«بایش» سرشار
از نکته‌های کاربردی
از کتاب‌های تخصصی
با رویکردی میان‌رشته‌ای:
روان‌شناسی و جامعه‌شناسی
تقدیم به هر پدر و مادر پویایی
برای رهایی از سردرگمی‌های تربیتی!

@bayesh1

بینش تربیت فرزند

از زمانی که ما تصمیم گرفتیم بچه‌دار بشویم
شروع کردیم به مطالعه دربارۀ تربیت فرزند.
اوایل کار تصورمان از تربیت فرزند این بود
که بدانیم بچه در موقعیت‌های مختلف
چه کاری می‌کند و ما باید چه کنیم.

بعد از مدتی از خودمان پرسیدیم مگر می‌شود
همۀ موقعیت‌هایی را که با بچه پیش می‌آید
پیش‌بینی و واکنش‌ها را حفظ کنیم؟ مگر
چقدر بچه‌ها و والدین به هم شبیه‌اند؟!

این نگاه به تربیت فرزند پیش‌فرض مهمی
دارد: «من تربیت‌‌ شده‌ام و کاملم و
حالا باید فرزندم را تربیت کنم»

تا اینکه رسیدیم به کتابی که با این جمله آغاز
می‌شود: «کودکان آنچه را ما می‌گوییم
انجام نمی‌دهند؛ بلکه آنچه را انجام
می‌دهند که ما انجام می‌دهیم»

این جمله، فلسفه‌ای متفاوت در فرزندپروری
است و نگاه ما را به پرورش فرزند عوض
می‌کند. در واقع، تربیت فرزند از تربیت
خودآگاه پدر و مادر آغاز می‌شود.
این، رویکرد ما در «بایش» است.


برگرفته از کتاب
کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

احساسات و دروغ بزرگ

از قدیم همیشه عقل را زده‌اند بر سر احساسات
همیشه گفتند کار احساسی نکن و تصمیم
احساسی نگیر و منطقی فکر کن
و منطقی رفتار کن.

حتی در روان‌شناسی هم هوش ریاضی را سال
۱۹۰۰ اما هوش هیجاتی را که موضوعش
احساسات است، ۹۰ سال بعد از
آن به رسمیت شناختند!

اما امروزه، صدها آزمایش نشان می‌دهد، عقل
هم تحت‌تأثیر احساسات است و تا نتوانیم
احساساتمان را مدیریت کنیم، نمی‌توانیم
درست فکر کنیم و تصمیم بگیریم.

نداشتن این مهارت قطعاً تأثیر زیادی
بر نحوۀ ارتباطمان با خودمان و
همسر و فرزندانمان می‌گذارد
و خانه را ناآرام می‌کند.

حالا یک سوال خیلی مهم این است که ما
به‌عنوان پدر و مادر که باید حواسمان
به خودمان و همسرمان و فرزندمان
باشد، چقدر بلدیم احساساتمان
را درست مدیریت کنیم؟


برگرفته از کتاب
هنر همه‌فن‌حریف شدن در احساسات

بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

محبتمان را معامله نکنیم

یکی از تصورهای رایج از تربیت فرزند شرط‌
گذاشتن برای بچه است. یعنی برای بچه
شرط بگذاریم: «اگه این کار را طوری
که من می‌گم، انجام بدی، من هم
دوستت دارم یا من هم این
کار را انجام می‌دهم.»

اصلی‌ترین نکته یا خط قرمز تربیت مشروط
معامله‌نکردن محبت است. پدر و مادر
هرگز نباید یک طرف از شرط با
فرزندشان را محبت یا
دوست‌داشتنشان
قرار بدهند.

فرزند ما همیشه باید از داشتن حمایت و محبت
ما خیالش راحت باشد؛ چون ترسِ ازدست‌دادن
محبت والدین شاید او را به انجام خواستۀ
ما وادار کند؛ اما آثار ویرانگر و ماندگاری
بر روان و شخصیت کودک می‌گذارد.


برگرفته از کتاب
فرزندپروری بدون شرط

بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

«برای ساختن فرزندان، ابتدا باید خویشتن را
بسازی. در غیر این صورت، فرزندان را برای
نیازهای حیوانی، فرار از تنهایی یا پُرکردن
چاله‌های وجود خودت پدید آورده‌ای.»
نیچه


بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

سنگ بنای تربیت فرزند

همۀ ما پدر و مادرها به‌دنبال روش‌هایی برای
تربیت بهتر فرزندمان هستیم. اگر فارغ از
همۀ تکنیک‌ها و ترفندها نگاهی بیندازیم
به تربیت فرزند می‌توانیم این فرایند
را  در یک جمله خلاصه کنیم:

«ایجاد رابطۀ امن و صمیمی با فرزندمان»

این زیرساخت اصلی کل فرایند تربیت فرزند است
و اگر نباشد هیچ تکنیک و ترفندی فایده ندارد.
جالب‌ اینکه در راه ساختن این رابطه، بخش
بزرگی از تربیت فرزند هم شکل می‌گیرد
و بعد هم می‌شود بستر اصلی تربیت.

البته ساختن چنین ارتباطی کار ساده‌ای نیست
و به دانش و مهارت کافی نیاز دارد و
بایش هم هدفی جز این ندارد.


برگرفته از کتاب
کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

هنر مدیریت احساسات

فرزند ما در سال‌های ابتدایی زندگی‌اش
وجودش سراسر احساسات است؛
البته نه به این معنا که هیچ
عقلانیتی در آن نیست؛
بلکه به این معنا که
احساسات وجه
غالب است.

در این بازۀ سنی مهم‌ترین دانش و مهارتی که
پدر و مادر باید برای ایجاد آرامش و رابطۀ
مناسب با فرزندشان بیاموزند و به کار
گیرند، «مدیریت احساسات» است.
البته مزایای این مهارت فقط به
این سن محدود نیست و تا
پایان عمر، دستاوردهای
بسیار زیادی دارد.

مدیریت احساسات، یعنی شناسایی دقیق
احساسات و تأثیر آن‌ها بر فکر و رفتار
و کمک‌گرفتن از آن‌ برای بهبود فکر
و رفتار و کیفیت زندگی‌‌مان که
مجموعه‌ای از مهارت‌های
ریز و درشت را شامل
می‌شود و‌ هر پدر
و مادری باید
یاد بگیرند.


برگرفته از کتاب
هنر همه‌فن‌حریف شدن در احساسات

بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

چقدر قلمبه‌سلمبه حرف می‌زنه. خیلی باهوشه!

وقتی چنین تصور غلطی وجود دارد، رفتارهای
اشتباهی هم از ما سر می‌زند. بدترین رفتار،
تشویق به تقلید از بزرگ‌ترهاست. هیچ
اقدامی به‌اندازۀ تشویق غیرمستقیم،
رفتاری را در کودک تقویت نمی‌کند.

وقتی به‌شکلی که کودک می‌شنود، حرف‌های
قلمبه‌سلمبه‌اش را برای دیگران می‌گوییم
یا برای بچه‌های دیگر که قلمبه‌سلمبه
حرف می‌زنند، ذوق می‌کنیم، به
مؤثرترین شکل ممکن، فرزند
خود را به چنین رفتاری
تشویق می‌کنیم.

این رفتارها یک پیام برای فرزندمان دارد:
«خودت نباش و مثل بزرگ‌ترها باش تا
توجه و تشویق ما را جلب کنی!»


بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

بازی والدین کنترل‌گر

در آزمایشی از پدر و مادرها خواستند کنار
فرزندشان که در حال بازی بود، بنشینند.
در این موقعیت، رفتار والدین متفاوت
بود. برخی خودشان کنترل بازی را به
دست می‌گرفتند و کودک فقط باید
به حرفشان گوش می‌کرد. برخی
دیگر اما فقط زمانی که کودک
از آن‌ها کمک می‌خواست، با
آرامش راهنمایی‌‌ می‌کردند
به‌‌جای اینکه بازی را در
کنترل خود بگیرند.

در مرحلۀ دومِ آزمایش، کودکان بدون والدین
خود مشغول بازی شدند. نتیجه جالب بود!
کودکانی که والدین کنترل‌گری داشتند و
سعی می‌کردند بازی را به‌ دست بگیرند
وقتی بازی کمی پیچیده می‌شد، بازی
را رها می‌کردند! این آزمایش نتایج
رفتار‌ والدین کنترل‌گر بر توانایی‌‌
کودکان را نشان می‌دهد. عجیب
اینکه کنترل‌گری حتی در زمان
نشستن کنار کودک در زمان
بازی هم می‌تواند خود را
نشان بدهد و پیامدهای
مخربی برجای بگذارد.


برگرفته از کتاب
فرزندپروری بدون شرط

بایش؛ بینشی نو
در تربیت فرزند

«مست و غزل‌خوان زد حلقه به در نوروز
چهره گشاید بهار روز من است امروز

چشمه به جو آمد می به سبو آمد
از نفس حافظ فال نکو آمد

مژدۀ عید آمد بخت سعید آمد
مشت زمین وا شد سبزه پدید آمد»


نوروز مبارک!
چهارپنج سالی هست
که نوروز برای ما با این شاهکار
شعر و موسیقی و آواز، قرین شده!

چه خوش‌یُمن است برای ما
که امسال با شما در بایش
نوروز را جشن می‌گیریم.