📍پاسخ به گزارهای اشتباه درباره «نقطه آغاز ورود گفتمان قومی به ادبیات رسمی سیاسی ایران پس از انقلاب»
🔻اینکه تقصیر گسترش دوباره #پانترکیسم(پس از سرکوب درست و بهجا در دوره پهلوی دوم) در ۳ دهه اخیر، تماما بر گردهی اصلاحطلبان بیافتد، بسیار نادرست و عدم توجه به ریشه و چرایی دقیق این پدیده است
گفتمان #قومی در ایران پس از جنگ تحمیلی، مشخصا و دقیقا در دوره «احمدینژاد» پاگرفت و وارد ادبیات رسمی #دولت و #صدا_سیما شد پس از سال سیاه ۱۳۸۸. دلایلی برای چرایی نزج این گفتمان در قالب رسمی، میتوان برشمرد اما برای سخن دقیق، باید به اسنادی دست یافت که روشن کند دقیقا چه کسانی و از چه نهادهایی به دولت دوم احمدینژاد (که مورد نفرت بسیاری از طبقه شهرنشین و متوسط ایرانی بود)، چنین مشاوره خطرناک و ضدمیهنیای دادند که شد «سراغازی بر حرکتهای تندتر و ضدایرانی از سوی ارکان قدرت» که در سالهای ریاستجمهوری روحانی و تا امروز هم ادامه یافته و بلای دامنگیر کشور شده! کار به جایی رسیده که از مجلس ۱۳۹۴ تا امروز، این شعارهای منکر، از نمایندگان هم شنیده میشود!
همان مجلسی که روزی اکثریت مطلقاش برای احقاق حقوق مساوی همه ملت در اعمال قدرت بر اداره کشور، تحصن و اعتراض تند میکردند و نمیترسیدند، امروز شده سخنگاه کسانیکه علیه حقوق ملت داد جهالت سر میدهند و دارایی ملی و عمومی را علنا به سود گروه و رسته خاص قومی مصادره ناجوانمردانه میکنند. نتیجه اینکه بین ایرانیانی که قرنها با مسالمت و انسانیت کنار هم زیستهاند جنگ قومی راه میاندازند و در میانهی این خانمانسوزی، جیبهای سوراخ خود و رفقا را از سهم ملت پر میکنند
در همه دوره ریاستجمهوری سیدمحمدخاتمی، با بررسی روزنامهها و سخنرانیها و برنامههای رادیو تلویزیونی، در سخن مقامات رسمی کشوری و کارشناسان سیاسی و کنشگران و... نهتنها اثر و نشانی از رد #قومگرایی و گفتمان پانها نمییابید بلکه هیچ تاکید و اشاره خاصی هم به مساله #اقوام و #قومیت در ایران نمیبینید. بهطور آشکار و مشخص، تاکید روی واژه «قوم» و کاربرد مکرر واژه «اقوام» در دوره دوم احمدینژاد اغاز شد؛ در کلام و نطقهای خود احمدینژاد در سفر به استانهای مختلف تکرار شد و از همانجا وارد گفتمان وزرای دولت، وکلای مجلس و روزنامههای رسمی کشور شد
تا پیش از این ماجرا و کلیدخوردن این داستان توسط شخص #احمدینژاد، نه از زبان نمایندگان مجلس چنین واژگانی شنیده میشد که خود را در دستهبندیهای نادرست و نادقیق، منتسب به نام قومی خاص کنند (بلکه هر نماینده، خود را دقیقا با نام شهر و استان حوزه انتخابیهاش معرفی میکرد، چنانکه رسم درست دیرینه و هزاران ساله همه ایرانیان درمعرفی خود با انتساب به شهر محل زندگیشان بود، و نه انتساب به قوم و قبیله و طایفهی خاص)، نه در گفتمان مقامات دولتی، نه در روزنامههای دولتی و خصوصی کشور، نه در گفتمان صداوسیما و ... رد و خطی از واژههای قوم و اقوام بود.
حتی اگر هوشیارانه برنامههای سیما را رصدکرده باشید، به روشنی میبینید که نمایهها و تصاویری که روی #نقشه ایران، با تنپوشهای محلی نقاط مختلف پخش میشد، دقیقا از دوره همین احمدینژاد تفرقهافکن آغاز شد. هیچ اشکالی ندارد که نقشه ایران با بخشهایی که تنپوش خاص محلی دارند مزین شود، که اتفاقا زیباست، اما اشکال انجاست که در جانشانی لباسهای مردم ایران روی نقشه ایران در آن سالها، هیچ رد و اثری از پوشش بیش از ۸۰٪ مردم ایران که شبیه و همانند هم است، و پوشش بهروز و مدرنی است نبود، بلکه تنها جمعیت اندک و محدودی با لباس محلی روی نقشهها جانمایی میشد و در برنامههای مختلف صداوسیما پخش میشد.
توجه به این مساله مهم در ردگیری جریانی که ضدمیهن و ضدمنافع ملت، گفتمان قومگرایی و سهمخواهی و جدال تفرقهافکنانه و به قول کارشناسان، طرح موزاییکی کردن و تکهتکه نشان دادن ایران را کلیدزد و به فاز اجرایی آورد، بسیار مهم است. حتی پس از تابستان امسال بخشی از جریان رسانهای اصولگرا که منصف بودند اعتراف کردند که اتهاماتی که به #خاتمی در سالهای ریاست احمدینژاد وارد شد درباره ارتباطش با بنیاد یهودی «جورج سورس» و دیدار با آنها، دروغ بود و شانتاژی برای هرچه بیشتر تحت فشار گذاشتن اصلاحطلبان توسط دشمنانشان آنهم بدون هیچ و مسند و مدرکی برای اثبات این اتهام بزرگ!!!
گرچه در دوره روحانی و پس از احمدینژاد، جریان #اصلاحطلب هم وارد گود قومگرایی و پروبال دادن به مسالهای خودساخته و غیرواقعی بهنام «حقوق اقوام» شد. تا در جلب رای از این ورطه، از #اصولگرایان عقب نماند اما توجه به نقطه آغاز این جریان، کمک بزرگی به فهم چرایی کلیدخوردن «پروژه قومگرایی» در ایران میکند و اینکه منافع چه رسته و دستهای در این کار ضد میهنی و سستکردن #اتحاد_ملت_ایران بود.
ادامه در پیام بعدی 👇
⛔️کمپین تحریم پانترکیسم
@ban_Turkey
🔻اینکه تقصیر گسترش دوباره #پانترکیسم(پس از سرکوب درست و بهجا در دوره پهلوی دوم) در ۳ دهه اخیر، تماما بر گردهی اصلاحطلبان بیافتد، بسیار نادرست و عدم توجه به ریشه و چرایی دقیق این پدیده است
گفتمان #قومی در ایران پس از جنگ تحمیلی، مشخصا و دقیقا در دوره «احمدینژاد» پاگرفت و وارد ادبیات رسمی #دولت و #صدا_سیما شد پس از سال سیاه ۱۳۸۸. دلایلی برای چرایی نزج این گفتمان در قالب رسمی، میتوان برشمرد اما برای سخن دقیق، باید به اسنادی دست یافت که روشن کند دقیقا چه کسانی و از چه نهادهایی به دولت دوم احمدینژاد (که مورد نفرت بسیاری از طبقه شهرنشین و متوسط ایرانی بود)، چنین مشاوره خطرناک و ضدمیهنیای دادند که شد «سراغازی بر حرکتهای تندتر و ضدایرانی از سوی ارکان قدرت» که در سالهای ریاستجمهوری روحانی و تا امروز هم ادامه یافته و بلای دامنگیر کشور شده! کار به جایی رسیده که از مجلس ۱۳۹۴ تا امروز، این شعارهای منکر، از نمایندگان هم شنیده میشود!
همان مجلسی که روزی اکثریت مطلقاش برای احقاق حقوق مساوی همه ملت در اعمال قدرت بر اداره کشور، تحصن و اعتراض تند میکردند و نمیترسیدند، امروز شده سخنگاه کسانیکه علیه حقوق ملت داد جهالت سر میدهند و دارایی ملی و عمومی را علنا به سود گروه و رسته خاص قومی مصادره ناجوانمردانه میکنند. نتیجه اینکه بین ایرانیانی که قرنها با مسالمت و انسانیت کنار هم زیستهاند جنگ قومی راه میاندازند و در میانهی این خانمانسوزی، جیبهای سوراخ خود و رفقا را از سهم ملت پر میکنند
در همه دوره ریاستجمهوری سیدمحمدخاتمی، با بررسی روزنامهها و سخنرانیها و برنامههای رادیو تلویزیونی، در سخن مقامات رسمی کشوری و کارشناسان سیاسی و کنشگران و... نهتنها اثر و نشانی از رد #قومگرایی و گفتمان پانها نمییابید بلکه هیچ تاکید و اشاره خاصی هم به مساله #اقوام و #قومیت در ایران نمیبینید. بهطور آشکار و مشخص، تاکید روی واژه «قوم» و کاربرد مکرر واژه «اقوام» در دوره دوم احمدینژاد اغاز شد؛ در کلام و نطقهای خود احمدینژاد در سفر به استانهای مختلف تکرار شد و از همانجا وارد گفتمان وزرای دولت، وکلای مجلس و روزنامههای رسمی کشور شد
تا پیش از این ماجرا و کلیدخوردن این داستان توسط شخص #احمدینژاد، نه از زبان نمایندگان مجلس چنین واژگانی شنیده میشد که خود را در دستهبندیهای نادرست و نادقیق، منتسب به نام قومی خاص کنند (بلکه هر نماینده، خود را دقیقا با نام شهر و استان حوزه انتخابیهاش معرفی میکرد، چنانکه رسم درست دیرینه و هزاران ساله همه ایرانیان درمعرفی خود با انتساب به شهر محل زندگیشان بود، و نه انتساب به قوم و قبیله و طایفهی خاص)، نه در گفتمان مقامات دولتی، نه در روزنامههای دولتی و خصوصی کشور، نه در گفتمان صداوسیما و ... رد و خطی از واژههای قوم و اقوام بود.
حتی اگر هوشیارانه برنامههای سیما را رصدکرده باشید، به روشنی میبینید که نمایهها و تصاویری که روی #نقشه ایران، با تنپوشهای محلی نقاط مختلف پخش میشد، دقیقا از دوره همین احمدینژاد تفرقهافکن آغاز شد. هیچ اشکالی ندارد که نقشه ایران با بخشهایی که تنپوش خاص محلی دارند مزین شود، که اتفاقا زیباست، اما اشکال انجاست که در جانشانی لباسهای مردم ایران روی نقشه ایران در آن سالها، هیچ رد و اثری از پوشش بیش از ۸۰٪ مردم ایران که شبیه و همانند هم است، و پوشش بهروز و مدرنی است نبود، بلکه تنها جمعیت اندک و محدودی با لباس محلی روی نقشهها جانمایی میشد و در برنامههای مختلف صداوسیما پخش میشد.
توجه به این مساله مهم در ردگیری جریانی که ضدمیهن و ضدمنافع ملت، گفتمان قومگرایی و سهمخواهی و جدال تفرقهافکنانه و به قول کارشناسان، طرح موزاییکی کردن و تکهتکه نشان دادن ایران را کلیدزد و به فاز اجرایی آورد، بسیار مهم است. حتی پس از تابستان امسال بخشی از جریان رسانهای اصولگرا که منصف بودند اعتراف کردند که اتهاماتی که به #خاتمی در سالهای ریاست احمدینژاد وارد شد درباره ارتباطش با بنیاد یهودی «جورج سورس» و دیدار با آنها، دروغ بود و شانتاژی برای هرچه بیشتر تحت فشار گذاشتن اصلاحطلبان توسط دشمنانشان آنهم بدون هیچ و مسند و مدرکی برای اثبات این اتهام بزرگ!!!
گرچه در دوره روحانی و پس از احمدینژاد، جریان #اصلاحطلب هم وارد گود قومگرایی و پروبال دادن به مسالهای خودساخته و غیرواقعی بهنام «حقوق اقوام» شد. تا در جلب رای از این ورطه، از #اصولگرایان عقب نماند اما توجه به نقطه آغاز این جریان، کمک بزرگی به فهم چرایی کلیدخوردن «پروژه قومگرایی» در ایران میکند و اینکه منافع چه رسته و دستهای در این کار ضد میهنی و سستکردن #اتحاد_ملت_ایران بود.
ادامه در پیام بعدی 👇
⛔️کمپین تحریم پانترکیسم
@ban_Turkey