🔴سرنوشت تلخ اقوام ایرانی شمال رود ارس

🔻تاثیر مخرب ترکیه در تقویت پانترکیسم نژادگرا در قفقاز جنوبی روشن است


اقلیت های #تات #تالش و #لزگی از ایرانی تبارهای ساکن جمهوری آذربایجان هستند. گرچه #آذری های(ترک زبانها) شمال رود ارس نیز همچون ایرانیان جنوب رود ارس بدون شک ایرانی تبارند، اما در سیطره دولت های فاشیست #باکو هویت ایرانی همه آنها جعل و سرکوب شده است و آنها را ترک نژاد می خوانند (ترک زبانان آن منطقه نیز نژادشان ترکی نیست)! اما بدتر از آن وضعیت اقلیت تات، تالش و لزگی است که دهه ها بطور نظام مند، حقوق شان پایمال شده است.
مقایسه کنید با تات و تالش های درون #ایران که در امنیت و آزادی برای پاسداشت زبان های محلی خود تشویق می شوند، رسانه و نشریه ویژه دارند و آیین ها و جشنواره های رسمی

✍ نوشته ی روشنگرانه زیر را یکی از مخاطبان کانال در حوزه پژوهشی قفقاز فرستاده است

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

⛔️ سرنوشت تلخ اقلیت های قومی شمال #رود_ارس در جنگ #قره_باغ کوهستانی

🔻ماده ۲۰ میثاق حقوق مدنی و سیاسی، پیوست منشور سازمان ملل و اعلامیه جهانی حقوق بشر:
«هرگونه تبلیغ برای جنگ به موجب قانون ممنوع است. هرگونه دعوت (ترغیب) به کینه (تنفر) ملّی یا نژادی یا مذهبی که محرک تبعیض یا مخاصمه یا اعمال زور باشد به موجب قانون ممنوع است».
مناقشه قره_باغ با تمام ابعاد خود آغاز و مشکلات ناشی از آن در سطوح مختلف منطقه‌ای، ملّی و حتی قومی آشکار شده است.

🔻 یکی از این ابعاد، مسئله اقلیت‌های #قومی جمهوری باکو است. اقلیت‌های قومی در این منطقه همواره یک "مسئله" بوده‌اند و به جز گروه‌های #یهودی، گروه های قومی دیگر اجازه پرورش زبان، فرهنگ و آداب خود را نداشته اند. این موضوع با جدایی ۱۷ شهر ایرانی #قفقاز، به ویژه آبشرون، آستارا، لریک و... از ایران و الحاق به قلمرو روسیه تزاری ابعاد بسیار گسترده پیدا کرد.

🔻با این دست به دست شدن مناطق، هنگامه آتشِ جنگ اول جهانی روشنفکران و زعمای قفقاز به سمت #ترکان_جوان گرایش پیدا کردند. روحیات #پانترکیسم میان روشنفکران و نویسندگان این خطه شکل گرفت. همین روحیه قومی تازه نفس بعدها به سیاست مداران #جمهوری_سوسیالیستی_آذربایجان_شوروی منتقل شد و نوعی ایدئولوژی قومی با روکش "بلشویسم" آفرید که می‌توان نام "پان‌آذریسم" بر آن نهاد که ایدئولوژی مخفی تقریبا همه سیاستمداران و نویسندگان باکوی دوره اتحاد جماهیر #شوروی بود.

🔻 بر این اساس، موجودیت همه گروه‌های قومی دیگر، در قلمرو جمهوری سوسیالیستی آذربایجان تا اندازه زیادی به نفع ماهیتی که "خلق آذربایجان" نامیده شد، نادیده گرفته می‌شد و در نهایت با این فشارها بود که رهبران تالش در دهه سی میلادی، طی اطلاعیه‌ای عجیب اعلام کردند که به نمایندگی از "خلق تالش"، این گروه قومی را در "خلق آذربایجان" ادغام می‌کنند!

🔻از آن پس موجودیت تالش‌ها در منطقه انکار شد و حتی در سرشماری‌های رسمی نیز تعداد آنها بسیار متناقض و کمتر از میزان واقعی اعلام شد. #مسکو هم سرنوشت تالش‌ها را به‌طور کامل به رهبران "پان آذریست" شورای عالی "حزب کمونیست آذربایجان" واگذار کرد، بنابراین یک اقلیت مظلوم و بی‌صدا شکل گرفت. آنچه امروز از شمار تالش‌ها می‌دانیم این است که جمعیت آنها هنگام فروپاشی شوروی حدود ۸۰۰هزار نفر بود که در مناطق "جنوبی هم مرز با #ایران" زندگی می کردند.

🔻 همه سال های گذشته موجودیت اقلیت‌های قومی از سوی حاکمیت باکو انکار شده است. هر چند آنها یک حکومت خودمختار به رهبری "علی‌اکرم همت‌اف" در سال 1992 به مدت سه ماه تاسیس کردند اما ستاره اقبال این خودمختاری پر فروغ نبود و به سرعت خاموش شد. در تمام این سال‌ها، نه تنها استفاده از زبان‌های "تالشی و تاتی" که خود آنها به این زبان ها #پارسی می‌گویند، انکار شده است بلکه هر کوششی برای انتشار نشریات فرهنگی و ادبی به این زبان یا تدوین لغت نامه هم با ناکامی روبرو شده.

🔻 در جنگ اخیر قره باغ کوهستانی نیز نگرانی‌های زیادی از اعزام جوانان تعلیم ندیده ی اقلیت‌های تالش، تات و لزگی به خطوط مقدم جبهه بیان شده است. گروه‌های حامی اقلیت تالش و تات مدعی شده اند که اعضای این گروه‌های قومی با اکراه به جبهه فرستاده می‌شوند. از آنجایی که به دلیل شرایط جغرافیایی، تخمین زده می‌شود که میزان تلفات نیروهای باکو در این جنگ شدید باشد، به نظر می‌رسد نگرانی این گروه‌های سیاسی ناشی از تلاش برای استفاده برنامه‌ریزی شده از اقلیت‌ها در خطوط مقدم جبهه واقعی باشد. این نگرانی‌ها ناظر به عدم آموزش کافی این نیروها برای جنگ در قالب نیروهای پیاده است که باید از دشت و محورهای بدون عارضه جهت پوشش حرکت کرده و مواضع کوهستانی و استحکامات نظامی طرف مقابل را فتح کنند. عملیاتی که به طور طبیعی مستلزم تلفات بسیاری برای نیروهای مهاجم خواهد بود.


❌کمپین تحریم دولت ترکیه،
راهی برای آگاهی ایرانیان ازخطرات دولت ترکیه

@Ban_Turkey

یک نمونه #رقص_آذری☝️

⛔بخشی از طرح #پانترکیسم برای
دستکاری هویت فرهنگی #آذربایجان
👈جعل #رقص_آذری

■بخش یک_ جایگزینی رقص غیر ایرانی #لزگی

در روند جعل فرهنگ #آذربایجان جان ایران(برای دستیابی به اهداف محور #پانترکیسم)از دو دهه گذشته تلاش شده برخی نمادهای فرهنگی شمالغرب ما دگرگون و از چارچوب ایرانی خود بیرون شود. یکی از این دستکاری ها، جازدن #رقص_لزگی به جای #رقص_آذری است

رقص لزگی گرچه زیبا است اما ربطی به مردم آذربایجان ندارد و مربوط به قوم لزگی قفقاز شمالی است. این قوم زبانشان "لزگی" است(از شاخه زبان های داغستانی، نه ترکی)و بیشتر در روسیه، جنوب داغستان و شمال شرق جمهوری باکو هستند. چون مردمی جنگجو بودند فرهنگ مکتوب نوشتاری نداشتند پس دستاوردهایشان تنها به شکل آیین های شفاهی رزمی_بزمی سینه به سینه حفظ شده

رقص لزگی با ضرب-آهنگ و حرکات خاص دست و پا، بازسازی از فضای نبرد و مراسم آن است که با رقص های راستین آذربایجان متفاوت است که فرهنگ مکتوب هزارساله و بزم آمیخته با عرفان و شکرگزاری طبیعت دارد

رقص های آذری چندگونه هستند، همسان با دیگر رقص های محلی ایران و #رقص_کلاسیک_ایرانی (رقص دربار شاهان ایران)

@Ban_Turkey

📍پاسخ به دروغی بزرگ درباره محمدرضاشاه و سرکوب خرده‌فرهنگ‌ها و زبان‌های محلی ایران


👌چقدر امیدبخش است که برخی از همراهان کانال اینقدر خوب و روان پاسخ جعلیات پانترکی، پانکردی، پانعربی را می‌دهند. سپاس از همه دوستان خوب عضو گروه متصل به کانال که باحوصله و محترمانه پاسخ دروغ «سرکوب زبان‌های محلی در دوره #شاه» را دادند

🔻نگارنده این کانال از رسته‌ی پهلوی‌ایست‌ها نیست اما چون تحمل این حجم از دروغ و جعل تاریخ معاصر ایران را ندارد، همانگونه که از #میرزا کوچک‌خان درباره جعلیات یک قرن گذشته و اتهامات دروغ به وی دفاعیه گذاشت در کانال، تا روشن شود که میرزا یک چهره ملی بوده و انگ تجزیه‌طلبی به وی دروغی بسیار زشت و پلید است، درباره خدمات پهلوی به ویژه در حوزه فرهنگ ملی هم لازم می‌بیند دفاعیه‌ای بنویسد

🔆 دستگاه #محمدرضاشاه #پهلوی اتفاقا درباره گسترش فرهنگ ملی (هم در بعد گفتمان رسمی یعنی گنجینه بزرگ فرهنگی زبان و گویش رسمی کشور، هم در بعد خرده‌فرهنگ‌های وابسته به زبان‌های محلی ایران که گنجینه‌های کوچک اما زیبا از میراث مجتمع ایرانیان هستند) واقعا در حد توان تبلیغاتی و امکاناتی آن زمان، عملکردی خوب و در جاهایی ختی درخشان و قابل ستایش داشت🔆

باتوجه به اینکه امکانات توسعه‌ای آن زمان واقعا محدود بود و بخش اصلی این محدودیت بخاطر نقصان و تازه‌پایی تکنولوژی‌های ارتباطی از جمله رادیو و تلویزیون بود، مثلا احداث ایستگاه‌های رادیو_تلویزیون بسیار سختتر و زمان‌برتر و پرهزینه‌تر از امروز بود و نه مانند امروز که با کمک ماهواره‌ها به‌سادگی و‌ کم‌هزینگی می‌توان رادیو و تلویزیون راه انداخت

با اینحال دستگاه تبلیغی-فرهنگی شاه پهلوی دوم، توانسته بود با راه‌اندازی شبکه‌های رادیویی، بخش بزرگی از کشور را پوشش دهد که بسیار ارزشمند بود. در تحلیل وضعیت آن زمان، برای رسیدن به واقعیت باید به بستر زمانی دهه ۴۰ و۵۰ توجه دقیق شود نه اینکه با امکانات و تکنولوژی امروز بخواهیم برای دوره پهلوی نسخه‌پیچی کنیم

همین راه اندازی شبکه‌های رادیویی در نقاط مختلف کشور از آذربایجان(رادیو تبریز) تا خوزستان(رادیو ابادان) و ... کاری بس بزرگ بود در زمانیکه هر شبکه رادیویی نیاز به نصب سخت‌افزارهای بزرگ و دکل‌ها و مخابرات قوی داشت. نه مثل امروز که با یک ماهواره در فضا بتوان ده‌ها شبکه تلویزیونی و رادیویی را راه‌انداخت بدون نیاز به سخت‌افزار و مکان و ایستگاه خاص

مشخص است که آن زمان، راه‌اندازی شبکه‌های تلویزیونی مستقل در استانهای مختلف کشور کاری نشدنی بود هم از نظر بودجه کلان هم امکانات سخت‌افزاری و هم نیروی انسانی موردنیاز! توجه کنید که شبکه تلویزیونی رسمی کشور که در تهران جای داشت تنها امکان برنامه‌سازی برای دو کانال تلویزیونی را داشت آنهم نه برنامه‌های ۲۴ ساعته، بلکه پخش برنامه‌ها محدود و کمتر از ۱۰ ساعت بود

مردم هم بدلیل فراگیر نشدن تولید تلویزیون، امکان خرید آن و دیدن مدام را نداشتند، حتی در شهرهای بزرگ تنها قشر خاصی از مردم مرفه یا طبقه متوسط رو به بالا می‌توانستند تلویزیون بخرند. این وضعیت نه فقط در ایران بلکه در همه کشورهای جهان بجز چند کشور محدود اروپای غربی و امریکای شمالی بود

حتی در ایالات متحده و انگلستان دهه ۵۰ خورشیدی همه خانواده‌های شهری امکان خرید تلویزیون نداشتند چون تولید این وسیله به اندازه امروز فراگیر و پرشمار نبود و قیمت تمام شده‌اش مثل امروز نبود. اما در عوض رادیو همچنان پیشتاز خانه‌های مردم در سراسر جهان با دسترسی ساده بود

پس طبیعی است که در ایران هم دولت #شاه برای گسترش شبکه‌های رادیویی استانی تلاش می‌کرد چون شبکه تلویزیونی استانی باتوجه به وضعیت آن زمان، نه معنا داشت (مخاطب کافی نداشت ومردم تلویزیون نداشتند؛ امکان اجرا نداشت، هزینه‌ها بسیار بالا) و نه نیروی انسانی کافی تربیت شده برای چنین شبکه‌هایی وجود داشت. ۲ شبکه سراسری ملی هم فقط برای چندساعت محدود در روز می‌توانستند محتوا تولید کنند که اکثر آن تولیدات هم مبتنی بر موسیقی، تئاترها و نمایش سرگرمی بود

با این وجود نه تنها چند شبکه رادیویی استانی وجود داشت که زبانهای محلی را پوشش می‌داد و پخش می‌کرد بلکه در رادیو-تلویزیون ملی هم برنامه‌های مختلف از موسیقی و رقص محلی سراسر ایران و فیلم‌های مستند از آیین‌های محلی ایران پخش می‌شد که اتفاقا یکی از بهترین و ‌موثرترین راه‌ها برای حفظ خرده‌فرهنگ‌های محلی ایران بود یعنی استفاده از همان شیوه‌های دیداری-شنیداری(صوت-تصویر)که این آیین‌ها را قرنها زنده نگهداشته و سینه‌به‌سینه با روشی ‌طبیعی و دلنشین از راه «شعر، ترانه، آهنگ، رقص، داستان، نمایش» منتقل کرده

فیلمهایی از رقص و‌ موسیقی و زبان محلی درتلویزیون ملی دوره پهلوی، دلیلی مستند در رد ادعاهای دروغ پان‌ترکیسم درباره سرکوب زبان‌های محلی آن زمان
https://t.me/ban_Turkey/2133?single


⛔️کمپین تحریم پانترکیسم
@ban_Turkey