🟣 بازداشت آمنه زمانی، فعال حقوق کودکان


آمنه زمانی فعال حقوق کودکان، ظهر روز پنجشنبه ۳ آذر و در پی ارعاب و هجوم ماموران امنیتی به جلسه #شبکه_یاری_کودکان_کار بازداشت شده‌ است و تاکنون اطلاعی از مکان وی و نهاد بازداشت کننده در دسترس نیست.

بنا بر اطلاعات رسیده از خانواده آمنه زمانی، تمامی وسایل الکترونیکی فعالان شبکه یاری که جمعی از داوطلبان و مدیران در تشکل‌های عضو این شبکه هستند نیز ضبط شده است.

این خبر تکمیل خواهد شد.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 بیانیه جمعی از جامعه‌شناسان زن
به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان

امسال روز جهانی منع خشونت علیه زنان، در شرایطی فرا می‌رسد که زنان ایرانی بیش از دو ماه است برای اعتراض به خشونت و تبعیض جنسیتی به خیابان آمده‌اند و با کنش اعتراضی مسالمت‌آمیز، خشم تاریخی‌شان را از ستم جنسیتی فریاد می زنند. زنان با شعار «زن، زندگی، آزادی»/ «ژن، ژیان، ئازادی» که در ریشۀ کردی‌اش، به نفی خشونت، حق حیات و رهایی زنان اشاره دارد، می‌کوشند، بار دیگر حقوق انسانی‌شان را در عرصه عمومی مطرح و بازپس بگیرند.

خشونت بر زنان قدیمی‌ترین و در عین حال عادی‌ترین شکل خشونت بدون عقوبت است که برای اعمال سلطه مردانه و واداشتن زنان به اطاعت از فرامین و هنجارهای نظام مردسالاری کارکرد یافته است. استیلای نظام فرهنگی و اجتماعی مردسالاری و روابط نابرابر قدرت مرد و زن، محیط خانواده را برای زنان ناامن و گاه به قتلگاه تبدیل کرده است. در ایران خشونت علیه زنان با شیوعی بیشتر از متوسط جهانی ادامه دارد و در اشکال گوناگونی چون خشونت خانگی، کودک همسری و قتل‌های ناموسی مشاهده می‌شود. تجربه خشونت برای زنانی که همزمان تحت ستم طبقاتی و قومیتی قرار دارند شدیدتر است.

از طرف دیگر ساختار اجتماعی که بر پایه‌ی روابط نابرابر قدرت مرد و زن شکل گرفته، خشونت را تنها به خانواده محدود نمی‌کند و در نظام حقوقی، ایدئولوژی و عرصه عمومی نیز به شکل مداوم و مستمر اعمال می‌شود. حکومت‌های معاصر همواره زنان را با رویکردی مبتنی بر صغارت و حقارت نگریسته‌اند و چه برای مدرن نمایی و چه برای اسلامی سازی جامعه ایران، به نقض حق انتخاب و کنترل پوشش زنان متوسل شده‌اند، و در این مسیر، از اعمال خشونت به دست امنیه و پاسبان و پلیس گشت ارشاد ابایی نداشته‌اند.

شهریورماه امسال، روش‌های کنترلی و پلیسی برای گستراندن پوشش استاندارد موجب فاجعه مرگ مهسا امینی در بازداشت شد. خشونت علیه این زن جوان در بستر نارضایتی اجتماعی برخاسته از شکاف طبقاتی، نابرابری‌های قومیتی و مذهبی و جنسیتی، فساد ساختاری و بی کفایتی و ناکارآمدی مدیریتی آتش خشم مردم را شعله‌ور کرد و زنان به عنوان پیش قراول اعتراض راهی خیابان شدند و در این راه چندین زن جان شان را از دست دادند.

حال در آستانه روز جهانی منع خشونت علیه زنان، ما جمعی از جامعه‌شناسان زن، با احساس خطر از خشونت و تهدید فزاینده علیه زنان چه در حوزه خصوصی و چه حوزه عمومی، خواستار مقابله با خشونت علیه زنان و حذف زمینه‌ها و بسترهای آن هستیم.  با وجود هشدارهای مکرر دانشگاهیان، پژوهشگران و پیگیری فعالان حقوق زنان تاکنون هیچ تدبیری برای مقابله با خشونت علیه زنان اتخاذ نشده و واکنش رسمی به این مسآله، فروکاستن آن به موضوعی خصوصی، قربانی نکوهی و دعوت زنان به پذیرش اقتدار مردانه بوده است.

پژوهش‌های متعدد، کارزارهای مدنی، مطالبه‌گری از مسیرهای قانونی، چانه‌زنی و مذاکره، فعالیت‌های رسانه‌ای، هیچ کدام موجب نشده که اقدامی جدی و مؤثر برای مقابله با خشونت علیه زنان صورت گیرد و امروز شاهد آن هستیم که خشونت علیه زنان مرزهای عرصه خصوصی را درنوردیده و به طور آشکار در عرصه عمومی نیز اعمال می‌شود.

ما امضاءکنندگان این بیانیه، ضمن اعلام نگرانی از گستردگی خشونت علیه زنان، با درک جنبش «زن، زندگی، آزادی» به عنوان یک حرکت نفی خشونت و صلح‌طلب که به دنبال بازگرداندن کرامت انسانی، آزادی و حق انتخاب به جامعه ایران به‌ویژه زنان است، خواستار پایان یافتن خشونت خیابانی علیه معترضان، آزادی بازداشت شدگان، خروج پلیس از دانشگاه‌ها و حفظ امنیت و سلامت دانش‌آموزان هستیم.

همچنین با فهم این که، در شرایط سیطره نظام مردسالاری کنترل همه جانبه بر زنان به مثابه حقی مردانه ترویج و خشونت به مثابه ابزار سلطه بر زنان عادی سازی می‌شود، و همزمان با آن نابرابری‌های طبقاتی و قومیتی به خشونت علیه زنان دامن می‌زند، خواستار شکل گرفتن عزمی جدی و عمومی برای پی‌ریزی جامعه‌ای هستیم که با برچیده شدن همه صور ستم و نابرابری، خشونت علیه زنان در آن محو شود.

با آرزوی برقراری صلح، برابری و آزادی

ژاله شادی‌طلب، شهلا اعزازی، سیمین کاظمی، فاطمه موسوی ویایه، اعظم راودراد، عالیه شکربیگی، بیتا مدنی، آذر تشکر، نفیسه آزاد، گیتی خزاعی، فاطمه موسوی میرک، سمیرامیس شاه اسماعیلی

در صورت تمایل به امضای بیانیه، به لینک زیر مراجعه کنید:
https://docs.google.com/forms/d/1WF1PhhdPnc2CRaIUAfIOaHVKgaDALBttKoiQ1bCskFA/viewform?fbzx=-737094399483577425&edit_requested=true#responses


@women_socialproblems
@bidarzani

🟣 تداوم بازداشت و بلاتکلیفی الهه محمدی با وجود گذشت دو ماه

سعید پارسایی، همسر الهه محمدی در توییت خود درباره آخرین وضعیت او می‌گوید: دیروز #الهه_محمدی را همراه خانواده‌اش ملاقات کردیم. بی‌خبری، بلاتکلیفی و شرایط نامناسب زندان رنجور و لاغرش کرده بود. آنچه در او باقیست مقاومت، امید، دلتنگی و خواهرانگی برای دوستان و هم‌اتاقی‌های سابقش.
الهه محمدی، خبرنگار روزنامه هم میهن برای تهیه گزارش مراسم خاکسپاری #مهسا_امینی به سقز سفر کرد که پس از احضار تلفنی در روز ۷ مهرماه بازداشت شد.
علی‌رغم گذشت دو ماه از بازداشت الهه محمدی و اتمام بازجویی‌ها، هنوز کیفرخواستی برای وی صادر نشده است و او همچنان در وضعیت بلاتکلیفی در بازداشت است.
@bidarzani

به‌نام #زن_زندگی_آزادی

در تاریخ مبارزه زنان، ۲۵ نوامبر(۵ آذر) روز خاصی‌ست، روزی که به نماد «مبارزه پیگیر برای ممنوعیت و محو هرگونه خشونت علیه زنان» تبدیل شده است.
جنبش زنان ایران، چون دیگر هم‌رزمان خود در این راه سرسختانه گام برداشته و در زدودن همه ابعاد خشونت جانانه حضور داشته و دارد. اما این روزها برای مردم ایران و به‌ویژه برای ما زنان به گونه‌ای متفاوت سپری می‌شود.
در طی این سال‌ها و به‌ویژه دو ماه اخیر حکومت جمهوری اسلامی خشن‌ترین چهره‌ی ممکن را از ساختاری ضد زن و ضد انسان به جهانیان نشان داده است. این درجه از خشونت و تبهکاری افسار گسیخته با هیچ واژه‌ای قابل بیان نیست و کلمات برای تصویر صحنه‌های تجاوز، قتل، شکنجه، ربایش و حذف فیزیکی انسان‌ها توسط حکومت، به‌ویژه در کردستان و زاهدان، کم می‌آورد.
اما ما ایستاده‌ایم. ما همچنان در خیابان، دانشگاه، محیط کار، مدرسه و هر جایی که هستیم، استوارتر از همیشه علیه هر گونه نابرابری و خشونت مبارزه می‌کنیم. برای ما هر روز «۲۵ نوامبر» است.
جنبش ما در جریان زایش شگفتی‌هاست تا روزی که رفاه، آزادی، برابری برای همه انسان‌ها تحقق یابد و این معنای واقعی شعار «زن، زندگی، آزادی»ست.

اطلاعیه شماره ٥ - جمعی از فعالان زنان داخل کشور

#ژن_ژیان_ئازادی



@bidarzani

🟣 به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان

✍🏽 نگار مسعودی

«متن ارسالی به بیدارزنی»


تقدیم به تمام زنان مبارزی که طی دهه ها تحت خشونت عریان رژیم در زندانها و خیابانها بوده و هستند.

در این جستار سعی شده تا مستقیما به خشونت عریان حاکمیت جمهوری اسلامی علیه زنان آزادی‌خواه و حق طلب بپردازم، زنانی که طی این چند ماه، بی واسطه شاهد خشونت متوحش سیستم علیه آنان بودیم. هر ساله در روز ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، من و همفکرانم بر این اصل تاکید داشتیم که خشونت علیه زنان تماما سیستماتیک است و صد در صد مقصر دانستن مردان در این مهم، بازی در زمین حاکمیت است. طی۴ ماه اخیر، ج.ا هزاران زن را تحت بازداشت و شکنجه‌های جسمی و روانی جنسی قرار داده است و حتی به اجساد بیجان زنان نیز رحم نکرده و همان کرده که بر سر زنان ایزدی آوردند با این اندیشه شیعی که «زن کافر تدفین و کفن نشود» ،«هر بار تجاوز به زن کافر برابر با یک آجر در بهشت است»، باری هر زن آزادیخواه کافر است و مستوجب سخت ترین عذابها و شکنجه‌ها.

دوستی تعریف می‌کرد که قبل از انتقالش به بند نسوان اوین، مسئولین زندان به سلولش حجوم آوردند و  با لگد به شکمش می‌کوبیدند و می‌گفتند: « آنقدر می زنیم که هرگز نتوانی مادر شوی» گویی که زن زندانی زهدانی است در دستان بازجو و مسئولین زندان، خشونت علیه زنان زندانی به واسطه جنسیتشان، دهه هاست که ابزار شکنجه سیستم است، غافل از اینکه زنانی که قدم در راه مبارزه می‌گذارند، به‌شکل استوار، زندان و شکنجه را جزئی از مبارزه می‌دانند.
اکنون در مسیری درست از مبارزه علیه خشونت بر زنان قرار داریم، تمام قد ایستادن در برابر سیستمی که هرگز زنان را حتی به عنوان جنس دوم هم به رسمیت نشناخته و طی این سالها کمر به حذف کامل زنان بسته است، غافل از اینکه ما در جمع‌های خواهرانه‌مان خود را برای رسیدن به آزادی و برابری آماده می‌کردیم چرا که امروز ضعف علمی بازجوها که مهمترین ابزار فشار سیستم‌های فاشیستی هستند را شاهدیم. به امید آزادی زنان حق طلب از زندان‌های با دیوار و بدون دیواری که حاکمیت برای آنان ساخته و تحت خشونت هر روزه سیستم حاکمه هستند.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani