‌
جزییات ربایش، تعرض جنسی و قتل نیکا شاکرمی در گزارش بی‌بی‌سی جهانی:
«دیدم روی او نشسته و دستش در شلوار اوست»

بی‌بی‌سی جهانی روز سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت با انتشار یک گزارش تحقیقی، جزییات تعرض جنسی به نیکا شاکرمی و سپس قتل او توسط ماموران امنیتی در جریان سرکوب خیزش سراسری زن، زندگی، آزادی در سال ۱۴۰۱ را افشا کرد.

بنا بر این گزارش که با استفاده از اسناد محرمانه بازجویی از عاملان قتل و گزارش پرونده نگاشته شده، نیکا ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ پس از مشارکت در تجمعات اعتراضی در نتیجه رصد ماموران امنیتی و انتظامی، توسط ۴ ماموران عملیاتی سپاه پاسداران ربوده می‌شود.

به نوشته گزارش، ماموران سپس نیکای ۱۶ ساله را داخل یک کامیونت یخچال‌دار قرار داده و تلاش می‌کنند او را به یک بازداشتگاه یا زندان انتقال دهند. در این میان اما سه مامور همراه با نیکا به نام‌های آرش کلهر، صادق منجزی و بهروز صادقی در پشت کامیونت دستان نیکا را از پشت بسته و جوراب در دهان او فرو می‌کنند.

یکی از عاملان قتل شهادت داده که به چشم خود تعرض جنسی به نیکا شاکرمی در داخل کامیونت را دیده است: «متهمه [نیکا شاکرمی] مجددا شروع به داد و بیداد و تقلا کرد. لحظه‌ای موبایلم را روشن کردم و دیدم صادق منجزی همانگونه که روی متهمه نشسته است، دستش در شلوار اوست.» بنا بر اسناد محرمانه منتشر شده این شاهد عینی اعلام کرده حاضر به سوگند خوردن درباره مشاهدات و اظهاراتش است.

به نوشته گزارش پس از تعرض جنسی به نیکا و مقاومت او، سه مامور حاضر در کامیونت، نیکا را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. به شهادت یکی از عاملان قتل «می شنیدم که با باتوم او را می‌زد. من هم شروع به مشت لگد زدن به او کردم.» شدت ضرب و شتم نیکا به حدی بوده است که او در همان کامیونت جان خود را از دست می‌دهد.

آنطور که فرمانده تیم امنیتی ربایش نیکا با نام مرتضی جلیل شهادت داده، آنها پس از اطمینان از مرگ نیکا شاکرمی، با مرکز سپاه تماس گرفته و یکی از فرماندهان ارشد با نام سرهنگ محمد زمانی، صراحتا به آنها توصیه می‌کند، پیکر بی‌جان نیکا را در خیابان رها کنند. به شهادت عاملان قتل، آنها نهایتا پیکر نیکای ۱۶ ساله در خیابانی خلوت نزدیک بزرگراه یادگار در تهران رها می‌کنند.

تماس مستقیم با وکیل در واتس‌اپ 
  +905510332575

support@dadban.info
وبسایت | اینستاگرام | توئیتر  | یوتیوب |فیس‌بوک
@Daadbaan2021

#نیکا_شاکرمی #دادبان

🟣 #بیدارزنی: روز جهانی کارگر، روز تمامی زحمت‌کشان و مزدبگیران، مبارک باد

اول ماه ‌می، روز جهانی کارگر، فقط تاریخی تقویمی برای درج تبریک‌ها به جامعه‌ی کارگری نیست. این روز که در دل خود بیش از دو قرن مبارزه‌ و مقاومت و اعتصاب کارگران برای احقاق حقوق انسانی و مادی‌شان را جای داده است، بر پای‌بست تلاش نیروهای کار و خون کارگران در مسیر مبارزات و اعتصابات شکل گرفته است.

طی یک سال گذشته، خیابان‌ها، کارخانجات و واحدهای تولیدی شهرهای کشور مملو از کارگران، بازنشستگان، معلمان و پرستارانی بود که برای دریافت معوقات مزدی، اعتراض علیه اخراج (با ادبیات بازار آزاد که تعدیل نیرو می‌نامند) و بازپس‌گیری شان انسانی که توسط سیاست‌های نئولیبرالیستی حاکم، به یغما رفته است، باز هم دست به اعتصاب زدند و تجمعات اعتراضی خود را پیش بردند.

روز جهانی کارگر، فرصتی دیگر باره برای گفتن از تبعیض‌های شدید علیه زنان کارگر است. بنا بر آخرین گزارش مرکز آمار ایران، سهم اشتغال زنان در بازار کار، کماکان ۱۳/۱ است که نشان از «تبعیض جنسیتی» عیان در بازار کار دارد. از اردیبهشت سال گذشته تا کنون، «عدم ایمنی در محیط ‌کار» برای زنان کارگر با شدتی حداکثری همراه بوده است و مرگ دو کارگر زن در پی فقدان ایمنی در محیط کار، همچنین آمار مصدومیت‌های جبران‌ناپذیر زنان کارگر، حاکی از آن است که جان کارگر، هیچ‌گونه ارزشی برای کارفرمایان و حاکمیت قانون‌گذار ندارد.

زنان کارگر در ایران با کفه‌ی سنگین محرومیت از قراردادهای کاری و بیمه مواجهند. ذکر این نکته لازم است که ۶۳/۴ درصد از جمعیت زنان مشغول به کار در شهرهای کشور در رده‌ی «مشاغل غیررسمی» جای می‌گیرند! این بدان معنی است که هیچ‌گونه قرارداد کاری، حق بیمه و به تبع آن، برخورداری از حقوق بازنشستگی و یا حق درمان کارآمد، برای آنان درنظر گرفته نشده است.

نکته‌ی دیگر، محرومیت از «کنوانسیون منع‌خشونت و آزار زنان کارگر» برای زنان کارگر در ایران است. خشونت‌ها و آزارهای جنسی علیه نیروهای کار زن یکی از عوامل خشونت‌باری است که در گستره‌ی دیگر تبعیض‌های صورت گرفته بر سر دستمزد، موقعیت شغلی برابر و رشد توانایی‌های زنان، کمتر مورد بررسی قرار می‌گیرد. بر اساس نظرسنجی صورت گرفته توسط کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری از ۱۰۴ اتحادیه کارگری عضو این مجموعه در ۶۶ کشور، بیش از ۹۲ درصد از آن‌ها برای تضمین تصویب و اجرای کنوانسیون ۱۹۰ و اصلاحیه ۲۰۶ سازمان جهانی کار در تلاشند.

اول ماه می، زمانی برای یاد کردن از تمامی زنان کارگر است. زنانِ مشغول به‌کار در واحدهای تولیدی، کارگاه‌ها، کارخانجات، بخش‌های مختلف خدماتی و درمانی، زنان کشاورز، زنان دستفروش و‌ تمامی زنان مشغول به کار در «مشاغل غیررسمی» و «بی‌ثبات‌کاری» که زیر سایه‌ی تبعیض‌های جنسیتی، اقتصادی و نژادی، برای گذران زندگی به کار مشغولند.

اول ماه می، فرصتی برای تاکید بر حقوق از دست‌رفته‌ی زنان مهاجر -به‌ویژه افغانستانی- و ستم مضاعف علیه آنهاست. زنانی که درصد عمده‌ای از آمار نیروهای کار در بخش‌های تولیدی پوشاک و خدماتی را عهده‌دار هستند و از تمامی حقوق اساسی خود محرومند.

همچنین در این روز، از فعالان کارگری که به‌خاطر فعالیت‌های خود در جهت احقاق حقوق کارگران و زحمت‌کشان با بازداشت، پرونده‌سازی امنیتی و حبس مواجه شدند، یاد می‌کنیم.

ما در کنار بی‌شمار برادران کارگر و فعالان کارگری محبوس در زندان‌ها، از زنان فعالان کارگری محبوس در زندان‌ها می‌گوییم.

اول ماه ‌می بر تمامی زنان کارگر و‌ همچنین «شریفه محمدی»، «ریحانه انصاری»، «ناهید خداجو» و «آنیشا اسداللهی» گرامی باد. زنانی محبوس در زندان که برابری در تمامی سطوح را برای زنان، طلب می‌کنند.

زنده‌باد آزادی و برابری


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : مروری بر وضعیت زنان دستفروش در متروی تهران


دستفروشی در متروی تهران از دو دهه گذشته، چندی پس از راه‌اندازی اولین خط مترو با تعداد اندکی از زنان در داخل واگن‌های ویژه زنان شروع شد و رفته‌رفته بر تعداد این کارگرانِ بخش اقتصاد غیررسمی افزوده شد.

طی سال‌های اخیر، آمارهای ضد و نقیضی از جمله ۴۵۰۰ نفر تا ۲۰۰۰۰ نفر از تعداد دستفروشان مترو در رسانه‌های رسمی منتشر شده است که طبعا با افزایش نرخ تورم، زنان و مردان دستفروش بیش‌‌تری بر این تعداد افزوده شده و می‌شوند.
بر اساس گفت‌وگوهای انجام‌شده با این زنان، اکثریت آنان به‌دلیل پیدا نکردن شغلی دیگر و یا به اجبار زندگی به چنین کاری روی آورده‌اند. برخی به‌طور تمام‌وقت و حتی جمعه‌‌ها و روزهای تعطیل را نیز در مترو سپری می‌کنند و بعضی دیگر مانند دانشجویان بطور پاره‌وقت از راه دستفروشی هزینه‌هایشان را تامین می‌کنند. تعدادی دیگر از فروشندگان مترو نیز زنان و مردان سالخورده و یا کم‌توان هستند. حمایت اجتماعی ناکافی مانند بیمه‌های تامین اجتماعی و بازنشستگی مهم‌ترین دلیلی است که افراد سالمند را به سوی دستفروشی در مترو  سوق می‌دهد. البته در مواردی اساسا افراد سالمند دستفروش مشمول چنین بیمه‌هایی نیستند و در موارد معدودی هم که این افراد در زمره مستمری‌بگیرانِ بیمه‌های بازنشستگی قرا می‌گیند، میزان ناچیز مستمری کفاف زندگی آن‌ها را نمی‌دهد.

 شغلی چون دستفروشی آن هم در زیرِ زمین، عوارض جسمانی متعدد و متنوعی را در پی دارد که میزان و شدت آن‌ها بسته به سن، جنسیت و نوع کالاهایی که دستفروش‌ها به لحاظ وزن و ابعاد با خود حمل می‌کنند متغیر است. بخشی از این عوارض ناشی از گذران مدت زمان طولانی در محوطه ایستگاه‌هاست.

عوارضی چون اختلالات شنوایی به دلیل وجود صدای بلند قطارها و بلندگوهای ایستگاه‌ها و ازدحام جمعیت در ایستگاه‌های شلوغ، سردرد و سرگیجه به دلیل عدم تهویه و جابجایی مناسب هوا در محوطه‌ی سکوها که محل تجمع گاز رادون هستند و طی سال‌های ممتد ممکن است باعث ایجاد عوارض ریوی و بیماری‌های صعب‌العلاج شود. یکی از دیگر تبعات کار دستفروشانی که در معرض آلاینده‌های شیمیایی محیط مترو قرا می‌گیرند، مشکلات حنجره و سرفه‌های مزمن است. همچنین بسیاری از زنان دستفروش به دلیل حمل بار سنگین در طی ساعت‌کاری‌شان (بین ۹ تا ۱۲ ساعت) دچار کمردرد و پادردهای مزمن می‌شوند. با همه این مشکلات و عوارض جسمی متعدد، دستفروشان به ندرت تحت پوشش بیمه‌های درمانی هستند و این در حالی‌ست که دستفروشان مهاجر افغانستانی مطلقا از هرگونه بیمه‌ای بی‌بهره‌اند.

زنان دستفروشی که مادر نیز هستند، با چالش نگهداری از فرزند یا فرزندان‌کوچک‌شان در طول ساعت‌های کاری‌، روبه‌رو هستند. از طرفی نه توان مالی فرستادن کودکان‌شان به مهدکودک را دارند و نه در منزل کسی را دارند که از بچه نگهداری کند. آن‌ها مجبورند کودکان‌شان را تنها در خانه رها کنند و یا آن‌ها را همراه خودشان به سر کار بیاورند که در این صورت بسیاری از این کودکان‌به نحوی همراه مادرشان درگیر کار دستفروشی می‌شوند.

در میان زنان دستفروش مترو، زنان باردار هم دیده می‌شوند که مجبور به حمل کیسه‌های سنگین کارشان هستند.

⚪️ علاوه بر مشکلات مذکور، آنچه کار زنان دستفروش را طاقت‌فرساتر می‌کند، اِعمال سیاست‌های موسوم به «انضباط شهری» و رفتارهای خشنی است که به نام طرح‌‌های ساماندهی با دستفروشان صورت می‌گیرد. مامورانی که در پوشش حراست مترو و یا با لباس رسمی نیروی انتظامی و حتی گاهی در قالب لباس شخصی مانع از ادامه کار آن‌ها می‌شوند و به بهانه غیرقانونی بودن این کار، اجناس زنان را که تنها سرمایه‌ی بسیاری از آنان است توقیف می‌کنند. در مواردی نیز زنان دستفروش با آزارهای کلامی همین ماموران روبرو می‌شوند و حتی گاهی نیز در موقعیت آزار جنسی توسط «ماموران قانون» قرار می‌گیرند.

جسم و جان زنان دستفروش مترو علی‌رغم تمام مشکلات و مصائب این کار، سال‌هاست که برای امرار معاش روزانه بر روی سکوها و در داخل واگن‌ها از‌ قطاری به قطار دیگر فرسوده می‌شود. این در حالی‌ست که نه‌تنها آن‌ها سهمی از اشتغال و بازار رسمی کار ندارند، بلکه به‌طور مداوم باید علاوه بر مقاومت روزانه در برابر فشار فقر زنانه‌شده، در برابر فشارهای مسئولین شهری که در حال مقابله با دستفروش‌ها هستند، مقاومت کنند و راهکارهایی را برای تداوم کار بی‌ثبات‌شان پیدا کنند.

#روز_جهانی_کارگر
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣در روز جهانی کارگر، یادی کنیم از ⁧ #مرضیه_طاهریان⁩، کارگر شیفت شب نساجی کویر سمنان، که به دلیل گیر کردن مقنعه‌اش در دستگاه کشته شد.


⚪️ از صفحه‌ی «برخی از هنرمندان»

#روز_جهانی_کارگر
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 مطهره گونه‌ای توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شد

به‌گزارش شورای صنفی دانشجویان کشور: «امروز چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت ماه، مطهره گونه‌ای، دانشجوی تعلیقی دانشگاه علوم پزشکی تهران پس از احضار اطلاعات سپاه، توسط نیروهای این سازمان در تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد».

مطهره گونه‌ای، دانشجوی رشته دندانپزشکی، دبیر سابق سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران پیشتر در خلال قیام ژینا توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت شده بود.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 گزارش ارسالی از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در ترکیه

نویسنده: «شقایق ک»


در حالی که اردوغان و وزارت کشور ترکیه در روزهای پیش، برگزاری تجمع در میدان تقسیم استانبول را اکیدا ممنوع اعلام کرده بودند، هزاران نفر از مردم برای برگزاری راهپیمایی روز جهانی کارگر به این میدان آمدند.
اردوغان با اشاره به فراخوان‌های منتشر شده از سوی سازمان‌های مختلف برای شرکت در اجتماعات روز اول ماه ‌می گفت: «نباید زمینه سوء‌استفاده را برای سازمان‌های تروریستی فراهم کرد که می‌خواهند با فراخوان‌هایی که یک روز در میان منتشر می‌کنند، اول ماه‌می را به ابزاری تبلیغاتی تبدیل کنند. روشن است که اصرار بر برگزاری تجمع در منطقه‌ای غیر از محل‌های مجاز اعلام شده، فاقد حسن نیت است».

هزاران نفر از نیروهای پلیس تمام مسیرهای منتهی به میدان تقسیم را مسدود کرده بودند و هر کسی که از آنجا عبور می‌کرد تا به میدان تقسیم برود، بازداشت یا متفرق می کردند. بنا بر گزارش علی یرلی کایا وزیر کشور ترکیه تنها در استانبول دست کم ۲۱۰ نفر بازداشت شدند.

نیروهای پلیس از گاز اشک‌آور و گاز فلفل برای متفرق کردن مردم استفاده کردند که باعث شد برخی از افراد نتوانند نفس بکشند و از حال بروند.

در این راهپیمایی حضور زنان بسیار چشم‌گیر تر از سال‌های پیش بود. زنان با در دست داشتن پلاکاردهایی خواستار توقف زن‌کشی و تغییر سیاست‌های ضدزن دولت ترکیه شدند.

جوانان کرد ساکن استانبول نیز با تجمع در ساراچخانه شعارهای کوردی سر دادند.

در روز کارگر، اسرا سولین دال خبرنگار کوردی که هر سال در این تجمعات شرکت کرده و اخبار آن را به طور زنده پوشش می‌داد، در زندان است. او هفته گذشته درست همزمان با سالگرد انتشار اولین روزنامه کردستان، با حمله نیروهای پلیس به خانه‌اش بازداشت شد و پس از ۴ روز ماندن در بازداشتگاه، با دستور دادگاه به زندان افتاد.


#روز_جهانی_کارگر
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 روایت بازداشت خشونت‌بار یلدا آقافضلی، کسی که‌ «اظهار پشیمانی نکرد»

یلدا آقافضلی متولد ۱ دی ۱۳۸۱، روز ۴ آبان‌ماه ۱۴۰۱ و در خلال قیام ژینا، مقابل دانشگاه تهران با ضرب‌وشتم چندین نفر از ماموران امنیتی بازداشت شد.

او پس از بازداشت به زندان قرچک ورامین منتقل شد. روند بازجویی‌ها، تهدیدهای امنیتی و شکنجه‌های جسمی و روانی علیه او، باعث شد تا ۴ روز پس از آزادی، جان خود را از دست بدهد. (برخی از رسانه‌ها علت مرگ را خودکشی و‌ مرگ خودخواسته‌ی وی اعلام کردند).

او با روحیه و توانی ستودنی، مدت زمان بازداشت خود را گذراند و بر اساس فایل صوتی منتسب به او، ماموران امنیتی بر روی برگه‌ی پرونده‌اش درج کرده بودند: «متهم، اظهار پشیمانی نکرد».

⚪️ فایل صوتی پیش‌رو، روایت یلدا آقافضلی از نحوه‌ی بازداشت خود توسط ماموران امنیتی و‌ ضرب‌وشتم و خشونت‌های وارد شده علیه اوست. روایتی که تنها گوشه‌ای از کشتار و خشونت علیه معترضان و زنان مبارز حاضر در خیابان را بازگو می‌کند.

#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده‌ایم_تا_پایان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 روز جهانی کارگر و ضرورت تشکل‌های مستقل کارگری

نامه‌ی ریحانه انصاری، کارگر زندانی محبوس در اوین

متن این نامه در کانال سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه منتشر شده است:

«در شرایطی به استقبال اول ماه‌مه، روز جهانی کارگر رفته‌ایم که طبقه کارگر ایران به شدت تحت فشار قرار دارد. دستمزدهای زیر خط فقر، عدم وجود تشکل‌های مستقل کارگری در کنار قراردادهای موقت و شرکت‌های پیمانکاری، عدم امنیت شغلی را بر کارگران ایران تحمیل نموده و سرکوب طبقه کارگر را تسهیل‌تر کرده است.

بسیاری از کارگران پیشرو در بخشهای مختلف با اخراج از محیط کار مواجه شده اند، اما ولع سرمایه داران تمامی ندارد. سرمایه داران در سال ۱۴۰۲ تلاش کردند دستمزد منطقه‌ای را به کمک اتاق بازرگانی بر ما کارگران تحمیل نمایند، ولی هنوز نتوانسته‌اند این هجوم را به پیش ببرند. همچنین تلاش میکنند که ساز و کار تعیین دستمزد را عوض نمایند و همان شورای عالی کار سه جانبه گرا که تحت سلطه خودشان هست را هم دور بزنند.

تجربه نشان داده است که ما کارگران تنها به نیروی تشکل‌های مستقل خود می‌توانیم مطالباتمان را بر سرمایه داران و دولت‌هایشان تحمیل کنیم. شرایط نامطلوب امروز ما کارگران ایران ناشی از نبود تشکلهای مستقل کارگری در سطوح مختلف و گسترده است.

در آستانه اول ماه‌مه این ضرورت بیش از هر زمان دیگری خود را نشان میدهد. هر چند برخی گروههای سیاسی که نگاه ابزاری به کارگران و فعالین کارگری دارند ادعا میکنند که پاسخ مشکلات ما کارگران را دارند، اما واقعیت آن است که نگاه ابزاری و خارج از طبقه آنها کمکی به سازمانیانی فراگیر و از پایین ما کارگران نکرده و نخواهد کرد. کارگران بدون سازماندهی در تشکلهای مستقل خود به سیاهی لشکر جناح های سیاسی چه در قدرت و چه در اپوزیسیون تبدیل خواهند شد.

ما کارگران هر زمان که متحد و همبسته عمل کرده ایم توانسته ایم سرمایه داران و دولت آنها را در عرصه های مختلف به عقب برانیم. تجربه همکارانمان در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، نیشکر هفت تپه، معلمان، هپکو، فولاد اهواز، چادرملو، پتروشیمی و بسیاری مناطق دیگر نشان از قدرت ما دارد.

نیروی ما بیکران است. تنها چاره ما اتحاد و همبستگی و ایجاد تشکل های مستقل به نیروی خودمان است.

گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر

ریحانه انصاری
کارگر زندانی، زندان اوین
اول مه، برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳»


#روز_جهانی_کارگر
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani