🟣 #بیدارزنی: توزیع تراکت‌های تداومِ ایستادگی علیه «حجاب اجباری» در سطح شهرهای مریوان، رشت، لاهیجان و تهران

در روزهایی که حاکمیت، با تهدیدهای هر روزه سعی در تثبیت «حجاب‌اجباری» و سرکوب زنان بدون حجاب‌اجباری و دارای پوشش اختیاری دارد، جمعی از فعالین زنان شهرهای مریوان، رشت، لاهیجان و تهران با حضور در خیابان‌ها به‌صورت هماهنگ، به پخش گسترده‌ی تراکت‌های اعتراضی علیه حجاب اجباری پرداختند.

خیابان‌هایی که روزی خون هم‌رزمان و مبارزان راه آزادی در آن ریخته شده، مبارزه‌ای که باور به «حق تعیین سرنوشت به دستان خود» و «پایان ارتجاع، فقر و تمامی اشکال سرکوب»، رانه‌ی اصلی آن بوده است.

▪️متن این تراکت به سه زبان کوردی، گیلکی و فارسی، قرائت شده است.


#ژن_ژیان_ئازادی

@bidarzani

🟣《من یک زنم
با دست‌هایی که از تیغ بُرنده‌ی رنج‌ها
                                             زخم‌ها دارد.
زنی که قامتش از نهایت بی‌شرمیِ شما
در زیر کار توان‌فرسای
                         آسان شکسته است.
زنی که پوستش آیینه‌ی آفتاب کویر است
و گیسوانش بوی دود می‌دهد.》

بر صفحات تاریخ سراسر رنج و سرکوبِ ستیز با سانسور این سرزمین، نام زنان بسیاری چون ستارگانی نامیرا می‌درخشد. زنانی که همواره جان بر کف، نبرد با دشمنان آزادی و ستم‌ورزان را  پی گرفته‌اند و امروز نیز بی‌هراس از زندان و گلوله و باتوم در خیابان، ندای«زن، زندگی، آزادی» را با حنجره‌های زخمیِ خود فریاد می‌کنند.

#مرضیه_احمدی_اسکویی؛ نویسنده و شاعر یکی از نام‌های ماندگار جنبش آزادی‌خواهیِ ایران معاصر است. مرضیه در سال ۱۳۲۴ در شهر کوچک اسکو در نزدیکی تبريز چشم به جهان گشود و از همان آغاز کودکی با مفهوم رنج و حرمان مردم آشنا شد. او مدتی معلم دبستان‌های اسکو و سپس آموزگار دبیرستان‌های این شهر شد تا بتواند بذر فرهنگ و روحِ آزادی‌خواهی و مبارزه با سانسور و استبداد را در کودکان و نوجوانان بارور سازد.
اسکویی به هنگام تحصیل در دانش‌سرای‌عالی سپاه‌دانش تهران همواره در مقام مبارزی کنشگر در اعتصابات و اعتراضات شرکت می‌جست و سرانجام برای ایجاد دگرگونی بنیادی وضع مردم محروم، فعالیت‌های فردی خود را به عنوان آموزگار رنج‌دیدگان کافی ندانست و به مبارزات قهرآمیز بر ضد دیکتاتوری  رژیم سلطنتی شاه پیوست. شعرها و داستان‌های به یادگار مانده از او مانند《تجربه‌ی نخستین مرگ》،《دختران کولی》و《سلام آقا معلم》در کتاب《خاطرات یک رفیق》 همگی روایتِ گرسنگان، پابرهنگان و ژنده‌پوشان است و ضمن ستایش از زندانیان سیاسی و جانفشانیِ مبارزان، با تأکید بر لزوم قیامی مردمی، فردای روشن آزادی را نوید می‌دهد.

▪️مرضیه احمدی اسکویی، (چریک فدایی خلق) در ۶ اردیبهشت ۱۳۵۳ در نبرد مسلحانه‌ی خیابانی با مزدوران امنیتی ساواک، جان عزیز خویش را فدا کرد و جان بر سر آرمان نهاد.

یادش فروزان باد


@kanoon_nevisandegane_iran
@bidarzani

📌اقتصاد سیاسی اشتغال زنان (مشاغل غیررسمی و مجموع بی‌ثبات‌کاران)

✍🏽 شکیبا عسگرپور

#بیدارزنی: بررسی «حاشیه‌ای شدن اشتغال زنان در ایران»، گزاره‌ای متکی بر تحلیل سیاسی، تاریخی، نقش مذهب، تبعات جهانی‌سازی فقر و اقتصاد بازار آزاد بر حق معیشت و حضور زنان در اجتماع است‌.

اگر به نیمه‌ی اول دهه‌ی ۵۰ رجوع کنیم، با افزایش درآمد نفتی و سپس رکود عمیق آن مواجه خواهیم شد. طوری که سنگ‌بنای هر گونه بررسی وضعیت اشتغال (فراجنسیتی) پیش از دهه‌ی ۴۰ را درکنار مابقی وجوه «اقتصاد سرنیزه‌ای» (به تعبیر بیژن جزنی) قرار می‌دهد. افزایش چشم‌گیر مهاجرت روستا به شهر، بورژوازی کمپرادورِ حاکم و تقویت صنعتی‌سازی بدنه‌ی تولید، از عوامل تعیین کننده‌ی سیاست‌گذاری‌های «جنسیت در مشاغل زنان» در دوره‌ی پهلوی دوم است. در سال ۱۳۵۵، بالغ بر ۱۹۴،۰۰۰ نفر (۱۶ درصد) از زنان در سطوح بالای سلسله مراتب کارْ شاغل بودند که این شامل سرمایه‌داران، خرده بورژوازی مدرن و طبقه‌ی متوسط بود. مابقی بدنه‌ی یک میلیونی زنان شاغل (یعنی ۸۴ درصد) در سطوح دیگر معلمان، پرستاران، کارگران کارخانجات و «مشاغل غیررسمی» قرار می‌گرفتند، یعنی همان بدنه‌ی ۴۱ درصدی مشاغل بدون مزد و یا «زنان کارگر و کارکنان فامیلی بدون مزد».

سازمان آمار ایران، وضعیت شغلی را در شش دسته تعریف می‌کند: «کارفرمایان، کارکنان مستقل، مزد و حقوق‌بگیران بخش خصوصی، مزد و حقوق‌بگیران بخش عمومی (بنیادها)، کارکنان فامیلی بدون مزد و کسانی که وضعیت شغلی آنان نامشخص (مشاغل غیررسمی) است».

▪️ متن پیش‌رو سعی در بررسی دو گزینه‌ی آخر این دسته‌بندی دارد:

«کار بی‌مزد کارگران زن در مشاغل خانوادگی و
کارگران تولیدی‌های زیر زمینی و بی‌ثبات‌کاران».


پس از انقلاب ۵۷، جمهوری اسلامی در پی استقرار نظام اقتصادی اسلامی، راه اتوپیایی اسلامی (یا همان حاکمیت مستضعفان) را در پیش گرفت. نمود حقیقی اتکا بر سیاست‌های پولی‌سازی و سلب ید کارگران از ثروت عمومی در پیش‌نویس قانون کار در سال ۱۳۶۰ تحقق پیدا کرد و سرمایه‌داری اسلامی به‌نام مستضعفان و به‌کام حاکمیتِ نوپای مستقر، بازار کار دهه‌ی ۶۰ را رقم زد. سیاست‌های منزوی‌سازی زنان با اعمال حجاب اجباری، تدوین‌ قانون اساسی نابرابر و قانونی شدن تبعیض جنسیتی در حقوق اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و قضایی علیه زنان، همگی تاثیرات معیشتی خود را بر بدنه‌ی زنان شاغل در هر دو گزاره‌ی دارای قراردادهای کاری و زنان کارگر در مشاغل غیررسمی نشان داد...»

#روز_جهانی_کارگر #زنان_کارگر #اشتغال_زنان #مشاغل_غیررسمی

متن کامل این مقاله را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/35265

@bidarzani | بیدارزنی

🟣 ماموران امنیتی با یورش به خانه #محمد_حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران، جمعی از معلمین و فعالین کارگری را بازداشت کردند

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان:  «روز جمعه، هشتم اردیبهشت‌ماه، ماموران امنیتی با یورش به خانه محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران، تعدادی از معلمان حاضر در این دیدار ‌نیز تعدادی از فعالان صنفی و مدنی مدافع حقوق کارگران را با خشونت بازداشت کردند.

در جریان این بازداشت یکی از زنان معلم دچار حمله قلبی شد و در بیمارستان بستری گردیده است.

⚪️ ریحانه انصاری‌نژاد، عسل محمدی، هیراد پیربداقی، آنیشا اسدالهی، سروناز احمدی، کامیار فکور، حسن ابراهیمی، ژاله روحزاد و الدوز هاشمی تعدادی از  فعالینی هستند که به دست ماموران امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شده‌اند.»


@bidarzani

🟣 تصادف رانندگی خانواده‌های دادخواه آبان: «صدیقه تورانی» مادر دادخواه «فرهاد مجدم» جان باخت


چند خانواده‌ دادخواه کشتار آبان ۹۸ که امروز برای حضور در دادگاه منوچهر بختیاری، پدر #پویا_بختیاری از جانباختگان آبان، از کرج راهی قزوین بودند در میانە راه تصادف کردند. در این تصادف #صدیقه_تورانی، مادر دادخواه فرهاد مجدم از کشته‌شدگان آبان ۹۸ در ملارد جان باخت.

در تصادف امروز پدر و مادر #وحید_دامور هم دچار آسیب جدی شده‌ و وضعیت وخیمی دارند.

طبق گزارش‌ها پدر وحید دامور به آی‌سی‌یو منتقل شده و مدتی بعد او را از بیمارستان نظرآباد به بیمارستانی در کرج منتقل کرده‌اند. وحید دامور هم از کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ بود که ۲۶ آبان در فردیس کرج جان باخت.


#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#مادران_دادخواه_آبان
#ژن_ژیان_ئازادی

@bidarzani

شماره چهارم گاهنامه‌ی فراسوی کندوکاو


در این شماره:
مسائل قیام ژینا و وظایف فوری جنبش معلمان
بازتاب جنبش ژینا در مدارس خصوصی
چشم‌اندازهای مشترک جنبش دانش‌آموزی و معلمان
فریاد مطالبات، درس امروز مدارس
حملات تروریستی به مدارس و ضرورت مراقبت روانی از دانش آموزان آسیب‌دیده

🟣 طوفان توئیتری «برای کارگران می‌نویسیم» به مناسب روز جهانی کارگر

زحمت‌کشانی که برای رهایی از هرگونه بهره‌کشی به‌پاخاسته و علیه استثمارکنندگان و سرکوبگران قیام کرده‌اند.

با هشتگ
#کارگران_اعتصاب_انقلاب
ساعت ۲۱ امشب به وقت ایران


@bidarzani

🟣 بیانه‌ی گروه زنان آزادی‌خواه و برابری طلب سنندج #ژنو به‌مناسبت اول ماه‌می


⚪️ متن ارسالی به بیدارزنی



«امسال در حالی به پیشواز روز جهانی کارگر می‌رویم که دیگر بار، دست غارتگر نظام سرمایه از آستین شورای عالی کار بیرون آمده و با تحمیل دستمزد چهار برابر زیر خط فقر ، فلاکت و رنجی طاقت فرسا را بر ما کارگران تحمیل نموده است.

نظام بردگی مزدی که تنها به‌فکر انباشت سود و سرمایه از قِبَل دسترنج طبقه کارگر است ما را از برخورداری از حداقلهای یک زندگی در خور شان انسان نیز محروم نموده است.

اول ماه‌مه امسال، می‌تواند تفاوت‌های اساسی نسبت به سالهای پیشین داشته باشد و این‌را مدیون خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ است که با به‌میدان آمدن وسیع توده‌های تحت ستم و مطرح شدن خواسته‌های برابری طلبانه اعم از طبقاتی، جنسیتی و... در کف خیابانها، خونی تازه در رگ جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی جاری نمود و در این میان رهبری و نقش پررنگ زنان در این خیزش نشان داد که دیگر زنان به نقش ثانویه و فرعی تحمیل شده بر آنان رضایت نمی‌دهند و در هر تحول و انقلاب اجتماعی نقش پیشرو و پرچم‌دار برای خود قائل هستند.

هم‌داستانی و هم‌سرنوشتی جنبش زنان و جنبش کارگری امری واقعی و غیرقابل انکار است و با اتحاد و به میدان آمدن زنان طبقه کارگر است که می‌توان در راه آزادی و برابری گام برداشت.

ما زنان آزادیخواه و برابری طلب ژنو، ضمن گرامیداشت اول ماه‌مه، خواسته‌ها و مطالبات زیر را اعلام می‌داریم:

✓ ما خواهان لغو کلیه قوانین زن ستیزانه و برابری کامل زنان و مردان در کلیه مناسبات اجتماعی اعم از اجتماع و محل کار هستیم.
✓ جنسیت نباید مانعی در راه پیشرفت و ارتقای زنان در محل کار و اجتماع باشد.
✓ محیط کار امن برای زنان کارگر و برخورد جدی و جرم انگاری با هرگونه تعرض جنسی به زنان در محیط کار
✓ به‌رسمیت شناختن کار خانگی و داشتن حق بیمه و بازنشستگی برای زنان خانه دار
✓ برخورداری زنان کارگر از امنیت شغلی در زمان بارداری و داشتن حق مرخصی مناسب همراه با حقوق در دوران بارداری
✓ موظف نمودن کارفرما به اعطای حق ویژه مانند مرخصی‌های ساعتی و روزانه به زنان کارگری که دارای کودک خردسال هستند
✓ برچیدن بساط استثمار مضاعف بر روی زنان کارگر شاغل در کارگاه‌های قالیبافی و تولیدی چندنفره که شامل قانون کار نشدند.»


#ژن_ژیان_ئازادی

@bidarzani

🟣 مواجهه‌ی رادیکال با خانه‌داری


✍🏽 زهره اسدپور


#بیدارزنی : از متن: «راه‌حل‌های مختلفی برای بهبود شرایط زنان خانه‌دار و یا به طور کلی حل مساله کار خانگی ارائه می‌شود. جلب مشارکت مردان در انجام امور خانه و یا پرداخت دستمزد به زنان خانه‌دار دو راه‌حل معروف برای این مساله‌اند که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم و می‌گوییم که چرا  این دو راه‌حل، پاسخی رادیکال به مساله کارخانگی و زنان خانه‌دار نمی‌دهد.

تردیدی نیست که زنانه کردن کار خانگی در خدمت فرودست‌سازی بیشتر زنان است و باید با آن مقابله کرد. از این رو جلب مشارکت مردان در کار خانگی در جهت کم کردن بار کار خانگی برای زنان است و از این رو بسیار ضروری و ارزشمند. اما توقف در این نقطه و ندیدن ارتباط میان کار خانگی و جامعه‌ی سرمایه‌داری و نقشی که کار خانگی و خانه‌داری در ابقای سرمایه‌داری دارد، تقلیل مساله کار خانگی  به موضوعی میان زنان و مردان است که  نقش جامعه را نادیده می‌گیرد.

پرداخت دستمزد به زنان خانه‌دار نیز گرچه گامی در جهت به رسمیت شناختن ارزش تولیدی کار خانگی است؛ اما به جای اینکه در جهت کوچک کردن یا محو کار خانگی باشد آن را تثبیت می‌کند و پاسخی برای اشکالات متعدد این کار، از جمله انجام آن در تنهایی و بدون روابط ارگانیک با دیگر کارگران، نیست. پاسخ رادیکال به مساله زنان خانه‌دار، نباید نقش جامعه سرمایه‌داری را نادیده بگیرد و باید بتواند نگاه سودانگارانه به کار خانگی را نیز به چالش بکشد.

پاسخ رادیکال به مساله کار خانگی در درجه اول کوچک‌تر کردن کار خانگی از طریق اجتماعی کردن آن است. بسیاری از مسئولیت‌های زنان خانه‌دار در اصل مسئولیت‌های اجتماع است. وظایفی چون آموزش کودکان یا خدمات مراقبتی از بیماران و سالمندان از حیطه‌ی وظایف خانگی باید خارج شوند. به عبارت ساده‌تر، تمام آموزش کودکان باید در مدارس رایگان و با کیفیت انجام بگیرد و هیچ وظیفه‌ی تکمیلی‌ای بر دوش مادران در این مورد نباید باشد. آموزش و پرورش رایگان  باید به سنین پیش از دبستان نیز کشیده شود...»


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/45182


#روزجهانی_کارگر
#زنان_خانه‌دار #کار_خانگی #استثمار_و_سرمایه‌داری


@bidarzani

🟣 پنج زندانی سیاسی زن به زندان اوین منتقل شدند

به‌گزارش خبرگزاری هرانا، امروز دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ‌ماه، زهره سرو، الهه محمدی، نیلوفر حامدی، سها مرتضایی و فاطمه (حوریه) ضیایی آزاد، زندانیان و متهمان سیاسی، از بند ۸ زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شدند.


#نیلوفر_حامدی، خبرنگار شرق در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در منزل خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. این خبرنگار که اولین بار عکس #ژینا_امینی را در کما منتشر کرد، اواخر آذرماه سال گذشته، به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

#الهه_محمدی خبرنگار هم میهن نیز در تاریخ ۷ مهرماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت شد. وی در تاریخ هجدهم بهمن ماه سال گذشته، از زندان قرچک ورامین به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد؛ او مجددا یک روز بعد، از زندان اوین به زندان قرچک ورامین انتقال یافت.

هفته گذشته، سخنگوی قوه قضاییه از صدور کیفرخواست پرونده این دو خبرنگار بازداشتی و ارجاع پرونده آنها به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران خبر داد.

#زهره_سرو در مهرماه سال ۱۴۰۰ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و اواسط آبان ماه از بازداشتگاه اطلاعات سپاه، موسوم به بند الف-یک به بند زنان زندان اوین منتقل شد. او نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۷ سال حبس محکوم شد که ۶ سال زندان در خصوص او قابل اجرا است.

#سها_مرتضایی نیز از تاریخ ۳۰ آبان ماه ۱۴۰۱ تا به امروز، در حال تحمل دوران محکومیت ۶ سال حبس خود در زندان قرچک ورامین است.

#فاطمه_ضیایی‌آزاد، زندانی سیاسی سابق نیز در تاریخ ۱۹ شهریور سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود در تهران بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. وی نهایتا از بند ۲۰۹ زندان اوین به بند ۸ زندان قرچک ورامین منتقل شده بود.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani