‍ #عید_مردگان ( علَفه) سُنت قدردانی از درگذشتگان
@mehdizeinii
نویسنده #مهدی_زینی

عصر یک روز پیش از شب عید را "علفه" می گویند که در این شب مراسمی مانند شب جمعه آخر سال برگزار میشود و در خور مردگان برایشان غذا و آنچه که در دنیا مورد علاقه آنها بوده میپزند و با توزیع خرما، شیرینی یا غذای گرم محلی برای مردگان خود طلب فاتحه می کنند و بر قبر آنان سبزه میگذارند که ‌نشان از قدرشناسی مردمان این سامان از اموات و گذشتگان خود دارد. پس از بازگشت از گورستان هر خانواده به یاد درگذشتگان خود حلوا می پزد و آن را بین همسایگان خیرات می کند. مرسوم است که هنگام طبخ حلوا به یاد هر یک از درگذشتگان مشتی آرد در روغن داغ ریخته و با ذکر نام او و قرائت صلوات و فاتحه برای آمرزش او دعا می کنند و در پایان مقداری برای گرا رادار اضافه میکنند گرا همان کسی است که اگر سهمیه ای نداشته باشد از خیرات مردگان بر میدارد و آنها را اذیت میکند مردم بر این باورند که مردگان چشم به راه خیرات هستند و در این زمان روحشان به دنیای مادی برمیگردند و بازماندگان خود را میبند و اگر برایشان خیرات بفرستند شاد و خوشحال میشوند و اگر خیرات نفرستند غمگین و نفرین کنان برمیگردند برای همین است که بعد از ذکر فاتحه میگویند"چیم خیرتو ئی دُما بو"(با دیده نیک به ما بنگرید)جمعه آخر سال در مناطق لک نشین به برات معروف است سنت الفه با ده روز آخر سال و اول سال نو (دو پنج روز) رابطه ای بسیار نزدیک دارد، پنج روز آخر سال، پنجه کوچک و پنجه آغاز سال نو، همانی است که در کبیسه محاسبه می شود و در حقیقت علفه، در پنجه کوچک پایان سال اجرا می شود،به زبان #زرتشتیان در ده روز فروردیان یا فروردینگان بهشتیان و نیز دوزخیان به گیتی می آیند، بهشتیان شادان و دوزخیان ترسان از بیم بازگشت در خانه های خود و نزد بازماندگان خود می مانند. از این رو، برای شادی روان آنان نیایش و آیین ویژه ای برگزار می شود،حسن خنجی در کتاب تاریخ ایران صفحه ی 70می نویسد.در یکی از آخرین روزهای اسفندماه (ماهِ مقدس)برای استقبال ازفره ورها مراسم باشکوهی توسط مر دم برگزار می شد که با افروختن آتش در آن شب بر فرازبلندی ها به قصد روشن نگاه داشن سطح زمین همراه بود (اکنون چارشنبهِ سهران) سپس درروز سیزده فروردین برای بدرقۀ فره ورها به دشتها می رفتند و جشن برپا می کردند

▶ @Behmard60042