📌نگاهی به کتاب در اسارت زنجیرها و خوک‌ها

🟣 تجربه زیسته‌ای سرشار از مبارزه

✍🏽 مریم نورائی‌نژاد

#بیدارزنی: کتاب «در اسارت زنجیرها و خوکها» زندگینامه خودنوشت #آنجلا_دیویس مبارز و آزادیخواه آمریکایی معاصر است که داستان زندگی خود را در راه مبارزه با مجازات اعدام، نژادپرستی، تبعیض جنسیتی، سرکوب سیاسی و سلطه سرمایه‌داری روایت می‌کند. زن سیاه‌پوستی که به یاری درک شخصی خود برای رهایی سیاهان از ستم و بیداد تبعیض نژادی حاکم بر جامعه آمریکا در دهه هفتاد میلادی به پاخاست و در آغاز راهش، یاوری جز عزم راسخ خود نداشت. اما گام به گام توانست به یاری دیگر دوستان اغلب هم‌نژاد و هم‌جنسش، حساسیت جامعه را نسبت به ستم‌های نژادی و طبقاتی برانگیخته و درنهایت؛ علاوه بر آنکه به نامی ماندگار در عرصه رهبری جنبش‌های اجتماعی معاصر دست یافت، موفق به الغای مجازات‌های کیفری نانوشته‌ای شد که در آن زمان فقط شامل حال سیاهان در ایالات متحده آمریکا می‌شد.

او که متولد سال ۱۹۴۴ است؛ در آغاز کتاب از ناخرسندی‌اش برای نوشتن این خود زندگینامه می‌گوید و از این ترس دارد که نوشتن آنچه بر شخص او گذشته، ممکن است ارزش‌های جنبشی که شکل گرفته را کم‌رنگ کند و بر واقعیتی بنیادین سایه بیندازد. در شرح این دل نگرانی می‌گوید: «عواملی که زندگی مرا به آنچه هست تبدیل کرده‌اند، دقیقاً همان عواملی هستند که زندگی میلیون‌ها نفر از مردم مرا شکل داده و از ریخت انداخته‌اند.» 


#مبارزات_زنان #اینترشکشنالیتی #آنجلا_دیویس #معرفی_کتاب


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43786

📌 #بیدارزنی: ویژه‌نامه‌ی هشت مارس ۲۰۲۲ (۱۷ اسفند ۱۴۰۰)

🟣 «بدن‌ها عرصه سیاست گذاری نیستند»!


بر اساس قانون فعلیِ «جوانی جمعیت و تعالی خانواده» که در سال ۱۳۹۹ ابلاغ شد تا به مدت ۷ سال، به‌صورت آزمایشی به اجرا درآید، بدن‌ها عرصه سیاست‌گذاری شده و تمامیت جسمانی و حق افراد بر بدن خودشان بیش از پیش نقض شده است.

در این قانون، تمامی عمل‌های جراحی برای پیشگیری از بارداری نظیر وازکتومی و توبکتومی و هرگونه تبلیغ درباره کاهش فرزندآوری ممنوع است و اقدام و همکاری در این عمل‌ها، همانند سقط‌ جنین با مجازات همراه است.

توزیع وسایل پیشگیری از بارداری توسط خانه‌های بهداشت در بسیاری از مناطق از جمله #مناطق_عشایری کشور، به طور کل ممنوع اعلام شده است. از این رو، افرادی که بارداری برایشان خطرناک است نیز از خدمات پیشگیری از بارداری محروم شده‌اند.

تصویب و اجرای این طرح‌ها در کنار ممنوعیت سقط جنین، می‌تواند تبعات بسیار بدی بر زندگی مردم و به ‌ویژه سلامت زنان و کودکان داشته باشد. در حال حاضر محدودیت در دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری؛ تعداد بارداری‌های ناخواسته را بیشتر کرده است و اغلب زنان و #خانواده‌های_فرودست_و_محروم که توان مالی خریدِ این خدمات را از بازار آزاد ندارند؛ از ابتدایی‌ترین امکانات در این زمینه محروم شده‌اند.

بالا رفتن تعداد بارداری‌های ناخواسته باعث می‌شود که زنان بسیاری سقط جنین را به عنوان راه‌‌حل انتخاب کنند. اما #سقط_جنین_خودخواسته در ایران ممنوع است و تنها در مواردی بسیار خاص آن هم به دلایل پزشکی می‌توان مجوز سقط جنین گرفت. حال با این محدودیت‌ها چند زن مجبور به انجام سقط جنین در محیط‌های ناایمن و غیربهداشتی خواهند شد؟ آمار مرگ و میر مادران چقدر بیشتر می‌شود؟

تشویق به ازدواج و فرزندآوری در سنین پایین، یکی دیگر از برنامه‌های افزایش جمعیت است. این موضوع نه تنها تعداد #ازدواج_کودکان بلکه تعداد دختربچه‌هایی را که مادر می‌شوند نیز بالا می‌برد؛ در حالی که ازدواج کودکان یک ازدواج اجباری به حساب می‌آید و رابطه جنسی با کودک ممنوع است. ضمن آنکه این کودکان و نوزادان آنها در هنگام بارداری و بعد از آن با خطرات جدی سلامتی روبه‌رو می‌شوند.

🟡 این اولین باری نیست که حق افراد به ویژه زنان بر بدنشان نقض می‌شود و از آنها با اجبار می‌خواهند که نقش مادری و همسری را بپذیرند. در ویژه نامه ۸ مارس ۲۰۲۲ (۱۷ اسفند ۱۴۰۰) بر آن شدیم که بار دیگر توجه‌ها را به حق طبیعی مالکیت بر بدن خود جلب کنیم. از این رو مطالبی را با تمرکز بر سیاست‌های جمعیتی جدید به ویژه در قالب «قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده» تهیه کرده‌ایم که به مرور منتشر خواهد شد.


#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#هشت_مارس #تبعات_طرح_جوانی_جمعیت
#حق_باروری_آگاهانه #حق_سقط_جنین_امن

@bidarzani

📌 جوانی جمعیت و حمایت از خانواده؛‌ از طرح تا قانون

گزارش تصویب یک قانون علیه حق تصمیم‌گیری برای فرزندآوری

✍🏽 فروغ سمیع‌نیا


🟣 پرونده‌ی ویژه‌ی هشت‌مارس



#بیدارزنی: پس از انقلاب ۵۷ و تاکید سران انقلاب بر فرزندآوری، نرخ  زاد و ولد در ایران رو به فزونی رفت. به طوریکه از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰، جمعیت ایران به میزان ۱۸ میلیون نفر افزایش یافت. پس از اتمام جنگ در سال ۶۸ و ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» و وضع قوانینی برای کنترل جمعیت، سعی در کنترل زاد و ولد و جلوگیری از این افزایش یکباره‌ی جمعیت کشور را داشتند.

از سال ۱۳۸۹ و ریاست جمهوری احمدی نژاد، دوباره سیاست‌های جمعیتی تغییر کرد و تلاش برای افزایش جمعیت در ایران آغاز شد. به طوری که از سال ۹۳، طرح‌هایی برای افزایش جمعیت در کشور به مجلس ارائه شد تا زنان و خانواده‌ها، تشویق به فرزندآوری شوند. مسئولین، زنگ خطر کاهش جمعیت را در کشور به صدا درآوردند و از هر طریق، سعی در افزایش جمعیت کشور را داشتند؛ اما مردم در فضای مجازی و کوچه و خیابان، همواره از شرایط بد اقتصادی و کشور گفتند و فرزندآوری را در این شرایطْ جایز ندانستند. نتیجه اینکه به گفته‌ی رسانه‌ها  و مرکز آمار، نرخ رشد جمعیت در سال ۹۸ رو به کاهش رفت و سیاست‌های جدید جمعیتی شکست خورد.

دولت روحانی اما تلاشی دوباره را آغاز کرد. پنج آذر ۱۳۹۹، دولتْ طرحی به نام جوانی جمعیت و حمایت از خانواده را ارائه کرد. این طرح ۷۳ ماده دارد که در همان ابتدا، ماده ۵۳ و ۵۶ آن خبر ساز شد. ماده ۵۳ غربالگری  را به شدت محدود و به نوعی حذف می کند. ماده ۵۶ این طرح نیز قانون سقط درمانی تصویب شده در سال ۸۴ را نفی کرده  و مادر را برای سقط فرزند با هر شرایط ویژه‌ای، محق نمی‌داند.


#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#تبعات_طرح_جوانی_جمعیت #هشت_مارس



ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43812


@bidarzani

🟣 سنندج، ۱۵ اسفندماه، برگزاری مراسم گرامی‌داشت هشت مارس

روز یکشنبه ۱۵ اسفندماه، جمعی از زنان و مردان آزادیخواه و برابری‌ طلب شهر سنندج طی مراسمی با شكوه و نمادین ۸ مارس روز جهانی زن را گرامی داشتند.

مراسم با یک دقیقه سکوت به‌یاد تمامی جان‌باختگان راه آزادی و برابری آغاز، و با یک قطعه شعر انقلابی در وصف مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی زنان ادامه یافت. سپس قطعنامه‌‌ی روز جهانی زن توسط یکی از حاضرین قرائت گردیده و بر بند بند آن تاُکید شد.

سپس بخشی از مطالبات برحق جنبش زنان در قالب شعارهایی کوبنده سر داده شد و فریاد رهایی از قید مناسبات ظالمانه و زن‌ستیز را طنین‌انداز نمودند.

در ادامه با تجلیل از مبارزات کنش‌گران و مبارزان راه رهایی از وضعیت موجود و همدلی و حمایت از جنبش زنان در کنار دیگر جنبش‌های آزادی‌خواهانه‌ی ایران و جهان، شرکت‌کنندگان به رقص و پایکوبی پرداخته و با پخش شیرینی به استقبال روز هشت مارس رفتند.

▪️منبع: کوله‌بر نیوز

@bidarzani

📌 تُنگِ تَنگِ بدن

✍🏽مهسا غلامعلی‌زاده

🎨 طرح: فاطمه زمانی

🟣 پرونده‌ی ویژه‌ی هشت مارس


#بیدارزنی : تمامیت جسمانی زنان در نگاه جامعه‌ی مردسالار محدود به امر جنسی و تولید مثل می‌شود. در واقع زن‌ها بدوا موجوداتی غیراصیل هستند و مردسالاری در راستای اصالت‌بخشی به زنان، وجود آن‌ها را به باروری تقلیل می‌دهد. زن‌ها اگر قرار است خودی نشان دهند تنها یک قابلیت دارند؛ رفع نیاز جنسی آن‌ هم نه بی‌ضابطه و بدون هدف، بلکه در چهارچوب خانواده و صرفا جهت تداوم نسل. شاید بتوان ادعا کرد که عینی‌ترین شکل از نقض حق بر بدن زنان، دخالت در روابط جنسی و محرومیت وی از حق باردار نشدن است.

زن‌های بی‌شماری در سراسر جهان حق استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری را ندارند. پایان دادن به بارداری ناخواسته، برای زنان محدود و معدودی در دنیا ممکن است. لذت‌ جنسی برای زنان بسیاری، امری ثانویه و غیرضروری است.

در عصری که لقب مدرن‌بودن را یدک می‌کشد، قوانینی تصویب می‌شوند که آشکارا بدن زنان را به بردگی می‌کشند؛ قوانینی که برای سکس، غایتی جز باروری قائل نیستند. زنان در نگاه این قوانین مکلف به فرزندآوری هستند؛ سلامت مادر و جنین نیز کوچک‌ترین اهمیتی ندارد. در حقیقت نظام سیاسی یک کشور به خودش اجازه می‌دهد با تکیه بر توجیهاتی نظیر پیشگیری از پیری جمعیت و یا حفظ قدرت سیاسی، بدن یک زن را اسیر کند.




#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#هشت_مارس


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدازنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43769


@bidarzani

📌محدودیت‌های قانون: سقط جنین در خاورمیانه و شمال آفریقا

ایرنه مافی و لیو تونسن

✍🏽 برگردان: فروغ قره داغی


🟣 پرونده‌ی ویژه‌ی هشت مارس


#بیدارزنی : در این مقاله، ایرنه مافی و لیو تونسن به محدودیت‌های قانونی و عرفی سقط جنین خودخواسته در منطقه مِنا پرداخته‌اند. در این منطقه تنها ۴ کشور سقط جنین را در برخی شرایط خاص قانونی کرده‌اند.‌

از زمان کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه[۲] (ICPD) در قاهره در سال ۱۹۹۴، سلامت و حقوق جنسی و باروری به عنوان بخش‌های اصلی از برنامه توسعه بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند. این عوامل، حالا بخشی از دو هدف توسعه پایدار هستند: هدف شماره ۳ (درباره سلامت و بهزیستی مناسب[۳]) و هدف شماره ۵ (درباره برابری جنسیتی و توانمندسازی). اگرچه در گزارش پایانی ICPD سقط جنین به عنوان حق زنان به رسمیت شناخته نشده، اما تأکید شده است که در کشورهایی که این کار در آنها قانونی است، زنان باید به روش‌های پزشکی ایمن دسترسی داشته باشند و لازم است تحقیقات بیشتری برای درک این پدیده انجام شود.

بسیاری از سیاست‌گذاران و محققان، قانونی شدن سقط جنین را گامی اساسی برای کاهش مرگ و میر مادران می‌دانند. حتی اگر دولت‌ها دسترسی به سقط جنین را محدود کنند، سقط جنین تقریباً با همان نرخ ادامه می‌یابد. قوانین محدودکننده ضد سقط جنین، نرخ بالای سقط جنین «کمتر ایمن» و «با کمترین ایمنی» را به دنبال دارند و به همین دلیل به عنوان عاملی تعیین‌کننده در مرگ و میر مادران، در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، تنها پروتکل منشور آفریقایی حقوق بشر و ملت‌ها درباره حقوق زنان در آفریقا[۴] (پروتکل ماپوتو[۵]) از سال ۲۰۰۳، سقط جنین را به عنوان یکی از حقوق بشر در شرایط خاص به رسمیت می‌شناسد. در این پروتکل آمده است:

کشورهای عضو باید تمام اقدامات مناسب را برای … حفاظت از حقوق باروری زنان با مجاز کردن سقط جنین پزشکی در موارد تعرض جنسی، تجاوز جنسی، زنای با محارم و در مواردی که ادامه بارداری، سلامت روانی و جسمی مادر یا زندگی مادر یا جنین را به خطر می‌اندازد، اتخاذ کنند.


#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#هشت_مارس #حق_سقط_جنین_امن


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43779



@bidarzani