⛔️ادامه بحث #ساخت_قدرت_برای_ایران
📍نقد نسخه‌ی برخی متخصصان روابط بین‌الملل طراح سیاست خارجی ایران با تز «واکنش‌ندادن به آسیب سیاسی همسایگان»
چرا سیاست ج.ا. در برابر بخشی از تهدیدهای سیاسی-امنیتی-فرهنگی همسایگان مبتنی بر نادیده‌گرفتن عمدی است؛ برخلاف واکنش تند و قهری‌اش به اسراییل و غرب؟!
📌گروهی که تز «دوری از هر نوع منازعه و درگیری با همسایگان» (مگر درصورت حمله فیزیکی مستقیم) را تبلیغ می‌کند، لزوما از لابی #پانترکیسم یا لابی #انقلابی نیست(اگرچه این‌دو لابی هم فعال‌اند)، بلکه این گروه که از نظریه Game Theory هم در تدوین چارچوبی برای روابط خارجی ایران استفاده می‌کند، اتفاقا بخشی از به‌عنوان «نسخه‌ی سیاست خارجی ایران» می‌پیچد، درست است (اما اصلا کافی نیست): یعنی پررنگ کردن روابط اقتصادی ایران با همسایگان از راه قراردادهای صادرات_واردات و تقویت مسیرهای ترانزیت برای استفاده از بیشینه‌ی ظرفیت جغرافیایی ایران در اتصال آسیا به اروپا، و شمال به جنوب آسیا و آفریقا
اما آسیب مهم و ظریفی که در بطن این تز وجوددارد آنست که: #منافع_ملی ایران در شرایط کنونی«تنها» از راه وابسته‌کردن اقتصادی همسایگان (حتی متخاصم) به ایران تامین شود! این نگاهی است که می‌توان آن را از دلایل مهم اهمال‌کاری عجیب ج.ا. در برابر زیان برخی همسایگان به ایران دانست؛ چه زیان «امنیتی»، چه «فرهنگی»، چه «نظامی»!
واقعیت این است که روابط اقتصادی اگرچه بسیار اثرگذار است اما عامل قطعی در ساخت امنیت و پیشگیری از تجاوزات نیست بلکه «در ترکیب با طرح‌های امنیتی_نظامی_سیاسی» است که به حداکثر بازدهی می‌رسد.
چشم‌بستن عامدانه بر انواع بازی‌های پلید فرهنگی_امنیتی در حوزه #تجزیه_طلبی از سوی ترکیه و باکو، و انواع بازی‌های امنیتی_نظامی در خاک ایران و بیرون از آن از سوی برخی همسایگان، و نسخه‌پیچی «صرفا» اقتصادی برای وابسته‌کردن هرچه بیشتر آنها به ایران، مهارکننده همه تهدیدات نیست
ضعف بزرگ فعلی در «تنظیم روابط ایران با همسایگان» آن است که نهادها و مقامات همسایه که علیه منافع ایران موضع شفاف خصمانه می‌گیرند(چه تندروهای #طالبان، چه دولت #باکو #ترکیه #عربستان #امارات)، با کمترین «پاسخ تنبیهی»، یا هیچ پاسخی، روبه‌رو می‌شوند!
درحالی‌که«واکنش متقابل ایران»باید طیف متنوعی را شامل شود ازجمله:
اظهارنظر شفاهی سیاسیون ایرانی علیه هرگونه #ایران_ستیزی, اعتراض مکتوب رسمی, احضار #سفیر دولت‌های خاطی، تا واکنش‌های شدیدتر مانند محروم کردن آن دولت‌ها از منافعشان در ایران(به‌طور موقت برای گوش‌مالی سریع و کوتاه)، حتی واکنش سخت و سرضرب نظامی(مانند ضربه قاطع ایران به جسارت ماه پیش طالبان)
اینکه به همسایگان ایران فهمانده شود جسارت و توهین به ایران حتی در قالب شفاهی، سخنرانی و لکه‌پرانی، دارای تبعات منفی و اعتراض جدی است(چه رسد به جسارت واقعی به مرزهای ایران)، در «ساخت قدرت برای ایران» و افزایش ضریب امنیت بسیارمهم است چون:
اولا باعث«تقویت اعتماد مردم» به قدرت نرم و سخت کشور در برابر خطرات خارجی می‌شود. تاثیر روانی این افزایش اعتماد، حتی در منافع مادی ایران دربرابر همسایگان اثرگذار است(ازجمله نرخ #فرار_سرمایه که ناشی از بی‌اعتمادی به شرایط داخل است را کاهش می‌دهد، تبلیغات #تجزیه‌طلبان در قوی نشان‌دادن دولت‌های بیگانه را به‌شدت کمرنگ می‌کند، #سرمایه_اجتماعی حول قدرت ایران راافزایش می‌دهد)
دوم اینکه؛ «ریسک و تبعات ضربه به ایران را برای همسایگان افزایش می‌دهد» و هزینه سنگین‌تری بر آنان تحمیل می‌کند. مثال خوب آن، برخورد جدی وکوبنده #روسیه با گزافه‌گویی باکو و ترکیه است که در سطح وزیر، سخنگوی دولت، رییس حزب و... به فتنه #پانترکیسم علیه خود پاسخ دادند. رفتاری که ضعف آن بارها میان سیاسیون کشور ما دیده شده و باعث رنجش جدی آحاد مردم و آسیب به اعتماد و سرمایه اجتماعی شده(سرمایه‌ای که از مهمترین ارکان حفظ اقتدار دربرابر تهدید خارجی است)
سوم اینکه؛ بستن صدای اعتراضات ملی و کاملا طبیعی مردم؛ وقتی با برچسب‌های ناخوشایند و غلطی مانند «احساسی‌بودن» و «سطحی بودن» از سوی لابی طراح سیاست خارجی فعلی انجام می‌شود، نه‌تنها خودش بازهم آسیب به سرمایه اجتماعی ایران است و سرکوب روح بیدار وطن‌خواهی، بلکه در متن خود از این واقعیت ناخوشایند پرده برمی‌دارد که حوزه تعیین منافع ملی ایران در شرایط فعلی بشدت وابسته به روابط اقتصادی است(برخلاف تز وابستگی اقتصادی رقبا به ما) و واکنش‌های کوبنده سیاسی معمولا بطور مستقل امکان بروز ندارند!
همین، مشت ما را برای رقبا باز می‌کند و آنها را در آسیب به ایران جسورتر! چون پاشنه آشیل ایران و حد آستانه تحمل حکومت را قابل پیش‌بینی می‌دانند!
«قابل پیش‌بینی بودن» اتفاقا از نقاط ضعف کشورها در روابط بین‌الملل است. کشوری که قابل پیش بینی باشد، ضربه‌پذیرتر خواهدبود!
⛔️کمپین تحریم پانترکیسم
@ban_Turkey
📍نقد نسخه‌ی برخی متخصصان روابط بین‌الملل طراح سیاست خارجی ایران با تز «واکنش‌ندادن به آسیب سیاسی همسایگان»
چرا سیاست ج.ا. در برابر بخشی از تهدیدهای سیاسی-امنیتی-فرهنگی همسایگان مبتنی بر نادیده‌گرفتن عمدی است؛ برخلاف واکنش تند و قهری‌اش به اسراییل و غرب؟!
📌گروهی که تز «دوری از هر نوع منازعه و درگیری با همسایگان» (مگر درصورت حمله فیزیکی مستقیم) را تبلیغ می‌کند، لزوما از لابی #پانترکیسم یا لابی #انقلابی نیست(اگرچه این‌دو لابی هم فعال‌اند)، بلکه این گروه که از نظریه Game Theory هم در تدوین چارچوبی برای روابط خارجی ایران استفاده می‌کند، اتفاقا بخشی از به‌عنوان «نسخه‌ی سیاست خارجی ایران» می‌پیچد، درست است (اما اصلا کافی نیست): یعنی پررنگ کردن روابط اقتصادی ایران با همسایگان از راه قراردادهای صادرات_واردات و تقویت مسیرهای ترانزیت برای استفاده از بیشینه‌ی ظرفیت جغرافیایی ایران در اتصال آسیا به اروپا، و شمال به جنوب آسیا و آفریقا
اما آسیب مهم و ظریفی که در بطن این تز وجوددارد آنست که: #منافع_ملی ایران در شرایط کنونی«تنها» از راه وابسته‌کردن اقتصادی همسایگان (حتی متخاصم) به ایران تامین شود! این نگاهی است که می‌توان آن را از دلایل مهم اهمال‌کاری عجیب ج.ا. در برابر زیان برخی همسایگان به ایران دانست؛ چه زیان «امنیتی»، چه «فرهنگی»، چه «نظامی»!
واقعیت این است که روابط اقتصادی اگرچه بسیار اثرگذار است اما عامل قطعی در ساخت امنیت و پیشگیری از تجاوزات نیست بلکه «در ترکیب با طرح‌های امنیتی_نظامی_سیاسی» است که به حداکثر بازدهی می‌رسد.
چشم‌بستن عامدانه بر انواع بازی‌های پلید فرهنگی_امنیتی در حوزه #تجزیه_طلبی از سوی ترکیه و باکو، و انواع بازی‌های امنیتی_نظامی در خاک ایران و بیرون از آن از سوی برخی همسایگان، و نسخه‌پیچی «صرفا» اقتصادی برای وابسته‌کردن هرچه بیشتر آنها به ایران، مهارکننده همه تهدیدات نیست
ضعف بزرگ فعلی در «تنظیم روابط ایران با همسایگان» آن است که نهادها و مقامات همسایه که علیه منافع ایران موضع شفاف خصمانه می‌گیرند(چه تندروهای #طالبان، چه دولت #باکو #ترکیه #عربستان #امارات)، با کمترین «پاسخ تنبیهی»، یا هیچ پاسخی، روبه‌رو می‌شوند!
درحالی‌که«واکنش متقابل ایران»باید طیف متنوعی را شامل شود ازجمله:
اظهارنظر شفاهی سیاسیون ایرانی علیه هرگونه #ایران_ستیزی, اعتراض مکتوب رسمی, احضار #سفیر دولت‌های خاطی، تا واکنش‌های شدیدتر مانند محروم کردن آن دولت‌ها از منافعشان در ایران(به‌طور موقت برای گوش‌مالی سریع و کوتاه)، حتی واکنش سخت و سرضرب نظامی(مانند ضربه قاطع ایران به جسارت ماه پیش طالبان)
اینکه به همسایگان ایران فهمانده شود جسارت و توهین به ایران حتی در قالب شفاهی، سخنرانی و لکه‌پرانی، دارای تبعات منفی و اعتراض جدی است(چه رسد به جسارت واقعی به مرزهای ایران)، در «ساخت قدرت برای ایران» و افزایش ضریب امنیت بسیارمهم است چون:
اولا باعث«تقویت اعتماد مردم» به قدرت نرم و سخت کشور در برابر خطرات خارجی می‌شود. تاثیر روانی این افزایش اعتماد، حتی در منافع مادی ایران دربرابر همسایگان اثرگذار است(ازجمله نرخ #فرار_سرمایه که ناشی از بی‌اعتمادی به شرایط داخل است را کاهش می‌دهد، تبلیغات #تجزیه‌طلبان در قوی نشان‌دادن دولت‌های بیگانه را به‌شدت کمرنگ می‌کند، #سرمایه_اجتماعی حول قدرت ایران راافزایش می‌دهد)
دوم اینکه؛ «ریسک و تبعات ضربه به ایران را برای همسایگان افزایش می‌دهد» و هزینه سنگین‌تری بر آنان تحمیل می‌کند. مثال خوب آن، برخورد جدی وکوبنده #روسیه با گزافه‌گویی باکو و ترکیه است که در سطح وزیر، سخنگوی دولت، رییس حزب و... به فتنه #پانترکیسم علیه خود پاسخ دادند. رفتاری که ضعف آن بارها میان سیاسیون کشور ما دیده شده و باعث رنجش جدی آحاد مردم و آسیب به اعتماد و سرمایه اجتماعی شده(سرمایه‌ای که از مهمترین ارکان حفظ اقتدار دربرابر تهدید خارجی است)
سوم اینکه؛ بستن صدای اعتراضات ملی و کاملا طبیعی مردم؛ وقتی با برچسب‌های ناخوشایند و غلطی مانند «احساسی‌بودن» و «سطحی بودن» از سوی لابی طراح سیاست خارجی فعلی انجام می‌شود، نه‌تنها خودش بازهم آسیب به سرمایه اجتماعی ایران است و سرکوب روح بیدار وطن‌خواهی، بلکه در متن خود از این واقعیت ناخوشایند پرده برمی‌دارد که حوزه تعیین منافع ملی ایران در شرایط فعلی بشدت وابسته به روابط اقتصادی است(برخلاف تز وابستگی اقتصادی رقبا به ما) و واکنش‌های کوبنده سیاسی معمولا بطور مستقل امکان بروز ندارند!
همین، مشت ما را برای رقبا باز می‌کند و آنها را در آسیب به ایران جسورتر! چون پاشنه آشیل ایران و حد آستانه تحمل حکومت را قابل پیش‌بینی می‌دانند!
«قابل پیش‌بینی بودن» اتفاقا از نقاط ضعف کشورها در روابط بین‌الملل است. کشوری که قابل پیش بینی باشد، ضربه‌پذیرتر خواهدبود!
⛔️کمپین تحریم پانترکیسم
@ban_Turkey