عشق خوب و بد نداریم.
عشق یا واقعی‌ست یا غیرواقعی.
عشق واقعی همان است که گرد و خاک دارد،
امید و ناامیدی دارد،
یک‌وقت‌هایی خستگی دارد،
یک‌وقت‌هایی شادابی.
عشق واقعی هم انتظارِ برآورده‌ شده دارد،
هم انتظار برآورده‌ نشده.
هم حرف‌های فهمیدنی دارد،
هم حرف‌های نفهمیدنی.
هم ترس و اضطراب دارد،
هم شوق و شجاعت.
عشق واقعی یک دنیا خندیدن دارد،
یک دریا اندوه.
عشق واقعی نردبانی‌ست که از آن
پله‌ پله بالا می‌رویم.
خانه‌ای‌ست که خشت روی خشت می‌سازیم.
نهالی‌ست که ذره‌ذره قد می‌کشد.
عشق واقعی هم موی سفید دارد
هم خط پیشانی،
هم پشت خمیده دارد، هم قدم‌های لرزان.
عشق واقعی یک‌ وقتی در راهرو بیمارستان
اشک می‌ریزد،
یک‌ وقتی با دسته‌گل به فرودگاه می‌آید.
عشق واقعی گاهی یک شب تا صبح
با ما حرف می‌زند،
گاهی تمام راه ساکت کنار ما قدم می‌زند.
عشق واقعی گاهی زیر باران ما را می‌بوسد،
گاهی از پشت شیشه‌ی ماشین
دست خداحافظی تکان می‌دهد.
عشق واقعی گاهی می‌آید و می‌ماند،
گاهی می‌آید و نمی‌ماند.
عشق واقعی یک‌بارش
برای یک عمر کافی است.

#امیرعلی_بنی‌اسدی

@bagheanar