جسم ما روپوش ما شد در جهان
ما چو دریا زیر این که در نهان

کی توان اندود این خورشید را
با کف گل تو بگو آخر مرا

گر بریزی خاک و صد خاکسترش
بر سر نور او برآید بر سرش

که که باشدکو بپوشد روی آب
طین که باشد کو بپوشد آفتاب

خیز بلقیسا چو ادهم شاهوار
دود از این ملک دو سه روزه بر آر"

#مثنوی_مولانا دفترچهارم

آن زلیخا از سپندان تا به عود
نام جمله چیز؛ یوسف کرده بود

نام او در نامها ؛ مکتوم کرد
محرمان را سِرّ آن معلوم کرد...

وقت سرما بودی او را پوستین
این کُند در عشقْ نامِ دوستْ، این

#مثنوی_مولانا

کوی نومیدی مرو
اومیدهاست
سوی تاریکی مرو
خورشیدهاست

#مثنوی_مولانا