییر شیوه‌ی مبارزه نسبت به گذشته و همچنین مزایا و معایب شبکه‌های اجتماعی تبادل نظر شد.
زنان حاضر در این جمع به این نتیجه رسیدند که تنها راه تحقق مطالبات مدنی در کنار هم بودن است.

@bidarzani

📌دیروز مراسم روزجهانى زن در سنندج

#هشت_مارس

@bidarzani

كانون زنان ايرانى

هشتم مارس روز جهانى زن گرامى باد

از امروز براى برابرى قدمى برداريم.

ويديو: كانون زنان ايرانى

سرود برابرى
ترانه: مازيار سميعي
تنظيم آهنگ: ثمين عابدى
خواننده: شيرين اردلان، آزاده فرامرزى

@bidarzani