قصور عقل کجا و قیاس قامت عشق
تو هر قبا که بدوزی به قدّ ادراک است

#هوشنگ_ابتهاج

بامدادان که کبوترها
بر لب پنجره باز، سحر غلغله می‌آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب که هم پروازان
نگران غمِ هم پروازند

#هوشنگ_ابتهاج

نمی‌رود ز دل من صفای صورت عشق
و گر بر آینه باران گرد می‌آید

#هوشنگ_ابتهاج

این تویی ای کم گرفته بیش را
بیش و کم بگذار و بستان خویش را

تو نیِ مایی و در تو می دمیم
هم تو در ما دم که ما نایِ توییم

بی تو این عالم نگینی بی بهاست
زانکه انگشتِ سلیمانی تو راست

فکرِ هستی آفرین از هستِ تو
آفرینِ آفرینش : دستِ تو

دستِ تو بر سازِ هستی پرده بست
سازها از دستِ تو آمد به دست

زخمه ها را همچو باران ریختی
شورها از پرده ها انگیختی

پیکرِ نازک تراشیدی ز سنگ
جان برون آوردی از زندانِ تنگ

از تو آمد نامور لوح و قلم
وین علامت ها به عالم شد علم

بر گرفتی مشعلِ اندیشه را
سوختی تاریکیِ این بیشه را

روشنایی ها ز دانایی تُست
هم ز دانایی توانایی تُست

گوهرِ گنجینهِ شایان تویی
یوسفی با حُسنِ بی پایان تویی...

#هوشنگ_ابتهاج

در راه عشق گر برود جانِ ما چه باک

ای دل تو آن عزیزتر از جان نگاه دار

#هوشنگ_ابتهاج

🪴
ای گل بوستان‌سرا از پس پرده‌ها در آ
بوی تو می‌‌کشد مرا وقت سحر به بوستان

#هوشنگ_ابتهاج
🏞 یاسین کرد
🪴