طرح درس کارگاه " #نوشتن_مقدماتی " با #امیرحسین_خورشیدفر
چگونه داستاننویسی را آغاز کنیم؟
کم هستند حرفهها و مهارتهایی که برداشت و تلقی از آنها بهاندازه نویسندگی، نوشتن با افسانه و سو تعبیر همراه باشند.
هدف این دوره است تا غبار ابهام و افسانه را کنار بزند و با توصیههای عملی و مباحث سودمند و معتبر جدید، کسی را که دستبهقلم است و شور و انگیزه تحول یافتن را به فیگور نویسنده دارد تا حدی به مقصود برساند.
اغلب میشنوید نوشتن آسان است. میشنوید نوشتن بسیار دشوار است. کوشش برای نوشتن آثار ادبی آسان نیست. روش غیرعلمی و مبتنی بر احساس یا مبتنی بر مرجعیت سلایق شخصی پرورشنیافته باعث میشود برای همیشه به کجراه بروید. طرفداران قول اول میگویند کافی است پشت ماشینتحریر بنشینید و هرچه در دل دارید بنویسید. بله دل که از نظر ایشان به آسمان نزدیک است.
نویسندگان هزاران هزار وبلاگ همین توصیه را (ناشنیده) باکمال صداقت و صمیمیت محقق کردند. آنها شخصیترین منویات و افکار و تجارب خویش را نوشته و منتشر کردند پس چرا درنتیجه نوشتههای آدمهای بسیار متنوع اینقدر به هم شبیه شد؟
آیا نویسنده مشترک نامریی به جای ایشان پستهای وبلگشان را مینوشت؟ این نویسنده مشترک نامریی به وبلاگ بسنده نکرده است و پشت جلد خیلی از کتابها هم هست.
طرفداران قول دوم هم نوشتن را رازآلود و افسانهای جلوه میدهند. تا جایی که در توصیف نویسندگان بزرگ دنیا گفت میشود او شخصی عجیب بود یا اثرش غریب بود! شاید اگر خصلتها و ویژگیهای آثار ادبی بزرگ جهان را درست بشناسیم کلمات دقیقتر و بهتری از غریب برای وصفشان داشته باشیم. درنتیجه خیلی از نویسندگان بالقوه کار را آغاز نمیکنند و آنهایی که شروع میکنند هم از مسیر منحرف میشوند و هنگام مواجهه با مشکلات به این نتیجه میرسند که برای این حرفه ساخته نشدهاند.
کارگاه قصهنویسی
میخواهیم با نوشتن به مثابه یک مهارت خلاقه روبه روشویم. درست که هرکس بهاندازه کافی علاقه و انگیزه داشته باشد میتواند بنویسد اما نویسنده حرفهای بودن بسیار دشوار است. نویسنده کسی است که مهارت و صناعت نوشتن را در حد بالایی فرابگیرد و بهطورجدی و تماموقت مشغول حرفه نویسندگی باشد.
شرکتکنندگان تکنیکهای قدیمی و ارزشمند قصهنویسی را یاد میگیرند و این اعتمادبهنفس در آنها به وجود میاید که میتوانند آنها را به کار بگیرند؛ اما فراموش نکنیم، تکنیکهای داستاننویسی امروز، همانها نیستند کهایام فورستر یا جمال میر صادقی صورتبندی کردند. کتابهای این اساتید مراجع عالی هستند اما کافی نیستند. در این دوره با تقسیمبندیهای معاصر و تکنیکهای جدید هم آشنا میشویم. این دوره با لذت و توصیههای عملی ساده همراه است و نه سرگشتگی رمانتیک. همانطور که همه نویسندگان حرفهای میدانند راز حقیقی نوشتن آن است که یکقلم بردارید، پشت ماشینتحریر یا کامپیوتر بنشیند؛ اما نویسنده امروز، ناگزیر است دانشهایی از قبیل نظریه ادبی، نقد و …تاریخ ادبیات را برای هدف اصلی خود یعنی نوشتن بشناسد. آنچه از شرکتکننده انتظار میرود، تمرکز و وقت گذاشتن و مطالعه و جدیت در انجام تمرینهاست.
اهداف دوره:
– تبدیل فرآیند نوشتن خلاقه از عمل غریزی به عمل آگاهانه – لحظه پردازی – توصیفی– ذهنی–
– شناخت و تمرین کیفیات نثر و کاربرد آنها: عینی – گزارشی زاویه دید، محور روایت، چشمانداز، روایتگری برای،
– شناخت و تمرین کاربرد پلات تفسیر و فهم داستان. زمان در روایت، کانونی گری،
– بالا بردن سطح مهارت پرداخت: فضاسازی – نظریه شخصیت. – موضوع، ایده، بسترسازی، گسترش افقی و عمودی
– تفسیر انتقادی صادق هدایت، بهرام صادقی، آنتوان چخوف، ارنست همینگوی
این دوره در ده جلسه روزهای شنبه از ساعت ۶ الی ۸ عصر برگزار می شود.
چگونه داستاننویسی را آغاز کنیم؟
کم هستند حرفهها و مهارتهایی که برداشت و تلقی از آنها بهاندازه نویسندگی، نوشتن با افسانه و سو تعبیر همراه باشند.
هدف این دوره است تا غبار ابهام و افسانه را کنار بزند و با توصیههای عملی و مباحث سودمند و معتبر جدید، کسی را که دستبهقلم است و شور و انگیزه تحول یافتن را به فیگور نویسنده دارد تا حدی به مقصود برساند.
اغلب میشنوید نوشتن آسان است. میشنوید نوشتن بسیار دشوار است. کوشش برای نوشتن آثار ادبی آسان نیست. روش غیرعلمی و مبتنی بر احساس یا مبتنی بر مرجعیت سلایق شخصی پرورشنیافته باعث میشود برای همیشه به کجراه بروید. طرفداران قول اول میگویند کافی است پشت ماشینتحریر بنشینید و هرچه در دل دارید بنویسید. بله دل که از نظر ایشان به آسمان نزدیک است.
نویسندگان هزاران هزار وبلاگ همین توصیه را (ناشنیده) باکمال صداقت و صمیمیت محقق کردند. آنها شخصیترین منویات و افکار و تجارب خویش را نوشته و منتشر کردند پس چرا درنتیجه نوشتههای آدمهای بسیار متنوع اینقدر به هم شبیه شد؟
آیا نویسنده مشترک نامریی به جای ایشان پستهای وبلگشان را مینوشت؟ این نویسنده مشترک نامریی به وبلاگ بسنده نکرده است و پشت جلد خیلی از کتابها هم هست.
طرفداران قول دوم هم نوشتن را رازآلود و افسانهای جلوه میدهند. تا جایی که در توصیف نویسندگان بزرگ دنیا گفت میشود او شخصی عجیب بود یا اثرش غریب بود! شاید اگر خصلتها و ویژگیهای آثار ادبی بزرگ جهان را درست بشناسیم کلمات دقیقتر و بهتری از غریب برای وصفشان داشته باشیم. درنتیجه خیلی از نویسندگان بالقوه کار را آغاز نمیکنند و آنهایی که شروع میکنند هم از مسیر منحرف میشوند و هنگام مواجهه با مشکلات به این نتیجه میرسند که برای این حرفه ساخته نشدهاند.
کارگاه قصهنویسی
میخواهیم با نوشتن به مثابه یک مهارت خلاقه روبه روشویم. درست که هرکس بهاندازه کافی علاقه و انگیزه داشته باشد میتواند بنویسد اما نویسنده حرفهای بودن بسیار دشوار است. نویسنده کسی است که مهارت و صناعت نوشتن را در حد بالایی فرابگیرد و بهطورجدی و تماموقت مشغول حرفه نویسندگی باشد.
شرکتکنندگان تکنیکهای قدیمی و ارزشمند قصهنویسی را یاد میگیرند و این اعتمادبهنفس در آنها به وجود میاید که میتوانند آنها را به کار بگیرند؛ اما فراموش نکنیم، تکنیکهای داستاننویسی امروز، همانها نیستند کهایام فورستر یا جمال میر صادقی صورتبندی کردند. کتابهای این اساتید مراجع عالی هستند اما کافی نیستند. در این دوره با تقسیمبندیهای معاصر و تکنیکهای جدید هم آشنا میشویم. این دوره با لذت و توصیههای عملی ساده همراه است و نه سرگشتگی رمانتیک. همانطور که همه نویسندگان حرفهای میدانند راز حقیقی نوشتن آن است که یکقلم بردارید، پشت ماشینتحریر یا کامپیوتر بنشیند؛ اما نویسنده امروز، ناگزیر است دانشهایی از قبیل نظریه ادبی، نقد و …تاریخ ادبیات را برای هدف اصلی خود یعنی نوشتن بشناسد. آنچه از شرکتکننده انتظار میرود، تمرکز و وقت گذاشتن و مطالعه و جدیت در انجام تمرینهاست.
اهداف دوره:
– تبدیل فرآیند نوشتن خلاقه از عمل غریزی به عمل آگاهانه – لحظه پردازی – توصیفی– ذهنی–
– شناخت و تمرین کیفیات نثر و کاربرد آنها: عینی – گزارشی زاویه دید، محور روایت، چشمانداز، روایتگری برای،
– شناخت و تمرین کاربرد پلات تفسیر و فهم داستان. زمان در روایت، کانونی گری،
– بالا بردن سطح مهارت پرداخت: فضاسازی – نظریه شخصیت. – موضوع، ایده، بسترسازی، گسترش افقی و عمودی
– تفسیر انتقادی صادق هدایت، بهرام صادقی، آنتوان چخوف، ارنست همینگوی
این دوره در ده جلسه روزهای شنبه از ساعت ۶ الی ۸ عصر برگزار می شود.