🟣 فاطمه (فروغ) جمال پور یکی از ۱۵ زن اعتصاب غذای جمعی در زندان کچوی، توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب کرج به ۵ سال حبس و ۲ سال تبعید به شهرستان بابل محکوم شد.

بر اساس این حکم که اخیرا توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب کرج صادر و به وی ابلاغ شده است، او از بابت اتهام “اجتماع و تبانی جهت اقدام علیه امنیت ملی” به ۵ سال حبس و ۲ سال تبعید به شهرستان بابل محکوم شده است.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🛑 نزدیک به چهارماه از شروع اعتراضات در ایران گذشته و طی این مدت هزاران نفر دستگیر شده‎اند. در میان دستگیرشدگان تعداد قابل توجهی با اتهامات سنگین نظیر «محاربه» و «افساد فی الارض» روبرو ‌هستند. در چندین مورد مانند پرونده «مرگ مامور بسیجی در اکباتان»، پرونده «خیابان معالی‌آباد شیراز»، پرونده معترضان در «اشنویه»، هنوز حکمی صادر نشده است.

🔹در حال حاضر براساس گزارش‎های منتشر شده و تحقیقات کمیته پیگیری دستکم چهارده تن از دستگیرشدگان اعتراضات، زیر حکم اعدام قرار دارند. از این چهارده‌نفر حکم اعدام محمد بروغنی فعلا متوقف شده است.

🔹امیررئیسیان وکیل محمد قبادلو نیز اعلام کرده که برای موکلش درخواست اعاده دادرسی ثبت کرده و مطابق قانون به محض دریافت این درخواست، دیوان عالی باید دستور توقف اجرای اعدام را صادر کند، با این وجود هنوز خبری رسمی مبنی بر توقف حکم او منتشر نشده است.

🔹همچنین حکم اعدام شش نفر از دستگیرشدگان اعتراضات نیز در دیوان عالی کشور نقض شده است. سامان صیدی (یاسین)، حمید قره‎حسنلو، سهند نورمحمدزاده، حسین محمدی، ماهان صدارت مرنی و رضا آریا زندانیانی هستند که با نقض حکمشان در دیوان عالی کشور، در انتظار محاکمه مجدد به سر می‎برند.

🔹 در حال حاضر اسامی محکومان به اعدام به شرح زیر است:
کامبیز خروت، شعیب میربلوچ‌زهی ریگی، منصور دهمرده، ابراهیم نارویی، مهدی محمدی فرد، عرشیا تکدستان، جواد روحی، صالح میرهاشمی، مجید کاظمی، سعید یعقوبی، محمد قبادلو، مهدی بهمن، منوچهر مهمان‌نواز و محمد بروغنی.

🔹 برای خواندن شرح کامل وضعیت پرونده و شرایط بازداشت این افراد وارد لینک زیر شوید:

🟥 متن کامل در تلگراف

🆔@Followupiran

🟣 پزشکان از بە هوش آمدن #هستی_حسین_پناهی⁩، قطع امید نمودند

به گزارش کانال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، بیشتر از دو ماە است کە هستی حسین‌پناهی⁩، دانش‌آموز ۱۶ ساله‌‌، اهل روستای قروچای از توابع #دهگلان، استان#کردستان، در کُما بە سر می برد. روز ۱۹ آبان، هستی حسین پناهی، در اثر ضربه‌ی باتوم به ناحیەی سر آسیب دیدە و به بیمارستان کوثر سنندج منتقل گردید. با توجه به سطح خیلی پائین هوشیاری و مابقی علائم حیاتی، پزشکان از به هوش آمدن هستی قطع امید و پیشنهاد ترخیص و نگه‌داری از هستی در منزل را داده‌اند.

بنابر گزارشات منتشر شده از روزی ۱۹ آبان در دهگلان، ماموران با باتوم هستی و چند دانش‌آموز دیگر را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند؛ هستی حسین‌پناهی سعی می‌کند از دست نیروهای سرکوبگر فرار کند؛ سپس متوجه می‌شود که نیروهای امنیتی سرویس مدرسه‌اش را تعقیب می‌کنند خود را از ماشین در حال حرکت، با سرعت بسیار پایین، پرت می‌کند.

▪️بر اساس گزارشاتی غیرمستقیم از پروندەی پزشکی هستی، پزشکان علت مرگ مغزی را ضربەی مستقیم بە سر اعلام‌ نمودەاند.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🟣 یکشنبە ٢۵ دی‌ماه ١۴٠١، میثم واحدی در حساب تویتر خود خبر داد که نیروهای امنیتی به محل کار خواهرش #محیا_واحدی عضو هیئت مدیره جمعیت امام علی یورش برده و بدون هیچ توضیحی، وی را دستگیر و وسایل الکترونیکی او را ضبط کرده‌اند.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

▫️ جمعیت و سرمایه‌داری

نوشته‌ی: مارتا ای. خیمه‌نس
ترجمه‌ی: فرزانه راجی

11 ژانویه 2023

🔸 مارکسیست‌ها همیشه توسل به «افزایش جمعیت» یا «انفجار جمعیت» را خواه در مقامِ تبیین اصلیِ انبوه مشکلات ناشی از توسعه‌ی سرمایه‌داری (مانند بی‌کاری، فقر گسترده، قحطی، آلودگی محیط زیست و غیره) و خواه هم‌چون مانع اصلیِ غلبه بر این مشکلات، امری غیرعلمی و توجیه‌تراشی دانسته و رد کرده‌اند. از سوی دیگر، رد تحلیل‌های مالتوسی و نئومالتوسی درباره‌ی رابطه‌ی بین رشد جمعیت، رشد اقتصادی، و کیفیت زندگی، با تکوین یک چارچوب نظریِ مارکسیستیِ بدیل و جامع برای مطالعه‌ی جمعیت همراه نبوده است. من قصد دارم از طریق پویش رابطه‌ی بین شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری (ساختارها، فرآیندها و تضادهای آن) و باروری، مرگ‌و‌میر و مهاجرت، به شرح و بسط چنین چارچوبی کمک کنم. به ‌دلیل محدودیت‌های تعیین‌شده برای موضوع، به تحلیل عوامل سیاسی، قانونی و ایدئولوژیک رابطه‌ی بین شیوه‌ی تولید و جمعیت نمی‌پردازم. این عناصر روبنایی و هم‌چنین شرایط ملی و بین‌المللیِ هر صورت‌بندی اجتماعی بیان‌گر تنوع جمعیتیِ موجود در صورت‌بندی‌های اجتماعی سرمایه‌داری است. من تحلیل خود را به سطح شیوه‌ی تولید محدود خواهم کرد تا نقطه آغازی نظری در روند توسعه‌ی نظریه‌ی مارکسیستی جمعیت ایجاد کنم. با توجه به «افزایش جمعیت»، استدلال خواهم کرد که اگر تغییرات کیفی در شیوه‌ی تولید اتفاق بیفتد و به‌جای انباشت سرمایه، ارضای نیازهای مردم به هدف تولید تبدیل شود، رشد جمعیت می‌‌تواند در آینده به مشکلی بزرگ تبدیل شود. برخلاف تصور رایج در میان مارکسیست‌ها مبنی بر این‌که مسئله جمعیت «ببری کاغذی» است، استدلال خواهم کرد که دقیقا در دوران گذار سوسیالیستی است که رشد جمعیت به مسئله‌ای مهم تبدیل خواهد شد.

🔸 از دیدگاه مارکسیستی، درک کامل از الگوهای باروری مستلزم آن است که از این بحث فراتر برویم که آیا رفتار تولیدمثلی با اِعمال واقعی انتخاب مرتبط است (همان‌گونه که اقتصاددانان می‌گویند) یا برعکس، از لحاظ اجتماعی تعیین می‌شود. در اصل، این مستلزم توسعه‌ی تحلیلی مارکسیستی از پروناتالیسم و تولیدمثل است. در محدوده‌‌ی این مقاله من دست‌کم فضای نظری لازم برای تحلیل مارکسیستی این موضوعات را ایجاد خواهم کرد.

🔸 من بدین‌جهت به ارتباط مارکسیسم با مطالعه‌ی جمعیت‌شناسی علاقه‌مند شدم که در زمانی‌که روش‌های جمعیت‌شناختی را مطالعه می‌کردم، فقر و «توسعه‌نیافتگی» امریکای لاتین به اشتباه عمدتاً به «افزایش جمعیت» نسبت داده می‌شد. امروزه به‌ نظر می‌رسد توضیحات مالتوسی بی‌اعتبار شده است، با این وجود، تصمیم گرفتم این اظهارات انتقادی را نیز درج کنم، زیرا برای مارکسیست‌ها و فمنیست‌های مارکسیستی مهم است که واقعیت مادی فرآیندهای جمعیتی و تاثیرات آن بر سرکوبِ زنان، بر فرصت‌های طبقات کارگر برای بقای اقتصادی، و بر مشکلات پیش‌روی گذار به آن شیوه‌ی تولیدی‌ که هدف اصلی فعالیت اقتصادی را نه منفعت خصوصی بلکه ارضای نیازهای انسانی قرار دهد، را در نظر بگیرند.

🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3mM

#مارتا_ای_خیمه‌نس #فرزانه_راجی
#فمنیسم #مارکسیسم
#جمعیت #سرمایه‌داری
👇🏼

🖋@naghd_com‏ ‏

🔹نوشته‌های دریافتی 🔹

▫️ چرا فمینیست‌ها باید مخالف مجازات اعدام باشند

نوشته‌ی: سیلویا فدریچی
ترجمه‌ی: کامران معتمدی ـ گلشن فیال

15 ژانویه 2023

🔸 در میان مسائل دنیای معاصر کم‌اند مسائلی که فمینیست‌ها به آن نپرداخته باشند؛ فقر، تبعیض نژادی، تخریب محیط‌زیست و جنگ تنها چند نمونه از مسائلی‌ست که در مجموعه‌ی آثار فمینیستی جای خود را دارند. در مقابل، اما اگر همین آثار را مرور کنیم حتی یک مقاله در مورد مجازات اعدام نمی‌توان یافت. برای مثال، در یکی از شماره‌های ویژه و اخیر هیپاتیا (که یک مجله‌ی مهم فلسفی فمینیستی است) با موضوع «زنان و خشونت» چندین مقاله به مسئله‌ی جنگ اختصاص دارد. اما تنها اشاره‌ای گذرا به مجازات اعدام شده است آن هم در مقاله‌ای از کلودیا کارت که نویسنده به نحوی دوپهلو امکان وضع حکم اعدام را به‌عنوان مجازات تجاوز جنسی در جنگ متصور می‌شود و سپس نتیجه‌گیری می‌کند (بدون آن‌که متاسفانه به استدلال‌ها و پیامدهای آن پرداخته باشد) که زنان احتمالاً از چنین ایده‌ای حمایت نخواهند کرد.

🔸 در این نوشته نمی‌خواهم به این مسئله‌ بپردازم که چرا فمینیست‌ها در برابر مجازات اعدام ساکت بوده‌اند. قصد من در این‌جا در واقع شکستن این سکوت است. هدفم مشخصاً این است که استدلال کنم دلایل متعددی وجود دارد که بر مبنای آن فمینیست‌ها باید با مجازات اعدام مخالفت کنند. و برخی از این دلایل از نظام ارزشی نهفته در شیوه‌ی کاربرد فمینیسم سرچشمه می‌گیرند. اشاره‌ی من به آن تعهدی است که فمینیست‌ها باید برای ارتقای ارزش زندگی انسان‌ها در آن سهیم بشوند، درد دیگران را منبع رضایت خود قرار ندهند و تعهد متقابل خود و دیگری را به رسمیت بشناسند، تعهد به این‌که هر آسیب و تحقیر اعمال‌شده به دیگری به زخم واردشده به خود آدمی بدل می‌شود. هم‌چنین به کارکرد سیاست فمینیستی به ‌عنوان فعالیتی اشاره می‌کنم که وظیفه‌ی آن زیر سؤال بردن همه‌ی اشکال سلطه است و بنابراین باید نظام آپارتاید هستی‌‌شناختی‌ای را که مجازات اعدام نهادینه می‌سازد، محکوم کند. منظورم از «آپارتاید هستی‌شناختی» این واقعیت است که مجازات اعدام به لحاظ هستی‌شناسی وجود دو نوع انسانیت متفاوت را مبنای خود قرار می‌دهد: از یک سو، شهروندان «معقول» که گویا اعدام‌ها در راستای منفعت آن‌ها انجام می‌شود و از دیگر سو، جنایتکاران وحشی که با آن‌ها هر کاری می‌توان کرد، چرا که آن‌ها با رفتارشان ــ آن‌طور که همیشه به ما گفته‌اند ــ خود را بیرون از مرزهای انسانیت ما قرار داده‌اند.

🔸 با این حال، دلایل دیگری هم هست که چرا فمینیست‌ها باید در حمایت از جامعه‌ای عاری از طناب دار، صندلی‌های برقی و تزریقات کشنده صحبت کنند. اول این‌که فمینیسم در پی تبیین نظام ارزشی نوینی است که زاده‌ی تجربیات تاریخی زنان و متعهد به اعتراض به آن ارزش‌زدایی از زندگی است که مشخصه‌ی سنت پدرسالارانه‌ی ماست. از این‌رو فمینیسم ناگزیر باید با مجازات اعدام مخالفت کند، چرا که در نهایت اعدام، هم‌چون جنگ، یک آیین دولتی است که در آن زندگی و فعالیت‌های زندگی‌بخش بی‌ارزش و ارزش‌های مردسالارانه ماندگار شده‌اند. در واقع، اگر به فعالیت‌های بازتولیدیِ مربوط به فرآیند تربیت کودک و نیز پیوندهای بین فرزندان و والدین کوچک‌ترین توجهی شود، هرگز نمی‌توان مجازات اعدام را حتی از دیدگاه ناپخته‌ی قصاص‌گرایانه قابل‌قبول دانست. زیرا در این صورت، براساس نظام عدالت کیفری مجاز نخواهد بود زنانی نادیده گرفته شوند که زندگی بخشیده و کسانی را پرورش داده‌اند که امروز محکوم به اعدامند؛ و هر بار که مرد یا زنی در صف اعدام جان می‌دهد، مادرش هم با او جان می‌سپارد. اگر قبول کنیم که فرزند ثمره‌ی زندگی مادرش، بدن او و کاری است که او برای فرزندش کرده، با اعدام فرزند مادر هم فنا می‌شود. با این‌ حال، عواقب ویران‌گر مجازات اعدام برای مادرانِ محکومان به چشم نمی‌آید. از درد آن‌ها هرگز در دادگاه یا رسانه‌ها حرفی به میان نمی‌آید و این در حالی‌ست که این درد قاعدتاً فراتر از هر شکنجه‌ای‌ست که به ذهن بیاید، چرا که آن‌ها نه‌فقط مجبورند با تصور مرگ قریب‌الوقوع فرزندشان با خود کلنجار بروند، بلکه مجبورند وحشت خود را روزها و گاه سال‌ها در سینه‌ی خود نگاه دارند و بعد از آن، با این اعدام به «زندگی» خود ادامه دهند و تا پایان عمر وحشت این تجربه را تاب بیاورند...

🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3mZ

#سیلویا_فدریچی #فمینیسم
#کامران_معتمدی #گلشن_فیال #اعدام

👇🏼

🖋@naghd_com‏ ‏

🟣 #سارا_سیاهپور فعال صنفی معلمان تهران و البرز که در تاریخ ۲ شهریور ۱۴۰۱ توسط اطلاعات سپاه ثارلله مقابل منزل خود بازداشت شده بود، روز دوشنبه ۱۲ دیماه، به‌صورت تلفنی به شعبه پانزدهم دادگاه انقلاب (به ریاست قاضی صلواتی) احضار و در دادگاهی بدون حضور وکیل و کاملا فرمالیته محاکمه و در تاریخ بیست‌وششم دی‌ماه، حکم زیر به ایشان ابلاغ شد:

۱- پنج سال زندان به اتهام اجتماع و تبانی
۲- یک سال زندان، برای فعالیت تبلیغی علیه نظام  و محکومیت تکمیلی
۳- دو سال ممنوع الخروج از کشور
۴- دو سال ممنوعیت عضویت در احزاب، گروهها و دستجات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی

به گزارش شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، این رای بیست روز پس از ابلاغ، در دادگاه تجدید نظر تهران قابل تجدید نظر است.

لازم به ذکر است که تاریخ دادگاه و تاریخ تنظیم حکم هر دو در یک روز یعنی روز دوازدهم دیماه است.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🟣 #سهیلا_مطاعی، فعال حقوق زنان که در روز ۲۱ آبان برای بار دوم دستگیر شده بود، توسط شعبه دو دادگاه انقلاب دهگلان به تحمل ۳ سال و ۱۰ ماه حبس تعزیری محکوم شده است.

او اولین‌بار در روز ۹ مهر دستگیر شد و در تاریخ ۲۵ مهر با قرار وثیقه از زندان آزاد شده بود.

براساس حکم صادر شده او از بابت اتهام (اخلال در نظم عمومی) بە تحمل ۱۸ ماه حبس تعزیری، به اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) به ۱۵ ماه حبس تعزیری، از بابت اتهام (نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی) به تحمل ۱۳ ماه حبس تعزیری، به اتهام (تمرد علیه ماموران امنیتی حین انجام وظیفه) به تحمل ۵ ماه حبس تعزیری و از بابت اتهام (تبلیغ علیه نظام به نفع گروهک‌ها و سازمان‌های مخالف نظام) هم به تحمل ۹ ماه حبس تعزیری محکوم شده است.

براساس گزارش‎ها او هم‌اکنون در بند کانون اصلاح و تربیت شهر سنندج نگهداری می‎شود و دادگاه وی به صورت #آنلاین برگزار شد.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🛑 گزارشی از سرکوب در سیستان و بلوچستان

🔹سیستان و بلوچستان طی اعتراضات اخیر خونین‌ترین صحنه‌های کشتار را به خود دیده‌ و بازداشتی‌های زیادی داشته است. به دلایل متعدد، از جمله دسترسی دشوار به ابزارهای ارتباطی و اینترنت، و همچنین عدم اطلاع‌رسانی خانواده‌ها در نتیجه تهدیدهای نهادهای امنیتی، اعلام آمار دقیق و وضعیت بازداشت‌شدگان در استان سیستان و بلوچستان امکان‌پذیر نیست.

🔹با وجود این کمیته پیگیری با استفاده از اطلاعاتی که جمع‌آوری کرده، دریافته است که سیستان و بلوچستان بعد از تهران، کردستان و آذربایجان غربی بیشتر تعداد بازداشتی را از ابتدای اعتراضات تاکنون داشته است.

🔹کمیته پیگیری تاکنون توانسته است هویت ۲۷۸ نفر از معترضین بازداشت‌شده در این استان را احراز کند که در بین آنها ۲۰۷ شهروند، ۴۷ کودک (زیر ۱۸ سال)، ۲۰ دانشجو و ۴ فعال مدنی حضور دارند. از ۴۷ کودک بازداشت شده‌، دست کم ۳نفر از آنها به نام‌های بسم‌الله براهویی، اسماعیل سرگلزایی و ابراهیم سرگلزایی، بی‌شناسنامه هستند.

🔹همچنین براساس گزارش‌های مقامات رسمی جمهوری اسلامی، تاکنون دستکم ۸۰۰ نفر در این استان بازداشت شده‌اند. علی مصطفوی، رییس کل دادگستری سیستان و بلوچستان، روز ۱۷ آبان ۱۴۰۱ تعداد دستگیرشدگان این استان را ۶۲۰ نفر اعلام کرد که به گفته او از بین آنها برای ۲۵۲ نفر پرونده تشکیل شده و ۳۶۸ نفر با وثیقه یا تعهد آزاد شدند. او در ۲۴ آبان تعداد دستگیرشدگان را نزدیک به ۷۰۰ نفر اعلام کرد و گفت که از میان آنها ۴۰۰ نفر آزاد شده‌اند.

🔹اداره‌کل اطلاعات سیستان و بلوچستان نیز در روز ۱۴ دی ماه طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد که بیش‌ از «۱۰۰ نفر از اراذل اوباش و سارقان مسلح و اتباع بیگانه غیرمجاز» در زاهدان دستگیر شدند.

🔺افراد بدون‌شناسنامه

🔹به دلیل تعداد بالای افراد بی‌شناسنامه در استان سیستان بلوچستان و با توجه به اخبار منتشره توسط مقامات رسمی و منابع محلی، می‌توان گفت تعداد بی‌شناسنامه‌ها در میان بازداشتی‌ها بالاست. همین مساله (نداشتن سند هویتی)، پیگیری وضعیت این بازداشتی‌ها را بسیار دشوار کرده است. نداشتن اوراق هویتی، ثبت و پیگیری وضعیت آنان را چه در نهادهای قضایی و چه نهادهای امنیتی، مشکل‌تر از سایر بازداشت‌شدگان می‌کند و خانواده‌های این افراد در نهایت فقط با پادرمیانی ریش‌سفیدان قبایل می‌توانند از وضعیت آنان باخبر شوند. در این وضعیت نهادهای قضایی و امنیتی دست بازتری برای اجرای روندهای قضایی غیرعادلانه و تبعیض‌آمیز که به رویه‌ای معمول در کشور بدل شده است، دارند.

🔹از سوی دیگر این افراد بدون شناسنامه در زمان بازداشت به بهانه‌ی «غیرایرانی بودن» تهدید به اخراج از کشور می‌شوند. به گفته کمپین فعالان بلوچ در آذرماه، یک کودک بلوچ توسط نیروهای اداره اطلاعات در منطقه شیرآباد زاهدان بازداشت شد. هویت این کودک «خالد بارانزهی»، ۱۵ ساله، و فاقد شناسنامه و اهل منطقه شیرآباد زاهدان عنوان شده است. او به همراه دوستانش هنگام بازی در خیابان دستگیر شد، اما بعد از مدتی همه به جز خالد آزاد شدند. ماموران اداره اطلاعات اعلام کردند که وی به زودی از طریق مرز به افغانستان فرستاده می‌شود. هر چند در نهایت این اتفاق رخ نداد، اما این نگرانی و شکنجه روانی دایم در مورد بازداشت‎شدگان بدون اوراق هویتی وجود دارد.

🔹همچنین به گفته‌ی یک منبع آگاه در این استان طی چند ماه اخیر، افراد با شناسنامه‌ای که در حاشیه‌ی شهر‌ها بازداشت شدند، هم تهدید به «منع خدمات» شده‌‎اند. به این معنا که این افراد تهدید می‌‎شوند که شناسنامه‌شان ضبط شده و بدین‌‎ترتیب امکان بهره‌‎مندی از خدمات ارائه‌شده به یک شهروند ایرانی را نخواهند داشت.

🔺کشتن در خیابان، اعدام، زندان

🔹در اعتراضات اخیر، سیستان و بلوچستان، بالاترین آمار کشته شده‌ها را داشته است. در روز ۷ مهرماه معروف به «جمعه‌ی خونین»، و در پی فراخوانی برای اعتراض به «قتل مهسا امینی» و همچنین «تجاوز به دختر ۱۵ ساله بلوچ توسط فرمانده انتظامی چابهار»، بیش از ۹۰ نفر از جمله یک زن ۸۸ ساله کشته شدند. کمپین فعالان بلوچ و سایت «حال‌وش» آمار کشته‌شدگان در این استان‌ را بیش از ۱۰۰ نفر اعلام کرده‌اند که از بین ‌آنها ۱۶ نفر کودک هستند.

🔹همچنین در ۴ ماه گذشته و از شروع اعتراضات، حکومت احکام اعدام ۹۰ شهروند بلوچ را که پیش از اعتراضات اخیر بازداشت شده بودند، اجرا کرده است.

🔹پیگیری‎ اخبار رسمی و غیررسمی منتشر شده از جریان دادگاه‎های دستگیرشدگان اعتراضات اخیر نشان می‎دهد که تا این لحظه حداقل چهار نفر از شهروندان بلوچ بازداشت‌شده در استان سیستان و بلوچستان حکم اعدام دریافت کرده‌اند.

متن کامل گزارش را در لینک زیر بخوانید:

✅ متن کامل در تلگراف

🆔@Followupiran

سرودِ "پائیز ۱۴۰۱"
برای #محسن_شکاری
کاری از هنرمندان گمنام داخل کشور

#هنر_برای_انقلاب #قیام_علیه_اعدام #سیدمحمد_حسینی #محمدمهدی_کرمی #مجیدرضا_رهنورد #جمهوری_اعدام #زن_زندگی_آزادی #علیه_سکوت #ژینا_امینی


@Blackfishvoice1

🟣 شنبه شب، ۵آذر، جسم بی‌جان #عاطفه_نعامی، یکی از زنان همراه خیزش «زن، زندگی، آزادی» در آپارتمانش در محله عظیمیه کرج پیدا شد. پیکر او در حالی که دچار «انفساد» شده بوده، در بالکن منزلش زیر یک پتو، با شلنگی متصل به شیر گاز در نزدیکی دهانش، پیدا شده است. 

روز دوشنبه نیز ماموران امنیتی او را عجولانه و با فریب اعضای خانواده، تنها با حضور چند تن از زنان خانواده، در آرامستان کرج به خاک سپردند. 

هنوز گزارش دقیقی از سوی پزشکی قانونی درباره نحوه مرگ عاطفه نعامی صادر نشده است، اما «محمد امین نعامی»، برادر عاطفه نعامی در مصاحبه با ایران‌وایر گفته است: «این «صحنه‌سازی» است و عاطفه نه اصولا به خودکشی فکر می‌کرده و نه در این روزها که فعالانه به خیزش زنان ایران پیوسته بوده، وقت خودکشی برای او بوده است.»


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری


@bidarzani

🟣 شعری از خوآئوکابرال دِمِلونتو
✍🏽 ترجمه از امید آدینه

▪️ شعر ارسالی به بیدارزنی:


به‌یاد قتلِ عامِ زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷
  


«کسی هرگز در این گورستان عاصی و‌ افسرده خواب نیست!
زیرا هیچ رودخانه‌ای
بر بستر رودی دیگر، آرام نخواهد گرفت.
اینجا...
حوالی فصول
شهیدان با کفن و تابوت به خاک نرفتند
و ‌تنها
زمان، مدفون است.

رفیقان
بذرِ تا ابد ماندگارند:

لمیده در گهواره‌ی زمین
حتی عریان در برابر سایه‌های بی‌عبور
و ‌زیباتر از هجوم باران یا لمس آفتاب

آری!
یاران‌مان
به وقت سنگر و ستاره
بازخواهند گشت
و‌ با بال‌های تلخون‌شان
حماسه یا عشق را تکرار خواهند کرد.»


@bidarzani

🟣 محمد مقیمی، وکیل دادگستری با انتشار توئیتی نسبت به وضعیت موکل‌اش ابراز نگرانی کرد. او نوشت: « موکلم مژگان کشاورز فعال حقوق زنان و معترض به حجاب اجباری که پیشتر به ۲۳ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده بود و به علت بیماری آزاد شده بود، با تشکیل پرونده جدید به #افساد_فی‌الارض متهم شده و در معرض صدور حکم اعدام قرار دارد.»

مژگان کشاورز در اوایل سال ۱۳۹۸ بازداشت شد و به "تجمع و هماهنگی با هدف اقدام علیه امنیت ملی" ،"تبلیغ علیه نظام" و "ترویج و تشویق فساد و فحشا از طریق ترویج بی‌حجابی" متهم شده بود.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🟣 #سوما_پورمحمدی فعال مدنی و از اعضای هیئت‌مدیره #انجمن_نوژین بازداشت‌ شد

به گزارش هه‌نگاو، سوما پورمحمدی از فعالین مدنی و عضو هیئت مدیره انجمن فرهنگی اجتماعی نوژین توسط نیروهای حکومتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🟣 جزئیات احکام صادره در پرونده قتل فجیع مونا حیدری؛ کودک‌همسر اهوازی

سخنگوی قوه قضاییه در نشست خبری اعلام کرده است که: «اولیای دم متوفی گذشت کردند و از لحاظ جنبه خصوصی پرونده خاتمه یافته است.
در جنبه عمومی این پرونده، متهم ردیف اول به تحمل ٧/۵ سال حبس تعزیری و از حیث جنبه عمومی ایراد ضرب و شتم عمدی به تحمل ٨ ماه حبس تعزیری محکوم شده است. رای این پرونده قطعیت یافته است و متهم ردیف دوم پرونده به ۴۵ ماه حبس تعزیری محکوم شده است.»

▪️در فقدان قوانین و سیاست‌های اجرایی در منع خشونت علیه زنان و یک‌دستی حاکمیت جمهوری اسلامی در قانونی و نهادینه‌سازی انواع خشونت سیستماتیک علیه زنان (در تمامی وجوه قضایی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی)، فجیع‌ترین پرونده‌های قتل‌های ناموسی نیز «شخصی» قلمداد می‌شود.

مونا حیدری کودک همسری ۱۷ ساله بود که‌ برای فرار از خشونت خانگی به ترکیه پناه برده بود و با وساطت پدر و عموی خود و همراه با آنان به ایران بازگشت و سر بریده شد. چرخاندن سر بریده‌ی او توسط شوهرش در محلات اهواز، یکی از فجیع‌ترین جنایات رخ داده پیرامون زن‌کشی و قتل‌های ناموسی بود. در این بین «قانون» همواره پشتیبان خشونتگران بوده است.

🔵 لازم به ذکر است که ضرورت پیگیری قضایی و برجسته‌سازی فقدان قوانین منع خشونت علیه زنان‌ و مقابله با زن‌کشی‌های سیستماتیک، هم‌زمان به معنای مقابله‌ی جدی با صدور احکام ارتجاعی و ضد انسانی «اعدام» نیز هست.
مجموعه‌ی قوانین ضد زن و تعریف زن در ساحت قیومت (پدر، پدربزرگ، همسر و...) منجر به دهه‌ها فاجعه‌ی زن‌کشی، قتل‌های ناموسی و خشونت بی‌حد قضایی و سیستماتیک علیه زنان در جامعه و محیط خانه است. وضعیتی که خشونتگران را زیر سایه‌ی «ناموس‌انگاریِ زن» از هر پیگیری و مجازات قضایی، مصون نگاه داشته است.


#ژن_ژیان_ئازادی
#زن_ناموس_هیچ‌کس_نیست
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani

🟣 «مادر من با معیارهای سواد مکتبی ۳ کلاس درس خوانده بود و به زحمت می‌توانست چیزی بنویسد. خواندنش باز خیلی بهتر بود و اگر خسته نمی‌شد می‌توانست یک صفحه روزنامه را بخواند. ادم زرنگی هم نبود و هرگز تنهایی نیز جایی نمی‌رفت. برای همین هم تمام زندگیش محدود می‌شد نهایت به چهار خیایان این‌ور و آن‌ور خانه. این مغازه و آن سبزی‌فروشی و آن قصابی و آن نانوایی. فقط همین. روز ۲۶ دی ۵۷ که خبر فرار شاه را شنید چادرش را سر کرد و پرسان پرسان با هزار بدبختی خودش را رساند به میدان انقلاب که آن روزها ۲۴ اسفند نام داشت. به قول خودش کرور کرور آدم زن و مرد و جوان و پیر دور مجسمه شاه حلقه زده بودند و بالاخره با طنابی که دور گردن جناب انداخته بودند به زیرش می‌کشند. غلغله‌ی شادی و نشاط و سرور در همه جا پیچیده بود و مادرم که برای اولین و اخرین بار در جشن ساقط کردن دیکتاتور نقش داشت با صورتی گل‌انداخته سوار بر ترک یک موتوری باز هم پرسان پرسان به خانه رسید. لذت حضور در جشن مردم مادر غیرسیاسی‌ام را به عرش اعلا رسانده بود.
حالا خانم منیرو روانی‌پور نویسنده که این‌روزها یکی به نعل می‌زند و یکی به میخ در حالی که هشدار می‌دهد مبادا فکر کنید من سلطنت‌طلب هستم در تویتتر می‌نویسد: «روزی که شاه رفت من جلوی دانشگاه تهران بودم. چند نفری روزنامه را که تیتر زده بود شاه رفت بالا گرفته بودن. واقعییت اینه که ادما خوشحال نبودن انگار فهمیده بودن که چه کلاهی سرشون رفته وحالا نمی دونستن چه کنن.» ادما خوشحال نبودن خانم منیرو روانی‌پور؟ ما که شاهدان آن تاریخ زنده هستیم و اینطور جعل می‌بافید سرکار خانوم؟»


▪️از صفحه‌ی فیس‌بوک حسن مرتضوی


@bidarzani

🟣 ۱۴ نفر از زندانیان سیاسی زیر احکام ارتجاعی اعدام قرار دارند، صدای آنان باشیم


⚪️ کامبیز خروت، شعیب میربلوچ‌زهی ریگی، منصور دهمرده، ابراهیم نارویی، مهدی محمدی فرد، عرشیا تکدستان، جواد روحی، صالح میرهاشمی، مجید کاظمی، سعید یعقوبی، محمد قبادلو، مهدی بهمن، منوچهر مهمان‌نواز و محمد بروغنی

نام ۱۴ معترض بازداشتی و‌ محکوم به اعدام در قیام #زن_زندگی_آزادی است.

طی دو ماه گذشته، حاکمیت جمهوری اسلامی، جان ۴ نفر از جوانان شریف و معترض به نام‌های «مجیدرضا رهنورد»، «محسن شکاری»، «محمد حسینی» و «محمد کرمی» را ستاند.

قیام زن زندگی آزادی، قیامی برای تحقق زندگی و پایان دادن به انواع ارتجاع و سرکوب است. جان ۱۴ تن از معترضان شریف دیگر در خطر جدی اجرای احکام اعدام قرار دارد. #قیام_علیه_اعدام ، قیامی برای زندگی است. صدای آنان باشیم.

#ژن_ژیان_ئازادی
#قیام_علیه_اعدام
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر

@bidarzani

🟣 به گزارش اقتصاد آنلاین: «در حالی که به بهانه‌ی امنیت کنکور، اینترنت بسیاری از مناطق در شهرها قطع شده است، از ساعاتی پیش، سوالات کنکور در فضای مجازی توزیع شد.»

کاهش پهنای باند، قطعی سراسری اینترنت، افزایش فیلترینگ و مسدودسازی راه‌های دسترسی به فضای مجازی، در ردیف تکیه‌گاه‌های اصلی حکومت برای تداوم بقاست، تا جایی که برای پیش‌برد «مافیای کنکور» و مجموع تبعیض‌‌های سیستماتیک آموزشیِ ذیل آن، حق ابتدایی بهره‌مندی از اینترنت تمامی مردم نیز ستانده می‌شود.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری

@bidarzani