#برشی_از_متن_كتاب📖

هنگامی که بدن انسان به‌طور کلی سالم و تندرست است و فقط زخمی کوچک یا ناحیه‌ای دردناک در آن وجود دارد، سلامت کامل را احساس نمی‌کنیم، بلکه توجه ما یکسره به درد ناحیهٔ مجروح معطوف است، به‌طوری‌که آسایش‌مان از میان می‌رود. همچنین وقتی همهٔ امور بر وفق مراد جریان دارند و تنها یک چیز بر خلاف میل ماست، هرچند این یک اهمیت چندانی نداشته باشد، فکر ما را مکرر مشغول می‌دارد، بارها به آن می‌اندیشیم وبه امور مهم دیگر که در آن توفیق داریم کمتر فکر می‌کنیم. آنچه در هر دو مورد محدود یا خدشه‌دار می‌شود، ارادهٔ انسان است که در مورد اول در ارگانیسم و در مورد دوم در تکاپوی زندگی ظاهر می‌گردد. در هر دو مورد می‌بینیم که ارضای اراده تنها وقتی امکان‌پذیر است که اراده با مقاومت روبرو نشود. از این رو به‌هیچ‌وجه نمی‌توان رضایت را مستقیماً احساس کرد، مگر اینکه از راه تفکر به آگاهی راه پیدا کند. برعکس آنچه مانع از اِعمال اراده می‌شود، مثبت است و می‌توان آن را احساس کرد.


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر



@baamanbekhaan

#برشی_از_متن_كتاب 📖

سعادتمند زیستن، یعنی «با مصیبت کمتر زیستن»، یعنی زندگی تحمل‌پذیر را فهمیدن.
کسی که می‌خواهد زندگی‌اش را از دیدگاه فلسفی جمع‌بندی کند، بهتر است صورت‌حساب را بر مبنای ‌بلایایی که از آنها گریخته است بنویسد، نه بر مبنای لذت‌هایی که از آنها بهره‌مند شده است.


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan

#برشی_از_متن_كتاب 📖

بهترین متاعی که جهان در اختیار دارد و می‌تواند به ما عرضه کند، زندگی بی‌رنج، آرام و تحمل‌پذیر است، بنابراین باید توقعات خود را محدود کنیم تا با اطمینان بیشتر به اینها واقعیت ببخشیم، زیرا مطمئن‌ترین راه برای اینکه شوربخت نشویم این است که نخواهیم بسیار خوشبخت باشیم.


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan

بخش دوم:
دربارهٔ رفتار ما با خویشتن

یکی از نکات مهم حکمت زندگی عبارت از این است که توجه خود را به‌طور متناسب به حال و آینده معطوف داریم، تا یکی از این دو موجب ضایع‌شدن دیگری نشود. بسیاری از آدمیان زیاده از حد در حال زندگی می‌کنند که اینها سبکسرانند و دیگران بیش از انداره در آینده، که اینها افرادی بزدل و محتاط‌اند. به‌ندرت کسی راه اعتدال پیش می‌گیرد. کسانی که با کوشش و‌ امید فقط در آینده زندگی می‌کنند، همواره روبروی خود را می‌بینند و با ناشکیبایی به‌سوی آینده می‌شتابند که به ‌زعم آنان سعادت حقیقی را به ارمغان خواهد آورد، اما در این میان با بی‌توجهی از کنار زمان حال می‌گذرند و از آن لذتی نمی‌چشند. این افراد به‌رغم داشتن چهره‌ای که عاقلانه‌تر از سنشان به‌نظر می‌رسد، به آن خران ایتالیایی شباهت دارند که در جلوی سرشان، دسته‌ای کاه را به چوبی آویخته‌اند و این خران به امید رسیدن به کاه تندتر می‌دوند. چنین کسانی به همهٔ هستی خود خیانت می‌ورزند، زیرا تا دم مرگ پیوسته به‌طور موقت زندگی می‌کنند.



#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر



@baamanbekhaan

باید دربارهٔ گذشته چنین بیاندیشیم:
«... هرقدر رنجیده باشیم، بیایید آنچه را که رفته است بپذیریم و هرچند دشوار است، آزردگی را در دل خود رام کنیم.»
(هومر، ایلیاد)

و دربارهٔ آینده باید چنین اندیشید:
«آینده از اختیار ما بیرون است و در بطن خدایان پرورده می‌شود.»
( هومر، ایلیاد)

اما دربارهٔ زمان حال باید چنین اندیشید:
«به هر روز چنان بنگر که به همهٔ عمر می‌نگری.»
(سِنِکا)



#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan

#برشی_از_متن_كتاب 📖

آدمی در هر جمع نخست به تطبیق و همخوشدن با دیگران نیاز دارد، از این رو هرچه جمع بزرگ‌تر باشد، کسل‌کننده‌تر است. هرکس فقط وقتی‌که تنهاست می‌تواند آن‌گونه که خود هست باشد. پس هرکس که تنهایی را دوست نمی‌دارد، دوستدار آزادی هم نیست، زیرا فقط در تنهایی آزادیم.


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر

@baamanbekhaan

#برشی_از_متن_كتاب 📖

هرکس متناسب با ارزش خود، به تنهایی پناه می‌برد، آن را تحمل می‌کند و دوست می‌دارد. زیرا شخص حقیر در تنهایی، همهٔ حقارتش را احساس می‌کند و روح بزرگ همهٔ بزرگی‌اش را و باری، هرکس آنچه را که هست. به‌علاوه، هرچه آدمی در سلسله‌مراتب طبیعت در مرتبهٔ بالاتر قرار داشته باشد تنهاتر است و تنهایی او اساسی و ناگزیر است.


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan

جملاتی زیبا از کتاب:

-جای افکار و سخنان پُرمایه فقط جمع پرمایه است.

-برتری معنوی صرفاً به علت وجودش و بی‌آنکه عمدی در کار باشد، موجب رنجش دیگران می‌شود.

-هرکس که فقط به خود وابسته است و می‌تواند به خود قناعت کند، باید انسان خوشبختی باشد.

-آنچه از آنِ من است در درون من است.

-آنچه انسان‌ها را به‌سوی جمع سوق می‌دهد این است که نمی‌توانند تنهایی را و در تنهایی، خود را تحمل کنند.

-امساک در خوردن، سلامت بدن را تضمین می‌کند و امساک در معاشرت، سلامت روان را.


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan

#برشی_از_متن_كتاب 📖


اما به کسی که به‌ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته‌کنندهٔ دیگران را ندارد و به‌حق از معاشرت با آنان ناخرسند می‌گردد و‌ به انزوا رانده می‌شود، توصیه می‌کنم که عادت کند قدری از تنهایی خویش را به‌همراه خود به جمع ببرد، یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه‌ای تنهایی خود را حفظ کند، هرچه می‌اندیشد فوراً ابراز نکند و همچنین آنچه را که می‌گویند زیاده به جد نگیرد واز دیگران نه از حیث اخلاقی، نه عقلی انتظار بسیار داشته باشد و بنابراین بی‌اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن‌ترین روش برای اِعمال شکیبایی در خور تحسین است. اگر چنین کند،«در میان جمع است، اما با دیگران نیست.»


#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan

جملاتی از کتاب دربارهٔ حسد:

-بیایید از آنچه خود داریم شادمان باشیم، بی‌آنکه خود را با دیگران بسنجیم. اگر سعادت دیگران موجب رنجش ما شود، هرگز نمی‌توان سعادتمند بود.

-هنگامی‌که می‌بینی بسیاری از مردم در وضعی بهتر از وضع تو قرار دارند، بیاندیش که بسیاری هم بیش از تو سختی می‌کشند.

-حسد انسان‌ها حاکی از این است که چقدر ناخرسندند؛ توجه آنان به آنچه دیگران می‌کنند یا نمی‌‌کنند نشانهٔ ملالت و دلتنگی آنان است.

#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور
#محمد_مبشری
#نشر_نیلوفر


@baamanbekhaan