#درباره_نویسنده
#آرتور_شوپنهاور فیلسوف آلمانی متولد ۱۷۸۸، یکی از بزرگ‌ترین فلاسفهٔ اروپا و فیلسوف پرنفوذ تاریخ در حوزهٔ اخلاق، هنر، ادبیات معاصر و روانشناسی جدید است.
در سن هفده سالگی پدرش خودکشی می‌کنه و با مادرش هم روابط خوبی نداشته.
به تحصیل ادامه می‌ده و هرگز ازدواج نمی‌کنه، چون ازدواج رو مسئولیتی احمقانه می‌دونسته.
شوپنهاور در ۷۲سالگی بر اثر ابتلا به بیماری وبا در‌گذشت.
از آثار معروف ایشون #هنر_همیشه_بر_حق_بودن، #جهان_و_تاملات_فیلسوف، #جهان_همچون_اراده_و_تصور، #متعلقات_و_ملحقات است.
#درباره_کتاب
این کتاب نکات آموزنده‌ای دربارهٔ زندگی ارائه داده است. شامل شش فصله و در هر فصل به موارد گوناگونی پرداخته که بدون تردید بکارگیری آنها در زندگی همهٔ ما مفید خواهد بود.
ابتدای کتاب به سه مشخصه اشاره شده که سرنوشت انسان‌ها بر اساس آن رقم می‌خوره:
۱-آنچه هستیم
۲-آنچه داریم
۳-آنچه می‌نماییم( دیگران چه تصویری از ما دارند.)
فصل‌های دوم، سوم و چهارم به طور دقیق و با ذکر مثال به بررسی تک‌تک موارد فوق پرداخته و در فصل پنجم آمیزه‌هایی در رابطه با اندرزها و نظرات عمومی، و رابطهٔ ما با خویشتن و با زندگی و سرنوشت ارائه شده است. و در نهایت، فصل آخر دربارهٔ تفاوت‌های آدمی در سنین گوناگون است.
#نظر_شخصی
من این کتاب رو سه سال پیش تهیه کردم و خوندم. و به کمک این کتاب برخی خصوصیات اخلاقی رو در خودم بهبود دادم. خوندن دوبارهٔ کتاب باعث شد بیشتر از قبل روی نکات اشاره شده تمرکز کنم و فکر می‌کنم این کتاب باید حداقل دوبار مطالعه بشه.
نویسنده معتقده زندگی کوتاهه و باید طوری که می‌خواهیم زندگی کنیم، نه اون‌طوری که دیگران می‌خواهند. کتاب با این جملهٔ زیبا شروع می‌شه: «خوشبختی به‌آسانی دست‌یافتنی نیست: یافتن آن در درون خود دشوار است و در جای دیگر ناممکن.»
نویسنده بر این باوره که مطمئن‌ترین راه برای رسیدن به سعادت و خوشبختی، محدود کردن توقعات ما از زندگی و آزادی بی‌قید و شرط از بند تعلقاته. و می‌گوید آنچه هستیم بیشتر موجب سعادتمان می‌شود تا آنچه داریم.
از نظر نویسنده اهمیت دادن به نظر دیگران، جنونی است که بر همهٔ ما حاکم شده و دشمن نیک‌بختی ماست. راهکارهای جالبی هم در این خصوص مطرح شده که بسیار آموزنده‌ست.
از موارد دیگری که بر آن تأکید شده، توجه به زمان حال و زندگی در زمان حال هست.
او زندگی رو مانند بازی شطرنجی می‌دونه که اجرای آن مشروط به حرکت‌هایی است که رقیب به دلخواه می‌کنه، و این رقیب همان «سرنوشت» است.
و درنهایت، به برخی از تفاوت‌های دوران جوانی و پیری اشاره کرده که مهم‌ترین آن، واقع‌گرایی و رسیدن به معنا و مفهوم حقیقیِ پوچ و زودگذر بودن دنیاست.
@baamanbekhaan
#آرتور_شوپنهاور فیلسوف آلمانی متولد ۱۷۸۸، یکی از بزرگ‌ترین فلاسفهٔ اروپا و فیلسوف پرنفوذ تاریخ در حوزهٔ اخلاق، هنر، ادبیات معاصر و روانشناسی جدید است.
در سن هفده سالگی پدرش خودکشی می‌کنه و با مادرش هم روابط خوبی نداشته.
به تحصیل ادامه می‌ده و هرگز ازدواج نمی‌کنه، چون ازدواج رو مسئولیتی احمقانه می‌دونسته.
شوپنهاور در ۷۲سالگی بر اثر ابتلا به بیماری وبا در‌گذشت.
از آثار معروف ایشون #هنر_همیشه_بر_حق_بودن، #جهان_و_تاملات_فیلسوف، #جهان_همچون_اراده_و_تصور، #متعلقات_و_ملحقات است.
#درباره_کتاب
این کتاب نکات آموزنده‌ای دربارهٔ زندگی ارائه داده است. شامل شش فصله و در هر فصل به موارد گوناگونی پرداخته که بدون تردید بکارگیری آنها در زندگی همهٔ ما مفید خواهد بود.
ابتدای کتاب به سه مشخصه اشاره شده که سرنوشت انسان‌ها بر اساس آن رقم می‌خوره:
۱-آنچه هستیم
۲-آنچه داریم
۳-آنچه می‌نماییم( دیگران چه تصویری از ما دارند.)
فصل‌های دوم، سوم و چهارم به طور دقیق و با ذکر مثال به بررسی تک‌تک موارد فوق پرداخته و در فصل پنجم آمیزه‌هایی در رابطه با اندرزها و نظرات عمومی، و رابطهٔ ما با خویشتن و با زندگی و سرنوشت ارائه شده است. و در نهایت، فصل آخر دربارهٔ تفاوت‌های آدمی در سنین گوناگون است.
#نظر_شخصی
من این کتاب رو سه سال پیش تهیه کردم و خوندم. و به کمک این کتاب برخی خصوصیات اخلاقی رو در خودم بهبود دادم. خوندن دوبارهٔ کتاب باعث شد بیشتر از قبل روی نکات اشاره شده تمرکز کنم و فکر می‌کنم این کتاب باید حداقل دوبار مطالعه بشه.
نویسنده معتقده زندگی کوتاهه و باید طوری که می‌خواهیم زندگی کنیم، نه اون‌طوری که دیگران می‌خواهند. کتاب با این جملهٔ زیبا شروع می‌شه: «خوشبختی به‌آسانی دست‌یافتنی نیست: یافتن آن در درون خود دشوار است و در جای دیگر ناممکن.»
نویسنده بر این باوره که مطمئن‌ترین راه برای رسیدن به سعادت و خوشبختی، محدود کردن توقعات ما از زندگی و آزادی بی‌قید و شرط از بند تعلقاته. و می‌گوید آنچه هستیم بیشتر موجب سعادتمان می‌شود تا آنچه داریم.
از نظر نویسنده اهمیت دادن به نظر دیگران، جنونی است که بر همهٔ ما حاکم شده و دشمن نیک‌بختی ماست. راهکارهای جالبی هم در این خصوص مطرح شده که بسیار آموزنده‌ست.
از موارد دیگری که بر آن تأکید شده، توجه به زمان حال و زندگی در زمان حال هست.
او زندگی رو مانند بازی شطرنجی می‌دونه که اجرای آن مشروط به حرکت‌هایی است که رقیب به دلخواه می‌کنه، و این رقیب همان «سرنوشت» است.
و درنهایت، به برخی از تفاوت‌های دوران جوانی و پیری اشاره کرده که مهم‌ترین آن، واقع‌گرایی و رسیدن به معنا و مفهوم حقیقیِ پوچ و زودگذر بودن دنیاست.
@baamanbekhaan