◀️ چهارشنبه سوری(۱)
#آتش
#جشن_سوری
#چهار_شنبه_سوری
🔥یک رشته از جشن های تیره های گوناگون آریایی ها، جشن های آتش است. منظور از جشن های آتش، جشن هایی است که با افروختن آتش جهت سور و سرور و شادمانی آغاز و اعلام می شد. چهارشنبه سوری یکی از جشن های آتش ایرانیان در پیشانی جشن نوروز است و چنین می نماید که از روزگاران بسیار کهن در ایران زمین بر پا می شده است و با مراسمی درباره فروشی ها یا ارواح نیک درگذشتگان در پیوند باشد.
🔥این جشن، جشنی است ملی و مردمی که ایرانیان در شب واپسین چهارشنبه سال با آداب، رسم ها و آیین های ویژه ای چون روشن کردن آتش و پریدن از روی آتش، به پیشباز بهار می رفتند.
🔥 البته باید اشاره شود که اطلاق چهارشنبه سوری به این جشن کهن از امور و نامگذاری های تازه است و از این جشن کهن برای نخستین بار با نام "جشن سوری" در کتاب تاریخ بخارا یاد شده است، که منصور پسر نوح سامانی این جشن را برگزار کرد.
🔥 چهارشنبه سوری( که معمولا چارشمبه سوری تلفظ می شود )، واپسین چهارشنبه سال خورشیدی است. این شب به نام های محلی گوناگونی از جمله گول چارشمبه ( اردبیل)، گولَه گولَه چارشمبه ( گیلان) ، کُله چوارشمبه ( کردستان)، چوارشمه کُلی( قروه در نزدیکی سنندج) و چارشمبه سرخی( اصفهان) نیز مشهور است.
🔥 واژه چهارشنبه سوری از دو واژه "چهارشنبه" که نام یکی از روزهای هفته است و "سوری" درست شده است. گروهی از پژوهشگران واژه سوری را به سور ( به معنی جشن و ضیافت) نسبت داده و آن را به معنای بزم در نظر می گیرند.
🔥 گروهی دیگر از پژوهشگران که معقول تر هم به نظر می رسد، "سور" را ریختی دیگر از واژه سرخ می دانند و بر این باورند که این جشن را از آن جهت سوری گفته اند که عنصر اصلی مراسم آن، افروختن آتش سرخ بوده است.
🔥 در نزد ایرانیان، آتش نماد پاکی و پاک کنندگی و از میان برنده ی آلودگی بوده، در این روز مردم به گرد آوردن بوته مشغول می شدند و آتش بزرگی می افروختند و از روی آن می پرند و در هنگام پریدن می خوانند :" زردی من از تو، سرخی تو از من" این جمله نشانگر مراسمی برای پاکسازی است که واژه سوری نیز به آن اشاره دارد.
🔥به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی، زردی، سستی، بیماری، رخوت زمستانی و مشکلاتشان را بگیرد و به جای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند. البته باید توجه داشت که رسم پریدن از روی آتش سنت زرتشتی نیست، چنین می نماید که این رسم پس از اسلام به آن افزوده شده باشد.
🔥دکتر بهرام فره وشی در این باره می نویسد که:
" در روزگار ساسانیان به دور این آتش شادی و پایکوبی می کردند و هیچ گاه از روی آن نمی جستند زیرا جستن از روی آن بی حرمتی به آتش مقدس بود و می توان پنداشت که هفت یا سه بار در برابر هر توده آتش خم می شدند و آیین نیایش به جای می آوردند و سپس در کنار آن به شادی می پرداختند."
#کانال‌دوستان‌بهمرد « وَناویَل »
▶ @Behmard60042 👈🇯🇴🇮🇳
#آتش
#جشن_سوری
#چهار_شنبه_سوری
🔥یک رشته از جشن های تیره های گوناگون آریایی ها، جشن های آتش است. منظور از جشن های آتش، جشن هایی است که با افروختن آتش جهت سور و سرور و شادمانی آغاز و اعلام می شد. چهارشنبه سوری یکی از جشن های آتش ایرانیان در پیشانی جشن نوروز است و چنین می نماید که از روزگاران بسیار کهن در ایران زمین بر پا می شده است و با مراسمی درباره فروشی ها یا ارواح نیک درگذشتگان در پیوند باشد.
🔥این جشن، جشنی است ملی و مردمی که ایرانیان در شب واپسین چهارشنبه سال با آداب، رسم ها و آیین های ویژه ای چون روشن کردن آتش و پریدن از روی آتش، به پیشباز بهار می رفتند.
🔥 البته باید اشاره شود که اطلاق چهارشنبه سوری به این جشن کهن از امور و نامگذاری های تازه است و از این جشن کهن برای نخستین بار با نام "جشن سوری" در کتاب تاریخ بخارا یاد شده است، که منصور پسر نوح سامانی این جشن را برگزار کرد.
🔥 چهارشنبه سوری( که معمولا چارشمبه سوری تلفظ می شود )، واپسین چهارشنبه سال خورشیدی است. این شب به نام های محلی گوناگونی از جمله گول چارشمبه ( اردبیل)، گولَه گولَه چارشمبه ( گیلان) ، کُله چوارشمبه ( کردستان)، چوارشمه کُلی( قروه در نزدیکی سنندج) و چارشمبه سرخی( اصفهان) نیز مشهور است.
🔥 واژه چهارشنبه سوری از دو واژه "چهارشنبه" که نام یکی از روزهای هفته است و "سوری" درست شده است. گروهی از پژوهشگران واژه سوری را به سور ( به معنی جشن و ضیافت) نسبت داده و آن را به معنای بزم در نظر می گیرند.
🔥 گروهی دیگر از پژوهشگران که معقول تر هم به نظر می رسد، "سور" را ریختی دیگر از واژه سرخ می دانند و بر این باورند که این جشن را از آن جهت سوری گفته اند که عنصر اصلی مراسم آن، افروختن آتش سرخ بوده است.
🔥 در نزد ایرانیان، آتش نماد پاکی و پاک کنندگی و از میان برنده ی آلودگی بوده، در این روز مردم به گرد آوردن بوته مشغول می شدند و آتش بزرگی می افروختند و از روی آن می پرند و در هنگام پریدن می خوانند :" زردی من از تو، سرخی تو از من" این جمله نشانگر مراسمی برای پاکسازی است که واژه سوری نیز به آن اشاره دارد.
🔥به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی، زردی، سستی، بیماری، رخوت زمستانی و مشکلاتشان را بگیرد و به جای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند. البته باید توجه داشت که رسم پریدن از روی آتش سنت زرتشتی نیست، چنین می نماید که این رسم پس از اسلام به آن افزوده شده باشد.
🔥دکتر بهرام فره وشی در این باره می نویسد که:
" در روزگار ساسانیان به دور این آتش شادی و پایکوبی می کردند و هیچ گاه از روی آن نمی جستند زیرا جستن از روی آن بی حرمتی به آتش مقدس بود و می توان پنداشت که هفت یا سه بار در برابر هر توده آتش خم می شدند و آیین نیایش به جای می آوردند و سپس در کنار آن به شادی می پرداختند."
#کانال‌دوستان‌بهمرد « وَناویَل »
▶ @Behmard60042 👈🇯🇴🇮🇳