📌نگاهی به رساله «پدرسالار» اثر سر رابرت فیلمر
✍️زهیر باقری نوع‌پرست
🔸کارول پیتمن در کتاب «قرارداد #جنسی» با بررسی رساله « #پدرسالار» اثر سر رابرت فیلمر و رساله‌ی اول جان لاک در باب حکومت که نقد و بررسی « #پدرسالار» است، زمینه‌ی زوال پدرسالاری به عنوان شکلی از #مردسالاری و جایگزینی آن را با مردسالاری برادرانه مطرح می‌کند. در این نوشته به بررسی کوتاه رساله پدرسالار می‌پردازیم.
🔸فیلمر مانند برخی دیگر از دینداران بر این باور است که می‌توان از کتاب مقدسِ دین خود، تمامی فکت‌های مرتبط به جهان را – چه جهان فیزیکی و چه جهان سیاسی-اجتماعی – استخراج کرد. از این رو فیلمر، داستان آدم و حوا را به عنوان فکتی در مورد تاریخ بشر و جهان به شمار می‌آورد.
🔸فیلمر بر این باور است که آدم اولین انسانی بوده که خلق شده و سپس حوا از او خلق شده و سپس بشریت پدید آمده است. پذیرفتن افسانه‌ی آدم و حوا به عنوان واقعیتی تاریخی باعث شد فیلمر مدعی شود که انسان‌ها هرگز خارج از حکومت زندگی نکرده‌اند و علاوه بر آن از نظر فیلمر تمامی روایت‌های تاریخی اعم از روایت‌های دینی و غیردینی تصدیق می‌کنند انسان‌ها همواره در گروه‌های کوچک زندگی می‌کرده‌اند و تحت فرمان مطلق پدر بوده‌اند.
🔸ریشه‌های دیدگاه فیلمر در مورد فروتر بودن طبیعی #زنان نسبت به مردان را علاوه بر کتاب مقدس، می‌توان در نگرش ارسطو یافت. در حالی که ارسطو از برده بودن طبیعی برخی انسان‌ها سخن می‌گوید، مدعی می‌شود که تعدادی از مردها بر زنان و تعداد دیگری از مردها برتری دارند.
🔸دیدگاه فیلمر در مورد #کودکان نیز تحت تاثیر جنین‌شناسی ارسطویی است که گذشته از مقبولیت آن در زمان فیلمر در حال حاضر غلط بودن آن بر همگان روشن است. در دیدگاه ارسطو زن صرفا حاملی است برای نیروی مرد که به او وارد می‌شود، در نتیجه کودک معلول و نیروی مرد علت به وجود آمدن آن است و زن صرفا وظیفه‌ی نگهداری آن را دارد.
🔸مردسالاری مختص رویکرد سیاسی خاصی نبود. در حالی که فیلمر که به پادشاهی مطلق باور داشت جایگاهی برای زنان قائل نبود، از طرف دیگر هابز (که دیدگاهش نه در دین و نه در فلسفه‌ی ارسطویی ریشه داشت) طرفدار پادشاهی مطلق بود ولی به برابری طبیعی زنان و مردان باور داشت.
🔸از طرف دیگر، میان افرادی که طرفدار پارلمان بودند نیز برخی به فروتر بودن طبیعی زنان در مقایسه با مردان باور داشتند (مثل هنری پارکر) و چنانکه کارول پیتمن مدعی است، جان لاک بنیانگذار نوع جدیدی از #مردسالاری است که در نوشته دیگری باید به بررسی این مدعا پرداخت.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28117&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍️زهیر باقری نوع‌پرست
🔸کارول پیتمن در کتاب «قرارداد #جنسی» با بررسی رساله « #پدرسالار» اثر سر رابرت فیلمر و رساله‌ی اول جان لاک در باب حکومت که نقد و بررسی « #پدرسالار» است، زمینه‌ی زوال پدرسالاری به عنوان شکلی از #مردسالاری و جایگزینی آن را با مردسالاری برادرانه مطرح می‌کند. در این نوشته به بررسی کوتاه رساله پدرسالار می‌پردازیم.
🔸فیلمر مانند برخی دیگر از دینداران بر این باور است که می‌توان از کتاب مقدسِ دین خود، تمامی فکت‌های مرتبط به جهان را – چه جهان فیزیکی و چه جهان سیاسی-اجتماعی – استخراج کرد. از این رو فیلمر، داستان آدم و حوا را به عنوان فکتی در مورد تاریخ بشر و جهان به شمار می‌آورد.
🔸فیلمر بر این باور است که آدم اولین انسانی بوده که خلق شده و سپس حوا از او خلق شده و سپس بشریت پدید آمده است. پذیرفتن افسانه‌ی آدم و حوا به عنوان واقعیتی تاریخی باعث شد فیلمر مدعی شود که انسان‌ها هرگز خارج از حکومت زندگی نکرده‌اند و علاوه بر آن از نظر فیلمر تمامی روایت‌های تاریخی اعم از روایت‌های دینی و غیردینی تصدیق می‌کنند انسان‌ها همواره در گروه‌های کوچک زندگی می‌کرده‌اند و تحت فرمان مطلق پدر بوده‌اند.
🔸ریشه‌های دیدگاه فیلمر در مورد فروتر بودن طبیعی #زنان نسبت به مردان را علاوه بر کتاب مقدس، می‌توان در نگرش ارسطو یافت. در حالی که ارسطو از برده بودن طبیعی برخی انسان‌ها سخن می‌گوید، مدعی می‌شود که تعدادی از مردها بر زنان و تعداد دیگری از مردها برتری دارند.
🔸دیدگاه فیلمر در مورد #کودکان نیز تحت تاثیر جنین‌شناسی ارسطویی است که گذشته از مقبولیت آن در زمان فیلمر در حال حاضر غلط بودن آن بر همگان روشن است. در دیدگاه ارسطو زن صرفا حاملی است برای نیروی مرد که به او وارد می‌شود، در نتیجه کودک معلول و نیروی مرد علت به وجود آمدن آن است و زن صرفا وظیفه‌ی نگهداری آن را دارد.
🔸مردسالاری مختص رویکرد سیاسی خاصی نبود. در حالی که فیلمر که به پادشاهی مطلق باور داشت جایگاهی برای زنان قائل نبود، از طرف دیگر هابز (که دیدگاهش نه در دین و نه در فلسفه‌ی ارسطویی ریشه داشت) طرفدار پادشاهی مطلق بود ولی به برابری طبیعی زنان و مردان باور داشت.
🔸از طرف دیگر، میان افرادی که طرفدار پارلمان بودند نیز برخی به فروتر بودن طبیعی زنان در مقایسه با مردان باور داشتند (مثل هنری پارکر) و چنانکه کارول پیتمن مدعی است، جان لاک بنیانگذار نوع جدیدی از #مردسالاری است که در نوشته دیگری باید به بررسی این مدعا پرداخت.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28117&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
نگاهی به رساله «پدرسالار» اثر سر رابرت فیلمر / زهیر باقری نوع‌پرست
کارول پیتمن در کتاب «قرارداد جنسی» با بررسی رساله «پدرسالار» اثر سر رابرت فیلمر و رساله‌ی اول جان لاک در باب حکومت که نقد و بررسی «پدرسالار» است، زمینه‌ی زوال پدرسالاری به عنوان شکلی از مردسالاری و جایگزینی آن را با مردسالاری برادرانه مطرح می‌کند. در این…
📌روايت «اعتماد» از اولين قرباني #ايدز در ايران
در گواهي فوت نوشته شد: «مرگ به علت ايست قلبي»
🔸مسعود هموفيل نوع Aبود و بايد فاكتور ٨ مي‌گرفت. ايران اون موقع فاكتور ٨ نداشت و انتقال خون، فقط كرايو (پروتيين انعقادي مشتق از پلاسما) توليد مي‌كرد كه اونم با هزار دوندگي گير مي‌اومد. بايد ساعت‌ها توي نوبت مي‌مونديم تا دارو بگيريم. پدر مسعود گفت براي بچه‌ام فاكتور خارجي مي‌گيرم. فاكتورها از فرانسه مي‌اومد.
🔸 ٥ سال و ٩ ماهش بود كه ختنه‌اش كرديم. اون موقع، فاكتور زيادي استفاده شد. چند ماه بعد از ختنه، مسعود مريض شد. روزهاي اول نمي‌گفتن و نمي‌دونستيم چرا مريض شده. چند بار آزمايش خون گرفتن. هر بار مي‌پرسيديم مريضيش چيه، اين همه آزمايش براي چيه، جوابي نمي‌دادن. به ما نگفتن مسعود ايدز گرفته.
🔸مهر ٦٥، اسمش رو مدرسه نوشتيم. حتي سه ماه هم مدرسه رفت. خيلي دوست داشت بره مدرسه. بعد از سه ماه، ديگه نتونست بره و بيمارستان بستري شد، بخش كودكان بيمارستان هزار تختخوابي (بيمارستان امام)، بستري هم نمي‌كردن.
🔸با مدير مدرسه صحبت كرده بودم كه چون هموفيله، نمي‌خوام قاطي بچه‌ها بياد و بره. ٥ دقيقه قبل از زنگ صبح، مي‌رسوندمش به كلاس و ٥ دقيقه قبل از زنگ ظهر، از كلاس مي‌آوردمش. مدرسه به خونه ما خيلي نزديك بود. پياده مي‌رفتيم. وقتي از مدرسه برمي‌گشتيم، از خواسته هاش مي‌گفت، از آرزوهاش و از آينده، از همكلاسي‌هاش تعريف مي‌كرد.
🔸ما چند روز بعد از فوتش فهميديم مسعود ايدز داشته. دكتر زمانيان (مشاور وقت وزارت بهداشت) خون مسعود رو ايزوله كرده بود و براي آزمايش فرستاده بودن فرانسه. وقتي جواب آزمايش اومد، از ما هم آزمايش گرفتن. از من، از پدرش، حتي از بچه‌ام كه يك سال بعد از فوت مسعود به دنيا اومد.
🔸مسعود ٦ ماه توي اتاق ايزوله بود و ما اجازه نداشتيم با كسي صحبت كنيم يا كسي رو ببينيم. حتي هم اتاقي نداشتيم. من بودم و مسعود، ملاقاتي‌هامون مي‌اومدن پشت شيشه. كسي غير از پزشك اجازه ورود به اتاق نداشت، هيچ كس. علائم بيماري مسعود رو همه فاميل و دوست و آشنا مي‌دونستن.
🔸 وقتي مي‌اومدن بيمارستان براي ملاقات مسعود، از پشت شيشه اتاق ايزوله مي‌ديدن مسعود چه شكلي شده. بيماري مسعود همه جا پيچيده بود. كم‌كم رفتار فاميل و دوست و همسايه و همكار با ما بد شد و تا چند سال بعد از فوت مسعود، همه طردمون كردن... همه...
🔸پرستارها داخل اتاق نمي‌اومدن. رفتارشون خيلي بد بود. اونا از بيماري مسعود باخبر بودن. دسته فلاسك آب جوش رو با دستمال كاغذي مي‌گرفتن كه مبادا دستشون به دست من بخوره. حتي نظافت و ضدعفوني اتاق به عهده خودم و پدر مسعود بود.
🔸پزشكا مثل امروز آگاه نبودن ولي رفتارشون به بدي رفتار پرستارا و خدمه نبود. كمي نرمتر بودن. به هر پزشكي هم اجازه نمي‌دادن بالاي سر مسعود بياد.
🔸بعد از تشخيص اولين مورد بيماري در ايران، مديرعامل وقت سازمان انتقال خون ايران، ملاقاتي با خانواده بيمار داشته و همان روز، موضوع در قالب گزارشي، به هيات دولت اعلام مي‌شود. در اين گزارش قيد شده بود كه «بيماران هموفيلي، هنوز از دريافت فرآورده آلوده چيزي نمي‌دانند.»
🔸از نيمه سال ١٣٧٦ و با افشاي آلودگي بيماران هموفيلي دريافت‌كننده توليدات شركت مريو به ايدز، پرونده شكايتي در مراجع قضايي گشوده شد و مسوولان وقت وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون در سال‌هاي پاياني دهه ٦٠، به عنوان خوانده به دادگاه احضار شدند. بر اساس مستندات پرونده حقوقي مربوط به بيماران هموفيلي، ١٠٢ بيمار دريافت‌كننده فاكتور ٨ توليد مريو، به ايدز مبتلا شدند.
🔸بيژن صدري‌زاده؛ تنها فردي است كه فاطمه طيبي؛ مادر مسعود نعيمي از او خاطره خوش دارد. پزشكي كه در نيمه دهه ٦٠، مشاور وزارت بهداشت بود و تلاش كرد اتاق ايزوله‌اي در مركز طبي كودكان براي مسعود فراهم شود.
🔸مسعود، اولين مورد ايدز بود كه در ايران شناسايي شد و چون اولين مورد، يك بيمار هموفيل بود، يكي از كارشناسان سازمان انتقال خون، آزمايش‌هايي انجام داد و به اين نتيجه رسيديم كه ١٥ درصد بيماران هموفيل، به ايدز مبتلا شده بودن. اون زمان ٢هزار بيمار هموفيل شناخته شده داشتيم كه ٣٠٠ نفرشون آلوده به ايدز بودن و اون كارشناس مي‌گفت فاكتورهاي انعقادي فرانسوي باعث آلودگي هموفيل‌ها شده.
@bidarzani
http://www.etemaad.ir/Default.aspx?NPN_Id=870&pageno=12
در گواهي فوت نوشته شد: «مرگ به علت ايست قلبي»
🔸مسعود هموفيل نوع Aبود و بايد فاكتور ٨ مي‌گرفت. ايران اون موقع فاكتور ٨ نداشت و انتقال خون، فقط كرايو (پروتيين انعقادي مشتق از پلاسما) توليد مي‌كرد كه اونم با هزار دوندگي گير مي‌اومد. بايد ساعت‌ها توي نوبت مي‌مونديم تا دارو بگيريم. پدر مسعود گفت براي بچه‌ام فاكتور خارجي مي‌گيرم. فاكتورها از فرانسه مي‌اومد.
🔸 ٥ سال و ٩ ماهش بود كه ختنه‌اش كرديم. اون موقع، فاكتور زيادي استفاده شد. چند ماه بعد از ختنه، مسعود مريض شد. روزهاي اول نمي‌گفتن و نمي‌دونستيم چرا مريض شده. چند بار آزمايش خون گرفتن. هر بار مي‌پرسيديم مريضيش چيه، اين همه آزمايش براي چيه، جوابي نمي‌دادن. به ما نگفتن مسعود ايدز گرفته.
🔸مهر ٦٥، اسمش رو مدرسه نوشتيم. حتي سه ماه هم مدرسه رفت. خيلي دوست داشت بره مدرسه. بعد از سه ماه، ديگه نتونست بره و بيمارستان بستري شد، بخش كودكان بيمارستان هزار تختخوابي (بيمارستان امام)، بستري هم نمي‌كردن.
🔸با مدير مدرسه صحبت كرده بودم كه چون هموفيله، نمي‌خوام قاطي بچه‌ها بياد و بره. ٥ دقيقه قبل از زنگ صبح، مي‌رسوندمش به كلاس و ٥ دقيقه قبل از زنگ ظهر، از كلاس مي‌آوردمش. مدرسه به خونه ما خيلي نزديك بود. پياده مي‌رفتيم. وقتي از مدرسه برمي‌گشتيم، از خواسته هاش مي‌گفت، از آرزوهاش و از آينده، از همكلاسي‌هاش تعريف مي‌كرد.
🔸ما چند روز بعد از فوتش فهميديم مسعود ايدز داشته. دكتر زمانيان (مشاور وقت وزارت بهداشت) خون مسعود رو ايزوله كرده بود و براي آزمايش فرستاده بودن فرانسه. وقتي جواب آزمايش اومد، از ما هم آزمايش گرفتن. از من، از پدرش، حتي از بچه‌ام كه يك سال بعد از فوت مسعود به دنيا اومد.
🔸مسعود ٦ ماه توي اتاق ايزوله بود و ما اجازه نداشتيم با كسي صحبت كنيم يا كسي رو ببينيم. حتي هم اتاقي نداشتيم. من بودم و مسعود، ملاقاتي‌هامون مي‌اومدن پشت شيشه. كسي غير از پزشك اجازه ورود به اتاق نداشت، هيچ كس. علائم بيماري مسعود رو همه فاميل و دوست و آشنا مي‌دونستن.
🔸 وقتي مي‌اومدن بيمارستان براي ملاقات مسعود، از پشت شيشه اتاق ايزوله مي‌ديدن مسعود چه شكلي شده. بيماري مسعود همه جا پيچيده بود. كم‌كم رفتار فاميل و دوست و همسايه و همكار با ما بد شد و تا چند سال بعد از فوت مسعود، همه طردمون كردن... همه...
🔸پرستارها داخل اتاق نمي‌اومدن. رفتارشون خيلي بد بود. اونا از بيماري مسعود باخبر بودن. دسته فلاسك آب جوش رو با دستمال كاغذي مي‌گرفتن كه مبادا دستشون به دست من بخوره. حتي نظافت و ضدعفوني اتاق به عهده خودم و پدر مسعود بود.
🔸پزشكا مثل امروز آگاه نبودن ولي رفتارشون به بدي رفتار پرستارا و خدمه نبود. كمي نرمتر بودن. به هر پزشكي هم اجازه نمي‌دادن بالاي سر مسعود بياد.
🔸بعد از تشخيص اولين مورد بيماري در ايران، مديرعامل وقت سازمان انتقال خون ايران، ملاقاتي با خانواده بيمار داشته و همان روز، موضوع در قالب گزارشي، به هيات دولت اعلام مي‌شود. در اين گزارش قيد شده بود كه «بيماران هموفيلي، هنوز از دريافت فرآورده آلوده چيزي نمي‌دانند.»
🔸از نيمه سال ١٣٧٦ و با افشاي آلودگي بيماران هموفيلي دريافت‌كننده توليدات شركت مريو به ايدز، پرونده شكايتي در مراجع قضايي گشوده شد و مسوولان وقت وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون در سال‌هاي پاياني دهه ٦٠، به عنوان خوانده به دادگاه احضار شدند. بر اساس مستندات پرونده حقوقي مربوط به بيماران هموفيلي، ١٠٢ بيمار دريافت‌كننده فاكتور ٨ توليد مريو، به ايدز مبتلا شدند.
🔸بيژن صدري‌زاده؛ تنها فردي است كه فاطمه طيبي؛ مادر مسعود نعيمي از او خاطره خوش دارد. پزشكي كه در نيمه دهه ٦٠، مشاور وزارت بهداشت بود و تلاش كرد اتاق ايزوله‌اي در مركز طبي كودكان براي مسعود فراهم شود.
🔸مسعود، اولين مورد ايدز بود كه در ايران شناسايي شد و چون اولين مورد، يك بيمار هموفيل بود، يكي از كارشناسان سازمان انتقال خون، آزمايش‌هايي انجام داد و به اين نتيجه رسيديم كه ١٥ درصد بيماران هموفيل، به ايدز مبتلا شده بودن. اون زمان ٢هزار بيمار هموفيل شناخته شده داشتيم كه ٣٠٠ نفرشون آلوده به ايدز بودن و اون كارشناس مي‌گفت فاكتورهاي انعقادي فرانسوي باعث آلودگي هموفيل‌ها شده.
@bidarzani
http://www.etemaad.ir/Default.aspx?NPN_Id=870&pageno=12
www.etemaad.ir
روزنامه اعتماد
روزنامه اعتماد,اعتماد, Etemad
📌 اولین درخواست زهرا رهنورد طی ۷ سال حصر؛ #مادران_زندانی را آزاد کنید و اجازه دهید دوران محکومیتشان به حصر من اضافه شود
🔸 من رنج فراق فرزند را به تلخی چشیده و درد دل آنان را می‌شناسم
🔸به گزارش کلمه، زهرا رهنورد در آخرین ملاقات خود در حالی که شدیدا متاثر از محتوای نامه پر از رنج نرگس محمدی در تولد کودکانش بوده، به خانواده خود گفته است که درخواست وی را مبنی بر آزاد کردن مادران زندانی و انتقال باقی محکومیت آنان به خانم رهنورد را به اطلاع مسئولین برسانند.
🔸زهرا رهنورد که در ملاقات های قبلی از محتوای نامه نرگس محمدی آگاه شده بود گفته است: این نامه و همینطور اخبار مادران بی‌گناه دربند و رنجی که از دوری فرزندانشان می‌برند، طی روزهای گذشته او را بسیار آزرده و سختی حصر را تلخ‌تر از پیش کرده است.
🔸نرگس محمدی در نامه خود نوشته بود: سومین شمع تولد کیانا و علی را در زندان روشن می‌کنم، هرچند دیگر تصویر روشن و واقعی از چهره‌های نازنینشان ندارم. کیانا در تماسی که داشتم، می‌گفت مامان نرگس تو الان چه شکلی شدی؟ می‌دانم که دیگر فرزندانم هم تصویری از من ندارند. و این نمایش تصویر عریان استبداد و ظلم است. هجران طولانی شده و به این می‌اندیشم که اگر روزی در جدال استبداد با آزادی، در کشمکش دل و عقل و عشق و مصلحت، دل وانهادیم، اکنون به روزگاری رسیدیم که به جدال دل با دل مبتلا شده و به تکه‌تکه شدن قلب‌هایمان تن داده‌‌ایم.
@bidarzani
@kaleme
🔸 من رنج فراق فرزند را به تلخی چشیده و درد دل آنان را می‌شناسم
🔸به گزارش کلمه، زهرا رهنورد در آخرین ملاقات خود در حالی که شدیدا متاثر از محتوای نامه پر از رنج نرگس محمدی در تولد کودکانش بوده، به خانواده خود گفته است که درخواست وی را مبنی بر آزاد کردن مادران زندانی و انتقال باقی محکومیت آنان به خانم رهنورد را به اطلاع مسئولین برسانند.
🔸زهرا رهنورد که در ملاقات های قبلی از محتوای نامه نرگس محمدی آگاه شده بود گفته است: این نامه و همینطور اخبار مادران بی‌گناه دربند و رنجی که از دوری فرزندانشان می‌برند، طی روزهای گذشته او را بسیار آزرده و سختی حصر را تلخ‌تر از پیش کرده است.
🔸نرگس محمدی در نامه خود نوشته بود: سومین شمع تولد کیانا و علی را در زندان روشن می‌کنم، هرچند دیگر تصویر روشن و واقعی از چهره‌های نازنینشان ندارم. کیانا در تماسی که داشتم، می‌گفت مامان نرگس تو الان چه شکلی شدی؟ می‌دانم که دیگر فرزندانم هم تصویری از من ندارند. و این نمایش تصویر عریان استبداد و ظلم است. هجران طولانی شده و به این می‌اندیشم که اگر روزی در جدال استبداد با آزادی، در کشمکش دل و عقل و عشق و مصلحت، دل وانهادیم، اکنون به روزگاری رسیدیم که به جدال دل با دل مبتلا شده و به تکه‌تکه شدن قلب‌هایمان تن داده‌‌ایم.
@bidarzani
@kaleme
📌روایتی از دشواری زندگی افرادی که بدون مدارک هویت در ایران زندگی می‌کنند
🔸تعدادی از بی‌شناسنامه‌ها، فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی و مردان خارجی هستند که فرزندان زنان ایرانی و مردان افغانستانی بخش قابل توجهی از این گروه را تشکیل می‌دهند.
🔸تا پیش از سال ١٣۶٧ فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی و اتباع خارجی، مطابق تبصره ماده ١۶ قانون ثبت‌احوال، موفق به گرفتن شناسنامه می‌شدند. این تبصره در سال ١٣۵۵ تصویب شد و به زنان این امکان را می‌داد که در غیاب شوهران شان برای دریافت شناسنامه فرزندان اقدام کنند. در سال ١٣۶٧ مصوبه شورای امنیت ملی، مانع اجرای این قانون شد.
🔸مریم، دختر جوانی که تمام آرزوهایش به گرفتن شناسنامه گره‌خورده، یکی از آنهایی است که هنوز تسلیم نشده. تلاش‌‌های او و مادرش، خواهرانش را شناسنامه‌دار کرد اما پرونده مریم به گفته خودش همچنان پشت دیوارهایی بلند، سرگردان مانده است. می‌گوید «نامه‌ام رفته همون‌جایی که دیواراش خیلی بلنده. زابل رفتید؟ می‌دونید اونجا کجاست؟ اداره‌ای در زابله. اونجا کسی رو راه نمیدن. اجازه نمیدن واردش بشی. کسی جوابتو نمی‌ده. اصلا معلوم نیست نامه دست کیه. شایدم گم شده. ممکنه گم شده باشه؟ خدا می‌دونه».
🔸مریم ۱۸ساله، فرزند غلام و نگار، هر دو ایرانی و متولد شهر زابل، مدت‌‌هاست برای گرفتن شناسنامه بین ادارات دولتی، نهادهای انتظامی و اطلاعاتی سرگردان است. «مامانم زنگ زد گفت مریم، دارن شناسنامه می‌دن، بیا. رفتم. شناسنامه خواهرای بزرگ‌ترم رو صادر کردن. من منتظر شناسنامه بودم. چند تا برگه دادن به دستم که شناسنامه نبود.»
🔸مریم می‌گوید: «بعد این همه دوندگی یک‌ساله که دو تاخواهرم شناسنامه گرفتن. به من گفتن چون به سن قانونی نرسیدی باید صبر کنی. گفتن وقتی ۱۸ساله شدی دوباره بیا و پرونده باز کن. دوباره همون دوندگی‌‌ها شروع شد. جواب هر نامه یکی دو ماه طول می‌کشید. وقتی از خواهرام آزمایش گرفتن، به من گفتن تو لازم نیست آزمایش بدی. کار تو هم با آزمایش اونا راه می‌افته. اما کارم گره خورد».
🔸حالا مریم باید صبر کند تا جواب استعلام او از اداره اطلاعات زابل بیاید؛ نامهای که تمام زندگی‌اش به آن وابسته است و تمام زندگی مریم یعنی شناسنامه. می‌گوید: «زندگیم داره از هم می‌پاشه. من دی‌ماه سال ۹۵ عقد کردم. نامزدم خیلی بهم فشار می‌آره. اونم مقصر نیست، هیچ‌کس با آدم بی‌شناسنامه عقد نمی‌‌کنه. فکر نمی‌کردیم گرفتن شناسنامه اینقدر طول بکشه. اما طول کشید. زندگیم داره از هم می‌پاشه».
🔸بغض مریم از رفتار نامناسب در ثبت احوال زابل می‌ترکد؛ روزهایی که پشت درمانده و کسی جوابش را نداده؛ روزهایی که حتی صدایش را هم نشنیده‌اند و انگار اصلا او را ندیده‌اند.«الان نزدیک چهار ماهه من منتظر یه نامه‌ام از اطلاعات یا محرمانه یا چیزی شبیه این در زابله. دیواراش خیلی بلنده. حتی از استانداری هم باهاشون تماس گرفتن جواب ندادن.» شوهر خواهر مریم می‌گوید: «نامزدش همه‌ش بهونه می‌یاره، پدرشوهرش اذیتش می‌کنه و فشار می‌یاره تا نامزدی به هم بخوره. بدون کارت شناسایی کاری از هیچ‌کس برنمی‌آد».
@bidarzani
نسخه کامل گزارش در سایت میدان:
http://meidaan.com/archive/44649
🔸تعدادی از بی‌شناسنامه‌ها، فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی و مردان خارجی هستند که فرزندان زنان ایرانی و مردان افغانستانی بخش قابل توجهی از این گروه را تشکیل می‌دهند.
🔸تا پیش از سال ١٣۶٧ فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی و اتباع خارجی، مطابق تبصره ماده ١۶ قانون ثبت‌احوال، موفق به گرفتن شناسنامه می‌شدند. این تبصره در سال ١٣۵۵ تصویب شد و به زنان این امکان را می‌داد که در غیاب شوهران شان برای دریافت شناسنامه فرزندان اقدام کنند. در سال ١٣۶٧ مصوبه شورای امنیت ملی، مانع اجرای این قانون شد.
🔸مریم، دختر جوانی که تمام آرزوهایش به گرفتن شناسنامه گره‌خورده، یکی از آنهایی است که هنوز تسلیم نشده. تلاش‌‌های او و مادرش، خواهرانش را شناسنامه‌دار کرد اما پرونده مریم به گفته خودش همچنان پشت دیوارهایی بلند، سرگردان مانده است. می‌گوید «نامه‌ام رفته همون‌جایی که دیواراش خیلی بلنده. زابل رفتید؟ می‌دونید اونجا کجاست؟ اداره‌ای در زابله. اونجا کسی رو راه نمیدن. اجازه نمیدن واردش بشی. کسی جوابتو نمی‌ده. اصلا معلوم نیست نامه دست کیه. شایدم گم شده. ممکنه گم شده باشه؟ خدا می‌دونه».
🔸مریم ۱۸ساله، فرزند غلام و نگار، هر دو ایرانی و متولد شهر زابل، مدت‌‌هاست برای گرفتن شناسنامه بین ادارات دولتی، نهادهای انتظامی و اطلاعاتی سرگردان است. «مامانم زنگ زد گفت مریم، دارن شناسنامه می‌دن، بیا. رفتم. شناسنامه خواهرای بزرگ‌ترم رو صادر کردن. من منتظر شناسنامه بودم. چند تا برگه دادن به دستم که شناسنامه نبود.»
🔸مریم می‌گوید: «بعد این همه دوندگی یک‌ساله که دو تاخواهرم شناسنامه گرفتن. به من گفتن چون به سن قانونی نرسیدی باید صبر کنی. گفتن وقتی ۱۸ساله شدی دوباره بیا و پرونده باز کن. دوباره همون دوندگی‌‌ها شروع شد. جواب هر نامه یکی دو ماه طول می‌کشید. وقتی از خواهرام آزمایش گرفتن، به من گفتن تو لازم نیست آزمایش بدی. کار تو هم با آزمایش اونا راه می‌افته. اما کارم گره خورد».
🔸حالا مریم باید صبر کند تا جواب استعلام او از اداره اطلاعات زابل بیاید؛ نامهای که تمام زندگی‌اش به آن وابسته است و تمام زندگی مریم یعنی شناسنامه. می‌گوید: «زندگیم داره از هم می‌پاشه. من دی‌ماه سال ۹۵ عقد کردم. نامزدم خیلی بهم فشار می‌آره. اونم مقصر نیست، هیچ‌کس با آدم بی‌شناسنامه عقد نمی‌‌کنه. فکر نمی‌کردیم گرفتن شناسنامه اینقدر طول بکشه. اما طول کشید. زندگیم داره از هم می‌پاشه».
🔸بغض مریم از رفتار نامناسب در ثبت احوال زابل می‌ترکد؛ روزهایی که پشت درمانده و کسی جوابش را نداده؛ روزهایی که حتی صدایش را هم نشنیده‌اند و انگار اصلا او را ندیده‌اند.«الان نزدیک چهار ماهه من منتظر یه نامه‌ام از اطلاعات یا محرمانه یا چیزی شبیه این در زابله. دیواراش خیلی بلنده. حتی از استانداری هم باهاشون تماس گرفتن جواب ندادن.» شوهر خواهر مریم می‌گوید: «نامزدش همه‌ش بهونه می‌یاره، پدرشوهرش اذیتش می‌کنه و فشار می‌یاره تا نامزدی به هم بخوره. بدون کارت شناسایی کاری از هیچ‌کس برنمی‌آد».
@bidarzani
نسخه کامل گزارش در سایت میدان:
http://meidaan.com/archive/44649
میدان
بی‌شناسنامه‌گان
شاید عجیب به نظر برسد که هنوز در برخی نقاط ایران، اصلی‌ترین خواسته مردم داشتن شناسنامه و هویت ایرانی باشد. آمار دقیقی از بی‌شناسنامه‌ها ارائه نشده، اما تعدادشان در استانی مثل سیستان و بلوچستان آنقدر زیاد است که در حاشیه بیشتر شهرها و بسیاری از روستاها می‌توان…
📌در حال حاضر نگاه به شهر نگاهی «مردانه» است
🔸زهرا صدر اعظم نوری عضو شورای شهر پنجم بهره‌مندی برابر زنان از #امکانات_ورزشی و حضور آنان به عنوان تماشاگر در #ورزشگاه‌ها را مطالبه‌ای عمومی دانست و گفت: زنان و دختران هم مانند سایر شهروندان این کشور هستند و باید زمینه برای استفاده آنان از فضاهای تفریحی و ورزشی شهر فراهم شود.
🔸در حال حاضر نگاه به شهر نگاهی «مردانه» است و فضاهای عمومی به گونه‌ای طراحی شده اند که مردان بیشتر می توانند از آنها بهره مند شوند.
🔸زنان به لحاظ شرایط فیزیکی و جسمی نیاز بیشتری به ویتامین د دارند. این درحالیست که نوع پوشش و نوع خانه‌های آپارتمانی که زنان شهری در آن به سر می برند باعث شده اند که میزان بیماری‌های مفصلی بین آنان شیوع بیشتری پیدا کند.
🔸باید فضاهایی برای زنان فراهم شود که آنان بتوانند از آفتاب بهره مند شوند و زمان فراغتشان را در آنها بگذرانند.
@bidarzani
https://goo.gl/nhcc6A
🔸زهرا صدر اعظم نوری عضو شورای شهر پنجم بهره‌مندی برابر زنان از #امکانات_ورزشی و حضور آنان به عنوان تماشاگر در #ورزشگاه‌ها را مطالبه‌ای عمومی دانست و گفت: زنان و دختران هم مانند سایر شهروندان این کشور هستند و باید زمینه برای استفاده آنان از فضاهای تفریحی و ورزشی شهر فراهم شود.
🔸در حال حاضر نگاه به شهر نگاهی «مردانه» است و فضاهای عمومی به گونه‌ای طراحی شده اند که مردان بیشتر می توانند از آنها بهره مند شوند.
🔸زنان به لحاظ شرایط فیزیکی و جسمی نیاز بیشتری به ویتامین د دارند. این درحالیست که نوع پوشش و نوع خانه‌های آپارتمانی که زنان شهری در آن به سر می برند باعث شده اند که میزان بیماری‌های مفصلی بین آنان شیوع بیشتری پیدا کند.
🔸باید فضاهایی برای زنان فراهم شود که آنان بتوانند از آفتاب بهره مند شوند و زمان فراغتشان را در آنها بگذرانند.
@bidarzani
https://goo.gl/nhcc6A
ایسنا
انتقاد از نگاه «مردانه» به شهر تهران
عضو شورای شهر پنجم بهره‌مندی برابر زنان از امکانات ورزشی و حضور آنان به عنوان تماشاگر در ورزشگاه‌ها را مطالبه‌ای عمومی دانست و گفت: زنان و دختران هم مانند سایر شهروندان این کشور هستند و باید زمینه برای استفاده آنان از فضاهای تفریحی و ورزشی شهر فراهم شود.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📌روایت #خودکشی دختری در گیلان به زبان گیلکی با زیرنویس فارسی
#فیلم: متین یزدانی صدا: مژگان عطرچیان
@bidarzani
@pdvcir
#فیلم: متین یزدانی صدا: مژگان عطرچیان
@bidarzani
@pdvcir
📌هفت فیلمساز ساختارشکن زن تاریخ سینما را بشناسیم
✍️بنفشه جمالی
🔸تاریخ سینمای جهان زنان فیلمساز درخشانی را تا به امروز به خود دیده است. زنانی که امروزه بسیاری‌شان علیرغم تأثیری که بر صنعت سینما گذاشته‌اند؛ به فراموشی سپرده شده‌اند. این فراموشی تنها مختص به سینمای هالیوود نیست؛ بلکه فرانسه – جایی که سینما در آن متولد شده است – یا هند، ژاپن و ایران نیز که زنان نقش مهم اما فراموش‌شده‌ای در تاریخ سینمای آن دارند؛ از این بی‌توجهی رنج می‌برند.
🔸#مروا_نبیلی از اولین فیلمسازان زن ایرانی است که در سال ۱۹۴۱ در تهران متولد شده است. نبیلی اولین فیلم خود را با نام «خاک بکر» در سال ۱۳۵۶ ساخت. فیلمی که در آن نبیلی زندگی زنی جنوبی را به تصویر می‌کشد. #خاک_بکر در هنگام نمایش، موفقیت چشمگیری را در جشنواره‌های جهانی از آن خود کرد. فیلمی که هیچ‌گاه در داخل کشور امکان نمایش پیدا نکرد.
🔸موسسه فیلم بریتانیا فیلم خاک بکر را فیلمی #فمینیستی دانسته و از منظر مؤلفه‌های سینمایی با فیلم‌های شانتل آکرمن مقایسه کرده است.
🔸#آلیس_گی_بلانش اولین زن فیلمساز تاریخ سینما است. همچنین اولین فیلمسازی است که داستان را وارد سینما کرد و در سال ۱۸۹۶ و زمانی که تنها ۲۳ سال سن داشت موفق به ساخت اولین فیلم داستانی تاریخ سینما شد.
🔸آلیس همراه با ادیسون، برادران پاته و لومی‌یرها از مخترعین صنعت سینما بوده است. بلانش همچنین از ابداع‌کنندگان میزانسن و کلوزآپ در فیلم‌های سینمایی بوده است.
🔸از نکات مهم فیلم‌های آلیس گی بلانش توجه او به حقوق زنان است. ازاین‌رو بسیاری فیلم‌های او را در شکل گرفتن نظریات فمینیستی در سینما پراهمیت می‌شمارند.
🔸#لویس_وبر اولین زن فیلمساز در آمریکا است. وبر از کارگردانان پرکار و ساختارشکن سینمای صامت است. وبر یکی از معدود زنان نویسنده‌ای بود که فیلم‌نامه‌های خود را کارگردانی کرده است.
🔸لویس وبر اولین زنی است که یک فیلم بلند سینمایی را به نام «تاجر ونیزی» کارگردانی کرد. فیلم‌های وبر بیشتر متمرکز بر مشکلات اجتماعی به‌خصوص محدودیت‌های زنان در آن دوران است. فیلم «بچه‌های من کجا هستند» به نقد کنترل موالید می‌پردازد. وبر در فیلم حق زن بر بدن خود را در انتخاب تجربه بارداری به چالش می‌کشاند.
🔸#دوروتی_آرزنر فیلمساز آمریکایی در حوزه‌های مختلفی در سینما پیشگام به شمار می‌رود. او تنها زن کارگردان دوران طلایی سینمای دهه ۲۰ و ۳۰ میلادی بود.
🔸وی همچنین نخستین فیلمساز زنی بود که به سینمای ناطق وارد شد و اولین فیلم ناطق خود را با عنوان «کوکتل منهتن» در سال ۱۹۲۸ ساخت. دوروتی همچنین نخستین زنی بود که نامش به‌عنوان تدوینگر در یک فیلم آورده شد. آرزنز همچنین مخترع بوم صدا در هنگام فیلمبرداری بوده است.
🔸#تازوکو_اسکین نخستین زن کارگردان در تاریخ سینمای ژاپن است که به‌طور جدی فعالیت خود را در سینمای مردانه ژاپن در دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد.
🔸تازوکو تا سال ۱۹۵۳ تنها فیلمساز زن ژاپن باقی ماند. تازوکو همچنین یکی از نخستین مستندسازان زن تاریخ سینمای جهان است.
🔸در جریان حمله ژاپن به منچوری، تازوکو مستندی را در این باره ساخت. مستندی که در آن تازوکو به بیان موضوعاتی چون فمینیسم، امپریالیسم و استعمار پرداخت. هنگامی‌که جنگ تمام شد تازوکو برای همیشه از فیلمسازی در سینمای ژاپن محروم شد.
🔸#ژرمن_دولاک فعال سیاسی، نویسنده و روزنامه‌نگار اوایل دهه ۱۹۰۰ متولد پاریس است که یکی از بزرگترین فیلمسازان امپرسیونیستی نام گرفته است. دولاک مهمترین و نخستین فیلم‌های مرتبط با جنبش امپرسیونیسم سینمای فرانسه را ساخت که در دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت.
🔸#فاطما_بایگوم یکی از اولین ستاره‌های سینمای هند است. بایگوم اولین کارگردان زن هندی است که در سال ۱۸۹۲ در خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد. در ابتدا بایگوم ستاره فیلم‌های صامت سینمای هند بود؛ اما در سال ۱۹۲۶ استودیوی فیلمسازی خود را به نام «فاطما فیلم» راه‌اندازی کرد و در استودیوی فیلمسازی خود اولین فیلم ساخته شده توسط یک زن در هندوستان را کارگردانی کرد.
@bidarzani
برای خواندن متن کامل به لینک زیر مراجعه کنید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/27951&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍️بنفشه جمالی
🔸تاریخ سینمای جهان زنان فیلمساز درخشانی را تا به امروز به خود دیده است. زنانی که امروزه بسیاری‌شان علیرغم تأثیری که بر صنعت سینما گذاشته‌اند؛ به فراموشی سپرده شده‌اند. این فراموشی تنها مختص به سینمای هالیوود نیست؛ بلکه فرانسه – جایی که سینما در آن متولد شده است – یا هند، ژاپن و ایران نیز که زنان نقش مهم اما فراموش‌شده‌ای در تاریخ سینمای آن دارند؛ از این بی‌توجهی رنج می‌برند.
🔸#مروا_نبیلی از اولین فیلمسازان زن ایرانی است که در سال ۱۹۴۱ در تهران متولد شده است. نبیلی اولین فیلم خود را با نام «خاک بکر» در سال ۱۳۵۶ ساخت. فیلمی که در آن نبیلی زندگی زنی جنوبی را به تصویر می‌کشد. #خاک_بکر در هنگام نمایش، موفقیت چشمگیری را در جشنواره‌های جهانی از آن خود کرد. فیلمی که هیچ‌گاه در داخل کشور امکان نمایش پیدا نکرد.
🔸موسسه فیلم بریتانیا فیلم خاک بکر را فیلمی #فمینیستی دانسته و از منظر مؤلفه‌های سینمایی با فیلم‌های شانتل آکرمن مقایسه کرده است.
🔸#آلیس_گی_بلانش اولین زن فیلمساز تاریخ سینما است. همچنین اولین فیلمسازی است که داستان را وارد سینما کرد و در سال ۱۸۹۶ و زمانی که تنها ۲۳ سال سن داشت موفق به ساخت اولین فیلم داستانی تاریخ سینما شد.
🔸آلیس همراه با ادیسون، برادران پاته و لومی‌یرها از مخترعین صنعت سینما بوده است. بلانش همچنین از ابداع‌کنندگان میزانسن و کلوزآپ در فیلم‌های سینمایی بوده است.
🔸از نکات مهم فیلم‌های آلیس گی بلانش توجه او به حقوق زنان است. ازاین‌رو بسیاری فیلم‌های او را در شکل گرفتن نظریات فمینیستی در سینما پراهمیت می‌شمارند.
🔸#لویس_وبر اولین زن فیلمساز در آمریکا است. وبر از کارگردانان پرکار و ساختارشکن سینمای صامت است. وبر یکی از معدود زنان نویسنده‌ای بود که فیلم‌نامه‌های خود را کارگردانی کرده است.
🔸لویس وبر اولین زنی است که یک فیلم بلند سینمایی را به نام «تاجر ونیزی» کارگردانی کرد. فیلم‌های وبر بیشتر متمرکز بر مشکلات اجتماعی به‌خصوص محدودیت‌های زنان در آن دوران است. فیلم «بچه‌های من کجا هستند» به نقد کنترل موالید می‌پردازد. وبر در فیلم حق زن بر بدن خود را در انتخاب تجربه بارداری به چالش می‌کشاند.
🔸#دوروتی_آرزنر فیلمساز آمریکایی در حوزه‌های مختلفی در سینما پیشگام به شمار می‌رود. او تنها زن کارگردان دوران طلایی سینمای دهه ۲۰ و ۳۰ میلادی بود.
🔸وی همچنین نخستین فیلمساز زنی بود که به سینمای ناطق وارد شد و اولین فیلم ناطق خود را با عنوان «کوکتل منهتن» در سال ۱۹۲۸ ساخت. دوروتی همچنین نخستین زنی بود که نامش به‌عنوان تدوینگر در یک فیلم آورده شد. آرزنز همچنین مخترع بوم صدا در هنگام فیلمبرداری بوده است.
🔸#تازوکو_اسکین نخستین زن کارگردان در تاریخ سینمای ژاپن است که به‌طور جدی فعالیت خود را در سینمای مردانه ژاپن در دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد.
🔸تازوکو تا سال ۱۹۵۳ تنها فیلمساز زن ژاپن باقی ماند. تازوکو همچنین یکی از نخستین مستندسازان زن تاریخ سینمای جهان است.
🔸در جریان حمله ژاپن به منچوری، تازوکو مستندی را در این باره ساخت. مستندی که در آن تازوکو به بیان موضوعاتی چون فمینیسم، امپریالیسم و استعمار پرداخت. هنگامی‌که جنگ تمام شد تازوکو برای همیشه از فیلمسازی در سینمای ژاپن محروم شد.
🔸#ژرمن_دولاک فعال سیاسی، نویسنده و روزنامه‌نگار اوایل دهه ۱۹۰۰ متولد پاریس است که یکی از بزرگترین فیلمسازان امپرسیونیستی نام گرفته است. دولاک مهمترین و نخستین فیلم‌های مرتبط با جنبش امپرسیونیسم سینمای فرانسه را ساخت که در دهه ۱۹۲۰ شکل گرفت.
🔸#فاطما_بایگوم یکی از اولین ستاره‌های سینمای هند است. بایگوم اولین کارگردان زن هندی است که در سال ۱۸۹۲ در خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد. در ابتدا بایگوم ستاره فیلم‌های صامت سینمای هند بود؛ اما در سال ۱۹۲۶ استودیوی فیلمسازی خود را به نام «فاطما فیلم» راه‌اندازی کرد و در استودیوی فیلمسازی خود اولین فیلم ساخته شده توسط یک زن در هندوستان را کارگردانی کرد.
@bidarzani
برای خواندن متن کامل به لینک زیر مراجعه کنید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/27951&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
هفت فیلمساز ساختارشکن زن تاریخ سینما را بشناسیم/ بنفشه جمالی - بیدارزنی
در ادامه به معرفی هفت زن فیلمساز مطرح تاریخ جهان مروانبیلی از ایران، آلیس گی بلانش از فرانسه، لوئیس وبر از آمریکا، دوروتی آرزنر از آمریکا، تازوکو اسکین از ژاپن، ژرمن دولاک از فرانسه و فاطما بایگوم از هندوستان می‌پردازیم. زنانی که در دوره خود بسیاری از تابوها…
📌برگزاری تجمع دانشجویان دانشگاههای تهران به مناسبت روز #دانشجو
در این تجمع شعارهای اعتراضی از جمله "خوابگاه دخترانه/زندانه زندانه" ازسوی دانشجویان دراعتراض به وضعیت دانشگاه‌ها سر داده شد.
@bidarzani
در این تجمع شعارهای اعتراضی از جمله "خوابگاه دخترانه/زندانه زندانه" ازسوی دانشجویان دراعتراض به وضعیت دانشگاه‌ها سر داده شد.
@bidarzani
📌 تحلیل محتوای روایت‌های رسیده به کارزار منع خشونت خانوادگی
✍️مریم رحمانی، سارا صحرانورد
🔸از زمانی که کارزار شروع به کار کرد تا نیمهٔ آبان‌ماه ۱۳۹۶، در مجموع ۱۹۴ روایت به دست ما رسیده است. این روایت‌ها به چند طریق جمع‌آوری شدند: در کارگاه‌های آموزشی، که بخشی از آن مربوط به نوشتن روایت از خشونت است، با گفت‌وگوی چهره‌به‌چهره با زنان و ارسال روایات از سوی زنانی که به نحوی با کانال کارزار آشنا شده بودند.
🔸۸۲.۲ درصد روایت‌ها متعلق به تابعیت ایرانی و ۱۷.۵ درصد آنها مربوط به تابعیت افغانستانی (ساکن شهر کرج) است. ۸۱.۱ درصد افراد در ازدواج اول دچار #خشونت بوده‌اند که ۲.۸ درصد آنها در ازدواج دوم نیز با خشونت مواجه‌اند. ۱۵.۴ درصد افراد ازدواج نکرده‌اند و تحت خشونت پدر، برادر یا مادر خود هستند.
🔸بیشترین نوع خشونت تجربه شده در این بررسی نیز #خشونت_روانی-کلامی است، به‌طوری‌که از هر ۴ روایت ۳ روایت حاوی این نوع خشونت است (۷۴.۵ درصد).
🔸براساس نتایج به دست آمده، تقریباً از هر ۵ روایت در ۲ روایت (۴۲.۴ درصد) #خشونت_جسمی تجربه شده است.
🔸 ۳۴.۸ درصد حاوی #خشونت_اجتماعی بوده‌اند که انزوا، عقب‌ماندگی، محرومیت از تحصیل، عدم استقلال مالی، مهارت نداشتن در کار، از دست رفتن اعتمادبه‌نفس زنان و کاهش سلامت روانی آنان، مهمترین پیامدهای این خشونت‌ها بوده است.
🔸#خشونت_جنسی پنهان‌ترین نوع خشونت خانوادگی است؛ چراکه تابوی صحبت دربارهٔ آن باعث سکوت خشونت‌دیدگان می‌شود. از همین رو، در این روایت‌ها ۱۱.۴ درصد (کمترین درصد) در میان انواع خشونت را داراست (حدوداً از هر ۱۰ روایت یک روایت).
🔸در حدود ۱۷ درصد روایت‌ها #خشونت_حقوقی از ازدواج مجدد، امتناع از طلاق، ازدواج زودهنگام و اجباری مشاهده می‌شود. این نوع خشونت نه تنها خشونت‌های دیگر را می‌تواند در پی داشته باشد (همچون ازدواج زودهنگام)، بلکه می‌تواند آثار روانی بسیاری بر خشونت‌دیده داشته باشد.
🔸اعمال خشونت در حدود ۷۶ درصد روایت‌ها از سوی همسر است که در ۱۵.۸ درصد موارد با مشارکت دیگر اعضای خانواده صورت می‌گیرد و در ۱۰.۹ درصد موارد علاوه بر زن بر کودکان نیز اعمال می‌شود.
🔸خشونت‌دیده هم در بیشتر مواقع همسر است (۷۳.۹ درصد) و بعد از آن همسر و فرزندان در معرض خشونت مرد خانواده هستند.
🔸در این پژوهش، ۴۳.۸ درصد آنها به زندگی در شرایط خشونت‌آمیز ادامه داده‌اند و ۱۴.۶ درصد آنها سکوت و پنهان‌کاری را پیشه کرده‌اند. برخی نیز اقداماتی برای رهایی انجام داده‌اند که از جملهٔ آنها ۱۳ درصد طلاق گرفته‌اند، ۳ درصد به مشاوره مراجعه کرده‌اند، ۵.۳ درصد نیز شکایت کرده‌اند.
🔸فرار از خانه، ازدواج در دختران و کمک خواستن از خانواده برای میانجیگری و دور زدن محدودیت‌ها از دیگر واکنش‌های زنان در مواجهه با خشونت خانوادگی است.
@bidarzani
ادامه مطلب در لینک زیر
https://goo.gl/RqAWk4
نسخه پی دی اف مقاله: http://goo.gl/yVp2TC
✍️مریم رحمانی، سارا صحرانورد
🔸از زمانی که کارزار شروع به کار کرد تا نیمهٔ آبان‌ماه ۱۳۹۶، در مجموع ۱۹۴ روایت به دست ما رسیده است. این روایت‌ها به چند طریق جمع‌آوری شدند: در کارگاه‌های آموزشی، که بخشی از آن مربوط به نوشتن روایت از خشونت است، با گفت‌وگوی چهره‌به‌چهره با زنان و ارسال روایات از سوی زنانی که به نحوی با کانال کارزار آشنا شده بودند.
🔸۸۲.۲ درصد روایت‌ها متعلق به تابعیت ایرانی و ۱۷.۵ درصد آنها مربوط به تابعیت افغانستانی (ساکن شهر کرج) است. ۸۱.۱ درصد افراد در ازدواج اول دچار #خشونت بوده‌اند که ۲.۸ درصد آنها در ازدواج دوم نیز با خشونت مواجه‌اند. ۱۵.۴ درصد افراد ازدواج نکرده‌اند و تحت خشونت پدر، برادر یا مادر خود هستند.
🔸بیشترین نوع خشونت تجربه شده در این بررسی نیز #خشونت_روانی-کلامی است، به‌طوری‌که از هر ۴ روایت ۳ روایت حاوی این نوع خشونت است (۷۴.۵ درصد).
🔸براساس نتایج به دست آمده، تقریباً از هر ۵ روایت در ۲ روایت (۴۲.۴ درصد) #خشونت_جسمی تجربه شده است.
🔸 ۳۴.۸ درصد حاوی #خشونت_اجتماعی بوده‌اند که انزوا، عقب‌ماندگی، محرومیت از تحصیل، عدم استقلال مالی، مهارت نداشتن در کار، از دست رفتن اعتمادبه‌نفس زنان و کاهش سلامت روانی آنان، مهمترین پیامدهای این خشونت‌ها بوده است.
🔸#خشونت_جنسی پنهان‌ترین نوع خشونت خانوادگی است؛ چراکه تابوی صحبت دربارهٔ آن باعث سکوت خشونت‌دیدگان می‌شود. از همین رو، در این روایت‌ها ۱۱.۴ درصد (کمترین درصد) در میان انواع خشونت را داراست (حدوداً از هر ۱۰ روایت یک روایت).
🔸در حدود ۱۷ درصد روایت‌ها #خشونت_حقوقی از ازدواج مجدد، امتناع از طلاق، ازدواج زودهنگام و اجباری مشاهده می‌شود. این نوع خشونت نه تنها خشونت‌های دیگر را می‌تواند در پی داشته باشد (همچون ازدواج زودهنگام)، بلکه می‌تواند آثار روانی بسیاری بر خشونت‌دیده داشته باشد.
🔸اعمال خشونت در حدود ۷۶ درصد روایت‌ها از سوی همسر است که در ۱۵.۸ درصد موارد با مشارکت دیگر اعضای خانواده صورت می‌گیرد و در ۱۰.۹ درصد موارد علاوه بر زن بر کودکان نیز اعمال می‌شود.
🔸خشونت‌دیده هم در بیشتر مواقع همسر است (۷۳.۹ درصد) و بعد از آن همسر و فرزندان در معرض خشونت مرد خانواده هستند.
🔸در این پژوهش، ۴۳.۸ درصد آنها به زندگی در شرایط خشونت‌آمیز ادامه داده‌اند و ۱۴.۶ درصد آنها سکوت و پنهان‌کاری را پیشه کرده‌اند. برخی نیز اقداماتی برای رهایی انجام داده‌اند که از جملهٔ آنها ۱۳ درصد طلاق گرفته‌اند، ۳ درصد به مشاوره مراجعه کرده‌اند، ۵.۳ درصد نیز شکایت کرده‌اند.
🔸فرار از خانه، ازدواج در دختران و کمک خواستن از خانواده برای میانجیگری و دور زدن محدودیت‌ها از دیگر واکنش‌های زنان در مواجهه با خشونت خانوادگی است.
@bidarzani
ادامه مطلب در لینک زیر
https://goo.gl/RqAWk4
نسخه پی دی اف مقاله: http://goo.gl/yVp2TC
Telegraph
زندگی را ادامه می‌دهند...
کارزار منع خشونت خانوادگی از ۲۵ نوامبر سال گذشته (۱۳۹۵) آغاز به کار کرد و یکی از اهداف آن مستندسازی روایت‌ها و تجارب زیستهٔ زنان در زمینهٔ خشونت خانوادگی، در مناطق مختلف ایران بوده است. از ابتدا قرار شد که این تجارب از طریق مشورت و مواجههٔ چهره‌به‌چهره با…
📌فرصت عالي براي واليبال دوستان پايتخت؛ حضور۵تيم تهراني در #ليگ واليبال زنان امسال بهترين فرصت براي حضور بيشتر تماشاگران است. مسابقات اين فصل از پنجشنبه ١٦آذر شروع مي شود
@bidarzani
@SportWomanLife
@bidarzani
@SportWomanLife
📌لبنان هم مثل ایران از اعطای #تابعیت به فرزندان زنانی که با مرد خارجی ازدواج می‌کنند، ممانعت می‌کند.
🔸 علت اصلی این ماجرا، ترس هر طایفه از تغییر جمعیتی (دموگرافیک) دیگر طوایف است. در حالیکه ممکن است یکی دو میلیون اهل سنت فلسطینی و سوریه‌ای ساکن لبنان بابت اعطای تابعیت از طریق مادر، تابعیت لبنانی کسب کنند، در مقابل چند میلیون مسیحی خارج لبنان هم شرایط مشابهی دارند.
🔸آمار دقیقی از وضع شیعیان در دست نیست اما قطعا آمارشان کمتر است. با این حال، مخالفت شیعیان با این طرح از بقیه طوایف کمتر است.
🔸هر بار که نزدیک انتخابات می‌شود، برای تشویق مردم به رای دادن، فرایند چند ماهه دریافت شناسنامه المثنی یا تغییر آن بابت ازدواج (باید کل شناسنامه که عبارت است از کارتی هوشمند مشابه کارت بانک، عوض شود و نام همسر در آن درج شود) به یک هفته کاهش می‌یابد و بازارگرمی هایی مثل دادن حق اعطای جنسیه (تابعیت) زنان لبنانی به فرزندانشان، برای جذب رای زنان بالا می‌گیرد.
🔸آقای باسیل داماد رییس جمهور لبنان گفته است باید زن و مرد لبنانی درباره اعطای تابعیت به فرزندانشان مساوی باشند. البته به استثنای دولتهایی که خطر توطین داشته باشند. (سوریه و فلسطین، چون اگر به آنها تابعیت داده شود، تعداد زیادی از آنها به وطن خود برنخواهند گشت و در لبنان موطن خواهند گزید)
@bidarzani
https://www.instagram.com/p/Bb_jbKPjFn3/
برای اطلاعات بیشتر مطلب زیر را در سایت بخوانید
http://moodkerbes.info/1394/08/14/qowwat
🔸 علت اصلی این ماجرا، ترس هر طایفه از تغییر جمعیتی (دموگرافیک) دیگر طوایف است. در حالیکه ممکن است یکی دو میلیون اهل سنت فلسطینی و سوریه‌ای ساکن لبنان بابت اعطای تابعیت از طریق مادر، تابعیت لبنانی کسب کنند، در مقابل چند میلیون مسیحی خارج لبنان هم شرایط مشابهی دارند.
🔸آمار دقیقی از وضع شیعیان در دست نیست اما قطعا آمارشان کمتر است. با این حال، مخالفت شیعیان با این طرح از بقیه طوایف کمتر است.
🔸هر بار که نزدیک انتخابات می‌شود، برای تشویق مردم به رای دادن، فرایند چند ماهه دریافت شناسنامه المثنی یا تغییر آن بابت ازدواج (باید کل شناسنامه که عبارت است از کارتی هوشمند مشابه کارت بانک، عوض شود و نام همسر در آن درج شود) به یک هفته کاهش می‌یابد و بازارگرمی هایی مثل دادن حق اعطای جنسیه (تابعیت) زنان لبنانی به فرزندانشان، برای جذب رای زنان بالا می‌گیرد.
🔸آقای باسیل داماد رییس جمهور لبنان گفته است باید زن و مرد لبنانی درباره اعطای تابعیت به فرزندانشان مساوی باشند. البته به استثنای دولتهایی که خطر توطین داشته باشند. (سوریه و فلسطین، چون اگر به آنها تابعیت داده شود، تعداد زیادی از آنها به وطن خود برنخواهند گشت و در لبنان موطن خواهند گزید)
@bidarzani
https://www.instagram.com/p/Bb_jbKPjFn3/
برای اطلاعات بیشتر مطلب زیر را در سایت بخوانید
http://moodkerbes.info/1394/08/14/qowwat
Instagram
🇱🇧 یک ایرانی ساکن لبنان 🇮🇷
#تابعیت لبنانی🇱🇧 #لبنان هم مثل #ایران در اعطای تابعیت به فرزندان دخترانی که با مرد #خارجی #ازدواج می کنند، ممانعت می کند. علت اصلی این ماجرا، ترس هر طایفه از تغییر جمعیتی (دموگرافیک) دیگر طوایف است. در حالیکه ممکن است یک میلیون اهل سنت فلسطینی و سوریه ای…
📌شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده تصویب مصوبه پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری اعلام کرد/ نامگذاری روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با #خشونت علیه زن و خانواده
🔸هشتصد و هشتمین جلسه شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده برگزار شد. در شرح این جلسه آمده است:
🔸"با توجه به مخالفت حضرت آیت ا... مکارم شیرازی دامت برکاته برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها، شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده نظرات مراجع عظام تقلید را فصل الخطاب در این خصوص قرار داد و با توجه به اولویت مسائل فراوان دیگر از مشکلات جامعه زنان، تصویب مصوبه‌ای پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری اعلام کرد.
🔸در آغاز این جلسه پیشنهاد چند تن از اعضاء پیرامون نامگذاری روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با خشونت علیه زن و خانواده به مناسبت ورود کاروان حضرت زینب کبری به شام و کاخ یزید مطرح و با رأی اکثریت قاطع به تصویب این شورا رسید و مقرر شد جهت طی مراحل قانونی به دستگاه ذیربط اقدام گردد".
@bidarzani
لینک خبر：
http://yon.ir/vpqiI
🔸هشتصد و هشتمین جلسه شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده برگزار شد. در شرح این جلسه آمده است:
🔸"با توجه به مخالفت حضرت آیت ا... مکارم شیرازی دامت برکاته برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها، شورای فرهنگی- اجتماعی زنان و خانواده نظرات مراجع عظام تقلید را فصل الخطاب در این خصوص قرار داد و با توجه به اولویت مسائل فراوان دیگر از مشکلات جامعه زنان، تصویب مصوبه‌ای پیرامون حضور زنان در ورزشگاه‌ها را غیرضروری اعلام کرد.
🔸در آغاز این جلسه پیشنهاد چند تن از اعضاء پیرامون نامگذاری روز اول ماه صفر به نام روز مبارزه با خشونت علیه زن و خانواده به مناسبت ورود کاروان حضرت زینب کبری به شام و کاخ یزید مطرح و با رأی اکثریت قاطع به تصویب این شورا رسید و مقرر شد جهت طی مراحل قانونی به دستگاه ذیربط اقدام گردد".
@bidarzani
لینک خبر：
http://yon.ir/vpqiI
📌نگاهی به فیلم ژان دیلمن، ساخته شانتال آکرمن
(زنان همچون کارگران رایگان خانگی)
✍طاهره جوركش
🔸"ژان دیلمن، شماره ۲۳ خیابان کامرس کوئی،۱۰۸۰ پروکسل" نام فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی شانتال آکرمن، محصول سال ۱۹۷۶ کشور بلژیک.
🔸آکرمن را به عنوان کارگردانی فمینیست و آوانگارد می‌شناسند که بیشتر #فیلم‌هایش واقع گرایانه و تجربه گراست. "ژان دیلمن" با بازی دلفین سیریگ، ۳ شبانه روز از روزمرگی‌های یک زن بیوه خانه‌دار را به تصویر می‌کشد که با پسرش زندگی می‌کند. ما ۳ روز را با ژان زندگی می‌کنیم. بسیاری از کارها با تمام جزئیات نشان داده می‌شود. درواقع آکرمن می‌خواهد کار خانگیِ پنهان شده را آشکار کند. او به خوبی نشان می‌دهد در خانه ژان، تقسیم کار خانگی هیچ معنایی ندارد و انجام تمام کارهای خانه بر عهده اوست. او چنان با دقت كارهاي مربوط به پسرش را انجام می‌دهد که گویی وظیفه دیگری جز خدمت به پسرش ندارد. با این که ظاهرا ژان از كارهاي خانه خسته نمی‌شود و آن را وظایف خودش می‌داند، اما بیننده از دیدن این همه کار که بسیار طولانی و دقیق نشان داده می شود، به ستوه می‌آید.
🔸آکرمن قصد دارد تکراری و یکنواخت بودن کار خانگی را نشان دهد و این پیام را برساند که کار خانگی، کار است و باید به رسمیت شناخته شود.
🔸 آن اوکلی نخستین جامعه شناس فمینیست است که دقیقا ۲سال پیش از ساخت فیلم (۱۹۷۴) به طور جدی به بررسی تقسیم کار در خانه پرداخت و به کارهای خانگی به منزله کار نگریست.
🔸در پایانِ روز سوم، ژان، این زن آرام و تنها که از خانه‌داری و درآمدِ به دست آمده از روسپی‌گری‌اش راضی به نظر می‌رسد، ناگهان حرکتی می‌کند که نشان می دهد چطور یک زن ممکن است در برابر ستمی که به او می‌شود، سکوت را بشکند و از هم بپاشد.
به طور کلی می توان گفت این ایدئولوژی‌های مردسالار است که باعث شده روسپیگری مشروعیت داشته باشد و همچنان ادامه بیابد. ژان به قول سیمون دوبووار، یک روسپی متشخص است.
🔸به طور کلی آکرمن در این فیلم نگاه دقیقی به کارهای تکراری و ضروری خانه دارد که به طور منظم باید انجام شوند؛ نظافت، آشپزی، شست و شو، دوخت و دوز، خرید روزانه و... که معمولا بر عهده زنان است. کارهای خانه از دید عموم پنهان مانده و بدون چشم داشت مادی و اغلب از روی عشق و علاقه انجام می شود. آکرمن نشان می دهد کار خانگی، یک کار واقعی است و در صورتی که فعالیت زنان، محدود به آن باشد، همبستگی زنان را دشوار می‌کند؛ زیرا فعالیتی است که در تنهایی انجام می‌شود و زنان سعی دارند تا جایی که ممکن است از کار در خانه احساس رضایت کنند. ژان به تنهایی در خانه مشغول فعالیت است، هیچ دوست و هم صحبتی ندارد، گویی کار خانه او را از همه دور کرده است...
@bidarzani
پی نوشت:
1. جنس دوم (جلد ۲)، سیمون دوبووار، ترجمه قاسم صنعوی، فصل هشت (فاحشگان و روسپیان متشخص)، نشر توس
2. جامعه شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس، ترجمه منیژه نجم عراقی، صفحه ۱۷۲و ۱۷۹ نشر نی
yon.ir/Mq9Km
(زنان همچون کارگران رایگان خانگی)
✍طاهره جوركش
🔸"ژان دیلمن، شماره ۲۳ خیابان کامرس کوئی،۱۰۸۰ پروکسل" نام فیلمی است به کارگردانی و نویسندگی شانتال آکرمن، محصول سال ۱۹۷۶ کشور بلژیک.
🔸آکرمن را به عنوان کارگردانی فمینیست و آوانگارد می‌شناسند که بیشتر #فیلم‌هایش واقع گرایانه و تجربه گراست. "ژان دیلمن" با بازی دلفین سیریگ، ۳ شبانه روز از روزمرگی‌های یک زن بیوه خانه‌دار را به تصویر می‌کشد که با پسرش زندگی می‌کند. ما ۳ روز را با ژان زندگی می‌کنیم. بسیاری از کارها با تمام جزئیات نشان داده می‌شود. درواقع آکرمن می‌خواهد کار خانگیِ پنهان شده را آشکار کند. او به خوبی نشان می‌دهد در خانه ژان، تقسیم کار خانگی هیچ معنایی ندارد و انجام تمام کارهای خانه بر عهده اوست. او چنان با دقت كارهاي مربوط به پسرش را انجام می‌دهد که گویی وظیفه دیگری جز خدمت به پسرش ندارد. با این که ظاهرا ژان از كارهاي خانه خسته نمی‌شود و آن را وظایف خودش می‌داند، اما بیننده از دیدن این همه کار که بسیار طولانی و دقیق نشان داده می شود، به ستوه می‌آید.
🔸آکرمن قصد دارد تکراری و یکنواخت بودن کار خانگی را نشان دهد و این پیام را برساند که کار خانگی، کار است و باید به رسمیت شناخته شود.
🔸 آن اوکلی نخستین جامعه شناس فمینیست است که دقیقا ۲سال پیش از ساخت فیلم (۱۹۷۴) به طور جدی به بررسی تقسیم کار در خانه پرداخت و به کارهای خانگی به منزله کار نگریست.
🔸در پایانِ روز سوم، ژان، این زن آرام و تنها که از خانه‌داری و درآمدِ به دست آمده از روسپی‌گری‌اش راضی به نظر می‌رسد، ناگهان حرکتی می‌کند که نشان می دهد چطور یک زن ممکن است در برابر ستمی که به او می‌شود، سکوت را بشکند و از هم بپاشد.
به طور کلی می توان گفت این ایدئولوژی‌های مردسالار است که باعث شده روسپیگری مشروعیت داشته باشد و همچنان ادامه بیابد. ژان به قول سیمون دوبووار، یک روسپی متشخص است.
🔸به طور کلی آکرمن در این فیلم نگاه دقیقی به کارهای تکراری و ضروری خانه دارد که به طور منظم باید انجام شوند؛ نظافت، آشپزی، شست و شو، دوخت و دوز، خرید روزانه و... که معمولا بر عهده زنان است. کارهای خانه از دید عموم پنهان مانده و بدون چشم داشت مادی و اغلب از روی عشق و علاقه انجام می شود. آکرمن نشان می دهد کار خانگی، یک کار واقعی است و در صورتی که فعالیت زنان، محدود به آن باشد، همبستگی زنان را دشوار می‌کند؛ زیرا فعالیتی است که در تنهایی انجام می‌شود و زنان سعی دارند تا جایی که ممکن است از کار در خانه احساس رضایت کنند. ژان به تنهایی در خانه مشغول فعالیت است، هیچ دوست و هم صحبتی ندارد، گویی کار خانه او را از همه دور کرده است...
@bidarzani
پی نوشت:
1. جنس دوم (جلد ۲)، سیمون دوبووار، ترجمه قاسم صنعوی، فصل هشت (فاحشگان و روسپیان متشخص)، نشر توس
2. جامعه شناسی زنان، پاملا آبوت و کلر والاس، ترجمه منیژه نجم عراقی، صفحه ۱۷۲و ۱۷۹ نشر نی
yon.ir/Mq9Km
نگاهی به مجموعه #شعر سوراسرافیل در بند
📌تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد
✍️غزال مرادی، مریم رحمانی
🔸شاعران معاصر افغان به مردها خلاصه نمی‌شوند زنان افغانستانی علیرغم همه محدودیت‌هایی که بعد از حضور شوروی، جنگ‌های داخلی و حضور طالبان با آن مواجه بودند، که بدترین اتفاقات را برای زنان رقم زد، از پا ننشستند و دست از سرایش شعر برنداشتند.
🔸تبعیض‌های قانونی و عرفی و خشونت‌هایی که از سوی جامعه #مردسالار بر آنها وارد شده همه دستمایه‌ای شده است برای شعرهای آنان. سرایشی از سر درد و رنج که به‌راستی شعر واگویه دردهای انسانی است.
🔸از بین شاعران زن معاصر افغانستان می‌توان به رکسانه بدخشی، محجوبه هروی، عایشه درانی، مخفی بدخشی، لیلا صراحت، نادیا انجمن، زهرا سوراسرافیل، مژگان ساغر شفا نام برد که آثار ارزشمندی منتشر کرده‌اند.
🔸زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. کتاب سور اسرافیل در بند اولین مجموعه شعرهای این شاعر افغانستانی است. ۶۸ شعر که شامل سه شعر کوتاه و مابقی شعرهای بلند هستند و در ۱۲۱ صفحه منتشر شده است. این شعرها همگی قالب نو دارند.
🔸در مقدمه این کتاب، سور اسرافیل در مورد دوران کودکی خود و چگونگی مِیلش به سرایش شعر توضیح داده است: «کودکی برای من مثل خواب نیست، مانند همین دیروز روشن و زلال است؛ لیکن آمیخته با زهر جنگ و مهاجرت. تمام روزهایی که در زیرخانهها پنهان می‌شدیم مادرم ما را دور خود جمع می‌کرد دوبیتی یادمان می‌داد.
🔸هفده یا هژدهساله بودم که روزهایم را در کتابخانه منطقه ۲۰ تهران – همان جایی که پایین‌شهر شهرت داشت – به قول مادرم گم می‌کردم. قفسه‌های کتابخانه مذکور پر بود از نامهای شاعران پرآوازه؛ اما مذکر، و من میان قفسه‌های شعر کلاسیک چقدر احساس تنهایی می‌کردم.
🔸همین‌که پایم به قفسه شعرهای معاصر می‌رسید چشمم به پروین، سیمین، فروغ و چند شاعر دیگر می‌افتاد و نفس تازه می‌کردم. آن سال‌ها عاشق پروین اعتصامی بودم و من هم خود را جای سوزن و تاری می‌ماندم که می‌خواست زندگی خودش را رفو کند. پسان‌ها شیفته فروغ شدم، از «لیلا صراحت روشنی»، «حمیرا نکهت»، «خالده فروغ» و هم‌نسلانم شعر خواندم و حالا می‌دانم که شعر را باید زندگی کرد.»
انتشار کتاب اسرافیل در بند، بهانه‌ای شد تا گفت‌و‌گویی با او داشته باشیم که متن زیر حاصل آن است.
@bidarzani
ادامه مطلب را از لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28120&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
📌تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد
✍️غزال مرادی، مریم رحمانی
🔸شاعران معاصر افغان به مردها خلاصه نمی‌شوند زنان افغانستانی علیرغم همه محدودیت‌هایی که بعد از حضور شوروی، جنگ‌های داخلی و حضور طالبان با آن مواجه بودند، که بدترین اتفاقات را برای زنان رقم زد، از پا ننشستند و دست از سرایش شعر برنداشتند.
🔸تبعیض‌های قانونی و عرفی و خشونت‌هایی که از سوی جامعه #مردسالار بر آنها وارد شده همه دستمایه‌ای شده است برای شعرهای آنان. سرایشی از سر درد و رنج که به‌راستی شعر واگویه دردهای انسانی است.
🔸از بین شاعران زن معاصر افغانستان می‌توان به رکسانه بدخشی، محجوبه هروی، عایشه درانی، مخفی بدخشی، لیلا صراحت، نادیا انجمن، زهرا سوراسرافیل، مژگان ساغر شفا نام برد که آثار ارزشمندی منتشر کرده‌اند.
🔸زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. کتاب سور اسرافیل در بند اولین مجموعه شعرهای این شاعر افغانستانی است. ۶۸ شعر که شامل سه شعر کوتاه و مابقی شعرهای بلند هستند و در ۱۲۱ صفحه منتشر شده است. این شعرها همگی قالب نو دارند.
🔸در مقدمه این کتاب، سور اسرافیل در مورد دوران کودکی خود و چگونگی مِیلش به سرایش شعر توضیح داده است: «کودکی برای من مثل خواب نیست، مانند همین دیروز روشن و زلال است؛ لیکن آمیخته با زهر جنگ و مهاجرت. تمام روزهایی که در زیرخانهها پنهان می‌شدیم مادرم ما را دور خود جمع می‌کرد دوبیتی یادمان می‌داد.
🔸هفده یا هژدهساله بودم که روزهایم را در کتابخانه منطقه ۲۰ تهران – همان جایی که پایین‌شهر شهرت داشت – به قول مادرم گم می‌کردم. قفسه‌های کتابخانه مذکور پر بود از نامهای شاعران پرآوازه؛ اما مذکر، و من میان قفسه‌های شعر کلاسیک چقدر احساس تنهایی می‌کردم.
🔸همین‌که پایم به قفسه شعرهای معاصر می‌رسید چشمم به پروین، سیمین، فروغ و چند شاعر دیگر می‌افتاد و نفس تازه می‌کردم. آن سال‌ها عاشق پروین اعتصامی بودم و من هم خود را جای سوزن و تاری می‌ماندم که می‌خواست زندگی خودش را رفو کند. پسان‌ها شیفته فروغ شدم، از «لیلا صراحت روشنی»، «حمیرا نکهت»، «خالده فروغ» و هم‌نسلانم شعر خواندم و حالا می‌دانم که شعر را باید زندگی کرد.»
انتشار کتاب اسرافیل در بند، بهانه‌ای شد تا گفت‌و‌گویی با او داشته باشیم که متن زیر حاصل آن است.
@bidarzani
ادامه مطلب را از لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28120&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد/ غزال مرادی، مریم رحمانی
شعر افغانستان به سبب مصائب و مسائلی که این کشور طی سال‌ها با آن دست‌وپنجه نرم کرده است، سرشار از درد و رنج است. اما شاعران افغان همین محدودیت‌ها، مشکلات و جنگ را دستمایه اشعار خود کرده‌اند. شعری که به مصائب مردم می‌پردازد و ارتباطش را با بدنه مردم حفظ کرده…
📌زنان ۱۹۱۷
✍️ مگان ترودل / ترجمه‌ی راستین عالمی
🔸زنان نقشی اساسی در انقلاب ۱۹۱۷ ایفا ساختند و دوشادوش مردان تاریخ‌ساز شدند، آن هم نه به‌عنوان تماشاچیانی منفعل یا غیرسیاسی بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان شجاعی که حضورشان برای نفیِ سرکوبِ سازمان‌یافته‌ای که دچارش بودند از اهمیت انکارناپذیری برخوردار بود. تماشای انقلاب از چشم زنان ما را به خوانشی غنی‌تر از بقایایِ آن‌چه کماکان دگرگون‌سازترین لحظه‌ی تاریخی برای زندگی‌‌های زنان باقی مانده است خواهد رساند.
@bidarzani
http://bit.ly/2AO5KaI
✍️ مگان ترودل / ترجمه‌ی راستین عالمی
🔸زنان نقشی اساسی در انقلاب ۱۹۱۷ ایفا ساختند و دوشادوش مردان تاریخ‌ساز شدند، آن هم نه به‌عنوان تماشاچیانی منفعل یا غیرسیاسی بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان شجاعی که حضورشان برای نفیِ سرکوبِ سازمان‌یافته‌ای که دچارش بودند از اهمیت انکارناپذیری برخوردار بود. تماشای انقلاب از چشم زنان ما را به خوانشی غنی‌تر از بقایایِ آن‌چه کماکان دگرگون‌سازترین لحظه‌ی تاریخی برای زندگی‌‌های زنان باقی مانده است خواهد رساند.
@bidarzani
http://bit.ly/2AO5KaI
نقد اقتصاد سیاسی
زنـان ۱۹۱۷ / مِگان ترودل / ترجمه‌ی راستین عالمی
زنان نقشی اساسی در انقلاب 1917 ایفا کردند و دوشادوش مردان تاریخ‌ساز شدند، آن هم نه به‌عنوان تماشاچیانی منفعل یا غیرسیاسی بلکه به‌مثابه مشارکت‌کنندگان شجاعی که حضورشان برای نفیِ سرکوبِ سازمان‌یافته…
📌این دست ناشناس کدام زن است؟
🔸شخصیت سال مجله تایم امسال زنان و مردانی هستند که سکوت درباره #آزار_جنسی را شکستند. بسیاری این انتخاب مجله تایم را به جا خواندند و از این مجله برای درک اهمیت چنین جنبشی قدردانی کردند. اما بلافاصله بعد از آنکه عکس جلد این مجله منتشر شد بحث داغی درباره این عکس در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد.
🔸در این عکس تصویر پنج زن را می‌بینیم؛ اشلی جاد هنرپیشه هالیوود، ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک، آدام ایوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو و سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر شرکت تاکسیرانی اوبر باعث برکناری او شد.
🔸اما کمی دقت کنید. در گوشه پایین سمت راست این عکس، شما یک آرنج هم می‌بینید. انگار که عکس را به اشتباه بریده باشند و زنی که در آن گوشه نشسته، فقط دستش در قاب مانده است. این دست ناشناس بود که در شبکه‌های اجتماعی بحث را داغ کرد.
🔸در ابتدا بعضی از کاربران تصور کردند که این اشتباه مجله تایم بوده، اما طولی نکشید که ماجرا روشن شد. مجله تایم می‌گوید آن آرنج یک زنی است که قربانی آزار جنسی بوده، شکایت کرده اما به خاطر آبرو و نگرانی از اینکه خانواده‌اش آسیب ببینند می‌خواسته هویتش پنهان بماند.
🔸مجله تایم در یادداشتی کوتاه توضیح داده که این زن ناشناس به این مجله گفته "پیش خودم فکر کردم، چه شد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من واکنش نشان ندادم؟ من چه کار کردم، چه گفتم و چگونه رفتار کردم که او به خودش چنین اجازه‌ای داد؟"
🔸بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با خواندن این مطلب، آرنج زن ناشناس را نماینده میلیون‌ها زنی خواندند که هنوز می‌ترسند سکوت خود را بشکنند. این بازوی ناشناس نماد زنانی شد که هنوز در عمق دلشان به دنبال دلیل آن آزار جنسی در درون خود و رفتار خود می‌گردند. همین باعث شد که زنان بسیاری با این زن که هویتش مشخص نیست ارتباط برقرار کنند.
🔸یکی از کاربران توییتر نوشته "قسمت مورد علاقه من آن آرنج زن ناشناس روی جلد است. او نماینده تمام زنان دیگر است. آن بازوی همه ماست. همه ما زنان شخصیت سال هستیم."
🔸کاربر دیگری نوشته "اینکه یکی از زنان منتخب امسال هنوز احساس امنیت نمی‌کند که هویتش را آشکار کند حاکی از اهمیت و تاثیرگذاری این شکنندگان سکوت است."
@bidarzani
http://www.bbc.com/persian/world-42283363
🔸شخصیت سال مجله تایم امسال زنان و مردانی هستند که سکوت درباره #آزار_جنسی را شکستند. بسیاری این انتخاب مجله تایم را به جا خواندند و از این مجله برای درک اهمیت چنین جنبشی قدردانی کردند. اما بلافاصله بعد از آنکه عکس جلد این مجله منتشر شد بحث داغی درباره این عکس در شبکه‌های اجتماعی آغاز شد.
🔸در این عکس تصویر پنج زن را می‌بینیم؛ اشلی جاد هنرپیشه هالیوود، ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک، آدام ایوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو و سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر شرکت تاکسیرانی اوبر باعث برکناری او شد.
🔸اما کمی دقت کنید. در گوشه پایین سمت راست این عکس، شما یک آرنج هم می‌بینید. انگار که عکس را به اشتباه بریده باشند و زنی که در آن گوشه نشسته، فقط دستش در قاب مانده است. این دست ناشناس بود که در شبکه‌های اجتماعی بحث را داغ کرد.
🔸در ابتدا بعضی از کاربران تصور کردند که این اشتباه مجله تایم بوده، اما طولی نکشید که ماجرا روشن شد. مجله تایم می‌گوید آن آرنج یک زنی است که قربانی آزار جنسی بوده، شکایت کرده اما به خاطر آبرو و نگرانی از اینکه خانواده‌اش آسیب ببینند می‌خواسته هویتش پنهان بماند.
🔸مجله تایم در یادداشتی کوتاه توضیح داده که این زن ناشناس به این مجله گفته "پیش خودم فکر کردم، چه شد؟ چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من واکنش نشان ندادم؟ من چه کار کردم، چه گفتم و چگونه رفتار کردم که او به خودش چنین اجازه‌ای داد؟"
🔸بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با خواندن این مطلب، آرنج زن ناشناس را نماینده میلیون‌ها زنی خواندند که هنوز می‌ترسند سکوت خود را بشکنند. این بازوی ناشناس نماد زنانی شد که هنوز در عمق دلشان به دنبال دلیل آن آزار جنسی در درون خود و رفتار خود می‌گردند. همین باعث شد که زنان بسیاری با این زن که هویتش مشخص نیست ارتباط برقرار کنند.
🔸یکی از کاربران توییتر نوشته "قسمت مورد علاقه من آن آرنج زن ناشناس روی جلد است. او نماینده تمام زنان دیگر است. آن بازوی همه ماست. همه ما زنان شخصیت سال هستیم."
🔸کاربر دیگری نوشته "اینکه یکی از زنان منتخب امسال هنوز احساس امنیت نمی‌کند که هویتش را آشکار کند حاکی از اهمیت و تاثیرگذاری این شکنندگان سکوت است."
@bidarzani
http://www.bbc.com/persian/world-42283363
BBC Persian
این دست ناشناس کدام زن است؟
در گوشه عکس شخصیت سال مجله تایم فقط دست یک زن دیده می‌شود. آیا این اشتباه مجله بوده است؟ این دست متعلق به چه کسی است و چرا چهره آن زن در عکس دیده نمی‌شود؟
📌گفتگو با تنها خبرنگار زن معلول استان مازندران
عصا زنان به دنبال سوژه
✍️مریم طالشی
🔸ربابه محمدزاده تنها خبرنگار زن معلول در استان مازندران است. او ۱۳سال است روزی صدها پله را برای انجام‌دادن کارش بالا و پایین می‌رود: «اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. خیلی از معلولان خانه‌نشینند؛ بدون شغل و ناامید.»
🔸«عادت کرده بودم دنیا را از پایین نگاه کنم. دنیایم همان اندازه بود که می‌دیدم. چهار دست و پا خودم را روی زمین می‌کشیدم. آرنج‌هایم همیشه زخمی و خونی بود. وقتی عصا دست گرفتم، توانستم دنیا و آدم‌هایش را از بالا ببینم، همقدشان شدم. همه چیز برایم یک شکل دیگر شد. انگار تازه چشم باز کرده بودم.»
🔸می‌گویند تا دوسالگی سالم بودم حتی راه افتاده بودم. یکهو تب شدیدی کردم. در بیمارستان بدون تست برایم آمپول پنی‌سیلین تزریق کردند. پدر و مادرم می‌گویند همان شب توی گهواره دست و پایم بی‌حرکت شد. تشخیص فلج اطفال دادند.
🔸روستای ما فقط مدرسه ابتدایی داشت. مادرم هر روز من را کول می‌گرفت و به مدرسه می‌برد و برمی‌گرداند، گاهی حتی دو شیفت. یک روز یادم هست معلم بهداشت آمده بود سر کلاس‌مان، به من گفت بلند شو بیا جلو. گفتم نمی‌توانم بلند شوم پاهایم فلج است، باید چهاردست و پا بیایم.
🔸فردایش همان خانم یک نامه داد که همراه پدر و مادرم به بیمارستان فیاض‌بخش ساری رفتیم. سه تا تابستان را پشت هم در بیمارستان بودم. سه تا عمل جراحی سخت روی پاهایم انجام دادند و از آن به بعد توانستم به کمک دو عصا راه بروم. دوره راهنمایی را باید روستای دیگری می‌رفتم.
🔸مادرم می‌گفت دختر من باید درسش را بخواند و به جاهای خوب برسد. پدر و مادرم همیشه همراهم بودند. دبیرستان را هم در آمل خواندم. اینکه خودم را از سر جاده اصلی به مدرسه برسانم، خیلی برایم سخت بود. هنوز هم سخت است.
🔸حالا ۴۴ ساله‌ام و هنوز در همان روستا با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و هر روز باید خودم را به دفتر روزنامه برسانم.»
🔸نوشته‌ها را برداشتم و به چاپخانه‌ای در آمل رفتم. گفتند اینجا ما فقط چاپ می‌کنیم برو دفتر روزنامه اقتصاد پویا. وارد کوچه شدم و در کوچکی را دیدم که به راه‌پله‌ای باریک ختم می‌شد. راه‌پله‌ای که یک سمتش دیوار بود و حتی نرده نداشت. با خودم گفتم حتی اگر قبولم کنند، چطور می‌توانم هر روز این همه پله را بالا و پایین بروم اما رفتم.
🔸حالا ۱۳ سال است روزی ۶۰ پله را بالا و پایین می‌روم. اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. برای کسانی که معلول نیستند، مسأله مهمی نیست اما تا اسم پله می‌آید، دردسر ما هم شروع می‌شود.
🔸می‌گویند معلولیت، محدودیت نیست اما معلولان امکانات می‌خواهند. شما می‌توانید رد دست‌هایم را روی دیوار و رد عصاهایم را روی پله‌های دفتر روزنامه‌مان ببیند. گاهی به خاطر کارم ناچارم روزی ۲۰۰ پله را بالا و پایین بروم. حتی جاهایی که سخت است با عصا بروم، چهار دست و پا خودم را روی زمین کشانده‌ام. تمام لباس‌هایم خاکی شده اما کارم را انجام داده‌ام.
@bidarzani
http://meidaan.com/archive/44970
عصا زنان به دنبال سوژه
✍️مریم طالشی
🔸ربابه محمدزاده تنها خبرنگار زن معلول در استان مازندران است. او ۱۳سال است روزی صدها پله را برای انجام‌دادن کارش بالا و پایین می‌رود: «اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. خیلی از معلولان خانه‌نشینند؛ بدون شغل و ناامید.»
🔸«عادت کرده بودم دنیا را از پایین نگاه کنم. دنیایم همان اندازه بود که می‌دیدم. چهار دست و پا خودم را روی زمین می‌کشیدم. آرنج‌هایم همیشه زخمی و خونی بود. وقتی عصا دست گرفتم، توانستم دنیا و آدم‌هایش را از بالا ببینم، همقدشان شدم. همه چیز برایم یک شکل دیگر شد. انگار تازه چشم باز کرده بودم.»
🔸می‌گویند تا دوسالگی سالم بودم حتی راه افتاده بودم. یکهو تب شدیدی کردم. در بیمارستان بدون تست برایم آمپول پنی‌سیلین تزریق کردند. پدر و مادرم می‌گویند همان شب توی گهواره دست و پایم بی‌حرکت شد. تشخیص فلج اطفال دادند.
🔸روستای ما فقط مدرسه ابتدایی داشت. مادرم هر روز من را کول می‌گرفت و به مدرسه می‌برد و برمی‌گرداند، گاهی حتی دو شیفت. یک روز یادم هست معلم بهداشت آمده بود سر کلاس‌مان، به من گفت بلند شو بیا جلو. گفتم نمی‌توانم بلند شوم پاهایم فلج است، باید چهاردست و پا بیایم.
🔸فردایش همان خانم یک نامه داد که همراه پدر و مادرم به بیمارستان فیاض‌بخش ساری رفتیم. سه تا تابستان را پشت هم در بیمارستان بودم. سه تا عمل جراحی سخت روی پاهایم انجام دادند و از آن به بعد توانستم به کمک دو عصا راه بروم. دوره راهنمایی را باید روستای دیگری می‌رفتم.
🔸مادرم می‌گفت دختر من باید درسش را بخواند و به جاهای خوب برسد. پدر و مادرم همیشه همراهم بودند. دبیرستان را هم در آمل خواندم. اینکه خودم را از سر جاده اصلی به مدرسه برسانم، خیلی برایم سخت بود. هنوز هم سخت است.
🔸حالا ۴۴ ساله‌ام و هنوز در همان روستا با پدر و مادرم زندگی می‌کنم و هر روز باید خودم را به دفتر روزنامه برسانم.»
🔸نوشته‌ها را برداشتم و به چاپخانه‌ای در آمل رفتم. گفتند اینجا ما فقط چاپ می‌کنیم برو دفتر روزنامه اقتصاد پویا. وارد کوچه شدم و در کوچکی را دیدم که به راه‌پله‌ای باریک ختم می‌شد. راه‌پله‌ای که یک سمتش دیوار بود و حتی نرده نداشت. با خودم گفتم حتی اگر قبولم کنند، چطور می‌توانم هر روز این همه پله را بالا و پایین بروم اما رفتم.
🔸حالا ۱۳ سال است روزی ۶۰ پله را بالا و پایین می‌روم. اصلاً همین پله، یکی از بزرگترین چالش‌های ماست. برای کسانی که معلول نیستند، مسأله مهمی نیست اما تا اسم پله می‌آید، دردسر ما هم شروع می‌شود.
🔸می‌گویند معلولیت، محدودیت نیست اما معلولان امکانات می‌خواهند. شما می‌توانید رد دست‌هایم را روی دیوار و رد عصاهایم را روی پله‌های دفتر روزنامه‌مان ببیند. گاهی به خاطر کارم ناچارم روزی ۲۰۰ پله را بالا و پایین بروم. حتی جاهایی که سخت است با عصا بروم، چهار دست و پا خودم را روی زمین کشانده‌ام. تمام لباس‌هایم خاکی شده اما کارم را انجام داده‌ام.
@bidarzani
http://meidaan.com/archive/44970
میدان
عصا زنان به دنبال سوژه
«عادت کرده بودم دنیا را از پایین نگاه کنم. دنیایم همان اندازه بود که می‌دیدم. چهار دست و پا خودم را روی زمین می‌کشیدم. آرنج‌هایم همیشه زخمی و خونی بود. وقتی عصا دست گرفتم، توانستم دنیا و آدم‌هایش را از بالا ببینم، همقدشان شدم. همه چیز برایم یک شکل دیگر شد.…
📌 زنان مستندساز ایرانی با چه آثاری در جشنواره سینما حقیقت حضور دارند؟
در این متن، آثار ۱۳ مستندساز زن که آثارشان در یازهمین جشنواره سینما حقیقت به روی پرده می‌رود، معرفی شده است:
🔸پری‌خوانی کارگردان: معصومه کیانی
🔸نقطه و شیر کارگردان: سروناز علم‌بیگی
🔸در جست‌وجوی فریده کارگردان: آزاده موسوی، کوروش عطائی
🔸 زنبورک در گام مینور کارگردان: مریم سپهری
🔸عشق به سبک دیکتاتور کارگردان: یاسمین شریف‌منش
🔸معرف کارگردان: آزادی رضائیان‌مقدم
🔸 نشان کارگردان: الهام اسدی وقایع خانه سینما کارگردان: پگاه آهنگرانی
🔸وه انتیوک شاپور کارگردان: سودابه مجاوری
🔸 هاسوخته کارگردان: لیلا امینی
🔸یک‌لقمه خواب کارگردان: مونا زندی‌حقیقی
🔸اشرف همزاد شاه کارگردان: سعیده نیک‌اختر
🔸 تجربه شرقی کارگردان: فاطمه موسوی
@bidarzani
@rybondoc
goo.gl/y4noYv
در این متن، آثار ۱۳ مستندساز زن که آثارشان در یازهمین جشنواره سینما حقیقت به روی پرده می‌رود، معرفی شده است:
🔸پری‌خوانی کارگردان: معصومه کیانی
🔸نقطه و شیر کارگردان: سروناز علم‌بیگی
🔸در جست‌وجوی فریده کارگردان: آزاده موسوی، کوروش عطائی
🔸 زنبورک در گام مینور کارگردان: مریم سپهری
🔸عشق به سبک دیکتاتور کارگردان: یاسمین شریف‌منش
🔸معرف کارگردان: آزادی رضائیان‌مقدم
🔸 نشان کارگردان: الهام اسدی وقایع خانه سینما کارگردان: پگاه آهنگرانی
🔸وه انتیوک شاپور کارگردان: سودابه مجاوری
🔸 هاسوخته کارگردان: لیلا امینی
🔸یک‌لقمه خواب کارگردان: مونا زندی‌حقیقی
🔸اشرف همزاد شاه کارگردان: سعیده نیک‌اختر
🔸 تجربه شرقی کارگردان: فاطمه موسوی
@bidarzani
@rybondoc
goo.gl/y4noYv
Telegraph
معرفی آثار زنان مستندساز در جشنواره سینماحقیقت
بخش مسابقه ملی • پری‌خوانی کارگردان: معصومه کیانی خواب‌گردی در هزاره‌های گمشده قلعه‌ای تو در تو... روزگاری شهری کهن بود، روزگاری معبدی؛ پلکانش تا نور... روزگاری دژی مستحکم... خشت‌هایش هخامنشی، بامش اشکانی، برج‌هایش ساسانی؛ بر فراز تپه‌ای عیلامی... مردمانش…