Вось прыклад таго, што адбываецца з аўтамабілямі на фронце.

Калі ў мірным жыцці дастаткова мяняць алей, расходнікі і аўто можа праслужыць не адзін дзясятак гадоў, то на фронце ягоная служба можа лічыцца днямі. Гэта значыць САМ АЎТАМАБІЛЬ з'яўляецца расходным матэрыялам на вайне.
Важна не забываць, што вайна працягваецца і нашы ваяры штодня падвяргаюць сябе небяспецы на фронце. Менавіта транспарт дапамагае палку быць мабільнымі, дапамагае ратаваць жыцці параненых, дапамагае ажыццяўляць хуткія штурмавыя аперацыі.

Вельмі ўдзячныя тым, хто ўжо падтрымаў полк!
Разам да перамогі!

Страляць у спіну?

Я браў удзел у штурме вёскі на поўдні Украіны. Аперацыя прайшла паспяхова, вёска вярнулася пад кантроль Украіны, акупантаў выгналі.

Калі баі ўціхлі, а рускія, пакінуўшы нам вялікую колькасць свайго БК, уцяклі ў бок «парэбрыка» мы аглядалі вёску на прадмет расцяжак і замініраваных памяшканняў. Падыходзячы да чарговай хаты, раптам я бакавым зрокам заўважыў, як з суседняга хлява выскачыў рускі салдат у адной бялізне і з аўтаматам у руках. Ён з ашаломленым позіркам агледзеўся, убачыў мяне, спачатку падняў рукі, потым кінуў на зямлю аўтамат і рэзка стаў уцякаць у бок лесу. Відаць, спалохаўся казак пра фашыстаў і пабаяўся, што я яго замучу ці што там было ў яго ў галаве цяжка зразумець. Наогул цяжка зразумець, што ў іх усіх у галовах, калі яны прыйшлі на чужую зямлю.

Дык вось ён бяжыць, а я стаю крыху ашаломлены. Ну не чакаў убачыць ваяра «другога войска міру» у адных трусах. Адлегласць ад мяне была метраў сто, сто пяцьдзясят. У прынцыпе з такой адлегласці я кладу з аўтамата палову магазіна ў ліст А4. Я з лёгкасцю б яго мог застрэліць. За ўсё тое гора, якое яны прынеслі на Украінскую зямлю…
Гэта быў вельмі цяжкі выбар. Але рука не паднялася. Уцёк.

Вы там «оркі» ведайце, калі сустрэнеце такога ж як вы вырадка, толькі ў адных трусах – гэта мой. За жыццё няхай дзякуе ваяру палка Каліноўскага.

#дзённік_каліноўца

❗«Вось такая ху**ня па нас ху**рыт!»

Варонка ад прылёту амаль што па нашым хлопцам, памерам у чалавечы рост! 😱

Каманда аэравыведкі падраздзялення "Пагоня" ўвайшла ў склад палка імя Кастуся Каліноўскага, што з'яўляецца чарговым крокам да аб'яднання ўсіх беларускіх добраахвотнікаў і да стварэння беларускага вызвольнага войска.

Пакуль нехта заяўляе пра стварэнне сумеснай групоўкі з маскалямі і сустракае рускіх вайскоўцаў, якія прыбываюць у Беларусь з аркестрам і хлебам-соллю, у нас ёсць свае гасцінцы для акупантаў💥

Мы б'ем ворага на паўднёвых і ўсходніх межах Украіны, і біць будзем каго заўгодна на паўночных!
Бо за намі праўда, за намі сіла, за намі ўвесь цывілізаваны свет!

Штотыднёвы выпуск навін

• Звесткі з фронту.
• Сустрэчы прадстаўнікоў палка з дэпутатамі Вярхоўнай Рады Украіны і з прадстаўнікамі Літоўскага Сейма.
• Пераход каманды аэравыведкі з падраздзялення «Пагоня» у полк Каліноўскага.

Глядзець на YouTube

ДАЛУЧЫЦЦА ДА ПАЛКА:
@BelarusAndUkraineBot - чат-бот тэлеграм

Кантакты для СМІ і іншых асоб:
@PressBelWar - тэлеграм-канал

#прэс_реліз

🚤 «Рыбачым на акупанта»

Рыбалка на акупанта адрозніваецца ад звычайнай. Прыкормліваем пральнымі машынамі, электрачайнікамі – пажадана не працоўнымі. Акупант злятаецца зграямі на нябачаную здабычу, тут жа трапляючыся ў нашы «сеткі».
Насамрэч на відэа падрыхтоўка ваяроў палка Каліноўскага да новай баявой аперацыі.

Мы ўжо змагаемся з ворагам і на зямлі, і на вадзе і ў паветры!
Слава Украіне і Жыве Беларусь!

«Няма лепшага месца на зямлі, чым родны дом»
- Марк Тулій Цыцэрон

Нават паміж баямі нашы байцы сочаць за навінамі з дому, перапісваюцца з роднымі.
Кожны сумуе па роднай Беларусі.
Кожны рыхтуецца.
Кожны ведае, што вернецца!
🤍❤️🤍

🏴‍☠️ «Адзін мінамёт добра, а два яшчэ лепш!»

Ваяры Батальёна "Волат" Палка Каліноўскага «кашмараць» оркаў, і дапамагаюць расейскаму аўтапраму наладзіць пастаўкі «Лады» ва ўсе рэгіёны фашысцкай федэрацыі!

Слава Украіне і Жыве Беларусь!

«Мая куля»

Быў цяжкі бой пад Лісічанскам.
Пасля «кантакту» з ворагам сувязь са штабам была страчана, мы панеслі страты. Пачалі адыходзіць.
Я адпаўзаў да «зялёнкі» пад шквальным агнём варожага кулямёта: кулі ляцелі літаральна над галавой, я прама чуў іх непрыемны свіст. Поўз, уціскаючыся ў зямлю, практычна ўзараўшы дзёрн.

У нейкі момант я адчуў паленне ў назе. Патрапіў гад! Я адразу зразумеў, што мяне параніла. Дзіўна, але болі я не адчуў, мабыць адрэналін згуляў сваю ролю. У поўнай экіпіроўцы я прапоўз недзе 600 метраў. Ведаеце, 600 метраў ад дома да крамы – гэта блізка, 600 метраў прабегчы за ад'язджаючым аўтобусам – гэта лёгка, 600 метраў прайсці ад бара да бара – гэта нават весела. Але з раненнем і пад агнём – гэта жудасна доўгая дыстанцыя! Мне прыйшлося кінуць усю экіпіроўку і пакінуць толькі аўтамат, рацыю і тэлефон, інакш да кропкі эвакуацыі я проста не дацягнуў бы.

Раптам я пачуў, што нехта бяжыць па дарозе. Я вырашыў не рызыкаваць і не ўдакладняць свае гэта ці не. Прыкінуўся мёртвым. Выратавала.
Я ўстаў і з апошніх сіл пайшоў да месца эвакуацыі, якое знаходзілася за тры кіламетры. Адкуль я тады браў сілы, не ведаю да гэтага часу.

Перад самай кропкай эвакуацыі мяне сустрэлі ЗСУ. Тут жа завялі да медыка. Медык мяне агледзеў, разрэзаў шнуркі і зняў берцы. З аднаго адразу ж палілася кроў і выпала куля.

- Трымай! Твая куля!
Я сціснуў кулю ў руцэ і адключыўся.У выніку ў мяне пералом ступні. Хадзіць ужо магу. Хутка вярнуся ў строй.
Трэба вярнуць кулю оркам зваротна. Пажадана не адну.

#дзённік_каліноўца