🟣 به‌مناسبت درگذشت «بل هوکس»

فمینیسم انقلابی

✍🏽 بل هوکس bell hooks

ترجمه: مهدیس صادقی پویا


بل هوکس، فمینیست سوسیالیست آمریکایی است که به سبب مطالعات پساساختاری‌اش درباره درهم‌تنیدگی نژاد، سرمایه‌داری و جنسیت شهرت یافته است. وی در مقاله «خواهرانگی؛ اتحاد سیاسی میان زنان» به مقوله خواهرانگی میان زنان در جنبش رهایی‌بخش زنان پرداخته و توضیح داده که چرا و چگونه باید از نهادینه شدن ساختار سلطه و سلسله مراتب میان زنان جلوگیری شود. وی در مقدمه این مقاله که در شماره ۲۳ ژورنال Feminist Review، در تابستان ۱۹۸۶ به انتشار رسیده است، به انتشار کتابش تحت عنوان «نظریه فمینیستی، از حاشیه تا مرکز» اشاره می‌کند و بازخوردها به این کتاب را نشانه‌ای از وجود ساختار سلسله مراتبی میان فمینیست‌ها می‌داند.

مقدمه: ۱۲ ژانویه ۱۹۸۶

صدای آرام گریه‌ام با صدای موسیقی لول ای. مانوئل، پاکو دو لوسیا و کامرون که همگی به سبک فلامنکو می‌خوانند، مخلوط می‌شود. با ترسی که همیشه پیش از نوشتن دارم، باز هم روبرو شده‌ام؛ ترس از این که کلمات مناسب را برای آن چه می‌خواهم بگویم، پیدا نکنم. ترسی که همواره موجب شده تا نتوانم آن چه می‌خواهم بگویم را بنویسم. می‌دانم که نمی‌توانم هم‌زمان به موسیقی گوش دهم و بنویسم. صداها به من غلبه خواهند کرد و مرا به دنیایی خواهند برد مملو از سخنرانی‌های پرشور، ورای کلمات. این‌ها آوازهایی هستند که از تنش، قدرت -در این سال جدید حس می‌کنم که کنشگران فمینیست به اهمیت مبارزه پی برده‌اند- و مبارزه‌ای چشم‌گیر در عرصه‌های سیاست، چه در سطوح فردی و چه در سطوح جمعی اشباعند. باور رادیکال ما به مبارزه، همراه با پذیرش مسئولیت تضادهای ساختاری‌مان است؛ راهی که شاید از طریق آن بتوانیم فهم خود از دیگری را افزایش داده و مؤلفه‌هایی برای اتحاد سیاسی‌مان ابداع کنیم.

تضادهای رادیکال میان فمینیست‌های سفید و فمینیست‌های رنگین‌پوست در جنبش زنان، خود عرصه‌ای برای مبارزه ایجاد کرد. اغلب این تضادها این‌قدر زیاد بودند که ما از این که بتوانیم در یک محیط عمومی و مشترک که آلوده به سلسله مراتب سلطه نباشد، با یک‌دیگر زندگی یا کار کنیم، ناامید می‌شدیم. هنگامی که انرژی‌هایمان تقلیل می‌رود و امیدهایمان را از دست می‌دهیم، ما کنشگران فمینیست باید تعهدشان به مبارزه سیاسی و افزایش اتحادشان را تقویت کنیم. این بدان معناست که باید در مقابله با نژادگرایی و تضادهایی که موجب می‌شوند تا تعهدات‌مان نسبت به مبارزه تضعیف شود، بیشتر تلاش کنیم؛ از این طریق می‌توانیم به سمت خلق یک برنامه رهایی بخش سیاسی فمینیستی گام برداریم.
کتاب نظریه فمینیستی: از حاشیه تا مرکز یکی از مصداق‌های چنین تلاشی برای فرمول‌بندی یک نظریه رهایی‌بخش توسط کنشگران فمینیست است؛ نظریه‌ای که شمول‌گراست و سلطه دائمی را به چالش می‌کشد. نژادگرایی تا حدودی به شکل‌گیری یک نظریه فمینیستی از حاشیه تا مرکز کمک کرده است.

بر خلاف اولین کتابم «من یه زن نیستم؟: زنان سیاه و فمینیسم»، که در زمانی که زنان سفید حکم کرده بودند که ‘نژاد’، موضوع خوبی برای مباحثه های فمینیستی است، برای انتشار پذیرفته شد، کتاب دوم را زمانی منتشر کردم که زنان سفید چنین می‌پنداشتند که هیچ نیازی به حضور زنان سیاه در نظریه‌پردازی سیاسی فمینیستی وجود ندارد. اگرچه در این میان به صداهایی ارجاع می‌دهند که دارای امتیازات بیشتر هم هستند، (مانند آدری لرد یا باربارا اسمیت)، اما قسمت بیشتر نظریات سیاسی فمینیستی را که توسط زنان رنگین‌پوست ناشناس یا کمتر شناخته شده نوشته شده است، نادیده می‌گیرند؛ به خصوص که این نوشته‌ها، ایدئولوژی‌های غالب را نیز نادیده گرفته باشند. در سراسر کلاس‌های رشته مطالعات زنان در آمریکا، کارهای زنان رنگین‌پوست نادیده گرفته می‌شود و بیشترین ارجاع به خودبیوگرافی‌های داستانی و تخیلی داده می‌شود. کتاب نظریه فمینیستی: از حاشیه تا مرکز از آغاز انتشارش تا کنون تنها چند بازخورد گرفته است که من دوتایشان را دیده‌ام. بر خلاف به رسمیت نشناختن و نبود نقدها و مباحثات جدی روی این کتاب توسط فمینیست‌ها، من از خوانندگانم بازخوردهای خوبی دریافت کرده‌ام.

#اینترسکشنالیتی #مبارزه_طبقاتی #فمینیسم_سیاه #LGBTQ

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:


https://revoltfem.com/post/sisterhood-political-solidarity-between-women-1/

@bidarzani

🟣 برای «بل هوکس»

اگر امروز ما از اینترسکشنالیتی، درهم تنیدگی ستم‌ها و تبعیض‌ها حرف می‌زنیم، اگر از تاثیر و تاثر جنسیت، نژاد و طبقه می‌گوییم، روی شانه‌های بزرگانی همچون بل هوکس ایستاده‌ایم. او نویسنده و فمینیست آمریکایی بود که از جمله مهمترین متون را درباره‌ی تجربه‌ی زیسته‌ی مردم به حاشیه رانده شده در جامعه‌ی آمریکا نوشت و از ضرورت مبارزه با نژادپرستی، نابرابری طبقاتی و تبعیض جنسیتی توامان حرف زد.

او نویسنده پرکار و‌ پر تلاشی بود که بیش از ۳۰ کتاب و تعداد زیادی مقاله‌های دانشگاهی و ژورنالیستی منتشر کرد و در سخنرانی‌های بسیاری حضور داشت.

بل هوکس در بخشی از مقاله‌ی خود به نام «خواهرانگی، اتحاد سیاسی میان زنان» نوشت:

«نژادگرایی، یکی از موانع مهم در مسیر اتحاد زنان است. ایدئولوژی خواهری اخیری که توسط کنشگران فمینیست معاصر تعریف شد، نشان داد که‌ زنان سفید، تبعیض‌ها، بهره‌کشی‌ها و ستمی را که به زنان از نژادهای مختلف روا داشته می‌شود، به رسمیت نمی‌شناسند و همین موجب شده تا این دو‌گروه نتوانند با یکدیگر، دغدغه‌های سیاسی مشترک داشته باشند».


#فاشیسم‌ #نژاد #طبقه

▪️منبع: intersectionalwriting


@bidarzani

🟣 بی‌اطلاعی از سرنوشت نوید کهنه‌پشی، فعال محیط زیست پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی

با وجود گذشت ۵۰ روز از بازداشت نوید کهنه‌پشی از اعضای #انجمن_سبزچیا مریوان توسط نیروهای امنیتی تاکنون از سرنوشت و محل نگهداری وی اطلاعی به دست نیامده است.

بنا به اطلاع شبکه حقوق بشر کردستان، علی‌رغم پیگیری‌های مکرر خانواده این فعال محیط زیست به نهادهای امنیتی و مراجع قضایی شهر مریوان اما مسئولان امنیتی و قضایی تاکنون هیچ توضیحی در خصوص محل نگهداری و دلیل بازداشت وی ارائه نداده‌اند.

#سرکوب_فعالان_محیط_زیست

@bidarzani

🟣 ۱۴۵ خانواده که طی ۴ دهه‌ی گذشته، شاهد اعدام و کشتار فرزندان و‌ عزیزان خود بودند، نسبت به حکم اعدام «عباس دریس»، از معترضان آبان خونین ۹۸ در نیزار، واکنش نشان داده و مخالفت صریح خود را با حکم ارتجاعی و ضد انسانی اعدام، اعلام کردند.

«ما ۱۴۵خانواده‌ داغدار ۴ دهه‌ گذشته‌، ما که سالهاست طناب دار را زندگی کرده‌ایم، ما که درد گلوله بر هر لبخندمان سایه‌ای از غم افکنده، ما که آتش موشک‌ها در آسمان را دیده‌ایم، ما درد از دست دادن، ما طعم مرگ را خوب میشناسیم. نمیخواهیم این طعم زهرآلود، مزه‌ی زندگی کودکان ‎#عباس_دریس باشد».

#نه_به_اعدام


@bidarzani

🟣 در راستای مابقی پروژه‌های امنیتی برنامه خبری ۲۰:۳۰، این‌بار جهت تکذیب ضرب و شتم و بیهوشی #گوهر_عشقی در نزدیکی مزار فرزند کشته‌ی خود، ستار بهشتی، دست به ساخت مستندی جدید زدند.
یوسف سلامی، یکی از بازجو خبرنگارانی که در ساخت سایر پرونده‌سازی‌های امنیتی و اعترافات اجباری از فعالان و معترضانْ دخیل بودند، دادخواهی و ضرب و شتم گوهر عشقی را تکذیب کرد.

در این میان، «محبوبه رضایی» مادر دادخواه «پژمان قلی‌پور» یکی از معترضان جان‌باخته در آبان ۹۸ نسبت به پوشالی بودن این مستند و عدم حق دسترسی خانواده‌ها به دوربین‌های مداربسته نوشت: «شما که توی هر کوچه و خیابان، دوربین‌های حرفه‌ای دارید، پس چرا وقتی دو ساله فریاد می‌زنم که دوربینی که موقع کشتن بچه‌ام، بالای سرش بوده رو نشونم بدید، می‌گید دوربین سوخته بوده؟ وجود دارید فیلم دوربین‌های ۲۶ آبان ۹۸ نشون بدید تا مردم ببینند که چند تا خانواده همون شب نابود شدند».

▪️طی دو سال گذشته، تقاضای خانواده‌های معترضان جان‌باخته و مادران دادخواه آبان ۹۸، جهت بازرسی دوربین‌های مداربسته شهری و روستایی و شناسایی عاملان تیراندازی به عزیزان خود، همواره با پاسخ منفی از سوی سازمان‌های ذی‌ربط همراه شده است.
روند مانیتوریزه کردن فضاهای شهری و حق انحصاری حاکمیت در دسترسی به تصاویر دوربین‌های مداربسته، تضییع حق مردمی است که معیشت و حقوق اساسی زندگی‌شان با وجود بودجه‌های امنیتی‌سازی حداکثری شهرها و مناطق از آنان سلب شده است.


#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@bidarzani

🟣 نان، کار، آزادی / مشارکتْ سیاسی


#زنان_افغانستان
#زنان_حذف_شدنی_نیستند

@bidarzani

🟣 مروری بر اجباری شدن حجاب، ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰


✍🏽 هاله صفرزاده


برخورد با زنان بی‌حجاب از روزهای قبل از انقلاب و در همان تظاهرات ضد رژيم پهلوی شروع شده بود و خشونت‌بارترين نمود آن اسيدپاشی به زنان بی‌حجاب بود. اين مساله را می‌توان از اولين نشانه‌های رشد بنيادگرايی در ايران، در راستای ايجاد کمربند سبز دانست.

حکومت تازه تاسیس، اعتراضات زنان را به درستی تحلیل کرده بود. آنها قدرت اعتراضات زنان را دریافته بودند و پیش‌بینی می‌کردند که اگر این تظاهرات گسترده، مهار نشود، چه نیروی اجتماعی را به دنبال خود خواهد کشاند...


منبع: آموزگار کارگر


#حجاب_اجباری #ارتجاع_و_انقیاد #مبارزات_زنان

▪️متن پی‌دی‌اف جهت مطالعه در دسترس است.


@bidarzani

🟣 مروری بر اجباری شدن حجاب، ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۰


@bidarzani

🟣 «مصطفی نیلی» وکیل دادگستری، با قرار وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد.

#دادخواهان_سلامت

@bidarzani

🟣 آخرین وضعیت لیلا حسین‌زاده پس از انتقال به بند ۲۰۹ اوین


#توییت_خوان

@bidarzani

🟣 سحرگاه امروز یک‌شنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۰ حکم اعدام حیدر قربانی، زندانی سیاسی کُرد به طور مخفیانه در زندان مرکزی سنندج اجرا شد.

ساعاتی بعد، حسن قربانی برادر حیدر قربانی پس از اعتراض به اجرای مخفیانه حکم اعدام برادرش، توسط نهادهای امنیتی بازداشت شد.

حیدر قربانی تا پیش از اعدام، از اجرای حکم خود خبر نداشت و پس از خاکسپاری توسط نیروهای امنیتی به خانواده و وکیل وی اطلاع‌رسانی شده است. پیشتر، سازمان حقوق بشری هه‌‌نگاو لیست زندانیان کُردی که در سال ۲۰۲۱ در زندان‌های ایران زیر شکنجه جانباخته اند را اعلام کرده بود:

۱ـ بهمن عقابی
۲ـ مهرداد طالشی
۳ـ امیر رضایی
۴ـ رحمان احمدیان
۵ـ یاسر منگوری
۶ـ شاهین ناصری
٧_امیر حسین حاتمی
۸ـ خسرو جمالی‌فر
۹ـ داوود رحیمی
۱۰ـ اسعد رامین

اعدام، قتل عمد حکومتی است، مجازات ارتجاعی و ضد انسانی اعدام، به هر شکلی محکوم است.


▪️ویدئو از صفحه‌ی برخی از هنرمندان

#نه_به_اعدام

@bidarzani

🟣 تصنیف «از خون جوانان وطن» سروده و با آهنگسازی «عارف قزوینی» تا به حال توسط خوانندگان بسیاری اجرا شده است.

عارف قزوینی در دیوان خود و در مقدمه‌ی این تصنیف نوشته است: «این تصنیف در دوره‌ی دوم مجلس شورای ملی در تهران، برای انقلاب مشروطه ایران و به یاد اولین قربانیان آزادی سروده شده است».

«پریسا» با نام اصلی (فاطمه واعظی)، خواننده، ردیف‌دان و استاد آواز، متولد ۲۵ اسفند ۱۳۲۸ یکی از معروف‌ترین این اجراها را در دست دارد. «از خون جوانان وطن» توسط خوانندگان بسیاری نظیر الهه، سیما بینا، سیما مافیها و محمدرضا شجریان، خوانده شده است.

#زنان_موسیقی

▪️این تصنیف با صدای پریسا در دسترس است.


@bidarzani