📌کردستان؛ میدان مبارزه علیه قتل زنان و قتل‌های ناموسی در سال‌های اخیر

✍🏽 گفتگوی نوشین شادکام با اوین مصطفی‌زاده


▪️در مدتی که فعالیت داشتید شاهد چه تغییراتی در شکل و شدت خشونت‌های ناموسی در کردستان بودید؟ این تغییرات را بیشتر ناشی از چه می‌دانید؟

در ابتدا این را بگویم که نمی‌توان هرشکل از قتل زنان را «قتل ناموسی» نامید؛ حال آنکه ما با نبود پژوهش و بررسی‌های علمی در این رابطه، بسته به زمان‌ و مکان در ایران روبرو هستیم و این پرداختن به قتل‌های ناموسی را بسیار دشوار ساخته است، اما باتوجه به اینکه «قتل ناموسی» یک پدیده جهانیست و با تاکید به تحقیقاتی که در این زمینه انجام گرفته، می‌توان گفت این نوع قتل دارای مشخصه‌هایی هست؛ مانند اینکه در ارتباط با مردان و دیگر جنسیت‌ها نیز اتفاق می‌افتد، اغلب با برنامه‌ریزی شده و همدستی ازقبل، دسته‌جمعی و از طرف خانواده خود زن انجام می‌گیرد و قاتل بعد از قتل احساس افتخار کرده و انگیزه قتل را مخفی نمی‎کند و مشخصه بارز آن این است که در ارتباط با «آبرو» است.

در رابطه با تغییراتی که حول قتل زنان یا قتل‌های ناموسی روی داده می‌توان به دو نوع آن اشاره کرد؛ اول اینکه در سال‌های اخیر پرداختن به قتل زنان در سطح رسانه‌های کُردی و مبارزه زنان فعال با آن بیشتر شده و منجر گردیده موارد بیشتری از قتل زنان به نسبت قبل آشکار شود، به‌ همین دلیل ما می‌بینم که قتل زنان در کردستان بیشتر از دیگر نقاط ایران برجستگی پیدا می‌کند. در حالی که در تمام نقاط ایران نیز موارد بسیاری از قتل زنان اتفاق می‌افتد اما با این حجم، رسانه‌ای نمی‌شوند و ما این پوشش خبری را در ارتباط با دیگر جاهای ایران مشاهده نمی‌کنیم که من به شخصه این را رویه‌ای از مبارزه علیه قتل زنان در کردستان می‌بینم....

این موضوع هم حائز اهمیت است که در ارتباط با اتنیک‌ها بخشی از «فمنیست مرکز» ویژگی‌ها و شرایط مختص این گروه‌ها از لحاظ تقاطع‌‌یافتگی ستم را به رسمیت نمی‌شناسد. طوری‌که خودشان را به عنوان جنبش فمینیستی سراسر ایران در دنیا مطرح کرده و مسئله را فقط در چهارچوب ستم جنسیتی به تنهایی مورد خوانش قرار می‌دهند. در مورد قتل زنان درمیان اتنیک‌ها این موضوع به عنوان مسله‌ای «فرهنگی» چنان برجستە می‌شود که دیدگاه متفاوت و غیرواقعی از آنچه هست، بدون درنظرگرفتن ستم درهم‌تنیده و تاثیرات مضاعف آن بر خشونت علیه زنان را نمایان می‌کند.

#جنبش_زنان_کردستان #بیست_و_پنج_نوامبر #زن_کشی #نابرابری_و_تبعیض

▪️ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/43245


@bidarzani

آنکارا، تظاهرات به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با #خشونت_علیه_زنان

" ساکت نمی‌شویم و در برابرتان سر تعظیم فرود نخواهیم آورد ".


@Blackfishvoice

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه
|بیست‌وپنج: تحصیل زنان؛ صلاحدید مردان چیست؟|

نویسنده: مهسا غلامعلی‌زاده

چند مورد از مصداق‌های زن‌ستیزانه:

"من روحیاتشو می‌شناسم، این رشته به دردش نمی‌خوره."/"می‌گم یه چیزی بخونه که پس‌فردا به درد زندگی‌ش بخوره، به درد بچه‌مون بخوره. بد می‌گم؟"/"درس خوندن فقط وقت تلف کردنه، تهش وقتی قرار نیست کار کنه درس بخونه که چی؟"/"زن رو چه به درس خوندن؟ آخرش باید کهنه بچه عوض کنه. "

این‌ها تنها چند نمونه از واکنش‌های ارتجاعی و جنسیت‌زده نسبت به #حق_تحصیل_زنان است. یا مثلا صلاح زن را می‌خواهند و نگران خستگی و از دست رفتن جوانی همسر خود هستند! یا می‌گویند تحصیلات عالیه در حد و اندازه‌ی زنان نیست و برای خانواده اتفاقا خطرساز است.

حق تحصیل زنان از ابتدای کودکی با موانع بسیاری (نظیر فقر، محرومیت سیستماتیک، تبعیض، نابربرای و سیاست‌های جنسیت‌زده) روبه‌روست. در خانواده‌های محروم، آمار ترک تحصیل از سوی کودکان دختر و‌ پسر با نسبت بیشتر محرومیت دختران برقرار است. اگر دختران در این مرحله متوقف نشوند و مسیر تحصیل را ادامه دهند، فارغ از تبعیض‌های جنسیتی وحشتناک در نظام آموزشی که اساسا آن‌‌ها را از ورود به برخی رشته‌ها و پیشرفت برابر، منع می‌کند، باز با موانعی خانوادگی این بار در خانه‌ی همسر روبه‌رو می‌شوند.

قانون مدنی به مرد اجازه می‌دهد اگر حرفه یا شغل زن منافی با حیثیت خانوادگی‌شان بود، او را از آن مسیر محروم کند. مستقیما از تحصیل زنان صحبت نشده است اما در عمل هستند مردانی که با طرح دعوای تمکین و در ادامه ابراز دلایلی نظیر ضعف در خدمت‌رسانی خانگی و جنسی، زنان را از ادامه‌ی تحصیل بازمی‌دارند. به این خاطر معمولا به زنان توصیه می‌شود که در سند ازدواج، حق تحصیل و کار خود را تصریح نمایند تا بعدها موافقت و اذن مرد را بتوانند در دادگاه اثبات کنند.

حق بر تحصیل مطابق اسناد حقوق بشری از حقوق اولیه و بدیهی تمام افراد است؛ دولت‌ها موظف هستند سازوکار بهره‌مندی از حق تحصیل را برای همه‌ی مردم فراهم کنند. اما چرا در ایران، تحصیل زنان بازیچه‌ی اعمال قدرت مردان در خانواده می‌شود؟
پاسخ روشن است. به جز ریشه‌های اقتصادی و نابرابری، عوامل مختلفی از جمله نقص قوانین و هجوم کلیشه‌های سنتی و تبعیض‌آمیز دست به دست هم می‌دهند تا مسیر تحصیل زنان را با موانع مختلف، پیچیده و پرپیچ‌وخم کنند. گزاره‌های ابتدای متن، همگی مصداق‌هایی هستند که در این معادله، هر جا که نفع مرد، خانواده یا جامعه اقتضا کند، زنان از حقوق خود محروم می‌شوند. ولایت مردان بر زنان چه از سوی پدرانشان چه از سوی همسرانشان، باعث می‌شود مصلحت زن تماما وابسته به تشخیص مردان باشد! اینکه آن‌ها تعیین می‌کنند چه رشته‌ای تا چه مرحله‌ای به سود زنان است، عین نقض حق زنان بر تحصیل به صورت مطلق است. اینکه منتهی‌الیه اهداف شخصی زن باید منطبق بر نیازهای خانواده باشد و به اصطلاح دنبال دانشی برود که در چهارچوب خانه کارکرد داشته باشد، معنایی جز نادیده‌انگاری فردیت زنان ندارد. از سوی دیگر اینجا نیز مدام وظیفه‌ی اصلی زن به عنوان زنانگی و مادرانگی در خانه به او گوشزد می‌شود؛ اینکه در این دورنما، انتهای مسیر زندگی زنان به کار خانگی ختم شود و آن‌ها از ساخت و پیش رفتن در مسیرهای دیگر بی‌نیازند، دقیقا مساوی با ذبح زنان به نام مقدس خانواده است.

به نظر می‌رسد این جریان نیز در راستای سرکوب زنان و تحمیل خانه و اندرونی به آن‌هاست. زنان با تحصیل به درجات بالایی از رشد فردی می‌رسند که «احتمالا» دیگر سلطه‌ی مردان را برنمی‌تابند و آگاهانه به قواعد و هنجارهای زن‌ستیز نه می‌گویند. حق بر تحصیل از حقوق مسلم انسانی است؛ با سوءاستفاده از قوانین مردسالارانه و محروم کردن زنانِ اطرافمان از حقوق‌شان، تنها جزئی از سیستم سرکوب خواهیم بود. به جای تن دادن به سنت‌های تبعیض‌آمیز، آگاهانه و آزادانه، حامی و مشوق رشد اطرافیانمان باشیم!

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

@bidarzani

🟣 زنان ژیونو امروز جمعە پنجم آذر بە مناسبت 25 نوامبر (روز جهانی مبارزە با خشونت علیە زنان) در گوێزە کوێر آبیدر سنندج با زدن ماسک‌های نارنجی بە نشانە اعتراض به خشونت علیه زنان تجمع کردند.
اعضای ژیوانو در این تجمع با در دست داشتن پلاکاردهایی با شعارهای
▪️"نه به خشونت علیه زنان"، "ما خواهان جامعه ای امن برای زنان هستیم

▪️"خشونت علیه زنان شایع ترین نوع نقض حقوق بشر است"

▪️"در برابر خشونت بی‌تفاوت نباشیم"

▪️"همبستگی علیه نابرابری، فقر و خشونت"

▪️"مسئله هر چه باشد خشونت راه حل نیست

▪️"خشونت علیه زنان معلول جامعه ای بیمار است"، شرکت کردند.
در این تجمع بیانیه ژیوانو توسط یکی از اعضاء قرائت گردید و در پایان دفترچه‌های آموزشی تهیه شده توسط ژیوانو به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان توزیع شد.

@jivanowomen
@bidarzani

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه

|بیست‌وشش: کار زن؛ حق پایه یا اضافه کاری؟|

نویسنده: مهسا غلامعلی‌زاده

از متن: «قوانینی که حق مخالفت با کار زن را به مرد خانه می‌دهد و از سوی دیگر نفقه یا به تعبیر بهتر خرج زندگی زن را وظیفه‌ی مشروط مرد می‌داند. در این ساختار، کار اصلی زنِ متاهل، خانه‌داری است. تنها کاری که برای زن در نگاه نظام حقوقی ارزش دارد، سامان دادن کارهای مربوط به خانه و فرزندان و شوهر است؛ البته همین جا باید گفت که این ارزشمندی، صرفا امری ایدئولوژیک و شعاری است و به عنوان شغل با ساعت کاری و درآمد مشخص به این کار نگاه نمی‌شود.
در این ساختار، کار کردن زن در بیرون از خانه معمولا عنوان کمک‌خرجی برای خانواده را دارد و آنطور که باید امری مستقل نیست. در واقع در بهترین حالت، قدر و ارزش کار زن در بیرون از خانه به تبع کمکی که به خانواده و مرد در تامین خانه می‌کند، تعریف می‌شود! این برداشت چند نتیجه‌ی وضعی در پی دارد...»

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/32BYKgC

@bidarzani

🟣 به گزارش خبرگزاری هرانا، فرمانده نیروی انتظامی استان اصفهان در گفت‌وگویی مدعی شد: «اعتراضات اصفهان با کم‌ترین هزینه برای نظام و مردم مدیریت شد، تعدادی از همکاران ما مجروح شده و تعدادی از مردم هم جراحت سطحی دیدند.»

این اظهارات در حالی است که روز گذشته تجمع کشاورزان و شهروندان اصفهان با ورود پرتعداد نیروی انتظامی و ماموران لباس شخصی به خشونت کشیده شد و تعداد پرشماری از شهروندان بر اثر ضرب و شتم و یا تیراندازی ماموران مجروح شدند.

@Hranews
@bidarzani

🟣 ۷۷ درصد زنان در ایران، طی دوران قرنطینه، خشونت را تجربه کردند

از خشونت خانگی گرفته تا بهره‌کشی جنسی، قاچاق، ازدواج کودکان، ختنه زنان، آزار اینترنتی، زن‌ستیزی خشن و... در سایه همه‌گیری کووید رشد کرده است.

دکتر تهمینه شاوردی‌در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا اعلام کرد: «نتایج مطالعه‌ای که اخیرا توسط یکی از مراکز علمی در ایران انجام شده، بیانگر این است که ۷۷.۲ درصد زنان حداقل یکی از انواع خشونت را در دوران قرنطینه تجربه کرده بودند که از این میان، ۹۱.۲ درصد خشونت روانی، ۶۵.۸ درصد خشونت جسمی، ۴۲.۶ درصد خشونت جنسی و ۳۸.۲ درصد خشونت منجر به صدمه را تجربه کرده‌اند».

نهاد برابری جنسیتی و قدرت بخشیدن به زنان نیز در پژوهشی که به تازگی انجام داده از زنان در ۱۳ کشور جهان نظرسنجی کرده است. ۴۵ درصد زنان شرکت کننده در این افکار سنجی گفته‌اند که از زمان آغاز پاندمی کرونا، یا خود شکلی از خشونت را تجربه کرده‌اند یا یکی از زنان در حلقه دوستان و آشنایانشان مورد خشونت واقع شده‌اند.

@bidarzani

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه

نویسنده: مهسا غلامعلی‌زاده

از متن: «"یعنی هیچوقت دلت نخواسته از مدرسه که میرسی خونه بوی برنج تو خونه پیچیده باشه؟" این سوالی بود که استاد تنظیم خانواده سر کلاس، زمانی که از کار زنان دفاع می‌کردم و از مادرم می‌گفتم، رو به من پرسید! او در نهایت بحث، زمانی که راه‌های منطقی، توان دفاع از نظریاتش را نداشتند، می‌خواست به اصطلاح خودش، ببیند ته دلم چه حسی دارم و با تکیه بر احساس، جدال کلاسی را ببَرد.
این روش در ارتباط با حقوق زنان از سوی موافقان تبعیض، به شدت پرطرفدار است؛ کار به جاهای باریک که می‌رسد به دنبال احساسی کردن ماجرا هستند. از ابعاد اقتصادی کار خانگی که بگویی، با ظرافت بسیار بحث را به بوی قرمه‌سبزی و عطر آبگوشت‌های مادر می‌کشانند. مظلومانه می‌گویند: "اصلا مگر می‌شود برای دستپخت مادر قیمت گذاشت؟" یا ابراز تاسف می‌کنند و می‌گویند: "اگر قرار است همه چیز با رقم و عدد سنجیده شود، پس عشق و محبت و فداکاری کجای کار است؟"
دقیقا پرسش اینجاست که چرا فداکاری به معنای فلج شدن زندگی یکی برای ابراز عشق خود به دیگری، اساسا ارزشمند است؟ در مرحله‌ی بعد اگر بپذیریم فداکاری از صفات ارزشمند است، چرا تنها یک سویه و از سمت زنان آنهم در قالب کار خانگی نابرابر و بی‌مزد معنا می‌یابد»؟


#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3HYT6W1


@bidarzani

🟣 نقدی بر فیلم «زنان» بدون «مردان»: فراز و نشیب یک اقتباس

✍🏽 پوریا جهانشاد

از متن: «فیلم «زنان بدون مردان» ساختة شیرین نشاط حکایت زنانی است که در دوران اضطراب کودتای سال ۱۳۳۲ تلاش دارند به طریقی شرایط نامساعد زندگی‌شان را تغییر دهند. «فائزه» زن جوانی است که آرزو دارد با برادر دوست‌اش «مونس» ازدواج کند، اما «امیرخان» برادر متعصب «مونس» چندان توجهی به او ندارد و با دختر دیگری پیوند زناشویی می‌بندد. «فائزه» که نمی‌تواند این مسئله را بپذیرد و در جست‌وجوی راهی برای به بن‌بست کشاندن رابطة آنهاست، خود قربانی تجاوز می‌شود و با از دست دادن بکارت‌اش تصمیم می‌گیرد «امیرخان» را فراموش کرده و مسیر زندگی‌اش را تغییر دهد.

«مونس» برخلاف «فائزه» علاقه‌ای به ازدواج ندارد و شرکت در فعالیت‌های سیاسی - اجتماعی را به همه چیز ترجیح می‌دهد. او که به شدت از سوی برادرش با کنترل و محدودیت روبه‌رو است چاره‌ای ندارد جز آنکه وقایع مربوط به کودتا را از طریق رادیو دنبال کند. «مونس» به زودی درمی‌یابد که تنها راه نجات از وضعیتی که در آن گرفتار شده، خودکشی است. او پس از مرگ دوباره زنده می‌شود و به فعالیت‌های سیاسی که در آرزوی انجام‌اش بوده است، می‌پردازد. زن دیگر «فرخ لقا» همسر میانسال یک نظامی عالی‌رتبه است. او که در این سال‌ها از توهین‌ها و تحقیرهای شوهرش به ستوه آمده، بالاخره تصمیم به ترک همسرش می‌گیرد. «فرخ‌لقا» باغی در کرج خریده و به آن‌جا نقل مکان می‌کند، جایی که «فائزه» هم با راهنمایی «مونس» به او می‌پیوندد. آخرین نفر، «زرین‌کلاه»، دختر جوان فاحشه‌ای است که به علت تألمات روحی و ذهنی ناشی از کارش، به یک‌باره تصمیم می‌گیرد که راه زندگی‌اش را عوض کند. او محل خواب و کارش را رها کرده و بی آنکه بداند، سر از باغ کرج درمی‌آورد.
فیلم که اقتباسی آزاد از کتابی به همین نام نوشتة شهرنوش پارسی‌پور است، از منظر الگوپردازی پی‌رنگ تفاوت‌های اساسی با کتاب دارد. به همین علت محتوای داستانی و حتا غیرداستانیِ دریافتیِ از سوی مخاطب فیلم نیز با کتاب متفاوت است. چنان که دیوید بوردول اشاره کرده، الگوپردازیِ هر پی‌رنگ مستقل از رسانة آن است و از همین رو می‌توان این الگوها را از رسانه‌ای به رسانة دیگر منتقل کرد. به این اعتبار، یک اقتباس سینمایی را وقتی می‌توان وفادار به داستان مکتوب ارزیابی کرد که الگوهای پی‌رنگ تا حدّ امکان مشابه باشند. در این حالت تنها چیزی که موجب تمایز نسخ می‌شود، خاص‌بودگی هر رسانه و شیوه‌های بیانی منحصربه‌فرد آنها است. شیرین نشاط در اقتباس سینمایی خود نه تنها از لحاظ پی‌رنگ بلکه از نظر سبک نیز رویکرد متفاوتی نسبت به شیوة نوشتاری کم‌تکلّف شهرنوش پارسی‌پور برگزیده است. تحلیل سیستم روایی و همچنین سبکی فیلم زنان بدون مردان یا هر فیلم اقتباس شده دیگری اگرچه به واسطة خودکفا بودن هر متن فیلمیک، مستقل از منبع اقتباس‌اش قابلیت ارزیابی دارد، اما در این نوشته قصد بر آن است که فیلم شیرین نشاط از دریچة نحوة اقتباس‌اش از داستان بررسی شود...


فیلم که اقتباسی آزاد از کتابی به همین نام نوشته‌ی شهرنوش پارسی‌پور است، از منظر الگوپردازی پیرنگ تفاوت‌های اساسی با کتاب دارد. به همین علت محتوای داستانی و حتا غیرداستانی دریافتی از سوی مخاطب فیلم نیز با کتاب متفاوت است. چنان که دیوید بوردول اشاره کرده، الگوپردازیِ هر پیرنگ مستقل از رسانه‌ی آن است و از همین رو می‌توان این الگوها را از رسانه‌ای به رسانه‌ی دیگر منتقل کرد. به این اعتبار، یک اقتباس سینمایی را وقتی می‌توان وفادار به داستان مکتوب ارزیابی کرد که الگوهای پیرنگ تا حد امکان مشابه باشند. در این حالت تنها چیزی که موجب تمایز نسخ می‌شود، خاص بودگی هر رسانه و شیوه‌های بیانی منحصربه فرد آن‌ها است».

▪️متن کامل در وبسایت گفتگو در دسترس است:

https://bit.ly/3pcs0ls


@bidarzani

🟣 به گزارش خبرگزاری هرانا، به دنبال ورود نیروهای انتظامی و امنیتی در اصفهان که با ضرب و شتم و تیراندازی به سوی معترضین همراه بوده، دستکم ۲۱۴ نفر از جمله ۱۳ کودک بازداشت شدند. ۱۹ نفر از مجروحان اعتراضات روز گذشته تنها در بخش‌های چشم پزشکی مراکز درمانی بستری هستند و منابع رسمی حال ۲ تن را نامساعد گزارش کرده‌اند.

در کنار بازداشتگاه‌های نهادهای امنیتی، حدود ۱۵۰ تن از بازداشت شدگان به «زندان اصفهان»، «زندان خمینی‌شهر» و «ندامتگاه زنان اصفهان» منتقل شدند.

طی روزهای گذشته اینترنت شهرهای اصفهان و اهواز نیز با اختلال و قطعی همراه بوده است. نت بلاکس، نهادی که دسترسی به اینترنت در جهان را رصد می‌کند، اختلال شدید در دو شهر نام‌برده را «پر تکرار» گزارش کرده است.

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : زنان سوری در کمپ پناهندگان سانلیورفا ترکیه

بیش از ۳ میلیون پناهنده‌ی سوری طی جنگ داخلی و دیکتاتوری بشار اسد از کشور خود آواره شدند. زنان و کودکان، ۴ نفر از هر ۵ پناهنده‌ی سوری را تشکیل دادند.

در این ویدئو، شاهد زنانی هستیم که‌ برای هر دقیقه بازپس‌گیریِ حق زندگی و آزادی خود مبارزه می‌کنند. زنانی کارگر و تهیدست که پیش از آوارگی، اکثرا خانه‌دار بودند، اما به قدرت خود ایمان دارند: «زن سوری با همه‌ی مصیبت‌هایی که دیده، فرو نریخته و نخواهد ریخت».

زنان و کودکان دختر، همانند مردان در جنگْ کشته، مجروح، دارای نقص عضو و شکنجه می‌شوند. زنان در طول جنگ‌ها، گاهی به اجبار وارد نیروهای نظامی می‌شوند، ربوده و به بردگی جنسی گرفته می‌شوند. همچنین در بسیاری از جنگ‌ها، تجاوز جنسی به زنان و دختربچه‌ها به‌عنوان یک تاکتیک جنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

▪️ویدئو «زنان سوری» بخشی از پرونده‌ی «زنان، جنگ و پناهندگی است» که پیشتر به‌مناسبت ۸ مارس منتشر شد. ۵ ویدئوی دیگر به همراه آنونس این پرونده در کانال #یوتیوب_بیدارزنی در دسترس است.


#بیست_و_پنج_نوامبر


https://youtu.be/B8L_21Bf0ns


@bidarzani

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه

نویسنده: مهسا غلامعلی‌زاده

از متن: «چند نکته پیرامون موضوع حق بر خروج از کشور؛ اول اینکه این موضوع نیز ریشه‌ی فقهی دارد؛ در ارتباط با خروج زن از منزل و در ادامه از شهر بدون اجازه‌ی همسر، مباحث و مجادلات فقهی بسیاری در جریان بوده و هست. این موضوع از سوی دیگر به بحث تمکین عام نیز مرتبط است؛ در واقع خروج زن از منزل بدون اذن همسر، نوعی نشوز، عصیان یا همان تن ندادن به تمکین عام تلقی می‌شود و از این جهت ممنوع و مردود است.
دوم اینکه فارغ از دعاوی فقهی، متن مصوبی که این حق را به مردان می‌دهد بند ۳ ماده ۱۸ قانون گذرنامه مصوب سال ۱۳۵۱ (پهلوی دوم) است؛ این ماده موافقت کتبی شوهران را برای صدور گذرنامه ضروری می‌داند.

نکته‌ی قابل توجه در این ارتباط، استثناهای این شرط هستند؛ زنانی که با شوهران خود مقیم خارج از کشور هستند و یا زنانی که شوهران خارجی دارند! جالب نیست؟ این دو مورد نشان می‌دهند که صدای قانون‌گذار که مدعی است این تفاوت‌ها طبیعی و تاریخی هستند، تنها برای ساکنین این خاک بلند است. در حقیقت چنین اختیاری در عالم، تنها به دستِ مردان ایرانی است آنهم تا زمانی که مقیم ایران هستند. به هرحال سابقه‌ی پنجاه ساله‌ی این قانون نشان می‌دهد، باورهای ضدزن و تبعیض‌آمیز اگر چه در حال حاضر بروز و ظهور بیشتری دارند، اما به طور کلی فارغ از تغییر حکومت‌ها، باورهایی ریشه‌دار و عمیق هستند».

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3xz8rba

@bidarzani

📌 منشا کار خانگی در نظام سرمایه‌داری

کار از روی عشق، عشق به مثابه کار


✍🏽 ارغوان فراهانی

بیدارزنی: کتاب کار از روی عشق، عشق به مثابه کار: منشا کار خانگی در نظام سرمایه‌داری (نوشته گیزلا بک و باربارا دودن، ترجمه ارغوان فراهانی) که به تازگی در نشر خرد سرخ منتشر شده، کتابی است در مورد پیدایش کار خانگی زنان، آن طور که امروز می‌شناسیم، و رابطه تنگاتنگش با نظام سرمایه‌داری. این کتاب در واقع ترجمه متنی است که از بطن گردهمایی‌های تابستانه دانشگاه برلین در سال ۱۹۷۶میلادی متولد شد؛ جایی که فعالان زنی که دهه قبل از آن، در موج دوم فمینیسم آلمان، به اتحادی جدید دست یافته بودند، به فعالان کمپین «دستمزد برای کار خانگی» پیوستند و طی هفت سال نشست‌هایی عمومی با امکان شرکت همه زنان علاقمند سازمان دادند و موضوعاتی متنوع را به بحث گذاشتند.

در این کتاب با جزئیاتی جالب توجه از زندگی واقعی زنان مواجهیم؛ زندگی‌هایی واقعی از اولین دهه‌های ظهور سرمایه‌داری در اروپا تا اواسط قرن بیستم آمریکا. این زندگی‌ها البته در تاریخ و جغرافیایی متفاوت از ایران سپری شده‌اند، اما برای فهم شرایط امروزمان و نقش زنان در بازتولید اجتماعی حیاتی‌اند. در این باره در مقدمه کتاب می‌خوانیم که «شکاف‌ها و تفاوت‌ها مخصوصا در موضوع مورد تحقیق ما کمرنگ‌اند: نه به این دلیل که ما همه‌ زنان را، در هر جا و هر زمان، به یک اندازه تحت انقیاد در نظر می‌گیریم، بلکه به این دلیل که معتقدیم ظهور و پیشرفت سرمایه‌داری تشابهاتی فرامکانی بین وضعیت زنان در سرتاسر دنیا به وجود آورده است.»


#کار_خانگی #سرمایه‌داری #نابرابری_و_تبعیض


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43255


@bidarzani

🟣 فاجعه‌ و‌ بار گرانِ مادری بر دوش‌های کم توان کودکان دختر


براساس گزارش مرکز آمار ایران، در بهار امسال ۲۹۳ کودک از مادران کمتر از ۱۵ سال و ۱۵۳۵۵ کودک از مادران ۱۵ تا ۱۹ سال به دنیا آمده‌اند. همچنین یک کودک از پدر زیر ۱۵ سال و ۶۷۴ کودک از پدران زیر ۱۹ سال به دنیا آمده‌اند.

▪️از سال ۹۶ تا پایان بهار امسال، ۸۴۳۹ کودک از مادران زیر ۱۵ سال و ۴۶۷۱۴۹ از مادران ۱۵ تا ۱۹ سال به دنیا آمده‌‌اند، مادرانی که در زمان ازدواج کودک بوده‌اند. در دوره زمانی مشابه، ۶۰ کودک از پدران کمتر از ۱۵ سال و ۲۱۱۶۳ کودک از پدران ۱۵ تا ۱۹ سال به دنیا آمده‌اند.

ازدواج کودکان و در نتیجه بارداری دختربچه‌ها با محرومیت رابطه تنگاتنگی دارد. نابرابری جنسیتی در کنار فقر مهم‌ترین عامل در ازدواج زودهنگام دانسته می‌شود. ازآنجاکه ازدواج زودرس در میان دختران بیشتر شایع است نابرابری جنسیتی عامل مؤثر در بروز این پدیده به حساب می‌آید.
از عوامل دیگر،‌ بی‌سوادی و کم‌سوادی خانواده‌ها است. سطح تحصیلات زن متغیر بسیار مهمی براي ازدواج زودهنگام است. در کشورهایی که دختران تحصیلات بیشتري دارند ازدواج کودکان کمتر است. از سوی دیگر ازدواج زودهنگام در جوامع روستایی بیش از شهري است.

دختران با ازدواج در سن پایین در معرض رابطه جنسی اجباری (که تجاوز محسوب می‌شود) قرار می‌گیرند و براي آن‌ها که هنوز ازنظر جسمی و جنسی تکامل نیافته‌اند، به‌شدت می‌تواند عواقب تهدیدکننده سلامتی و روانی به همراه داشته باشد.

کودک و نوجوان باردار با خطرهاي جسمی، تکاملی و مسائل جدي روانی و اجتماعی و اقتصادي روبروست. کودکان متأهل معمولاً دارای فاصله سنی زیاد با همسر؛ محدودیت حمایت اجتماعی؛ تحصیلات کمتر؛ فشار زیاد براي باردارشدن و حاملگی زودرس؛ افزایش خطر مرگ‌ومیر مادر و کودک؛ نداشتن مهارت براي ورود به بازار کار؛ انزوای اجتماعی؛ دسترسی کمتر به رسانه‌های جدید؛ افزایش آسیب‌پذیری در برابر HIV و سایر بیماری‌های مقاربتی؛ افزایش خشونت خانوادگی و عدم مهارت در کنترل آن، هستند. این فاجعه، جان، حق حیات و آینده‌ی کودکان را با نابودی مطلق همراه می‌کند.


#به_ازدواج_کودکان_پایان_دهید
#حق_کودکی #حق_تحصیل_رایگان


@bidarzani

🟣 در تجمع روز جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰، به‌مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان، در گوێزە کوێر آبیدر سنندج، بیانیه ژیوانو توسط یکی از اعضاء قرائت گردید و در پایان دفترچه‌های آموزشی تهیه شده توسط ژیوانو به مناسبت ۲۵ نوامبر توزیع شد.

▪️فایل پی‌دی‌اف این دفترچه جهت مطالعه در دسترس است.


@jivanowomen
@bidarzani

🟣 دفترچه آموزشی ژیوانو به‌مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان


@jivanowomen
@bidarzani

🟣 شلیک مستقیم گلوله‌های ساچمه‌ای فلزی به سر و صورت و چشم معترضان در اصفهان

#سرکوب #گلوله‌ی_ساچمه‌ای #عتراضات_اصفهان

@barkhi_az_honarmandaan
@bidarzani